Unicode
ဟန်မြစ်ကြီးဘေးမှာ စိတ်ကြိုက်ငိုပြီးမှ တခုခုကိုသူသတိရမိလိုက်သည်။
အလျှင်အမြန် နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၇နာရီ ၁၅မိနစ်
ခုချိန်ဆို~~~
Kim Seokjin ကားကိုအမြန်ပင်မောင်းနေလေသည်။
သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ခုကို အရမ်းစိုးရိမ်နေသလို~~~
လမ်းတစ်လျှောက်လုံးလဲ အတွေးထဲရောက်နေတာက kookie...
သူအမြန်ပြန်လာခဲ့မယ်လို့ပြောခဲ့တာ
ခုဆို ကလေးသူ့ကိုမျှော်နေရောပေါ့...
တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ်
တောင်းပန်ပါတယ်...
စိတ်ထဲမှကလေးအားတောင်းပန်နေမိတာ အခါခါ~~~
တစ်ဖက်မှာလဲ
Kim Naanaတယောက် ဘေးအိမ်မှ jinအားမျှော်နေလေသည်။
Daeguမှာရောက်နေတဲ့ ယောကျာ်းဖြစ်သူက မိခင်အသည်းအသန်ဖြစ်နေသည်ဟု
အကြောင်းကြားကတည်းက သူ(မ)သွားချင်နေပေမယ့် kookieလေးကို jinကအပ်ထားသည်မို့ ထားခဲ့လို့မရ
Jinဖုန်းနံပါတ်မသိတော့ ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမှန်းမသိ
အိမ်ရှေ့မှာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လျှောက်နေသည်မှာလဲ နာရီနဲ့ချီနေပြီ...
ခဏကြာတော့ ကားတစီး
မောင်လေးJinပြန်လာပြီထင်တယ်...
Jinလဲ ကားအား အလျှင်အမြန်ပင်ပိတ်ပြီး kim naanaဆီပြေး၍လာလေသည်။
"အမ kookieလေးရောဟင်~~~"
"အိပ်နေပြီမောင်လေးရေ...
နေ့ခင်းကတည်းက မင်းကိုမျှော်နေတာ တညနေလုံးငိုနေတာ အနည်းချော့လိုက်ရတယ်..."
Kim Naana၏စကားကြောင့် seokjinစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသည်။
"အမလဲမောင်လေးကိုမျှော်နေတာ
အမယောကျာ်းက ခုဏက ဖုန်းဆက်တယ်
Daegu က အမယောက္ခမ ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့တဲ့
အမလဲသွားချင်ပေမယ့် kookieလေးကရှိသေးတော့ မောင်လေးကိုစောင့်နေရတာ.."
"အားနာလိုက်တာအမရာ..
ဒါဆို ကျွန်တော် kookieကိုသွားနိုးလိုက်မယ်နော်.."
"အေးအေး မာင်လေး
အပေါ်ကိုတက်လိုက်... ညာဖက်ကိုကွေ့လိုက်ရင် အခန်းတခန်းတွေ့လိမ့်မယ် အဲ့အခန်းသိလား အမမလိုက်တော့ဘူးနော် အထုပ်တွေပြင်လိုက်အုံးမယ်.."
အမKim ၏လမ်းညွှန်ချက်နဲ့သူအပေါ်သို့တက်လိုက်ကာ လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းအားတွေ့လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းဖွင့်လိုက်တော့
ဟော တွေ့ပါပြီ...
Tae လေးနဲ့ဖက်အိပ်နေတဲ့kookie
Seokjin jungkookလေးအနားသို့သွားလိုက်သည်။
Kookieရဲ့မျက်နှာမှာ မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးတွေကိုတွေ့တော့ သူ့စိတ်ထဲပူလောင်သွားသည်။
သူ့ကိုစောင့်ရင်း ငိုပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်ထင်ပါတယ်~~~
သူ kookie၏ပုခုံးကိုကိုင်ကာ လှုပ်ကာနှိုးလိုက်သည်။
"Kookie....kookie ထတော့နော်ကလေး kookie...ထ..."
ကလေးကို လှုပ်ကာနှိုးနေရင်း သူ့လက်က အပူကို သူခံစားမိလိုက်သည်။
နဖူးကို လက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တော့
ဘုရားရေ..ပူခြစ်နေတာပဲ..
ဒါဆို kookieက ငိုရင်းအိပ်ပျော်သွားတာမဟုတ်ဘူးပေါ့
အဖျားကြီးပြီး သတိလစ်နေတာပေါ့...
"Kookie ...kookie ဦးဦးခေါ်နေတာကြားလား kookie..."
လက်ထဲက ကလေးကိုကြည့်ကာ seokjin မျက်ရည်တွေကျနေသည်။
မဖြစ်တော့ဘူး ဆေးရုံ ဟုတ်တယ်ဆေးရုံကိုသွားရမယ်~~~
ကလေးကို ပုခုံးပေါ်တင်တော့ ပျော့ခွေနေတဲ့ကလေးကြောင့် seokjin ပို၍စိတ်ပူသွားသည်။
Seokjin ကလေးကိုကုန်းပိုးကာ အမြန်ပင်ကားရှိရာသို့ ပြေးရတော့သည်။အမkimမေးတာတောင်
သူ မဖြေအား..
လမ်းမှာကားကို သူဘယ်လိုမောင်းလာလဲသူမသိ
ဆေးရုံရှေ့ကားထိုးရပ်ပြီး ကလေးကို ကုန်းပိုးကာ ဆေးရုံထဲသို့ ပြေးဝင်တော့သည်။
လမ်းမှာတွေ့သမျှ ဆရာဝန်များကလဲ သူ့နောက်ကိုပြေးလိုက်လာကြသည်။
သူပြေးသွားနေတာကတော့ ကလေးအထူးကုဆရာဝန် သူ့သူငယ်ချင်း Jung Hoseokထံသာ...(စိတ်ကူးယဥ် ficမို့ အသက်အရွယ် အတိအကျ မရှိပါ)
Seokjinပြေးနေရင်း မျက်စိထဲဝင်လာတာက ဆရာမလေးတွေကိုပြုံးကာရယ်ပြနေသော လူတစ်ယောက်
Seokjinထိုလူ့ထံသို့ ပြေးသွားလိုက်ပြီး...
"Hoseok လုပ်ပါအုံးကွာ kookieလေးကို ကယ်ပါအုံး အီး ဟီးးး"
Jung hoseokသည် မျက်စိရှေ့က ကလေးတစ်ယောက်ကို ကုန်းပိုးပြီး ငိုယိုနေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ seokjinအားမျက်လုံးကြီးပြူးရင်း ကြည့်နေမိသည်။
နေပါအုံး ဒီကောင်ဘယ်တုန်းကမိန်းမယူပြီး ကလေးရသွားတာပါလိမ့်
"Jung Hoseok!!!!!!!"
Hoseokသည်အတွေးထဲလည်ပတ်နေရင်း seokjin၏အော်သံကြောင့် လန့်သွားပြီး
ကလေအား သတိရသွားသည်။
"ကလေးက ဘာဖြစ်တာလဲ.."
"အဖျားကြီးပြီး သတိလစ်သွားတာ လုပ်ပါအုံး Hoseokရာ ကယ်ပါအုံးး"
"ကလေးကို အခန်းထဲခေါ်သွားမယ်
ဆရာမ.."
Hoseokသည် ကလေးအား အထူးကုခန်းထဲခေါ်သွားပြီးစမ်းသပ်ချက်များပြုလုပ်နေလေသည်။
အခန်းအပြင်ဘက်က seokjinကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်နောင်တရလျက်...
နောက်ဆို ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူး ကလေးရယ်...
ခဏကြာတော့ hoseokထွက်လာသည်။
"ကလေးက အဖျားတော့ ကျသွားပါပြီ ငါဆေးထိုးပေးလိုက်တယ်...
ဒါနဲ့..."
"ကျေးဇူးပါကွာ တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် hoseokရယ်..."
Seokjin၏ ကျေးဇူးတင်စကားကြောင့် ဆက်ပြောမယ့်စကားတောင်ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိဖြစ်လိုက်တာက hoseokရယ်ပါ
*ကျေးဇူးတင်တဲ့စကားကို အရင်က ငါ့ကိုတခါမှမပြောဖူးဘူး
အခုမှ ငါ့ကိုလာကျေးဇူးတင်နေတယ် မသာ..*
"မလိုပါဘူး ဆရာဝန်တယောက်က လူနာတယောက်အပေါ် လုပ်သင့်တာကို လုပ်လိုက်တာပါ..ဒါနဲ့ Jin shi မင်းမိန်းမ ဘယ်မှာလဲ?"
Hoseokက kookieကို သူ့ကလေးလို့ထင်နေတာပဲ...
Joonရဲ့သားမှန်းသာသိရင်...မဖြစ်ဘူး သူသိလို့မဖြစ်ဘူး...
"ငါ့သားလေးမဟုတ်ပါဘူးကွာ...
ငါ့တူလေးပါ.."
သူပြောသည်ကို hoseokက မယုံသည့်ပုံစံဖြင့် သူ့အားကြည့်နေလေသည်။
"ဟုတ်လို့လား jinရာ...မင်းတူဆိုမင်းအဲ့လောက်အသည်းအသန်ဖြစ်စရာလိုလို့လား?"
Hoseokပြောမှ seokjinသူ့ကိုယ်သူ သတိထားမိသည်။
Kookieက joonရဲ့သားလေးပဲလေ ငါ့သားပဲပေါ့ ..
"တကယ်ပါ... ငါ့အမဝမ်းကွဲရဲ့သားလေး
သူ့မိဘတွေက ငါ့ဆီမှာအပ်ထားပြီးပြီးချင်း ဆုံးသွားကြတာ..."
Seokjinပြောတော့ hoseokကလေးအား သနားသွားသည်။
"အေးပါ...နောက်ဆိုကလေးကိုသေချာဂရုစိုက်
သြော်ဒါနဲ့ ကလေးနာမည်က..."
"ဟင်..အော် Kim Jungkook..."
"ဒါဆို ကလေးကိုဝင်ကြည့်လို့ရပြီနော်...
ငါကတော့ ဂျူတီချိန်ပြီးပြီဆိုတော့ ပြန်ရတော့မယ်..နောက်မှတွေ့မယ်jin"
"အင်း..."
Hoseokပြန်သွားတော့ သူအခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။
ဆေးရုံဝတ်စုံနဲ့ kookieကိုတွေ့ရတာ သူ့ရင်ထဲတဆစ်ဆစ်နဲ့ နာကျင်လိုက်တာ~~~
ကုတင်ပေါ်က ကလေးကတော့ အေးချမ်းစွာ အိပ်စက်နေနိုင်ပေမယ့် သူကတော့ နောင်တတရားတွေနဲ့ ပူလောင်နေရပြီ...
"နောက်တခါဆို မထားခဲ့တော့ပါဘူးကလေးရယ်..."
Jungkookလေးရဲ့လက်လေးအားကိုင်လျက် seokjinတောင်းပန်စကားဆိုနေမိသည်။
••••••
ဒီနေ့က jungkookလေး ဆေးရုံက ဆင်းတဲ့ရက်မို့ seokjinအလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။
Jungk၀၀kလေးအဝတ်တွေကိုယူပြီး အဝတ်တွေလဲစေကာ သူနဲ့ Companyခေါ်သွားရမည်။ကျောင်းတက်ဖို့လဲ အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးပြီမို့ ဒီနေ့လိုအပ်တာတွေလိုက်ဝယ်ပေးဖို့ Companyကိုခေါ်သွားရမှာဖြစ်သည်။
Jungkookလေးအဝတ်လဲပြီးသည်မို့ seokjin Companyကိုသွားရန် junfkookလေးအားကြည့်လိုက်သည်။
ပန်းနုရောင် အကျ••လေးနဲ့ kookieက သိပ်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
လူတစ်ယောက်ကို သံယောဇဥ်တွယ်တာဖို့ဆိုတာ အချိန်ကာလ အပိုင်းအခြားမရှိဟုသော စကားက သိပ်ကိုမှန်သည်။သူလဲ Kookieနဲ့ နေတာ သိပ်မကြာသေးပေမယ့် သံယောဇဥ်က တွယ်တာမိနေပြီ။
ဘယ်သူမှမရှိတော့တဲ့ အထီးကျန်လှတဲ့သူ့ဘဝကို ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေယူဆောင်လာပေးတဲ့သူက kookie ပထမဆုံး ဖြစ်မည်။
"ဦးဦးjin...."
Kookieကိုကြည့်ရင်း အတွေးထဲလည်ပတ်နေတဲ့သူ kookieရဲ့ခေါ်သံကြားမှ သတိပြန်ပြုမိသည်။
"Kookieလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...
ပြီးရင် သွားကြတာပေါ့.."
"ဟုတ်.."
ဒီနေ့ အပြင်သွားရမယ်လို့ ပြောထားတာမို့ kookie သိပ်ကိုပျော်နေတယ်ထင်ပါ့
အခန်းထဲကထွက်တာတောင် ခုန်ပေါက်ပြီးထွက်သည်လေ။
Jungkookလေးနဲ့ ထွက်လာတဲ့jin၏မျက်နှာတခုလုံးမှာလဲ အပြုံးပန်းတွေ ဝေဆာနေလေသည်။jungkookလေး နေကောင်းသွားသည်မို့ အလွန်ပင်ပျော်နေပုံရသည်။
ဒါကို အခန်းအပြင်ဘက်မှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ Jung Hoseokကတော့ သူ့သူငယ်ချင်း ပြုံးရယ်တာ တခါမှမတွေ့ဘူးလို့ မျက်လုံးပြူးကာ ကြည့်နေလေသည်။
"နေကောင်းသွားတော့ တော်တော်ပျော်နေတယ်ပေါ့~~~
ဟုတ်လား ယုန်ပေါက်..."
Hoseokထိုစကားကို Seokjinကိုကြည့်ရင်းပြောပြီးမှ jungkookလေးဖက်ကိုပြန်လှည့်ကာပြောသည်။
"ဟုတ် ပျော်တာပေါ့ ဦးဦးရဲ့~~~"
Hoseokရဲ့အမေးကို jungkookလေးက ပြုံးရယ်ကာ ပြန်ဖြေသည်။
"အော် ဒါနဲ့ jin ငါမင်းကိုမေးစရာရှိတယ်..."
Hoseokရဲ့လေးနက်တဲ့ပုံစံဖြင့်ပြောတဲ့လေသံကြောင့် Seokjin hoseokအား ကြည့်လိုက်သည်။
"မေးလေ ဘာမေးမလို့လဲ?"
" မင်း Namjoon hyungနဲ့ အဆက်အသွယ်ရလားဟင်...?"
Hoseok၏အမေးကြောင့် သူ kookieအား မသိမသာ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
တော်ပါသေးရဲ့ kookieက တစ်နေရာကိုငေးနေလို့ ဟူးး
"မရဘူးကွ...
ငါနဲ့အဆက်အသွယ်မရတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၈နှစ်ကတည်းက..."
"အေးပါကွာ ..
တကယ်လို့ သူမင်းကိုဆက်သွယ်ရင်လေ ငါ့ကိုအကြောင်းကြားပါနော်..."
"အေးပါ ငါအကြောင်းကြားမှာပါ...
ငါသွားတော့မယ်နော် အစည်းအဝေးရှိသေးလို့.."
"အေးပါကွာ နောက်မှတွေ့မယ်ဟျောင့်"
Hoseokက ဘာလို့ joonကိုရှာနေတာပါလိမ့်...
Kookieလေးကိုများ ပြန်ခေါ်မလို့လား
မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...သူတို့က kookieကိုတောင် စွန့်ပစ်ချင်ခဲ့တဲ့လူတွေ...
ဘာများလုပ်မလို့ပါလိမ့်~~~
Jungkookလေးကို ကြည့်လိုက် ခေါင်းခါလိုက်ဖြင့် Seokjin အတွေးများနေလေသည်။
ထို့နောက် ဘာကိုမှမတွေးတော့ဘဲ Jungkookလေး၏လက်ကိုဆွဲပြီး Companyသို့သွားရန်သာ သူဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
•••••
"ဦးဦးJin...သားရေခဲမုန့်စားချင်တယ်..."
Company သို့သွားနေတဲ့ လမ်းမှာ kookie က သူ့ကိုပြောလာသည်။
"ရေခဲမုန့်က kookieနဲ့မတည့်ဘူးလေ...
တခြားဟာစား ဦးဦးဝယ်ကျွေးမယ်လေ နော်~~"
"......"
"ဦးဦးကတော့ ချောကလက်ဝယ်ကျွေးမလားလို့ kookieက ရေခဲမုန့်စားချင်တာဆိုတော့~~~kookieလေးကြိုက်တာစားပါ
စားပြီးရင်တော့ ဆေးရုံကိုပြန်သွားရလိမ့်မယ်ထင်တယ် "
Seokjin၏စကားကိုကြားတော့ kookie လေးဆေးရုံပြန်သွားရမည်ကိုစိုးရိမ်နေသည်။
ကလေး၏စိတ်ထဲတွင် ဆေးနံ့တွေမွှန်ပြီး ပျင်းရိဖွယ်ဆေးရုံကြီးကိုပြန်မသွားချင်။
ထို့ကြောင့်...
"ဦးဦးjinကျွေးတာပဲ သားစားပါ့မယ်..."
Jungkook၏စကားကြောင့် Seokjinမျက်နှာမှာ အပြုံးလေးတခုဖြစ်ပေါ်သွားသည်။
စောက်ကလေး ဆေးရုံပြန်သွားရမှာကျတော့ ကြောက်တယ်...
SeokjinလဲStore တခုကိုရောက်တော့ ကားကိုရပ်ပြီး ချောကလက်ဝယ်ကာjungkookလေးအား ပေးစေသည်။
ထို့နောက် ကားပေါ်တက်ကာ Companyဆီသို့ဦးတည်လိုက်သည်။
••••
အချိန်အနည်းငယ်အကြာ မောင်းနှင်လာသော Seokjinတို့ကားသည် "Moon Fashion" Company အောက်တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။
Seokjinကအရင် ကားပေါ်ကဆင်းပြီး jungkookလေးကို ကားတံခါးဖွင့်ပေးသည်။
လက်တဖက်က ချောကလက်ကိုကိုင်ပြီး စားနေသော jungkookလေးသည် ကျန်တဲ့လက်တဖက်ကို သူ့ရဲ့ဦးဦးjinအားဆွဲကာ Company ထဲသို့ဝင်လာကြသည်။
"တူလေး...."
သူ့အခန်းရှိရာကိုသွားနေရင်းနဲ့ ဦးလေးမင်၏ခေါ်သံကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းများရပ်တန့်လိုက်သည်။
"အော် ဦးလေးမင်..."
"ဟိုနေ့က အစည်းအဝေးမှာ မင်းတင်ပြတဲ့Product တွေရဲ့ အချက်အလက်တွေ
မင်းကိုတွေ့လို့တစ်ခါထဲလာပေးတာ ..."
ဦးလေးမင်က လက်ထဲကဖိုင်အားပေးရင်း ပြောတော့ kookieရဲ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး
သူ ထိုဖိုင်အားကြည့်လိုက်သည်။
"ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းတွေအတွက် ကျွန်တော် စျေးပေါတာတွေမသုံးချင်ဘူးဦးလေးမင်...
အရမ်းလဲစျေးမကြီးဘဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ လူတိုင်းနဲ့အဆင်ပြေမယ့် ပစ္စည်းမျိုးထုတ်ချင်တာ
အော် ပြီးတော့ အရွယ်စုံထုတ်ပေးပါလို့ စက်ရုံကိုပြောလိုက်ပါ.."
"ဟုတ်ပါပြီ ဦးပြောလိုက်ပါမယ်..ဒါဆိုဦးကိုခွင့်ပြုပါအုံး..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
ဦးလေးမင်ပေးခဲ့တဲ့ ဖိုင်အားကြည့်နေရင်း သူပြုံးမိလိုက်သည်။
ဖိုင်အားပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ဘေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့...
Kookieဘယ်ရောက်သွားတာလဲ?
"Kookie ....kookie..."
Seokjin Company ကိုပတ်၍jungkook လေးအားရှာနေလေသည်။
ကိုယ့်Companyဆိုပေမယ့် kookieတခုခုဖြစ်သွားမှာစိုးသည်။
Seokjin လှည့်ပတ်ရှာနေပေမယ့် kookie အားမတွေ့။
ခဏနေမှ CCTVစစ်ကြည့်ရန် သတိရသွားပြီး CCTVအခန်းရှိရာကို ပြေးသွားလေသည်။
CCTVအခန်းကိုသွားနေရင်းနဲ့ တနေရာအရောက် လူအများကြီးအုံပြီး ဆူညံသံကြောင့် သူထိုအသံရှိရာသို့ ကြည့်မိလိုက်သည်။လူကြားထဲတိုးဝင်ကြည့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသက ထောင်းခနဲ~~~
သူမြင်လိုက်တာက kookieက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလှဲကျနေပြီး kookieရှေ့က ကောင်မလေးကkookieအား ဒေါသထွက်စွာ လက်ညိုးထိုးပြီးပြောဆိုနေသည်။
"...ငါ့အကျ••တွေ အကုန်ပေကုန်ပြီလေ ကလေးစုတ်
နင်Companyကိုဘယ်ကနေဘယ်လိုဝင်လာတာလဲ ဟမ်...
လုံခြုံရေးတွေကလဲ တယောက်မှမတွေ့ကြဘူးလားမသိဘူး"
"အီးးဟီးး သားကို ဦးဦးjinဆီလိုက်ပို့ပေးကြပါ.."
Kookie၏ငိုသံကြောင့် kookieပြောသည့်စကားကို ဘယ်သူမှနားမလည်ကြ။
ထိုစဥ်...
"Kookie..."
""CEO""
Seokjin၏အသံကိုကြားတော့ jungkookလေး seokjinအား ပြေး၍ဖက်လိုက်သည်။
"ဦးဦးJin အီးးးဟီးးး"
"တိတ်တော့နော် ဦးဦးရောက်လာပြီနော် တိတ် ...တိတ်..."
Seokjinသည် Jungkookလေးအားချော့နေရင်း ရှေ့က ကောင်မလေးအားစူးစိုက်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။
"Kookie ခဏနော်..."
"မင်းက ဘယ်ဌာနကလဲ...?"
သူအသံမာမာဖြင့်မေးတော့မှ ထိုကောင်မလေးက သူ့အားကြောက်လန့်ကာ ခေါင်းကိုအောက်သို့ငုံ့ထားသည်။
""CEO""
"ငါမေးနေတာ ဘယ်ဌာနကလဲလို့!!!!!!"
Seokjinမှာဒေါသထွက်လွန်း၍ မေးကြောတွေပင်ထောင်နေလေပြီ။
Seokjin၏အော်သံကြောင့် ထိုကောင်မလေးမှာ အနည်းငယ်တုန်တက်သွားပြီးနောက်သို့ပင် ဆုတ်မိသွားသည်။
ကြည့်နေသော ဝန်ထမ်းများမှာလဲ သူတို့ CEO ဒီလောက်ဒေါသ ထွက်တာကို မမြင်ဖူးသည်မို့ ကြောက်ကြောက်နဲ့သာ ခေါင်းတွေငုံ့ထားကြသည်။
သူရဲ့အတွင်းရေးမှုး ဦးလေးမင်ကလဲ သူ့အသံကြောင့် အနားသို့ရောက်လာသည်။
"ဟို...Design ဌာနကပါ..."
ထိုကောင်မလေး၏စကားကို seokjinခေါင်းငြိမ့်ပြီး
"ဦးလေးမင်...သူ့ကိုသုံလစာပေးပြီး အလုပ်ထုတ်လိုက်ပါ..."
"မလုပ်ပါနဲ့ CEO ရယ်..."
"တူလေး..သူက..."
"ကျွန်တော်နှစ်ခါမပြောဘူး ဦးလေးမင်..."
Seokjinကိုကြည့်ပြီး အတွင်းရေးမှုးမင် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
သူ့တူဖြစ်သူ ဒီလိုဒေါသထွက်တာ သူအခုမှတစ်ခါပဲမြင်ဖူးသည်မလား?
"ပြီးတော့ ရှယ်ယာရှင်တွေကို အခုပဲ အစည်းအဝေးစမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါ.."
"အားလုံးကို တခါထဲပြောထားဦးမယ်...
ဒီကလေးကိုထိရင် သူ့လိုပဲအလုပ်ထုတ်ခံရမယ်ဆိုတာ မှတ်ထားကြပါ...
Kookie..လာ ဦးဦးအခန်းကိုသွားကြမယ်.."
အားလုံးကို အသံမာမာနဲ့ပြောပေမယ့် jungkookကိုတော့ ပြုံးရယ်ကာပြောနေသောCEO ဖြစ်သူအား ဝန်ထမ်းများဝိုင်း၍ကြည့်နေလေသည်။
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းကောင်မလေးကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နောင်တရလျက်~~~
.......
Next part》》
"ဒယ်ဒီဆုံးသွားတာသားသိတာကြာပါပြီ...ဦးဦးjin"
...
တံခါးအားဖွင့်လိုက်စဥ်မှာတော့~~~
"ခွပ်!!!"
"အာ့"
》》》》》》》》》》》》》💜《《《《《《《《《《《《
Jungkookလေးလို့သုံးတာဟာ Jungkookကကလေးအရွယ်ပဲရှိသေးတာမို့ပါ
တကယ်တော့ မနေ့ကတင်ပေးရမှာ
အဲ့အတွက်လဲတောင်းပန်ပါတယ်နော်(မျှော်နေမယ့်သူမရှိတာ သိပေမယ့်😢)
ဖတ်လို့မကောင်းရင်လဲ commentမှာလာပြောပေးကြပါ
ကိုယ့်မှာ လိုအပ်ချက်တွေရှိနေတာ သိပါတယ်။
Thanks for reading&voting
21.1.2022
YoongiလေးIGမှာတင်ထားတာ
🐱:အိပ်ရာကနိုးလာတဲ့ puffy holly
Hobi လေးကလဲ မန့်ထားသေး
🐴:အာညော် holly
Hollyလေးက မတွေ့ရတာကြာတော့ ပိုပြီးချစ်ဖို့ကောင်းလာတယ်🥰🥰
Zawgyi
ဟန္ျမစ္ႀကီးေဘးမွာ စိတ္ႀကိဳက္ငိုၿပီးမွ တခုခုကိုသူသတိရမိလိုက္သည္။
အလ်ွင္အျမန္ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇နာရီ ၁၅မိနစ္
ခုခ်ိန္ဆို~~~
Kim Seokjin ကားကိုအျမန္ပင္ေမာင္းေနေလသည္။
သူ႔စိတ္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခုကို အရမ္းစိုးရိမ္ေနသလို~~~
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးလဲ အေတြးထဲေရာက္ေနတာက kookie...
သူအျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္လို႔ေျပာခဲ့တာ
ခုဆို ကေလးသူ႔ကိုေမ်ွာ္ေနေရာေပါ့...
ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္...
စိတ္ထဲမွကေလးအားေတာင္းပန္ေနမိတာ အခါခါ~~~
တစ္ဖက္မွာလဲ
Kim Naanaတေယာက္ ေဘးအိမ္မွ jinအားေမ်ွာ္ေနေလသည္။
Daeguမွာေရာက္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူက မိခင္အသည္းအသန္ျဖစ္ေနသည္ဟု
အေၾကာင္းၾကားကတည္းက သူ(မ)သြားခ်င္ေနေပမယ့္ kookieေလးကို jinကအပ္ထားသည္မို႔ ထားခဲ့လို႔မရ
Jinဖုန္းနံပါတ္မသိေတာ့ ဘယ္လိုဆက္သြယ္ရမွန္းမသိ
အိမ္ေရ႔ွမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလ်ွာက္ေနသည္မွာလဲ နာရီနဲ႔ခ်ီေနၿပီ...
ခဏၾကာေတာ့ ကားတစီး
ေမာင္ေလးJinျပန္လာၿပီထင္တယ္...
Jinလဲ ကားအား အလ်ွင္အျမန္ပင္ပိတ္ၿပီး kim naanaဆီေျပး၍လာေလသည္။
"အမ kookieေလးေရာဟင္~~~"
"အိပ္ေနၿပီေမာင္ေလးေရ...
ေန့ခင္းကတည္းက မင္းကိုေမ်ွာ္ေနတာ တညေနလံုးငိုေနတာ အနည္းေခ်ာ့လိုက္ရတယ္..."
Kim Naana၏စကားေၾကာင့္ seokjinစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
"အမလဲေမာင္ေလးကိုေမ်ွာ္ေနတာ
အမေယာက်ာ္းက ခုဏက ဖုန္းဆက္တယ္
Daegu က အမေယာကၡမ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔တဲ့
အမလဲသြားခ်င္ေပမယ့္ kookieေလးကရိွေသးေတာ့ ေမာင္ေလးကိုေစာင့္ေနရတာ.."
"အားနာလိုက္တာအမရာ..
ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ kookieကိုသြားႏိုးလိုက္မယ္ေနာ္.."
"ေအးေအး မာင္ေလး
အေပၚကိုတက္လိုက္... ညာဖက္ကိုေကြ့လိုက္ရင္ အခန္းတခန္းေတြ့လိမ့္မယ္ အဲ့အခန္းသိလား အမမလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ အထုပ္ေတျြပင္လိုက္အံုးမယ္.."
အမKim ၏လမ္းၫႊန္ခ်က္နဲ႔သူအေပၚသို႔တက္လိုက္ကာ လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းအားေတြ့လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းဖြင့္လိုက္ေတာ့
ေဟာ ေတြ့ပါၿပီ...
Tae ေလးနဲ႔ဖက္အိပ္ေနတဲ့kookie
Seokjin jungkookေလးအနားသို႔သြားလိုက္သည္။
Kookieရဲ့မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးေတြကိုေတြ့ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲပူေလာင္သြားသည္။
သူ႔ကိုေစာင့္ရင္း ငိုၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္~~~
သူ kookie၏ပုခံုးကိုကိုင္ကာ လႈပ္ကာႏိႈးလိုက္သည္။
"Kookie....kookie ထေတာ့ေနာ္ကေလး kookie...ထ..."
ကေလးကို လႈပ္ကာႏိႈးေနရင္း သူ႔လက္က အပူကို သူခံစားမိလိုက္သည္။
နဖူးကို လက္နဲ႔စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဘုရားေရ..ပူျခစ္ေနတာပဲ..
ဒါဆို kookieက ငိုရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမဟုတ္ဘူးေပါ့
အဖ်ားႀကီးၿပီး သတိလစ္ေနတာေပါ့...
"Kookie ...kookie ၪီးၪီးေခၚေနတာၾကားလား kookie..."
လက္ထဲက ကေလးကိုၾကည့္ကာ seokjin မ်က္ရည္ေတြက်ေနသည္။
မျဖစ္ေတာ့ဘူး ေဆးရံု ဟုတ္တယ္ေဆးရံုကိုသြားရမယ္~~~
ကေလးကို ပုခံုးေပၚတင္ေတာ့ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ကေလးေၾကာင့္ seokjin ပို၍စိတ္ပူသြားသည္။
Seokjin ကေလးကိုကုန္းပိုးကာ အျမန္ပင္ကားရိွရာသို႔ ေျပးရေတာ့သည္။အမkimေမးတာေတာင္
သူ မေျဖအား..
လမ္းမွာကားကို သူဘယ္လိုေမာင္းလာလဲသူမသိ
ေဆးရံုေရ႔ွကားထိုးရပ္ၿပီး ကေလးကို ကုန္းပိုးကာ ေဆးရံုထဲသို႔ ေျပးဝင္ေတာ့သည္။
လမ္းမွာေတြ့သမ်ွ ဆရာဝန္မ်ားကလဲ သူ႔ေနာက္ကိုေျပးလိုက္လာၾကသည္။
သူေျပးသြားေနတာကေတာ့ ကေလးအထူးကုဆရာဝန္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း Jung Hoseokထံသာ...(စိတ္ကူးယဥ္ ficမို႔ အသက္အရြယ္ အတိအက် မရိွပါ)
Seokjinေျပးေနရင္း မ်က္စိထဲဝင္လာတာက ဆရာမေလးေတြကိုၿပံဳးကာရယ္ျပေနေသာ လူတစ္ေယာက္
Seokjinထိုလူ႔ထံသို႔ ေျပးသြားလိုက္ၿပီး...
"Hoseok လုပ္ပါအံုးကြာ kookieေလးကို ကယ္ပါအံုး အီး ဟီးးး"
Jung hoseokသည္ မ်က္စိေရ႔ွက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ကုန္းပိုးၿပီး ငိုယိုေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ seokjinအားမ်က္လံုးႀကီးျပဴးရင္း ၾကည့္ေနမိသည္။
ေနပါအံုး ဒီေကာင္ဘယ္တုန္းကမိန္းမယူၿပီး ကေလးရသြားတာပါလိမ့္
"Jung Hoseok!!!!!!!"
Hoseokသည္အေတြးထဲလည္ပတ္ေနရင္း seokjin၏ေအာ္သံေၾကာင့္ လန္႔သြားၿပီး
ကေလအား သတိရသြားသည္။
"ကေလးက ဘာျဖစ္တာလဲ.."
"အဖ်ားႀကီးၿပီး သတိလစ္သြားတာ လုပ္ပါအံုး Hoseokရာ ကယ္ပါအံုးး"
"ကေလးကို အခန္းထဲေခၚသြားမယ္
ဆရာမ.."
Hoseokသည္ ကေလးအား အထူးကုခန္းထဲေခၚသြားၿပီးစမ္းသပ္ခ်က္မ်ားျပဳလုပ္ေနေလသည္။
အခန္းအျပင္ဘက္က seokjinကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေနာင္တရလ်က္...
ေနာက္ဆို ဒီလိုမျဖစ္ေစရပါဘူး ကေလးရယ္...
ခဏၾကာေတာ့ hoseokထြက္လာသည္။
"ကေလးက အဖ်ားေတာ့ က်သြားပါၿပီ ငါေဆးထိုးေပးလိုက္တယ္...
ဒါနဲ႔..."
"ေက်းဇူးပါကြာ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ hoseokရယ္..."
Seokjin၏ ေက်းဇူးတင္စကားေၾကာင့္ ဆက္ေျပာမယ့္စကားေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိျဖစ္လိုက္တာက hoseokရယ္ပါ
*ေက်းဇူးတင္တဲ့စကားကို အရင္က ငါ့ကိုတခါမွမေျပာဖူးဘူး
အခုမွ ငါ့ကိုလာေက်းဇူးတင္ေနတယ္ မသာ..*
"မလိုပါဘူး ဆရာဝန္တေယာက္က လူနာတေယာက္အေပၚ လုပ္သင့္တာကို လုပ္လိုက္တာပါ..ဒါနဲ႔ Jin shi မင္းမိန္းမ ဘယ္မွာလဲ?"
Hoseokက kookieကို သူ႔ကေလးလို႔ထင္ေနတာပဲ...
Joonရဲ့သားမွန္းသာသိရင္...မျဖစ္ဘူး သူသိလို႔မျဖစ္ဘူး...
"ငါ့သားေလးမဟုတ္ပါဘူးကြာ...
ငါ့တူေလးပါ.."
သူေျပာသည္ကို hoseokက မယံုသည့္ပံုစံျဖင့္ သူ႔အားၾကည့္ေနေလသည္။
"ဟုတ္လို႔လား jinရာ...မင္းတူဆိုမင္းအဲ့ေလာက္အသည္းအသန္ျဖစ္စရာလိုလို႔လား?"
Hoseokေျပာမွ seokjinသူ႔ကိုယ္သူ သတိထားမိသည္။
Kookieက joonရဲ့သားေလးပဲေလ ငါ့သားပဲေပါ့ ..
"တကယ္ပါ... ငါ့အမဝမ္းကြဲရဲ့သားေလး
သူ႔မိဘေတြက ငါ့ဆီမွာအပ္ထားၿပီးၿပီးခ်င္း ဆံုးသြားၾကတာ..."
Seokjinေျပာေတာ့ hoseokကေလးအား သနားသြားသည္။
"ေအးပါ...ေနာက္ဆိုကေလးကိုေသခ်ာဂရုစိုက္
ေၾသာ္ဒါနဲ႔ ကေလးနာမည္က..."
"ဟင္..ေအာ္ Kim Jungkook..."
"ဒါဆို ကေလးကိုဝင္ၾကည့္လို႔ရၿပီေနာ္...
ငါကေတာ့ ဂ်ူတီခ်ိန္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ျပန္ရေတာ့မယ္..ေနာက္မွေတြ့မယ္jin"
"အင္း..."
Hoseokျပန္သြားေတာ့ သူအခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
ေဆးရံုဝတ္စံုနဲ႔ kookieကိုေတြ့ရတာ သူ႔ရင္ထဲတဆစ္ဆစ္နဲ႔ နာက်င္လိုက္တာ~~~
ကုတင္ေပၚက ကေလးကေတာ့ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ေနႏိုင္ေပမယ့္ သူကေတာ့ ေနာင္တတရားေတြနဲ႔ ပူေလာင္ေနရၿပီ...
"ေနာက္တခါဆို မထားခဲ့ေတာ့ပါဘူးကေလးရယ္..."
Jungkookေလးရဲ့လက္ေလးအားကိုင္လ်က္ seokjinေတာင္းပန္စကားဆိုေနမိသည္။
••••••
ဒီေန့က jungkookေလး ေဆးရံုက ဆင္းတဲ့ရက္မို႔ seokjinအလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္။
Jungk၀၀kေလးအဝတ္ေတြကိုယူၿပီး အဝတ္ေတြလဲေစကာ သူနဲ႔ Companyေခၚသြားရမည္။ေက်ာင္းတက္ဖို႔လဲ အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီမို႔ ဒီေန့လိုအပ္တာေတြလိုက္ဝယ္ေပးဖို႔ Companyကိုေခၚသြားရမွာျဖစ္သည္။
Jungkookေလးအဝတ္လဲၿပီးသည္မို႔ seokjin Companyကိုသြားရန္ junfkookေလးအားၾကည့္လိုက္သည္။
ပန္းႏုေရာင္ အက်••ေလးနဲ႔ kookieက သိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္။
လူတစ္ေယာက္ကို သံေယာဇဥ္တြယ္တာဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားမရိွဟုေသာ စကားက သိပ္ကိုမွန္သည္။သူလဲ Kookieနဲ႔ ေနတာ သိပ္မၾကာေသးေပမယ့္ သံေယာဇဥ္က တြယ္တာမိေနၿပီ။
ဘယ္သူမွမရိွေတာ့တဲ့ အထီးက်န္လွတဲ့သူ႔ဘဝကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြယူေဆာင္လာေပးတဲ့သူက kookie ပထမဆံုး ျဖစ္မည္။
"ၪီးၪီးjin...."
Kookieကိုၾကည့္ရင္း အေတြးထဲလည္ပတ္ေနတဲ့သူ kookieရဲ့ေခၚသံၾကားမွ သတိျပန္ျပဳမိသည္။
"Kookieေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ...
ၿပီးရင္ သြားၾကတာေပါ့.."
"ဟုတ္.."
ဒီေန့ အျပင္သြားရမယ္လို႔ ေျပာထားတာမို႔ kookie သိပ္ကိုေပ်ာ္ေနတယ္ထင္ပါ့
အခန္းထဲကထြက္တာေတာင္ ခုန္ေပါက္ၿပီးထြက္သည္ေလ။
Jungkookေလးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့jin၏မ်က္ႏွာတခုလံုးမွာလဲ အၿပံဳးပန္းေတြ ေဝဆာေနေလသည္။jungkookေလး ေနေကာင္းသြားသည္မို႔ အလြန္ပင္ေပ်ာ္ေနပံုရသည္။
ဒါကို အခန္းအျပင္ဘက္မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Jung Hoseokကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၿပံဳးရယ္တာ တခါမွမေတြ့ဘူးလို႔ မ်က္လံုးျပဴးကာ ၾကည့္ေနေလသည္။
"ေနေကာင္းသြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့~~~
ဟုတ္လား ယုန္ေပါက္..."
Hoseokထိုစကားကို Seokjinကိုၾကည့္ရင္းေျပာၿပီးမွ jungkookေလးဖက္ကိုျပန္လွည့္ကာေျပာသည္။
"ဟုတ္ ေပ်ာ္တာေပါ့ ၪီးၪီးရဲ့~~~"
Hoseokရဲ့အေမးကို jungkookေလးက ၿပံဳးရယ္ကာ ျပန္ေျဖသည္။
"ေအာ္ ဒါနဲ႔ jin ငါမင္းကိုေမးစရာရိွတယ္..."
Hoseokရဲ့ေလးနက္တဲ့ပံုစံျဖင့္ေျပာတဲ့ေလသံေၾကာင့္ Seokjin hoseokအား ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေမးေလ ဘာေမးမလို႔လဲ?"
" မင္း Namjoon hyungနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလားဟင္...?"
Hoseok၏အေမးေၾကာင့္ သူ kookieအား မသိမသာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။
ေတာ္ပါေသးရဲ့ kookieက တစ္ေနရာကိုေငးေနလို႔ ဟူးး
"မရဘူးကြ...
ငါနဲ႔အဆက္အသြယ္မရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္ကတည္းက..."
"ေအးပါကြာ ..
တကယ္လို႔ သူမင္းကိုဆက္သြယ္ရင္ေလ ငါ့ကိုအေၾကာင္းၾကားပါေနာ္..."
"ေအးပါ ငါအေၾကာင္းၾကားမွာပါ...
ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ အစည္းအေဝးရိွေသးလို႔.."
"ေအးပါကြာ ေနာက္မွေတြ့မယ္ေဟ်ာင့္"
Hoseokက ဘာလို႔ joonကိုရွာေနတာပါလိမ့္...
Kookieေလးကိုမ်ား ျပန္ေခၚမလို႔လား
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး...သူတို႔က kookieကိုေတာင္ စြန္႔ပစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့လူေတြ...
ဘာမ်ားလုပ္မလို႔ပါလိမ့္~~~
Jungkookေလးကို ၾကည့္လိုက္ ေခါင္းခါလိုက္ျဖင့္ Seokjin အေတြးမ်ားေနေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဘာကိုမွမေတြးေတာ့ဘဲ Jungkookေလး၏လက္ကိုဆြဲၿပီး Companyသို႔သြားရန္သာ သူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
•••••
"ၪီးၪီးJin...သားေရခဲမုန္႔စားခ်င္တယ္..."
Company သို႔သြားေနတဲ့ လမ္းမွာ kookie က သူ႔ကိုေျပာလာသည္။
"ေရခဲမုန္႔က kookieနဲ႔မတည့္ဘူးေလ...
တျခားဟာစား ၪီးၪီးဝယ္ေကြၽးမယ္ေလ ေနာ္~~"
"......"
"ၪီးၪီးကေတာ့ ေခ်ာကလက္ဝယ္ေကြၽးမလားလို႔ kookieက ေရခဲမုန္႔စားခ်င္တာဆိုေတာ့~~~kookieေလးႀကိဳက္တာစားပါ
စားၿပီးရင္ေတာ့ ေဆးရံုကိုျပန္သြားရလိမ့္မယ္ထင္တယ္ "
Seokjin၏စကားကိုၾကားေတာ့ kookie ေလးေဆးရံုျပန္သြားရမည္ကိုစိုးရိမ္ေနသည္။
ကေလး၏စိတ္ထဲတြင္ ေဆးနံ႔ေတြမႊန္ၿပီး ပ်င္းရိဖြယ္ေဆးရံုႀကီးကိုျပန္မသြားခ်င္။
ထို႔ေၾကာင့္...
"ၪီးၪီးjinေကြၽးတာပဲ သားစားပါ့မယ္..."
Jungkook၏စကားေၾကာင့္ Seokjinမ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးေလးတခုျဖစ္ေပၚသြားသည္။
ေစာက္ကေလး ေဆးရံုျပန္သြားရမွာက်ေတာ့ ေၾကာက္တယ္...
SeokjinလဲStore တခုကိုေရာက္ေတာ့ ကားကိုရပ္ၿပီး ေခ်ာကလက္ဝယ္ကာjungkookေလးအား ေပးေစသည္။
ထို႔ေနာက္ ကားေပၚတက္ကာ Companyဆီသို႔ၪီးတည္လိုက္သည္။
••••
အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာ ေမာင္းႏွင္လာေသာ Seokjinတို႔ကားသည္ "Moon Fashion" Company ေအာက္တြင္ ရပ္တန္႔သြားသည္။
Seokjinကအရင္ ကားေပၚကဆင္းၿပီး jungkookေလးကို ကားတံခါးဖြင့္ေပးသည္။
လက္တဖက္က ေခ်ာကလက္ကိုကိုင္ၿပီး စားေနေသာ jungkookေလးသည္ က်န္တဲ့လက္တဖက္ကို သူ႔ရဲ့ၪီးၪီးjinအားဆြဲကာ Company ထဲသို႔ဝင္လာၾကသည္။
"တူေလး...."
သူ႔အခန္းရိွရာကိုသြားေနရင္းနဲ႔ ၪီးေလးမင္၏ေခၚသံေၾကာင့္ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔လိုက္သည္။
"ေအာ္ ၪီးေလးမင္..."
"ဟိုေန့က အစည္းအေဝးမွာ မင္းတင္ျပတဲ့Product ေတြရဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ
မင္းကိုေတြ့လို႔တစ္ခါထဲလာေပးတာ ..."
ၪီးေလးမင္က လက္ထဲကဖိုင္အားေပးရင္း ေျပာေတာ့ kookieရဲ့လက္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး
သူ ထိုဖိုင္အားၾကည့္လိုက္သည္။
"ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းေတြအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေစ်းေပါတာေတြမသံုးခ်င္ဘူးၪီးေလးမင္...
အရမ္းလဲေစ်းမႀကီးဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ လူတိုင္းနဲ႔အဆင္ေျပမယ့္ ပစၥည္းမ်ိဳးထုတ္ခ်င္တာ
ေအာ္ ၿပီးေတာ့ အရြယ္စံုထုတ္ေပးပါလို႔ စက္ရံုကိုေျပာလိုက္ပါ.."
"ဟုတ္ပါၿပီ ၪီးေျပာလိုက္ပါမယ္..ဒါဆိုၪီးကိုခြင့္ျပဳပါအံုး..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ.."
ၪီးေလးမင္ေပးခဲ့တဲ့ ဖိုင္အားၾကည့္ေနရင္း သူၿပံဳးမိလိုက္သည္။
ဖိုင္အားျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေဘးကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
Kookieဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ?
"Kookie ....kookie..."
Seokjin Company ကိုပတ္၍jungkook ေလးအားရွာေနေလသည္။
ကိုယ့္Companyဆိုေပမယ့္ kookieတခုခုျဖစ္သြားမွာစိုးသည္။
Seokjin လွည့္ပတ္ရွာေနေပမယ့္ kookie အားမေတြ့။
ခဏေနမွ CCTVစစ္ၾကည့္ရန္ သတိရသြားၿပီး CCTVအခန္းရိွရာကို ေျပးသြားေလသည္။
CCTVအခန္းကိုသြားေနရင္းနဲ႔ တေနရာအေရာက္ လူအမ်ားႀကီးအံုၿပီး ဆူညံသံေၾကာင့္ သူထိုအသံရိွရာသို႔ ၾကည့္မိလိုက္သည္။လူၾကားထဲတိုးဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေဒါသက ေထာင္းခနဲ~~~
သူျမင္လိုက္တာက kookieက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလွဲက်ေနၿပီး kookieေရ႔ွက ေကာင္မေလးကkookieအား ေဒါသထြက္စြာ လက္ညိုးထိုးၿပီးေျပာဆိုေနသည္။
"...ငါ့အက်••ေတြ အကုန္ေပကုန္ၿပီေလ ကေလးစုတ္
နင္Companyကိုဘယ္ကေနဘယ္လိုဝင္လာတာလဲ ဟမ္...
လံုၿခံဳေရးေတြကလဲ တေယာက္မွမေတြ့ၾကဘူးလားမသိဘူး"
"အီးးဟီးး သားကို ၪီးၪီးjinဆီလိုက္ပို႔ေပးၾကပါ.."
Kookie၏ငိုသံေၾကာင့္ kookieေျပာသည့္စကားကို ဘယ္သူမွနားမလည္ၾက။
ထိုစဥ္...
"Kookie..."
""CEO""
Seokjin၏အသံကိုၾကားေတာ့ jungkookေလး seokjinအား ေျပး၍ဖက္လိုက္သည္။
"ၪီးၪီးJin အီးးးဟီးးး"
"တိတ္ေတာ့ေနာ္ ၪီးၪီးေရာက္လာၿပီေနာ္ တိတ္ ...တိတ္..."
Seokjinသည္ Jungkookေလးအားေခ်ာ့ေနရင္း ေရ႔ွက ေကာင္မေလးအားစူးစိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။
"Kookie ခဏေနာ္..."
"မင္းက ဘယ္ဌာနကလဲ...?"
သူအသံမာမာျဖင့္ေမးေတာ့မွ ထိုေကာင္မေလးက သူ႔အားေၾကာက္လန္႔ကာ ေခါင္းကိုေအာက္သို႔ငံု႔ထားသည္။
""CEO""
"ငါေမးေနတာ ဘယ္ဌာနကလဲလို႔!!!!!!"
Seokjinမွာေဒါသထြက္လြန္း၍ ေမးေၾကာေတြပင္ေထာင္ေနေလၿပီ။
Seokjin၏ေအာ္သံေၾကာင့္ ထိုေကာင္မေလးမွာ အနည္းငယ္တုန္တက္သြားၿပီးေနာက္သို႔ပင္ ဆုတ္မိသြားသည္။
ၾကည့္ေနေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာလဲ သူတို႔ CEO ဒီေလာက္ေဒါသ ထြက္တာကို မျမင္ဖူးသည္မို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔သာ ေခါင္းေတြငံု႔ထားၾကသည္။
သူရဲ့အတြင္းေရးမႈး ၪီးေလးမင္ကလဲ သူ႔အသံေၾကာင့္ အနားသို႔ေရာက္လာသည္။
"ဟို...Design ဌာနကပါ..."
ထိုေကာင္မေလး၏စကားကို seokjinေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး
"ၪီးေလးမင္...သူ႔ကိုသံုလစာေပးၿပီး အလုပ္ထုတ္လိုက္ပါ..."
"မလုပ္ပါနဲ႔ CEO ရယ္..."
"တူေလး..သူက..."
"ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ခါမေျပာဘူး ၪီးေလးမင္..."
Seokjinကိုၾကည့္ၿပီး အတြင္းေရးမႈးမင္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
သူ႔တူျဖစ္သူ ဒီလိုေဒါသထြက္တာ သူအခုမွတစ္ခါပဲျမင္ဖူးသည္မလား?
"ၿပီးေတာ့ ရွယ္ယာရွင္ေတြကို အခုပဲ အစည္းအေဝးစမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါ.."
"အားလံုးကို တခါထဲေျပာထားၪီးမယ္...
ဒီကေလးကိုထိရင္ သူ႔လိုပဲအလုပ္ထုတ္ခံရမယ္ဆိုတာ မွတ္ထားၾကပါ...
Kookie..လာ ၪီးၪီးအခန္းကိုသြားၾကမယ္.."
အားလံုးကို အသံမာမာနဲ႔ေျပာေပမယ့္ jungkookကိုေတာ့ ၿပံဳးရယ္ကာေျပာေနေသာCEO ျဖစ္သူအား ဝန္ထမ္းမ်ားဝိုင္း၍ၾကည့္ေနေလသည္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေနာင္တရလ်က္~~~
.......
Next part》》
"ဒယ္ဒီဆံုးသြားတာသားသိတာၾကာပါၿပီ...ၪီးၪီးjin"
...
တံခါးအားဖြင့္လိုက္စဥ္မွာေတာ့~~~
"ခြပ္!!!"
"အာ့"
》》》》》》》》》》》》》💜《《《《《《《《《《《《
Jungkookေလးလို႔သံုးတာဟာ Jungkookကကေလးအရြယ္ပဲရိွေသးတာမို႔ပါ
တကယ္ေတာ့ မေန့ကတင္ေပးရမွာ
အဲ့အတြက္လဲေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္(ေမ်ွာ္ေနမယ့္သူမရိွတာ သိေပမယ့္😢)
ဖတ္လို႔မေကာင္းရင္လဲ commentမွာလာေျပာေပးၾကပါ
ကိုယ့္မွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြရိွေနတာ သိပါတယ္။
Thanks for reading&voting
21.1.2022
YoongiေလးIGမွာတင္ထားတာ
🐱:အိပ္ရာကႏိုးလာတဲ့ puffy holly
Hobi ေလးကလဲ မန္႔ထားေသး
🐴:အာေညာ္ holly
Hollyေလးက မေတြ့ရတာၾကာေတာ့ ပိုၿပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတယ္🥰🥰