💚ေသာက္က်ိဳးနည္းဖူးစာ💚
"ေတာ္ျပီ……လံုးဝပဲေနာ္
ခ်န္းျပန္မလိုက္ခ်င္ပါဘူးဆို အီး…ျဗဲ
ကိုကို……ေျပာေပးေလ
ေယာလ္အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး "
"သည္းငယ္ကလဲ အိမ္ျပန္ရမွာေပါ့
ဒီမွာေနရင္လဲ ကိုကိုကရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ"
"မရွိေတာ့ ကိုကိုက ဘယ္သြားမွာလဲ"
"ကိုကိုကစာစစ္႒ာနကိုသြားရမွာေလ အိမ္မွာေနဖို႔အခ်ိန္မရွိဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုကိုလဲမရွိမဲ့အတူတူ
သည္းငယ္ကအိမ္ျပန္လိုက္သြားလိုက္ေလ
ကိုကိုအားတဲ့အခါလာေတြ႔မွာေပါ့"
"တကယ္လာေတြ႔မွာလား မဟုတ္ရင္ ေယာလ္ကိုအဆိုးမေျပာနဲ႔"
"အင္း ကိုကို႔ကိုမယံုဘူးလား"
"ယံုတယ္……"
"ယံုရင္ အိမ္ျပန္ေနာ္"
"အဲ့ဒါဆို အဝတ္စားေတြသြားယူလိုက္အံုးမယ္"
"အင္း"
ခႏၶာကိုယ္ၾကီးရမ္းကာ အိပဲ့အိပဲ့အေပၚထပ္တက္သြားေသာ သည္းငယ္ကိုၾကည့္ကာ ဂေယာင္ဆူးသက္ျပင္းေလးမသိမသာခ်မိသည္။
နိုင္ငံျခားကိုသြားဖို႔ သူ႔မိဘေတြကစီစဥ္ေနျပီး
သည္းငယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုကိုကပါ သေဘာတူထားတာသိရင္ သည္းငယ္မည္မ်ွစိတ္ဆိုးမလဲမသိ။
ကိုကိုလဲ ဘယ္လိုလျပ္အေဝးပို႕ခ်င္ပါ့မလဲသည္းငယ္ရယ္။
ဒါေပမဲ့ သည္းငယ္အတြက္မို႔ ကိုကိုကခြင့္ျပဳေပးရမွာပဲေလ။
အခ်ိန္ခဏေလးခြဲျပီးရင္ေတာ့ ကိုကိုတို႔နီးစပ္မွာပါ။
"သားဂေယာင္ဆူး ခ်န္းေလးကို
နားခ်ေပးမယ္မဟုတ္လား"
"ဘယ္အခ်ိန္သြားဖို႔စီစဥ္ထားတာလဲအန္ကယ္"
"ဒီလအတြင္းပဲ……ဟိုမွာေက်ာင္းမတက္ခင္
ေနသားက်ေစခ်င္လို႔ ေစာေစာစီစဥ္လိုက္တာ"
"ဟုတ္ကဲ့ 3ႏွစ္ဆိုတာ ခဏေလးလို႔ပဲ
က်ေနာ္သတ္မွတ္ပါတယ္ စိတ္ခ်ပါ က်ေနာ္ေယာလ္လီကို ေသခ်ာေျပာပါ့မယ္
သူအိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ ဘာမွမေျပာပါအံုး က်ေနာ္လာေတြ႔မွကိုယ္တိုင္ေျပာပါ့မယ္"
"ေအးပါ အန္ကယ္မေျပာပါဘူး
အန္ကယ္တို႔လဲ သားတို႔ကိုမခြဲထားခ်င္ပါဘူး
ဒါေပမဲ့ သားခ်န္းရဲ႕ ပညာေရးအတြက္မို႔ပါ"
"က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္အန္ကယ္
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ေယာလ္ကို ထူးခ်ြန္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္
လက္ထပ္ဖို႔ကလဲ ေယာလ္ကအရမ္းငယ္ပါေသးတယ္ ေက်ာင္းျပီးတဲ့အထိ က်ေနာ္ေစာင့္ေနနိုင္ပါတယ္"
အဝတ္စားအိတ္ၾကီးမနိုင္မနင္းႏွင့္ အေပၚထပ္ကဆင္းလာသည့္ ခ်န္းေယာလ္လီေၾကာင့္ စကားစကိုရပ္လိုက္ၾကသည္။
"က်ေနာ္ျပီးျပီ"
"ေအးေအး luggage ပါးကိုေပးကားေပၚတင္လိုက္မယ္"
"ဟုတ္"
အန္ကယ္က ခ်န္းေယာလ္လီအဝတ္စားအိတ္ကိုယူကာကားစီထြက္သြားသည္။
သည္းငယ္ကေတာ့မ်က္နွာၾကီးအိုခ်ကာ ဂေယာင္ဆူးရင္ခြင္ထဲမဆ့ံမျပဲအတင္းပစ္ဝင္လာသည္။
ျပန္မလႊတ္ခ်င္ေအာင္ လုပ္ေနသည့္ေခြးေပါက္ေလး။
"ေယာလ္က ကိုကိုနဲ႔ပဲေနခ်င္တာကို
အီး…"
ရင္ခြင္ထဲကေန နွပ္ေတြရံႈ႕ကာငိုေနျပန္ေတာ့
ဂေယာင္ဆူးႏွလံုးသားက မခံနိုင္စြာ နာက်င္ရျပန္သည္။
ဒီကေလးၾကီးကိုသိပ္ခ်စ္မိေနျပီမဟုတ္ပါလား။
"သည္းငယ္ ကိုကို႔ကိုၾကည့္……"
မ်က္ရည္စတို႔ျပည့္အိုင္ေနေသာ မ်က္ဝန္းဝိုင္းတို႔ျဖင့္ေမာ့ၾကည့္သည္။
"ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္မို႔လား"
ေခါင္းေလးကိုပုတ္သင္ညိဳေလးလိုညိမ့္ျပသည္။
သည္းငယ္ရဲ႕အမူအရာတိုင္းက ကိုကို႔အတြက္
အခ်စ္တိုးရတယ္ခ်န္းေယာလ္လီ။
"အိမ္ေရာက္ရင္လဲ လိမ္မာရမယ္ေနာ္
လူၾကီးေတြေျပာရင္နားေထာင္ရမယ္
ကိုကိုစာစစ္႒ာနမသြားခင္အထိ သည္းငယ္ကိုလာေတြ႔မယ္ ဟုတ္ျပီလား"
"ဟုတ္…ကိုကိုေယာလ္ကိုပဲခ်စ္ရမယ္ေနာ္ စာစစ္သြားရင္ ဆရာမေတြကိုလဲ မၾကည့္ရဘူးေနာ္"
ကိုကိုကေဟာဒီေလာကတစ္ခြင္မွာ ခ်စ္သည္းငယ္တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲခ်စ္မဲ့သူပါ။
သည္းငယ္သိေအာင္ ကိုကိုမေျပာေတာ့ဘူး
အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ နားလည္လာလိမ့္မယ္။
"ကိုကိုကဘယ္သူ႔ကိုမွမၾကည့္ဘူး
သည္းငယ္ကိုပဲခ်စ္မွာ သည္းငယ္ကသာ
ကိုကို႔ကို အဘိုးၾကီးဆိုျပီး
ပစ္သြားဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔"
"ေယာလ္ကဘာလို႔ပစ္သြားရမွာလဲ
ကိုကို႔ကိုခ်စ္တာသိရဲ႕သားနဲ႔"
"သိပါတယ္ဗ်ာ……
လာကားေပၚတက္ဖို႔အခ်ိန္တန္ျပီ
အန္ကယ္ေစာင့္ေနရတာ အားနာစရာ"
"ကိုကို"
"ဟင္"
"နမ္းအံုး"
"ဟမ္……"
ရုတ္တရက္ၾကီး နမ္းခိုင္းေနေသာေၾကာင့္
လူကေယာင္ေတာင္ေတာင္။
"ေတြ႔လား ကိုကိုကေယာလ္ကို ျငိဳျငင္ျပီ
အိမ္ေတာင္မျပန္ရေသးဘူး မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား"
"ဟာ……မဟုတ္ပါဘူး သည္းငယ္ရယ္
အန္ကယ့္ကိုအားနာလို႔ပါ"
"ပါးပါးကကားေပၚမွာေလ မျမင္ပါဘူး"
ေျခေစာင့္ကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို အနမ္းေတာင္းေနေသာ သည္းငယ္သည္ ဂေယာင္ဆူးႏွလံုးသားကို အဆံုးထိေျခြခ်ခ်င္ဟန္တူသည္။
အရပ္ရွည္သည့္ေကာင္ေလးကိုေမာ့နမ္းေတာ့ ေျခဖ်ားေထာက္ပစ္ကာ ေမးဖ်ားကိုသာနမ္းမိသြားသည္။
"အဆိုးေလး"
"ခ်စ္လို႔ပါဗ်……ျပြတ္စ္"
ဂေယာင္ဆူးႏႈတ္ခမ္းကိုအသံထြက္သည္အထိနမ္းလိုက္တာ ဒီကေလး ကေလးမွဟုတ္ရဲ႕လား။
ကားနားအထိလိုက္ပို႔ေပးျပီး လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားေသာသည္းငယ္ ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္သြားမွ အင္အားမ်ားကုန္ခမ္းကာ အိမ္အေပါက္တြင္ထိုင္ခ်မိသည္။
ဒီခ်စ္သူေလးကို အေဝးပို႔ရအံုးမွာပါလားဆိုသည့္
အသိက ဂေယာင္ဆူးရင္ထဲ မသက္သာလွ။
မြန္းက်ပ္လာသည္အထိ ႏွလံုးသားကို စုပ္ကိုင္ခံထားရသည္ႏွယ္။
တေန႔နီးရမည္မွန္ေသာ္လည္း ခြဲခြာရမည့္ရက္ေပါင္းက တစ္ေန႔တစ္ရက္မွမကဘဲေလ။
လြမ္းတယ္သည္းငယ္။ အခုေလးတင္ ကိုကို႔မ်က္စိေရွ႕ကထြက္သြားတာေပမဲ့ ကိုကိုေသေလာက္ေအာင္လြမ္းတယ္။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
"ေျမးၾကီးေရ……ေျမး"
ငယ္စဥ္ကတည္းက အိပ္ယာထႏိႈးစရာမလိုေသာ ေျမးက အခုမ်ားေတာ့ မနက္8နာရီထိုးတာေတာင္ မနက္စာစားဖို႔ဆင္းမလာခဲ့။
အဖြားေအကပဲႏိႈးဖို႔လာခဲ့ရသည္။
"ေျမးေရ……အဖြားေျမးေရ
အိပ္ေနတုန္းလား တံခါးဖြင့္ပါအံုးကြယ္"
တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ အိပ္မႈန္႔စံုမႊားျဖင့္ေျမးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
ႏွဖူးကိုအသာစမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ ကိုယ္ပူတာမ်ိဳးမရွိ။
"ေျမး ေနမ်ားမေကာင္းဘူးလား
အဖြားကိုေျပာစမ္း"
"ေကာင္းပါတယ္အဖြား က်ေနာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
"ဒီအခ်ိန္ထိအိပ္ေနေတာ့
အဖြားကစိတ္ပူတာေပါ့ေျမးရယ္
မ်က္ႏွာသစ္ခဲ့ မနက္စာစားရေအာင္ ေနာက္က်ေနျပီ"
"မစားခ်င္ဘူးအဖြား က်ေနာ္အခန္းထဲမွာပဲေနအံုးမယ္"
"ေျမးရယ္ အဖြားသိတာေပါ့ အဖြားေျမးက
ေျမးငယ္ကိုသတိရေနတာမဟုတ္လား"
ထို႔သို႔ေျပာလုိက္ေတာ့ အဖြားျဖစ္သူ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးဝင္လာသည္။
"လြမ္းတယ္အဖြားရဲ႕
ခ်န္းေယာလ္လီကိုအရမ္းလြမ္းတယ္
က်နာ္မတရားဘူးေနာ္ ခ်န္းေယာလ္လီကိုနိုင္ငံျခားမသြားခိုင္းဘူးဆိုျပီး ညာလိုက္တာ ကေလးကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာကိုယံုေနတယ္"
"ေျမးရယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလား ဘာမွစိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔
ေျမးကေျမးငယ္အတြက္လိမ္ေပးတာေလ
ေျမးငယ္လဲထူးခ်ြန္တဲ့သူၾကီးျဖစ္မွ ေျမးငယ္ရဲ႕မိဘေတြေရာ ေျမးေရာ ဂုဏ္ယူရမွာေပါ့
ခဏခြဲရတာပါေျမးရယ္"
"အဖြား……Appaတို႔ကိုေခၚေပး
က်ေနာ္သူတို႔ကိုလဲလြမ္းတယ္"
"ေဟ……ေအးေအး ေခၚေပးမွာေပါ့ကြယ္"
ရည္းစားပူမိကာမွ မိဘကိုသတိရေသာ
ေျမးျဖစ္သူအားၾကည့္ကာ အဖြားကေတာ့ေခါင္းတခါတခါ။
မိဘေတြကေတာ့ သူတို႔သားကေခၚတယ္ဆို
မေျပးယံုတမယ္လာၾကလိမ့္မည္။
~~~~~~~~~~~
"ခ်န္းငယ္ ေစာေစာစီးစီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဘာဝင္လုပ္ေနတာလဲ"
"မေစာေတာ့ဘူး မားမားရဲ႕ အခ်ိန္ကိုၾကည့္
ခ်န္းကဖြားေလးကို မနက္စာကူေပးေနတာပါ"
"မိုးၾကိဳးပစ္ေတာ့မွာပဲ
မင္းဘယ္တုန္းက အခုလိုလုပ္ဖူးလို႔လဲ သူမ်ားလုပ္ေပးတာပဲစားေနျပီးေတာ့"
မနက္စာစားၾကေတာ့ ဖြားေလးရဲ႕ကင္ခ်ီထမင္းေၾကာ္ေၾကာင့္ ကိုကို႕အားခ်န္းေယာလ္သတိရသြားသည္။
"ဖြားေလး"
"ေဟ……"
"ကိုကိုက ထမင္းေၾကာ္သိပ္ၾကိဳက္တာ"
"ေဟာ……ေျမးေလးက ဂေယာင္ဆူးကို သတိရသြားျပီလား"
ဖြားေလးေမးတာကို ေခါင္းျငိမ့္ျပျပီး
ကိုကိုၾကိဳက္တက္ေသာ ထမင္းေၾကာ္ကို တစ္ဇြန္းယူစားလိုက္သည္။
ကိုကိုေရာ ဒီအခ်ိန္ဘာလုပ္ေနမလဲ။
မနက္စာေရာစားျပီးျပီလား။
ျပီးေရာေပါ့ ကိုကိုက7နာရီပံုမွန္စားေနၾကကို။
"ခ်န္းငယ္ ေတာ္ျပီလား"
"ဟုတ္ ပါး……
ခ်န္းမစားခ်င္ေတာ့ဘူး"
"အိမ္မွာပ်င္းရင္ ပါးဆုိင္လိုက္ခဲ့ေလ"
"မလိုက္ခ်င္ဘူး အိမ္မွာပဲေနမယ္"
အမၾကီးပတ္ကေတာ့ ပိုကိုပိုတယ္ဆိုေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ခ်န္းေယာလ္ကိုမဲ့ကာၾကည့္ေနသည္။
အဲ့အမၾကီးပတ္ကေတာ့ေလ လူကို ကိုယ္ခ်င္းမစာ။
~~~~~~~
တစ္ပတ္ေတာင္ရွိေနျပီ ကိုကိုက ခ်န္းေယာလ္စီကိုလာလဲမလာဘူး။
ေျပာေတာ့ လာေတြ႔မယ္ေလးဘာေလးနဲ႔။
ကိုကိုလာမေတြ႔ေတာ့လဲ ခ်န္းေယာလ္ပဲသြားေတြ႔ရမွာေပါ့။
မနက္က်ရင္ေတာ့ ပါးပါးကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းအံုးမွ။
ပါးပါးကလဲ ခုတေလာအလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းေတာ့မသိ။
နိုင္ငံျခားသြားစရာရွိလို႔ေတာ့ထင္သည္။
ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္တာေတြေရာ နိုင္ငံျခားမွ အိမ္တစ္လံုးရွာခိုင္းတာေတြေရာ နားစြန္နားဖ်ားေတာ့ၾကားသည္။
ပါးပါးတို႔က ခ်န္းေယာလ္မသိေအာင္မ်ား ဟန္းနီးမြန္းထပ္ထြက္ဖို႔ၾကံေနၾကတာလား။
အဲ့လုိေတာ့အျဖစ္မခံနိုင္ပါဘူး။
ပါးပါးတို႔ခရီးသြားရင္ ခ်န္းေယာလ္လဲလိုက္ကိုလိုက္မွာ။
မလိုက္ရလို႔ကေတာ့ ပါးတို႔လဲမသြားခိုင္းဘူး။
ညေနက်ရင္ ေသခ်ာေမးမွျဖစ္မည္။
"ေျမး အိမ္ေရွ႕ၾကီးမွာ
ဘာလို႔ထိုင္ေနတာလဲ"
"ပါးပါးတို႔ကိုေစာင့္ေနတာ"
"အခ်ိန္တန္ျပန္လာမွာပါကြယ္
အိမ္ထဲျပန္ဝင္"
"ေဟာ……ဟိုမွာ ပါးတို႔ကားလာျပီ"
ျခံနားေရာက္ခါနီးျပီျဖစ္ေသာကားစီေျပးသြားလိုက္သည္။
ေနာက္ခန္းမွာဝင္ထိုင္ျပီး အိမ္ထဲအထိျပန္လိုက္ခဲ့သည္။
"ခ်န္းက အျပင္အထိထြက္ၾကိဳတယ္ဆိုေတာ့ တစ္ခုခုလိုခ်င္ျပီထင္တယ္"
"မလိုခ်င္ပါဘူးပါးပါးရ
ပါးတို႔ ခ်န္းမသိေအာင္ ၾကံစည္ေနတာကိုေမးမလို႔ေစာင့္ေနတာ"
ပါးပါးကမားကိုျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။
မားကလဲအဓိပၸာယ္ပါေသာအၾကည့္ျဖင့္ ပါးပါးကိုျပန္ၾကည့္သည္။
ေသခ်ာတယ္ မဟုတ္တာတစ္ခုခုလုပ္ေနတာ။
"ပါးတုိ႔ေနာ္ ခ်န္းမသိေအာင္ ဘာေတြလ်ွိဳထားတာလဲ"
"ဘာမွမလ်ွိဳပါဘူးခ်န္းငယ္ရယ္
ေနာက္က်ေျပာျပမွာပါ"
"ခ်န္းကိုမေခၚဘဲနိုင္ငံျခားသြားဖို႔
စီစဥ္ေနၾကတာမဟုတ္လား
မရဘူးေနာ္ ခ်န္းေရာလိုက္မွာ"
"မဟုတ္တာခ်န္ူရယ္
သားမပါဘဲ မားတို႔ကသြားမလား"
"ဒါဆိုဘာကိစၥလဲေျပာ"
"ေနာက္ရက္မွေျပာျပမယ္
မားတို႔ပင္ပန္းလာတယ္ နားပါေစ"
"မရဘူးေနာ္ မားမားေျပာျပ……
ေျပာပါဆို……"
"ခ်န္း မား မဆူခ်င္ဘူးေနာ္
ေနာက္မွေျပာမယ္လို႔ေျပာထားတယ္မို႔လား
ေျပာတဲ့အထိေစာင့္ေလ"
"သားကိုမေအာ္ပါနဲ႔ကြာ မင္းကလဲ……
သားခ်န္းလာ ပါးပါးစီ ……"
အမၾကီးပတ္ကဆူ ပါးပါးကေခ်ာ့ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္တို႔
ပါးရင္ခြင္ထဲေအာ္တိုဝင္လိုက္ျပီးသား။
"ပါး…ခ်န္းကိုေျပာျပ"
ပါးကိုသိမ္းဖက္ထားရင္းေမးလိုက္သည္။
"ဟင္း……သားအတြက္လုပ္ေနတာ"
"ဘာကိုလဲ ပါး"
"နိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္ဖို႔
သားပညာေရးအတြက္ ပါးတို႔စီစဥ္ေနတာ"
"နိုင္ငံျခားမွာ ……ခ်န္းကိုသြားခိုင္းေနတာလား"
"3ႏွစ္ထဲပါခ်န္းရယ္ ခဏေလးပဲ"
"မသြားဘူး 3နွစ္မေျပာနဲ႔ ခဏေလးေတာင္ ကိုကိုမရွိတဲ့ေနရာကို မသြားခ်င္ဘူး
ကိုကိုကလဲ ခ်န္းကိုသြားခိုင္းမွာမဟုတ္ဘူး"
"ခ်န္း…ပါးေျပာတာကိုေသခ်ာနားေထာင္ပါအံုး"
"နားမေထာင္ဘူး……ခ်န္းကိုကို႔စီသြားမယ္"
"ဂေယာင္ဆူးမနက္ျဖန္လာလိမ့္မယ္
အဲ့က်မွ ေတြ႔လိုက္ေနာ္…မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သားရာ
မငိုပါနဲ႔"
"ခ်န္း မသြားဘူးေနာ္
လံုးဝမသြားဘူး"
"ေအးပါ ေအးပါ မသြားရဘူး"
အေပၚယံစကားႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္ေနေသာ ပါးရင္ခြင္ထဲကရုန္းကာ ခ်န္းေယာလ္အခန္းထဲေျပးဝင္ခဲ့သည္။
ပါးပါးလိမ္ေနတာ။ မသြားရဘူးေျပာျပီး ခ်န္းေယာလ္ကိုသြားခိုင္းေတာ့မွာ။
"ေျမးခ်န္းေရ တံခါးဖြင့္ပါအံုး"
"မဖြင့္ဘူး ခ်န္းဘယ္သူနဲ႔မွစကားမေျပာခ်င္ဘူး ဘယ္သူမွမလာခဲ့နဲ႔"
"ေျမး အဲ့လိုမဆိုးရဘူးေလ
ညကလဲထမင္းမစားဘူး ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့ကြယ္ ဖြားေလးေျပာတာနားေထာင္ေနာ္
ထြက္ခဲ့ပါအံုးေျမးငယ္ရယ္"
ေျမးျဖစ္သူ ညကတည္းကထမင္းေတာင္မစားေတာ့
အဖြားေအမွာမေနနိုင္။
"မစားခ်င္ဘူးလို႔ ဗိုက္လဲမဆာဘူး
ဖြားေလးလဲ ခ်န္းစီထပ္မလာပါနဲ႔"
"ေအာက္မွာ ဂေယာင္ဆူးေရာက္ေနတယ္
ေျမးမထြက္လာရင္ျပန္လႊတ္လိုက္မယ္"
"ဟင္"
ကိုကိုေရာက္ေနတယ္ေပါ့။
ခ်န္းေယာလ္ကိုကယ္တင္ေပးမဲ့ကိုကိုလာျပီ။
ခ်န္းေယာလ္နိုင္ငံျခားသြားစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။
ဟီး……ဟီး……ေပ်ာ္လိုက္တာ။
"ကိုကို"
အသံက်ယ္ၾကီးႏွင့္အတူအနားမွာတခါထဲဝင္ထိုင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကိုကို႔ခမ်ာ လန္႔ေတာင္သြားသည္။
"ကိုကိုကလဲဗ်ာ အခုမွပဲလာေတာ့တယ္
ေယာလ္ကလြမ္းေနတာ"
"အင္း ကိုကိုလဲလြမ္းပါတယ္"
"ဂေယာင္ဆူး သားခ်န္းနဲ႔စကားေျပာအံုး
အန္ကယ္တို႔အျပင္ခဏသြားအံုးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အန္ကယ္"
ခ်န္းေယာလ္လီမိဘေတြက ဂေယာင္ဆူးကိုအားကိုးစြာအိမ္မွာထားခဲ့ၾကသည္။
"ကိုကိုသိလား ပါးပါးနဲ႔မားမားက ေယာလ္ကိုနိုင္ငံျခားသြားခိုင္းေနၾကတာ
အဲ့ဒါကိုကိုေျပာေပးေနာ္ ေယာလ္မသြားခ်င္ဘူး"
"အင္းပါ အရင္ဆံုးကိုကိုေမးတာေျဖအံုး"
"ဟုတ္ ေမး"
"ကိုကို႔ကိုခ်စ္လား"
"ဘာမ်ားပါလိမ့္လို႔
ဘယ္အခ်ိန္ပဲေမးေမး ေယာလ္က ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ပဲေျဖမိမွာ"
"အင္း ေယာလ္နဲ႔ကိုကိုလက္ထပ္တဲ့အခါ
ေယာလ္ကကိုကို႔ကိုဘယ္လိုပံုစံျမင္ခ်င္လဲ"
"အဲ့ဒါကဘာကိုေမးတာလဲဟင္
ေယာလ္နားမရွင္းဘူး"
"တကယ္လို႔မ်ားကိုကိုက အခုလိုဟုတ္ဘဲ နံုခ်ာတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္လဲ ေယာလ္လက္ထပ္မွာလား"
"ကိုကိုျဖစ္ေနရင္ျပီးေရာ
ဘယ္လိုဘဝကပဲလာလာ ေယာလ္လက္ထပ္မွာ"
"ဒါေပမဲ့ကိုကိုကေတာ့ ေယာလ္ဘယ္လိုဘဝျဖစ္ျဖစ္လက္မထပ္နိုင္ဘူး
ကိုကိုလိုခ်င္တဲ့ ဘဝတစ္ခုေရာက္ေအာင္
သည္းငယ္ကိုတြန္းပို႔အံုးမွာ"
"ဘာလို႔လဲကိုကို ေယာလ္ကိုမခ်စ္လို႔လား"
"ခ်စ္လြန္းလို႔ေပါ့သည္းငယ္ရယ္
ကိုကိုလက္ထပ္မဲ့သည္းငယ္က အျမဲတမ္းကိုကို႔ထက္သာေနရမယ္ မသာရင္ေတာင္
နိမ့္က်တာမ်ိဳးကိုကိုမလိုခ်င္ဘူး
ကိုကိုတို႔နွစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္းေလးေတြခ်ည္းပဲမို႔
ပတ္ဝန္းက်င္ကသည္းငယ္ကိုေျပာဆိုမွာေတြလဲ
ကိုကိုမၾကိဳက္ဘူး ကိုကို႔သည္းငယ္က
အရာရာ ကိုကို႔ထက္သာျပီး ကိုကို႔အတြက္ ဂုဏ္ယူရတဲ့ ကေလးေလးပဲျဖစ္ေစခ်င္တာ
ကိုကိုေျပာတာနားလည္လား"
"နားလည္ပါတယ္ ေယာလ္ေၾကာင့္ ကိုကိုဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာမငယ္ေစရပါဘူး ေယာလ္အတြက္ ကိုကိုအျမဲဂုဏ္ယူေစရပါ့မယ္"
"အဲ့ဒါဆို အန္ကယ္တို႔စီစဥ္တာကိုသည္းငယ္လက္ခံရမယ္ နိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္
ျပန္လာရင္ ကိုကို႔အတြက္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ဂုဏ္ယူစရာေတြအမ်ားၾကီးသယ္လာခဲ့"
"ဒီမွာေနျပီး ေယာလ္ၾကိဳးစားရင္ေရာ
ေယာလ္ကိုကိုနဲ႔မခြဲခ်င္ဘူး"
"ခဏေလးပဲခြဲရမွာပါသည္းငယ္ရယ္
ျပီးရင္ကိုကိုက ေယာလ္အပိုင္ပဲေလ
ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆို ကိုကို႔အတြက္သည္းငယ္လုပ္မေပးနိုင္ဘူးလား"
"ခ်စ္တာေပါ့ ကိုကို႔ကိုခ်စ္လို႔
ေယာလ္မခြဲနိုင္တာေလဗ်ာ"
"သည္းငယ္က ကိုယ့္မခ်စ္ပါဘူးကြာ
တကယ္သာခ်စ္ရင္ ကိုကို႔စကားနားေထာင္ရမွာေပါ့ ကိုကိုမင္းေလးအခ်စ္ကိုမယံုၾကည္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ကိုကို"
ူအုန္းခနဲထြက္လာေသာ အသံခပ္ၾသၾသနွင့္အတူ
ခ်န္းေယာလ္လီေလးမ်က္ရည္တို႔ေဝ့ဝဲေနခဲ့သည္။
ဒီကေလးဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိရွလြယ္ရတာလဲ။
"ရတယ္……ကိုကိုျဖစ္ေစခ်င္သလို က်ေနာ္လုပ္ေပးမယ္
က်ေနာ္အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ဘူးဆိုတဲ့စကား
ေနာက္ထပ္မေျပာနဲ႔…က်ေနာ္ကိုကို႔ကိုစိတ္တိုမိလိမ့္မယ္
ေျပာ…က်ေနာ္ဘယ္အခ်ိန္သြားရမွာလဲ"
"စေနေန႔ ကိုကိုေလယာဥ္ကြင္းလိုက္ပို႔မယ္"
"မလိုဘူး က်ေနာ့္ဘာသာသြားမယ္
က်ေနာ့္အခ်စ္ကိုမယံုၾကည္နိုင္ေသးတဲ့ ကိုကိုနဲ႔လဲ
က်ေနာ္မေတြ႕ခ်င္ဘူး
ခင္ဗ်ားယံုၾကည္နိုင္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္မွ က်ေနာ္ျပန္လာခဲ့မယ္…ခင္ဗ်ားေစာင့္ေန"
မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုးနီကာ တဒုန္းဒုန္းေျပးတက္သြားေသာ
သည္းငယ္ကို ဂေယာင္ဆူးလိုက္မေခ်ာ့ျဖစ္ေတာ့။
သည္းငယ္ကို အနာဂတ္လွပေစခ်င္လို႔
အခုလိုေျပာရတာပါသည္းငယ္။
ကိုကို႔ကိုနားလည္ေပးပါ။
ခင္ဗ်ားဆိုျပီး စိမ္းစိမ္းကားကားေျပာသြားတာေတာ့ ခံစားရသား။
ဒီကေလးကြာ လူၾကီးကိုမေလးမစားနဲ႔။
💚💚💚💚💚💚💚💚
T.b.c
#HoneyChan
💚သောက်ကျိုးနည်းဖူးစာ💚
"တော်ပြီ……လုံးဝပဲနော်
ချန်းပြန်မလိုက်ချင်ပါဘူးဆို အီး…ဗြဲ
ကိုကို……ပြောပေးလေ
ယောလ်အိမ်မပြန်ချင်ဘူး "
"သည်းငယ်ကလဲ အိမ်ပြန်ရမှာပေါ့
ဒီမှာနေရင်လဲ ကိုကိုကရှိမှာမဟုတ်ဘူးလေ"
"မရှိတော့ ကိုကိုက ဘယ်သွားမှာလဲ"
"ကိုကိုကစာစစ်ဋ္ဌာနကိုသွားရမှာလေ အိမ်မှာနေဖို့အချိန်မရှိဘူး အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကိုလဲမရှိမဲ့အတူတူ
သည်းငယ်ကအိမ်ပြန်လိုက်သွားလိုက်လေ
ကိုကိုအားတဲ့အခါလာတွေ့မှာပေါ့"
"တကယ်လာတွေ့မှာလား မဟုတ်ရင် ယောလ်ကိုအဆိုးမပြောနဲ့"
"အင်း ကိုကို့ကိုမယုံဘူးလား"
"ယုံတယ်……"
"ယုံရင် အိမ်ပြန်နော်"
"အဲ့ဒါဆို အဝတ်စားတွေသွားယူလိုက်အုံးမယ်"
"အင်း"
ခန္ဓာကိုယ်ကြီးရမ်းကာ အိပဲ့အိပဲ့အပေါ်ထပ်တက်သွားသော သည်းငယ်ကိုကြည့်ကာ ဂယောင်ဆူးသက်ပြင်းလေးမသိမသာချမိသည်။
နိုင်ငံခြားကိုသွားဖို့ သူ့မိဘတွေကစီစဉ်နေပြီး
သည်းငယ်ချစ်တဲ့ ကိုကိုကပါ သဘောတူထားတာသိရင် သည်းငယ်မည်မျှစိတ်ဆိုးမလဲမသိ။
ကိုကိုလဲ ဘယ်လိုလြပ်အဝေးပို့ချင်ပါ့မလဲသည်းငယ်ရယ်။
ဒါပေမဲ့ သည်းငယ်အတွက်မို့ ကိုကိုကခွင့်ပြုပေးရမှာပဲလေ။
အချိန်ခဏလေးခွဲပြီးရင်တော့ ကိုကိုတို့နီးစပ်မှာပါ။
"သားဂယောင်ဆူး ချန်းလေးကို
နားချပေးမယ်မဟုတ်လား"
"ဘယ်အချိန်သွားဖို့စီစဉ်ထားတာလဲအန်ကယ်"
"ဒီလအတွင်းပဲ……ဟိုမှာကျောင်းမတက်ခင်
နေသားကျစေချင်လို့ စောစောစီစဉ်လိုက်တာ"
"ဟုတ်ကဲ့ 3နှစ်ဆိုတာ ခဏလေးလို့ပဲ
ကျနော်သတ်မှတ်ပါတယ် စိတ်ချပါ ကျနော်ယောလ်လီကို သေချာပြောပါ့မယ်
သူအိမ်ရောက်ရောက်ချင်းတော့ ဘာမှမပြောပါအုံး ကျနော်လာတွေ့မှကိုယ်တိုင်ပြောပါ့မယ်"
"အေးပါ အန်ကယ်မပြောပါဘူး
အန်ကယ်တို့လဲ သားတို့ကိုမခွဲထားချင်ပါဘူး
ဒါပေမဲ့ သားချန်းရဲ့ ပညာရေးအတွက်မို့ပါ"
"ကျနော်နားလည်ပါတယ်အန်ကယ်
ကျနော်ကိုယ်တိုင်လဲ ယောလ်ကို ထူးချွန်တဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်စေချင်ပါတယ်
လက်ထပ်ဖို့ကလဲ ယောလ်ကအရမ်းငယ်ပါသေးတယ် ကျောင်းပြီးတဲ့အထိ ကျနော်စောင့်နေနိုင်ပါတယ်"
အဝတ်စားအိတ်ကြီးမနိုင်မနင်းနှင့် အပေါ်ထပ်ကဆင်းလာသည့် ချန်းယောလ်လီကြောင့် စကားစကိုရပ်လိုက်ကြသည်။
"ကျနော်ပြီးပြီ"
"အေးအေး luggage ပါးကိုပေးကားပေါ်တင်လိုက်မယ်"
"ဟုတ်"
အန်ကယ်က ချန်းယောလ်လီအဝတ်စားအိတ်ကိုယူကာကားစီထွက်သွားသည်။
သည်းငယ်ကတော့မျက်နှာကြီးအိုချကာ ဂယောင်ဆူးရင်ခွင်ထဲမဆံ့မပြဲအတင်းပစ်ဝင်လာသည်။
ပြန်မလွှတ်ချင်အောင် လုပ်နေသည့်ခွေးပေါက်လေး။
"ယောလ်က ကိုကိုနဲ့ပဲနေချင်တာကို
အီး…"
ရင်ခွင်ထဲကနေ နှပ်တွေရှုံ့ကာငိုနေပြန်တော့
ဂယောင်ဆူးနှလုံးသားက မခံနိုင်စွာ နာကျင်ရပြန်သည်။
ဒီကလေးကြီးကိုသိပ်ချစ်မိနေပြီမဟုတ်ပါလား။
"သည်းငယ် ကိုကို့ကိုကြည့်……"
မျက်ရည်စတို့ပြည့်အိုင်နေသော မျက်ဝန်းဝိုင်းတို့ဖြင့်မော့ကြည့်သည်။
"ကိုကို့ကိုချစ်တယ်မို့လား"
ခေါင်းလေးကိုပုတ်သင်ညိုလေးလိုညိမ့်ပြသည်။
သည်းငယ်ရဲ့အမူအရာတိုင်းက ကိုကို့အတွက်
အချစ်တိုးရတယ်ချန်းယောလ်လီ။
"အိမ်ရောက်ရင်လဲ လိမ်မာရမယ်နော်
လူကြီးတွေပြောရင်နားထောင်ရမယ်
ကိုကိုစာစစ်ဋ္ဌာနမသွားခင်အထိ သည်းငယ်ကိုလာတွေ့မယ် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်…ကိုကိုယောလ်ကိုပဲချစ်ရမယ်နော် စာစစ်သွားရင် ဆရာမတွေကိုလဲ မကြည့်ရဘူးနော်"
ကိုကိုကဟောဒီလောကတစ်ခွင်မှာ ချစ်သည်းငယ်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲချစ်မဲ့သူပါ။
သည်းငယ်သိအောင် ကိုကိုမပြောတော့ဘူး
အချိန်တစ်ခုရောက်ရင် နားလည်လာလိမ့်မယ်။
"ကိုကိုကဘယ်သူ့ကိုမှမကြည့်ဘူး
သည်းငယ်ကိုပဲချစ်မှာ သည်းငယ်ကသာ
ကိုကို့ကို အဘိုးကြီးဆိုပြီး
ပစ်သွားဖို့မစဉ်းစားနဲ့"
"ယောလ်ကဘာလို့ပစ်သွားရမှာလဲ
ကိုကို့ကိုချစ်တာသိရဲ့သားနဲ့"
"သိပါတယ်ဗျာ……
လာကားပေါ်တက်ဖို့အချိန်တန်ပြီ
အန်ကယ်စောင့်နေရတာ အားနာစရာ"
"ကိုကို"
"ဟင်"
"နမ်းအုံး"
"ဟမ်……"
ရုတ်တရက်ကြီး နမ်းခိုင်းနေသောကြောင့်
လူကယောင်တောင်တောင်။
"တွေ့လား ကိုကိုကယောလ်ကို ငြိုငြင်ပြီ
အိမ်တောင်မပြန်ရသေးဘူး မလိုချင်တော့ဘူးမဟုတ်လား"
"ဟာ……မဟုတ်ပါဘူး သည်းငယ်ရယ်
အန်ကယ့်ကိုအားနာလို့ပါ"
"ပါးပါးကကားပေါ်မှာလေ မမြင်ပါဘူး"
ခြေစောင့်ကာ ကလေးတစ်ယောက်လို အနမ်းတောင်းနေသော သည်းငယ်သည် ဂယောင်ဆူးနှလုံးသားကို အဆုံးထိခြွေချချင်ဟန်တူသည်။
အရပ်ရှည်သည့်ကောင်လေးကိုမော့နမ်းတော့ ခြေဖျားထောက်ပစ်ကာ မေးဖျားကိုသာနမ်းမိသွားသည်။
"အဆိုးလေး"
"ချစ်လို့ပါဗျ……ပြွတ်စ်"
ဂယောင်ဆူးနှုတ်ခမ်းကိုအသံထွက်သည်အထိနမ်းလိုက်တာ ဒီကလေး ကလေးမှဟုတ်ရဲ့လား။
ကားနားအထိလိုက်ပို့ပေးပြီး လက်ပြနှုတ်ဆက်သွားသောသည်းငယ် မြင်ကွင်းက ပျောက်သွားမှ အင်အားများကုန်ခမ်းကာ အိမ်အပေါက်တွင်ထိုင်ချမိသည်။
ဒီချစ်သူလေးကို အဝေးပို့ရအုံးမှာပါလားဆိုသည့်
အသိက ဂယောင်ဆူးရင်ထဲ မသက်သာလှ။
မွန်းကျပ်လာသည်အထိ နှလုံးသားကို စုပ်ကိုင်ခံထားရသည်နှယ်။
တနေ့နီးရမည်မှန်သော်လည်း ခွဲခွာရမည့်ရက်ပေါင်းက တစ်နေ့တစ်ရက်မှမကဘဲလေ။
လွမ်းတယ်သည်းငယ်။ အခုလေးတင် ကိုကို့မျက်စိရှေ့ကထွက်သွားတာပေမဲ့ ကိုကိုသေလောက်အောင်လွမ်းတယ်။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
"မြေးကြီးရေ……မြေး"
ငယ်စဉ်ကတည်းက အိပ်ယာထနှိုးစရာမလိုသော မြေးက အခုများတော့ မနက်8နာရီထိုးတာတောင် မနက်စာစားဖို့ဆင်းမလာခဲ့။
အဖွားအေကပဲနှိုးဖို့လာခဲ့ရသည်။
"မြေးရေ……အဖွားမြေးရေ
အိပ်နေတုန်းလား တံခါးဖွင့်ပါအုံးကွယ်"
တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် အိပ်မှုန့်စုံမွှားဖြင့်မြေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
နှဖူးကိုအသာစမ်းကြည့်တော့လဲ ကိုယ်ပူတာမျိုးမရှိ။
"မြေး နေများမကောင်းဘူးလား
အဖွားကိုပြောစမ်း"
"ကောင်းပါတယ်အဖွား ကျနော်ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
"ဒီအချိန်ထိအိပ်နေတော့
အဖွားကစိတ်ပူတာပေါ့မြေးရယ်
မျက်နှာသစ်ခဲ့ မနက်စာစားရအောင် နောက်ကျနေပြီ"
"မစားချင်ဘူးအဖွား ကျနော်အခန်းထဲမှာပဲနေအုံးမယ်"
"မြေးရယ် အဖွားသိတာပေါ့ အဖွားမြေးက
မြေးငယ်ကိုသတိရနေတာမဟုတ်လား"
ထို့သို့ပြောလိုက်တော့ အဖွားဖြစ်သူ ရင်ခွင်ထဲခေါင်းတိုးဝင်လာသည်။
"လွမ်းတယ်အဖွားရဲ့
ချန်းယောလ်လီကိုအရမ်းလွမ်းတယ်
ကျနာ်မတရားဘူးနော် ချန်းယောလ်လီကိုနိုင်ငံခြားမသွားခိုင်းဘူးဆိုပြီး ညာလိုက်တာ ကလေးကတော့ ကျနော်ပြောတာကိုယုံနေတယ်"
"မြေးရယ် အဲ့ဒါကြောင့်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာလား ဘာမှစိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့
မြေးကမြေးငယ်အတွက်လိမ်ပေးတာလေ
မြေးငယ်လဲထူးချွန်တဲ့သူကြီးဖြစ်မှ မြေးငယ်ရဲ့မိဘတွေရော မြေးရော ဂုဏ်ယူရမှာပေါ့
ခဏခွဲရတာပါမြေးရယ်"
"အဖွား……Appaတို့ကိုခေါ်ပေး
ကျနော်သူတို့ကိုလဲလွမ်းတယ်"
"ဟေ……အေးအေး ခေါ်ပေးမှာပေါ့ကွယ်"
ရည်းစားပူမိကာမှ မိဘကိုသတိရသော
မြေးဖြစ်သူအားကြည့်ကာ အဖွားကတော့ခေါင်းတခါတခါ။
မိဘတွေကတော့ သူတို့သားကခေါ်တယ်ဆို
မပြေးယုံတမယ်လာကြလိမ့်မည်။
~~~~~~~~~~~
"ချန်းငယ် စောစောစီးစီး မီးဖိုချောင်ထဲဘာဝင်လုပ်နေတာလဲ"
"မစောတော့ဘူး မားမားရဲ့ အချိန်ကိုကြည့်
ချန်းကဖွားလေးကို မနက်စာကူပေးနေတာပါ"
"မိုးကြိုးပစ်တော့မှာပဲ
မင်းဘယ်တုန်းက အခုလိုလုပ်ဖူးလို့လဲ သူများလုပ်ပေးတာပဲစားနေပြီးတော့"
မနက်စာစားကြတော့ ဖွားလေးရဲ့ကင်ချီထမင်းကြော်ကြောင့် ကိုကို့အားချန်းယောလ်သတိရသွားသည်။
"ဖွားလေး"
"ဟေ……"
"ကိုကိုက ထမင်းကြော်သိပ်ကြိုက်တာ"
"ဟော……မြေးလေးက ဂယောင်ဆူးကို သတိရသွားပြီလား"
ဖွားလေးမေးတာကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး
ကိုကိုကြိုက်တက်သော ထမင်းကြော်ကို တစ်ဇွန်းယူစားလိုက်သည်။
ကိုကိုရော ဒီအချိန်ဘာလုပ်နေမလဲ။
မနက်စာရောစားပြီးပြီလား။
ပြီးရောပေါ့ ကိုကိုက7နာရီပုံမှန်စားနေကြကို။
"ချန်းငယ် တော်ပြီလား"
"ဟုတ် ပါး……
ချန်းမစားချင်တော့ဘူး"
"အိမ်မှာပျင်းရင် ပါးဆိုင်လိုက်ခဲ့လေ"
"မလိုက်ချင်ဘူး အိမ်မှာပဲနေမယ်"
အမကြီးပတ်ကတော့ ပိုကိုပိုတယ်ဆိုသော အကြည့်ဖြင့် ချန်းယောလ်ကိုမဲ့ကာကြည့်နေသည်။
အဲ့အမကြီးပတ်ကတော့လေ လူကို ကိုယ်ချင်းမစာ။
~~~~~~~
တစ်ပတ်တောင်ရှိနေပြီ ကိုကိုက ချန်းယောလ်စီကိုလာလဲမလာဘူး။
ပြောတော့ လာတွေ့မယ်လေးဘာလေးနဲ့။
ကိုကိုလာမတွေ့တော့လဲ ချန်းယောလ်ပဲသွားတွေ့ရမှာပေါ့။
မနက်ကျရင်တော့ ပါးပါးကိုလိုက်ပို့ခိုင်းအုံးမှ။
ပါးပါးကလဲ ခုတလောအလုပ်ရှုပ်နေသည်။
ဘာတွေလုပ်နေမှန်းတော့မသိ။
နိုင်ငံခြားသွားစရာရှိလို့တော့ထင်သည်။
လေယာဉ်လက်မှတ်ဖြတ်တာတွေရော နိုင်ငံခြားမှ အိမ်တစ်လုံးရှာခိုင်းတာတွေရော နားစွန်နားဖျားတော့ကြားသည်။
ပါးပါးတို့က ချန်းယောလ်မသိအောင်များ ဟန်းနီးမွန်းထပ်ထွက်ဖို့ကြံနေကြတာလား။
အဲ့လိုတော့အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး။
ပါးပါးတို့ခရီးသွားရင် ချန်းယောလ်လဲလိုက်ကိုလိုက်မှာ။
မလိုက်ရလို့ကတော့ ပါးတို့လဲမသွားခိုင်းဘူး။
ညနေကျရင် သေချာမေးမှဖြစ်မည်။
"မြေး အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ
ဘာလို့ထိုင်နေတာလဲ"
"ပါးပါးတို့ကိုစောင့်နေတာ"
"အချိန်တန်ပြန်လာမှာပါကွယ်
အိမ်ထဲပြန်ဝင်"
"ဟော……ဟိုမှာ ပါးတို့ကားလာပြီ"
ခြံနားရောက်ခါနီးပြီဖြစ်သောကားစီပြေးသွားလိုက်သည်။
နောက်ခန်းမှာဝင်ထိုင်ပြီး အိမ်ထဲအထိပြန်လိုက်ခဲ့သည်။
"ချန်းက အပြင်အထိထွက်ကြိုတယ်ဆိုတော့ တစ်ခုခုလိုချင်ပြီထင်တယ်"
"မလိုချင်ပါဘူးပါးပါးရ
ပါးတို့ ချန်းမသိအောင် ကြံစည်နေတာကိုမေးမလို့စောင့်နေတာ"
ပါးပါးကမားကိုပြန်လှည့်ကြည့်သည်။
မားကလဲအဓိပ္ပာယ်ပါသောအကြည့်ဖြင့် ပါးပါးကိုပြန်ကြည့်သည်။
သေချာတယ် မဟုတ်တာတစ်ခုခုလုပ်နေတာ။
"ပါးတို့နော် ချန်းမသိအောင် ဘာတွေလျှိုထားတာလဲ"
"ဘာမှမလျှိုပါဘူးချန်းငယ်ရယ်
နောက်ကျပြောပြမှာပါ"
"ချန်းကိုမခေါ်ဘဲနိုင်ငံခြားသွားဖို့
စီစဉ်နေကြတာမဟုတ်လား
မရဘူးနော် ချန်းရောလိုက်မှာ"
"မဟုတ်တာချန်ူရယ်
သားမပါဘဲ မားတို့ကသွားမလား"
"ဒါဆိုဘာကိစ္စလဲပြော"
"နောက်ရက်မှပြောပြမယ်
မားတို့ပင်ပန်းလာတယ် နားပါစေ"
"မရဘူးနော် မားမားပြောပြ……
ပြောပါဆို……"
"ချန်း မား မဆူချင်ဘူးနော်
နောက်မှပြောမယ်လို့ပြောထားတယ်မို့လား
ပြောတဲ့အထိစောင့်လေ"
"သားကိုမအော်ပါနဲ့ကွာ မင်းကလဲ……
သားချန်းလာ ပါးပါးစီ ……"
အမကြီးပတ်ကဆူ ပါးပါးကချော့တော့ ချန်းယောလ်တို့
ပါးရင်ခွင်ထဲအော်တိုဝင်လိုက်ပြီးသား။
"ပါး…ချန်းကိုပြောပြ"
ပါးကိုသိမ်းဖက်ထားရင်းမေးလိုက်သည်။
"ဟင်း……သားအတွက်လုပ်နေတာ"
"ဘာကိုလဲ ပါး"
"နိုင်ငံခြားမှာကျောင်းတက်ဖို့
သားပညာရေးအတွက် ပါးတို့စီစဉ်နေတာ"
"နိုင်ငံခြားမှာ ……ချန်းကိုသွားခိုင်းနေတာလား"
"3နှစ်ထဲပါချန်းရယ် ခဏလေးပဲ"
"မသွားဘူး 3နှစ်မပြောနဲ့ ခဏလေးတောင် ကိုကိုမရှိတဲ့နေရာကို မသွားချင်ဘူး
ကိုကိုကလဲ ချန်းကိုသွားခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး"
"ချန်း…ပါးပြောတာကိုသေချာနားထောင်ပါအုံး"
"နားမထောင်ဘူး……ချန်းကိုကို့စီသွားမယ်"
"ဂယောင်ဆူးမနက်ဖြန်လာလိမ့်မယ်
အဲ့ကျမှ တွေ့လိုက်နော်…မျက်ရည်တွေနဲ့သားရာ
မငိုပါနဲ့"
"ချန်း မသွားဘူးနော်
လုံးဝမသွားဘူး"
"အေးပါ အေးပါ မသွားရဘူး"
အပေါ်ယံစကားနှင့် နှစ်သိမ့်နေသော ပါးရင်ခွင်ထဲကရုန်းကာ ချန်းယောလ်အခန်းထဲပြေးဝင်ခဲ့သည်။
ပါးပါးလိမ်နေတာ။ မသွားရဘူးပြောပြီး ချန်းယောလ်ကိုသွားခိုင်းတော့မှာ။
"မြေးချန်းရေ တံခါးဖွင့်ပါအုံး"
"မဖွင့်ဘူး ချန်းဘယ်သူနဲ့မှစကားမပြောချင်ဘူး ဘယ်သူမှမလာခဲ့နဲ့"
"မြေး အဲ့လိုမဆိုးရဘူးလေ
ညကလဲထမင်းမစားဘူး ဗိုက်ဆာနေမှာပေါ့ကွယ် ဖွားလေးပြောတာနားထောင်နော်
ထွက်ခဲ့ပါအုံးမြေးငယ်ရယ်"
မြေးဖြစ်သူ ညကတည်းကထမင်းတောင်မစားတော့
အဖွားအေမှာမနေနိုင်။
"မစားချင်ဘူးလို့ ဗိုက်လဲမဆာဘူး
ဖွားလေးလဲ ချန်းစီထပ်မလာပါနဲ့"
"အောက်မှာ ဂယောင်ဆူးရောက်နေတယ်
မြေးမထွက်လာရင်ပြန်လွှတ်လိုက်မယ်"
"ဟင်"
ကိုကိုရောက်နေတယ်ပေါ့။
ချန်းယောလ်ကိုကယ်တင်ပေးမဲ့ကိုကိုလာပြီ။
ချန်းယောလ်နိုင်ငံခြားသွားစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။
ဟီး……ဟီး……ပျော်လိုက်တာ။
"ကိုကို"
အသံကျယ်ကြီးနှင့်အတူအနားမှာတခါထဲဝင်ထိုင်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကိုကို့ခမျာ လန့်တောင်သွားသည်။
"ကိုကိုကလဲဗျာ အခုမှပဲလာတော့တယ်
ယောလ်ကလွမ်းနေတာ"
"အင်း ကိုကိုလဲလွမ်းပါတယ်"
"ဂယောင်ဆူး သားချန်းနဲ့စကားပြောအုံး
အန်ကယ်တို့အပြင်ခဏသွားအုံးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့အန်ကယ်"
ချန်းယောလ်လီမိဘတွေက ဂယောင်ဆူးကိုအားကိုးစွာအိမ်မှာထားခဲ့ကြသည်။
"ကိုကိုသိလား ပါးပါးနဲ့မားမားက ယောလ်ကိုနိုင်ငံခြားသွားခိုင်းနေကြတာ
အဲ့ဒါကိုကိုပြောပေးနော် ယောလ်မသွားချင်ဘူး"
"အင်းပါ အရင်ဆုံးကိုကိုမေးတာဖြေအုံး"
"ဟုတ် မေး"
"ကိုကို့ကိုချစ်လား"
"ဘာများပါလိမ့်လို့
ဘယ်အချိန်ပဲမေးမေး ယောလ်က ကိုကို့ကိုချစ်တယ်လို့ပဲဖြေမိမှာ"
"အင်း ယောလ်နဲ့ကိုကိုလက်ထပ်တဲ့အခါ
ယောလ်ကကိုကို့ကိုဘယ်လိုပုံစံမြင်ချင်လဲ"
"အဲ့ဒါကဘာကိုမေးတာလဲဟင်
ယောလ်နားမရှင်းဘူး"
"တကယ်လို့များကိုကိုက အခုလိုဟုတ်ဘဲ နုံချာတဲ့လူတစ်ယောက်ဆိုရင်လဲ ယောလ်လက်ထပ်မှာလား"
"ကိုကိုဖြစ်နေရင်ပြီးရော
ဘယ်လိုဘဝကပဲလာလာ ယောလ်လက်ထပ်မှာ"
"ဒါပေမဲ့ကိုကိုကတော့ ယောလ်ဘယ်လိုဘဝဖြစ်ဖြစ်လက်မထပ်နိုင်ဘူး
ကိုကိုလိုချင်တဲ့ ဘဝတစ်ခုရောက်အောင်
သည်းငယ်ကိုတွန်းပို့အုံးမှာ"
"ဘာလို့လဲကိုကို ယောလ်ကိုမချစ်လို့လား"
"ချစ်လွန်းလို့ပေါ့သည်းငယ်ရယ်
ကိုကိုလက်ထပ်မဲ့သည်းငယ်က အမြဲတမ်းကိုကို့ထက်သာနေရမယ် မသာရင်တောင်
နိမ့်ကျတာမျိုးကိုကိုမလိုချင်ဘူး
ကိုကိုတို့နှစ်ယောက်က ယောကျာ်းလေးတွေချည်းပဲမို့
ပတ်ဝန်းကျင်ကသည်းငယ်ကိုပြောဆိုမှာတွေလဲ
ကိုကိုမကြိုက်ဘူး ကိုကို့သည်းငယ်က
အရာရာ ကိုကို့ထက်သာပြီး ကိုကို့အတွက် ဂုဏ်ယူရတဲ့ ကလေးလေးပဲဖြစ်စေချင်တာ
ကိုကိုပြောတာနားလည်လား"
"နားလည်ပါတယ် ယောလ်ကြောင့် ကိုကိုဘယ်တော့မှ မျက်နှာမငယ်စေရပါဘူး ယောလ်အတွက် ကိုကိုအမြဲဂုဏ်ယူစေရပါ့မယ်"
"အဲ့ဒါဆို အန်ကယ်တို့စီစဉ်တာကိုသည်းငယ်လက်ခံရမယ် နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသွားသင်
ပြန်လာရင် ကိုကို့အတွက် အချစ်တွေနဲ့ဂုဏ်ယူစရာတွေအများကြီးသယ်လာခဲ့"
"ဒီမှာနေပြီး ယောလ်ကြိုးစားရင်ရော
ယောလ်ကိုကိုနဲ့မခွဲချင်ဘူး"
"ခဏလေးပဲခွဲရမှာပါသည်းငယ်ရယ်
ပြီးရင်ကိုကိုက ယောလ်အပိုင်ပဲလေ
ကိုကို့ကိုချစ်တယ်ဆို ကိုကို့အတွက်သည်းငယ်လုပ်မပေးနိုင်ဘူးလား"
"ချစ်တာပေါ့ ကိုကို့ကိုချစ်လို့
ယောလ်မခွဲနိုင်တာလေဗျာ"
"သည်းငယ်က ကိုယ့်မချစ်ပါဘူးကွာ
တကယ်သာချစ်ရင် ကိုကို့စကားနားထောင်ရမှာပေါ့ ကိုကိုမင်းလေးအချစ်ကိုမယုံကြည်ချင်တော့ဘူး"
"ကိုကို"
ူအုန်းခနဲထွက်လာသော အသံခပ်သြသြနှင့်အတူ
ချန်းယောလ်လီလေးမျက်ရည်တို့ဝေ့ဝဲနေခဲ့သည်။
ဒီကလေးဘာလို့အဲ့လောက်ထိရှလွယ်ရတာလဲ။
"ရတယ်……ကိုကိုဖြစ်စေချင်သလို ကျနော်လုပ်ပေးမယ်
ကျနော်အချစ်ကို မယုံကြည်ဘူးဆိုတဲ့စကား
နောက်ထပ်မပြောနဲ့…ကျနော်ကိုကို့ကိုစိတ်တိုမိလိမ့်မယ်
ပြော…ကျနော်ဘယ်အချိန်သွားရမှာလဲ"
"စနေနေ့ ကိုကိုလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့မယ်"
"မလိုဘူး ကျနော့်ဘာသာသွားမယ်
ကျနော့်အချစ်ကိုမယုံကြည်နိုင်သေးတဲ့ ကိုကိုနဲ့လဲ
ကျနော်မတွေ့ချင်ဘူး
ခင်ဗျားယုံကြည်နိုင်လောက်တဲ့အချိန်မှ ကျနော်ပြန်လာခဲ့မယ်…ခင်ဗျားစောင့်နေ"
မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနီကာ တဒုန်းဒုန်းပြေးတက်သွားသော
သည်းငယ်ကို ဂယောင်ဆူးလိုက်မချော့ဖြစ်တော့။
သည်းငယ်ကို အနာဂတ်လှပစေချင်လို့
အခုလိုပြောရတာပါသည်းငယ်။
ကိုကို့ကိုနားလည်ပေးပါ။
ခင်ဗျားဆိုပြီး စိမ်းစိမ်းကားကားပြောသွားတာတော့ ခံစားရသား။
ဒီကလေးကွာ လူကြီးကိုမလေးမစားနဲ့။
💚💚💚💚💚💚💚💚
T.b.c
#HoneyChan