Nanatili akong nakatingin sa kaniya at iniisip ang mangyayari kung sasama ako sa kanila. Hmm... Pero hindi naman siguro kung tatalon ako papunta sa kaniya diba?
"Ms. Caventry, what are you waiting for?"
Napatigil ako sa pag-iisip nang makita ang itsura ni Vance na nakakunot na ang noo ngayon. Halata sa mukha niya na naiinip na siya at balak pa yata akong iwanan. Aish! I have no choice but to jump!
Binuksan ko ang pinto ng kotse at bahagyang inilapit pa ng konti ang sasakyan sa kanila para mas madali akong makakalipat. Nang makita ko na sakto na ang agwat ng kotse namin ay walang pagdadalawang-isip akong tumalon papunta kay Vance.
Agad niya akong hinila at dahil sa impact ng pagtalon ko ay sabay kaming bumagsak sa upuan. Good thing at siya ang nasa ilalim kaya hindi ako masiyadong nasaktan. Hehe!
Actually, nakakapagtaka talaga na bigla na lang sumulpot 'tong character na 'to at hindi ko ini-expect na sa dami ng pwedeng magligtas sa'kin ay si Vance pa. Kahit na bias ko siya noon sa puso ni Lilian ay ayoko pa rin na mapalapit sa character niyang mapanakit. Yeah, nakakapanakit ang pagiging honest ng bibig niya. Geez!
"Get off me, Ms. Caventry."
Tinignan ko lang si Vance na nakahiga pa rin pala sa upuan nang dahil sa nakapatong pa rin ako sa kaniya. Binalanse ko ang sarili at agad na umalis sa ibabaw niya. Nang pareho na kaming nakaupo ay narinig kong inutusan ang isa sa mga tauhan niya.
"Take care of the car." Pagkatapos sabihin yan ni Vance ay wala pa sa limang segundo ay agad na pinasabog ng tauhan niya ang kotseng sinasakyan ko kanina.
Aiya! Nakahinga ako ng maluwag dahil iniwan ko doon ang baril na ginamit ko kanina sa mga kalaban para walang silang evidensya na makalap laban sa'kin. Kampante naman ako na hindi na makakapagsalita ang mga assassin kanina dahil siguradong pinatay na silang lahat ng ilan sa tauhan ng Eckheart family.
Kung sakali man na may makuha silang video sa nangyari ngayon ay sigurado din ako na putol ang scene na makikita nila. Hehe! Let's just wait then...
"Are you alright, Ms. Caventry?" nakapoker-face na tanong ni Vance sa tabi ko.
"Yeah. Thanks for helping me, Young master Eckheart." nakangiti kong pasasalamat dito.
Nang tumahimik na siya ay mas minabuti ko na lang na ipikit ang mga mata ko bago pa siya magtanong sa buong nangyari. Masiyado nang napagod ang utak ko ngayon kaya bukas na lang siya magtanong at ako'y magpapahinga muna. Geez!
THIRD PERSON'S POV
~ At the secret underground base in Eckheart City's branch (1:25 A.M)
Isang nakakakilabot na katahimikan ang bumalot sa buong meeting room ng mga higher rank ng organisasyon. Walang naglalakas ng loob na gumawa ng ingay at hindi rin nila magawang iangat ang kanilang paningin. Nanatili lamang nakayuko ang limang higher rank na present sa meeting habang hinihintay ang kanilang master na magsalita.
Kasalukuyan kasi itong nakatingin sa video na nakuha ng ilan sa tauhan nila sa mismong site sa nangyaring assassination ngayong madaling araw. Ang hindi lang maintindihan ng mga ito at kung anong kinalaman ng master nila sa babaeng nasa video.
Sa malaking screen kasi ay napapanood ng limang higher rank officials ang kinilalang 'naive princess' ng pamilyang Caventry na mala-professional killer ang dating sa ginagawa niya. Kaya bilang high ranking assassin ay hindi nila maiwasang humanga dito. Nasa isip din nila kung sabi-sabi lang ba ng mga tao na mahina siya.
"Cut this part and make sure no one would see it." walang emosyon na utos ng master nila na sabay-sabay nilang kinalunok.
Hindi kasi nila maiwasang matakot sa amo nila kaya kahit gaano ka pa sila kalakas ay alam nilang wala silang panama dito.
"Understood, master." nakayukong sagot ng lima. Nang makita nila na ginalaw ng master nila ang kantang kamay nito ay sabay-sabay na tumayo ang lima at yumuko bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Naiwang nakatingin ang tinaguriang 'Master' ng organisasyon sa laptop nito, kung saan doon ay naka-display sa screen ang ginawang pamamaril ng Lady ng Caventry sa dalawang motor na humahabol sa kaniya.
"Heavenhell, the naive princess? Heh!" naiiling na lang na sabi nito habang patagong nakangisi.
.
.
.
Samantala, nayanig ang buong Eckheart City maging ang Andrin City nang makita nila ang binalita sa TV. Doon ay kita nila ang kuha mula sa helicopter kung saan ay may dalawang sasakyan na humahabol sa kotse ni Lady Heavenhell. Kita din doon ang mga pasabog na nagaganap kaya halos lahat ng nakapanood ay nagulat.
Hindi lamang sa telebisyon pinalabas ang balita, kung hindi pati sa iba't-ibang social media platforms ng Atlante ay trending ang assassination kay Heavenhell.
Kung saan sa mga social media sites ay umani ng ibat-ibang komento ang netizens tungkol sa nangyari.
@Girl_at_your_service: O-oh my! Nakakatakot ang nangyari kay Lady Heavenhell!
@I-don't-have-a-boyfriend: Yeah! Hindi ba siya sumisikat sa internet ngayon na gumawa ng kanta para sa ex-fiancé niya?!
@You_are_ugly: Hey, the girl above, don't you know who's the second young master of Lucretius?! If not, go die!
@I-don't-have-a-boyfriend: Oh sorry, I know him! But I don't want to die, you go first, bitch!
@this_author_is_gorgeous: K-kyah! This is so scary!
@Uglyx100: Yeah! Kapapanood ko pa lang naman Nung bagong video niya, tapos ito ang maaabutan ko sa balita?!
@Sit_still_look_pretty: My gosh! Kung ako nasa katayuan ni Lady Caventry ay baka hindi ako makagalaw.
@I_love_bl: Ako nga baka maihi pa sa takot ehh! Pero sayang at medyo late na yung video doon sa balita.
@boys_are_trash: Oo nga! Hindi na naumpisahang makuhanan ng mga reporter ang unang engkwentro ni Lady Heavenhell sa assassins.
@Girls_are_trash_too: Bro, this scene is very nice and Lady Heavenhell is so brave! @I-love-girls09
@I-love-girls09: You're right! She's so calm!
@Heavenhell'sfan01: I'm her fan! So I hope she's fine!
@Heavenhell_is_my_goddess: Me too! I really love her songs so I want to listen to her more.
@I_Love_Lemuel: Well, since she is my husband's friend then I'll pray that she's safe.
@No_one_loves_you: She's safe! Hindi niyo ba narinig sa balita na niligtas siya ng asawa kong si Young master Eckheart. Kyahh!
@Leave_me_alone: Really?! Wow! I'm so envious!
LORRAINE'S POV
Nang makita ko ang balita tungkol sa assassination kay Heavenhell ay hindi ko maiwasang mag-alala. Kaya agad akong tumawag kay Janice para magtanong kung may alam ba siya kung nasaan na ngayon si Heavenhell.
"Hello?" Bored na tanong ni Janice sa kabilang linya.
"Janice, nakita mo ba yung binalita huh?" inis kong sabi. Ito kasing si Janice kung magsalita ay parang laging bored sa buhay niya. Siguro nagmana siya kay Kuya Javier na hindi ko rin maintindihan ang ugali.
"Yeah, why?"
"Why are you like that, Janice? Heavenhell is still out friend, so mind your tone." Seryoso kong sabi nang marinig ko na naman ang boses niyang pawang walang pakialam sa lahat.
"Tsk! Ano bang pinag-aalala mo? Ligtas si Heavenhell sa kamay ng mga Eckheart kaya kumalma ka, Lorraine."
Nang marinig ko ang kalmadong boses niya ay tsaka lang ako nakahinga ng maluwag. Kahit kasi minsan ay talagang nakakainis 'tong ugali ni Janice ay masasabi ko na siya lang ang nakakapagpakalma sa'kin. Mabilis kasi akong mag-alala lalo na kung mga importanteng tao sa'kin ang pinag-uusapan.
"Fine! Tawagan mo ko kung may balita ka pa tungkol kay Heavenhell, okay?" Sabi ko na lang bago humiga sa kama.
"Okay."
*Toot* *toot*
Napangiwi lang ako nang bigla niya akong babaan, but as usual ay wala akong choice kung hindi ang intindihin ang abnormal kong kaibigan. Well, sanay na rin ako sanay kaya hindi na 'to bago sa'kin. Tumingin ako sa chandelier ng kwarto atsaka huminga ng malalim.
"I just hope that Heavenhell is safe..."
HEAVENHELL'S POV
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko, pero pagtingin ko pa lang sa buong paligid ay parang gusto ko na ulit bumalik sa pagtulog. Damn! This room is not familiar to me!
Ang ini-expect ko ay gigising ako sa puting kisame at amoy medisinang kwarto, hindi sa magara at eleganteng kwarto katulad nito! Ayoko mang aminin sa sarili ko pero may hula na ako kung nasaan ako ngayon.
"Good that you're awake."
Pinakalma ko ang sarili nang marinig ang malamig na boses na nanggagaling sa pintuan. Nakangiti ko siyang tinignan atsaka siya tumango.
"Ahmm... Young master, ba-bakit ako nandito?" kunwaring nagtataka kong tanong.
Syempre tinaas ko ng konti ang aking 'acting proficiency' dahil sa may mala-matang lawin ang animal na 'to. Masyado siyang maraming napapansin tulad na lang ngayon. Isa-isa niya lang tinignan ang bawat bahagi ng kwarto na Akala mo naman sinusuri kung may nawawala bang gamit o kaya may humawak sa mga ito. Tsk! Siraulo!
"Nandito ka dahil dinala kita dito." seryoso niyang sabi na kinakunot ng noo ko.
(ತ_ತ)
Ano raw?
Pinipilosopo ba ako ng lalaking 'to o talagang sinagot niya lang ang tanong ko ng literal. Nang makita na hindi man lang nagbago ang ekspresyon ng mukha niya ay wala akong nagawa kung hindi ang mapailing.
"Ang ibig kong sabihin ay kung bakit wala ako sa hospital?" Tanong ko ulit at nagbabakasakali na makakuha ng matinong sagot mula sa kaniya. Pero mukhang nagsisi ako na nagtanong pa ako. Damn!
"You're not injured so why would I bring you there? It's a waste of time and money." seryoso niyang sabi na kinatulala ko na lang.
(~_~メ)'
'A-argghhh! Seriously?! I want to choke this pretty face in front of me right now! Shit! Keep calm, Carnelia! Breathe in... Breathe out!'
"Oh right, Young master! You're such a genius!" Pilit ngiti kong sabi habang tinatago ang nakakuyom kong kamao sa likod ko.
"It's good that you know. Follow me to the dining area." Pagtapos niyang sabihin niyan ay agad kong tinaas ang kamay ko at ambang susuntukin siya. Ang kaso ay bigla siyang humarap kaya ang ending ay nahuli niya ang kamay ko na nakalutang sa ere.
"What are you doing?"
(• ▽ •;)
"H-huh? I'm just stretching, young master. Do you know the wellness dance? Do you want me to teach you?" nakangiti kong tanong atsaka nag-sample sa harap niya ng iilang steps na natutunan ko.
Nang makita ko ang reaksyon niya ay nakatingin lang siya sa'kin na pawang may baliw siyang nakikita sa harap niya. Geez!
"No thanks. I don't want to look crazy like you." seryoso niyang sabi atsaka ako tinalikuran.
'Shit to the highest power!!! Alam niyo 'yon? Nakakairita na talaga siya! Arghh!!!'
Yung dila niya tinalo pa ang kutsilyo sa talim. Siguro sa lahat ng mga male characters Isa siya sa hindi ko makakasundo. Sinong mag-aakala na ang bias ko pa mismo ang aayawan ko?
Although, sa nobela ay ganito talaga ang ugali ni Vance ay iba pa rin kapag personal mo 'yong nasasaksihan. Noong reader pa ako ay talaga namang nakakatuwa pa ang mga ganitong eksena, pero kapag nandito ka na ay hindi mo maiiwasan ang mainis. Lalo na kapag ikaw mismo ang kausap ng animal!
"Are you a turtle?" Nakataas-kilay na tanong ni Vance nang lumingon siya sa'kin.
"Bakit? Kasi ang kupad kong maglakad? Oo, young master alam ko na. Huwag mo ng pagurin ang sarili mong magsalita. Hehe!" Awkward akong tumawa nang makita Kong napatigil siya sa paglalakad at tumingin lang sa'kin.
'My gosh! Ayan na naman ang 'mala-are you an alien? look' niya! Aish!'
"I'm just joking! I'll follow you now!" Napasimangot na lang akong tumakbo papalapit sa kaniya atsaka siya sinabayan sa paglalakad.
Tahimik lang siya kaya tumahimik na lang din ako habang tinitignan ang mga mamahaling kagamitan na nakikita ko sa paligid. Maging sa pasilyo na nilalakaran namin ay may mga nakahilerang paintings na sa tingin ko ay gawa ng mga sikat na painter sa mundo ng Pangaea.
Sa mga ala-ala na nakalap ko sa memorya ni Heavenhell ay halos isang daan ang dami ng mga tinaguriang national artist sa Atlante. Grabe diba? Ang dami kaya kung magpi-pintor ka ay siguraduhin mong may talent ka talaga.
Pero teka nga... Bakit parang hanggang ngayon ay naglalakad pa rin kami sa pasilyo nila? Gaano ba kahaba ito at lumipas na yata ang limang minuto pero hindi ko pa rin nakikita ang hagdan.
Ayoko namang magtanong kay Vance dahil baka mainis lang ako sa isasagot niya sa'kin. *Sigh*
Makalipas ang isa pang minuto ay nakakita na rin ako sa wakas ng hagdan. Ngayon pa lang ay alam ko na kung gaano kalaki ang main palace ng Eckheart family. Kung hindi ako sinundo nitong si Vance ay malamang isang araw muna ang lilipas bago ko mahanap ang dining hall nila. Geez! Iba talaga kapag super duper rich ka!
Nang makababa kami ng hagdan ay sabay-sabay na yumuko ang mga maids, butlers at iilang Elite guards ng palasyo.
"Good morning, Young master and Young miss." magalang na bati ng mga 'to kaya tinanguan ko lang sila. Aba'y hindi ko 'to teritoryo kaya maigi na mas magmukha akong 'harmless' para hindi nila ako pagtuunan ng pansin.
Nang madaanan namin ang mga tauhan nila ay hindi nakatakas sa'kin ang tingin nila na parang nagtataka kung anong ginagawa ko dito. Tsk! Actually, hindi ko rin alam kaya mas mabuting si Vance na lang ang tanungin nila. Yun ay kung may makukuha silang matinong sagot mula sa kaniya.
Hindi ko na lang pinansin ang mga tingin at bulungan nila, dahil ang walang pusong nilang amo ay ilang metro na ang layo sa'kin. Mabilis kong hinabol ang papalayong pigura nito at nang maabutan ay tsaka ko hinawakan ang laylayan ng suot niyang polo shirt.
"Pwedeng dahan-dahan ka lang, young master?" tanong ko sa kaniya. Nang makita na wala sa'kin ang paningin niya ay tsaka ko lang napansin na sa kamay ko pala siya nakatingin. Aiya!
Pasimple kong inalis ang kamay ko sa damit niya atsaka nagkunwaring walang nangyari. Bahala na siyang mag-isip ng kung ano-ano, dahil ang mas inaalala ko ay kung sino pa ang makikita ko sa dining hall ngayon.
Syempre kailangan kong ihanda ang aking sarili dahil nasa teritoryo ako ng pamilyang mapaghiganti.
Nang makita ko ang malaking pintuan ay agad akong napalunok. Grabe nakaka-pressure ang itsura ng pinto na 'to na akala mo papasok ka sa trial tapos kamatayan ang uwi mo.
"Welcome, Young master and Young miss." Bati sa'min ng ilan sa Elite guards na nakabantay sa pinto. Katulad kanina ay tinanguan ko rin sila atsaka sinundan si Vance na dire-diretso lang ang pasok sa loob.
✧\(>o<)ﾉ✧
Yan ang itsura ko nang makita ang buong desenyo ng dining hall nila. Mas magara kasi ang itsura nito kung ikukumpara sa dining hall ng Caventry Palace. Atsaka mas malakas ang amoy ng kayamanan dito kaysa doon. Bwahahaha! Ang swerte nga naman talaga ni Lilian at maraming papables na ganito kayayaman.
Hindi pa ako tuluyang nakaka-move on sa pagkamangha nang may bigla na lang may humila sa'kin at niyakap ako ng mahigpit. As in napakahigpit to the point na mawawalan na ako ng hininga.
"I'm so glad that you're here, Heavenhell!!!"
Napatigil ako nang marinig ang malambing na boses ng babaeng yumakap sa'kin. She sounds so warm and nice like my mom...
Kusang gumalaw ang mga kamay ko at niyakap ito pabalik. Hindi naman ako masama para bigla na lang siyang itulak diba? Lalo pa't ngayon lang ulit may yumakap sa'kin nang ganito. Yung feeling na niyakap ka ng magulang mo.
Makalipas ang isang minuto ay ako na ang nagkusang humiwalay kay Madam Eckheart, dahil feeling ko ay matutunaw na ako sa titig ni Vance sa likod ko. Akala niya siguro ay aagawin ko sa kaniya ang mommy niya. Haha! Patawa 'tong momma's boy na 'to.
"Ayos ka lang ba hija? Nabalitaan ko ang nangyari sa'yo..." Nag-aalala nitong tanong na kinagulat ko ng husto.
Like duh? Sinong hindi magugulat kung yung nag-aalala sa'yo ay yung hindi mo masiyadong kilala. Samantala ang tunay mong magulang ay 'missing in action' ngayon.
"Ayos lang ako, madam. Salamat sa pagpapatuloy sa'kin dito." nakangiti kong sabi dito.
Pasimple kong tinitigan ang itsura ni Madam Eckheart at hindi ko maiwasang humanga sa kagandahan nito. Mayroon kasi siyang aura na para lang sa mga taong may mabubuting puso. Kulay blonde din ang buhok niya, may black na mata, maputi at makinis pa rin kahit nasa mid-40's na ito. May matangos na ilong, matangkad at napakaganda.
Kung ikukumpara ko siya sa mommy ni Heavenhell ay higit na mas maganda si Madam Eckheart kaysa sa kaniya. Aba'y malaki pa rin ang pinagkaiba ng dark aura sa bright aura, okay? Heh! Who you, Madam Abella?
Kaya nga nakakapagtaka kung paano niya nakatuluyan si Mr. Rat-este Wrath pala. Hehe! Baka mapatay ako ni Vance kapag iniba ko ang pronunciation ng pangalan ng daddy niya.
"By the way, My name is Maria Joyce Eckheart, that brat's mother. You're Heavenhell, right?" nakangiti nitong tanong habang nakahawak sa kamay ko.
"Yes, madam. Nice to meet you." awkward kong sagot. Paano kapag nakikita ko ang mga mata nitong walang bahid ng kasamaan ay nagi-guilty ako.
'Aba'y ako lang naman si Carnelia, ang ubod ng kasamaan na dumating sa punto na pwede na kaming maging tropa nila Lucifer.'
"Ano ka ba, hija? Auntie na lang ang itawag mo sa'kin, tutal malaki talaga ang pagpapasalamat ko sa pagligtas mo kay baby Luke ko." Excited nitong sabi atsaka ako hinila papunta sa napakahaba nilang lamesa na punong-puno ng pagkain.
"Mom, stop that." suway ni Vance na kanina pa pala nakaupo.
"Shut up, Leroi! Well, don't mind my son, Heavenhell. You can start calling me auntie, okay?" nakangiti nitong tanong pagkatapos nitong samaan ng tingin si Vance.
"Okay, auntie." sagot ko na lang.
Nang makaupo sa tabi ni Vance ay tsaka ko lang tuluyang napansin ang iba pang taong kasama namin sa hapag-kainan. Sa dulo ng lamesa ay nandoon nakaupo ang gwapong lalaki na nasa mid-40's at kahawig ni Vance. Sa kanan nito ay nakaupo si Madam Eckheart at si Luke. Samantalang nasa kaliwang bahagi naman kami ni Vance ng lamesa.
'Aiya! Kasama ko na nga ang buong pamilyang mapaghiganti! Hingi kaya ako ng autograph pagkatapos. Hehe!'
Habang kumakain ang buong pamilya nila ay tahimik lang ang lahat. Idagdag mo pa ang mabagal nilang pagnguya na wala akong choice kung hindi mag-mala noble din sa pagkain. Makalipas ang ilang minuto na walang nagsasalita ay natapos na din ang lahat na kumain.
Ngayon ay kasalukuyan akong hinihila ni Madam Eckheart papunta sa napakalaki nilang sala, kaya sumunod na lang din ako na animo'y masunuring bata. At dahil sa sobrang kapit nitong si Madam ay lalong nagtaka ang mga tauhan nila. Marahil ay gusto nilang malaman kung sino ang diyosang Kasama ng mga amo nila. Bwahahaha!
'Sige, Carnelia! Kapalan mo pa baka sakaling mawala problema mo! Geez!'
Nang makarating na kami sa sala ay agad na tumabi sa'kin si Madam Eckheart. Sa itsura nito ay mukha siyang kapitbahay niyong ready nang makipag-tsismisan.
"Heavenhell, how's the food? Are you full? Do you still want to eat?" Sunod-sunod nitong tanong na kinangiti ko na lang. Kung ganito lang kabait mommy ni Heavenhell ay natuwa pa ako.
"I'm full, auntie. Thank you!" sagot ko with my angelic smile. Nang makita ko siyang natigilan ay agad akong napaiwas ng tingin. Mukhang alam ko na kasi ang susunod niyang sasabihin.
"OH MY!!! You're such an angel, hija! Can you show me your smile again? Show me, please?" nagniningning na matang sabi nito na kinalunok ko. Napatingin na lang ako kina Vance at maging kay Mr. Eckheart na kasalukuyang napapailing sa gilid.
"Honey, stop teasing her--" Suway ni Mr. Eckheart na hindi na natapos dahil sinamaan lang naman siya ng tingin ng asawa niya.
"Shut up, Wrath! Baka nakakalimutan mo na kasalanan mo kung bakit hindi ngumingiti yang mga anak mo! Bakit naman kasi sa dami ng pangalan na maiisip mo, talagang sinunod mo pa sa pangalan mo?!"
Napanganga ako nang marinig ang sinigaw ni Madam Eckheart. Sa tono kasi ng pananalita nito ay makikita mo talagang naiinis siya kay Mr. Eckheart dahil sa pangalan nila. Akala siguro niya ay may kinalaman ang names nila sa ugali ng mga ito kaya ganoon.
'Well, hindi ba pwedeng may sira lang talaga sina Vance kaya ganiyan sila? At kung may dapat siyang sisihin dito ay walang iba kung hindi ang author ng nobela dahil siya ang nagsulat nito. Hehe!'
"Don't be angry, honey. It's my fault." Seryosong sagot ni Mr. Eckheart na Isa pa sa kinagulat ko.
My gosh! Idol ko na si Madam Eckheart bwahahaha! Akalain mong walang laban ang tatlo sa nag-iisang lady ng pamilya. This family is weird but beautiful. The atmosphere here is good...
"So, Heavenhell show me that smile of yours! It's so pretty! I like you!" Excited nitong sabi at hindi na pinansin ang tatlong lalaki na tahimik lang na nakaupo sa sofa.
Nang makita ang mga mata ni Madam ay wala akong nagawa kung hindi ang ngumiti ulit sa kaniya. Nagliwanag Lalo ang mukha nito atsaka tumingin sa anak niyang si Vance. Okay?
Nagkatinginan kami ni Vance sa isa't-isa habang hinihintay na matapos si Madam Eckheart sa pagtingin sa amin. Pabalik-balik kasi ang paningin nito sa aming dalawa na animo'y sinusuri kami.
"Heavenhell, hija, do you have a boyfriend? Do you want to be part of our family?" Bigla nitong tanong na kinagulat ng lahat at kinaubo ko.
"Wait, bigla akong nahilo sa narinig! Ano raw?! Baka nabingi lang ako ehh..."
"Mom, stop joking. I don't want to be with someone like her." seryosong sabi ni Vance. Napatingin ako sa kaniya at agad siyang nginitian.
"That's right, auntie. I don't have a feelings for him, either, so it's not good for the both of us." nakangiti kong sabi at pasimpleng tinarayan si Vance. Akala niya siya lang ang marunong mang-okray dito. Aba'y hindi ako makakapayag!
"O-oh, I see. But I really like you, Heavenhell..." malungkot na sabi nito na kinalambot ng puso ko. Yeah, kahit ako ay lumalambot din ang puso ng mga 0.01 percent. Hehe!
"I like you too, auntie, so don't worry about this. I'll give you my number so that you can call me anytime." sabi ko na lang na kinangiti na rin nito.
Nakahinga naman ako ng maluwag nang bumalik na ang sigla nito. Bakit feeling ko mas matanda ako sa kaniya ngayon? Geez! It was like, I'm coaxing a child.
"Okay! Ahmm... Tungkol sa charity event na magaganap next next week, makakapunta ka ba?" tanong ni Madam Eckheart na kinatigil ng puso ko. Ngayon kasi ay wala akong kawala sa kanila lalo pa't nasa harap ko lang sina Vance.
"I'm going, auntie. Just leave it to me."
"Wow! Thank you! Siguradong matutuwa ang mga bata kapag nakita ka nila, hija. Lalo pa't alam nila na yung ginawa mong pagdo-donate sa mga charity sa buong Atlante. You're really a good child, Heavenhell." papuri ulit nito na kinangiti ko na lang din.
Ayoko na kasing magsalita at baka purihin na naman ako ni Madam Eckheart. Lalo pa nung sinabi niya na 'I'm a good child'... Yikes! Goosebumps!
"Luke, hindi ka man lang ba magpapasalamat sa pagligtas niya sa'yo?" Baling naman nito kay Luke kuno na busy sa pagkalikot ng tablet nito.
Nang marinig niya na tinawag siya ng mommy ay tsaka lang siya lumingon sa'kin at tumango.
"Thank you." malamig na sabi nito atsaka binalik ang paningin sa ginagawa.
"Wrath, did you see that? It's because of you..." naiiyak na sabi ni Madam Eckheart bago yumakap sa'kin. Ako naman si lutang at walang clue sa nangyayari ay hinaplos lang ang likod nito.
"It's not like that, honey. Luke! Apologize to your mother!" Galit na sigaw ni Mr. Eckheart sa anak.
Nang makita ni Luke na umiiyak ang mommy niya ay agad siyang tumayo at lumapit sa'min. Mabilis niya itong niyakap tapos ay tumingin sa'kin.
"I apologize, big sis Heavenhell. Look, mother, don't cry now." Pagpapatahan nito kay Madam Eckheart.
TULALA. Yan lang ang reaksyon ko sa family drama na nangyayari ngayon. Hindi ko alam na sobrang wirdo pala ng pamilyang 'to. Tapos idagdag mo pa na bigla na lang umiyak si Madam Eckheart na agad namang pinatahan ng lahat.
"Aiya! Nababaliw na ako sa nangyayari at gusto ko na lang umuwi!"
Makalipas ang limang minutong pagdadrama nila ay bumalik na rin sa dati ang lahat. Nakangiti na ulit si Madam Eckheart at nasa upuan na ulit sina Luke. Ang nakakatawa pa ay kung umasta sila ngayon ay parang walang drama na nangyari kanina. Geez! Talagang mapapakamot ka na lang ng ulo sa ginagawa nila.
"Ms. Caventry, narinig mo naman siguro ang tungkol sa partnership ng pamilya namin sa pamilya mo diba?" singit na tanong ni Mr. Eckheart.
"Yes, Mr. Eckheart. This is about the bulletproof vest, right?" nakangiti kong tanong na agad nitong kinatango.
"Mabuti at may nalalaman ka sa koneksyon ng dalawang pamilya, kaya huwag kang mag-alala dahil ligtas ka dito." seryoso nitong sabi. Wait? Anong ibig niyang sabihin?!
"Yo-you mean na dito muna ako mananatili, Mr. Eckheart?" kalmado kong tanong kahit na sa loob-loob ko ay kinakabahan ako sa isasagot nila.
"That's right, Heavenhell! Alam na rin ito ng mga Caventry, kaya habang hindi pa nahahanap ang mastermind ng assassination ay dito ka muna titira. Isn't that good?!"
Gumuho ang mundo ko nang marinig ang sinabi ni Madam Eckheart. NO WAY!!! Ayoko dito dahil mababaliw ako kapag nanatili ako kasama nila! Atsaka paano nila mahahanap ang mastermind kung patay na lahat ng mga assassins. Siraulo ba sila?
Atsaka kahit na makilala pa nila ang mastermind ay wala silang magagawa laban dito, unless may matibay silang ebidensya. Ang kaso patay na lahat ng assassins kaya saan sila kukuha ng ebidensya aber?!
"B-but I want to go home, auntie." mahina kong sabi habang nagpapa-awa pa. Nagbabakasali kasi akong payagan nilang makabalik sa Andrin City dahil ayoko talaga dito.
"I'm sorry, Heavenhell, but you need to be here. Your parents told us to let you stay here for a while." Mahinahong sabi pa ni Madam Eckheart na pawang pinapaintindi sa'kin na sina Lord Caventry mismo ang nagsabi na dito muna ako.
'Oh my God! Someone help me! Anyone!!!'
"I'll take her with me."
Napatigil ako sa pagdadasal nang marinig ang pamilyar na boses na pumalibot sa buong sala.
"My daddy's here!" Excited kong sabi habang nakatingin sa may pintuan.
"Oh! I thought Mr. Caventry will let you sta--Wait... Isn't this the young master of Lucretius?"
⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄
"Oppss! I misspoke!"
________________________________________
Dem's note: May mga errors pa kaya paki-intindi na lang muna. Thank you!