သရီနိုးလာတော့ ဟန်ကတဖက်ကုတင်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေဆဲပင် ။ မနေ့ညကတစ်ညလုံး ဟန်နဲ့အတူရှိခဲ့တယ်ဟူသောစိတ်ကြောင့် သူ့ရင်သည်တသိမ့်သိမ့်တုန်လာလေ၏ ။ ဟန်နိုးသွားမှာစိုးတာကြောင့် သူကခုတင်ပေါ်မှ အသာအယာထလာပြီးနောက် မျက်နှာပင်မသစ်ရသေးဘဲ ဟန်၏ခုတင်နားသို့ ခြေသံဖွဖွဖြင့် နင်းလျှောက်လာလိုက်သည် ။ ဟန်ကအအိပ်ဆတ်မှန်းသူသိတာကြောင့် သူသည်ခုတင်အောက်မှာပင် ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ရင်း ခုတင်ပေါ်သို့ လက်နှစ်ဖက်တင်ကာ မေးတင်ရင်း ဟန်၏ဖြူကြည်သောမျက်နှာကို ငေးမောလိုက်မိသည်။
သူသည်ဟန်၏မျက်နှာနုနုကို ထိတွေ့ချင်ပါသော်လည်း လက်ရှိအခြေအနေကို သဘောပေါက်နေသောအခါ သူ၏စိတ်ဆန္ဒကို ထိန်းချုပ်ထားလိုက်လေသည် ။ ဟန်ကတော့ အိပ်နေရင်း အိမ်မက်ထဲတွင်စားကောင်းတာများတွေ့နေသလားမသိ သူ၏ပါးစပ်က တပြင်ပြင်နှင့်။
အမှန်ဆိုရင် ဒီနံနက်ခင်းမျိုးက သူ့အတွက်အဆန်းတကြယ်မဟုတ်ချေ ။ သူသည်ကိုးနှစ်တာကာလလုံးတွင် ဟန်အိပ်နေပုံကို မရေတွက်နိုင်အောင် မြင်ဖူးခဲ့ပြီးပြီ ။ အတိတ်ကိုသာပြန်မလာခဲ့ပါက သူသေဆုံးသည်အထိ မြင်နိုင်ခွင့်ရှိသောအရာဖြစ်သည် ။ အခုတော့ ထိုအရာက သူနှင့်မဆိုင်တော့သကဲ့သို့ သူစိမ်းဆန်လွန်းအားကြီးနေ၏ ။ သူ၏အောင်မြင်မှုနှင့် ဟန့်ကိုလဲလှယ်ခဲ့မိသည့်အပေါ် နောင်တရသလားဟူသောမေးခွန်းမျိုး သူ့ကိုယ်သူတစ်ခါမှမမေးခဲ့ဖူးသော်လည်း သူသည်တင်းခံကာ နောင်တမရဘူးဟု ဆိုမိမည်ထင်၏ ။
သူနှင့်အတူရှိခဲ့ဖူးသောအနာဂတ်တွင် သူနှင့်ဟန်သည်အကြိမ်ပေါင်းမရေတွက်နိုင်စွာ ရန်ဖြစ်ခဲ့ရဖူးသည် ။ ဟန်ကလည်းသူ့ကိုစိတ်ပျက်သလို သူကလည်းဟန့်ကိုစိတ်ပျက်ခဲ့မိသည် ။ အဆုံးတွင် ဟန်ကသူ့အားသတ်ပစ်ဖို့အထိ ဒေါသထွက်ခဲ့သည် ။ အခုချိန်မှာ သူဟာဟန့်အနားမှာရှိနေခွင့်ရသောသူမဟုတ်ဘူးဆိုရင်တောင် ဟန်တောက်ပနေတာကို မြင်ခွင့်ရသူဖြစ်သဖြင့် ထိုအရာကိုပီတိဟုသာ ခေါ်ဆိုလိုက်ချင်သည် ။ ထိုသို့မဟုတ် သူ၏အပြစ်ရှိစိတ်ကို ဤသို့ဖြေသိမ့်ခဲ့မိလေ၏ ။
သူ၏လက်ချောင်းသည် ဟန်၏မျက်နှာပေါ်တွင် ထိကပ်လုဆဲဆဲဖြစ်နေလေသည် ။ သူမှတ်မိခဲ့သော ဤမျက်နှာလေး သူနမ်းရှိူက်ခဲ့ဖူးသော ဤနူတ်ခမ်းလေးသည် အရင်လိုစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းဆဲသော်ငြား အရင်ကထက်ပိုနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းမှန်း သူသတိထားမိလာသည် ။
ဟန်၏ကိုယ်လေးသည် အိပ်နေရင်းနှင့်တစ်ချက်တွန့်ကွေးလာပြီးနောက် သူ၏မျက်ခွံတို့သည်ချက်ချင်းပင် ဖွင့်လာလေသည် ။ ထိုအချိန်ဟန်က သူ့ကိုမြင်သွားပြီးနောက် အနည်းငယ်ထိတ်လန့်သွားပုံပေါ်လေသည် ။
" သရီ .... "
" နိုးလာပြီလား ၊ နောက်ကျမှာစိုးလို့ မင်းကိုနိုးမလို့ပဲ "
သရီက အရှက်ပြေအကြောင်းပြချက်ပေးရင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။ ဟန်ကလည်း ကမန်းကတမ်းထလာကာ လက်ထဲကနာရီကိုကြည့်လိုက်သည် ။
" အို .... ငါတို့နံနက်စာစားဖို့ အချိန်ကော ရှိပါ့မလား "
" အရမ်းကြီးအလျင်မလိုပါနဲ့ ၊ နံနက်စာကိုအေးဆေးစားပြီးမှ သွားကြတာပေါ့ ။ မနက် ၉ နာရီလောက်မှာ ကိစ္စဖြတ်နိုင်ရင် နေ့လည်လောက်ဆို ပြန်ရောက်နိုင်ပါတယ် "
" ငါတို့ကိုကြိုဖို့ လူတစ်ယောက်လွှတ်ခိုင်းထားတယ် ။ သူရောက်တော့မယ်ထင်တယ် ၊ မင်းပြီးရင် lobby မှာအရင်သွားစောင့်နေလိုက် "
" ငါကဘာကြောင့် လမ်းညွှန်တစ်ယောက်ကို စောင့်နေရမှာလဲ ။ စောင့်ချင်းစောင့် သူတို့ကစောင့်နေရမှာမဟုတ်လား "
ဟန်သည်ရေချိုးခန်းကို ဝင်ရန်ပြင်နေရင်းနှင့်ပင် သရီ့ကိုမျက်လုံးပြူးကာကြည့်လာလေသည် ။ W one ရဲ့ အထွေထွေမန်နေဂျာက အတော်လေးကို ကြီးမြတ်နေလို့လား ။
" မင်းဘယ်တုန်းက ဒီလောက်ထိကြီးကျယ်သွားတာလဲ "
သူ့အပြောကြောင့် သရီအနည်းငယ်ရှက်ရွံမိသွားသည် ။ သူကဂုဏ်မှောက်မာလို့မဟုတ်ဘဲ ဟန်နဲ့အတူ အချိန်အနည်းငယ်ပိုရှိချင်နေလို့ မဟုတ်လား ။
" ငါလည်းအခုမှနိုးတာလေ ၊ မျက်နှာတောင် မသစ်ရသေးဘူး ။ ဒါကြောင့် ငါ့မှာအချိန်သိပ်မပိုဘူးလို့ ပြောတာ ။ ငါ့ကိုအဲ့ကနေ မျက်လုံးပြူးကြည့်မနေနဲ့ ရာမင်းဟန် ။ အအေးပတ်တော့မှာပဲ အမြန်ရေချိုးပြီး ထွက်ခဲ့ "
" မင်းဘာကြောင့် ဒီလောက်ထိ ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ဖြစ်နေရတာလဲ သရီ ။ ငါကမင်းကိုဒီအတိုင်း စနောက်ရုံပါ ။ ပြီးတော့ မင်းကကော အရင်နိုးနှင့်နေပြီး ဘာကြောင့်ရေကို အရင်မချိုးရတာလဲ ။ အချိန်ကမလောက်ငှတဲ့ထဲ မင်းကအရင်နိုးပြီး ဘာမှကိုအဆင်သင့် မပြင်ထားဘူး "
ဟန်ကသရီ့ကို လှမ်းအပြစ်တင်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်မည်အပြု သရီကလျင်မြန်စွာပင် သူ့အနားရောက်လာကာ ငုံ့မိုးကြည့်လိုက်သည်။
" ငါ့ကိုမြင်တိုင်း အပြစ်တင်တတ်တဲ့မင်းရဲ့စရိုက်က အရင်ကနေအခုထိ အဲ့ဒီလိုပဲ ။ ဒါတွေကြောင့် ငါတို့ဝေးခဲ့ရတယ်ဆိုတာ မင်းသိလား ဟန် ... "
" ငါက ဘာကိုသိရမှာလဲ မအေဘေးရဲ့ ။ ငါ့ဆီကအဖြေတောင်းပြီး အရူးကွက်နင်းသွားတာ မင်းလေ ။ မင်းကြောင့် ငါဘယ်လောက်ထိ အရှက်ရခဲ့လဲ ၊ မင်းကြောင့်ငါဘယ်လောက်ထိ နာကျင်ခဲ့ရလဲဆိုတာ မင်းသိသလား ။ ဒါကြောင့် ငါ့ရှေ့မှာ ငါ့ကိုသိပ်ပြီးသိနေတဲ့ပုံ မဖမ်းစမ်းနဲ့ ၊ ငါသည်းမခံနိုင်တဲ့တစ်နေ့ မင်းကိုသတ်ပစ်မိလိမ့်မယ် "
ဟန်ကသရီ၏ရင်ဘတ်ကို သူ၏လက်ဖြင့်တွန်းလိုက်ပြီးနောက် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသောမျက်လုံးဖြင့် အော်ဟစ်ဆဲဆိုလိုက်သည်။ သရီ တခဏတော့ အံသြထိတ်လန့်သွားကာ နောက်ကိုခြေနှစ်လမ်းဆုတ်လိုက်မိပေမယ့် ချက်ချင်းပင်ဟန်၏လက်ကို ပြန်ဆွဲယူကာ ရင်ဘတ်ချင်းအပ်လိုက်လေသည် ။
" ငါမင်းကိုဘာကြောင့် မသိရမှာလဲ ။ မင်းကိုယ်မင်းသိတာထက်ကို ငါမင်းကိုပိုသိနေသေးတယ် ။ မင်း ဘယ်လောက်ထိဒေါသကြီးလဲ သိလား ။ မင်းဘယ်လောက်ထိ အတ္တကြီးပြီး ငါ့အပေါ်ရက်စက်နိုင်လဲ မင်းကိုယ်မင်းသိလား "
" ငါ့ကိုလွှတ်ပေးစမ်း ခွေးသား ... "
" မင်းရဲ့အဲ့ဒီဒေါသစိတ်ကြောင့် ငါတို့ဝေးရတာ သိလား ... ရာ .. မင်း.. ဟန် "
" ငါ့ကိုဒေါသထွက်အောင် လုပ်နေတာက မင်းမဟုတ်လား ။ မင်းကဒီနှစ်တွေမှာ ငါ့အတွက်စိတ်အနှောက်ယှက် အပေးဆုံးလူပဲ ။ ငါမင်းကို သိပ်မုန်းတယ် ... ခွန်းသရီ "
" အေး ... မင်းသိပ်မုန်းတဲ့ငါက မင်းကိုတခြားသူတွေထက်ပိုပြီး ထိတွေ့ခဲ့ဖူးတယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့ဒေါသစိတ်က ထားစရာနေရာကော ရှိပါဦးမလား ဟမ့် ။ မင်းရဲခန္ဓာကိုယ်မှာ မှဲ့ဘယ်နှစ်လုံးရှိလဲဆိုတာ ငါဘာကြောင့် အတိအကျသိနေလဲသိလား ။ ငါမင်းနဲ့အကြိမ်ပေါင်း မရေနိုင်အောင် Fuck ခဲ့ဖူးလို့ကွ ၊ မုန်းလေ ... ငါ့ကိုဒီထက်ပို မုန်းစမ်းပါ "
" ခွန်းသရီ ... ခွေးကောင် "
သရီသည် ဟန့်ကိုဟောက်လိုက်ရင်း သူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်ရောက်နေသော ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းကောင်လေးကို အသည်းယားစွာတစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် တင်းထားသောစိတ်သည် ချက်ချင်းပင်ပြိုကျသွားလေသည် ။ သူသည်သူ၏လက်ကို ဟန်၏ခါးကိုချုပ်ထားရာမှလွှတ်ပြီး မျက်နှာနှစ်ဖက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် နူတ်ခမ်းပါးတစ်စုံကို အငမ်းမရနမ်းရှိုက်လိုက်လေသည်။
ဒီနေ့မှာ ဟန်သာသူ့ကိုရန်မစရင် သူဤသို့ပြုလိမ့်မည်မဟုတ် ။ ဟန်သာသူ့ကိုအမြဲတမ်း မုန်းတီးမနေခဲ့ရင် ဤသို့တဇွတ်ထိုးဆန်သော လုပ်ရပ်မျိုးလုပ်မိလိမ့်မည်မဟုတ် ။
ဟန်ကသူ၏လက်ထဲမှ ရုန်းထွက်ဖို့ကြိုးစားသဖြင့် သူသည်ပိုမိုတင်းကျပ်စွာရစ်တွယ်ရင်း တိုးကာနမ်းရှိူက်လိုက်မိသည်။ ဟန်ကသူ့အောက်နူတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပေမယ့် သရီသည်အလွတ်မပေးဘဲ ဆက်တိုက်စုပ်ယူကာ နမ်းရှိူက်နေခဲ့လေသည် ။ သူ၏နူတ်ခမ်းမှထွက်လာသော သွေးစတို့ပင်တံတွေးနဲ့ရောကာ ဟန်၏ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာလေသည် ။
ဟန်ကအသက်ရှူဖို့ကြိုးစားရင်း သူ၏ခြေထောက်ကို ဆောင့်နင်းလိုက်သဖြင့် သူသည်အနည်းငယ်သတိလက်သွားပြီးနောက် ဟန့်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်မိသည်။
" ဖြန်း .... "
လက်စောင်းထက်လှသော လက်ဝါးသည်ရှောင်ချိန်ပင်မရဘဲ သူ့ပါးပေါ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ်နေရာယူလာသည်။ သူ၏ခေါင်းသည် တဖက်သို့လည်ထွက်သွားသော်ငြား ဒေါသမထွက်ခဲ့ဘဲ ဟန့်ကိုသာသဘောကျစွာကြည့်ရင်း ရယ်မိသည်။ အဲ့လောက်ထိဒေါသကြီးတဲ့ကောင် အခုတော့ဘာတတ်နိုင်သေးလဲ ။
" ခွန်းသရီ ..... မင်းကိုယ်မင်းဘာထင်နေလို့ ငါ့ကိုစော်စော်ကားကားပြောရတာလဲ ။ မင်းသိထားဖို့က .... "
ဟန်သည်စကားပြောလို့မှမဆုံး သရီ၏ဂွကြားတနေရာသို့ အကြည့်ရောက်သွားကာ သူ့မျက်နှာကချက်ချင်းပင် မဲမှောင်သွားလေသည် ။ ဒီသေသင့်တဲ့ကောင်ကတော့ ။
ဟန်ကစကားပြောနေရာမှ ရပ်သွားသဖြင့် သရီသည်သူ့အောက်ကို သူပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်လေရာ အခြေအနေကို အတော်ကိုရှက်စရာကောင်းနေမှန်း သိလိုက်လေသည် ။ သို့သော်ပြန်လည်ပြင်ဆင်ဖို့ရာ နောက်ကျသွားလေသည် ။ ဟန်ကတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ ဒေါသကထားစရာနေရာပင် မရှိတော့ ။
" မင်းရဲ့ခြေထောက်ကိုမကန်ဘဲ အငယ်ကောင်ကိုကန်ခဲ့သင့်တာ ။ ခွေးကောင် ..... မင်း ... မင်း ... "
သူ့မှာဆက်ဆဲချင်သော်လည်း ဆဲစရာစကားရှာမတွေ့သဖြင့် တခဏတော့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည် ။ ထို့နောက်မှ သရီ၏ခြေထောက်ကို နောက်တဖန်တက်နင်းပြီး ရေချိုးခန်းထဲသို့ ချက်ချင်းပြေးဝင်သွားလေသည် ။ သို့သော်မကြာလိုက် ရေချိုးခန်းတံခါးက ချက်ချင်းပင်ပြန်ပွင့်လာပြီး ဟန်ကသူ၏မျက်နှာပေါ်သို့ တဘက်ကိုပစ်တင်ပြီးနောက် ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လိုက်သည် ။
" စောစောစီးစီး ကျက်သရေမရှိအောင်လို့ ရပ်နေတာလား ။ မင်းကိစ္စမင်း အရင်သွားရှင်းစမ်း "
ဟန်သည် သူ၏လည်ဂုတ်ကိုဖိပြီး စိတ်ဖိစီးစွာဖြင့် ခုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အခြေအနေကိုသူသိသော သရီသည်လည်း ဟန့်ကိုဒေါသထွက်ဖို့ ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည် ။
တခဏအကြာ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ ဟန်ကိုအခန်းထဲမတွေ့တော့ ။ ဖြစ်နိုင်တာက ဟန်တစ်ယောက် ရေတောင်မချိုးဘဲ lobby သို့ဆင်းသွားပုံရသည်။
ဒီအခြေအနေမျိုးဖြစ်သွားတာတောင် သူ့ကိုဆဲဆိုကာ ခြေထောက်နင်းသွားရုံနဲ့ပြီးသွားသော ဟန်၏ဒေါသကို သူမယုံနိုင်ဖြစ်ရ၏ ။ အနည်းဆုံးတော့ ခေါင်းကွဲမယ်ထင်ခဲ့တာ ။
*******
အလုပ်ကိစ္စ အဆင်ပြေသွားပြီးနောက် သူနှင့်ဟန်သည် ချက်ချင်းပင်ပြန်လာခဲ့ကြသည် ။ အသွားတုန်းကလို ဟန်ကတော့ အိပ်စက်မနေတော့ဘဲ ကားပြတင်းအပြင်ဖက်ကိုသာ ငေးကြည့်နေလေ၏ ။ ထိုအေးစက်စက်အခြေအနေသည် သက်သောင့်သက်သာမရှိသော်လည်း အခုထိဟန့်ဆီကနေ အနာတရကင်းကင်းနေနိုင်တာကပဲ အခြေအနေကောင်းနေလေပြီ ။
" ငါ့ကိုဒေါသထွက်နေတုန်းလား ... "
" မင်းရဲ့သောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားစမ်း ... "
ဒီလောက်ဆိုရင် ဟန်တကယ်ဒေါသမပြေသေးမှန်း သိသာလှသည်။ သို့သော်အခြေအနေက သိပ်မဆိုးမနေ၍ သရီကရဲဆေးတင်ကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် .. "
" မင်းရဲ့ သောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားဆိုနေမှ .. "
" အွန်းပါ ... "
" ငါရဲ့အိမ်မက်ထဲကလို မင်းကိုသတ်ပစ်လို့ရရင် ဆယ်ခါပြန်သတ်ပြီးနေပြီ ။ မင်း ... မင်းက ငါ့အတွက်တကယ့်ကို ဝဋ္ဋ်ကြွေးပဲ "
" ငါ့ကိုအဲ့လောက်ထိတောင် မုန်းတာလား ။ တစ်ခါသတ်ပြီးတာတောင် မလုံလောက်သေးဘူး အိမ်မက်ထဲထိ လိုက်သတ်တယ်ဆိုတော့ "
" မင်း သောက်ပါးစပ်ကိုပိတ် ... အဲ့ဒီသောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားစမ်း... "
ဟန်တစ်ယောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ၏ခြေထောက်ကိုမပြီး သရီ၏လက်မောင်းကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ကန်လိုက်လေသည်။ သရီသည်ကားမောင်းနေရင်း ရုတ်တရက်တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် စိုးရိမ်ကာ ကားကိုလမ်းဘေးသို့ချက်ချင်းထိုးရပ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်သူ့အားရန်စသော ခြေထောက်ကို ခြေကျင်းဝတ်မှဆွဲယူကာ ခါးကိုအနည်းငယ်ကိုင်းလိုက်လေ၏ ။
" မင်းသေချင်နေတာလား ဟန် ။ ကားမောင်းနေတဲ့အချိန်မှာ မင်းရဲ့အပြုအမူက ဘယ်လောက်တောင် အန္တာရာယ်များလဲ မသိဘူးလား ဟမ့် "
" မင်းကြောင့်ဖြစ်တာလေ ခွေးကောင်ရဲ့ ၊ ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း ... ငါမင်းနဲ့တစ်ကားထဲအတူ မစီးနိုင်ဘူး ။ ငါ့ကားပေါ်ကချက်ချင်းထွက် "
" မင်းရူးနေလား ... ဟန် ။ မင်းရဲ့လုပ်ရပ်တွေက တစ်ခါထက်တစ်ခါ ပိုအဓိပ္ပါယ်မဲ့လာပြီနော် .... အ ... "
သူသတိလက်လွှတ်ဖြစ်သွားသော တခဏ ဟန်ကသူ့မျက်နှာကို ခြေထောက်ဖြင့် ကန်လိုက်လေသည် ။ အားမပြင်းသော်လည်း မျက်နှာကဲ့သို့သော နုနယ်သောနေရာသည် ကန်ချက်ကြောင့် အနည်းငယ်နာကျင်သွားသည် ။
" မင်း မဆင်းရင် ငါဆင်းမယ် ။ ဒီနေ့တော့ မင်းမသေရင် ငါသေမှအေးမှာ "
" ဒါဆိုလည်း ဆင်းလေ ။ ငါကဘာလို့ဆင်းရမှာလဲ ၊ ဒီခရီးက မင်းစီစဉ်လို့ ငါကအဖော်အဖြစ် ပါလာတာလေ ။ မင်းကြောင့်ဖြစ်လို့ မင်းဆင်း "
" မင်း ... ငါ့ကိုလွှတ် ခွေးသူတောင်းစား "
သရီကလည်း စိတ်တိုတိုနှင့် ဟန်၏ခြေထောက်ကို လွှတ်လိုက်တော့ ဟန်ကအထုပ်အပိုးပင်မယူဘဲ ကားပေါ်ကချက်ချင်းဆင်းသွားလေသည်။ အဲ့ဒီဒေါသအိုးကို မှတ်လောက်အောင် ပညာတော့ပေးမှ ။ ကားပေါ်မှဇက်တောက်ဇက်တောက်နှင့် ဆင်းသွားသောဟန်သည် နီးမြန်းသောမျက်နှာဖြင့် သရီကိုဆဲဆိုရင်း တစ်ယောက်တည်းရှေ့ကိုဆက်လျှောက်ကာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ခရီးကြုံကားတစ်စီးတလေများရှိမလားဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် နောက်ကိုလည်း မကြာခဏလှည့်ကြည့်လေသည်။
သရီက ကားကိုဖြေးညင်းစွာမောင်းရင်း ဟန် စိတ်ဆိုးပြေကာ ကားပေါ်ပြန်တက်မည့်အချိန်ကို စောင့်နေသော်လည်း ဟန်ကခေါင်းမာစွာဖြင့် နောက်တွင် ကျန်နေရစ်လေသည် ။ သရီကရှေ့ကိုဆက်မသွားဘဲ ကားကိုရပ်ကာစောင့်နေလျှင် ဟန်ကလည်းရှေ့ဆက်မလာဘဲ ရောက်တဲ့နေရာမှာပင်ကျောက်ချကာရပ်ရင်း လမ်းကြုံကားကိုစောင့်နေလေ၏။
ထိုသို့နှင့် ဆယ့်ငါးမိနစ်စွန်းစွန်းတွင် ဟန်၏မျက်နှာသည် ဒေါသရိပ်မှတဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ့ကိုယ်သူနားမလည်ဟန်ပြောင်းလဲလာ၏ ။ ဒီကားကသူ့ကားဖြစ်နေတာကို သူကဘာကြောင့်ကားပေါ်က ဆင်းခဲ့ရတာလဲ ။ သူကသာ ဟိုခွေးကောင်ကို ကားပေါ်ကကန်ချသင့်တာမဟုတ်လား ။
သရီသည်အတန်ကြာသည်အထိ ကားပေါ်တွင်စောင့်နေသော်လည်း ဟန်ကပေါ်မလာသဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် စိတ်လျော့ကာ ကားပေါ်မှဆင်းလာပြီး ဟန့်ဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။
" ဒေါသကိုလျော့ပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ ဟန် ။ မကြာခင်နေမြင့်တော့မယ် ၊ မင်းရဲ့အသားတွေနေလောင်နိုင်တယ်နော်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်တွေလည်း ပုပ်ကုန်လိမ့်မယ် "
" လိုက်ဘူး ... "
ဟန်က တဖက်သို့မျက်နှာကိုလွှဲပစ်သည်။ သူကသရီ၏မျက်နှာကို မမြင်ချင်သည့်ပုံစံနှင့် ။ နူတ်ခမ်းကိုတောင် အနည်းငယ်ဆူလိုက်လေသေး၏ ။ သရီကဟန့်ကိုကြည့်ပြီး သဘောကျစွာတစ်ချက်ပြုံးမိသွားသည် ။ ဘယ်တော့မှပြောင်းလဲမသွားတဲ့ ဟန့်ရဲ့ခေါင်းမာမှုကို သိနေသဖြင့် ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲဆိုတာကိုပါ သိနေတာကြောင့် သူချက်ချင်းပင် ဟန်ကိုခါးမှပွေ့ချီပြီး ပခုံးပေါ်တင်လိုက်သည် ။
" ဒီအရွယ်ထိရောက်နေပြီ ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့ စိတ်ကောက်နေတုန်းပဲ ။ မင်းကိုယ်မင်း boss တစ်ယောက်ဆိုတာကို မေ့နေတာလား "
" ဘာလုပ်တာလဲ ခွေးကောင် .. သရီ ၊ ငါ့ကိုအခုချက်ချင်း အောက်ပြန်ချစမ်း "
" ငါ့ကိုဆဲလိုက်တော့ကော မင်းရဲ့ဒေါသကလျော့သွားသလား ။ ဒါဆိုအဝဆဲ ... မင်းဘယ်လောက်ထိရိုင်းလဲဆိုတာ ငါအသိဆုံးမို့ မင်းကိုဗွေမယူဘူး "
" မအေဘေးရဲ့ ... မင်းကဘာနဲ့စပ်ထားလို့ ဒီလောက်ထိအရေထူနေရတာလဲ ။ ငါမင်းရဲ့အရေခွံကိုနွှာပစ်မယ်ကြည့်ထား ၊ ငါ့ကိုအောက်ချပေးစမ်း "
" နားညည်းလိုက်တာ ... တိတ်တိတ်နေ ... "
သရီသည်ပြောရင်းဆိုရင်း ဟန်၏တင်ပါးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပြီးနောက် ကားဆီသို့လျှောက်လာလိုက်သည် ။ သို့သော်ကားနားမရောက်မှီပင် ဟန်ကဇာတိပြလာလေသည်။
" အား .... ၊ ရာ.. မင်းဟန် "
သရီသည် ကားနားထိသူ့ကိုရောက်အောင်သယ်သွားပြီးနောက် ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ အထဲကိုပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နာကျင်သွားသောနားရွက်တစ်ဖက်ကို ပြန်ထိကိုင်ရင်း ဟန်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ နားရွက်အသားကဘယ်လောက်ထိ နုသလဲဆိုတာ ဒင်းမသိလေရော ။ ကိုက်စရာနေရာ ဒီလောက်များတဲ့ထဲ ဒီနားရွက်ကိုမှရွေးကိုက်ရတယ်လို့ ။ ဟန်ကသာသူ့ကိုခွေးကောင်ဆိုပြီး ဆက်တိုက်ဆဲနေတာ ၊ တကယ်တမ်းခွေးစိတ်ပေါက်တာ ဒင်းပင်မဟုတ်သလော ။
ဟန်ကတော့ ကျေနပ်သွားဟန်ဖြင့် ခပ်မဲ့မဲ့ရယ်ရင်း ကားတံခါးကိုဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ လမ်းလျှောက်ရတာသိပ်ပင်ပန်းမှန်းသိသွားလို့ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ဆင်းဖို့အကြောင်းမရှိတော့ ။
" အခုချက်ချင်း ကားလာမောင်းစမ်း "
သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် ဒရိုင်ဘာကိုစေခိုင်းသည့်နှယ် ဟန်ကသူ့ကိုအထက်စီးမှခိုင်းလာသောကြောင့် သရီမှာ ပြန်ပြောရနိုးနိုး မပြောရနိုးနိုးနှင့် ။ နောက်ထပ်ပြသနာတွေကို မလိုချင်တော့သဖြင့် သရီသည်အောင့်သက်သက်နှင့် ကားထဲကိုပြန်ဝင်လာလေတော့သည်။ ထို့နောက်သူ့ဘေးတွင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ မှိန်းနေသော ဟန့်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကနေ မကျေနပ်စွာ ရေရွှတ်မိသည်။ ဘယ်ဘဝပဲရောက်ရောက် သူဟန်ကိုအရှူံးပေးနေရတုန်း ။
သူ့လိုအရည်အချင်းရှိသော မန်နေဂျာတစ်ဦးကို တခြားကုမ္ပဏီမှ ပိုမိုကောင်းမွန်သောအခွင့်အလမ်းများဖြင့် ကမ်းလှမ်းသဖြင့် သူသည် W One ၏အားထားရသော သူတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် ဥက္ကဌဟောင်းပင် သူ့အားဖိအားအလွန်အကျွံမပေးပေ ။ သို့ပေမယ့် တစ်နေ့သူ့ရှေ့တွင် ဟန်ပြန်ရောက်လာပြီး သူ့ကိုနည်းမျိုးစုံစိတ်အနှောက်ယှက်ပေးလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားသဖြင့် အစပိုင်းက နေသားမကျခဲ့သော်ငြား ယခုတော့တဖြည်းဖြည်းနှင့် နေသားကြလာလေ၏ ။ အမှန်တော့ ဟန်နဲ့ရှိနေတာက သူ့ရဲ့ပုံမှန်ဘဝပဲမဟုတ်လား။
-----------------
ဒီနေ့အတွက် အပြင်မထွက်တဲ့သူတွေ အေးဆေးဖတ်လို့ရအောင် ညနေကျရင် တစ်ပိုင်းထပ်တင်ပေးမယ်နော် ။
Zawgyi
သရီႏိုးလာေတာ့ ဟန္ကတဖက္ကုတင္တြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနဆဲပင္ ။ မေန႔ညကတစ္ညလုံး ဟန္နဲ႔အတူရွိခဲ့တယ္ဟူေသာစိတ္ေၾကာင့္ သူ႔ရင္သည္တသိမ့္သိမ့္တုန္လာေလ၏ ။ ဟန္ႏိုးသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ သူကခုတင္ေပၚမွ အသာအယာထလာၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာပင္မသစ္ရေသးဘဲ ဟန္၏ခုတင္နားသို႔ ေျခသံဖြဖြျဖင့္ နင္းေလွ်ာက္လာလိုက္သည္ ။ ဟန္ကအအိပ္ဆတ္မွန္းသူသိတာေၾကာင့္ သူသည္ခုတင္ေအာက္မွာပင္ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ရင္း ခုတင္ေပၚသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္တင္ကာ ေမးတင္ရင္း ဟန္၏ျဖဴၾကည္ေသာမ်က္ႏွာကို ေငးေမာလိုက္မိသည္။
သူသည္ဟန္၏မ်က္ႏွာႏုႏုကို ထိေတြ႕ခ်င္ပါေသာ္လည္း လက္ရွိအေျခအေနကို သေဘာေပါက္ေနေသာအခါ သူ၏စိတ္ဆႏၵကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ေလသည္ ။ ဟန္ကေတာ့ အိပ္ေနရင္း အိမ္မက္ထဲတြင္စားေကာင္းတာမ်ားေတြ႕ေနသလားမသိ သူ၏ပါးစပ္က တျပင္ျပင္ႏွင့္။
အမွန္ဆိုရင္ ဒီနံနက္ခင္းမ်ိဳးက သူ႔အတြက္အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္ေခ် ။ သူသည္ကိုးႏွစ္တာကာလလုံးတြင္ ဟန္အိပ္ေနပုံကို မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ျမင္ဖူးခဲ့ၿပီးၿပီ ။ အတိတ္ကိုသာျပန္မလာခဲ့ပါက သူေသဆုံးသည္အထိ ျမင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေသာအရာျဖစ္သည္ ။ အခုေတာ့ ထိုအရာက သူႏွင့္မဆိုင္ေတာ့သကဲ့သို႔ သူစိမ္းဆန္လြန္းအားႀကီးေန၏ ။ သူ၏ေအာင္ျမင္မႈႏွင့္ ဟန႔္ကိုလဲလွယ္ခဲ့မိသည့္အေပၚ ေနာင္တရသလားဟူေသာေမးခြန္းမ်ိဳး သူ႔ကိုယ္သူတစ္ခါမွမေမးခဲ့ဖူးေသာ္လည္း သူသည္တင္းခံကာ ေနာင္တမရဘူးဟု ဆိုမိမည္ထင္၏ ။
သူႏွင့္အတူရွိခဲ့ဖူးေသာအနာဂတ္တြင္ သူႏွင့္ဟန္သည္အႀကိမ္ေပါင္းမေရတြက္ႏိုင္စြာ ရန္ျဖစ္ခဲ့ရဖူးသည္ ။ ဟန္ကလည္းသူ႔ကိုစိတ္ပ်က္သလို သူကလည္းဟန႔္ကိုစိတ္ပ်က္ခဲ့မိသည္ ။ အဆုံးတြင္ ဟန္ကသူ႔အားသတ္ပစ္ဖို႔အထိ ေဒါသထြက္ခဲ့သည္ ။ အခုခ်ိန္မွာ သူဟာဟန႔္အနားမွာရွိေနခြင့္ရေသာသူမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဟန္ေတာက္ပေနတာကို ျမင္ခြင့္ရသူျဖစ္သျဖင့္ ထိုအရာကိုပီတိဟုသာ ေခၚဆိုလိုက္ခ်င္သည္ ။ ထိုသို႔မဟုတ္ သူ၏အျပစ္ရွိစိတ္ကို ဤသို႔ေျဖသိမ့္ခဲ့မိေလ၏ ။
သူ၏လက္ေခ်ာင္းသည္ ဟန္၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထိကပ္လုဆဲဆဲျဖစ္ေနေလသည္ ။ သူမွတ္မိခဲ့ေသာ ဤမ်က္ႏွာေလး သူနမ္းရွိူက္ခဲ့ဖူးေသာ ဤႏူတ္ခမ္းေလးသည္ အရင္လိုစြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းဆဲေသာ္ျငား အရင္ကထက္ပိုႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းမွန္း သူသတိထားမိလာသည္ ။
ဟန္၏ကိုယ္ေလးသည္ အိပ္ေနရင္းႏွင့္တစ္ခ်က္တြန႔္ေကြးလာၿပီးေနာက္ သူ၏မ်က္ခြံတို႔သည္ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖြင့္လာေလသည္ ။ ထိုအခ်ိန္ဟန္က သူ႔ကိုျမင္သြားၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္ထိတ္လန႔္သြားပုံေပၚေလသည္ ။
" သရီ .... "
" ႏိုးလာၿပီလား ၊ ေနာက္က်မွာစိုးလို႔ မင္းကိုႏိုးမလို႔ပဲ "
သရီက အရွက္ေျပအေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရင္း ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္။ ဟန္ကလည္း ကမန္းကတမ္းထလာကာ လက္ထဲကနာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္ ။
" အို .... ငါတို႔နံနက္စာစားဖို႔ အခ်ိန္ေကာ ရွိပါ့မလား "
" အရမ္းႀကီးအလ်င္မလိုပါနဲ႔ ၊ နံနက္စာကိုေအးေဆးစားၿပီးမွ သြားၾကတာေပါ့ ။ မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ကိစၥျဖတ္ႏိုင္ရင္ ေန႔လည္ေလာက္ဆို ျပန္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္ "
" ငါတို႔ကိုႀကိဳဖို႔ လူတစ္ေယာက္လႊတ္ခိုင္းထားတယ္ ။ သူေရာက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ ၊ မင္းၿပီးရင္ lobby မွာအရင္သြားေစာင့္ေနလိုက္ "
" ငါကဘာေၾကာင့္ လမ္းၫႊန္တစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနရမွာလဲ ။ ေစာင့္ခ်င္းေစာင့္ သူတို႔ကေစာင့္ေနရမွာမဟုတ္လား "
ဟန္သည္ေရခ်ိဳးခန္းကို ဝင္ရန္ျပင္ေနရင္းႏွင့္ပင္ သရီ႕ကိုမ်က္လုံးျပဴးကာၾကည့္လာေလသည္ ။ W one ရဲ႕ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာက အေတာ္ေလးကို ႀကီးျမတ္ေနလို႔လား ။
" မင္းဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္ထိႀကီးက်ယ္သြားတာလဲ "
သူ႔အေျပာေၾကာင့္ သရီအနည္းငယ္ရွက္႐ြံမိသြားသည္ ။ သူကဂုဏ္ေမွာက္မာလို႔မဟုတ္ဘဲ ဟန္နဲ႔အတူ အခ်ိန္အနည္းငယ္ပိုရွိခ်င္ေနလို႔ မဟုတ္လား ။
" ငါလည္းအခုမွႏိုးတာေလ ၊ မ်က္ႏွာေတာင္ မသစ္ရေသးဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့မွာအခ်ိန္သိပ္မပိုဘူးလို႔ ေျပာတာ ။ ငါ့ကိုအဲ့ကေန မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္မေနနဲ႔ ရာမင္းဟန္ ။ အေအးပတ္ေတာ့မွာပဲ အျမန္ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္ခဲ့ "
" မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ထိ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ျဖစ္ေနရတာလဲ သရီ ။ ငါကမင္းကိုဒီအတိုင္း စေနာက္႐ုံပါ ။ ၿပီးေတာ့ မင္းကေကာ အရင္ႏိုးႏွင့္ေနၿပီး ဘာေၾကာင့္ေရကို အရင္မခ်ိဳးရတာလဲ ။ အခ်ိန္ကမေလာက္ငွတဲ့ထဲ မင္းကအရင္ႏိုးၿပီး ဘာမွကိုအဆင္သင့္ မျပင္ထားဘူး "
ဟန္ကသရီ႕ကို လွမ္းအျပစ္တင္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္မည္အျပဳ သရီကလ်င္ျမန္စြာပင္ သူ႔အနားေရာက္လာကာ ငုံ႔မိုးၾကည့္လိုက္သည္။
" ငါ့ကိုျမင္တိုင္း အျပစ္တင္တတ္တဲ့မင္းရဲ႕စ႐ိုက္က အရင္ကေနအခုထိ အဲ့ဒီလိုပဲ ။ ဒါေတြေၾကာင့္ ငါတို႔ေဝးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မင္းသိလား ဟန္ ... "
" ငါက ဘာကိုသိရမွာလဲ မေအေဘးရဲ႕ ။ ငါ့ဆီကအေျဖေတာင္းၿပီး အ႐ူးကြက္နင္းသြားတာ မင္းေလ ။ မင္းေၾကာင့္ ငါဘယ္ေလာက္ထိ အရွက္ရခဲ့လဲ ၊ မင္းေၾကာင့္ငါဘယ္ေလာက္ထိ နာက်င္ခဲ့ရလဲဆိုတာ မင္းသိသလား ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ေရွ႕မွာ ငါ့ကိုသိပ္ၿပီးသိေနတဲ့ပုံ မဖမ္းစမ္းနဲ႔ ၊ ငါသည္းမခံႏိုင္တဲ့တစ္ေန႔ မင္းကိုသတ္ပစ္မိလိမ့္မယ္ "
ဟန္ကသရီ၏ရင္ဘတ္ကို သူ၏လက္ျဖင့္တြန္းလိုက္ၿပီးေနာက္ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာမ်က္လုံးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုလိုက္သည္။ သရီ တခဏေတာ့ အံၾသထိတ္လန႔္သြားကာ ေနာက္ကိုေျခႏွစ္လမ္းဆုတ္လိုက္မိေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ဟန္၏လက္ကို ျပန္ဆြဲယူကာ ရင္ဘတ္ခ်င္းအပ္လိုက္ေလသည္ ။
" ငါမင္းကိုဘာေၾကာင့္ မသိရမွာလဲ ။ မင္းကိုယ္မင္းသိတာထက္ကို ငါမင္းကိုပိုသိေနေသးတယ္ ။ မင္း ဘယ္ေလာက္ထိေဒါသႀကီးလဲ သိလား ။ မင္းဘယ္ေလာက္ထိ အတၱႀကီးၿပီး ငါ့အေပၚရက္စက္ႏိုင္လဲ မင္းကိုယ္မင္းသိလား "
" ငါ့ကိုလႊတ္ေပးစမ္း ေခြးသား ... "
" မင္းရဲ႕အဲ့ဒီေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ငါတို႔ေဝးရတာ သိလား ... ရာ .. မင္း.. ဟန္ "
" ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္ေနတာက မင္းမဟုတ္လား ။ မင္းကဒီႏွစ္ေတြမွာ ငါ့အတြက္စိတ္အေႏွာက္ယွက္ အေပးဆုံးလူပဲ ။ ငါမင္းကို သိပ္မုန္းတယ္ ... ခြန္းသရီ "
" ေအး ... မင္းသိပ္မုန္းတဲ့ငါက မင္းကိုတျခားသူေတြထက္ပိုၿပီး ထိေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕ေဒါသစိတ္က ထားစရာေနရာေကာ ရွိပါဦးမလား ဟမ့္ ။ မင္းရဲခႏၶာကိုယ္မွာ မွဲ႔ဘယ္ႏွစ္လုံးရွိလဲဆိုတာ ငါဘာေၾကာင့္ အတိအက်သိေနလဲသိလား ။ ငါမင္းနဲ႔အႀကိမ္ေပါင္း မေရႏိုင္ေအာင္ Fuck ခဲ့ဖူးလို႔ကြ ၊ မုန္းေလ ... ငါ့ကိုဒီထက္ပို မုန္းစမ္းပါ "
" ခြန္းသရီ ... ေခြးေကာင္ "
သရီသည္ ဟန႔္ကိုေဟာက္လိုက္ရင္း သူ၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ေရာက္ေနေသာ ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေကာင္ေလးကို အသည္းယားစြာတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တင္းထားေသာစိတ္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ၿပိဳက်သြားေလသည္ ။ သူသည္သူ၏လက္ကို ဟန္၏ခါးကိုခ်ဳပ္ထားရာမွလႊတ္ၿပီး မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ကိုအုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ႏူတ္ခမ္းပါးတစ္စုံကို အငမ္းမရနမ္းရႈိက္လိုက္ေလသည္။
ဒီေန႔မွာ ဟန္သာသူ႔ကိုရန္မစရင္ သူဤသို႔ျပဳလိမ့္မည္မဟုတ္ ။ ဟန္သာသူ႔ကိုအၿမဲတမ္း မုန္းတီးမေနခဲ့ရင္ ဤသို႔တဇြတ္ထိုးဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ိဳးလုပ္မိလိမ့္မည္မဟုတ္ ။
ဟန္ကသူ၏လက္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားသျဖင့္ သူသည္ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာရစ္တြယ္ရင္း တိုးကာနမ္းရွိူက္လိုက္မိသည္။ ဟန္ကသူ႔ေအာက္ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္ေပမယ့္ သရီသည္အလြတ္မေပးဘဲ ဆက္တိုက္စုပ္ယူကာ နမ္းရွိူက္ေနခဲ့ေလသည္ ။ သူ၏ႏူတ္ခမ္းမွထြက္လာေသာ ေသြးစတို႔ပင္တံေတြးနဲ႔ေရာကာ ဟန္၏ပါးစပ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာေလသည္ ။
ဟန္ကအသက္ရႉဖို႔ႀကိဳးစားရင္း သူ၏ေျခေထာက္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္သျဖင့္ သူသည္အနည္းငယ္သတိလက္သြားၿပီးေနာက္ ဟန႔္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္မိသည္။
" ျဖန္း .... "
လက္ေစာင္းထက္လွေသာ လက္ဝါးသည္ေရွာင္ခ်ိန္ပင္မရဘဲ သူ႔ပါးေပၚသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ေနရာယူလာသည္။ သူ၏ေခါင္းသည္ တဖက္သို႔လည္ထြက္သြားေသာ္ျငား ေဒါသမထြက္ခဲ့ဘဲ ဟန႔္ကိုသာသေဘာက်စြာၾကည့္ရင္း ရယ္မိသည္။ အဲ့ေလာက္ထိေဒါသႀကီးတဲ့ေကာင္ အခုေတာ့ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ။
" ခြန္းသရီ ..... မင္းကိုယ္မင္းဘာထင္ေနလို႔ ငါ့ကိုေစာ္ေစာ္ကားကားေျပာရတာလဲ ။ မင္းသိထားဖို႔က .... "
ဟန္သည္စကားေျပာလို႔မွမဆုံး သရီ၏ဂြၾကားတေနရာသို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားကာ သူ႔မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းပင္ မဲေမွာင္သြားေလသည္ ။ ဒီေသသင့္တဲ့ေကာင္ကေတာ့ ။
ဟန္ကစကားေျပာေနရာမွ ရပ္သြားသျဖင့္ သရီသည္သူ႔ေအာက္ကို သူျပန္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေလရာ အေျခအေနကို အေတာ္ကိုရွက္စရာေကာင္းေနမွန္း သိလိုက္ေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ရာ ေနာက္က်သြားေလသည္ ။ ဟန္ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေဒါသကထားစရာေနရာပင္ မရွိေတာ့ ။
" မင္းရဲ႕ေျခေထာက္ကိုမကန္ဘဲ အငယ္ေကာင္ကိုကန္ခဲ့သင့္တာ ။ ေခြးေကာင္ ..... မင္း ... မင္း ... "
သူ႔မွာဆက္ဆဲခ်င္ေသာ္လည္း ဆဲစရာစကားရွာမေတြ႕သျဖင့္ တခဏေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္ ။ ထို႔ေနာက္မွ သရီ၏ေျခေထာက္ကို ေနာက္တဖန္တက္နင္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပးဝင္သြားေလသည္ ။ သို႔ေသာ္မၾကာလိုက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္ပြင့္လာၿပီး ဟန္ကသူ၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တဘက္ကိုပစ္တင္ၿပီးေနာက္ ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္လိုက္သည္ ။
" ေစာေစာစီးစီး က်က္သေရမရွိေအာင္လို႔ ရပ္ေနတာလား ။ မင္းကိစၥမင္း အရင္သြားရွင္းစမ္း "
ဟန္သည္ သူ၏လည္ဂုတ္ကိုဖိၿပီး စိတ္ဖိစီးစြာျဖင့္ ခုတင္ေပၚျပန္ထိုင္လိုက္သည္ ။ သူ႔အေျခအေနကိုသူသိေသာ သရီသည္လည္း ဟန႔္ကိုေဒါသထြက္ဖို႔ ေျပာဆိုမေနေတာ့ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္ ။
တခဏအၾကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဟန္ကိုအခန္းထဲမေတြ႕ေတာ့ ။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ဟန္တစ္ေယာက္ ေရေတာင္မခ်ိဳးဘဲ lobby သို႔ဆင္းသြားပုံရသည္။
ဒီအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္သြားတာေတာင္ သူ႔ကိုဆဲဆိုကာ ေျခေထာက္နင္းသြား႐ုံနဲ႔ၿပီးသြားေသာ ဟန္၏ေဒါသကို သူမယုံႏိုင္ျဖစ္ရ၏ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ေခါင္းကြဲမယ္ထင္ခဲ့တာ ။
*******
အလုပ္ကိစၥ အဆင္ေျပသြားၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ဟန္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္ ။ အသြားတုန္းကလို ဟန္ကေတာ့ အိပ္စက္မေနေတာ့ဘဲ ကားျပတင္းအျပင္ဖက္ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနေလ၏ ။ ထိုေအးစက္စက္အေျခအေနသည္ သက္ေသာင့္သက္သာမရွိေသာ္လည္း အခုထိဟန႔္ဆီကေန အနာတရကင္းကင္းေနႏိုင္တာကပဲ အေျခအေနေကာင္းေနေလၿပီ ။
" ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေနတုန္းလား ... "
" မင္းရဲ႕ေသာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားစမ္း ... "
ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဟန္တကယ္ေဒါသမေျပေသးမွန္း သိသာလွသည္။ သို႔ေသာ္အေျခအေနက သိပ္မဆိုးမေန၍ သရီကရဲေဆးတင္ကာ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. "
" မင္းရဲ႕ ေသာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားဆိုေနမွ .. "
" အြန္းပါ ... "
" ငါရဲ႕အိမ္မက္ထဲကလို မင္းကိုသတ္ပစ္လို႔ရရင္ ဆယ္ခါျပန္သတ္ၿပီးေနၿပီ ။ မင္း ... မင္းက ငါ့အတြက္တကယ့္ကို ဝဋၬ္ေႂကြးပဲ "
" ငါ့ကိုအဲ့ေလာက္ထိေတာင္ မုန္းတာလား ။ တစ္ခါသတ္ၿပီးတာေတာင္ မလုံေလာက္ေသးဘူး အိမ္မက္ထဲထိ လိုက္သတ္တယ္ဆိုေတာ့ "
" မင္း ေသာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ ... အဲ့ဒီေသာက္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားစမ္း... "
ဟန္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ၏ေျခေထာက္ကိုမၿပီး သရီ၏လက္ေမာင္းကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ကန္လိုက္ေလသည္။ သရီသည္ကားေမာင္းေနရင္း ႐ုတ္တရက္တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ စိုးရိမ္ကာ ကားကိုလမ္းေဘးသို႔ခ်က္ခ်င္းထိုးရပ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္သူ႔အားရန္စေသာ ေျခေထာက္ကို ေျခက်င္းဝတ္မွဆြဲယူကာ ခါးကိုအနည္းငယ္ကိုင္းလိုက္ေလ၏ ။
" မင္းေသခ်င္ေနတာလား ဟန္ ။ ကားေမာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းရဲ႕အျပဳအမူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အႏၲာရာယ္မ်ားလဲ မသိဘူးလား ဟမ့္ "
" မင္းေၾကာင့္ျဖစ္တာေလ ေခြးေကာင္ရဲ႕ ၊ ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း ... ငါမင္းနဲ႔တစ္ကားထဲအတူ မစီးႏိုင္ဘူး ။ ငါ့ကားေပၚကခ်က္ခ်င္းထြက္ "
" မင္း႐ူးေနလား ... ဟန္ ။ မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြက တစ္ခါထက္တစ္ခါ ပိုအဓိပၸါယ္မဲ့လာၿပီေနာ္ .... အ ... "
သူသတိလက္လႊတ္ျဖစ္သြားေသာ တခဏ ဟန္ကသူ႔မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္လိုက္ေလသည္ ။ အားမျပင္းေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကဲ့သို႔ေသာ ႏုနယ္ေသာေနရာသည္ ကန္ခ်က္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္နာက်င္သြားသည္ ။
" မင္း မဆင္းရင္ ငါဆင္းမယ္ ။ ဒီေန႔ေတာ့ မင္းမေသရင္ ငါေသမွေအးမွာ "
" ဒါဆိုလည္း ဆင္းေလ ။ ငါကဘာလို႔ဆင္းရမွာလဲ ၊ ဒီခရီးက မင္းစီစဥ္လို႔ ငါကအေဖာ္အျဖစ္ ပါလာတာေလ ။ မင္းေၾကာင့္ျဖစ္လို႔ မင္းဆင္း "
" မင္း ... ငါ့ကိုလႊတ္ ေခြးသူေတာင္းစား "
သရီကလည္း စိတ္တိုတိုႏွင့္ ဟန္၏ေျခေထာက္ကို လႊတ္လိုက္ေတာ့ ဟန္ကအထုပ္အပိုးပင္မယူဘဲ ကားေပၚကခ်က္ခ်င္းဆင္းသြားေလသည္။ အဲ့ဒီေဒါသအိုးကို မွတ္ေလာက္ေအာင္ ပညာေတာ့ေပးမွ ။ ကားေပၚမွဇက္ေတာက္ဇက္ေတာက္ႏွင့္ ဆင္းသြားေသာဟန္သည္ နီးျမန္းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ သရီကိုဆဲဆိုရင္း တစ္ေယာက္တည္းေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္ကာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ခရီးႀကဳံကားတစ္စီးတေလမ်ားရွိမလားဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေနာက္ကိုလည္း မၾကာခဏလွည့္ၾကည့္ေလသည္။
သရီက ကားကိုေျဖးညင္းစြာေမာင္းရင္း ဟန္ စိတ္ဆိုးေျပကာ ကားေပၚျပန္တက္မည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနေသာ္လည္း ဟန္ကေခါင္းမာစြာျဖင့္ ေနာက္တြင္ က်န္ေနရစ္ေလသည္ ။ သရီကေရွ႕ကိုဆက္မသြားဘဲ ကားကိုရပ္ကာေစာင့္ေနလွ်င္ ဟန္ကလည္းေရွ႕ဆက္မလာဘဲ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာပင္ေက်ာက္ခ်ကာရပ္ရင္း လမ္းႀကဳံကားကိုေစာင့္ေနေလ၏။
ထိုသို႔ႏွင့္ ဆယ့္ငါးမိနစ္စြန္းစြန္းတြင္ ဟန္၏မ်က္ႏွာသည္ ေဒါသရိပ္မွတျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူ႔ကိုယ္သူနားမလည္ဟန္ေျပာင္းလဲလာ၏ ။ ဒီကားကသူ႔ကားျဖစ္ေနတာကို သူကဘာေၾကာင့္ကားေပၚက ဆင္းခဲ့ရတာလဲ ။ သူကသာ ဟိုေခြးေကာင္ကို ကားေပၚကကန္ခ်သင့္တာမဟုတ္လား ။
သရီသည္အတန္ၾကာသည္အထိ ကားေပၚတြင္ေစာင့္ေနေသာ္လည္း ဟန္ကေပၚမလာသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ စိတ္ေလ်ာ့ကာ ကားေပၚမွဆင္းလာၿပီး ဟန႔္ဆီေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
" ေဒါသကိုေလ်ာ့ၿပီး ကားေပၚျပန္တက္ခဲ့ ဟန္ ။ မၾကာခင္ေနျမင့္ေတာ့မယ္ ၊ မင္းရဲ႕အသားေတြေနေလာင္ႏိုင္တယ္ေနာ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း ပုပ္ကုန္လိမ့္မယ္ "
" လိုက္ဘူး ... "
ဟန္က တဖက္သို႔မ်က္ႏွာကိုလႊဲပစ္သည္။ သူကသရီ၏မ်က္ႏွာကို မျမင္ခ်င္သည့္ပုံစံႏွင့္ ။ ႏူတ္ခမ္းကိုေတာင္ အနည္းငယ္ဆူလိုက္ေလေသး၏ ။ သရီကဟန႔္ကိုၾကည့္ၿပီး သေဘာက်စြာတစ္ခ်က္ၿပဳံးမိသြားသည္ ။ ဘယ္ေတာ့မွေျပာင္းလဲမသြားတဲ့ ဟန႔္ရဲ႕ေခါင္းမာမႈကို သိေနသျဖင့္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲဆိုတာကိုပါ သိေနတာေၾကာင့္ သူခ်က္ခ်င္းပင္ ဟန္ကိုခါးမွေပြ႕ခ်ီၿပီး ပခုံးေပၚတင္လိုက္သည္ ။
" ဒီအ႐ြယ္ထိေရာက္ေနၿပီ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ စိတ္ေကာက္ေနတုန္းပဲ ။ မင္းကိုယ္မင္း boss တစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေမ့ေနတာလား "
" ဘာလုပ္တာလဲ ေခြးေကာင္ .. သရီ ၊ ငါ့ကိုအခုခ်က္ခ်င္း ေအာက္ျပန္ခ်စမ္း "
" ငါ့ကိုဆဲလိုက္ေတာ့ေကာ မင္းရဲ႕ေဒါသကေလ်ာ့သြားသလား ။ ဒါဆိုအဝဆဲ ... မင္းဘယ္ေလာက္ထိ႐ိုင္းလဲဆိုတာ ငါအသိဆုံးမို႔ မင္းကိုေဗြမယူဘူး "
" မေအေဘးရဲ႕ ... မင္းကဘာနဲ႔စပ္ထားလို႔ ဒီေလာက္ထိအေရထူေနရတာလဲ ။ ငါမင္းရဲ႕အေရခြံကိုႏႊာပစ္မယ္ၾကည့္ထား ၊ ငါ့ကိုေအာက္ခ်ေပးစမ္း "
" နားညည္းလိုက္တာ ... တိတ္တိတ္ေန ... "
သရီသည္ေျပာရင္းဆိုရင္း ဟန္၏တင္ပါးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္တစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကားဆီသို႔ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္ ။ သို႔ေသာ္ကားနားမေရာက္မွီပင္ ဟန္ကဇာတိျပလာေလသည္။
" အား .... ၊ ရာ.. မင္းဟန္ "
သရီသည္ ကားနားထိသူ႔ကိုေရာက္ေအာင္သယ္သြားၿပီးေနာက္ ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ အထဲကိုပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ နာက်င္သြားေသာနား႐ြက္တစ္ဖက္ကို ျပန္ထိကိုင္ရင္း ဟန္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ နား႐ြက္အသားကဘယ္ေလာက္ထိ ႏုသလဲဆိုတာ ဒင္းမသိေလေရာ ။ ကိုက္စရာေနရာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ထဲ ဒီနား႐ြက္ကိုမွေ႐ြးကိုက္ရတယ္လို႔ ။ ဟန္ကသာသူ႔ကိုေခြးေကာင္ဆိုၿပီး ဆက္တိုက္ဆဲေနတာ ၊ တကယ္တမ္းေခြးစိတ္ေပါက္တာ ဒင္းပင္မဟုတ္သေလာ ။
ဟန္ကေတာ့ ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္ ခပ္မဲ့မဲ့ရယ္ရင္း ကားတံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္လိုက္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာသိပ္ပင္ပန္းမွန္းသိသြားလို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ဆင္းဖို႔အေၾကာင္းမရွိေတာ့ ။
" အခုခ်က္ခ်င္း ကားလာေမာင္းစမ္း "
သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ ဒ႐ိုင္ဘာကိုေစခိုင္းသည့္ႏွယ္ ဟန္ကသူ႔ကိုအထက္စီးမွခိုင္းလာေသာေၾကာင့္ သရီမွာ ျပန္ေျပာရႏိုးႏိုး မေျပာရႏိုးႏိုးႏွင့္ ။ ေနာက္ထပ္ျပသနာေတြကို မလိုခ်င္ေတာ့သျဖင့္ သရီသည္ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ကားထဲကိုျပန္ဝင္လာေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္သူ႔ေဘးတြင္ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ မွိန္းေနေသာ ဟန႔္ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေန မေက်နပ္စြာ ေရ႐ႊတ္မိသည္။ ဘယ္ဘဝပဲေရာက္ေရာက္ သူဟန္ကိုအရႉံးေပးေနရတုန္း ။
သူ႔လိုအရည္အခ်င္းရွိေသာ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးကို တျခားကုမၸဏီမွ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာအခြင့္အလမ္းမ်ားျဖင့္ ကမ္းလွမ္းသျဖင့္ သူသည္ W One ၏အားထားရေသာ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥကၠဌေဟာင္းပင္ သူ႔အားဖိအားအလြန္အကြၽံမေပးေပ ။ သို႔ေပမယ့္ တစ္ေန႔သူ႔ေရွ႕တြင္ ဟန္ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကိုနည္းမ်ိဳးစုံစိတ္အေႏွာက္ယွက္ေပးလိမ့္မည္ဟု မထင္ထားသျဖင့္ အစပိုင္းက ေနသားမက်ခဲ့ေသာ္ျငား ယခုေတာ့တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေနသားၾကလာေလ၏ ။ အမွန္ေတာ့ ဟန္နဲ႔ရွိေနတာက သူ႔ရဲ႕ပုံမွန္ဘဝပဲမဟုတ္လား။
-----------------
ဒီေန႔အတြက္ အျပင္မထြက္တဲ့သူေတြ ေအးေဆးဖတ္လို႔ရေအာင္ ညေနက်ရင္ တစ္ပိုင္းထပ္တင္ေပးမယ္ေနာ္ ။