Eve gidince yorgun olduğunu söyleyip odasına geçiyordu ki, babasının ona seslenmesiyle durmak zorunda kaldı.
"Annen o kadar yemek hazırlıyor, sen hiçbir şey yemiyorsun. Geç otur şuraya bir şeyler ye." Gerçekten mi? Annem sanki sadece bana yapıyor' diye geçirdi içinden ve masaya oturdu. Antrenman günleri çok geç geldiğinde dolayı yemeği masada tek başına yiyordu ve bu biraz üzüyordu aslında.
Yemeğini bitirip odasına geçti ve yatağa uzandı. Telefonunu çıkarmış, Instagram'da geziniyordu. Kapı çalındı ve o daha gir demeden aralandı.
"Gir dememiştim. Giyiniyor olabilirdim."
"Pardon." diye mırıldandı İlayda.
"Girebilir miyim?"
"Hayır."
"Neden?"
"Girme işte. Ne istiyorsun?"
"Bana şu konuda yardımcı olabilir misin diyecektim. Senin edebiyatın iyi ya."
"Babana git. Bana ne."
"Sadece konu anlatacaksın ya! Çok zor bir
şey değil."
"Video falan izle. Bir şeyleri kendin
başar."
"Gerizekalı." diye söylenerek kendi odasına ilerledi İlayda. Ayaz hafifçe sırıtmıştı çünkü onu sinir etmek kendisini gayet mutlu ediyordu.
Test çözmek için masasına geçti. Spor yapıp, uyuşturucu kullanıp, hem de ders çalışması... çok saçmaydı ama o yapıyordu. Hem çok tedbirsizdi hayata karşı, hem bir şeyleri elinden bırakmak istemiyordu. Tabii, bunda pek başarılı olabileceği söylenemezdi.
Biraz soru çözdükten sonra bu sefer uyumak için girdi yatağa. Telefonundan müzik açıp yanına koydu ve gözlerini kapattı. Aklına yeni antrenör gelmişti. Eve gidince bir nane limon iç' ha? Ne kadar da düşünceli bir adam! Niye hiddetlendiğini bilmiyordu Ayaz. Belki de tavsiye istememesine rağmen söylediği içindi.
Aslında, Ayaz'ın bundan gram haberi olmasa da, içten içe babasıyla bağdaştırmıştı adamı. Babasının hiçbir türlü onu umursamamasına karşılık daha yeni tanıdığı birinin onu umursamasına sinirlenmişti. Ve dediğim gibi, farkında bile değildi.