A/N : More pov! More thinking! 🚩🚩🚩🚩🚩
••••
Arabella's Pov
Nasa ministop palang ako kitang-kita ko na ang mga tao na nasa abandonadong building kung saan dapat magkakaroon ng away sila logan at ang section gl. Napatingin naman ’yong isang lalaki sa'kin at luminga-linga siya bago siya tumawid at lumapit sa’kin.
“Cassandra,” Seryoso niyang tawag sa’kin dahilan magtaka ako.
“Who are you?” Takang tanong ko sakaniya.
“Oh, you really don't know us.” Nakangiti niyang sabi kaya napairap ako.
“Tatanongin ba kita kung kilala kita?” Pilosopo kong tanong.
“You never change, huh.” Nakangisi niyang sabi umiling-iling ako at pumasok sa ministop.
“What are you doing here?” Tanong ko sakaniya dahil pumasok din siya sa ministop.
“Bibili.” Nakangiti niyang sabi hindi ko na siya pinansin at bumili ako ng milk at sotanghon cup noodles.
Binayaran ko na ang binili ko tsaka nilag'yan ng mainit na tubig ang cup noodles binuksan ko naman ang fresh milk na malaki at humingi ng baso bago umupo. Nakaramdam naman ako na may umupo sa harapan ko pero hindi ko pinansin, pagkatapos ko palambutin ang noodles kinain ko na 'to. May tinidor naman 'to eh binigay sa'kin kanina nong tindera.
“Junkfood is life, ano?” Tanong niya pero hindi ko pinansin kase hindi ko naman siya kilala. “Haist. I'm Ivan Reyes.” Napatigil ako sa pagkain at tumingin sakaniya.
Ivan ... reyes?
“Huh?” Tanong ko.
“Iva---” Pinutol ko ang sasabihin niya.
“Huhkdog. I'm sorry i'm not interest.” Saad ko at naubos ko na ang noodles kaya uminom na ako ng milk tsaka tinapon ang cup sa basurahan dala ko naman ang fresh milk, tumayo na ako at lumabas na ng ministop nakakaramdam na ako ng inis dahil kanina ko pa nararamdaman ang presensya niya.
“Ano ba!?” Inis kong tanong at tumingin sakaniya.
“Cassandra look kailangan ka namin kaya andito kami---” Pinutol ko ang sasabihin niya.
“Hindi nga kita kilala at hindi ko kayo kilala.” Naiinis kong sabi.
“Cassy,” Inis naman ako napatingin sa tumawag sa'kin nagulat pa ako na isang grupo sila at lumapit sa'kin.
“We know that you forget us but we need you.” Saad ng lalaking mataba habang naka jacket na puti at may logo ito sa dibdib.
“At ano naman ang kailangan niyo sa'kin?” Mataray kong tanong.
“You know Hitaru?” Tanong niya inisip ko naman kung sino 'yon.
Hitaru?
“Ah! 'yong nasa encantadia? Si hitaru na taksil! Oo naman!” Nakangiti kong saad napasampal naman sila sa noo na ikinakata ko. “Sino ba?” Taka kong tanong.
“Kilala mo si myembre?” Tanong ng isang lalaki na payat at may dalang baseball bat.
“Oo naman.” Wala kong alinlangan sagot.
“Si logan?” Tanong ni Ivan.
“Ah, oo. Bakit?” Tanong ko.
Ano ba kailangan nila sa'kin?
“Hitaru at Ivan ang hindi mo kilala.” Sambit ng isang lalaki at humati ang grupo sa dalawa kaya may daan na sa gitna isang lalaki na may sigarilyo sa bibig at may balbas na hindi mahaba at matipuno rin ang katawan.
“Eh, ano naman?” Tanong ko at tinaasan siya ng kilay.
“Come us.” Sambit niya dahilan lalo tumaas ang kilay ko.
“Huh?” Nagtataka kong tanong rinig ko naman ang bungisngis ng iba pero inirapan ko lang sila.
“May sasabihin ako.” Saad niya.
“Sabihin mo na dahil uuwi na ako.” Naiirita kong sabi at naghalukipkip nagulat ako ng hinila niya ako patawid at pumunta sa abandonadong building.
“Ano ba!” Reklamo ko at nagpupumigisla sa kamay niya.
Binitawan niya ako sa harap ng abandonadong building at hinarap sakaniya.
“Kelan kaba babalik?” Tanong niya na ikinataka ko.
“Anong babalik?!” Naiinis kong taka.
“Short temper,” Rinig kong sabi ng isa sa isang grupo.
“Kelan ka babalik sa Unde---” Naputol ang sasabihin niya dahil may sumigaw.
“Anong ginagawa niyo diyan!” Sigaw ng kung sino kaya napatingin kami ro'n.
Hala baranggay!
“Wala, boss.” Saad ng isang lalaki na malapit kay Ivan.
Napatingin sa'kin 'yong Manong at tinuro gamit ang baston niya.
“Anong ginagawa mo rito? Kababae mong tao ang dami mo kasamang lalaki.” Saad niya habang tinuturo ang mga grupo.
“Ah, may pinag-usapan lang po kami uuwi rin po ako.” Saad ko tumango naman siya. “Uuwi muna ako.” Saad ko sa lalaking katabi ko tumango naman siya lumakad na ako nakaramdam ako na may sumusunod kaya tumigil ako. “Bakit kayo sumusunod?” Tanong ko sakanila habang hindi nakatingin.
“Sama kami.” Saad ng kung sino lalaki hinayaan ko nalang sila at tumawid na ako tsaka lumakad pauwi.
“Layo ng bahay niyo.” Napairap naman ako dahil kung sino nagsabi.
“Edi sana hindi ka nalang sumama.” Saad ko, maya't-maya andito na ako sa village namin hindi na pinapasok 'yong grupo dahil baka magkaroon daw 'gulo' na hindi ko alam.
Pumasok ako sa bahay at tinanggal ang sapatos tsaka nilagay sa sapatosan pumunta ako sa kusina at wala sila tita nagtanong ako kung nasaan sila nasa business kuno raw sila, umakyat nalang ako sa taas at pumasok sa kwarto, nilagay ko ang bag sa lagayan at nagpalit ako ng damit.
Nakasuot ako ng t-shirt black, leggings black at sinuot ko ang oversize hoodie jacket color red, sunod inipon ko ang buhok ko sa kamay bago itali at binaba ang bangs ko. Nag dala narin ako ng pera bago lumabas sa kwarto at bumaba nagpaalam ako sa mga katulong na aalis muna ako, nagsuot ako ng tsinelas at lumabas na ako ng gate bumili ako ng lollipop sa tindahan tsaka ako lumapit sa mga grupo.
“Saan tayo ngayon?” Tanong ko sakanila at binuksan ang lollipop bago isubo at tinaasan sila ng kilay, nilagay ko ang dalawang kamay ko sa bulsa ng jacket at tumingin sakanila.
“Kala myembre.” Napatingin ako kay Ivan dahil sa sagot niya.
“At bakit doon?” Takang tanong ko sakaniya.
“May ... sasabihin ako sakaniya.” Nahihiya niyang sabi.
“Pwede ikaw nalang.” Saad ko.
“Sige na miss ko narin ’yong dalawang bata.” Saad ng isang lalaki na may hawak na kahoy.
“Bakit may kahoy ka?” Tanong ko sakaniya.
“Ah, may gyera kase kami mamaya.” Saad niya.
Gyera? Hilig nila sa away.
“Sino nga palang dalawa?” Tanong ko.
“'Yong dalawang bata na binabantayan ni myembre.” Saad ng niya kaya napatango ako habang gulat.
“Si Ten at Sie?” Gulat kong tanong napatango naman siya.
“Kilala mo...'yong dalawa?” Hindi niya makapaniwalang tanong.
“Oo, tara puntahan natin.” Yaya ko at lumakad na kami.
“Paano mo nakilala ang dalawang bata?” Nagtatakang tanong ni Ivan sa gitna ng paglalakad namin.
“Mahabang storya. Ganito, inabandonado raw ang dalawang batang ’yon at walang ina, nakita ko rin ang dalawang bata na muntik na masagasaan ng bike kung hindi ko pa iligtas. Nagpasya kase ako na pumunta sa squater para tumingin kung may bakante pa ang kaso wala na. Then ayon doon ko nakilala ang dalawa, tapos si myembre.” Mahaba kong paliwanag. “Eh, kayo? Bakit niyo ako tinatanong? Kung kilala ko pa kayo?” Inosente kong tanong.
“Matagal ka na namin kilala.” Napatigil ako sa paglalakad at tumingin sakaniya.
Kumunot-noo ko. “Kelan pa?” Nagtataka kong tanong.
“Long story as well.” Nakangiti niyang sabi at nilampasan ako nagkibit balikat nalang ako at sumunod na sakanila.
••••
Keireus's Pov
“What the hell are you doin' here?” I looked sharply at him.
“You don't care!” I irritated said and I rolled my eyes at him.
“I'm asking you what are you doin' here?” He asked.
“I'm here for... Something.” I said to him.
“What is it?” He asked.
“Do you know myember, right?” I asked him and he nodded.
“What about him?” He asked.
“We Were there earlier because of our classmate then I asked our classmate which is Bella. I asked why she know them (myembre) but she didn't answer my question so I asked her about two kids then she said it's her kids. ” I explained to him.
“And then?” He asked and he raised one eyebrow.
“Didn't you hurt? You like her, right?” I asked her.
He smirked. “Impossible to she having kids.” He said and he pushed me outside. “Go ahead. you need to sleep, Jace. I know you're tired.” He said and smile before he closed the door.
Tsh! He didn't believe me! That bastard!
*Veep! Veep!*
I looked at my pants and I took my cellphone before I answer the Call.
“What now?” I asked him.
“Jace, umuwi kana bilis.” I wondered because of what he said.
“Why?” I asked him.
“Si Jace ba 'yan? ” I was surprised when I heard a girl talking on the phone and thinking that she is not but I'm wrong...
“Yes p-po,” Kevin stammered said.
I ended the call and I when to my car and operated the vehicle.
Shit. Shit. Shit. I'm going to die! I hope dad is not there.
I forgot that she's coming home, why did I forget? Argh! Fvck! shit!
••••
Renz's Pov
Naglalakad ako papasok sa UNP. Napalagi na ako rito dahil dito na ang gusto ko puntahan, dito na nawawala ang problema ko at kung ano. Tumigil ako kung saan ako pumapalagi sa UNP, malawak ang UNP at hindi mo aakalain kung ano ba talagang klase ang UNP.
Sa labas makikita mo na simple at maliit pero may hagdan ito pababa at makikita mo ang lawak nito. Binuksan ko ang pinto at bumungad saakin ang malaking palagi ko tinatambayan.
Casino...
Pumasok na ako sa loob at umupo sa sofa ng may lumapit sa akin na babae.
“Boss renz,” Nakangiti niyang tawag sa'kin at ngumiti naman ako sakaniya.
“Andyan na sila?” Tanong ko at tumango naman siya tumayo naman ako at lumapit sa malawak na lamesa madalas lang ako maglaro sa ganito.
Card Game...
Pero mas madali ang Mahjong Games para sa'kin. Ang mahjong games ay hindi lang para sa china hindi ko alam na merong laro rin dito sa UNP ni Mr. Ves. Madali lang laruin 'yon para saakin at tuwing natatalo sila may saakin na ang pera may Isa akong kakilala na baon na sa utang dahil natatalo siya sa'kin. ayaw na ayaw niya akong kalaban dahil talo siya saakin. Wala ako magagawa dahil suya ang nagkusa lumaban at kaniya iyon at hindi akin.
“Renz, Renz, Renz.” Saad ng Isang lalaki at may sigarilyo sa labi habang naka-upo sa sofa at may dalawang babae sa kaliwa't kanan at naka cross leg siya.
“Marko, Marko, Marko.” Gaya ko sa sinabi niya at umupo sa sofa. “Ano ang atin?” Ngisi kong tanong.
“Hindi ko alam na lumalaban ka sa Card Game, huh?” Sarkastik niyang tanong.
“Bakit? Napapalagi ka ba dito, Marko? Hindi, 'di ba? Kaya huwag ka umasta na pumalagi rito, marko. Suki ako matagal na.” Nakangiti kong sabi sakaniya.
Siya si Marko, Marko Takawashi ang leader ng Drug Lord. Madalas lang siyang napunta rito at hindi niya alam na pumapalagi rin ako sa Card Game, siya ang nakakalaban ng karamihan sa Card Game at magaling siya roon. Loko ako sa pag-ibig katulad niya pero mas palagi ako sa Casino kesa sakaniya, lumalago lang siya dahil sa drug na ginagawa ng organization nila.
“Renz Michael Hasinto. Alam ba ng 'yong ama na pumapalagi ka rito?” Tanong niya at bumuga ng usok.
“Kailangan ba dapat alam niya? Hindi na ako bata Marko, para pag sabihan na huwag pumalagi sa legal na lugar kung nasa legal na ako.” Saad ko sakaniya napangisi naman ako dahil nakikita ko sa mukha niya na naiinis na siya.
Ngumisi siya. “Hahanapin ko ang kahinaan mo.” Saad niya habang nakangisi.
Sumandal naman ako sa sofa at humalukipkip bago ngumisi.
“Hanapin mo. Ayan naman ang gawain niyo hindi ba? Ayaw natatalo kaya hahanapin ang kahinaan ng kalaban para ipanlaban sakaniya?” Ngisi kong tanong.
“Tse, simulan na natin ang laban puro ka satsat.” Saad niya at bakas sa tono niya ang pagkainis kaya lalo ako napangisi.
Ikaw nga itong puro satsat ako pa ang sinisi.
“Game,” Ngisi kong sabi.
“Asaan naba sila?” Tanong niya at dumating na ang tinutukoy niya. Sila Logan kasama si Ivan. “Dito na pala kayo ano lalaruin natin?” Tanong ni Marko.
“Poker,” Walang emosyon na sagot ni Logan at sumang-ayon naman si Ivan. Binigyan na kami ng card taglima at napatingin naman ako sa card ko owh kung siniswerte ka nga naman.
Oh, baby, my baby.
One card 5 spade black, One card 6 diamond red, One card J flower black, One card Q diamond red and also the highest card is A; spade of black.
Hindi ko alam kung sinadya ba 'to o si author lang walang alam sa card?
[ 4uthor: Aba, pasalamat ka't mananalo ka baka gusto mo babako ranggo mo diyan. ]
Kidding.
Binaba na nila ang ante nila kaya nagbaba rin ako ng akin at kulay berde ang binaba namin sinunod naman ang card kaya napangisi ako dahil panalo ako, kita ko naman sa mukha nila ang inis pero kay Ivan ngumiti lang siya sa'kin ngunit pinandilatan ko siya ng mata.
Traydor.
“Tyempo lang, Renz.” Rinig kong sabi ni Marko at ngumisi umiling-iling nalang ako at nagsimula na ulit ibigay ang baraha sa'min at nasa unang ranggo ako.
Sa'min, Kapag nanalo ka tataas ang ranggo mo ngayon nasa rank 5 na ako dahil pumapalagi naman ako dito maglaro at rank 1 naman ako sa Mahjong games. Kada laro mo sa casino mapupunta ka sa ranggo at syempre kapag mataas ang ranggo mo may makakalaban ka na mas matataas pa sa'yo kahit sa ibang casino pa at 'pag natalo ka nila sila papalit sa pwesto mo.
Ayan ang ayaw ko mangyari.
Si Marko ay nasa rank 10 sa kabilang casino dahil alam ng maglalaro sa casino kung ano mga ranggo namin para doon ilagay sa rank kapag naglaro kami.
*I wana–*
Kinuha ko agad ang cellphone ko dahil kumakanta na naman ang ringtone at si papa na naman ang tumatawag. Tse.
Tumayo ako at nagpaalam lang saglit sakanila bago ako pumunta sa labas ng casino at pumunta sa veranda ng UNP, malawak ang veranda at nakita ko pa na may naglalampungan kaya napilitan ako lumabas sa UNP at in-on ang mic.
“What?” wala kong ganang tanong.
“Kanina pa ako nagsasalita ngayon ka lang nagsalita. Renz, andiyan ka na naman ba sa Casino? Kailan ka titigil diyan, huh!?” Nagagalit niyang tanong.
“Kung sesermonan mo lang ako mamaya na.” wala kong ganang sabi at akmang papatayin ko abg tawag ng sinigaw niya ang pangalan ko. “Ano ba kase?” Naiinis kong tanong.
“Pumapalagi ka sa casino kaya wala kang respeto! Lalo na iyang mga kaklase mo! Napaka samang impluwensya sa'yo! Mapipilitan talaga ako na ilipat ka sa ibang paaralan, Renz! H'wag na H'wag mo ako kakalabanin bata ka ama mo ako! Ama!” Sermon niyang sigaw sa'kin binaba ko na ang tawag dahil nabibingi na ako sa mga sinasabi niya sa'kin.
Wala ba akong freedom? Pati ang papa ko ayaw na ayaw ako sa casino.
Ano ba masama mag casino? Dito ko lang namam binubuga ang lahat ng galit ko, sama ko, inis, lungkot at problema ko. Ayoko magsabi sakanila ng problema dahil sakit na sakit na ako sa mga pinagagawa nila sa'kin.
Dagdagan mo pa na may kaklase kang babae at napakagulo, ingay at pagka sinungaling din pero alam ko naman na mabait siya pero hindi ako kumbinsido sa mga galawan niya malay ko ba na gold digger siya, traydor din siya. Alam ko na masama manghusga pero hindi ko maiwasan lalo na sa pinapakita niya.
“Renz,” Napatingin naman ako sa tumawag sa'kin.
“Bakit?” Tanong ko sakaniya.
“P'wede ba...mag-usap tayo? Saglit lang. Gusto ko lang manghinge ng pase–” Pinutol ko ang sasabihin niya.
“ Tigil-tigilan mo ako sa panghihinge ng pasensya mo, Mr. Smith. At manghinge ka ng pasensya kala Jace hindi sa'kin, dahil kahit anong hingin mo, hindi kita mapapatawad sa ginawa mo. Mark my word. ” Seryoso kong sabi sakaniya bago siya iwan doon at pumasok sa kotse tsaka pinaandar ang makina ng kotse dahil uuwi na ako.
_________________________________________________________
Pasensya na wala talaga ako alam sa card 😭 hindi ko magets 'yong laro, ungoy-ungoyan at mahjong lang talaga alam ko.
#YengJace_Endgamefor3ver
#Arabella_for3versingle