Miss Laura's POV
"Una sa lahat, maraming-maraming salamat dahil napili ninyo ang aming paaralan. Labis-labis ang aking kasiyahan dahil kayo'y napunta rito sa section ko," sandali akong tumigil at tinignan silang lahat, "Ang Section Opposite."
Nang matapos ako sa pagsasalita ay matalim na tumingin ako kina Heather at Krylle na hanggang ngayo'y takot na takot pa rin sa akin. Sigurado akong nangangatog ang mga binti nila sa mga sandaling ito dahil iniinda pa rin nila ang mga sugat na dinulot ko sa mga binti nila. Mga bwisit naman kasi ang dalawang iyon. Sinisira nila ang araw ko.
Napakaganda ng mood ko habang papasok ako dito sa Marcelino University nang masaksihan ko ang pagaaway nila. Tila mga manok sila na nagsasabong. Ang kaibahan nga lang, sa putikan sila nagtutunggalian. Nakakatawa silang pagmasdan. Mga basag-ulo kahit na kababaeng tao.
Sa totoo lang, nagustuhan ko ang ugali nilang iyon. Magagamit ko sila upang mas mapaganda pa ang inimbento kong laro. Isasali ko sila sa mga kalahok dahil qualified sila sa mga hinahanap ko. May naisip rin ako, bakit kaya hindi ko muna sila paglaruan bago ang araw na iyon? Nakakatuwa silang pagmasdan sa tuwing umiiyak at nagmamakaawa sila sa harap ko.
Napatigil ako sa pagiisip nang tanungin ako ng isa sa mga estudyante ko. Katabi niya ang isang babaeng nakasalamin habang may binabasang makapal na libro. Si Iris. Tama. Iyon ang pangalan ng babaeng iyon.
"Maam! Maaari po bang magtanong?" Sabi niya sakin habang nakataas ang kanang kamay niya.
Kumunot ang noo ko dahil sa tanong niya. Hindi pa ba siya nagtatanong sa lagay na iyan? Katangahan.
Tumingin ako ng diretso sa kanyang mga mata. Nang hindi niya makayanan ang pagtitig ko ay umiwas siya bigla ng tingin ngunit batid kong nasa akin pa rin ang atensyon niya.
"Oo naman. Ano ba ang iyong katanungan?"
Pilit akong ngumiti sa kanilang lahat. Ito sa lahat ang pinaka-ayaw ko. Hindi ako sanay na ngumiti. Puro inis at poot lang ang nararamdaman ko. Kaya naman sa tuwing ginagawa ko ito, naiirita talaga ako. Nakakadagdag pa ang pagngiti nila sakin. Nakakairita talaga.
"Napansin ko lang po kasi na yung mga section po rito sa Marcelino University ay pabaliktad na spelling ng Marcelino. O, N, I, L, E, C, R, A, at M. At yung mga letra po na iyon, ay may mga kahulugan. Opposite, Nobility, , Lucas Emanuelle, Coronel, Raxus, Acrick, at Mordred. Bakit po ba ganon? Bakit ganon po yung mga section? Bakit hindi po A-I, or 1-9?"
Napangisi ako dahil sa katalinuhang ipinakita niya. Sa lahat pa ng mapapansin niya sa paaralang ito ay iyon pa. Mukhang mausisa ang isang ito. Hindi ito maaari. Hindi ko gusto ang ganitong mga klase ng tao. Bukod sa nakakainis sila, baka malaman niya ang sikretong pinanghahawakan ko.
"Mabuti't naitanong mo yan. Ganon ang mga section dito sa Marcelino University dahil iyon ang kagustuhan ng may-ari nito na si Mr. Alfonso Marcelino. Later on, makikilala niyo rin siya. Ang sabi kasi niya'y, masyado na raw pangkaraniwan na ang bawat section ay kung minsan number o kaya letter. Kaya naisip niya, na ang pabaliktad na spelling na lang ng Marcelino ang gawin dito na section. Para maging unique diumano ito sa ibang paaralan. At ang section niyo rito sakin, ang Opposite, ay ang pinaka-mataas sa ibang section. Kumbaga, kung ano yung huling letra sa salitang Marcelino, ay iyon ang pinaka-mataas na section. At kung ano naman yung unang letra sa salitang Marrcelino, ay iyon naman ang pinaka-mababang section," tugon ko sa katanungan niya.
Nagsimula na namang magbulungan ang mga nakakabwisit na estudyante.
"Ganon pala yon."
"Kaya naman pala."
"Mabuti na lamang at nalinawan na ko."
"Ano daw? Naguguluhan ako."
"Meron bang pwedeng magpaliwanag sakin?"
"Ang sakit sa ulo. Hindi ko naintindihan."
"Meron pa ba kayong katanungan? Kung wala na, maaari na ba akong magpatuloy sa pagsasalita?" Sabi ko at muling tinignan silang lahat.
Walang sumagot. Nakipagtinginan lamang sila sakin. Mabuti. Para wala nang diskusyon na maganap. Nasasayang lang ang oras ko sa pakikipagusap sa kanila.
Akmang magsasalita na sana ako nang biglang may magtanong na naman. Napairap ako dahil sa sobrang inis.
"Maam, ano pong klaseng tattoo yang nasa bandang dibdib niyo? Bago lang po ba yan?" Tanong nito sa akin. Pasilip-silip pa ito na tila ba gustong makita nang mas malinaw ang sinasabi niyang tattoo.
Labis akong nainis dahil sa katanungan niya. Ayaw na ayaw ko pa namang pinag-uusapan ang bagay na iyon. Dahil malaki ang kinalaman nito sa pagkatao ko. Nilapitan ko siya at hinawakan ng napaka-higpit sa braso niya habang pekeng nakangiti. Napangisi naman ako nang makita ang takot na takot niyang mukha na tila ba sising-sisi sa mga sinabi niya.
Nakaramdam ng saya ng mga sandaling iyon. Ganyan. Ganyan ang gusto ko. Umiyak kayo sa harapan ko at magmakaawa. Dahil pagkatapos ng araw na ito, ako na ang magdedesisyon para sa mga buhay niyo. Mamimili ako kung sino ang mga isasali ko sa laro, at kung sino ang mga kailangang tanggalin.
Nasasabik na ako sa araw na iyon.
"S-s-sorry po," takot na takot na sabi nito sa akin habang nakatingin sakin ang mga kaklase niya.
Takot na takot rin ang mukha ng mga ito. Sigurado akong napapansin na nila kung ano ang ugali ko magmula pa kanina. Ganyan nga. Kilalanin niyo ako. Kilalanin niyo ang Miss Laurang nasa harapan ninyo ngayon.
"Wag na wag mo nang itatanong sa akin yang bagay na yan, maliwanag ba?" Galit ngunit may pagkahinahon na sabi ko sa babaeng iyon. Tumango lang siya sakin bilang pagsang-ayon.
"Kayo rin. Wag niyo rin akong tatanungin tungkol sa bagay na iyon. Maliwanag ba?" sabi ko pa sa iba kong estudyante. Nagsitanguhan rin sila gaya nitong nauna.
Pakialamera.
Tiningnan ko lang muli ang babaeng iyon bago padabog na binitawan ang braso niya. Namumula na iyon ngayon na lalong nagpapasaya sakin. Mahilig talaga akong magpahirap ng mga estudyante. Lalo na kung ako ang may hawak sa mga ito.
Tumalikod na ako at naglakad pabalik sa unahan. Hinding-hindi ko makakalimutan ang pangalan ng pakialamerang iyon kahit kailan.
"Lucy," bulong ko at muling tumingin sa kinauupuan niya.
Ivanna's POV
"Ayos ka lang?" Nag-aalalang tanong ko kay Lucy matapos siyang hawakan ng mahigpit sa braso ni Miss Laura. Grabe. Kakaiba talaga ang gurong iyon.
Sa lahat ng gurong nakilala ko, siya lang ang walang pakialam sa estudyante. Talaga namang napaka-sama ng ugali niya. Wala siyang pakialam sa mga estudyante niya at nagagawa niyang saktan ang mga ito. Posibleng siya rin ang may gawa ng sugat sa binti nina Heather at Krylle. Dahil base sa mga nakikita ko, tuwang-tuwa pa siya sa kalagayan nung dalawa nang makita niya ito kanina.
"Humanda siya sakin. Pagbabayaran niya ang ginawa niya," rinig kong bulong ni Lucy. Ibang klase talaga ang babaeng ito. Mapaghiganti masyado. Kinakabahan tuloy ako sa naiisip niya.
"Huminahon ka Lucy. Pigilin mo ang galit mo," sabi ko sa kanya habang nakatingin kay Miss Laura.
Pinagmasdan muna ni Miss Laura ang buong klase bago siya muling magsalita.
"Gusto kong sabihin sa inyong lahat, bilang ako ang gurong-tagapayo niyo sa section na ito, ay may limang rules ako na dapat ninyong sundin. Oras na may lumabag o hindi sumunod sa limang rules ko na ito, ay mayroong hindi magandang mangyayari sa inyo. Kaya gusto ko na kayong lahat, sundin niyo itong mga sasabihin ko."
Ano ba 'tong kalokohan niya?
Napairap tuloy ako.
"Una, ayaw na ayaw ko sa lahat ang maiingay. Nabi-bwisit talaga ako sa tuwing nakaririnig ako ng pagsigaw. Ang sakit sa tenga. Nakakarindi. Ikalawa, kung may ikakalat kayo na tsismis tungkol sa akin sa loob at maging sa labas ng paaralang ito, sinasabi ko sa inyo na wag niyo nang ituloy. Dahil, hindi niyo ko lubusang kilala. Ikatlo, wag na wag kayong gagawa ng kalokohan kung saan madadawit ang pangalan ko. Ikaapat, hindi kayo maaaring lumabas ng klase na ito nang wala ang pahintulot ko. At ang panghuli, ang ikalima, hindi niyo maaaring galawin o pakialaman ang mga gamit ko na nasa ilalim ng mesa na nasa harapan. Maliwanag ba?"
Nakakainis. Ano ba itong mga pinagsasasabi niya? Ano 'yon, Kalokohan? May rules na nga sa school na 'to pati ba naman sa klase meron din? Pambihira.
Ayoko na dito.
"Yes ma'am!" Masiglang sagot ng mga kaklase ko.
Muli akong napairap. Halatang mga napipilitan lang naman sila. Ayaw rin nila kay Miss Laura gaya ko. Masuwerte sila dahil hindi napapansin ng gurong ito na pinaplastik lang nila.
Hindi nga ba talaga?