Gerinerek yataktan kalktı ve nasıl göründüğüne bakmadan odadan çıktı. Fazlasıyla aç uyanmış olmasına karşılık, annesine günaydın bile demeden masaya
oturmuştu.
"Günaydın."
"Günaydın anne." derken ağzına bir zeytin
atti.
"Omlet yapıyorum, yersin değil mi? Başını salladı Ayaz. Annesinin omleti dünyanın en güzel şeylerinden biriydi zaten, nasıl yemesindi ki.
Ayaz'ın tam tersi olarak, okul kıyafetlerini
giymiş ve güzelce hazırlanarak masaya oturmuştu İlayda. Hatta biraz fazla süslenmişti okula göre sanki. Yani en azından Ayaz böyle düşünüyordu.
Ayaz çantasını koluna takmış odasından çıkıyordu. İlayda her zamanki gibi kapının yanında, onu bekliyordu.
"Hele şükür gelebildin. Ağaç oldum."
"Bak şurada bir koltuk var. Ayakta
beklemek istemiyorsan siktir git oraya
otur."
Savunma yapmasını beklemeden kapıyı
açtı ve ayakkabılarını eline aldı.
"Hep 'geliyorum' dediğin için ben de kalkıp
bekliyorum. O zaman geliyorum deme gelmiyorsan."
"Sen de bu kadar gerizekalı olma."
.
Çıkışa bir ders kalmıştı. Alma saati
yaklaştıkça huzursuzlanıyordu Ayaz.
Böyle devam ettiği sürece günde daha fazla ihtiyaç duyacağının farkında değildi.
Ders boyu defterini sürekli karalamış, dikkatini başka yöne vermeye çalışmıştı ama nafileydi. Zile 2 dakika kalmıştı. Eşyalarını çantasına koymaya başladı.
"Ben toplanın demedim."
'Aptal kadın!' diye geçirdi içinden ve defteri masada bıraktı. Yarım dakika sonra falan dersi bıraktığında hemen toplandı ve montunu askıdan aldı. Askılığın yanında oturduğu için diğerlerini montlarını ondan istiyor, o da hizmetçi değilim diyerek vermiyordu. Eh, gayet mantıklıydı aslında.
Koşar adımlarla inşaata girdiğinde tanımadığı birkaç kişi ve Sinan oradaydı. Selam bile vermeden cebinden parayı çıkarıp Sinan'a uzattı.
"Sakin ol kardeşim veriyorum." diye mırıldandı Ayaz'ın elini sürekli bacağına vurmasına karşılık. Küçük poşeti Ayaz'ın eline sıkıştırdığı anda "eyvallah" deyip hızlıca uzaklaştı yanından.
Eve geldiğinde İlayda'nın daha gelmemiş olduğunu görmüştü Ayaz. Yine de odasına geçip kapısını kilitledi ve tozu masaya döktü. Çektikten sonra yatağa gitmeye bile üşenmiş, kendini yere bırakmıştı.