Cumartesi
Saat 1'e geliyordu. Daha mali almaya gitmesine vardı. Yapacak bir şey bulamayınca aynanın karşısına geçip oturdu. Gözlerindeki kızarıklıklar, gözaltı halkaları ve içe göçen yanakları... Dişlerine bakmak için ağzını açtı Ayaz. Eskisi gibi güzel değillerdi, biraz daha giderse çürüyecekleri belliydi.
Kanı çekilmişti neredeyse. Vücudu biçimsizleşmeye başlamış, derisi yıpranmıştı. Gözleri doldu bir anda.
"Bunu neden yapıyorsun?" diye sordu
aynadaki yansımasına."Neden?"
Burnunu çekip gözlerini sıkıca yumdu. Kendini görmek istemiyordu bile. Ama bir şey yapamayacağını biliyordu. Bırakmak istese bile ailesine söyleyemezdi, ve bunu destek almadan yapamazdı da. Elleriyle yüzünü kapattı. Birkaç hıçkırık eşliğinde iç çekişleri de başlamıştı.
Bütün hayatını mahvetmişti, kısa bir süre sonra ölecekti. Ama bırakamıyordu. Cesareti yoktu, ayrıca bunu düşünmek çok hoşuna gitmese de, kafasının güzel olması acayip güzel bir şeydi.
Yattığı yerde doğruldu ve tekrardan kendine göz gezdirdi. "Senden nefret ediyorum" diye mırıldandıktan sonra yerden kalktı ve yatağa attı kendini. Zaten 1.30 saat sonra falan çıkacaktı, o zamana kadar uyusa iyi olurdu.
.
"Anne çıkıyorum he. Geç kalmam merak etme."
"Tamam. Hadi görüşürüz."
"Görüşürüz."
Yavaş yavaş inşaatın olduğu yere yürümeye başladı. Başı eğikti, çok kötü göründüğü için insanların onu görmesini istememişti.
Daha sonra ne olacağını düşündü. İyice çökmeye başlayacaktı. Okulu ve sporu bırakacak, belki evden kaçacaktı. Olası her şeyi düşünüyordu ve hepsi kötüye çıkıyordu. Başladığı güne lanet etti, defalarca. Ama yapacak bir şeyi yoktu.