Unicode
ဆောင်းညတာကာလရှည်ကြာဖြစ်သော်ငြား ထိုမျှလောက်အေးမနေခဲ့။ ခိုက်ခိုက်တုန်အောင်ချမ်းရမယ့်အစား နွေးထွေး၍သက်သောင့်သက်သာဖြစ်သောအိပ်ရာသည် သူ့အတွက်အဆင်ပြေသည်။
သို့သော် ဒီလိုရာသီဥတု ချမ်းစီးကြီးမှာနွေးထွေးသည်ဆိုသော်လည်း ဆီးကရွှင်မြဲ။ နောက်ပြီးသူကနှစ်ယောက်စာမို့ ဆီးခဏခဏသွားသည်။
မျက်တောင်ဖျားတွေကိုတစ်ဖျတ်ဖျတ်ခတ်၍ အမြင်အာရုံအားရှင်းလျှင် သူ့မျက်စိရှေ့မှ အနက်ရောင်ရှပ်သားနှင့် ကြယ်သီးအနည်းငယ်လပ်နေသော ရင်အုပ်မောက်မောက်ကိုတွေ့ရလေသည်။
ရှေ့တွင်ရှိနေသည်မှာ လူတစ်ယောက်လို့သိလိုက်ပြီးလျှင် အလန့်တကြားဖြင့် မျက်ခုံးတို့တွန့်ချိုးမိပြီး သူလူးလွန့်ကာထလာမှ ထိုလူ့မျက်နှာအားသေချာမြင်ရချေ၏။
ပြုံးယောင်သမ်းကာအိပ်ပျော်နေသောမျက်နှာက ဝါထိန်သောမီးအိမ်အလင်းရောင်အောက်တွင် ကျော့ရှင်းနေကာ မေးရိုးထင်းနှင့်နှာတံကောက်ကလည်း ယောက်ျားပီသစွာ ထင်ရှားနေ၏။ ယခုတွင်မူ ညသန်းခေါင်ကြီးသူ့ဘေးကို နိမိတ်ရောက်နေတာပါတဲ့။
သူဘယ်လိုစဉ်းစားစဉ်းစားအဖြေကမထွက်။ နိမိတ်ဒီနေ့ကျမှပြန်လာသလားဆိုရင်လည်း ၂ လကြီးတောင်အပြင်မှာ ပစ်ပစ်ခါခါနေခဲ့ပြီး အခုမှဘာလို့လဲ။ သူကကောဘာလို့သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေရတာလဲ။ ဘာကြောင့်လဲ။
" နိမိတ် ထ အခုထစမ်း "
" ဟင်! အင်း "
" ထစမ်းလို့ ခု! "
အသံညှင်းညှင်းက သူ့နားထဲတိုးငြိလာလျှင် နိမိတ်ကမျက်ဝန်းတွေမှုန်မှုန်ဝါးဝါးဖြင့် သူ့အားကြည့်လာလေသည်။ ပြီးတော့မှမျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြာဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင်ငုတ်တုတ်ထထိုင်ချေ၏။
မျက်စောင်းတရွယ်ရွယ်ကြည့်နေသောသူက သူ့ကိုကြည်ပုံမရ။ မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ကာဖြင့် ခပ်မာမာစိုက်ကြည့်လာသည်။
" ကိုယ်နှိုးမိသွားတာလား နိုးလာတာလား "
" ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ "
" ဟို "
" နည်းနည်းပါးပါးအသိပေးလေ ငါမျက်လုံးပွင့်ပွင့်ချင်းလူတစ်ယောက်ရှိနေတယ်ဆိုပြီးသိရတာ ဘယ်လောက်လန့်သွားလဲသိလား "
" ဟို ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ကြောင့်လန့်သွားရပြီ "
သူ့အားဘာမှပြောမနေတော့ ဆီးသွားချင်နေသည်မို့သာ အလောတကြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်ပစ်လိုက်၏။
" ကျွတ် ကျွတ် "
မဟာမြတ်သူက စုပ်သတ်ကာ သူ့ဗိုက်လေးအားနိမိတ်ရှေ့တွင် သတိလက်လွတ်ပွတ်သပ်၍ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းမိသည်မို့ သတိဝင်လျှင်ပဲ နောက်ကျောပေးလိုက်ကာ မျက်စံအိမ်ကို ဘယ်ညာတွေပင်ကစားမိသည်။
မသိရင်သူက မိန်းမကြီးစုပ်သတ်ညည်းတွားနေတာနဲ့မတူဘူးလား။ စုပ်ကလည်းသတ်သေး ဗိုက်ကိုလည်းပွတ်မိသေးနဲ့။ အား ရှက်သေဖို့သာကောင်းတယ်။
နိမိတ်အံ့သြတကြီးဖြင့် အောက်မေးရိုးပင်ပြုတ်မတတ်ဖြစ်ကာ ထိုလူ့ကျောပြင်ကိုလိုက်ကြည့်မိသည်။ ပြီးမှသတိဝင်သူက ဒီလူဆီးသွားချင်လို့မှန်းသိကာ ကုတင်အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လျှင် ကော်ဇောနီကိုသာခင်းထားလေသည်။ ဒီရာသီဥတုနဲ့ မဟာမြတ်သူညတိုင်းဒီလိုထသွားနေရင် အအေးပက်ကုန်မှာပဲ။
" ကိုယ်လိုက်ပို့မယ် "
" မလိုပါဘူး ငါသွားတတ်တယ် "
" ချော်လဲမှာဆိုးလို့ပါ လာ "
" ငါမင်းမျက်နှာမြင်ချင်တယ် ပြောခဲ့လို့လား "
" ခေါင်းမမာပါနဲ့ အောက်ကအေးတယ် ကြကြာရပ်ရင်အအေးပက်လိမ့်မယ် ကိုယ်မနက်ကျ ဦးမောင်ကိုကော်ဇောလဲခိုင်းရမယ် "
" မလိုပါဘူးဆိုနေ "
ငြင်းနေပါသော်လည်းနိမိတ်က သူ့ကိုလက်မောင်းကနေဆွဲပြီး အနားခေါ်ကာ ဒကောက်ကွေးမှပွေ့ချီလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ အလန့်တကြားဖြင့် လည်တိုင်အား ကျစ်နေအောင်ခိုတွဲပြီးမှ သူနိမိတ်ကိုအော်မိတော့၏။
" ဟင်! အင့်! ပြုတ်ကျမယ် ဟာ့! ပြုတ်ကျမယ်လို့! "
" မပူပါနဲ့ ကိုယ်နှစ်ယောက်လည်းချီနိုင်ပါသေးတယ် သေချာကိုင်ထား "
" အင့်! မင်းကိုယ်လုံးကြီးနဲ့မချီနိုင်စရာကောရှိလား ငါပြုတ်ကျရင်အသေပဲ "
" မင်းမှသတ်ရဲရင် ကိုယ်လည်းသေရဲပါတယ် ဟားဟား "
ရယ်နေလိုက်တာများ အမြင်ကတ်ဖို့တောင်ကောင်းသေး။ အုတ်ရောရောကျောက်ရောရောနဲ့ အိမ်ပြန်လာတာတောင်သူမသိလိုက်ရဘူး။ ဒါကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာရောချလို့ မျက်နှာလိုမျက်နှာရနဲ့ အူယားဖားယားကပ်နေလိုက်တာများ။ ဒီကောင်အတော်တတ်တဲ့ကောင်။ ဉာဏ်လည်းတအားအားများ။
ရေချိုးခန်းထဲအရောက်ခေါ်ကာ ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး သူ့အားကြမ်းပြင်နှင့် ခြေဖဝါးကိုအထိမခံပေ။ နောက်တော့ ရေချိုးကန်၏ဘေးတန်းပေါ်မှ တဘတ်ပွတစ်ထည်လှမ်းယူပြီး သူ့အောက်တွင်ခင်းကာခြေတင်စေပြန်၏။ တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ကောင်။
" မတ်တပ်ရပ်လို့ရပြီ မြန်မြန်လုပ်နော် အေးတယ် "
" မင်းထွက်လေ "
" ရှက်လို့လား မရှက်ပါနဲ့ လက်တစ်ဆုပ်စာတော့ ကိုယ်မြင်ဖူးပါတယ် "
" ဒီခွေး! မင်းဘာစကားတွေပြောနေတာလဲ "
" စတာ စတာ ကိုယ်အပြင်ထွက်စောင့်နေရင် မင်းအပြင်ထိလျှောက်လာရမှာပေါ့ အောက်ကအေးတယ် လုပ်ပါ ကိုယ်ဟိုဘက်လှည့်ပေးမယ်လေ "
" လှည့်ကြည့်ရင်မင်းအသေပဲ "
နိမိတ်မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်း အနောက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်သူ့ကိုကြည့်နေကာ စိတ်ချရပြီဆိုမှတစ်ဖက်လှည့်သွားသည်။
ကလေးကိုဖျက်ချဖို့က သူ့သဘောသူ့ဆန္ဒ။ သည်ကလေးကိုပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ ဆန္ဒမရှိရင်ဖျက်ချလို့ဖြစ်ပါသော်ငြား မေမေနဲ့ဖေဖေကတော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်မှာပါတစ်ခွန်းနဲ့ယုံကြည်ပုံအပ်ခဲ့တာ။ တကယ့်တကယ်ဆောင်နိုင်ပြန်တော့လည်း နောက်တစ်ခေါက်ဆိုတာမသေချာမှာဆိုးလို့ လက်မလွှတ်စေချင်ပေ။
သည်ကလေးကသူ့ဘဝထဲလာချင်တယ်မဆိုခဲ့။ ဒါကိုမှသူကလည်းမရူးမိုက်ချင်ပေ။ ကိုယ့်ကိုသနားပါဆိုတဲ့စကားကိုကြားနေရရုံနဲ့ ဖျက်ချဖို့တွေးမိတိုင်း နှလုံးသားကဆတ်ဆတ်ခါအောင်နာသည်အထိ။
လွန်ဆွဲနေသည်အတွေးများက ကံကြမ္မာတစ်ခုကိုလက်ခံပေးလိုက်ဖို့သာအားသာကာ ပထမဦးဆုံးမွေးမည်ဟုဆုံးဖြတ်ချက်ချတဲ့နေ့က သူ့တစ်ကိုယ်လုံးနွေးထွေးမှုတွေထုံလွှမ်းမိတဲ့အထိ။ ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ ဒါသူ့သွေးသား။ ဒုတိယ၊ သွေးရင်းဖြစ်လာတာနဲ့အမျှ ခက်ခဲမယ်ဆိုရင်တောင် မမြင်ရတဲ့ရုပ်နာမ်လေးအပေါ် သူမေတ္တာတရားတွေရှိနှင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
နိမိတ်ကြောင့်ဆိုတဲ့စကားတွေကိုလည်း ဒီအသိစိတ်နဲ့ပဲသင်ပုန်းချေချလိုက်ရပါတယ်။
ထိုသို့နိမိတ်ကို သူမွေးမယ့်အကြောင်း ပြောဖို့စောင့်နေခဲ့ပေမဲ့ သူ့ရှေ့ကိုတောင်ပေါ်မလာခဲ့တာ နှစ်လတိတိတဲ့။ ကလေးကိုမဖျက်ချရင် ကိုယ့်ရှေ့ပေါ်မလာတော့ဘူးဆိုတဲ့စကားအတိုင်းများ ပျောက်သွားပစ်လိုက်တာ ဒီကောင်အတေးအထပ်ကလည်းခပ်ကြီးကြီးရယ်။ တကယ်လို့များ သူပေါ်လာသည်ဖြစ်စေ ၊ မပေါ်လာသည်ဖြစ်စေ ကိုယ်ဖျက်ချမယ်ဆိုတဲ့စကားသေချာလိုက်ရင် နိမိတ်ဒီရက်တွေကိုမျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ပဲရှင်သန်နေမှာတဲ့လား။
အခုကကောဘာအကြောင်းကြောင့်ပေါ်လာရတာတဲ့လဲ။
နိမိတ်အသံမကြားရတော့တာကြောင့် အနောက်သို့လှည့်ကြည့်လျှင် ဖင်လုံးတစ်တစ်လေးနှစ်လုံးအား ဝင်းနေအောင်မြင်ရလေသည်။ ဒီလူသေးပေါက်ရင်းအတိတ်မေ့သွားတာလား။ ငူငူကြီးရပ်နေသည်မို့ ထိုဖင်တုံးလေးအားဖြန်းခနဲသွားရိုက်လျှင် သတိဝင်လာသူက မျှော့ကြိုးဘောင်းဘီကိုဆွဲတင်ရင်း သူ့ဘက်သို့ဒေါသတကြီးလှည့်လာလေသည်။
" နိမိတ်ရှိန်ဝါ! မင်းလက်သရမ်းနေတာလား! "
" အာ အတွေးလွင့်နေတဲ့သူကိုပြန်ခေါ်ပေးတာပါ "
" ကျစ်! စောက်ပိုတွေ! လာခေါ်တော့ "
ဒီလူကသူ့ကိုမငြင်းတော့ ဝမ်းသာအားရဖြင့် အသွားကလိုပင်သွားပွေ့ရလေသည်။ သူ့လည်တိုင်အားခိုတွဲနေသူအား တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လျှင် မျက်စောင်းရွယ်၍ကြည့်ပြန်သည်။
" အရမ်းစွာလာတာပဲ ခင်ဗျား "
" မင့်အပူပါလား "
ဒီကောင့်ကိုတွေးလေစိတ်မကြည်လေပေ။ အလကားသပ်သပ်ရှောင်ပြေးတဲ့ကောင်။ သူ့ကိုယ်သူ ရုပ်ရှင်ရိုက်တယ်များမှတ်လို့တဲ့လား။ မှတ်လောက်အောင် ဆိုဖာပေါ်သွားအိပ်ခိုင်းဦးမှ။
" ငါနဲ့လာမအိပ်နဲ့ "
" ဟင် ဒါဆိိုကိုယ်ဘယ်သွားအိပ်ရမလဲ "
" မသိဘူး ငါမင်းကိုမြင်ချင်တယ်ပြောလို့လား "
" အာ မဟုတ် ခုထိစိတ်တိုနေတုန်းလား "
နိမိတ်မေးရင်းဖြင့် သူ့အားကုတင်ပေါ်သို့တင်ပေးလျှင် စောင်အောက်သို့ သေချာဝင်သွားသောပိုးတုံးလုံးလေးသည် မျက်နှာလေးသာဖော်ထားတော့သည်။
" ရှောင်ပြေးတတ်တာ ငါ့စတိုင်မဟုတ်တော့ မပြောတတ်ဘူး "
ဟား ဒီလူတော့။ သူ့ကိုရှောင်ပြေးတယ်လို့စွပ်စွဲလိုက်တာပေါ့လေ။ အတော်လည်းတတ်နိုင်တဲ့လူ။
" ဒါဖြင့်ရင် ဒီတစ်ခါရှောင်မပြေးတော့ဘူးလေ ကျေနပ်သလား "
" ဘာမှစောဒကတက်စရာမလိုဘူး သွား ဆိုဖာပေါ် "
" ဟာကွာအချစ်ကလည်း "
" ဟေ့ကောင်! နိမိတ်ရှိန်ဝါ! မင်းပါးစပ်ကြီးပိတ်ထားစမ်း "
ချက်ချင်းပင်စောင်ပုံထဲကကုန်းရုန်းထလို့ မျက်နှာကြီးနီရဲနေသူက နိမိတ်လက်မောင်းကို ဖြောင်းခနဲနေအောင်ရိုက်ပြန်သည်။ အတော်လည်းအားသန်လာတဲ့လူ။ ဒေါသကလည်းကြီးသေးရဲ့။
နိမိတ်မပြောတော့ဘဲ လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်ဖြင့် ဆိုဖာပေါ်သို့ရွှေ့သွားတော့ သဘောတကျဖြင့် လူယုတ်မာဆန်ဆန်နှုတ်ခမ်းကော့ပြုံးပြီး အိပ်ရာထဲလှဲချကာအိပ်သည်။
လူမိသွားတာတောင်အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့ထမဖြစ်တာပဲကံကောင်းပါတယ်။ ဒီနှစ်လလုံးနိမိတ်သူ့အနားကော်လိုကပ်ခဲ့တာများသိရင် ဘယ်လိုတောင်တုံ့ပြန်ဦးမလဲမသိပေ။
ညတာကရှည်သည်။ အခန်းကနွေးသော်လည်း နိမိတ်အိပ်မပျော်။ ထို့အတူမဟာမြတ်သူကလည်းဘာကြောင့်မှန်းမသိ အိပ်မရတော့ဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့တာဖြစ်သည်။
ထို့နောက်နိမိတ်ဆီကချမ်းသလိုလိုတုန်သည့် တဟင်းဟင်းအသံကြောင့် ခေါင်းလေးထောင်ကာ ဆိုဖာပေါ်ကိုလှမ်းကြည့်ရသည်။ စောင်ပါးလေးကိုခြုံကာကွေး၍ တုန်နေသောသူက နွေးပုံမရ။ သူအလန့်တကြားဖြင့် စောင်ကြီးယူကာ နိမိတ်အနားသို့တိုးသွားလျှင် နိမိတ်ကတဟင်းဟင်းညည်းနေဆဲ။
နိမိတ်အပေါ်စောင်ထူကြီးလွှားလို့ခြုံပေးလိုက်ပြီးတာနဲ့ လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်လျှင် သူ့အားလက်ကောက်ဝတ်ကလှမ်းဆွဲလိုက်သည်မို့ ကြောက်အားလန့်အားဖြင့် ပါသွားသူသည်ငုတ်တုတ်ထထိုင်လာသောနိမိတ်ပေါင်ပေါ်သို့တည့်တည့်ကျလေသည်။
" ဟာ! "
" စိတ်ပူသလား "
" ဟင်! "
" ကျုပ်ကိုစိတ်ပူသလား "
" ခွေးကောင်! မင်းပေါက်ကရတွေပဲပြောတတ်သလား! ဖယ်စမ်း! အလိမ်အညာကောင်! တစ်လျှောက်လုံးငါ့ကိုပဲလိမ်နေတဲ့ကောင်! "
" ကိုယ်တကယ်ချမ်းတာပါ "
" ချမ်းရုံမက ခဲပဲသေသေ ဖယ်စမ်း ငါသွားအိပ်တော့မယ် "
" မသွားနဲ့တော့ အတူအိပ်ရအောင် "
" ဟာ! အင့်! "
သူနှင့်အတူလှဲချလိုက်မို့ နိမိတ်ရင်ခွင်ထဲကျောပေးကာ ဆိုဖာကျဥ်းလေးပေါ်တွင်နှစ်ယောက်ပူးကပ်နေခဲ့ရသည်။
နားဖျားပေါ်လျပ်တိုက်နေသည့် လေပူနွေးတို့က နှလုံးခုန်နှုန်းတို့အားပိုမြန်စေကာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ပူအိုက်လာသည်အထိ။
" လွမ်းတယ် "
နှစ်ကိုယ်စာကြားရသည့် အသံတိုးတိုးက ပိုကလူကျီစယ်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ်သောနှလုံးခုန်နှုန်းတို့ဖြင့် သူရူးချင်လာသည်။ နိမိတ်ရှိန်ဝါဒီနေ့ကျမှအတော်ရောင့်တက်နေတာပဲ။
" မင်းလွမ်းတာငါ့စောက်ကြောင်းလား "
" ဒီလိုကျုပ်အပေါ်မှ ဆူပူတဲ့အသံတွေကို သိပ်လွမ်းခဲ့တာ "
တစ်ဖက်ကဘာအသံမှထွက်မလာတော့။ စောင်အောက်ကလက်များသည် ထိုလူ့ဗိုက်ပေါ်တွင်ဖြတ်ပြေးနေပြီဖြစ်ကာ လုံးအယ်နေသော ဗိုက်လေးအား ပွတ်နေပြီဖြစ်သည်။
" သားလေးလား သမီးလေးလား "
" ငါဘယ်သိမှာလဲ ၃လပဲရှိသေးတာကို "
" ချစ်သလား ကလေးကိုခင်ဗျားချစ်သလား "
" ချစ်စရာလား မင်းနဲ့တူရင်ရုပ်ဆိုးဆိုးလေးထွက်လာမှာ "
" လူလိမ်! ခင်ဗျားသိပ်လိမ်တတ်တာပဲအချစ်
ခင်ဗျားချစ်ပါတယ် ကျုပ်ကိုကော ကလေးကိုကော "
" မင်းကိုငါကဘာစောက်ကြောင်းရှိလို့ချစ်ရမှာ "
" ဒါဖြင့်ရင် ဒီညပေးမလား "
" ဘာကွ! မင်းဒါလိုချင်လို့ပြန်လာတာလား "
" အချစ် ကျုပ်ကိုဒီလိုမဆုံးဖြတ်နဲ့ "
ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေသောလက်များက မျှော့ကြိုးဘောင်းဘီထဲသို့လျှောဝင်သွားလျှင် မဟာမြတ်သူကထိုလက်တွေအား သူ့လက်တွေဖြင့်အတင်းတွန်းကာတားသည်။
" အင့်! မင်း ရောင့်မတက်နဲ့ ဟာ့! လွှတ်စမ်း! "
" ခင်ဗျားကသာငြင်းနေတာ ခင်ဗျားဟာလေးလက်တစ်ဆုပ်ကတော့ တအားရိုးသားတယ် "
" ဟင့်! ခွေးကောင်! "
နိမိတ်သူ့လက်ထဲကအရာလေးကိုအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲလျှင် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ မထိတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သောကိုယ်သည် ဆတ်ဆတ်ခါအောင်တုန်ယင်နေခဲ့သည်။ ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့စိတ်လှုပ်ရှားလွယ်နေကာ ပွတ်တိုက်မှုတိုင်း မီးပွင့်သလိုခံစားနေရပြီး သတိလက်လွတ်ညည်းညူမိသည်အထိ။
" ဟင်း အာ့! "
" မဖြေလျှော့ဘူးလား "
" ဟင့်အင်း! ငါမအားဘူး အားဟာ့! "
" ခင်ဗျားတစ်ကိုယ်လုံးကိုမြင်ချင်တယ် "
" မရ! အာ့! လာပြီ ဟင့်! နိမိတ်! လာပြီ အား အားဟာ့! "
တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်၍ ဘောင်းဘီတွင်းပြီးသွားသောသူသည် အသက်ရှူတွေလှိုက်မောမြန်နေကာ ဟောဟဲလိုက်နေသည်။
" အင့်! ဟင့်! အီးဟီး! "
" ဟာဗျာ ဘာလို့ငိုရတာလဲ ဟင်! ဘာလို့လဲ "
" မင်းအထိအတွေ့ဆို ငါမတွန်းလှန်နိုင်တော့ဘူး အီးဟီး! မင်းကဘာမို့လို့လဲ ဟမ်! ဘာမို့လို့လဲလို့ အီးဟီးဟီး! "
" ပြောပါတယ် ခင်ဗျားကျုပ်ကိုချစ်ပါတယ်လို့ "
" အင့်! မင်းမေဂွေးစိကိုချစ်! "
" မငိုပါနဲ့ မဟုတ်ရင်ကျုပ်စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲနေမယ် "
" မင်းက အယုတ်တမာ "
" အနည်းဆုံးတော့ ကျုပ်ရိုးသားပါတယ် အချစ်ရဲ့
" မခေါ်နဲ့ ပေါ်လာတာနဲ့ငါ့ကိုထိတွေ့ဖို့ပဲ "
" ဟား ကျုပ်ကဥပုသ်စောင့်တဲ့ကျားမှမဟုတ်ဘဲ အချစ်ရဲ့ "
" ငါမင်းကိုတကယ်မမြင်ချင်တော့ဘူး "
စိတ်ကောက်သွားသောကလေးလူကြီးက ငိုမဲ့မဲ့ဖြင့်သူ့ကိုရန်တွေ့သည်။ အလိုမလိုက်လို့မရ။ မဟုတ်ရင်သူကတန်းလန်းကြီး။ ရုတ်တရတ်ကြီးထထိုင်တဲ့ညီငယ်ဖွားကိုလည်းအပြစ်တင်လို့တော့မရပါ။
သည်ကောင်က အတွင်းခံမပါတဲ့တင်သားတွေကိုထိမိကာမှ အစားရသလိုကိုငေါက်ခနဲထထိုင်တာကိုး။
" လိမ်မာပါတယ် အထဲမထည့်ဘူး "
" မင်းစကားသာယုံရင် ငါ့ဖင်စုတ်ရုံပဲရှိမယ် "
" မယုံရင်စောင့်ကြည့် "
" ဘာကွ! "
ရုတ်တရက်ကြီးထအော်တဲ့လူကြောင့် နိမိတ်ကအူကြောင်ကြောင်ဖြင့်။ ဒီလူကဘာကိုဒေါသထွက်သွားရတာတဲ့လဲ။
" ခွေးကောင် မင်းကအယုတ်တမာ မင်းပဲဆောင့် မင်းပဲဖင်နဲ့ငုတ်နဲ့ဆောင့် "
" ဟင်! ဟား ဟားဟား အချစ် ခင်ဗျားဗျာ ဟားဟား "
" ဘာ ဘာလဲ "
" အဟား ကိုယ်မှားသွားတယ် ခွင့်လွှတ် "
" ဟင့်! မရဘူး အာ့! "
နိမိတ်အလွတ်မပေးတော့ဘဲနားရွက်ဖျားတွေလှမ်းငုံတော့ လူးလွန့်လာသည်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ် အောက်ကိုလျှောချလို့ မဟာမြတ်သူ၏ဘောင်းဘီကိုပါစောင်အတွင်းမှချွတ်ပစ်ပြီး ဒီလူ့ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်တော့ ခါးလေးဆတ်ခနဲမတ်သွားတာကိုပင် သတိထားမိ၏။
" ရှူး မကြောက်ပါနဲ့ "
စတင်တိုးဝင်ပွတ်သတ်တော့ ထူးဆန်းသောအနေအထားကြောင့် သူ့နားတွေရဲပတောင်းခတ်နေပြီဖြစ်သည်။
" အင်းမ်! "
" ဟင့်! မနေတတ်ဘူး "
ပေါင်ကြားမှဝင်ထွက်နေသောအရာက တိုးတိုက်နေသည်မို့ မတ်လာသောသူ့အရာကိုသူကိုယ်တိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်လျှင် နိမိတ်သူ့လက်ထဲကနေ ပြန်လုကိုင်သည်။
" အင့်! မင်း "
နိမိတ်သူ့အရာလေးကိုပါ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးတော့ ခါးလေးကော့ကာ တအင့်အင့်ညည်းသည်။
တင်ပါးနှင့်ဆီးခုံရိုက်သံတွေက ခပ်အုပ်အုပ်ထွက်နေသည်မို့ ရှက်နေသူကလည်ပင်းတွေပါနီတက်ကာ မျက်ရည်လေးဝဲနေသည်။
အသံတွေကျယ်လောင်လို့ အသက်ရှူသံတွေပြင်းကာ ပေါင်တွေပင်ပွန်းပဲ့နာသည်အထိ သူ့ပေါင်ကြားထဲဆက်ဆံနေသူကြောင့် သူကိုယ်တိုင်စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပြီးဆုံးကာနီးလာသည်။
" ခေါ် မောင်လို့ခေါ် ဟား ကျုပ်ကိုမောင်လို့ခေါ် "
" ရူးနေလား! အား! မလုပ်နဲ့ "
ပြောစကားနားမထောင်သူအားထိပ်သို့ဖိပိတ်လိုက်လျှင် မျက်ရည်တာကျိုး၍ ငိုယိုကာအော်ဟစ်လာသည်။
" ထွက်ချင်ပြီ အင့်ဟင့်ဟင့်! လွှတ်ပေးပါဆို "
" ခေါ် ကျုပ်ကိုမောင်လို့ခေါ် "
" ဟင့်! မခေါ်ချင်ဘူး "
" မလိမ်မာဘူး "
" လွှတ်ပေး အာ့! နိမိတ် နာတယ် နာတယ် ဟာ့! "
" မောင်လို့ခေါ်ပါလားအချစ်ရယ် "
" မောင့်! လွှတ်ပေးလို့ "
" ဟာဗျာ ကျုပ်ရူးတော့မှာ အားဟား ဟား! "
" ဟင့် စောက်ရူး! "
" ဟုတ်တယ် သည်ကောင်ခင်ဗျားကိုချစ်မိလို့ရူးသွားတာ အာ့ ခင်ဗျားစိတ်နဲ့ရူးနေတာ ထပ်ခေါ် "
" မောင် အာ့ ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အား ဟာ့ "
" အင်းမ်! "
အတူတူပြီးခဲ့ကြခြင်းမှ ပေါင်ခြံတွင်စီးကျလာသည့် အရည်ဖြူတို့သည် ပူနွေးနေလေသည်။
မောဟိုက်သွားသူနှစ်ယောက်က လက်မြှောက်ဖို့ခွန်အားပင်မရှိတော့။ နိမိတ်ကသည်လူ့နားထင်စပ်နဲ့ ပါးပြင်တွေကိုပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်သည်။
" ချစ်တာ ကျုပ်ခင်ဗျားကို သိပ်ချစ်တာ "
တုန်ယင်နေသောလူကြောင့် နိမိတ်အလန့်တကြားပခုံးကဆွဲလျှင် မဟာမြတ်သူကတသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေတာဖြစ်သည်။
" ခင်ဗျားမယုံဘူးသိတယ် ကျုပ်ကိုအခုချက်ချင်းကြီးမငြင်းလိုက်ပါနဲ့ "
နိမိတ်သည်လူ့ကိုလွတ်ထွက်မသွားအောင်အတင်းဖက်ထားမိသည်။ ရင်ခွင်ထဲနစ်နေသူကတအင့်အင့်ရှိုက်လို့။
စောင်အောက်တွင်ဖင်တုံးလုံးလူတစ်ယောက်နှင့် အဝတ်ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသောလူနှစ်ယောက်ရှိနေကာ အတွေးကိုယ်စီဖြင့်ငြိမ်သက်အိပ်စက်နေခဲ့ကြပြီဖြစ်သည်။
//
အချစ် ခင်ဗျားအဝေးကြီးပြေးလည်း ကျုပ်လိုက်နိုင်တယ်။ မယုံရင် စမ်းကြည့်။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားခြေဖဝါးတွေမပေါက်ပြဲလာခဲ့စေနဲ့။ အဲ့သည့်အခါကျ ကျုပ်ခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး။
To be continue...
Feb 1
တရိပ်ရိပ်ဖတ်ရှူလာကြတာမို့ဝမ်းသာရပါတယ်။ ဒီထက်ပိုပြီးလည်းလောဘကြီးတာမို့လို့လေ အသိတွေကြားထဲလည်း လက်တို့ပေးပါဦးလို့ ><
နို့မဟုတ်ရင် ကလေးမွေးမှ ပေးစားပါယောက္ခမရေဆိုလို့ကတော့ နိုးနော် လုံးဝပဲ ဟမ့်!!
//
Zawgyi
ေဆာင္းညတာကာလရွည္ၾကာျဖစ္ေသာ္ျငား ထိုမွ်ေလာက္ေအးမေနခဲ့။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းရမယ့္အစား ႏြေးေထြး၍သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေသာအိပ္ရာသည္ သူ႕အတြက္အဆင္ေျပသည္။
သို႔ေသာ္ ဒီလိုရာသီဥတု ခ်မ္းစီးႀကီးမွာႏြေးေထြးသည္ဆိုေသာ္လည္း ဆီးက႐ႊင္ၿမဲ။ ေနာက္ၿပီးသူကႏွစ္ေယာက္စာမို႔ ဆီးခဏခဏသြားသည္။
မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြကိုတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္၍ အျမင္အာ႐ုံအားရွင္းလွ်င္ သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွ အနက္ေရာင္ရွပ္သားႏွင့္ ၾကယ္သီးအနည္းငယ္လပ္ေနေသာ ရင္အုပ္ေမာက္ေမာက္ကိုေတြ႕ရေလသည္။
ေရွ႕တြင္ရွိေနသည္မွာ လူတစ္ေယာက္လို႔သိလိုက္ၿပီးလွ်င္ အလန့္တၾကားျဖင့္ မ်က္ခုံးတို႔တြန႔္ခ်ိဳးမိၿပီး သူလူးလြန႔္ကာထလာမွ ထိုလူ႕မ်က္ႏွာအားေသခ်ာျမင္ရေခ်၏။
ၿပဳံးေယာင္သမ္းကာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာမ်က္ႏွာက ဝါထိန္ေသာမီးအိမ္အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ေက်ာ့ရွင္းေနကာ ေမးရိုးထင္းႏွင့္ႏွာတံေကာက္ကလည္း ေယာက္်ားပီသစြာ ထင္ရွားေန၏။ ယခုတြင္မူ ညသန္းေခါင္ႀကီးသူ႕ေဘးကို နိမိတ္ေရာက္ေနတာပါတဲ့။
သူဘယ္လိုစဥ္းစားစဥ္းစားအေျဖကမထြက္။ နိမိတ္ဒီေန႕က်မွျပန္လာသလားဆိုရင္လည္း ၂ လႀကီးေတာင္အျပင္မွာ ပစ္ပစ္ခါခါေနခဲ့ၿပီး အခုမွဘာလို႔လဲ။ သူကေကာဘာလို႔သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။
" နိမိတ္ ထ အခုထစမ္း "
" ဟင္! အင္း "
" ထစမ္းလို႔ ခု! "
အသံညွင္းညွင္းက သူ႕နားထဲတိုးၿငိလာလွ်င္ နိမိတ္ကမ်က္ဝန္းေတြမႈန္မႈန္ဝါးဝါးျဖင့္ သူ႕အားၾကည့္လာေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွမ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပာျဖင့္ ကုတင္ေပၚတြင္ငုတ္တုတ္ထထိုင္ေခ်၏။
မ်က္ေစာင္းတ႐ြယ္႐ြယ္ၾကည့္ေနေသာသူက သူ႕ကိုၾကည္ပုံမရ။ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕ကာျဖင့္ ခပ္မာမာစိုက္ၾကည့္လာသည္။
" ကိုယ္ႏွိုးမိသြားတာလား နိုးလာတာလား "
" ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ "
" ဟို "
" နည္းနည္းပါးပါးအသိေပးေလ ငါမ်က္လုံးပြင့္ပြင့္ခ်င္းလူတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆိုၿပီးသိရတာ ဘယ္ေလာက္လန႔္သြားလဲသိလား "
" ဟို ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ့္ေၾကာင့္လန႔္သြားရၿပီ "
သူ႕အားဘာမွေျပာမေနေတာ့ ဆီးသြားခ်င္ေနသည္မို႔သာ အေလာတႀကီး တစ္ဖက္သို႔လွည့္ပစ္လိုက္၏။
" ကြၽတ္ ကြၽတ္ "
မဟာျမတ္သူက စုပ္သတ္ကာ သူ႕ဗိုက္ေလးအားနိမိတ္ေရွ႕တြင္ သတိလက္လြတ္ပြတ္သပ္၍ ကုတင္ေပၚမွဆင္းမိသည္မို႔ သတိဝင္လွ်င္ပဲ ေနာက္ေက်ာေပးလိုက္ကာ မ်က္စံအိမ္ကို ဘယ္ညာေတြပင္ကစားမိသည္။
မသိရင္သူက မိန္းမႀကီးစုပ္သတ္ညည္းတြားေနတာနဲ႕မတူဘူးလား။ စုပ္ကလည္းသတ္ေသး ဗိုက္ကိုလည္းပြတ္မိေသးနဲ႕။ အား ရွက္ေသဖို႔သာေကာင္းတယ္။
နိမိတ္အံ့ၾသတႀကီးျဖင့္ ေအာက္ေမးရိုးပင္ျပဳတ္မတတ္ျဖစ္ကာ ထိုလူ႕ေက်ာျပင္ကိုလိုက္ၾကည့္မိသည္။ ၿပီးမွသတိဝင္သူက ဒီလူဆီးသြားခ်င္လို႔မွန္းသိကာ ကုတင္ေအာက္ကိုငုံ႕ၾကည့္လွ်င္ ေကာ္ေဇာနီကိုသာခင္းထားေလသည္။ ဒီရာသီဥတုနဲ႕ မဟာျမတ္သူညတိုင္းဒီလိုထသြားေနရင္ အေအးပက္ကုန္မွာပဲ။
" ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ "
" မလိုပါဘူး ငါသြားတတ္တယ္ "
" ေခ်ာ္လဲမွာဆိုးလို႔ပါ လာ "
" ငါမင္းမ်က္ႏွာျမင္ခ်င္တယ္ ေျပာခဲ့လို႔လား "
" ေခါင္းမမာပါနဲ႕ ေအာက္ကေအးတယ္ ၾကၾကာရပ္ရင္အေအးပက္လိမ့္မယ္ ကိုယ္မနက္က် ဦးေမာင္ကိုေကာ္ေဇာလဲခိုင္းရမယ္ "
" မလိုပါဘူးဆိုေန "
ျငင္းေနပါေသာ္လည္းနိမိတ္က သူ႕ကိုလက္ေမာင္းကေနဆြဲၿပီး အနားေခၚကာ ဒေကာက္ေကြးမွေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ အလန့္တၾကားျဖင့္ လည္တိုင္အား က်စ္ေနေအာင္ခိုတြဲၿပီးမွ သူနိမိတ္ကိုေအာ္မိေတာ့၏။
" ဟင္! အင့္! ျပဳတ္က်မယ္ ဟာ့! ျပဳတ္က်မယ္လို႔! "
" မပူပါနဲ႕ ကိုယ္ႏွစ္ေယာက္လည္းခ်ီနိုင္ပါေသးတယ္ ေသခ်ာကိုင္ထား "
" အင့္! မင္းကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႕မခ်ီနိုင္စရာေကာရွိလား ငါျပဳတ္က်ရင္အေသပဲ "
" မင္းမွသတ္ရဲရင္ ကိုယ္လည္းေသရဲပါတယ္ ဟားဟား "
ရယ္ေနလိုက္တာမ်ား အျမင္ကတ္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းေသး။ အုတ္ေရာေရာေက်ာက္ေရာေရာနဲ႕ အိမ္ျပန္လာတာေတာင္သူမသိလိုက္ရဘူး။ ဒါကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာေရာခ်လိဳ႕ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရနဲ႕ အူယားဖားယားကပ္ေနလိုက္တာမ်ား။ ဒီေကာင္အေတာ္တတ္တဲ့ေကာင္။ ဉာဏ္လည္းတအားအားမ်ား။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲအေရာက္ေခၚကာ ဘိုထိုင္ေပၚထိုင္ေစၿပီး သူ႕အားၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ေျခဖဝါးကိုအထိမခံေပ။ ေနာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္၏ေဘးတန္းေပၚမွ တဘတ္ပြတစ္ထည္လွမ္းယူၿပီး သူ႕ေအာက္တြင္ခင္းကာေျခတင္ေစျပန္၏။ တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ေကာင္။
" မတ္တပ္ရပ္လို႔ရၿပီ ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္ ေအးတယ္ "
" မင္းထြက္ေလ "
" ရွက္လို႔လား မရွက္ပါနဲ႕ လက္တစ္ဆုပ္စာေတာ့ ကိုယ္ျမင္ဖူးပါတယ္ "
" ဒီေခြး! မင္းဘာစကားေတြေျပာေနတာလဲ "
" စတာ စတာ ကိုယ္အျပင္ထြက္ေစာင့္ေနရင္ မင္းအျပင္ထိေလွ်ာက္လာရမွာေပါ့ ေအာက္ကေအးတယ္ လုပ္ပါ ကိုယ္ဟိုဘက္လွည့္ေပးမယ္ေလ "
" လွည့္ၾကည့္ရင္မင္းအေသပဲ "
နိမိတ္မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္ရင္း အေနာက္လွည့္ေပးလိုက္ေတာ့ စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္သူ႕ကိုၾကည့္ေနကာ စိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွတစ္ဖက္လွည့္သြားသည္။
ကေလးကိုဖ်က္ခ်ဖိဳ႕က သူ႕သေဘာသူ႕ဆႏၵ။ သည္ကေလးကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ဆႏၵမရွိရင္ဖ်က္ခ်လိဳ႕ျဖစ္ပါေသာ္ျငား ေမေမနဲ႕ေဖေဖကေတာ့ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္နိုင္မွာပါတစ္ခြန္းနဲ႕ယုံၾကည္ပုံအပ္ခဲ့တာ။ တကယ့္တကယ္ေဆာင္နိုင္ျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ဆိုတာမေသခ်ာမွာဆိုးလို႔ လက္မလႊတ္ေစခ်င္ေပ။
သည္ကေလးကသူ႕ဘဝထဲလာခ်င္တယ္မဆိုခဲ့။ ဒါကိုမွသူကလည္းမ႐ူးမိုက္ခ်င္ေပ။ ကိုယ့္ကိုသနားပါဆိုတဲ့စကားကိုၾကားေနရ႐ုံနဲ႕ ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕ေတြးမိတိုင္း ႏွလုံးသားကဆတ္ဆတ္ခါေအာင္နာသည္အထိ။
လြန္ဆြဲေနသည္အေတြးမ်ားက ကံၾကမၼာတစ္ခုကိုလက္ခံေပးလိုက္ဖို႔သာအားသာကာ ပထမဦးဆုံးေမြးမည္ဟုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့ေန႕က သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးႏြေးေထြးမႈေတြထုံလႊမ္းမိတဲ့အထိ။ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႕ ဒါသူ႕ေသြးသား။ ဒုတိယ၊ ေသြးရင္းျဖစ္လာတာနဲ႕အမွ် ခက္ခဲမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မျမင္ရတဲ့႐ုပ္နာမ္ေလးအေပၚ သူေမတၱာတရားေတြရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
နိမိတ္ေၾကာင့္ဆိုတဲ့စကားေတြကိုလည္း ဒီအသိစိတ္နဲ႕ပဲသင္ပုန္းေခ်ခ်လိဳက္ရပါတယ္။
ထိုသို႔နိမိတ္ကို သူေမြးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာဖို႔ေစာင့္ေနခဲ့ေပမဲ့ သူ႕ေရွ႕ကိုေတာင္ေပၚမလာခဲ့တာ ႏွစ္လတိတိတဲ့။ ကေလးကိုမဖ်က္ခ်ရင္ ကိုယ့္ေရွ႕ေပၚမလာေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စကားအတိုင္းမ်ား ေပ်ာက္သြားပစ္လိုက္တာ ဒီေကာင္အေတးအထပ္ကလည္းခပ္ႀကီးႀကီးရယ္။ တကယ္လို႔မ်ား သူေပၚလာသည္ျဖစ္ေစ ၊ မေပၚလာသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ဖ်က္ခ်မယ္ဆိုတဲ့စကားေသခ်ာလိုက္ရင္ နိမိတ္ဒီရက္ေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ပဲရွင္သန္ေနမွာတဲ့လား။
အခုကေကာဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ေပၚလာရတာတဲ့လဲ။
နိမိတ္အသံမၾကားရေတာ့တာေၾကာင့္ အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လွ်င္ ဖင္လုံးတစ္တစ္ေလးႏွစ္လုံးအား ဝင္းေနေအာင္ျမင္ရေလသည္။ ဒီလူေသးေပါက္ရင္းအတိတ္ေမ့သြားတာလား။ ငူငူႀကီးရပ္ေနသည္မို႔ ထိုဖင္တုံးေလးအားျဖန္းခနဲသြားရိုက္လွ်င္ သတိဝင္လာသူက ေမွ်ာ့ႀကိဳးေဘာင္းဘီကိုဆြဲတင္ရင္း သူ႕ဘက္သို႔ေဒါသတႀကီးလွည့္လာေလသည္။
" နိမိတ္ရွိန္ဝါ! မင္းလက္သရမ္းေနတာလား! "
" အာ အေတြးလြင့္ေနတဲ့သူကိုျပန္ေခၚေပးတာပါ "
" က်စ္! ေစာက္ပိုေတြ! လာေခၚေတာ့ "
ဒီလူကသူ႕ကိုမျငင္းေတာ့ ဝမ္းသာအားရျဖင့္ အသြားကလိုပင္သြားေပြ႕ရေလသည္။ သူ႕လည္တိုင္အားခိုတြဲေနသူအား တစ္ခ်က္ငုံ႕ၾကည့္လွ်င္ မ်က္ေစာင္း႐ြယ္၍ၾကည့္ျပန္သည္။
" အရမ္းစြာလာတာပဲ ခင္ဗ်ား "
" မင့္အပူပါလား "
ဒီေကာင့္ကိုေတြးေလစိတ္မၾကည္ေလေပ။ အလကားသပ္သပ္ေရွာင္ေျပးတဲ့ေကာင္။ သူ႕ကိုယ္သူ ႐ုပ္ရွင္ရိုက္တယ္မ်ားမွတ္လို႔တဲ့လား။ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ဆိုဖာေပၚသြားအိပ္ခိုင္းဦးမွ။
" ငါနဲ႕လာမအိပ္နဲ႕ "
" ဟင္ ဒါဆိိုကိုယ္ဘယ္သြားအိပ္ရမလဲ "
" မသိဘူး ငါမင္းကိုျမင္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔လား "
" အာ မဟုတ္ ခုထိစိတ္တိုေနတုန္းလား "
နိမိတ္ေမးရင္းျဖင့္ သူ႕အားကုတင္ေပၚသို႔တင္ေပးလွ်င္ ေစာင္ေအာက္သို႔ ေသခ်ာဝင္သြားေသာပိုးတုံးလုံးေလးသည္ မ်က္ႏွာေလးသာေဖာ္ထားေတာ့သည္။
" ေရွာင္ေျပးတတ္တာ ငါ့စတိုင္မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး "
ဟား ဒီလူေတာ့။ သူ႕ကိုေရွာင္ေျပးတယ္လို႔စြပ္စြဲလိုက္တာေပါ့ေလ။ အေတာ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့လူ။
" ဒါျဖင့္ရင္ ဒီတစ္ခါေရွာင္မေျပးေတာ့ဘူးေလ ေက်နပ္သလား "
" ဘာမွေစာဒကတက္စရာမလိုဘူး သြား ဆိုဖာေပၚ "
" ဟာကြာအခ်စ္ကလည္း "
" ေဟ့ေကာင္! နိမိတ္ရွိန္ဝါ! မင္းပါးစပ္ႀကီးပိတ္ထားစမ္း "
ခ်က္ခ်င္းပင္ေစာင္ပုံထဲကကုန္း႐ုန္းထလို႔ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲေနသူက နိမိတ္လက္ေမာင္းကို ေျဖာင္းခနဲေနေအာင္ရိုက္ျပန္သည္။ အေတာ္လည္းအားသန္လာတဲ့လူ။ ေဒါသကလည္းႀကီးေသးရဲ႕။
နိမိတ္မေျပာေတာ့ဘဲ လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ျဖင့္ ဆိုဖာေပၚသို႔ေ႐ႊ႕သြားေတာ့ သေဘာတက်ျဖင့္ လူယုတ္မာဆန္ဆန္ႏႈတ္ခမ္းေကာ့ၿပဳံးၿပီး အိပ္ရာထဲလွဲခ်ကာအိပ္သည္။
လူမိသြားတာေတာင္ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႕ထမျဖစ္တာပဲကံေကာင္းပါတယ္။ ဒီႏွစ္လလုံးနိမိတ္သူ႕အနားေကာ္လိုကပ္ခဲ့တာမ်ားသိရင္ ဘယ္လိုေတာင္တုံ႕ျပန္ဦးမလဲမသိေပ။
ညတာကရွည္သည္။ အခန္းကႏြေးေသာ္လည္း နိမိတ္အိပ္မေပ်ာ္။ ထို႔အတူမဟာျမတ္သူကလည္းဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အိပ္မရေတာ့ဘဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္နိမိတ္ဆီကခ်မ္းသလိုလိုတုန္သည့္ တဟင္းဟင္းအသံေၾကာင့္ ေခါင္းေလးေထာင္ကာ ဆိုဖာေပၚကိုလွမ္းၾကည့္ရသည္။ ေစာင္ပါးေလးကိုၿခဳံကာေကြး၍ တုန္ေနေသာသူက ႏြေးပုံမရ။ သူအလန့္တၾကားျဖင့္ ေစာင္ႀကီးယူကာ နိမိတ္အနားသို႔တိုးသြားလွ်င္ နိမိတ္ကတဟင္းဟင္းညည္းေနဆဲ။
နိမိတ္အေပၚေစာင္ထူႀကီးလႊားလို႔ၿခဳံေပးလိုက္ၿပီးတာနဲ႕ လွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္လွ်င္ သူ႕အားလက္ေကာက္ဝတ္ကလွမ္းဆြဲလိုက္သည္မို႔ ေၾကာက္အားလန့္အားျဖင့္ ပါသြားသူသည္ငုတ္တုတ္ထထိုင္လာေသာနိမိတ္ေပါင္ေပၚသို႔တည့္တည့္က်ေလသည္။
" ဟာ! "
" စိတ္ပူသလား "
" ဟင္! "
" က်ဳပ္ကိုစိတ္ပူသလား "
" ေခြးေကာင္! မင္းေပါက္ကရေတြပဲေျပာတတ္သလား! ဖယ္စမ္း! အလိမ္အညာေကာင္! တစ္ေလွ်ာက္လုံးငါ့ကိုပဲလိမ္ေနတဲ့ေကာင္! "
" ကိုယ္တကယ္ခ်မ္းတာပါ "
" ခ်မ္း႐ုံမက ခဲပဲေသေသ ဖယ္စမ္း ငါသြားအိပ္ေတာ့မယ္ "
" မသြားနဲ႕ေတာ့ အတူအိပ္ရေအာင္ "
" ဟာ! အင့္! "
သူႏွင့္အတူလွဲခ်လိဳက္မို႔ နိမိတ္ရင္ခြင္ထဲေက်ာေပးကာ ဆိုဖာက်ဥ္းေလးေပၚတြင္ႏွစ္ေယာက္ပူးကပ္ေနခဲ့ရသည္။
နားဖ်ားေပၚလ်ပ္တိုက္ေနသည့္ ေလပူႏြေးတို႔က ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းတို႔အားပိုျမန္ေစကာ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ပူအိုက္လာသည္အထိ။
" လြမ္းတယ္ "
ႏွစ္ကိုယ္စာၾကားရသည့္ အသံတိုးတိုးက ပိုကလူက်ီစယ္ကာ ေပါက္ထြက္မတတ္ေသာႏွလုံးခုန္ႏႈန္းတို႔ျဖင့္ သူ႐ူးခ်င္လာသည္။ နိမိတ္ရွိန္ဝါဒီေန႕က်မွအေတာ္ေရာင့္တက္ေနတာပဲ။
" မင္းလြမ္းတာငါ့ေစာက္ေၾကာင္းလား "
" ဒီလိုက်ဳပ္အေပၚမွ ဆူပူတဲ့အသံေတြကို သိပ္လြမ္းခဲ့တာ "
တစ္ဖက္ကဘာအသံမွထြက္မလာေတာ့။ ေစာင္ေအာက္ကလက္မ်ားသည္ ထိုလူ႕ဗိုက္ေပၚတြင္ျဖတ္ေျပးေနၿပီျဖစ္ကာ လုံးအယ္ေနေသာ ဗိုက္ေလးအား ပြတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" သားေလးလား သမီးေလးလား "
" ငါဘယ္သိမွာလဲ ၃လပဲရွိေသးတာကို "
" ခ်စ္သလား ကေလးကိုခင္ဗ်ားခ်စ္သလား "
" ခ်စ္စရာလား မင္းနဲ႕တူရင္႐ုပ္ဆိုးဆိုးေလးထြက္လာမွာ "
" လူလိမ္! ခင္ဗ်ားသိပ္လိမ္တတ္တာပဲအခ်စ္
ခင္ဗ်ားခ်စ္ပါတယ္ က်ဳပ္ကိုေကာ ကေလးကိုေကာ "
" မင္းကိုငါကဘာေစာက္ေၾကာင္းရွိလို႔ခ်စ္ရမွာ "
" ဒါျဖင့္ရင္ ဒီညေပးမလား "
" ဘာကြ! မင္းဒါလိုခ်င္လို႔ျပန္လာတာလား "
" အခ်စ္ က်ဳပ္ကိုဒီလိုမဆုံးျဖတ္နဲ႕ "
ပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနေသာလက္မ်ားက ေမွ်ာ့ႀကိဳးေဘာင္းဘီထဲသို႔ေလွ်ာဝင္သြားလွ်င္ မဟာျမတ္သူကထိုလက္ေတြအား သူ႕လက္ေတြျဖင့္အတင္းတြန္းကာတားသည္။
" အင့္! မင္း ေရာင့္မတက္နဲ႕ ဟာ့! လႊတ္စမ္း! "
" ခင္ဗ်ားကသာျငင္းေနတာ ခင္ဗ်ားဟာေလးလက္တစ္ဆုပ္ကေတာ့ တအားရိုးသားတယ္ "
" ဟင့္! ေခြးေကာင္! "
နိမိတ္သူ႕လက္ထဲကအရာေလးကိုအထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲလွ်င္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွ မထိေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာကိုယ္သည္ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္တုန္ယင္ေနခဲ့သည္။ ကိုယ္ဝန္နဲ႕မို႔စိတ္လႈပ္ရွားလြယ္ေနကာ ပြတ္တိုက္မႈတိုင္း မီးပြင့္သလိုခံစားေနရၿပီး သတိလက္လြတ္ညည္းၫူမိသည္အထိ။
" ဟင္း အာ့! "
" မေျဖေလွ်ာ့ဘူးလား "
" ဟင့္အင္း! ငါမအားဘူး အားဟာ့! "
" ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္လုံးကိုျမင္ခ်င္တယ္ "
" မရ! အာ့! လာၿပီ ဟင့္! နိမိတ္! လာၿပီ အား အားဟာ့! "
တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္၍ ေဘာင္းဘီတြင္းၿပီးသြားေသာသူသည္ အသက္ရႉေတြလွိုက္ေမာျမန္ေနကာ ေဟာဟဲလိုက္ေနသည္။
" အင့္! ဟင့္! အီးဟီး! "
" ဟာဗ်ာ ဘာလို႔ငိုရတာလဲ ဟင္! ဘာလို႔လဲ "
" မင္းအထိအေတြ႕ဆို ငါမတြန္းလွန္နိုင္ေတာ့ဘူး အီးဟီး! မင္းကဘာမို႔လို႔လဲ ဟမ္! ဘာမို႔လို႔လဲလို႔ အီးဟီးဟီး! "
" ေျပာပါတယ္ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုခ်စ္ပါတယ္လို႔ "
" အင့္! မင္းေမေဂြးစိကိုခ်စ္! "
" မငိုပါနဲ႕ မဟုတ္ရင္က်ဳပ္စိတ္မထိန္းနိုင္ဘဲေနမယ္ "
" မင္းက အယုတ္တမာ "
" အနည္းဆုံးေတာ့ က်ဳပ္ရိုးသားပါတယ္ အခ်စ္ရဲ႕
" မေခၚနဲ႕ ေပၚလာတာနဲ႕ငါ့ကိုထိေတြ႕ဖို႔ပဲ "
" ဟား က်ဳပ္ကဥပုသ္ေစာင့္တဲ့က်ားမွမဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ရဲ႕ "
" ငါမင္းကိုတကယ္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး "
စိတ္ေကာက္သြားေသာကေလးလူႀကီးက ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္သူ႕ကိုရန္ေတြ႕သည္။ အလိုမလိုက္လို႔မရ။ မဟုတ္ရင္သူကတန္းလန္းႀကီး။ ႐ုတ္တရတ္ႀကီးထထိုင္တဲ့ညီငယ္ဖြားကိုလည္းအျပစ္တင္လို႔ေတာ့မရပါ။
သည္ေကာင္က အတြင္းခံမပါတဲ့တင္သားေတြကိုထိမိကာမွ အစားရသလိုကိုေငါက္ခနဲထထိုင္တာကိုး။
" လိမ္မာပါတယ္ အထဲမထည့္ဘူး "
" မင္းစကားသာယုံရင္ ငါ့ဖင္စုတ္႐ုံပဲရွိမယ္ "
" မယုံရင္ေစာင့္ၾကည့္ "
" ဘာကြ! "
႐ုတ္တရက္ႀကီးထေအာ္တဲ့လူေၾကာင့္ နိမိတ္ကအူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္။ ဒီလူကဘာကိုေဒါသထြက္သြားရတာတဲ့လဲ။
" ေခြးေကာင္ မင္းကအယုတ္တမာ မင္းပဲေဆာင့္ မင္းပဲဖင္နဲ႕ငုတ္နဲ႕ေဆာင့္ "
" ဟင္! ဟား ဟားဟား အခ်စ္ ခင္ဗ်ားဗ်ာ ဟားဟား "
" ဘာ ဘာလဲ "
" အဟား ကိုယ္မွားသြားတယ္ ခြင့္လႊတ္ "
" ဟင့္! မရဘူး အာ့! "
နိမိတ္အလြတ္မေပးေတာ့ဘဲနား႐ြက္ဖ်ားေတြလွမ္းငုံေတာ့ လူးလြန့္လာသည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္ ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်လိဳ႕ မဟာျမတ္သူ၏ေဘာင္းဘီကိုပါေစာင္အတြင္းမွခြၽတ္ပစ္ၿပီး ဒီလူ႕ေပါင္ၾကားထဲတိုးဝင္ေတာ့ ခါးေလးဆတ္ခနဲမတ္သြားတာကိုပင္ သတိထားမိ၏။
" ရႉး မေၾကာက္ပါနဲ႕ "
စတင္တိုးဝင္ပြတ္သတ္ေတာ့ ထူးဆန္းေသာအေနအထားေၾကာင့္ သူ႕နားေတြရဲပေတာင္းခတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" အင္းမ္! "
" ဟင့္! မေနတတ္ဘူး "
ေပါင္ၾကားမွဝင္ထြက္ေနေသာအရာက တိုးတိုက္ေနသည္မို႔ မတ္လာေသာသူ႕အရာကိုသူကိုယ္တိုင္ဆုပ္ကိုင္လိုက္လွ်င္ နိမိတ္သူ႕လက္ထဲကေန ျပန္လုကိုင္သည္။
" အင့္! မင္း "
နိမိတ္သူ႕အရာေလးကိုပါ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေတာ့ ခါးေလးေကာ့ကာ တအင့္အင့္ညည္းသည္။
တင္ပါးႏွင့္ဆီးခုံရိုက္သံေတြက ခပ္အုပ္အုပ္ထြက္ေနသည္မို႔ ရွက္ေနသူကလည္ပင္းေတြပါနီတက္ကာ မ်က္ရည္ေလးဝဲေနသည္။
အသံေတြက်ယ္ေလာင္လို႔ အသက္ရႉသံေတြျပင္းကာ ေပါင္ေတြပင္ပြန္းပဲ့နာသည္အထိ သူ႕ေပါင္ၾကားထဲဆက္ဆံေနသူေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္စိတ္လႈပ္ရွားကာ ၿပီးဆုံးကာနီးလာသည္။
" ေခၚ ေမာင္လို႔ေခၚ ဟား က်ဳပ္ကိုေမာင္လို႔ေခၚ "
" ႐ူးေနလား! အား! မလုပ္နဲ႕ "
ေျပာစကားနားမေထာင္သူအားထိပ္သို႔ဖိပိတ္လိုက္လွ်င္ မ်က္ရည္တာက်ိဳး၍ ငိုယိုကာေအာ္ဟစ္လာသည္။
" ထြက္ခ်င္ၿပီ အင့္ဟင့္ဟင့္! လႊတ္ေပးပါဆို "
" ေခၚ က်ဳပ္ကိုေမာင္လို႔ေခၚ "
" ဟင့္! မေခၚခ်င္ဘူး "
" မလိမ္မာဘူး "
" လႊတ္ေပး အာ့! နိမိတ္ နာတယ္ နာတယ္ ဟာ့! "
" ေမာင္လို႔ေခၚပါလားအခ်စ္ရယ္ "
" ေမာင့္! လႊတ္ေပးလို႔ "
" ဟာဗ်ာ က်ဳပ္႐ူးေတာ့မွာ အားဟား ဟား! "
" ဟင့္ ေစာက္႐ူး! "
" ဟုတ္တယ္ သည္ေကာင္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္မိလို႔႐ူးသြားတာ အာ့ ခင္ဗ်ားစိတ္နဲ႕႐ူးေနတာ ထပ္ေခၚ "
" ေမာင္ အာ့ ထြက္ၿပီ ထြက္ၿပီ အား ဟာ့ "
" အင္းမ္! "
အတူတူၿပီးခဲ့ၾကျခင္းမွ ေပါင္ၿခံတြင္စီးက်လာသည့္ အရည္ျဖဴတို႔သည္ ပူႏြေးေနေလသည္။
ေမာဟိုက္သြားသူႏွစ္ေယာက္က လက္ျမႇောက္ဖို႔ခြန္အားပင္မရွိေတာ့။ နိမိတ္ကသည္လူ႕နားထင္စပ္နဲ႕ ပါးျပင္ေတြကိုပြတ္သပ္နမ္းရွိုက္သည္။
" ခ်စ္တာ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကို သိပ္ခ်စ္တာ "
တုန္ယင္ေနေသာလူေၾကာင့္ နိမိတ္အလန့္တၾကားပခုံးကဆြဲလွ်င္ မဟာျမတ္သူကတသိမ့္သိမ့္ ရွိုက္ငိုေနတာျဖစ္သည္။
" ခင္ဗ်ားမယုံဘူးသိတယ္ က်ဳပ္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းႀကီးမျငင္းလိုက္ပါနဲ႕ "
နိမိတ္သည္လူ႕ကိုလြတ္ထြက္မသြားေအာင္အတင္းဖက္ထားမိသည္။ ရင္ခြင္ထဲနစ္ေနသူကတအင့္အင့္ရွိုက္လို႔။
ေစာင္ေအာက္တြင္ဖင္တုံးလုံးလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အဝတ္ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္ရွိေနကာ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ၿငိမ္သက္အိပ္စက္ေနခဲ့ၾကၿပီျဖစ္သည္။
//
အခ်စ္ ခင္ဗ်ားအေဝးႀကီးေျပးလည္း က်ဳပ္လိုက္နိုင္တယ္။ မယုံရင္ စမ္းၾကည့္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားေျခဖဝါးေတြမေပါက္ၿပဲလာခဲ့ေစနဲ႕။ အဲ့သည့္အခါက် က်ဳပ္ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး။
To be continue...
Feb 1
တရိပ္ရိပ္ဖတ္ရႉလာၾကတာမို႔ဝမ္းသာရပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီးလည္းေလာဘႀကီးတာမို႔လို႔ေလ အသိေတြၾကားထဲလည္း လက္တို႔ေပးပါဦးလို႔ ><
နို႔မဟုတ္ရင္ ကေလးေမြးမွ ေပးစားပါေယာကၡမေရဆိုလို႔ကေတာ့ နိုးေနာ္ လုံးဝပဲ ဟမ့္!!