Unicode
"Jiminရေ ငါခဏ အိမ်ပြန်အုန်းမယ်"
"အင်း Taehyung"
"ညကျ ဆိုးလ်ပြန်မှာမို့လား"
"အင်း"
"ညနေလောက်ကျ ငါပြန်လာမယ်"
"အေးပါ"
Taehyungဆိုသည်မှာ ဘူဆန်သာ ပြန်လာပေမယ့်လို့ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်နေတာရှားလှသည်။ ဘူဆန်ရောက်လည်း Jiminအိမ်မှာပဲ အနေများသည်။ တခါတလေသာ သူ့အိမ်သူ ပြန်တတ်သည်။ တချို့ကဆို Jiminအိမ်က မင်းအိမ်လားဆိုပြီး Taehyungကို စနောက်တတ်ကြသေးသည်။ Jiminရဲ့မိဘတွေက နိုင်ငံရပ်ခြားမှာဆိုတော့ Jiminရဲ့အိမ်က လွတ်လပ်သည်လေ။ ဆူပြောမယ့်သူမရှိ ။ ဒါကြောင့်လည်း Taehyungလာနေဖြစ်တာ များသည်။
အစက ဘူဆန်မှာ နေအုန်းမယ်လို့ စဥ်းစားထားပေမယ့် ဟိုတနေ့က Purple Centerမှာ Jeonကို တွေ့ခဲ့ပြီးနောက် ဒီမှာဆက်နေချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။ သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်နေရတာလဲ မသိဘူး။ စိတ်ရှုပ်တယ်။
Jimin ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အားမရဘူး။ ဘာလို့များ ခုချိန်ထိ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေရတာလဲ မသိဘူး။ Jeonကိုလည်း မုန်းတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မုန်းတယ်။ သူ့ကို တွေ့တိုင်း မတည်ငြိမ်နိုင်သေးတဲ့ ကိုယ့်နှလုံးသားကိုလည်း မုန်းတယ်။
Taehyungအိမ်ပြန်သွားပြီ ဆိုတော့ အိမ်မှာ Jiminတစ်ယောက်တည်းရယ်။ အိမ်စောင့် အန်တီကြီးတို့ကလည်း အိမ်မကြီးထဲ သိပ်မလာဘူး။ ကိစ္စရှိမှသာ ရောက်လာတတ်သည်။ ချက်ရေးပြုတ်ရေးကိုလည်း Jiminက ကိုယ်တိုင်ပဲ လုပ်သည်။ အန်တီကြီးတို့ကို ချက်ပြုတ်ရေးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အနားယူခိုင်းထားတာ ကြာပြီ။
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေပြန်လာတုန်းက ခြံအတွက် လူထပ်ငှားထားတာ ရှိတယ်။ လူရွယ်ပိုင်းမို့ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ဆိုတော့ ခြံအတွက် အဆင်ပြေတယ်။ အန်တီကြီးတို့ လင်မယားကိုတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေစေသည်။
ညကျ ဆိုးလ်ကို ပြန်တော့မှာမို့ ဒီနေ့ ဘူဆန်မှာ လျှောက်သွားရင် ကောင်းမလား စဥ်းစားမိသေး။ သွားဖို့ရာ နေရာ စဥ်းစားကြည့်ပြန်တော့လည်း ဘယ်မှ သွားချင်စိတ်ရှိမနေပြန်။
အိမ်မှာပဲ နေတာကောင်းပါတယ်လေ။ ဘီယာလေး သောက်ပြီး Dramaကား ကြည့်တာပဲ ကောင်းတယ်။ ဘီယာနဲ့ အမြည်းကို ကိုယ်တိုင်ပြင်ဆင်ပြီး ကြည့်ဖို့ရာ Dramaကားကို စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်လိုက်သည်။
ဇာတ်ကားကြည့်နေတုန်း သိပ်မကြာသေး..ကားသံကြားလိုက်ရသည်။ Taehyungက ညနေမှ ပြန်လာမယ်ဆိုပြီး စောလှချည်လား။ သွားတာဖြင့် သိပ်မကြာသေးဘူး မဟုတ်လား။ တစ်ခုခုမေ့သွားလို့ ပြန်လာယူတာများလားလို့ တွေးပြီး Taehyungအား မေးကြည့်ဖို့ ခြံထဲထွက်လာ လိုက်သည်။
"ဟင်.."
ခြံထဲမှာရပ်ထားတာ Taehyungကားမှ မဟုတ်ဘဲ။ ဘယ်သူများလဲ။ ကားပေါ်က ဆင်းလာသူကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် သူချက်ချင်း လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။
"Ji..ကိုယ့်ကို အိမ်ထဲမခေါ်တော့ဘူးလား"
Jungkookပြောလိုက်သော စကားကြောင့် Jiminရဲ့ ခြေလှမ်းလေးတွေ ရပ်တန့်သွားမိသည်။သူက ဘာကိစ္စ အိမ်ထိရောက်လာရတာလဲ။ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ခြံထဲထိတောင် ရောက်လာပြီကို အိမ်ထဲခေါ်ဖို့ လာပြောနေသေးသည်။
"မခေါ်တော့ဘူး လာရာလမ်းအတိုင်း လှည့်ပြန်လိုက်တော့"
သူ့ကို မြင်မြင်ချင်း လှည့်ထွက်သွားဖို့ ကြိုးစားနေသူလေးဟာ သူပြောလိုက်တော့လည်း ချက်ချင်းတုံ့ပြန်ရှာသား...။ Jiရဲ့ ဒီလိုအစွာလေးတွေကို သူလွမ်းနေခဲ့တာ။
"မပြန်ချင်ဘူး အိမ်ထဲပဲဝင်ချင်တာ"
သူပြောလိုက်တော့ Jiမျက်စောင်းက တန်းရောက်လာသည်။
"ဝင်စရာမလိုဘူး ပြန်တော့"
ခါးခါးသီးသီးပါလား..။ Jiစိတ်တိုနေပုံလေးဟာ Jungkookအတွက်တော့ အသဲယားဖွယ်အတိ။ Hoseokမွေးနေ့ပွဲပြီးတည်းက ပျောက်သွားတဲ့ Jiဟာ ဘူဆန်ရောက်နေခဲ့သည်တဲ့လေ။ သူမေးတော့ မသိဘူးဆိုတဲ့ Taehyungကလည်း Jiနဲ့အတူ ဒီမှာ လာနေနေတာ..။
ဆိုးလ်မှာ ဘယ်လောက်ရှာရှာ မတွေ့တဲ့ Jiကို ဒီမှာ အမှတ်မထင် လာတွေ့တာ ဘယ်လောက်တောင် ဝမ်းသာမိလဲဆိုတာ သူကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ သိမယ်မထင်။ ဘူဆန်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အတင်းသွားခိုင်းတဲ့ အဖေ့ကိုတောင် ကျေးဇူးတင်မိသွားတဲ့အထိ..။
အစက အလုပ်ကိစ္စပြီးတာနဲ့ တန်းပြန်မလို့ပဲ။ Jiကိုတွေ့တော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားတယ်။ Jiနဲ့ Purple Centerမှာ ပြန်တွေ့တည်းက Jiအကြောင်း အကုန်စုံစမ်းလိုက်တော့ Taehyungပါ ဒီရောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဒီည ဆိုးလ်ကို ပြန်ကြတော့မယ်ဆိုတာလည်း သိသည်။
Jiအိမ်ကို တစ်ချိန်လုံး စောင့်ကြည့်နေတာမို့ Taehyungအိမ်ပြန်သွားတာလည်း သိသည်။ ဒါကြောင့် Jiတစ်ယောက်တည်း ရှိတုန်း တမင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒီအိမ်ဝါဝါလေးကို သူလာချင်နေခဲ့တာလည်း ပါသည်။ ဒီအိမ်လေးထဲမှာ အမှတ်တရတွေ ရှိခဲ့ဖူးတယ် မဟုတ်လား။
ဒီတစ်ခါ လက်လျော့ဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး။ ရှေ့က စွာစိလေးကို စနောက်ချင်သေးသည်။
"မပြန်ပါဘူး အိမ်ထဲဝင်မယ်နော်.."
မျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့ပဲ အိမ်ထဲကို ဇွတ်ဝင်လာလိုက်သည်။ Jiကတော့ ဒေါသ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ သူ့ကို ရန်သူအလားပဲ ဆက်ဆံသည်။
"မင်း ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ "
ဒေါသသံနဲ့ မေးလာသော နှင်းဖြူလေးဟာ သူ့အတွက်တော့ ဘယ်လောက်အရေးပါတဲ့ လူသားလေးလည်းဆိုတာ သူမကြာခင်ကမှ သတိထားမိသွားတာ။ ဒါကြောင့် Jiဘယ်လောက်ပဲ ခါးခါးသီးသီးဆက်ဆံပါစေ..ရအောင်တွယ်ကပ်နေမယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ်။
"ဒီအိမ်လေးကို သတိရလို့ လာလည်တာ"
သူဘယ်လိုများ ပြောထွက်တာလဲ။ ဒီအိမ်ကို သတိရနေစရာအကြောင်း သူ့မှာရှိလို့လား။ Jiminစိတ်တိုမိပါသည်။
အတွေးများနေသူလေးကို Jungkookကပဲ စကားဆက်ပြောလိုက်သည်။
"ဒီအိမ်ပိုင်ရှင်လေးကိုရော သတိရတယ် အရမ်းပဲ"
သေလေ..။ သတိရလည်း လဲသာသေလိုက်တော့ Jeon။ မင်းက သိပ်မျက်နှာပြောင်တိုက်တာပဲ။
Jungkookပြောလိုက်တော့ Jiမျက်နှာလေး အနီရောင် သန်းသွားတာဟာ ဒေါသထွက်လို့လား၊ ရှက်လို့များလားဆိုတာတော့ သူသေချာမသိ။ သေချာတာကတော့ Jeonနဲ့ သူ ရှိမနေချင်ပါ ။
"မင်း ပြန်လိုက်တော့"
စရောက်တည်းက နှင်နေသူလေးကို Jungkook အပြစ်မမြင်ရက်ပါ။ ဒီလိုတွေ ဆက်ဆံတာကလည်း သူ့အပြစ်ပဲလေ။ သူသိပါတယ်။ Jiနဲ့ ပြန်အဆင်ပြေဖို့ဆို သူမျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး နေနိုင်မှဖြစ်မှာ။
"Ji..ကိုယ်တို့တွေ ဒီအိမ်လေးထဲမှာ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ Jiမှတ်မိတယ်မဟုတ်လား"
သူ့ရှေ့က အရှက်မရှိ ပြောချင်ရာ ပြောထွက်နေသောသူကို Jiminမုန်းမိပါသည်။ ဘယ်လိုတောင် ဒီစကားမျိုး ပြောထွက်တာလဲ။ သူ့မှာ အဲ့လိုပြောခွင့် ရှိနေလို့လား။ မင်းက တကယ်ကို မျက်နှာပြောင်တိုက်တာပဲ Jeon။ သူ့ဒေါသတွေကို ဆက်ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး။
"Jeon Jungkook..မင်း ထွက်သွား ခုချက်ချင်း ငါ့အိမ်ထဲက ထွက်သွား"
"Ji.."
"မခေါ်နဲ့ ငါ့ကိုJiလို့လည်း မခေါ်နဲ့....မင်းကိုလည်း မမြင်ချင်ဘူး ထွက်သွားပါတော့"
Jungkookပြောမယ့် စကားကိုပင် ဆုံးအောင် ပြောခွင့်မပေး။ ကိုယ့်ကို Jiလို့တောင် ခေါ်ခွင့်မပေးချင်တော့ဘူးလား။ Jiရဲ့စိတ်တိုမှုဟာ အဆုံးအစွန်ထိ ရောက်နေပြီဆိုတာ Jungkookသိလိုက်ပြီ။ Jiရယ် ဖွင့်ထုတ်လိုက်ပါ။ Jiခံစားနေရတာတွေကို မျိုသိပ်မနေဘဲ ကိုယ့်ဆီမှာ ဖွင့်ထုတ်ပစ်လိုက်ပါကွာ။ ပြီးရင်တော့ ကိုယ့်ရဲ့ တောင်းပန်မှုကို လက်ခံပေးပါနော်။
Jiရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူအရဲစွန့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"Ji..တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ..အရင်က ကိုယ်အရမ်းမှားခဲ့ပါတယ်"
"မတောင်းပန်နဲ့ ခုမှလာပြီး မတောင်းပန်ပါနဲ့တော့ "
"Jiရယ်.."
Jiရဲ့မျက်ဝန်းမှာ နာကျည်းရိပ်တွေ အပြည့်ဆိုတာ Jungkookနားလည်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကို အရမ်းမုန်းနေခဲ့တာလား။
"မင်း..."
Jiminရှေ့မှာ Jungkook ဒူးထောက်ကာ ထပ်မံတောင်းပန်လိုက်သည်။ Jiရဲ့ ခွင့်လွှတ်မှုကို ရဖို့ သူဘယ်လိုအရာမျိုးကို မဆို လုပ်နိုင်ပါတယ်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် နောက်ကျနေပြီဆိုတာ သိပေမယ့် ကိုယ်အရှက်မရှိဘဲ လာတောင်းပန်တာပါ..အဲဒါဘာဖြစ်လို့လဲ သိလား Ji..မင်းက ကိုယ့်အတွက် အရေးပါတယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိလိုက်ရပြီမလို့..
မင်းဆီက ခွင့်လွှတ်မှု ရဖို့ ကိုယ်ဘာလုပ်ရမလဲပြောပါ...ကိုယ်ဘာမဆို လုပ်ပါ့မယ်Jiရယ်
ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်အမှားတွေကို ပြန်ပြင်ခွင့်ပြုပါနော်"
ဒူးထောက်ကာ တောင်းပန်စကားဆိုနေတဲ့ Jeonရဲ့မျက်ဝန်းထဲမှာ အသနားခံမှုတွေ အပြည့် ရှိနေသည်။ အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ Jeonရယ်။ ငါ့စိတ်ကိုငါ ခုလောက်ထိ ထိန်းထားနိုင်ဖို့ မတအားကြိုးစားထားရတာ။ ထပ်ပြီးတော့ မင်းဆီမှာ ကျရှုံးဖို့ကို ငါကြောက်မိနေပြီ။
"မင်း အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ ထပါ..မင်းနဲ့ငါနဲ့က ပြီးသွားခဲ့တာ ကြာပြီ
ထပ်ပြီး ငါ့ကို နာကျင်ရအောင် မလုပ်ပါနဲ့တော့ ငါကပဲ တောင်းပန်ပါတယ်"
"Ji ...."
ကိုယ်က မင်းကို နာကျင်စေမိတာလား။ အရင်ကဟုတ်ရင်ဟုတ်လိမ့်မယ်။ ခုကစပြီး အဲ့လိုမဖြစ်စေရတော့ဘူး Jiရယ်။
"မင်း ပြန်လိုက်တော့ ငါတောင်းပန်ပါတယ်"
Jiရယ် မင်းက တောင်းပန်စရာမှ မလိုတာ။ မှားခဲ့တဲ့သူက ကိုယ်ပါ။ Jiက ပြောပြီးဆို အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားတော့သည်။ သူ့ကို တစ်ချက်မှ လှည့်ကြည့်မသွားခဲ့..။ Jiအရမ်း ပြတ်သားနိုင်နေပြီလား။
ကိုယ့်အမှားတွေက ပြန်ပြင်ခွင့် မရှိတော့လောက်အောင်ထိ ကြီးမားနေခဲ့တာလား။
ကိုယ် နောင်တရနေပါပြီ။ မင်းရဲ့အချစ်ကို အရင်က စိတ်ရှုပ်စရာလို့ မြင်ခဲ့မိတဲ့အတွက်
ခု ကိုယ့်ကို အပြစ်ပေးနေတာလား။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်အနားကို ပြန်လာပေးပါ။ ကိုယ် မင်းကို လိုအပ်တယ်Ji...
TBC🖤
အရေးအသားညံ့ဖျင်းမှုအတွက် စာဖတ်ပေးသူတွေကို အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ပါတယ်🙏
Zawgyi
"Jiminေရ ငါခဏ အိမ္ျပန္အုန္းမယ္"
"အင္း Taehyung"
"ညက် ဆိုးလ္ျပန္မွာမို႔လား"
"အင္း"
"ညေနေလာက္က် ငါျပန္လာမယ္"
"ေအးပါ"
Taehyungဆိုသည္မွာ ဘူဆန္သာ ျပန္လာေပမယ့္လို႔ ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္ေနတာရွားလွသည္။ ဘူဆန္ေရာက္လည္း Jiminအိမ္မွာပဲ အေနမ်ားသည္။ တခါတေလသာ သူ႕အိမ္သူ ျပန္တတ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကဆို Jiminအိမ္က မင္းအိမ္လားဆိုၿပီး Taehyungကို စေနာက္တတ္ၾကေသးသည္။ Jiminရဲ႕မိဘေတြက နိုင္ငံရပ္ျခားမွာဆိုေတာ့ Jiminရဲ႕အိမ္က လြတ္လပ္သည္ေလ။ ဆူေျပာမယ့္သူမရွိ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း Taehyungလာေနျဖစ္တာ မ်ားသည္။
အစက ဘူဆန္မွာ ေနအုန္းမယ္လို႔ စဥ္းစားထားေပမယ့္ ဟိုတေန႕က Purple Centerမွာ Jeonကို ေတြ႕ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဒီမွာဆက္ေနခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေပ။ သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနရတာလဲ မသိဘူး။ စိတ္ရႈပ္တယ္။
Jimin ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အားမရဘူး။ ဘာလို႔မ်ား ခုခ်ိန္ထိ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနရတာလဲ မသိဘူး။ Jeonကိုလည္း မုန္းတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မုန္းတယ္။ သူ႕ကို ေတြ႕တိုင္း မတည္ၿငိမ္နိုင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ႏွလုံးသားကိုလည္း မုန္းတယ္။
Taehyungအိမ္ျပန္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ Jiminတစ္ေယာက္တည္းရယ္။ အိမ္ေစာင့္ အန္တီႀကီးတို႔ကလည္း အိမ္မႀကီးထဲ သိပ္မလာဘူး။ ကိစၥရွိမွသာ ေရာက္လာတတ္သည္။ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးကိုလည္း Jiminက ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္သည္။ အန္တီႀကီးတို႔ကို ခ်က္ျပဳတ္ေရးနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး အနားယူခိုင္းထားတာ ၾကာၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြျပန္လာတုန္းက ၿခံအတြက္ လူထပ္ငွားထားတာ ရွိတယ္။ လူ႐ြယ္ပိုင္းမို႔ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႕ ဆိုေတာ့ ၿခံအတြက္ အဆင္ေျပတယ္။ အန္တီႀကီးတို႔ လင္မယားကိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနေစသည္။
ညက် ဆိုးလ္ကို ျပန္ေတာ့မွာမို႔ ဒီေန႕ ဘူဆန္မွာ ေလွ်ာက္သြားရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိေသး။ သြားဖို႔ရာ ေနရာ စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ဘယ္မွ သြားခ်င္စိတ္ရွိမေနျပန္။
အိမ္မွာပဲ ေနတာေကာင္းပါတယ္ေလ။ ဘီယာေလး ေသာက္ၿပီး Dramaကား ၾကည့္တာပဲ ေကာင္းတယ္။ ဘီယာနဲ႕ အျမည္းကို ကိုယ္တိုင္ျပင္ဆင္ၿပီး ၾကည့္ဖို႔ရာ Dramaကားကို စိတ္ႀကိဳက္ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။
ဇာတ္ကားၾကည့္ေနတုန္း သိပ္မၾကာေသး..ကားသံၾကားလိုက္ရသည္။ Taehyungက ညေနမွ ျပန္လာမယ္ဆိုၿပီး ေစာလွခ်ည္လား။ သြားတာျဖင့္ သိပ္မၾကာေသးဘူး မဟုတ္လား။ တစ္ခုခုေမ့သြားလို႔ ျပန္လာယူတာမ်ားလားလို႔ ေတြးၿပီး Taehyungအား ေမးၾကည့္ဖို႔ ၿခံထဲထြက္လာ လိုက္သည္။
"ဟင္.."
ၿခံထဲမွာရပ္ထားတာ Taehyungကားမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဘယ္သူမ်ားလဲ။ ကားေပၚက ဆင္းလာသူကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ သူခ်က္ခ်င္း လွည့္ထြက္ခဲ့သည္။
"Ji..ကိုယ့္ကို အိမ္ထဲမေခၚေတာ့ဘူးလား"
Jungkookေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ Jiminရဲ႕ ေျခလွမ္းေလးေတြ ရပ္တန့္သြားမိသည္။သူက ဘာကိစၥ အိမ္ထိေရာက္လာရတာလဲ။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႕ ၿခံထဲထိေတာင္ ေရာက္လာၿပီကို အိမ္ထဲေခၚဖို႔ လာေျပာေနေသးသည္။
"မေခၚေတာ့ဘူး လာရာလမ္းအတိုင္း လွည့္ျပန္လိုက္ေတာ့"
သူ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း လွည့္ထြက္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေလးဟာ သူေျပာလိုက္ေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္းတုံ႕ျပန္ရွာသား...။ Jiရဲ႕ ဒီလိုအစြာေလးေတြကို သူလြမ္းေနခဲ့တာ။
"မျပန္ခ်င္ဘူး အိမ္ထဲပဲဝင္ခ်င္တာ"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ Jiမ်က္ေစာင္းက တန္းေရာက္လာသည္။
"ဝင္စရာမလိုဘူး ျပန္ေတာ့"
ခါးခါးသီးသီးပါလား..။ Jiစိတ္တိုေနပုံေလးဟာ Jungkookအတြက္ေတာ့ အသဲယားဖြယ္အတိ။ Hoseokေမြးေန႕ပြဲၿပီးတည္းက ေပ်ာက္သြားတဲ့ Jiဟာ ဘူဆန္ေရာက္ေနခဲ့သည္တဲ့ေလ။ သူေမးေတာ့ မသိဘူးဆိုတဲ့ Taehyungကလည္း Jiနဲ႕အတူ ဒီမွာ လာေနေနတာ..။
ဆိုးလ္မွာ ဘယ္ေလာက္ရွာရွာ မေတြ႕တဲ့ Jiကို ဒီမွာ အမွတ္မထင္ လာေတြ႕တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဝမ္းသာမိလဲဆိုတာ သူကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ သိမယ္မထင္။ ဘူဆန္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ အတင္းသြားခိုင္းတဲ့ အေဖ့ကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္မိသြားတဲ့အထိ..။
အစက အလုပ္ကိစၥၿပီးတာနဲ႕ တန္းျပန္မလို႔ပဲ။ Jiကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္ကူးေျပာင္းသြားတယ္။ Jiနဲ႕ Purple Centerမွာ ျပန္ေတြ႕တည္းက Jiအေၾကာင္း အကုန္စုံစမ္းလိုက္ေတာ့ Taehyungပါ ဒီေရာက္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။ ဒီည ဆိုးလ္ကို ျပန္ၾကေတာ့မယ္ဆိုတာလည္း သိသည္။
Jiအိမ္ကို တစ္ခ်ိန္လုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနတာမို႔ Taehyungအိမ္ျပန္သြားတာလည္း သိသည္။ ဒါေၾကာင့္ Jiတစ္ေယာက္တည္း ရွိတုန္း တမင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအိမ္ဝါဝါေလးကို သူလာခ်င္ေနခဲ့တာလည္း ပါသည္။ ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ အမွတ္တရေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။
ဒီတစ္ခါ လက္ေလ်ာ့ဖို႔ လာတာမဟုတ္ဘူး။ ေရွ႕က စြာစိေလးကို စေနာက္ခ်င္ေသးသည္။
"မျပန္ပါဘူး အိမ္ထဲဝင္မယ္ေနာ္.."
မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ပဲ အိမ္ထဲကို ဇြတ္ဝင္လာလိုက္သည္။ Jiကေတာ့ ေဒါသ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ သူ႕ကို ရန္သူအလားပဲ ဆက္ဆံသည္။
"မင္း ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ "
ေဒါသသံနဲ႕ ေမးလာေသာ ႏွင္းျဖဴေလးဟာ သူ႕အတြက္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္အေရးပါတဲ့ လူသားေလးလည္းဆိုတာ သူမၾကာခင္ကမွ သတိထားမိသြားတာ။ ဒါေၾကာင့္ Jiဘယ္ေလာက္ပဲ ခါးခါးသီးသီးဆက္ဆံပါေစ..ရေအာင္တြယ္ကပ္ေနမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတယ္။
"ဒီအိမ္ေလးကို သတိရလို႔ လာလည္တာ"
သူဘယ္လိုမ်ား ေျပာထြက္တာလဲ။ ဒီအိမ္ကို သတိရေနစရာအေၾကာင္း သူ႕မွာရွိလို႔လား။ Jiminစိတ္တိုမိပါသည္။
အေတြးမ်ားေနသူေလးကို Jungkookကပဲ စကားဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီအိမ္ပိုင္ရွင္ေလးကိုေရာ သတိရတယ္ အရမ္းပဲ"
ေသေလ..။ သတိရလည္း လဲသာေသလိုက္ေတာ့ Jeon။ မင္းက သိပ္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာပဲ။
Jungkookေျပာလိုက္ေတာ့ Jiမ်က္ႏွာေလး အနီေရာင္ သန္းသြားတာဟာ ေဒါသထြက္လို႔လား၊ ရွက္လို႔မ်ားလားဆိုတာေတာ့ သူေသခ်ာမသိ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ Jeonနဲ႕ သူ ရွိမေနခ်င္ပါ ။
"မင္း ျပန္လိုက္ေတာ့"
စေရာက္တည္းက ႏွင္ေနသူေလးကို Jungkook အျပစ္မျမင္ရက္ပါ။ ဒီလိုေတြ ဆက္ဆံတာကလည္း သူ႕အျပစ္ပဲေလ။ သူသိပါတယ္။ Jiနဲ႕ ျပန္အဆင္ေျပဖို႔ဆို သူမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ေနနိုင္မွျဖစ္မွာ။
"Ji..ကိုယ္တို႔ေတြ ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေလ Jiမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား"
သူ႕ေရွ႕က အရွက္မရွိ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာထြက္ေနေသာသူကို Jiminမုန္းမိပါသည္။ ဘယ္လိုေတာင္ ဒီစကားမ်ိဳး ေျပာထြက္တာလဲ။ သူ႕မွာ အဲ့လိုေျပာခြင့္ ရွိေနလို႔လား။ မင္းက တကယ္ကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တာပဲ Jeon။ သူ႕ေဒါသေတြကို ဆက္ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ဘူး။
"Jeon Jungkook..မင္း ထြက္သြား ခုခ်က္ခ်င္း ငါ့အိမ္ထဲက ထြက္သြား"
"Ji.."
"မေခၚနဲ႕ ငါ့ကိုJiလို႔လည္း မေခၚနဲ႕....မင္းကိုလည္း မျမင္ခ်င္ဘူး ထြက္သြားပါေတာ့"
Jungkookေျပာမယ့္ စကားကိုပင္ ဆုံးေအာင္ ေျပာခြင့္မေပး။ ကိုယ့္ကို Jiလို႔ေတာင္ ေခၚခြင့္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးလား။ Jiရဲ႕စိတ္တိုမႈဟာ အဆုံးအစြန္ထိ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ Jungkookသိလိုက္ၿပီ။ Jiရယ္ ဖြင့္ထုတ္လိုက္ပါ။ Jiခံစားေနရတာေတြကို မ်ိဳသိပ္မေနဘဲ ကိုယ့္ဆီမွာ ဖြင့္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါကြာ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေတာင္းပန္မႈကို လက္ခံေပးပါေနာ္။
Jiရဲ႕ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူအရဲစြန့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"Ji..ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ..အရင္က ကိုယ္အရမ္းမွားခဲ့ပါတယ္"
"မေတာင္းပန္နဲ႕ ခုမွလာၿပီး မေတာင္းပန္ပါနဲ႕ေတာ့ "
"Jiရယ္.."
Jiရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ နာက်ည္းရိပ္ေတြ အျပည့္ဆိုတာ Jungkookနားလည္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကို အရမ္းမုန္းေနခဲ့တာလား။
"မင္း..."
Jiminေရွ႕မွာ Jungkook ဒူးေထာက္ကာ ထပ္မံေတာင္းပန္လိုက္သည္။ Jiရဲ႕ ခြင့္လႊတ္မႈကို ရဖို႔ သူဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကို မဆို လုပ္နိုင္ပါတယ္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာ သိေပမယ့္ ကိုယ္အရွက္မရွိဘဲ လာေတာင္းပန္တာပါ..အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလား Ji..မင္းက ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိလိုက္ရၿပီမလို႔..
မင္းဆီက ခြင့္လႊတ္မႈ ရဖို႔ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲေျပာပါ...ကိုယ္ဘာမဆို လုပ္ပါ့မယ္Jiရယ္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ့္အမွားေတြကို ျပန္ျပင္ခြင့္ျပဳပါေနာ္"
ဒူးေထာက္ကာ ေတာင္းပန္စကားဆိုေနတဲ့ Jeonရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ အသနားခံမႈေတြ အျပည့္ ရွိေနသည္။ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ Jeonရယ္။ ငါ့စိတ္ကိုငါ ခုေလာက္ထိ ထိန္းထားနိုင္ဖို႔ မတအားႀကိဳးစားထားရတာ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ မင္းဆီမွာ က်ရႈံးဖို႔ကို ငါေၾကာက္မိေနၿပီ။
"မင္း အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ ထပါ..မင္းနဲ႕ငါနဲ႕က ၿပီးသြားခဲ့တာ ၾကာၿပီ
ထပ္ၿပီး ငါ့ကို နာက်င္ရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ ငါကပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"Ji ...."
ကိုယ္က မင္းကို နာက်င္ေစမိတာလား။ အရင္ကဟုတ္ရင္ဟုတ္လိမ့္မယ္။ ခုကစၿပီး အဲ့လိုမျဖစ္ေစရေတာ့ဘူး Jiရယ္။
"မင္း ျပန္လိုက္ေတာ့ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
Jiရယ္ မင္းက ေတာင္းပန္စရာမွ မလိုတာ။ မွားခဲ့တဲ့သူက ကိုယ္ပါ။ Jiက ေျပာၿပီးဆို အေပၚထပ္ကို တက္သြားေတာ့သည္။ သူ႕ကို တစ္ခ်က္မွ လွည့္ၾကည့္မသြားခဲ့..။ Jiအရမ္း ျပတ္သားနိုင္ေနၿပီလား။
ကိုယ့္အမွားေတြက ျပန္ျပင္ခြင့္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ထိ ႀကီးမားေနခဲ့တာလား။
ကိုယ္ ေနာင္တရေနပါၿပီ။ မင္းရဲ႕အခ်စ္ကို အရင္က စိတ္ရႈပ္စရာလို႔ ျမင္ခဲ့မိတဲ့အတြက္
ခု ကိုယ့္ကို အျပစ္ေပးေနတာလား။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ့္အနားကို ျပန္လာေပးပါ။ ကိုယ္ မင္းကို လိုအပ္တယ္Ji...
TBC🖤
အေရးအသားညံ့ဖ်င္းမႈအတြက္ စာဖတ္ေပးသူေတြကို အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္🙏