အိနြ္ဒရေရှင်၊ သိက္ခာရှင်ကြီးက အဖေ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၊ သူများလင်နဲ့မှ ဖောက်ပြန်ရသလား။
ဆံပင်အရှည်၊ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်တတ်တဲ့ သူက ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့ အခြားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အလိုးခံနေရသလား။
စည်းကမ်းကြီးသလို အနေအထိုင်ပိရိသူကြီးက ကိုယ့်အိပ်ယာခန်းအတွင်းမှာ သူများယောကျာ်းကို မက်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းကာ ဆောင့်လိုးသမျှ ခံနေသတဲ့လား။
စကားကိုတိုးတိုးညှင်သာပြောတတ်သူကြီးက ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခေါင်းကိုမော့လိုက် လည်ကိုခါလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာငြီးငြူလိုက်နဲ့ နောက်ကလိုးနေသူနဲ့အပြိုင် အလိုက်သင့်လိုက်ပါနေသတဲ့လား။
**************
ဒီနေ့ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း အရက်သောက်နေမိတယ်။ တခါတလေ ဘယ်သူမှမပါဘဲ တယောက်တည်းထိုင်သောက် ၊ ပြီးတွေးချင်ရာတွေးနေမိတာ စည်းစိမ်တစ်မျိုးပေါ့။
ဒါပေမယ့် ဒီနေ့သောက်တာကတော့ စိတ်ညစ်တာတွေ၊ စိတ်ရှုပ်နေရတာတွေကြောင့်ပါ။ အခုလည်း သောက်ရင်း ဘဝတစ်လျောက်လုံး ကိုယ်ဖြတ်သန်းခဲ့ရပုံတွေ ပြန်တွေးမြင်နေမိတယ်။ ပျော်စရာတွေ၊ စိတ်ညစ်စရာတွေနဲ့အတူ ကိုယ်ကြမှ ဒါမျိုးအဖြစ်တွေ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ အကြိမ်ကြိမ်တွေ့နေရပုံကို အံ့သြမိပါတယ်။
ကျွန်တော့်အကြောင်းပြန်စဉ်းစားရင် ငယ်ဘဝက စရမှာပေါ့လေ။ ကျွန်တော်နာမည်က ခေတ်။ ကျွန်တော့်မှာ ၄ နှစ်သားလောက်တည်းက အဖေမရှိခဲ့ဘူး။ အဖေသေတာမဟုတ်ဘူး။ ဘာအကြောင်းပြချက်ရှိမှန်းမသိပဲ ရုတ်တရက် အိမ်ကထွက်သွားခဲ့တာပါ။ ငယ်စဥ္ကတော့ ဘာမှန်းမသိခဲ့ဘူးပေါ့။ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြတဲ့ မိသားစု၊ အဖေဟာ အမေနဲ့လည်း ရန်မဖြစ်ပဲ ရုတ်တရက်ပျောက်သွားတာပဲ သိရပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုမေးတိုင်း မင်းအဖေနောက်မိန်းမယူသွားတယ်ပဲပြောတယ်။ ကျနော်လည်း ဒီအတိုင်းပဲ လက်ခံပြီး ကလေးဘဝတလျောက်လုံး အဖေ့ကို မုန်းခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်နည်းနည်းသိတတ်လာတော့ အဖေ့သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း မေးကြည့်ပါတယ်။ သူတို့ပြောတာကတော့ အပေါင်းအသင်းတွေကို ခင်မင်အနစ်နာခံတတ်ပြီး ကျနော်အမေနဲ့ ကျနော်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ အဖေ၊ ဘာကြောင့်ထွက်သွားလဲ သူတို့လည်း မစဉ်းစားတတ်ဘူးတဲ့။ ဒါပေမယ့် အဖေ နောက်မိန်းမယူသွားတာ မဟုတ်သလို မိန်းမကိစ္စလည်း အရှုပ်အရှင်းကင်းတဲ့သူတဲ့။ ဒါဆိုအဖေဘာကြောင့် အိမ်ကထွက်သွားလဲ။ အဲဒီလိုသိရပြီးနောက် အဖေ့အပေါ် စိတ်ဆိုးနည်းနည်းပြေလာပါတယ်။
အဖေ့ကိုစိတ်ဆိုးပြေတဲ့နေ့က ကျနော်အသက် ၁၃ နှစ်၊ ၇ တန်းကျောင်းသားဘဝမှာပါ။ အဲဒီနေ့ဟာ ကျနော်ဘဝမှာ အထင်အမြင်တွေ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပြောင်းလဲသွားတဲ့နေ့တစ်နေ့ပေါ့။ ကျနော်ဘဝခံယူချက်၊ ခံစားချက်တွေ စတင်ပြောင်းလဲခဲ့တဲ့နေ့မို့ အဲဒီနေ့အကြောင်းကို ရင်နာနာနဲ့ သေချာပြောပြပါ့မယ်။
အဲဒီနေ့က ကျောင်းမှာအစမ်းစာမေးပွဲရှိလို့ ကျောင်း နေ့တဝက်စောလွှတ်တယ်။ ပထမတော့ ဒါမျိုးရခဲတဲ့အခွင့်အရေးကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မြို့ထဲလျောက်လည်ကြတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်း အောင်လေးက အပြာကားပြတဲ့ ဗွီဒီယိုရုံသွားမယ်အတင်းခေါ်နေတဲ့အခါ ကျန်တဲ့သူတွေ လိုက်သွားပေမယ့် ကျနော်မလိုက်တော့ဘူး။ ဗွီဒီယိုပြီးမယ့်အချိန်က ကျောင်းလွှတ်ချိန်ထက် နောက်ကျတတ်တာမို့ အမေစိတ်ပူနေမှာစိုးတာနဲ့ အိမ်ပဲပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ တကယ်ဆို အောင်လေးအတင်းခေါ်တဲ့နောက် လိုက်သွားမိရင် ဒီဇာတ်လမ်းဟာ တမျိုးတဖုံပြောင်းသွားနိုင်ပါတယ်။
အိမ်ရှေ့ခြံဝင်းရှေ့ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ဦးသန့်စင်ကားရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အရင်ကလည်း လာနေကျပါ။ ဒါပေမယ့် သူလာတိုင်း ကျနော်ကျောင်းလွှတ်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချိန်၊ သူ့ပွဲရုံပိတ်ချိန် ညနေပိုင်းမှ အိမ်ကိုလာကာ စာရင်းများရှင်းတာ အပ်တာလုပ်နေကျပါ။ အခုခပ်စောစောရောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဘာအရေးကြီးတာများရှိလို့လဲ?
ဒီနေရာမှာဦးသန့်စင်အကြောင်း နည်းနည်းပြောရအုံးမယ်။ သူက အဖေ့သူငယ်ချင်းအရင်းပဲ။ အဖေရှိစဥ္က ပွဲရုံနှစ်ခုရှိကာ တစ်ခုကို ကိုယ်ပိုင်လုပ်ပြီး တစ်ခုကိုတော့ ဦးသန့်စင်တောင်းဆိုလို့ စပ်တူလုပ်ကြတယ်လို့ သိရပါတယ်။ အဖေမရှိချိန် ပွဲရုံနှစ်ခုလုံးကို အတတ်နိုင်ဆုံးကြီးကြပ်ပေးကာ မိတ်ဆွေကောင်းပီသစွာ ဆက်လုပ်ပေးပါတယ်။ အမေကတော့ ကိုယ်ပိုင်ပွဲရုံကို မနက်ပိုင်းလောက်ပဲသွားတတ်ပါတယ်။
အခုလာတာ ပွဲရုံကိစ္စလား ? ဒါမှမဟုတ် အမေတခုခုဖြစ်လို့များ ရောက်လာတာလား။ အရင်က အမေခေါင်းမူးလို့ ဆေးခန်းပြရင်လည်း ကျနော်လိုက် မသွားဖြစ်ရင် ဦးသန့်စင် လိုက်ပို့နေကြပါ။ တခါတလေ သူ့မိန်းမ ဒေါ်ယမင်းပါ ပါလာတတ်တယ်။ ဒါနဲ့ကျနော် စိယုံစိထားတဲ့ ခြံတံခါးကို တွန်းပြီးဝင်လာတယ်။ အရင်ကရောက်ရင် ခြံအပြင်က အမေ့ကိုအော်ခေါ်နေကျပေမယ့် ဧည့်သည်ရောက်နေလို့ ခြံတံခါးဖွင့်ထားတာပါ။
ဘာမှမထူးခြားဘူးထင်ပေမယ့် အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးမကြီးအရောက်မှာ ထူးခြားမှု စတွေ့ရပါတယ်။ တံခါးကို အတွင်းကသော့ခတ်ထားတယ်။ ဒါဧည့်သည်ရောက်နေရင် လုပ်ရိုးလုပ်စဥ္မဟုတ်။ ဦးသန့်စင်ကားထားပြီး တခြားသွားလို့လား ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဖိနပ်စင်ဘေးမှာယောကျာ်းစီးဖိနပ်တရံတွေ့ရသည်။ ဧည့်ခန်းမှာလည်း လူရိပ်လူယောင်မမြင်။ ကျနော်ခေါင်းထဲ ဒိုင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ရင်တွေတုန်လာသည်။ ဒီမြင်ကွင်း ဒီလိုပုံစံတွေ ခိုးကြည့်နေကျ အပြာကားတွေထဲ တွေ့ဖူးနေကြပါ။
"ဘုရား၊ ဘုရား ကျနော်ထင်တာ မဟုတ်ပါစေနဲ့"
အတွေးနဲ့လန့်သွားပေမယ့် အိနြ္ဒရေကြီးတဲ့ အမေ့ကိုယုံတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ် ရိုးသားပွင့်လင်းစွာ ဖြင့် စည်းကမ်းတကျ ဆက်ဆံတတ်တဲ့အမေ၊ ဒါမျိုးဖြစ်မည်မဟုတ်။ မိမိသက်တမ်းတလျောက် သူတို့နှစ်ဦးကြား မရိုးသားတာ တခါမှမတွေ့ဖူးပါ။ ဒါပေမယ့် ဒါကဘာလဲ ?
အတွေးများနဲ့ ကျနော်ဟာ လှမ်းခေါ်ဖို့လုပ်နေရင်း မခေါ်ဖြစ်တော့။ အိမ်ခေါင်းရင်းမှ ပတ်ကာ အမေ့အခန်းကို ပြတင်းပေါက်မှ ကြည့်မယ်။ လိုက်ကာအမြဲကာထာျးပမယ့် ဘေးနားမှာ မလုံပဲ နည်းနည်းလွတ်နေတာကို ကျနော်သိတယ်။ အိမ်ကပြတင်းပေါက်မှ လိုက်ကာတိုင်း ဒီလိုပဲဖြစ်နေတာလေ။
အသံမမြည်အောင်သတိထားရင်း အမေ့အခန်းပြတင်းပေါက်နား ရောက်လာတယ်။ လိုက်ကာဘေးဘက်အနားတွန့်နေတာတွေ့ရတယ်။ ချောင်းကြည့်ခါနီး နည်းနည်းစိုးရွံ့မိတယ်။ ငါကြည့်ရဲပါ့မလား။ တကယ်လို့ထင်တာဟုတ်နေရင် ငါလက်ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ ကို့ကိုယ်ကို ပြန်မေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အတွေးမဆုံးခင် မျက်လုံးက လိုက်ကာစကြားမှ အခန်းထဲကိုကြည့်လိုက်မိလေတယ်။
ဟာ ! အသံမထွက်အောင်မနည်းထိန်းလိုက်ရတယ်။ မြင်လိုက်ရတဲ့ တစွန်းတစကြောင့် ခေါင်းမိုးကြိုးပစ်ခံရသလို ပူထူသွားတယ်။ အံ့သြပြီးပါးစပ်ကအဟောင်းသား။ မျက်လုံးပြူး၊ လူတကိုယ်လုံးတုံဆင်းသွားတယ်။
တသက်လုံးအထင်ကြီးလေးစားခဲ့ရတဲ့အမေ၊ အခန်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်၊ နောက်ကလူက တခဏအတွင်း ဘယ်သူလည်း သေချာမသိလိုက်ပေမယ့် ဟိုလူ ဦးသန့်စင်ပဲ နေမှာပါ။ သေချာအောင်လည်း ထပ်မကြည့်ရဲ။ မျက်ရည်များကြကာ အလွန်ဝမ်းနည်းနေမိပြီ။ မိမိရှေ့မှာ တခါမှသံသယဖြစ်ဖွယ်မတွေ့ဖူးသဖြင့် အမေ့ကို ဒီလူကြီးအတင်းမုဒိန်းကျင့်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဒါဆို အမေ့ကို သူကယ်ရမယ်လေ။
ဒီလိုအထင်ဖြင့် ကျနော်ဟာ အထဲကိုပြန်ချောင်းကြည့်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မျက်ရည်များကျနေတာကြောင့် အားလုံးဝိုးတဝါးတာ။ ဒါနဲ့မျက်ရည်သုတ်ပြီးပြန်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့...
ခုတင်အောက်မှာ မက်တပ်ရပ်ပြီး ခုတင်ဘောင်ကိုကိုင်ကာ ကုံးနေတဲ့အမေ့ကို အနောက်က ဦးသန့်စင်မှ အားပါးတရ ချနေတာပါ။ ဒီပုံစံက ဘယ်လိုအလိုမတူတာဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူကိုယ်တိုင်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး မက်တပ်ကုံးပေးနေတာလေ။ ပြီးတော့ အနောက်ကစောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟ၊ ခေါင်းမော့လိုက်၊ နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ကုံးနေတာလေ။ ဒီပုံစံက အလိုမတူတာမဟုတ်သလို၊ အခုမှစလိုးကြတဲ့ ပုံစံမဟုတ်ဘူးဆိုတာ အပြာကားတွေခိုးကြည့်ထားလို့ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။
ဟိုလူကြီးက အနောက်ကနေပါးစပ်မှ ပြောပြီးလိုးနေပေမယ့် အမေ့အခန်းက အသံနည်းနည်းလုံလို့ ဘာမှသိပ်မကြားရပါ။ လိုးနေတာက အားပါးတရ။ အားနဲ့စောင့်လိုက်၊ အပေါ်ပင့်လိုးလိုက်၊ အမေ့ခါးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ ခွေးကြီး ပွဲတော်တွေ့နေမှာပေါ့။ ကျနော်မှာကြည့်မိနေရင်း ဝမ်းနည်းမှု၊ ယူကြုံးမရမှုနဲ့ နှမြောတသမှုကို ခံစားနေရပါတယ်။ ကျနော်အမြင်မှာ အဖေမရှိတော့တဲ့နောက် ၉ နှစ်နီးပါး တကိုယ်တည်းနေနေရတဲ့ အမေ့အပေါ် နည်းနည်းနားလည်ပေးပေမယ့် ဖြစ်မှဖြစ် သူများလင်ကြီးနဲ့မှ ဖြစ်ရသလားလို့ နှမြောဝမ်းနည်းမှုဖြစ်တာပါ။
အိနြ္ဒရေရှင်၊ သိက္ခာရှင်ကြီးက အဖေ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၊ သူများလင်နဲ့မှ ဖောက်ပြန်ရသလား။ ဆံပင်အရှည်၊ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်တတ်တဲ့ သူက ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့ အခြားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အလိုးခံနေရသလား။ စည်းကမ်းကြီးသလို အနေအထိုင်ပိရိသူကြီးက ကိုယ့်အိပ်ယာခန်းအတွင်းမှာ သူများယောကျာ်းကို မက်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းကာ ဆောင့်လိုးသမျှ ခံနေသတဲ့လား။ စကားကိုတိုးတိုးညှင်သာပြောတတ်သူကြီးက ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခေါင့်ကိုမော့လိုက် လည်ကိုခါလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာငြီးငြူလိုက်နဲ့ နောက်ကလိုးနေသူနဲ့အပြိုင် အလိုက်သင့်လိုက်ပါနေသတဲ့လား။
ဟိုသူတောင်းစားကြီးကလည်း ကိုယ့်မှာမိန်းမနဲ့ သမီးလေးရှိရဲ့နဲ့ သူငယ်ချင်းမိန်းမကို ကောင်းကောင်းပွဲတော်တည်နေပါတယ်။ အေးလေ၊ ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမယ့် လင်နဲ့မပေါင်းတာ ၉ နှစ်နီးပါးရှိသလို ချပ်ရပ်လှပပြီး ဖင်ကျောတောင့်တောင့် မိန်းမမျိုးကို ဘယ်အလွတ်ပေးမလဲ။ ကြုံးလို့ရတုံး အသေကြုံးမှာပေါ့။ ပြောမယ့်တာပြောရတာပါ။ ဘယ်ကတည်းက ကြုံးနေလဲမှ မသိတာ။ မိမိသာ ယုံကြည်မှု လွန်ကဲပြီးမသိတာလေ။
ကျနော်မှာကြည့်နေရင်း ဒေါသထွက်တာတွေ၊ ဝမ်းနည်းတာတွေအစား နာကြည်းစိတ်တာပိုတိုးလာမိတယ်။ အရင်က ကြည်ဖို့မရဲဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ သူတို့တောင်အရှက်မရှိ ဖောက်ပြန်ပြီးလိုးသေးတာ ငါကဘာရှက်ရမှာလဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကိုယ့်အမေပေမယ့် ကိုယ့်သားမျက်နှာမှမထောက် သူများလင်နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာ ငါလည်း ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးလို့ စိတ်မိုက်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပါတယ်။
ဒီလိုနှစ်ယောက်သား လိုးနေကြတုံး အမေကနောက်လှည့်ပြီး ဘာပြောလည်းမသိ။ ဟိုလူက ခေါင်းညှိတ်ပြကာ လေးငါးချက်လောက် ဆက်လိုးပြီးရပ်လိုက်တယ်။ အဲအချိန်အမေမှာ ရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားတယ်။ နောက်ကအားပါးပါးတဆုံးလိုးပြီး ခါးကိုင်ထားတဲ့လက်လွှတ်လိုက်တော့ ရှေ့ကကုတင်ပေါ် ပစ်ကျသွားတာပေါ့။ မအေလိုးကြီးက သူများအမေကို အလကားလာလိုးတာတောင် ပက်စက်လှချီလားဟု ဒေါသထွက်မိပါတယ်။ ဂျပန်ကားထဲကကောင်တွေထက်ကောင်တွေလိုပါလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဟိုတယောက်ကလည်း ဒီလောက်ဖင်သရမ်းတာ ခံပေါ့ဟု မှတ်နေတုံး လဲနေရာက လှိမ့်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လပ်လှန်လိုက်ပါတယ်။ ဟိုလူကပါ အပေါ်တက်သွားတယ်။ ဒါဆိုခုနအမေက မက်တပ်ရပ်အလိုးခံရတာညောင်းလာလို့ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့ ပြောတာဖြစ်မယ်။
အခုမှ သူတို့ပြောတာကို ကြားချင်လာမိတယ်။ ဒါမျိုး live ကတော်ယုံကြည့်ဖို့မလွယ်။ အရင်ကသူငယ်ချင်းအောင်လေးနဲ့ ဗွီဒီယိုရုံမှာ အပြာကားခိုးကြည့်ရတာတောင် ဒီလောက်ဖီးမလာ။ တစ်ခုပဲ။ အခံမင်းသမီးက ကိုယ့်အမေဖြစ်နေတာ။
အခုချောင်းကြည့်တဲ့နေရာကလည်း အခန်းရဲ့ သုံပုံနှစ်ပုံလောက်ပဲ မြင်ရတယ်။ အမေ့ကုတင်ကို ခြေရင်းတပိုင်းပဲ မြင်ရတယ်။ သူတို့လိုးမယ် အပေါ်ပိုင်းက မမြင်ရပါဘူး။ ကြည့်ဖို့ရဲနေမှ ဆက်ကြည့်ချင်တယ်။ သူတို့ပြောတာလည်း ကြားချင်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေရာမှာလည်း ကြာရှည်မနေချင်။ အိမ်က ကိုယ်ပိုင်ဝန်းနဲ့နေလို့ တခြားအိမ်တွေက ကိုယ့်ကို မမြင်နိုင်ဘူးဆိုပေမယ့် လိပ်ပြာမလုံ။ ကိုယ်ချောင်းနေတာ ကိုယ့်အမေလေ။
ကျနော်အကြံတခုရတယ်။ အမေ့အခန်းကအသံ ကြားရဖို့ဆို အိမ်ထဲဝင်မှရမယ်။ အမေ့အခန်းဘေးက ပစ္စည်းဟောင်းတွေထားတဲ့ စတိုခန်း။ ဒီအခန်းနဲ့ အမေ့အခန်းက အထပ်သားထူထူနံရံပဲခြားထားတာ။ အရင်က ကြွက်ဖောက်လို့ နံရံမှာ အပေါက်တွေရှိနေတယ်။ ပြီးတော့ တခါတလေပစ္စည်းဟောင်းဝင်ရှာနေရင် အမေ့အခန်းထဲက ဘုရားရှိခိုးသံတွေ၊ ဖုန်းပြောသံတွေ အတိုင်းသား ကြားနေရတယ်။ စတိုခန်းမို့ မှောင်မဲ၊ လူမနေလို့ ဝင်ချောင်းဖို့အစဉ်ပြေတယ်။ အိမ်ထဲဝင်ဖို့က အိမ်နောက်က အမှိုက်ပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်က ဝင်လို့ရတယ်လေ။ အဲ့အပေါက်က ကလန့်ထိုးပိတ်တာ။ နေ့ခင်းဆို အထာသိရင် ဖွင့်လို့ရတယ်။
ဒါနဲ့ကျနော် အိမ်ထဲကို ရအောင်ဝင်၊ အသံမထွက်အောင်ဂရုစိုက်ပြီး စတိုခန်းထဲဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ဘာသံမှ မကြားရလို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ထင်မိတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သူတို့ မလိုးတော့တာလား။ ဒါနဲ့ချောင်းမယ့်အပေါက်က အထပ်သားနံရံအောက်ခြေနဲ့ အပေါ်ဘက်မှာ တွေ့ရတယ်။ အောက်ကအပေါက်တွေက ကုန်းချောင်းရင်တောင်မလွယ်။ ဒါနဲ့ ခုံဟောင်းတလုံးပေါ်ကတက်ကာ အပေါက်မှ ကြည့်လိုက်တယ်။
အသံမကြားပါလားအောက်မေ့တယ်။ သူတို့က အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲကာ ကစ်စင်ရိုက်နမ်းနေတာကိုး။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး။ နမ်းနေတာအားရပါးရ။ အမေ့လို တည်တည်ကြည်ကြည်နေတတ်တဲ့သူက ဒါမျိုးနမ်းတက်လိမ့်မယ် မထင်မိဘူး။ လက်တွေလှုပ်နေလို့ ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ဦးသန့်စင်လီးကိုကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေတယ်။ ဟိုလူကလည်း တဖက်က ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးနမ်းနေသလို တဖက်က အမေ့အဖုတ်ကို နှိုက်နေတာလေ။
ဆက်ရန်_
#credit_အချစ်အိမ်ကလေး
#mnsမြကျွန်းညိုဖိုရမ်မှကူးယူသည်