TOSCA
One day.
I have one day to find everything that I can before turning over the case to the police. Sa totoo lang, wala akong tiwala sa kanila. Our justice system is fucked. Imagine a drug user going back out there with no remorse. I remember the money I gave to Jojo, and I remember the look on his face the night I brought Lola home. I was almost so sure that he's using again. And the old lady wouldn't be safe with him. What if he kills her too?
Kung nauubos lang siguro ang kuko ay kanina pa ito naubos sa kaka ngatngat ko. I was so anxious waiting for that PI that my cousin recommended. We didn't meet in a public place. I was sitting in may car on a parking lot waiting for him which felt like decades. Ilang minuto pa ang dumaan at may kumatok na isang lalaki sa salamin ng sasakyan. Napa igtad ako sa gulat. I should really stop drinking a lot of coffee.
I unlocked the door and he instantly went in.
"Tosca Sobrevega?" Aniya.
Kumportable siyang umupo sa passenger's seat at tinanggal ang suot na leather gloves upang makipag kamay sa akin. I shook his hand.
"Yeah, you are?" I asked.
"Daniel nalang." Aniya.
Mula sa jacket niya ay iniabot niya sa akin ang ang isang short brown enevelope.
"Cash lang ang tinatanggap ko ha." Aniya bago iabot sakin ang envelope.
Kinuha ko ang kumpol ng pera sa bag ko na kaka withdraw ko lang sa bangko kanina.
He smacked his lips, inhaled and started to talk.
"Mahirap makahanap ng ebidensya doon sa suspect dahil matagal na. Pero malaking tulong din yang sulat na hawak mo." Sumandal siya at tinanggal ang sumbrero.
Hindi naman ako na curious sa hitsura niya dahil mas iniisip ko ang kalalabasan ng imbestigasyon niya. Uuwi na si Scor bukas at hindi na ako masyadong makakakilos. I have to know more before I decide to tell him.
Pero nagulat ako nang makitang bata pa pala siya at may hitsura. Maputi, makapal ang kilay at matangos ang ilong. Saang lupalop kaya nahanap ni Clint ang isang ito?
"So anong pwede nating gawin?" Tanong ko.
"Pwede kong i-tip sa mga pulis ito. Maghahanap ako ng witness para tumestigo. Pero tiyak na ipapahukay nila ang bangkay ng biktima. Pag nangyari yon? Boom! Case solved." Aniya.
"Bakit?" Takang tanong ko.
"Buntis ang biktima hindi ba? All they have to do is to perform a DNA test with the fetus. If we're lucky, we might even get a DNA from the body itself." Nag-kibit balikat siya at isinandal ang sarili sa upuan.
"Would that be enough to put him in jail?" Nag-dalawang isip ako. I feel like it needs more push.
"Maybe. But if worse comes to worst, we can just acquit him for illegal use of drugs. Some of my assets told me that he's a drug pusher too. We can dig more dirt from that."
"Oh pano? Sibat na ko? Sa susunod na lang yung kalahati." Itinaas niya ang sobreng may pera na nanggaling sa akin.
Nakatulala akong tumango at tiningnan siya palabas ng kotse. Nakayuko niyang ibinalik ang sumbrerong suot niya bago lumingon sa paligid at umalis. Noong hindi ko na siya matanaw ay bumalik ako sa pag-iisip. Kulang pa na makulong si Jojo sa drugs. He needs to pay for what he really did. Bumuntong hininga ako at tiningnan ang oras sa sasakyan. Shit, I need to pickup Scor from the airport.
Naiiling akong ini-switch ang kotse sa drive mula sa park at mabilis na hinarurot ang sasakyan papunta sa airport. His plane could be landing anytime now. Sana ay hindi ako ma-traffic.
Ilang minuto lang ang lumipas at narating ko din ang Terminal 1 ng NAIA, laking pasasalamat ko na nauna pa din ako kays kay Scor. Hindi pa nag la-landing ang eroplano niya. Hindi ko maiwasang matahimik habang naka park ako at mag-isa.
Tutal, iniisip naman na ni Lola na ako ang apo niya, baka sakaling kapag kinausap ko siya ay maalala niya ang nangyari. Kung totoo man na suicide note nga ni Cheska ang sulat na iyon, bakit hindi niya iyon dinala sa mga pulis? Napaka dami pang tanong sa utak ko. I know she loves her granddaughter but why didn't she do anything to give her justice?
I didn't notice how long I was sitting in my car. Kung hindi pa nag-ring ang cellphone ko ay hindi pa mapuputol ang malalim kong pag-iisip. Si Scor ang tumatawag.
"Hey babe! My plane just landed." Aniya.
"Hi! Nandito na ako sa parking." Sagot ko.
"I'll just get my luggage and then I'll meet you at the exit. I missed you."
Napangiti ako. I missed him too. Sabik na din akong makita at mahalikan siya pero hindi ko maibigay sa kanya ang buong pansin ko dahil may sumasagabal pa sa isip ko. Dali dali akong nag-drive palabas ng parking at nagpunta sa arrivals area ng airport. Ilang minuto pa ang lumipas at natanaw ko siya na papalabas na sa pinto. He immideately recognized my car and he walked straight to me. Lalabas sana ako para salubungin siya pero dumiretso kaagad siya sa likod at siya na mismo ang nag-lagay ng maleta niya doo. Hinintay ko nalang siyang matapos at sumakay sa front seat.
Malapad ang ngiti niya nang makasakay siya. Hindi ko din maiwasang mapangisi nang makita ko siya. He looked tired but elated to see me.
"Hi, you." Tipid niyang sabi at mabilis akong hinalikan sa labi. The kiss was swift and it left me wanting for more.
"How's your flight?" Nangingiti kong tanong.
"It was fine.. I'm just too happy that you're here to pick me up." Sabi niya.
"Dinner?" Aya ko sa kanya.
"Sure! Yung malapit lang sa condo, babe. Ayokong mapagod ka sa pagda-drive." Sabi niya.
Umiling ako at humarap na sa daan. Masyado na kaming matagal na nag lalandian dito. Baka paalisin na kami ng guard! Kaloka!
Sa isang Japanese Restaurant malapit sa condo nalang naming napag-desisyunang kumain. Medyo nagke crave din kasi ako sa ramen. Si Scor na ang umorder at tinanaw ko nalang siya mula dito. Ang tagal ko na palang hindi nag a-update sa Instagram kaya kinunan ko nalang siya ng picture habnang umo order sa counter. He was wearing a slim fit gray shirt and a black sweatpants. Putok na putok tuloy ang mga muscle niya sa braso at sa likod. Ang lapad ng ngiti ko habang nag-tatype ng caption. Napansin niya iyon nang makabalik siya.
"Ano nanamang nginingitian mo diyan?" Masungit pero playful na tanong niya.
"Ikaw." Walang kaabug abog na sagot ko.
"Sus. Pinagyayabang mo nanaman ako sa followers mo." Nakangiti nang sabi niya.
"Hindi ko naman pino post ang mukha mo ah?" Nakangusong sabi ko.
"I-post mo. Para makita ng mga gagong lalaking followers mo kung gaano ka-gwapo boyfriend mo." Mayabang na sabi niy habang nilalagyan ng straw iyong dalawang iced tea na inorder niya.
Nag-make face ako na kahit pigil na pigil ako sa pag-ngisi. Nalala ko lang dati, ayaw na ayaw niya na kinukunan ko siya ng picture at pinopost. He hated the fact that thousands of people are following me on instagram. Naka private nga ang account niya eh. Pero ngayon, siya pa mismo ang nagsasabi sa akin na i-post ko ang mukha niya.
"So, did you behave while I'm gone?" He asked.
Sinamaan ko siya ng tingin.
"Oo naman no! Ako pa ba? Ang laki laki ng ibinait ko noh!"Yabang ko sa kanya.
Tahimik siyang ngumiti at pinisil ang pisngi ko. Grabeng PDA na to para sa akin. Kilig na kilig ako pero tinatago ko kasi aasarin nanaman ako niyan.
"So, how's your work trip?" Tanong ko.
"Tiring. I'll bore you with the details. Tell me about your week instead."
Medyo kinabahan na ako dahil buong linggo wala naman akong ibang ginawa kundi mag-imbestiga. Nangangati na ang dila ko at gusto ko nang ikwento lahat sa kanya pero hindi ko pa pwedeng sabihin hangga't hindi pa ako sigurado.
"Same old, same old." Matipid kong sagot.
"Welcome to the adult life." Biro niya.
Dumating ang inorder niya at laking pasasalamat ko na hindi na siya nag-usisa sa mga ginawa ko ngayong linggo. Hindi ako nakapag-isip ng idadahilan sa kanya. Habang kumakain kami ay nag-tanong lang ako nng nag-tanong tungkol sa work trip niya at kahit wala naman akong maintindihan sa tyrabaho niya ay nag-panggap pa din akong interesado para hindi siya mag-duda.
Alas otso nang makauwi kami sa condo niya. Agad siyang humilata sa malapad na couch at sumandal. Hinilot niya ang pagitan ng mata niya at malalim na bumuntong hininga. Siguradong pagod na 'to. Ako nalang siguro ang mag a-unpack ng mga damit niya mamaya. Nang mahubad ko ang sapatos ko ay agad ko siyang tinabihan. I'm sure he had a long day but he still smelled good and fresh as fuck. Kung nakaka adik ang amoy, ipa-rehab niyo na ako.
Nang makahanap ako ng tiyempo ay agad kong i-nopen sa kanya nang masaksihan ko ang nantgyari kay lola noong nakaraang araw.
"I saw what happened with my own eyes, Babe." Nag-aalalang sabi ko pagkatapos kong ikwento ang nangyari kay lola.
"Don't every go there again, Tosca. Delikadong tao ang Jojo na iyon" Aniya.
"Don't we have to do something? She isn't safe there, Scor."
"I'll see what I can do. But please, promise me. Wag na wag ka nang babalik doon." Tinitigan niya ako ng mata sa mata. He has a different look in his eyes and I can't put my finger into it.
Sandali akong natahimik at tinitigan din siya ng mata sa mata.
"Scor... What really happened to Cheska? I asked."
Siya ang unang nag-iwas ng tingin pero hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya.
"We've been through this before, babe. What else do you want to know?"
"Alam mo ba kung sinong may gawa noon sa kanya? She was raped! Bakit hindi iyon na-imbestigahan?" Sunod sunod na tanong ko na dahil hindi na ako nakapag pigil.
"Babe, listen me. Trust me, I tried. I asked the police to do an investigation but they said there was nothing else to investigate. She texted me before she did it. They said that was enough to rule it as a suicide." Aniya.
Nanuyo ang lalamunan ko kaya wala sa sariling napalunok ako. Nag-ingat ako sa mga sumunod kong sinabi dahil ayokong madulas kay Scor hangga't hindi ako sigurado sa nalalaman ko.
"D-didn't she leave a note?" I asked, almost choking with my own saliva.
"No. No closure, no explanation. I learned about what happened to her when I saw her best friend, months later..."
"S-sino? Sino daw ang may gawa noon sa kanya?"
"She said Cheska was too afraid to tell her who did it. But she was certain. I was a mere college student back then. I did everything, used connections but they can't find any evidence." Aniya.
"How about her grandma? I'm sure she know something." I asked.
"Why are you suddenly so eager to know what happened, Tosca? Are you having doubts about us again?"
Napahinto ako. Parang bumagsak sa tiyan ko ang puso ko. Nakakahalata siya.
"No! No, of course not. It's just that what happened to her is so unfortunate. It sucks that she didn't get the justice that she deserves." Palusot ko.
Bumuntong hininga si Scor at mas idinikit ang katawan ko sa kanya. His body was warm and I can feel that he is tired from work.
"I know. Life's cruel. I promise I won't let anything bad happen to you. I love you so much, Tos."
Tiningala ko siya at inabot ang kanyang pisngi. He was looking at me with so much love that I felt like crying. But I couldn't fully focus on us when I know that an evil person is walking outside so free while an innocent soul couldn't rest at all.
"I love you, Scor."
"Bago lumala yung sakit ni Lola Linda, I tried talking to her. She also noticed this strange behavior of Cheska. Kung hindi dahil sa sinabi ng best friend niya, hindi pa namin malalaman ang nangyari sa kanya." Tuloy niya sa kwento.
I laid on his chest, listening to his story as his heart beats. I couldn't help but think.
"It all started when her uncle moved in with them. I tried telling the police but they said there's really no evidence proving that he did it. Pero kung hindi siya, sino? I blamed myself for so long. Kung mas binantayan ko siya, hindi sana iyon mangyayari sa kanya. I don't know when or how many times it happened but it was eating me alive. I never forgot about what happened, Tos. I learned to live with it. To live with the pain. At hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mangyari din sa'yo ang nangyari sa kanya."
I got teary eyed so I hid my face in his chest.
"I'm sorry if I'm so overprotective of you. I love you too much. I love you more than I thought I'm capable of. Makakapatay ako kapag may nangyaring masama sa'yo." Naramdaman ko ang pag-haplos niya sa buhok ko.
Hindi ko na napigilang mapahikbi. I can't believe he was living in pain for years. Oo nga at seryosong tao si Scor, pero hindi ko ma-imagine na ganito kabigat ang pinagmumulan niya. I understand now.
"Thank you. For telling me." Sabi ko.
Ilang sandali pa kaming natahimik, he was still caressing my hair and then I feel asleep before even knowing.
The next morning, everything went as usual. Kahit pagod pa sa biyahe ay pumasok pa din sa opisina si Scor. Hinatid niya ako sa opisina pero wala akong balak pumasok ngayon. Nang makaalis ang sasakyan niya ay dali dali akong pumara ng taxi at dumiretso sa bahay ni Lola Linda. Nanginginig ang bawat kalamnan ko sa kaba. Wala akong plano kung ano ang gagawin ko. Basta gusto kong malaman ang totoo. It clouded my judgement.
I saw the old woman sitting in front of their ragged house. Nakatulala lamang siya at walang kabuhay buhay. I could only imagine what she's been through in the hands of her own son. Nang masiguro kong wala doon si Jojo ay agad akong lumapit sa matanda pero malayo palang ako ay tumalikod na ito at pumasok ng bahay. She didn't see me so I just went after her, not thinking if Jojo was inside. Nakahinga ako nang maluwag nang ma realize ko na walang tao doon kundi ang matanda.
"L-lola... Natatandaan niyo ho ba ako?" Tanong ko sa nooy nakatulala pa ding matanda.
Nagtaas siya ng tingin at agad na lumiwanag ang mukha nang makitang ako ang nasa harap niya.
"Ch-cheska! Ang apo ko!" Aniya.
"Lola, hindi po ako si Cheska. Lola, please. Alalahanin niyo kung anong nangyari. Kailangan niya ang tulong ninyo. Kailangan niyo siyuang mabigyan ng hustisya, Lola." I pleaded. It was a long shot but maybe if I remind her what happened to her granddaughter, she would remember.
Nag iba ang timpla ni Lola at agad na binawi sa akin ang kamay niya. Unti unting namuo ang luha sa mga mata niya hanggang sa humagulgol na siya.
"Cheska! Apo ko!" Palahaw niya.
"L-ola... S-si Jojo, siya ho ba ang sumalbahe kay Cheska?" Nanginginig ang boses na tanong ko.
"Oo." Natigilan ako at saglit na natulala. Hindi galing kay Lola ang boses na iyon.
Nalipat sa likod ko ang tingin ng matanda at ang lungkot ay napalitan ng takot.
"Tsk, tsk tsk, hindi ka na dapat nag-punta dito miss." Marahas niyang hinawakan ang balikat ko at napaharap ako sa kanya. Tumili ako nang makota ang kamay niyang naka amba sa akin.
Humapdi ang pisngi ko at naghilo ako nang dumapo ang likuran ng kamay niya sa akin. Sinampal niya na pala ako. Pilit ko siyang inaaninag ngunit hindi ko na kaya, pabigat ng pabigat ang talukap ng mga mata ko hanggang sa nawalan na ako ng malay.