Rita's POV
Napalingon ako at wala nang tao sa labas ng unit. Agad kong hinila si Dani at lumabas ng building. Paglabas namin ay sinalubong kami ni Ken. Tinext pala daw siya earlier ni Bettina na sumunod sa building.
Hinanap ko si Bettina at nang makita ko siyang papasakay pa lang ng police car ay huli kong sinambit....
"I miss and love you, my Ate....M-moon" at hindi ko na napigilang humagulgol. Isang ngiti ang ibinigay niya sa akin at tuluyan nang sumakay sa sasakyan.
Nanlambot ang mga tuhod ko at naramdaman kong inalalayan ako mula sa likod ni Ken.
"Paano nangyari yun?" nakatanaw lang kami sa papaalis na police car. Nakikita ko yung mga mata ni Bettinang nakasilip sa likod na bintana.
Tama, ang mga mata na yun, na puno ng pagsisisi at pagmamahal. Si Ate yun. Ang Ate Moon ko yun, wala nang iba.
Yung mga mata na yun, nakita ko yun nung una kaming nagkaroon ng di pagkakaintindihan ni Ate, nung time na sila lang noon ang magkalaro ni Nenet habang ako ay naeechapwera lang sa tabi, na kung tutuusin ay kami ang unang nagkakilala ni Nenet sa tabing-ilog.
Yung mga panahong, magkaagaw kami sa atensyon ni Nenet, ang bestfriend ko. Kung iisipin tuloy, parang tama nga ang sinasabi ng iba na history repeat itself. Ngayon naman, si Ken ay parang si Nenet. Una kaming naging magkaibigan ni Nenet, tulad ni Ken, pero nagselos si Ate Moon at pilit na kinuha mula sa akin si Nenet, si Ken. Parang pareho lang yung nangyari at pareho nagsisi si Ate sa ginawa niya.
She's still my sister and no one can change that, anuman ang mangyari.
Kaya pala. Kaya pala nagtataka si Nathan na nagkaroon pa ng kapatid si Kevin.
Brent and Kevin are one person dahil ang tunay niyang pangalan ay Brent Kevin Castillo. I saw Tita Connie and Tito Frank's photos sa unit ni Bettina.
Biyang........remember Mom's friend?.......is Beatrice Connie Castillo. What a really small world.
Grabe, di ko man lang inalam ang tungkol sa family background niya. Basta sumama na lang ako sa kanya dahil sa takot at sa comfort na binibigay niya sa tuwing inaassure niya ang security ko noon.
Hindi ko or namin pa nakakausap sina Tita Connie kung bakit nila ginawa yun? Bakit nila kinuha ang ate ko at di man lang sinabi sa amin na nasa kanila lang pala?
Ilang taong naghinagpis kami, lalo na si Mama, sa pag-aakalang nawala na nang tuluyan si Ate. Ilang taon ko na ring sinisisi ang sarili ko sa pagkawala niya.
Kevin. Kevs.
I hope I could bring back the memories that we had before. Ikaw ang nauna kong naging close friend bago pa man dumating si Nenet pero anong nangyari sa atin?
Bakit natin pinasakitan ang isa't isa? Kung tutuusin nga, pinagkatiwala ko pa sayo lahat ng nararamdaman ko noon. I even got you as my personal psychiatrist kasi di ko na kinakaya ang depresyong ibinibigay sa akin ng masakit na balitang inakala kong totoo, yung tungkol kina Ken at Bettina.
Bakit? 😭😭😭
Everything was a fake ba about you? Lahat ba ng pinakita mong concern noon, nung hindi ka pa nilamon ng galit mo kay Ken, lahat ba yun di totoo?
Tsaka bakit ba ang laki-laki ng galit mo kay Ken? Dahil ba ginusto siya ng tinuring mong kapatid na ate ko naman pala talaga?
Or may iba pang dahilan?
Naguguluhan ako pero one thing lang ang sure ko.... may naaamoy akong.......
Arroz caldo?
Unti-unti akong dumilat. Kanina pa pala gising ang diwa ko pero sa lubos na kahinaan ay parang hindi ko man lang maigalaw ang buo kong katawan.
Pagdilat ko ay nakita kong natutulog si Ken sa tabi ko habang nakahawak sa mga kamay ko. I'm back again sa ospital. Tumingin ako sa side table na kinaroroonan ng arroz caldong takam na takam na ako dahil sa sarap ng amoy nito.
Bahagya kong ginalaw ang braso ko upang magising ko si Ken. Ginalaw naman niya ang kanyang ulo at tumingala upang magtama ang mga paningin namin.
"Chow, mahal"
"Choi, mahal. Kamusta na ang pakiramdam mo? Ilang araw ka ring tulog ah. Gutom ka na ba?"
"Oo eh" I nodded then sinubuan niya ako ng mainit-init na sabaw ng arroz caldo.
"Teka, ilang araw na akong tulog?" pagtataka ko.
"Nagcollapse ka kasi sa lobby eh tapos ilang araw kang hindi dumidilat pero sabi ng mga doktor naman ay okay pa naman daw ang paghinga mo. Baka super nastress ka lang daw kaya nagkusa nang magpahinga nang saglit ang katawan mo" sabay subo ng isa pa.
"Ah" sambit ko while luminga-linga sa loob ng kwarto. There I see Mommy Veron, Mama Osang, Kuya Greg and Lianne, Marga, Trish, Kuya Roy with Lorraine but........ where's my baby girl?
Nanlaki ang mga mata ko nang marealize na kung ilang araw na akong tulog, posible kayang panaginip lang ang lahat? Hindi eh, napakavivid ng alaala kong dinadala ng mga pulis ang Ate Moon ko tapos yakap yakap kami ni Dani ng daddy Ken niya.
Bigla akong kinabahan, "M-mahal? Tell me it's not a dream"
"What do you mean? Anong dream?"
"S-si Dani?" may kaba kong tanong.
Tumingin lang siya sa mga mata ko at muli umihip ng isang subo ng arroz caldo at ipapakain na sana sa akin nang umiwas ako, "Tell me it's not a dream. N-nakuha ko na si Dani right? N-nasave ko na siya right?"
"M-mahal. Sige na kain ka na muna ha"
"No answer me. Where's Dani?" at tuluyan ko nang nagising ang mga taong natutulog dito sa couch.
"Mommy? Is there anything wrong? Why are you crying?"
Nakahinga ako nang maluwag to see my baby running towards me. Niyakap ko siya nang mahigpit. "I miss you my baby"
"I miss you too Mommy. Are you okay now?"
"Mommy is definitely okay ha. Sinong kasama mo?" pagtanong ko dahil nakauwang pa nang bahagya yung pintuan. Lumapit ang babae at pag-angat ko ng mga mata, there she is, smiling.
"My little popstar, I miss youuu" and she hugged me as tight as she could.
"Ate Moon! Teka, paano ka nakalabas agad?"
"Wala kasi silang nakitang direct contribution ko sa mga ginawa ni Kuya. Kaya napalaya agad ako kinabukasan. I immediately go here. I miss Mama and my family eh"
"We miss you too anak. Tell us nga pala what happened. Paano bumalik lahat ng alaala mo?"
So nawala nga lahat ng memories ni Ate Carla. Ngayong nagbalik na ang lahat ay kinwento niya lahat sa amin. Totoong inagos siya ng currents ng ilog noon pero nakakapit siya sa isang sanga at bago pa man tuluyang maputol ang mapayat na sanga ay bigla daw may humawak sa kanyang mga kamay.
It was Tito Frank na buong lakas daw siyang iniahon sa tubig habang si Tita Connie daw ay masayang nakatingin sa kanila noon pero sa hindi inaasahang pagkakataon ay nadulas daw siya sa mga batuhan.
Nang inamin na sa kanya ni Tita Connie ang lahat, napag-alaman niyang doon nagsimulang mawala lahat ng alaala niya. Natukso sina Tita na wag ibalik sa amin si Ate dahil sa kagustuhan nilang magkaroon ng anak na babae, na hindi na nila kailanman magagawa dahil hirap na daw magbuntis si Tita.
Dahil sa labis na pagmamahal ay nakagawa sila ng masama. Siguro ganoon din si Kevin sa akin, masyado niya akong minahal. Siguro ganoon din si Ate towards Ken, masyado rin niyang minahal.
"Gladly, tinali ko itong bracelet na binigay ng bestfriend mo sa kamay ko noon kaya hindi talaga naalis sa akin. At sabi pa nina Mommy, I mean Tita Connie, na kahit di ko maalala kung kanino yun or kanino nanggaling yan ay sobra ko daw yan pinakaingatan. Tingnan mo binilhan ko pa nga ng box" sabay abot muli sa akin ng box. Alam ko na kay Ken na ito kanina, siguro hiniram niya ulit.
"At yan din ang dahilan" pagsingit ni Ken at bahagyang nagpagilid si Ate sa line of eyesight ko kay Ken, "kung bakit tayo nagkita ulit, my Tata Star"
Napatingin akong bigla sa kanya, "Tata Star? how did you know that? Isa lang yung tumatawag sa akin yan noon and it's........don't tell me?"
Namuo ang mga luha sa mga mata ni Ken and he nodded, "Oo ako pala ito. Yung Nenet mong lagi kang kinukulit noon. Ako pala si Nenet, k-kamusta k-ka? N-nice to see you again, my tata star" at patuloy nang umagos ang mga luha naming dalawa.
"P-pasensya ka na. P-promise ko noon s-sayo na babalikan kita sa probinsiya kaso lang pagbalik ko doon, wala na rin kayo. Ang galing talaga ni tadhana, hinayaan niyang m-matupad ko ang promise na yun. And sana p-pangmatagalan na" pagpapatuloy niya.
"I miss you Nenet ko. Akala ko never na tayong magkikita muli. Ang galing ni tadhana no?" sambit ko., "Teka paano mo nalaman? Sa bracelet ba?"
"Well oo sa bracelet ko na naconfirm pero before kasi niyan, naalala mo nung pinakilala mo sa akin si Nathan?"
"Ahmm oo nung siya yung videographer sa birthday ni Dani?" and he nodded, "And what about him?"
"Ah binanggit niya kasi yung mga pangalan nina Tita Connie and Tito Frank. Eh may naalala nga akong ganoon ang pangalan pero sa probinsya yun. Sa buong pagkakaalam ko kasi sa Laguna kayo nakatira, sa Pampanga pala talaga kayo noon. So nagtutugma nga"
"Ohhh so naalala mo rin si Kevin?"
"Ah yun pa kung bakit di ko na kinonsider na baka iisang tao lang yung Tita Connie na tinutukoy mo at yung kilala ko ay dahil Enteng ang tawag ko sa anak nila. Which now makes sense na since he's Brent pala"
Wow everything now gets into place pero still marami pa ring katanungan ang hindi nasasagot. Bahala na kayong readers na mag-isip sa mga nakabinbin pang mga tanong ha? Masyado pa akong maraming iniisip sa ngayon para idagdag pa yan, okay?
Can I think about it too, Mommy? Hehehe joke lang. I really miss you na po.
Hay naku tama na nga muna 'to. Puro kadramahan na tayo sa earth.
Napuno ng iyakan ang buong kwarto. Iyakan na kalauna'y napalitan ng galak.
Oo masaya na ako.
Panatag na ang kalooban ko.
Masayang-masaya na ako.
----------
😭😭❤️
A/N Final lang po yung title ng chapter pero hindi pa ito yung huli... may pangbali pa tayo dyan...
Mahulaan niyo kaya yung ending? Hmm sana may napapansin kayo these past few updates hanggang sa chapter na ito. If napansin niyo yun. then pwedeng-pwede niyo nang mahulaan HAHAHA goodluck!
Clue: PHS3 ^^