Going to Thailand was relieving to Aira, but their return felt otherwise. Sinalubong kasi sila ng ate niya pagdating nila sa bahay. She looked fresh and strikingly beautiful as usual. Nakaka-insecure rin ang ganda nito kundi lang talaga niya kapatid.
Yumakap ito sa ina nila bago humarap sa kanya. Tiningnan naman niya ang mga kasambahay na nagbubuhat ng mga gamit nila paakyat ng hagdan para makaiwas sa akmang pagyakap nito sa kanya.
"Kayo munang magkapatid ang magkuwentuhan, sumasakit ang ulo ko, akyat muna ako sa kuwarto," paalam ng mommy nila. Kanina pa nito iniinda ang sakit ng ulo pagbaba ng eroplano. Gusto niya itong sundan agad nang magtuloy-tuloy sa hagdanan pero naitulos siya sa kinatatayuan.
They were left at the living room. Iniwasan niyang tumingin sa kapatid. Para kasing may punyal na tumatarak sa puso niya kapag naiisip na ito na ang mahal ni Ayder.
"Aira, let me explain---"
"There is nothing to explain, ate," putol niya sa sasabihin nito. Tanggap naman kasi ng utak niya na wala siyang karapatang kuwestiyunin kung ano ang mayroon sa mga ito. Masakit nga lang sa puso.
"Don't worry. I'm okay now," dagdag niya. Ngumiti siya nang tipid at tiningnan ito sa mga mata. She wanted to appease Aisha. Ayaw niyang isipin nito na maaaring mangyari ulit ang napagdaanan niya dahil sila na ngayon nang dati niyang mahal. Karapatan ng mga itong mahalin ang mga taong naisin at hindi siya dapat maging hadlang sa mga ito.
Masakit man ito dahil hindi pa tuluyang naghihilom ang mga sugat sa puso niya pero pasasaan ba't magiging okay rin siya. Basta ang importante alam niyang higit sa lahat kailangan na niyang mahalin ang sarili ngayon.
Tinitigan siya ng kapatid. Aisha's eyes spoke of love as she reached for her hand. Parang nahabag ang puso niya. Nakita niya ang pagpatak ng luha sa mga mata nito.
"Mahal ka ni Ayder," sambit nito. She was startled at her remark. She expected a different statement especially that she saw them hugging each other.
"It is about time that you talk to him. Baka may dahilan kung bakit ka niya iniwan," dagdag nito. Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman sa pahayag nito. Her mind wandered incoherently.
"Bakit? Magkaibigan na kayo ngayon?" tanong na lamang niya.
"I'm sorry," Aisha muttered instead of answering her question.
"Noong umuwi ako mula sa Bohol, binalak kong gumanti." Napatitig siya sa kapatid. Seryoso naman itong nakatunghay sa kanya.
"Pinasok ko ang buhay niya at nagpanggap na ibang tao," dagdag paliwanag nito. Mataman siyang nakinig at prinoseso ang sinasabi nito.
"But I learned that he was a good man." Aisha smiled. Another tear escaped her eye.
"Only he was broken," she added. Bumilis ang tibok ng puso niya sa mga rebelasyon nito. Wala siyang maisip sabihin. There was a long silence before her sister spoke again.
"I hope you will find it in your heart to talk to him," Aisha said before standing up. Nasa hagdanan na ito nang sa wakas ay tumimo sa isip niya ang mga sinabi nito. Her sister would never lie to her. She was sure of that.
"Ate," tawag niya rito. Lumingon naman ito sa direksyon niya.
"Puwede mo ba akong samahan sa kanya bukas?" Nginitian niya nito nang tipid. Aisha smiled back.
"Sige," tugon nito saka tuluyang pumanhik.
Huminga siya nang malalim. Gusto niyang malaman kung ano ang sinasabi ng ate niya.
Dala-dala pa rin ba ni Ayder ang inamin nito noon na masamang gawain?
Had he became worst?
Pero sinabi ng ate niya na mabuti itong tao. What did she found out that she didn't know yet?
Ano ang sasabihin niya sa lalaki kapag nakita ito?
Bahala na... Basta isa lang ang sigurado. It is about time to confront her past.
________________
The anticipation of meeting Ayder gave her chills. Hindi niya kasi alam kung ano ang mararamdaman.
Tumigil ang sasakyan ng kapatid sa isang resort house. Her heart raced seeing Ayder at the doorway of the resort.
Nahigit niya ang paghinga nang makitang hindi siya nito nilulubayan ng tingin. She felt intimidated under his stare. Yumuko na lamang siya. It felt like she was dragging her feet as they stepped towards him.
Ayder was silent when they stopped in front of him. Ang ate niya ang nagbukas ng usapan.
"My sister did not send me to avenge against you," umpisa nito. May hawak itong envelope. Wala siyang ideya kung ano ang laman.
Tahimik lang siyang tumayo sa tabi ng kapatid. Hindi niya matingnan sa mata ang binata kaya nanatili na lamang siyang nakayuko.
"It was my own decision," her sister uttered.
"My sister committed suicide when you broke up with her--"
"Aira, is that true?" agad na salo ni Ayder sa pangungusap ng kapatid. Napasinghap siya. She didn't quite expect that.
Nang iangat niya ang paningin, sinalubong siya ng mga nag-aalalang titig ng binata. Huli niyang nakita itong ganoon ang reaksyon ay noong naabutan siya nito sa puntod ng ama habang naglulupasay sa pag-iyak. She felt sad remembering that. Hindi niya namalayan ang mga luhang nalaglag mula sa mga mata.
The moment she nodded, Ayder pulled her and hugged her tight. Gaya noon, ramdam niya ang pag-aalala nito. She wanted to pacify him and tell him she's okay now but she was unable to say any word.
"Bakit mo ginawa 'yon?" malumanay nitong tanong. Naramdaman niya ang paghalik nito sa tuktok niya. Yumakap siya rito at nag-isip nang tamang paliwanag sa tanong nito.
Wala na ang ate niya nang bumitaw siya sa mga yakap nito. Ayder pulled her inside the resort and guided her towards the long couch. Hinawakan nito ang mga kamay niya nang makaupo sila.
"Na-overwhelm lang siguro ako sa pagkamatay ni daddy at sa pamamaalam mo nang tuluyan kaya na-depress ako, but I am okay now," saad niya rito.
"Are you sure?" nanunukat nitong tanong.
"Yes, I am okay now. Don't worry." She smiled genuinely. Muli itong yumakap. She smiled as she hugged him back tightly.
Hindi niya lubos akalaing gagaan ng ganito ang pakiramdam niya sa muli nilang pagkikita. Tuluyan na yata talagang nagising ang kamalayan niya sa nangyari. Wala na siyang makapang galit o paninibugho man lang sa pag-alis nito noon. She actually felt like, it was his liberty to go and she should've accepted it. Pinahirapan lang niya ang sarili.
"Aira, gusto ko lang malaman mo na hindi nawala ang pagmamahal ko sa 'yo kahit magkalayo tayo." Bumitaw ito mula sa pagakayakap. He looked at her face as if memorizing each detail.
"I'm sorry, Aira. I only chose to go away because I –,"
"You don't have to explain. Okay na," putol niya rito. She knew in her heart Ayder also loved her honestly. Hindi lang niya naintindihan ito noon dahil nabulag siya sa sariling emosyon.
"Your mom, does she know?" tanong nito. Tumango siya.
"Oo, pero na-explain ko na na wala ka naman talagang kasalanan sa nangyari sa akin. I was just in pain and wasn't on the right track," paliwanag niya. Nag-usap na kasi sila ng mommy niya noong nasa Thailand sila at maging ito rin ay hindi sinisi ang binata. Mas sinisi nga nito ang sarili dahil hindi nito alam ang nangyayari sa buhay pag-ibig ng anak.
"Y-your sister... I haven't apologized to her yet."
Tiningnan niya ito nang mataman. It must be her sister who should apologize for faking her identity, but her question was answered when Ayder explained exactly what happened at the bar that night.
Ikinuwento rin nito ang mga nangyari noong nagpanggap ang kapatid niya. Nagalit daw ito sa pag-aakalang ipinain niya ang kapatid para maghiganti sa ginawa nitong pag-iwan sa kanya.
She was glad everything was cleared between them. Inimbita niya itong mag-dinner sa bahay nila pagkatapos nilang mag-usap na pinaunlakan naman nito.
Their dinner was light and happy. Lalo pa at nakisalo rin ang ate niya. Kuwento rin kasi ng kuwento ang ina tungkol sa kabataan nila ng ate niya.
Niyaya niya si Ayder sa back garden para mag-tsaa at muling mag-usap pagkatapos ng dinner. Sa may kubo sila pumuwesto.
They were halfway through their cpnversation when she remembered their memorabilia when they were together. Pinakatago-tago niya iyon noon. Lalo na noong depressed na depressed siya. Kailangan na siguro niya iyong ilabas.
Iniwan niya panandalian ang lalaki para kunin ang box sa kuwarto. Pagbalik niya nakita niyang nag-uusap ang ate niya at ang binata.
Nginitian niya si Ayder nang mapatingin sa direksyon niya. She was happy the two had a little time to talk. Para makahingi na rin ng tawad sa isa't-isa. In that way, they all can start with a clean slate.
"Ate, gising ka pa pala," tanong niya nang makabalik sa kubo. Agad namang lumapit sa kanya si Ayder para tulungang bibitin ang hawak na box. It was a 16x16 inch box.
"Nauhaw kasi ako, t-tapos magpapahangin sana saglit, p-pero akyat na ulit ako," tugon ng kapatid niya. Tumitig siya rito. She looked gloomy.
"Okay ka lang ate?" tanong niya. Para kasing wala ito sa tamang hulog o baka dahil nagising lang ito sa kalagitnaan ng gabi kaya't ganoon ang awra.
Tumango naman ito bilang sagot.
"You can stay here with us," dagdag niya. Pumasok siya sa kubo at binuksan ang ilaw. Hindi nila iyon binuksan kanina dahil maliwanag naman ang tanglaw ng buwan.
"Ipapakita ko lang kay Ayder itong memorabilia namin," masaya niyang sabi. Ngumiti lamang ito saka umiling.
"Hindi na. Gagawin mo pa akong third wheel," biro ng ate niya. Napatawa na lamang siya at hinayaan itong bumalik sa loob ng bahay.
Humarap siya kay Ayder nang mawala ang kapatid sa paningin nila saka binuksan ang box na ipinatong nito sa center table na gawa sa kawayan.
She felt nostalgic as she untied the bundle of DIY postcards. Nakadikit sa bawat post cards ang mga litrato nila sa bawat date na may kasamang piraso ng bulaklak mula sa mga bouquet na binibigay nito. There were handwritten short messages and descriptions in each postcard. Nakalagay doon ang naramdaman niya sa bawat panahong magkasama sila.
Ayder scanned them one by one. Nangingiti ito habang binabasa ang notes, sa ibang postcards naman, napaghahalata ang paglungkot ng mga mata nito. She understood his feelings. Siya nga rin ay hindi alam kung matutuwa, manghihinayang o malulungkot na balikan ang nakaraan nila. It was mostly happy. That's why it felt nostalgic.
"I'm sorry, Aira. Nasaktan kita," may lungkot nitong sabi bago ibinalik ang tingin sa kanya. Her eyes watered looking at him. He was indeed a wonderful person.
"Sarili ko lang ang inisip ko. I set aside your feelings," dagdag nito.
"Wala na 'yon. Ano ka ba?" natatawa niyang sambit sabay palis ng mga luha.
"I wanted you to see this. So, we can burn it together."
He stared at her puzzled. Ngumiti naman siya ng sinsero.
"Let's forget the past and start anew," hayag niya. Another tear escaped her eye.
"Kalimutan na natin ang lahat ng sakit ng nakaraan. It's about time we start making new memories minus all the guilt," dagdag niya.
Ayder reached for her and hugged her tightly.
"You are right," he whispered. Napangiti siya at yumakap rito. She closed her eyes as she leaned on his chest. His heart was pounding in a rythmn so familiar to her. She inhaled deeply.
Now, they can start all over again.
********* END OF BOOK TWO ********