- Καλημέρα... χαιρετάει ξερά την αδερφή του μόλις μπει στο μπαρ
- Καλημέρααα
- Στείλε μου την Navarrete στο γραφείο...της λέει αυστηρά και ξεκινάει να ανεβαίνει τα σκαλιά
- Η Christina δεν ήρθε σήμερα. Θα ξεκινήσει από αύριο..τον σταματάει η φωνή της Leticia
- Γιατί?
- Ζήτησε να έρθει αύριο. Δεν ήταν καλά από ότι με ενημέρωσε και δεν ήθελα να την πίεσω
Εκείνος απλά της γνέφει και ανεβαίνει στο γραφείο του
- Καλώς τον. Φέραμε καφέ..τον ενημερώνει ο Matteo όσο κάθεται στην καρέκλα μπροστά του
- Θέλω να μου κάνετε μια χάρη.. μπαίνει κατευθείαν στο ψητό ο Ramon
- Θέλω να μάθετε ποιος είναι ο άντρας που βρήκα πριν μια εβδομάδα στο σπίτι της Navarrete.
- Γιατί δεν ρωτάς την ίδια?..τον ρωτάει ο Orlando
- Γιατί δεν ήρθε στις πρόβες σήμερα. Έχω να την δω μια εβδομάδα. Η αδερφή μου με ενημέρωσε πως θα έρθει αύριο. Αλλά μέχρι αύριο, θέλω να ξέρω με ποιον πηδιεται..
-
-
Δεν θα πας σήμερα στο μαγαζί? Νόμιζα ότι ξεκινουσατε πρόβες..
- Καλύτερα θα είναι να πάω αύριο. Να είμαι σίγουρη για την πληγή.. σερβίρει εκείνη στον εαυτό της καφέ
- Naira..
- Θες καφέ?
- Όχι. Κάτσε λίγο..της δείχνει την θέση της δίπλα η Veronica
Αφήνει τον καφέ της στο τραπέζι και κάθεται δίπλα της
- Έχω αρχίσει να μην εμπιστεύομαι τον Omar..
- Τι λες Veronica? Είμαστε μαζί εδώ και 5 χρόνια σχεδόν. Είναι ο άνθρωπος μας. Αυτός που με βοήθησε να φτάσω εδώ που είμαι
- Naira έχει γίνει επικίνδυνος. Είναι ικανός να σκοτώσει τον Ramon για σένα. Σε έχει ερωτευτεί και αυτός ο έρωτας φαντάζει επικίνδυνος. Σε σημάδεψε γαμωτο... σηκώνεται απότομα η Veronica
- Ήταν μια κακιά στιγμή. Με τον Omar τα έχουμε συζητήσει αυτά.. σηκώνεται και εκείνη με την σειρά της όρθια
- Naira...δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την πρόταση της και η πόρτα ανοίγει
- Τι γίνεται ρε κορίτσια?...τους ρωτάει και αφήνει τα κλειδιά πάνω στο κομοδίνο
- Τίποτα... λέει ψυχρά η Veronica και φεύγει από το σαλόνι
- Σας έφερα πρωινό... δίνει εκείνος την τσάντα στην Naira
- Ευχαριστούμε Omar
- Πως είσαι?...της χαϊδεύει εκείνος το μάγουλο πλησιάζοντας τα σώματα τους
- Omar... πάει να μιλήσει αλλά το δάχτυλο του που ακουμπάει τα χείλη της,την σταματάει
- Ένα άγγιγμα. Μόνο αυτό ζητάω..
- Λυπάμαι... κάνει ένα βήμα πίσω η Naira
Στο σαλόνι μπαίνει ξανά η Veronica και τον κοιτάει με σταυρωμένα χέρια
- Φεύγω. Έχω δουλειά...τους λέει και αφού πάρει τα κλειδιά του κλείνει την πόρτα δυνατά
Μπαίνει στο αυτοκίνητο του και χτυπάει με δύναμη το τιμόνι.
.
Το σώμα της τρέμει.
Το κρύο του Φεβρουαρίου ήταν αρκετά τσουχτερό.
Έχει φέρει τα πόδια της κοντά στο στήθος της και τα δάκρυα της είναι τα μόνα που την ζεσταίνουν
Η θύμηση του να υπερηφανεύεται ότι της πήρε την παρθενιά μπροστά σε όλο το σχολείο, παίζει όλη την ώρα στο μυαλό της
Τον εμπιστεύτηκε. Του έδωσε ότι είχε και δεν είχε. Ψυχή και σώμα
- Είσαι καλά?
Ακούει μια φωνή δίπλα της και γυρνάει να κοιτάξει προς τα εκει
Ένα αγόρι, λίγο πιο μελαμψό, με ένα σκουλαρίκι να στολίζει το δεξί του αυτί, ενώ τα χαρακτηριστικά του είναι σκούρα, την κοιτάει
- Είμαι καλά...του λέει τελικά και κοιτάει αλλού
- Αγόρι ε?..τον νιώθει να κάθεται δίπλα της και γυρνάει να τον κοιτάξει
Τα μάτια του ήταν μαύρα. Ένιωσε το σώμα της να ανατριχιαζει στην επαφή των ματιών τους.
Φαινόταν τρομακτικός
- Omar...της δίνει εκείνος το χέρι του
- Naira..του δίνει εκείνη διστακτικά το δικό της
- Ωραίο όνομα..
- Και το δικό σου. Αλήθεια από που βγαίνει?... παίρνει το θάρρος εκείνη
- Είμαι από τον Ιράν. Ήταν δηλαδή οι γονείς μου. Εγώ γεννήθηκα εδώ...
- Ήταν?
- Έχουν πεθάνει
- Και οι δικοί μου...του παραδέχεται και κοιτάει το πάτωμα
- Έχουμε ένα κοινό..της χαμόγελαει εκείνος
Είχε ωραίο χαμόγελο. Ζεστό. Έμπιστο.
- Και για πες. Ποιον θες να εκδικηθούμε?.. συνεχίζει εκείνος και γυρνάει να τον κοιτάξει απότομα
- Τι? Νομίζεις θα τον αφήσουμε έτσι αυτόν που έκανε αυτά τα πράσινα, πανέμορφα μάτια να κλαίνε?..την ρωτάει
-Δεν νομίζω ότι μπορούμε να μπλέξουμε μαζί του.. αφήνει εκείνη ένα γελακι
- Μικρή. Είμαι ένας άνθρωπος που καλό θα ήταν να μην με υποτιμάς.
- Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα... πλησιάζει τα πρόσωπα τους
Πλέον τα χείλη τους απέχουν εκατοστά και εκείνος της ψιθύριζει
- Μπορώ να τον κάνω να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να τον κάνω να πονέσει. Αυτόν και όποιον άλλον σε ξανά πληγώσει..
Τα πράσινα μάτια της που είχαν κοκκινησει τότε από τον πόνο που της είχε χαρίσει, ξανά εκείνος.
Αυτό είχε αντικρίσει τότε. Αυτό με τον καιρό ερωτεύτηκε. Αυτό το αθώο βλέμμα που είχε τότε.
Θα έδινε την ζωή του για το 17χρονο κορίτσι που στεκόταν μπροστά του και έτρεμε από το κρύο
Για το κορίτσι που είχε πάνω της σημάδια από άλλους. Σημαδια πόνου. Σημάδια από εκείνους
Το κορίτσι που έγινε η καθημερινότητα του
Το κορίτσι του.
Η Naira Alvarez.
.
Βγάζει από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μια φωτογραφία του Ramon με τον πατέρα του και στην αγκαλιά του να έχει την μικρή του αδερφή, Leticia
- Όχι άλλη φορά. Δεν θα την ξανά πληγώσεις Ramon. Γιατί αν η Naira δεν είναι δικιά μου, τότε δεν είναι κανενός Jovanovic. Ετοιμάσου να σε κλάψουν μπάσταρδε
-
Κοιτάει τα χαρτιά μπροστά του, υπογράφοντας τα
-Δεν προσέχεις που πας?...του φωνάζει έξαλλος και αρκετά βλέμματα γυρνάνε να τον κοιτάξουν
- Συγγνώμη δεν το ήθελα κύριε. Να σας βοηθήσω να καθαριστειτε...του λέει αμέσως ο Omar και βγάζει ένα μαντήλι από την τσέπη του
- Άστο τώρα...του χτυπάει το χέρι ο Ramon
- Σας παρακαλώ κύριε θα με απολύσουν αν δεν σας βοηθηθούν...τον παρακαλάει εκείνος και ξεφυσαει παραδομένος
- Ο σερβιτόρος... σηκώνεται απότομα από την θέση του στην θύμηση του γεγονότος
Παίρνει στα χέρια του γρήγορα το τηλέφωνο και πληκτρολογεί τον αριθμό του
- Τι θες ρε μαλακά?
- Που είσαι?
- Παρακολουθώ αυτόν που μας είπες. Πες μου τι είναι,θα τρακαρω αν συνεχίσω να σου μιλάω στο κινητό
- Θυμήθηκα που τον είχα δει. Είχε πέσει πάνω μου στην δεξίωση του Bellucci
- Μου είχε σερβίρει το ποτό μου και μετά από αυτό είχα κοιμηθεί...του παραδέχεται
Το βλέμμα του αγριευει
Ο τύπος ήταν ένας από τους ανθρώπους του Δράκου...
- Ramon...τον ξυπνάει η φωνή του Orlando
- Tι?
- Πάρκαρε έξω από το σπίτι του πατέρα σου...
-
Καλημέρααα
Βρε τον Omar...