[Dayanamıyorum sevgilim.]
2 hafta Taehyung.
2 haftadır her gün eve sabaha karşı geliyorsun. Gelir gelmez banyoya giriyorsun. Ve her girişinde makineyi çalıştırıyorsun büyük bir ustalıkla.
Sen makine çalıştırmayı beceremezdin ki sevgilim.
Sürekli düğmeleri karıştırır makineyi bozardın.
Neden şimdi sorunsuz hallediyorsun?
Sebebi ne Taehyung? Açıkla bana sevgilim.
Peki ya kokun Taehyung? Kokun değişmiş.
Artık sen gibi kokmuyorsun Taehyung. Yabancı biri gibi kokun. Bana huzur veren hem sert hem de tatlı kokun yok artık. Yerine oldukça ağır iki koku alıyorum.
Biri senin yabancılaşan kokun. Peki ya diğeri?
Dayanamıyorum sevgilim. Bu bilinmezliğe dayanamıyorum.
Sence de artık bir şeyleri bana açıklaman gerekmiyor mu?
Önce beni bütün yaşanmışlıklarımızın, hayallerimizin olduğu bu evde yalnız bırakmanı açıkla diye yalvarabilirim sana Taehyung. Sonra her gece mest olduğum kokun, uğruna ölebileceğim derin bakışların ve yine bakışların kadar derin bir o kadar da naif sesin.
Ama, ama şimdi hiçbirini ne hissediyorum ne de görüyorum Taehyung.
Beni neden kendinden mahrum ediyorsun?