[ Zawgyi ]
အခန္း ( ၇ )
( နိမိတ္ဆိုးၾကယ္တံခြန္ ႏွင့္ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာသူ )
- အိမ္ေရွ႕စံ မဟုတ္ဘူးပဲ -
ေယာ့(ခ္)သည္ ' မနက္ျဖန္ ' ဟူေသာ ေန႔ရက္အား အလြန္ေရာက္ခ်င္စိတ္ျဖင့္ အျမန္အိပ္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ထားသည္ ။ ထိုသည္မွာ ရု(သ္)လက္(စ္)ကုိယ္တိုင္လည္း ခြၽင္းခ်က္ဟုတ္မေနေခ် ။ ဤဆန္းက်ယ္ေသာ ကမာၻထဲ ေယာ့(ခ္)ေရာက္ေနသည္မွာ တစ္ရက္တာပင္ မျပည့္ေသး။ မနက္ျဖန္ေရာက္မွသာ အေျခအေနမ်ားအား ပို၍ စမ္းသပ္နိုင္မည္ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ အုပ္စိုးေသာ မိုးနတ္အရွင္မင္းသည္ ေယာ့(ခ္) ၏ တစ္ေန႔တာ ဟူေသာ အခ်ိန္အား ကုန္ဆံုးသြားေစခ်င္ပံုမရေပ ။
နန္းေဆာင္ခန္းမ်ားအျပင္ဘက္ရွိ ေကာင္းကင္ယံသည္ တိမ္နက္မ်ား အုံ႔ဆိုင္းေနၿပီး ေရာင္စံုေသာ အလင္းတန္းမ်ားသည္ လွ်ပ္စီးလက္သကဲ့သို႔ တစ္ျပက္ျပက္ျဖင့္ ဦးတည္ရာ တစ္ခုတည္းသို႔ ကူးလူးေနသည္ ။ ေယာ့(ခ္)၏ အခန္းအား အလင္းကာခန္းဆီးထူထူမ်ားျဖင့္ ကာရံထားပါေသာ္ျငား ယင္းအလင္းတန္းမ်ားကို တားဆီးနိုင္ရန္ မစြမ္းသာၾကေခ် ။
' ရု(သ္)လက္(စ္) ... အျပင္မွာ တစ္ခုခုမူမမွန္သလိုပဲ .. '
[ အင္း... ၊ ထြက္ၾကည့္ၾကည့္ပါလား... ]
ေယာ့(ခ္)သည္ အေတာ္ပင္ပန္းေနေသာေၾကာင့္ ထပ္မထ,ခ်င္ေတာ့ေသာ္လည္း ေလးပင္စြာ အိပ္ရာမွ ထ,၍ အိပ္ခန္းအျပင္သို႔ ထြက္လိုက္သည္ ။ မူလပိုင္ရွင္သည္ အိပ္ေတာ္တြင္း အေစာင့္တပ္သားမ်ားခ်ထားတတ္ေလ့မရွိေလရာ ရွည္လ်ား က်ယ္ဝန္းေသာ စၾကႍလမ္းထက္ သူတစ္ဦးတည္းသာ ရွိေနေတာ့၏ ။ အေစခံမ်ားသည္ အေစခံတန္းလ်ားတြင္ အနားယူေနၾကသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကီးမားလြန္းေသာ ဤ နန္းေဆာင္ႀကီးထဲ အပ္က်သံပင္ ၾကားနိုင္ေလာက္ေလေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ ညအေတာ္နက္ေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ မီးေရာင္ဟူသည္ အလ်င္းမဲ့လ်က္ ၿပိဳးၿပက္ေနေသာ လွ်ပ္စီးအလင္းမ်ားအကူအညီျဖင့္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လင္းသြားတတ္၏ ။ ေယာ့(ခ္)သည္ စိတ္ထဲေနရခက္စြာပင္ ရွည္လ်ားေသာ စၾကၤန္အား ျဖတ္ကာ အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္လိုက္သည္ ။
ေကာင္းကင္သို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ အလင္းတန္းမ်ားသည္ ေရွ႕တူရႈဆီသို႔ ဦးတည္သြားလာေနသည္ကို ေတြ႕ရၿပီး ၊ တစ္ခုခ်င္းဆီမွာလည္း လားရာ တစ္ခုတည္းကိုသာ ဆိုက္ၿမိဳက္ေနေၾကာင္းသိသာ လြန္း၏ ။
[ မေကာင္းေတာ့ဘူး... ]
' ဘာျဖစ္တာလဲ '
ေယာ့(ခ္)သည္ ရု(သ္)လက္(စ္)၏ အရင္းအဖ်ားမရွိေသာ စကားတြင္ ရင္ေလးမိသြားသည္ ။ သူ ကူးေျပာင္းလာသည္မွာ တစ္ရက္ပင္ မျပည့္ေသး ၊ တစ္စံုတစ္ရာမွာ စတင္မွားယြင္းေနၿပီတဲ့ေလ ။
[ တစ္ခုခုက စည္းမ်ဥ္းကေနကြဲထြက္--- ျပႆနာပဲ! ]
ရု(သ္)လက္(စ္)၏ စကားတစ္ဝက္တင္ပဲ ေကာင္းကင္မွ ေနာက္ထပ္ေသာ အနီေရာင္ မီးလံုးသ႑ာန္အလင္း ( ၁၀ ) ခုသည္ အေနာက္ဘက္ဆီသို႔ လွ်ပ္စီးအလ်င္ျဖင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေျပးထြက္သြားခဲ့သည္ ။ အလြန္လ်င္ျမန္လြန္းေသာ္လည္း ျမင့္မားေသာ ေမွာ္အဆင့္တြင္ ရွိသည့္ ေယာ့(ခ္)သည္ ယင္းအား ေသခ်ာ ျမင္လိုက္ေပ၏။
' မီးလံုး ဆယ္ခု... ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ရု(သ္)လက္(စ္) '
[ ကြၽႏု္ပ္လည္း သိပ္မရွင္းဘူး ... ၊ ဒီကမာၻရဲ႕ မူရင္း ဖြဲ႕စည္းသူ နတ္ဘုရားက ကြၽန္ုပ္မဟုတ္ဘူး ၊ ကြၽႏု္ပ္က အားနည္းပ်က္ယဲ့သြားတဲ့ ဒီကမာၻကို စာအုပ္အသြင္ေျပာင္းၿပီး တည့္တံ့ထားေစတာ ၊ ကမာၻတစ္ခုတိုင္းဆီမွာ ကုိယ္ပိုင္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိတယ္ ၊ ဒါကို မူလဖြဲ႕စည္းသူနတ္ဘုရားကပဲ ကိုင္တြယ္နိုင္တာ ... ]
' သတ္မွတ္ခ်က္... ဒီၾကယ္တံခြန္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ေနတာလား '
[ ၾကယ္တံခြန္က နိမိတ္ဆိုးၾကယ္တံခြန္လို႔ေခၚတယ္ ၊ အေရွ႕ဘက္လားရာကို သက္ဆင္းေနၾကေတာ့ အေရွ႕အရပ္မွာ ရွိတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာက စၾကာဝဠာကသတ္မွတ္ထားတဲ့ မူလစည္းမ်ဥ္းေတြကို ေသြဖီလာေၾကာင္းျပေနတာပဲ ... ]
[ ကမာၻေတြမွာ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိသလို ၊ ကမာၻဖြဲ႕စည္းရာမွာလည္း ပံုေသေပးထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိတယ္ေလ ၊ ဥပမာေပးရရင္ ကမာၻတစ္ခုမွာ နတ္ဘုရား သံုးပါးတည္း အလုပ္လုပ္နိုင္ခြင့္ရွိတာမ်ိဳး ၊ နတ္ဘုရားစနစ္ေတာ္က လက္ခံသူကို စြန္႔ပစ္လို႔မရတာမ်ိဳး ... အစရွိသျဖင့္ေပါ့]
' ေၾသာ္ ... ပင္မဥပေဒလိုေပါ့ ၊ ေကာင္းၿပီ ... တစ္ေယာက္ေယာက္က မူလစည္းမ်ဥ္းကို ေသြဖီတယ္.. အနီေရာင္ မီးေဘာလံုးႀကီးကေရာ .. '
[ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း.... တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ ျပန္လာေနၿပီ ... မိတ္ေဆြဆိုရင္ ေတာ္ေသးေပမဲ့ .. ရန္သူဆိုရင္.. ဇာတ္လမ္းက သိပ္ေကာင္းေတာ့မယ္မထင္ဘူး ]
' တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျခတစ္လွမ္းပိုသာေနမယ္ေပါ့ ၊ ရု(သ္)လက္(စ္).... ငါက ကူးေျပာင္းလာတဲ့ သူဆိုတာ မင္းေမ့ေနတာလား ၊ ကိစၥေတြက အတိတ္ကနဲ႔ ဘယ္တူေတာ့မလဲ...'
[ တစ္အုပ္တည္း ဖတ္ၿပီး ေသြးတက္သြားတဲ့ *ဆင္ဆာ* ကမ်ား...]
' ဒီ *ဆင္ဆာ* '
[ ထားပါ... ၊ အေနာက္ဘက္ကို သြားၾကည့္ရေအာင္ေလ ၊ သင္လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အလြန္႔ အလြန္ကို သေဘာက် နွစ္သက္ေနတာမလား ]
ေယာ့(ခ္)သည္ ရု(သ္)လက္(စ္)၏ မ်က္နွာကို ျမင္ရသည္မဟုတ္ေသာ္ျငား အသံနွင့္ပင္ ထိုနတ္ဘုရား၏ အ႐ြဲ႕တိုက္ေနေသာ မ်က္နွာအား ေျပးျမင္နိုင္ေပသည္ ။
' ဘာလဲ ၊ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာတဲ့ လူက အေနာက္ဘက္ မွာလား '
[ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း ၾကယ္တံခြန္နီက အေနာက္ဘက္ဆင္းသြားတယ္ေလ ၊ ကန္းေနတာလား ]
ေယာ့(ခ္) သည္ ေခါင္းသာယမ္းၿပီး အေနာက္ဘက္သို႔ ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ညအိပ္ဝတ္သည္ ပါးလႊာလ်က္ ညဘက္ေလေျပသည္ ေအးစိမ့္ေသာ္ျငား ေယာ့(ခ္) ၏ ခႏၶာကုိယ္သည္ အေအးဓာတ္ျဖင့္ အလြန္ ေနသားက်ေနၿပီး ခ်မ္းစိမ့္ေနမႈမွာ သူ႔အတြက္ သာမန္ဆန္ေနခဲ့သည္ ။
အေစာင့္တပ္သားမ်ားသည္ အိမ္ေတာ္တြင္ မရွိၾကေသာ္လည္း အျပင္တြင္ ကင္းေစာင့္မ်ားစြာ ရွိေသး၏ ။ ေယာ့(ခ္) ထြက္လာေသာအခါ ထူးဆန္းသည္ဟု ခံစားမိသည့္တိုင္ ဘာမွမေျပာဘဲ အလုပ္ကိုသာ ေရွးရႈလုပ္ၾကေပသည္ ။ ေယာ့(ခ္)သည္ အရာအားလံုးကို လစ္လ်ဴရႈလ်က္ ရု(သ္)လက္(စ္) လမ္းျပမႈျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ေနခဲ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ နန္းေဆာင္ အျပင္ရွိ ျမက္ခင္းလြင္ျပင္ဆီသို႔ ဆိုက္ၿမိဳက္လာေတာ့၏ ။
' ဒီေနရာမွာ ရပ္သြားတာလား '
[ ဟုတ္တယ္ .. လူလိုက္ရွာၾကည့္ပါလား ]
' ျပန္လည္ေမြးဖြားလာတဲ့သူေတြက အၿငိဳးအေတးေတြရွိေနတတ္တယ္မလား ၊ အၿငိဳးအေတးထဲ ငါပါေနရင္ အခုပဲ ေသမသြားနိုင္ဘူးလား '
[ ဘာမွမျဖစ္-- ]
ရု(သ္)လက္(စ္)၏ စကားပင္မဆံုးေသး ' ႐ႊစ္ 'ခနဲေသာ ေလတိုးေဝွ႔သံနွင့္အတူ ေယာ့(ခ္)၏ ရင္ဘတ္အား မျမင္နိုင္ေသာ အရာတစ္ခု ေဖာက္ထြက္သြားၿပီး စနစ္တစ္ခုလံုး စတင္ပ်က္စီးလာကာ ကေမာက္ကမျဖစ္လာေတာ့သည္ ။
[ တီ တီ တီ တီ ၊ သတိေပးခ်က္ ! သတိေပးခ်က္ ! စြမ္းအားအျမန္ျဖည့္တင္းပါ ၊ စြမ္းအားအျမန္ျဖည့္တင္းပါ ၊ လက္ခံသူ အသက္အႏၲရာယ္ရွိေနပါသည္ ၊ စြမ္းအားအျမန္ျဖည့္တင္းပါ ! ]
Google Translate ကဲ့သို႔ အသံတစ္ခုသည္ ေယာ့(ခ္)၏ ဦးေနွာက္ထဲသို႔ လ်င္ျမန္စြာဝင္ေရာက္လာၿပီး ၊ ထိုအသံေနာက္မွ ရု(သ္)လက္(စ္)၏ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္ေနေသာ အသံတစ္ခုကိုလည္း ၾကားေနရသည္ ။ ေယာ့(ခ္)၏ ေျခေထာက္တို႔မွာ ေပ်ာ့ေခြလာခဲ့ၿပီး ရွည္လ်ားေသာ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးေပၚသို႔ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္သလို ျပဳတ္က်သြားေတာ့၏ ။ ခႏၶာကုိယ္တြင္ အင္အားယုတ္ေနၿပီး ရင္ဘတ္မွ ထိုးေဖာက္ခံလိုက္ရေသာ ခံစားခ်က္သည္ အေတာ္ပင္ သိသာလြန္းေနသည္ ။ ေခါင္းမူးလြန္း၏ ၊ အမွန္ပင္ ေခါင္းတို႔ မူးေဝေနပါသည္ ။ အေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းအား ရွင္းလင္းစြာမျမင္နိုင္ဘဲ ဝါးတားတားျဖစ္ေနကာ ဦးေနွာက္ထဲမွ စနစ္နွင့္ ရု(သ္)လက္(စ္)၏ အသံမွာ တေျဖးေျဖး တိုးဖ်သြား၏ ။
ထိုစဥ္ ေျခေထာက္တစ္စံုသည္ သူ၏ မ်က္နွာ ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ထို႔ေနာက္ အနွီလူသည္ ထိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္နွာအနီးသို႔ လက္ဆန္႔တန္းလာ၏ ။
" ရာရာစစ.. မင္း... ဘယ္သူ.. "
ေယာ့(ခ္)၏ အသံတို႔မွာ အလြန္ အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနသည္ ။ အေရွ႕မွ အိမ္ေရွ႕စံအား လုပ္ႀကံရဲေသာ ငမိုက္သားအား တစ္ခ်က္မွ် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ဖူးမိခ်င္၏ ။ သို႔ေသာ္ မ်က္လံုးတို႔သည္ အလြန္ ရီေဝက ဝါးတားေနသည္ ။ ညအေမွာင္လို မည္းနက္ေနေသာ လက္တစ္စံုသည္ မ်က္နွာအနီးတိုးကပ္ကာ ပါးျပင္အား ထိေတြ႕လာသည္ ။ ထိုလူ၏ အေၾကာတို႔မွာ မရဏဗိမာန္မွ မီးေခ်ာ္ရည္မ်ားအလား နီရဲကာ တလက္လက္ရွိေနၿပီး နက္ေမွာင္ေနေသာ အသားအရည္ေပၚတြင္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ တည္ရွိေနသည္ ။ ေအးစက္ေသာ လက္မ,သည္ ပါးျပင္အား ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးေလးအား ညင္ညင္သာသာထိေတြ႕လာ၏ ။ ထို႔ေနာက္ ယင္းလက္မ,သည္ မ်က္လံုးအား ထိုးေဖာက္ခ်င္ေနေသာ အရွိန္အဝါျဖင့္ ဖိခ်လိုက္သည္ ။
" ဟက္ ငါ စိတ္ေစာလြန္းသြားတယ္ .. ဘယ္ႏႈိးဦးမွာလဲ "
ၾသဇာေညာင္းကာ ေအးစက္မႈမ်ား ေပးစြမ္းေနေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ ၾသရွရွ အသံသည္ နားထဲသို႔ မုန္းတီးျခင္း ၊ ဝမ္းနည္းျခင္း ၊ သနားျခင္း တို႔နွင့္အတူ လြင့္ျပယ္လာၿပီးေနာက္ အနက္ေရာင္ဖိနပ္ေလးသည္ အျမင္၏ ေဝးရာသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေရာက္ရွိသြားၿပီး အနည္းငယ္ လွမ္းၿပီးေသာ္ ေျခလွမ္းတို႔အား ရပ္၍ ေနာက္ထပ္ စကားဆိုလာသည္ ။
" ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေတြ႕ၾကတာေပါ့ ... "
ပုလဲျဖဴနွယ္ ဆံႏြယ္ရွည္တို႔သည္ ေအးစိမ့္စိမ့္ညေလေျပညႇင္း၏ တြန္းတိုက္ရာသို႔ လြင့္လူးလ်က္ ၊ အနက္ေရာင္ ႏွင့္ အျပာပုပ္ေရာင္ ေရာစပ္ထားသည့္ ဝတ္ရံု၏ အနားတို႔သည္ ဆံႏြယ္မ်ားႏွင့္အတူ အရိုင္းဆန္စြာ ကခုန္ေနၿပီး အလြန္ လွပလြန္းေနေပသည္ ။
ေယာ့(ခ္)သည္ အံႀကိတ္မိလိုက္ၿပီးေနာက္ ေက်ာေပးထားေသာ အရိပ္သည္ တစ္ေျဖးေျဖးေသးငယ္သြားခဲ့ၿပီး အျမင္တို႔လည္း အေမွာင္က်သြားခဲ့ေတာ့၏ ။ သူေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရသည္မွာ ရု(သ္)လက္(စ္)၏ ' အိပ္မေပ်ာ္သြားနဲ႔ ' ဟူသည့္ စကားပင္ ။
****
" အရွင့္သား နိုးလာၿပီ "
စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္၏ အသံသည္ ႏိုးထလာစျဖစ္ေသာ ေယာ့(ခ္)အား မူးေႏွာက္သြားေစသည္ ။ သူမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အိပ္ေဆာင္အတြင္း ခုတင္ေပၚသို႔ ေရာက္ေနေလ၏ ။
ေယာ့(ခ္) မွာ ေခါင္းအေတာ္ကိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွမေတြးနိုင္ေသးဘဲ ေဘးတြင္ရွိေသာ အေစခံမေလးအား သံပရာရည္ေဖ်ာ္ေပးရန္ ေစခိုင္းလိုက္၏ ။
အေစခံမေလးသည္ သုတ္သုတ္ျပာျပာေျပးထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္ပင္ သံပရာရည္တစ္ခြက္ႏွင့္အတူ ျပန္ေရာက္လာခဲ့၏ ။ အေနာက္တြင္မူ ဟစ္စလင္းလည္း ပါလာခဲ့သည္ ။ အလြန္ ေအးစက္ေနတတ္ေသာ မ်က္နွာတြင္ အလိုမက်မႈတစ္ခုပါဝင္ေနသည္မွာ အသိအသာပင္ ။
" အရွင့္သား ... ေနရတာ အဆင္ေျပပါရဲ႕လား "
ေယာ့(ခ္)သည္ သံပရာရည္ တစ္ခြက္လံုး တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ စိတ္ထဲၾကည္ၾကည္လင္လင္ျပန္ျဖစ္သြားကာ ဟစ္စလင္း၏ အေမးအား ျပန္ေျဖလာသည္ ။
" ေျပတယ္ ... "
" အရွင့္သား ညဘက္ေတြ အျပင္မထြက္သင့္ပါဘူး ၊ ဘြဲ႕ႏွင္းအပ္ပြဲလည္းေရာက္ခါနီးသလို အရွင့္သားက အနာဂတ္ဧကရာဇ္ျဖစ္လာမဲ့ နဂါးေလာင္းဆိုတာ သတိရေပးပါဦး ၊ အရွင့္သား လဲက်ေနတာျမင္ေတာ့ အေစခံေတြအကုန္လံုး အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ တိုသြားသလိုပါပဲ "
ေယာ့(ခ္) သည္ ထိုစကားတို႔ေၾကာင့္ အေတြးထဲ ႏွစ္ျမဳပ္သြားေလသည္ ။
ဟုတ္သားပဲ မေန႔ညက ငါအျပင္ထြက္မိေသးတယ္ .... ဘာလို႔ ထြက္သြားတာပါလိမ့္ .... ၊ က်စ္ တစ္ခုခုေမ့ေနသလိုပဲ ... ဒီ ဘ႑ာစိုးက အခုမွ ၂၀ ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာမလား .. ဘာကိစၥ သင္းက အဖိုးႀကီးအတိုင္းျဖစ္ေနတာလဲ
" နားလည္ၿပီ အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ မယ္ေတာ္နဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲ သြားေတာ့မွာေလ "
" မနက္ ၈ နာရီပါ ၊ ဧကရီက မၾကာခင္လာခဲ့ပါမယ္တဲ့ "
ေယာ့(ခ္)သည္ စိတ္ထဲအလြန္လန္းဆန္းသြားၿပီး တက္ႂကြစြာျဖင့္ အိပ္ရာမွ ထလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ လုိအပ္သည္မ်ားလုပ္ကာ သာမန္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအေပၚဝတ္ အျဖဴနွင့္ ေဘာင္းဘီအနက္ ဝတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာတြင္ အဝတ္စတစ္လႊာကိုပါ ဖံုးထားလိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ ေအးေအးေဆးေဆးျဖင့္ ဧကရီဆီသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္ ။ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေပၚေပၚထင္ထင္သြား၍မရေသာေၾကာင့္ အရိပ္နက္တပ္သားမ်ားကိုသာ ေခၚလာခဲ့ၿပီး ယင္းတို႔မွ အျခား မည္သူမွ ပါမလာေတာ့ေခ် ။
ဧကရီ၏ အိမ္ေတာ္ ေရာက္ေသာအခါ ဟန္႔စ္သည္ မ်ိဳးရိုးျမႇင့္အိမ္ေတာ္မွ သခင္မတစ္ပါးလို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ဝက္အား အုပ္၍ ျပာလဲ့ေသာ မ်က္ဝန္းအစံုကိုသာ ေဖာ္ထုတ္ထားေပသည္ ။ ဆံႏြယ္မ်ားအား သာမန္ဆန္စြာ ထံုးရစ္ထားၿပီး ေခါင္းေပၚတြင္ ဦးရစ္ပန္းကံုးေလးတစ္ခု ဆင္ျမန္းထားေပသည္ ။ အၾကည့္တစ္ခ်က္ျဖင့္ပင္ ထိုသည္မွာ မေန႔ညက ေယာ့(ခ္)ေပးထားေသာဟပန္းကံုးျဖစ္မွန္း သိသာသည္ ။ သူ(မ)၏ ပံုစံမွာ ထူးထူးျခားျခား ျမဴးျမဴးႂကြႂကြရွိေနေသာေၾကာင့္ အေစခံမ်ားပင္ လန္႔ေသခ်င္ေနေပ၏ ။
အငယ္တန္းဗီလိန္မကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစျခင္း ... ။ အလြန္လြယ္ကူလြန္းသည္ ။ ဟန္႔စ္၏ ဘဝတစ္ခုလံုးတြင္ ရတနာႏွစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးသည္ ။ ပထမတစ္ပါးသည္ ဧကရာဇ္ဆဗန္ျဖစ္ခဲ့ေလၿပီး ၊ ဒုတိယတစ္ခုသည္ သားေတာ္ေမာင္ျဖစ္ပါ၏ ။ ဧကရီဟန္႔စ္သည္ အၿမဲလိုလို ယင္းနွစ္ေယာက္အား ခ်စ္ျမတ္နိုးခဲ့ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ စိတ္နွလံုးသည္ ဧကရာဇ္ဆဗန္ေၾကာင့္ ကြဲေၾကခဲ့ေလသည္ ။ ဧကရာဇ္ေၾကာင့္ ပူေဆြးခဲ့ေသာ အနွီအမ်ိဳးသမီးသည္ သားေတာ္ေမာင္၏ အရုပ္ကဲ့သို႔ ပံုစံေၾကာင့္ မခ်ိမႏွင့္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္၏။ လက္ရွိ ဟန္႔စ္သည္ ျကင္နာမႈေသးေသးေလးျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခ်စ္ခင္မႈနည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ အရယူခ်င္မိသည္ ။ အေၾကာင္းမွာ သူတစ္ခါမွမရဖူးခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ ။
' ဧကရီကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးရင္ သူလည္းေပ်ာ္မယ္ .. ငါလည္းေပ်ာ္မွာပဲ .. ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား ရု(သ္)လက္(စ္)... ရု(သ္)လက္(စ္)... ေဟး ဘယ္ေရာက္ေနလဲ "
ရု(သ္)လက္(စ္)၏ အသံမွာတိတ္ဆိတ္လ်က္ ။ ေတြးၾကည့္မွပင္ အႏွီနတ္ဘုရားမ၏ အသံအား မနက္ကတည္းက အခုထိ မၾကားရေသးေပ ။
' System .. '
[ ပ်က္ယြင္းမႈ ျပင္ဆင္ျခင္း ၊ စြမ္းအင္ျဖည့္တင္းျခင္း ၊ စြမ္းအားမလံုေလာက္ျခင္း ႏွင့္ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးစနစ္ ျပန္လည္ အသက္သြင္းျခင္းေၾကာင့္ စနစ္ေတာ္ ယာယီရပ္စဲထားပါတယ္ ၊ စြမ္းအင္စုေဆာင္းနိုင္ရန္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တာဝန္အျမန္ထမ္းေဆာင္ေပးပါ ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တာဝန္အျမန္ထမ္းေဆာင္ေပးပါ ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး-- ]
ေယာ့(ခ္)သည္ အေရွ႕မွ တူညီေသာ စာမ်ားကိုသာ ဆက္တိုက္႐ြတ္ဆိုလာေသာ စနစ္သံေၾကာင့္ ပိတ္သည့္ခလုတ္အား ႏွိပ္လိုက္ေတာ့သည္ ။
ေယာ့(ခ္)တစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနေသာေၾကာင့္ ဟန္႔စ္သည္ ေဘးမွ လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္း စကားဆိုလာ၏ ။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
ေယာ့(ခ္)သည္ ထိုအခါမွ အသိဝင္လာၿပီး " ေၾသာ္... ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အေမ အေတြးခဏ လြန္သြားမိလုိ႔ပါ ၊ ကြၽန္ေတာ္ၾကားတာ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက ဟီ(လ္)မ်ိဳးရိုး စားေသာက္ဆိုင္က အဆင့္ ( ၁ ) စားေသာက္ဆိုင္တဲ့ေလ ၊ နန္းေတာ္ထဲက စားေတာ္ကဲမွဴးက ဟီ(လ္)မ်ိဳးရိုးရဲ႕ သားႀကီးလို႔ ေျပာတယ္ ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္က ဆိုင္ကေတာ့ သားငယ္တဲ့ .. ဘယ္လိုလဲ သြားၾကမလား "
ေယာ့(ခ္)သည္ ရွည္လ်ားလြန္းေသာ စကားႀကီးကို အားရပါးရေျပာလိုက္သည္ ။ ေယာ့(ခ္)သည္ လူတစ္ေယာက္အား စကားအမ်ားႀကီးျဖင့္ လြတ္လပ္စြာမေျပာဖူးခဲ့ေသာ္လည္း ဤ ' အေမ ' ဟူေသာ စကားလံုးအား ေျပာရေသာအခါ အလြန္ သေဘာက်ေပ၏။ ရိုးရွင္းစြာပင္ ယခင္က သူ႔၌ 'အေမ' ဟုေခၚရန္ မည္သူမွ မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ ။
ဟန္႔(စ္) သည္ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားအား ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးလိုျဖစ္သြား၏ ။ ေယာ့(ခ္) ေခၚမွသာ အေတြးနယ္ထဲမွ ျပန္ထြက္ၿပီး ဟီ(လ္)မ်ိဳးရိုးစားေသာက္ဆိုင္သြားရန္ ဦးတည္လိုက္ၾကသည္ ။ ျဖဴလႊေသာ ဇာပိတ္သားေအာက္တြင္မူ ေဖ်ာ့ေတာ့ကာ သူမတူ တမူထူး၍ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အၿပံဳးေလးသည္ အတိုင္းအဆမဲ့စြာ ထြက္ေပၚလာ၏။
ၾကည့္ရသည္မွာ အငယ္တန္းဗီလိန္ေလးနွစ္ေယာက္သည္ လူစည္ကားေသာ ၿမိဳ႕ျပထဲ တစ္လွည့္စီ စကားေျပာေနၾကၿပီး ဦးတည္ရာသို႔ လွမ္းလ်က္ အေတာ္ေလး.. အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္ေနၾကပံုရ၏ ။
ဟီ(လ္) မ်ိဳးရိုးစားေသာက္ဆိုင္၏ အျပင္အဆင္မွာ အလြန္ႀကီးက်ယ္လြန္းၿပီး လူမ်ားလြန္းသည္ ။ ေယာ့(ခ္)သည္ တတိယထပ္သို႔ သြားလိုက္ၿပီးေနာက္ ေထာင့္က်ေသာ စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုတြင္ေနရာယူလိုက္ၾက၏ ။ စားပြဲထိုးအား လိုရာမွာလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ က်င့္ဝတ္မ်ားအား အနည္းငယ္ ေလ်ာ့ေပါ့၍ သက္ေတာင့္သက္သာေနလိုက္သည္ ။
" အေမ.. အဲ့တာဆို ဦးေလးရိုလန္ကို တစ္ခါေလးေတာင္ မျမင္ဖူးဘူးေပါ့"
" အမ္း.. "
ေယာ့(ခ္) ႏွင့္ ဟန္႔(စ္)သည္ တစ္လမ္းလံုး အတင္းတုပ္လာၾကသည္ျဖစ္ၿပီး ယခုတြင္ ရိုလန္၏ အေၾကာင္းဆီသို႔ ေျခဦးလွည့္ေနၾကေပသည္ ။ ေတာ္ဝင္မ်ိဳးႏြယ္တို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတင္းတုပ္ျခင္း ၊ သူတစ္ပါးမေကာင္းေျပာျခင္း တို႔သည္ အလြန္ သိကၡာမဲ့လြန္းေသာေၾကာင့္ ဟန္႔(စ္) လံုးဝ လုပ္မည္မဟုတ္ေခ် ။ သို႔ရာ ေယာ့(ခ္)က သူ(မ)အား နန္းတြင္း၏ အျပင္ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ သာမန္လူကဲ့သို႔ ေနနိုင္ကာ အတင္းတုပ္လွ်င္လည္း ကိစၥမရွိဟုေျပာလာေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသား သူမ်ားအေၾကာင္း ေျပာေနၾကသည္ျဖစ္၏ ။
" သား နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးၿပီ ... ပန္းကံုးက ဦးေလးရိုလန္သင္ေပးထားတာ"
ဟန္႔(စ္)သည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ ေခါင္းေပၚမွ ဦးရစ္ပန္းကံုးေလးအား ထိေတြ႕လိုက္ၿပီး
" ေၾသာ္ ... သူက ပန္းကံုးလုပ္တတ္တယ္ေပါ့ "
" လုပ္တတ္တယ္ ... ခိုင္ (ကိုင္x) နဲ႔ေတာင္ ေဆာ့ေသးတယ္ "
" ကေလးက်ေနတာပဲ ဟမ့္ "
" အာ အစားအေသာက္ေတြေရာက္ၿပီ "
စကားေကာင္းေနဆဲအခ်ိန္တြင္ အစားအေသာက္မ်ားေရာက္လာေသာေၾကာင့္ အျပင္မွအျခားအေၾကာင္းအရာတို႔သာ ေျပာင္းေျပာလိုက္ၾကၿပီး အစားအေသာက္မ်ားအား စားေတာ့သည္ ။
စကားဝိုင္းသည္ သားအမိႏွစ္ေယာက္အား အလြန္ရင္းႏွီးသြားေစၿပီး ဟန္႔(စ္)လည္း သံသယစိတ္တို႔ ေပ်ာက္သြားပံုရ၏ ။ အေၾကာင္းမွာ ေယာ့(ခ္)သည္ ဦးေနွာက္ထဲ ထြက္လာသမွ် ကလိမ္ကက်စ္စကားမ်ားျဖင့္ သူ႔ကိုသူေျပာင္းလဲသြားေၾကာင္း ေဖာ္ျပေပးသြားေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
စားေသာက္ၿပီးစီးသြားၿပီျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္ ၿမိဳ႕ပတ္ရန္ အျပင္သို႔ထြက္လာလိုက္ရင္း လမ္းေထာင့္မွ တစ္စံုတစ္ခုသည္ ေယာ့(ခ္)၏ အာရံုအား ဆြဲေဆာင္သြားသည္ ။
ဝတ္ရံုအနက္အား ဝတ္ဆင္ထားကာ အျဖဴေရာင္ဆံႏြယ္ရွိေသာ အရပ္ရွည္ရွည္နွင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္သည္ မ်က္ႏွာကို ဖံုး၍ လက္ႏွင့္ ေျခေထာက္မ်ား ေနရာကြက္လပ္မက်န္ အျဖဴေရာင္ပတ္တီးစမ်ားျဖင့္ ပတ္ထားသည္ ။ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ေဝွ႔သြားေသာအခါ ဝတ္ရံုေခါင္းေဆာင္းမွာ ကြၽတ္သြားၿပီး အႏွီလူ၏ ပုလဲသြင္ဆံႏြယ္တို႔အား ထြက္ေပၚလာေစ၏ ။
ရုတ္တရက္ ေယာ့(ခ္) ရင္ဘတ္မွ စူးခနဲေသာ နာက်င္မႈတစ္ခုအား ျပန္လည္သတိရလိုက္သလိုပင္ ။ သူ၏ အၾကည့္တို႔မွာ လမ္းႀကိဳၾကားအေမွာင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ လူအေပၚတြင္သာ ရစ္ဝဲေနၿပီး အေတြးနွယ္သည္ တစ္စတစ္စ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္ ။
' ေတြ႕ဖူးသလိုပဲ .. '
" သြားမယ္ေလ ၊ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ "
"ေၾသာ္... အြန္း "
ေယာ့(ခ္)သည္ အေတြးရပ္လိုက္ၿပီး ဟန္႔(စ္)ႏွင့္အတူ ထြက္ခြာလိုက္သည္ ။ ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ မည္သူမွမရွိေတာ့ေသာ ေနရာကြက္လပ္အား တစ္ခ်က္မွ် လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ စိတ္ထဲမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားလိုက္ေတာ့၏ ။
အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္ဝန္းတစ္စံုသည္ ေယာ့(ခ္)အား အေမွာင္ထုမွတစ္ဆင့္ ေအးေအးလူလူၾကည့္ေနၿပီး အၿပံဳးေလးမွာ မသိမသာ ေကာ့တက္သြားသည္ ။
" အိမ္ေရွ႕စံမဟုတ္ဘူးပဲ ... ဘယ္က အေလအလႊင့္ေလးလဲ ... ငါ့အတြက္ အရမ္းလြယ္လြန္းမေနဘူးလား "
***
စာေရးသူမွာ ေျပာစရာရွိပါတယ္ ။
ျပဇာတ္အေသးစားေလး
( ML ): အိုးမိုင္ေဂါ့ ကုိယ္ေတာ္ ပါလာၿပီ ! ပထမဆံုးေတြ႕ဆံုမႈေလးကို ၾကည့္လိုက္စမ္း ! အရမ္းလန္းတယ္ !
Yorck : ေမာင္မင္းက ဘယ္သူမ်ားလဲ..
( ML ) : ..... *ေခါင္းလွည့္လာ* ... ငမိုက္သားစာေရးသူ ကုိယ္ေတာ့္ကို တရားဝင္ ေခၚထုတ္ေပးစမ္း !
ンｸス・C : *မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္*
****
•မရဏၿမိဳ႕ေတာ္ - ငရဲ
•ML ရဲ႕ လက္ရွိform - skin က အနက္ေရာင္နဲ႔ ေသြးေၾကာက မီးေတာက္ေခ်ာ္ရည္လိုျဖစ္ေနတာမ်ိဳးမွာ နီၿပီး လင္းေနတာမ်ိဳး ၊ ဆံပင္က ေပါင္အထိအရွည္ရွိၿပီး အျဖဴေရာင္ျဖစ္ပါတယ္ ၊ မ်က္လံုးက အနီေရာင္ ။
***
ပထမပိုင္းေတြ ဇာတ္ရည္မလည္ၾကေသးေလာက္ဘူး ╥﹏╥ ၊ ဒါေပမဲ့ စိုးရိမ္မေနၾကပါနဲ႔ ဖတ္ရင္းနဲ႔ လည္လာမွာပါ(≧∇≦)/ , ပ်င္းဖို႔လည္းေကာင္း ? (ಥ ͜ʖಥ) ဇာတ္ေၾကာင္းက ဘယ္လို လာမလဲဆိုတာ မေျပာျပထားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းဖို႔ေကာင္းပါလိမ့္မယ္ uwaa
ေမးခြန္းအခ်ိဳ့ေပါ့...
•ML ဘယ္သူလဲ ? ဘာလဲ ?
•အၾကင္သူစံရန္ ပုလႅင္ထီးနန္းရဲ႕ Big Boss ကေရာ ?
:3 ေနာက္က်ရင္ သိသြားမွာေပါ့ ဗက္ဟက္ ...
##
[ Unicode ]
အခန်း ( ၇ )
( နိမိတ်ဆိုးကြယ်တံခွန် နှင့် ပြန်လည်မွေးဖွားလာသူ )
- အိမ်ရှေ့စံ မဟုတ်ဘူးပဲ -
ယော့(ခ်)သည် ' မနက်ဖြန် ' ဟူသော နေ့ရက်အား အလွန်ရောက်ချင်စိတ်ဖြင့် အမြန်အိပ်ရန် ကြံရွယ်ထားသည် ။ ထိုသည်မှာ ရု(သ်)လက်(စ်)ကိုယ်တိုင်လည်း ချွင်းချက်ဟုတ်မနေချေ ။ ဤဆန်းကျယ်သော ကမ္ဘာထဲ ယော့(ခ်)ရောက်နေသည်မှာ တစ်ရက်တာပင် မပြည့်သေး။ မနက်ဖြန်ရောက်မှသာ အခြေအနေများအား ပို၍ စမ်းသပ်နိုင်မည်ဖြစ်၏ ။ သို့သော် ကောင်းကင်တစ်ခွင် အုပ်စိုးသော မိုးနတ်အရှင်မင်းသည် ယော့(ခ်) ၏ တစ်နေ့တာ ဟူသော အချိန်အား ကုန်ဆုံးသွားစေချင်ပုံမရပေ ။
နန်းဆောင်ခန်းများအပြင်ဘက်ရှိ ကောင်းကင်ယံသည် တိမ်နက်များ အုံ့ဆိုင်းနေပြီး ရောင်စုံသော အလင်းတန်းများသည် လျှပ်စီးလက်သကဲ့သို့ တစ်ပြက်ပြက်ဖြင့် ဦးတည်ရာ တစ်ခုတည်းသို့ ကူးလူးနေသည် ။ ယော့(ခ်)၏ အခန်းအား အလင်းကာခန်းဆီးထူထူများဖြင့် ကာရံထားပါသော်ငြား ယင်းအလင်းတန်းများကို တားဆီးနိုင်ရန် မစွမ်းသာကြချေ ။
' ရု(သ်)လက်(စ်) ... အပြင်မှာ တစ်ခုခုမူမမှန်သလိုပဲ .. '
[ အင်း... ၊ ထွက်ကြည့်ကြည့်ပါလား... ]
ယော့(ခ်)သည် အတော်ပင်ပန်းနေသောကြောင့် ထပ်မထ,ချင်တော့သော်လည်း လေးပင်စွာ အိပ်ရာမှ ထ,၍ အိပ်ခန်းအပြင်သို့ ထွက်လိုက်သည် ။ မူလပိုင်ရှင်သည် အိပ်တော်တွင်း အစောင့်တပ်သားများချထားတတ်လေ့မရှိလေရာ ရှည်လျား ကျယ်ဝန်းသော စင်္ကြံလမ်းထက် သူတစ်ဦးတည်းသာ ရှိနေတော့၏ ။ အစေခံများသည် အစေခံတန်းလျားတွင် အနားယူနေကြသည်ဖြစ်သောကြောင့် ကြီးမားလွန်းသော ဤ နန်းဆောင်ကြီးထဲ အပ်ကျသံပင် ကြားနိုင်လောက်လေအောင် တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ ညအတော်နက်နေသော အချိန်ဖြစ်သည့်အလျောက် မီးရောင်ဟူသည် အလျင်းမဲ့လျက် ပြိုးပြက်နေသော လျှပ်စီးအလင်းများအကူအညီဖြင့် တစ်ချက် တစ်ချက် လင်းသွားတတ်၏ ။ ယော့(ခ်)သည် စိတ်ထဲနေရခက်စွာပင် ရှည်လျားသော စင်္ကြန်အား ဖြတ်ကာ အပြင်ဘက်သို့ ထွက်လိုက်သည် ။
ကောင်းကင်သို့ ကြည့်လိုက်ရာ အလင်းတန်းများသည် ရှေ့တူရှုဆီသို့ ဦးတည်သွားလာနေသည်ကို တွေ့ရပြီး ၊ တစ်ခုချင်းဆီမှာလည်း လားရာ တစ်ခုတည်းကိုသာ ဆိုက်မြိုက်နေကြောင်းသိသာ လွန်း၏ ။
[ မကောင်းတော့ဘူး... ]
' ဘာဖြစ်တာလဲ '
ယော့(ခ်)သည် ရု(သ်)လက်(စ်)၏ အရင်းအဖျားမရှိသော စကားတွင် ရင်လေးမိသွားသည် ။ သူ ကူးပြောင်းလာသည်မှာ တစ်ရက်ပင် မပြည့်သေး ၊ တစ်စုံတစ်ရာမှာ စတင်မှားယွင်းနေပြီတဲ့လေ ။
[ တစ်ခုခုက စည်းမျဉ်းကနေကွဲထွက်--- ပြဿနာပဲ! ]
ရု(သ်)လက်(စ်)၏ စကားတစ်ဝက်တင်ပဲ ကောင်းကင်မှ နောက်ထပ်သော အနီရောင် မီးလုံးသဏ္ဍာန်အလင်း ( ၁၀ ) ခုသည် အနောက်ဘက်ဆီသို့ လျှပ်စီးအလျင်ဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြေးထွက်သွားခဲ့သည် ။ အလွန်လျင်မြန်လွန်းသော်လည်း မြင့်မားသော မှော်အဆင့်တွင် ရှိသည့် ယော့(ခ်)သည် ယင်းအား သေချာ မြင်လိုက်ပေ၏။
' မီးလုံး ဆယ်ခု... ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ရု(သ်)လက်(စ်) '
[ ကျွန်ုပ်လည်း သိပ်မရှင်းဘူး ... ၊ ဒီကမ္ဘာရဲ့ မူရင်း ဖွဲ့စည်းသူ နတ်ဘုရားက ကျွန်ုပ်မဟုတ်ဘူး ၊ ကျွန်ုပ်က အားနည်းပျက်ယဲ့သွားတဲ့ ဒီကမ္ဘာကို စာအုပ်အသွင်ပြောင်းပြီး တည့်တံ့ထားစေတာ ၊ ကမ္ဘာတစ်ခုတိုင်းဆီမှာ ကိုယ်ပိုင်သတ်မှတ်ချက်တွေရှိတယ် ၊ ဒါကို မူလဖွဲ့စည်းသူနတ်ဘုရားကပဲ ကိုင်တွယ်နိုင်တာ ... ]
' သတ်မှတ်ချက်... ဒီကြယ်တံခွန်တွေနဲ့ ဆိုင်နေတာလား '
[ ကြယ်တံခွန်က နိမိတ်ဆိုးကြယ်တံခွန်လို့ခေါ်တယ် ၊ အရှေ့ဘက်လားရာကို သက်ဆင်းနေကြတော့ အရှေ့အရပ်မှာ ရှိတဲ့ တစ်စုံတစ်ရာက စကြာဝဠာကသတ်မှတ်ထားတဲ့ မူလစည်းမျဉ်းတွေကို သွေဖီလာကြောင်းပြနေတာပဲ ... ]
[ ကမ္ဘာတွေမှာ သတ်မှတ်ချက်ရှိသလို ၊ ကမ္ဘာဖွဲ့စည်းရာမှာလည်း ပုံသေပေးထားတဲ့ သတ်မှတ်ချက်တွေရှိတယ်လေ ၊ ဥပမာပေးရရင် ကမ္ဘာတစ်ခုမှာ နတ်ဘုရား သုံးပါးတည်း အလုပ်လုပ်နိုင်ခွင့်ရှိတာမျိုး ၊ နတ်ဘုရားစနစ်တော်က လက်ခံသူကို စွန့်ပစ်လို့မရတာမျိုး ... အစရှိသဖြင့်ပေါ့]
' သြော် ... ပင်မဥပဒေလိုပေါ့ ၊ ကောင်းပြီ ... တစ်ယောက်ယောက်က မူလစည်းမျဉ်းကို သွေဖီတယ်.. အနီရောင် မီးဘောလုံးကြီးကရော .. '
[ ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း.... တစ်ယောက်ယောက်ကတော့ ပြန်လာနေပြီ ... မိတ်ဆွေဆိုရင် တော်သေးပေမဲ့ .. ရန်သူဆိုရင်.. ဇာတ်လမ်းက သိပ်ကောင်းတော့မယ်မထင်ဘူး ]
' တစ်စုံတစ်ယောက်က ခြေတစ်လှမ်းပိုသာနေမယ်ပေါ့ ၊ ရု(သ်)လက်(စ်).... ငါက ကူးပြောင်းလာတဲ့ သူဆိုတာ မင်းမေ့နေတာလား ၊ ကိစ္စတွေက အတိတ်ကနဲ့ ဘယ်တူတော့မလဲ...'
[ တစ်အုပ်တည်း ဖတ်ပြီး သွေးတက်သွားတဲ့ *ဆင်ဆာ* ကများ...]
' ဒီ *ဆင်ဆာ* '
[ ထားပါ... ၊ အနောက်ဘက်ကို သွားကြည့်ရအောင်လေ ၊ သင်လမ်းလျှောက်ရတာ အလွန့် အလွန်ကို သဘောကျ နှစ်သက်နေတာမလား ]
ယော့(ခ်)သည် ရု(သ်)လက်(စ်)၏ မျက်နှာကို မြင်ရသည်မဟုတ်သော်ငြား အသံနှင့်ပင် ထိုနတ်ဘုရား၏ အရွဲ့တိုက်နေသော မျက်နှာအား ပြေးမြင်နိုင်ပေသည် ။
' ဘာလဲ ၊ ပြန်လည်မွေးဖွားလာတဲ့ လူက အနောက်ဘက် မှာလား '
[ ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း ကြယ်တံခွန်နီက အနောက်ဘက်ဆင်းသွားတယ်လေ ၊ ကန်းနေတာလား ]
ယော့(ခ်) သည် ခေါင်းသာယမ်းပြီး အနောက်ဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည် ။ ညအိပ်ဝတ်သည် ပါးလွှာလျက် ညဘက်လေပြေသည် အေးစိမ့်သော်ငြား ယော့(ခ်) ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အအေးဓာတ်ဖြင့် အလွန် နေသားကျနေပြီး ချမ်းစိမ့်နေမှုမှာ သူ့အတွက် သာမန်ဆန်နေခဲ့သည် ။
အစောင့်တပ်သားများသည် အိမ်တော်တွင် မရှိကြသော်လည်း အပြင်တွင် ကင်းစောင့်များစွာ ရှိသေး၏ ။ ယော့(ခ်) ထွက်လာသောအခါ ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားမိသည့်တိုင် ဘာမှမပြောဘဲ အလုပ်ကိုသာ ရှေးရှုလုပ်ကြပေသည် ။ ယော့(ခ်)သည် အရာအားလုံးကို လစ်လျူရှုလျက် ရု(သ်)လက်(စ်) လမ်းပြမှုဖြင့် ဆက်လျှောက်နေခဲ့သည် ။ သို့နှင့် နန်းဆောင် အပြင်ရှိ မြက်ခင်းလွင်ပြင်ဆီသို့ ဆိုက်မြိုက်လာတော့၏ ။
' ဒီနေရာမှာ ရပ်သွားတာလား '
[ ဟုတ်တယ် .. လူလိုက်ရှာကြည့်ပါလား ]
' ပြန်လည်မွေးဖွားလာတဲ့သူတွေက အငြိုးအတေးတွေရှိနေတတ်တယ်မလား ၊ အငြိုးအတေးထဲ ငါပါနေရင် အခုပဲ သေမသွားနိုင်ဘူးလား '
[ ဘာမှမဖြစ်-- ]
ရု(သ်)လက်(စ်)၏ စကားပင်မဆုံးသေး ' ရွှစ် 'ခနဲသော လေတိုးဝှေ့သံနှင့်အတူ ယော့(ခ်)၏ ရင်ဘတ်အား မမြင်နိုင်သော အရာတစ်ခု ဖောက်ထွက်သွားပြီး စနစ်တစ်ခုလုံး စတင်ပျက်စီးလာကာ ကမောက်ကမဖြစ်လာတော့သည် ။
[ တီ တီ တီ တီ ၊ သတိပေးချက် ! သတိပေးချက် ! စွမ်းအားအမြန်ဖြည့်တင်းပါ ၊ စွမ်းအားအမြန်ဖြည့်တင်းပါ ၊ လက်ခံသူ အသက်အန္တရာယ်ရှိနေပါသည် ၊ စွမ်းအားအမြန်ဖြည့်တင်းပါ ! ]
Google Translate ကဲ့သို့ အသံတစ်ခုသည် ယော့(ခ်)၏ ဦးနှောက်ထဲသို့ လျင်မြန်စွာဝင်ရောက်လာပြီး ၊ ထိုအသံနောက်မှ ရု(သ်)လက်(စ်)၏ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာဖြစ်နေသော အသံတစ်ခုကိုလည်း ကြားနေရသည် ။ ယော့(ခ်)၏ ခြေထောက်တို့မှာ ပျော့ခွေလာခဲ့ပြီး ရှည်လျားသော မြက်ခင်းပြင်ကြီးပေါ်သို့ အရုပ်ကြိုးပြတ်သလို ပြုတ်ကျသွားတော့၏ ။ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အင်အားယုတ်နေပြီး ရင်ဘတ်မှ ထိုးဖောက်ခံလိုက်ရသော ခံစားချက်သည် အတော်ပင် သိသာလွန်းနေသည် ။ ခေါင်းမူးလွန်း၏ ၊ အမှန်ပင် ခေါင်းတို့ မူးဝေနေပါသည် ။ အရှေ့မှ မြင်ကွင်းအား ရှင်းလင်းစွာမမြင်နိုင်ဘဲ ဝါးတားတားဖြစ်နေကာ ဦးနှောက်ထဲမှ စနစ်နှင့် ရု(သ်)လက်(စ်)၏ အသံမှာ တဖြေးဖြေး တိုးဖျသွား၏ ။
ထိုစဉ် ခြေထောက်တစ်စုံသည် သူ၏ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့်သို့ ရောက်လာခဲ့သည် ။ ထို့နောက် အနှီလူသည် ထိုင်လိုက်ပြီး မျက်နှာအနီးသို့ လက်ဆန့်တန်းလာ၏ ။
" ရာရာစစ.. မင်း... ဘယ်သူ.. "
ယော့(ခ်)၏ အသံတို့မှာ အလွန် အားအင်ချိနဲ့နေသည် ။ အရှေ့မှ အိမ်ရှေ့စံအား လုပ်ကြံရဲသော ငမိုက်သားအား တစ်ချက်မျှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ဖူးမိချင်၏ ။ သို့သော် မျက်လုံးတို့သည် အလွန် ရီဝေက ဝါးတားနေသည် ။ ညအမှောင်လို မည်းနက်နေသော လက်တစ်စုံသည် မျက်နှာအနီးတိုးကပ်ကာ ပါးပြင်အား ထိတွေ့လာသည် ။ ထိုလူ၏ အကြောတို့မှာ မရဏဗိမာန်မှ မီးချော်ရည်များအလား နီရဲကာ တလက်လက်ရှိနေပြီး နက်မှောင်နေသော အသားအရည်ပေါ်တွင် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာ တည်ရှိနေသည် ။ အေးစက်သော လက်မ,သည် ပါးပြင်အား ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်မျက်လုံးလေးအား ညင်ညင်သာသာထိတွေ့လာ၏ ။ ထို့နောက် ယင်းလက်မ,သည် မျက်လုံးအား ထိုးဖောက်ချင်နေသော အရှိန်အဝါဖြင့် ဖိချလိုက်သည် ။
" ဟက် ငါ စိတ်စောလွန်းသွားတယ် .. ဘယ်နှိုးဦးမှာလဲ "
သြဇာညောင်းကာ အေးစက်မှုများ ပေးစွမ်းနေသော အမျိုးသားတစ်ယောက်၏ သြရှရှ အသံသည် နားထဲသို့ မုန်းတီးခြင်း ၊ ဝမ်းနည်းခြင်း ၊ သနားခြင်း တို့နှင့်အတူ လွင့်ပြယ်လာပြီးနောက် အနက်ရောင်ဖိနပ်လေးသည် အမြင်၏ ဝေးရာသို့ တရွေ့ရွေ့ ရောက်ရှိသွားပြီး အနည်းငယ် လှမ်းပြီးသော် ခြေလှမ်းတို့အား ရပ်၍ နောက်ထပ် စကားဆိုလာသည် ။
" နောက်တော့ ထပ်တွေ့ကြတာပေါ့ ... "
ပုလဲဖြူနှယ် ဆံနွယ်ရှည်တို့သည် အေးစိမ့်စိမ့်ညလေပြေညှင်း၏ တွန်းတိုက်ရာသို့ လွင့်လူးလျက် ၊ အနက်ရောင် နှင့် အပြာပုပ်ရောင် ရောစပ်ထားသည့် ဝတ်ရုံ၏ အနားတို့သည် ဆံနွယ်များနှင့်အတူ အရိုင်းဆန်စွာ ကခုန်နေပြီး အလွန် လှပလွန်းနေပေသည် ။
ယော့(ခ်)သည် အံကြိတ်မိလိုက်ပြီးနောက် ကျောပေးထားသော အရိပ်သည် တစ်ဖြေးဖြေးသေးငယ်သွားခဲ့ပြီး အမြင်တို့လည်း အမှောင်ကျသွားခဲ့တော့၏ ။ သူနောက်ဆုံးကြားလိုက်ရသည်မှာ ရု(သ်)လက်(စ်)၏ ' အိပ်မပျော်သွားနဲ့ ' ဟူသည့် စကားပင် ။
****
" အရှင့်သား နိုးလာပြီ "
စိတ်လှုပ်ရှားနေသော မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်၏ အသံသည် နိုးထလာစဖြစ်သော ယော့(ခ်)အား မူးနှောက်သွားစေသည် ။ သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ အိပ်ဆောင်အတွင်း ခုတင်ပေါ်သို့ ရောက်နေလေ၏ ။
ယော့(ခ်) မှာ ခေါင်းအတော်ကိုက်နေသောကြောင့် ဘာမှမတွေးနိုင်သေးဘဲ ဘေးတွင်ရှိသော အစေခံမလေးအား သံပရာရည်ဖျော်ပေးရန် စေခိုင်းလိုက်၏ ။
အစေခံမလေးသည် သုတ်သုတ်ပြာပြာပြေးထွက်သွားပြီး မကြာခင်ပင် သံပရာရည်တစ်ခွက်နှင့်အတူ ပြန်ရောက်လာခဲ့၏ ။ အနောက်တွင်မူ ဟစ်စလင်းလည်း ပါလာခဲ့သည် ။ အလွန် အေးစက်နေတတ်သော မျက်နှာတွင် အလိုမကျမှုတစ်ခုပါဝင်နေသည်မှာ အသိအသာပင် ။
" အရှင့်သား ... နေရတာ အဆင်ပြေပါရဲ့လား "
ယော့(ခ်)သည် သံပရာရည် တစ်ခွက်လုံး တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်ပြီးနောက် စိတ်ထဲကြည်ကြည်လင်လင်ပြန်ဖြစ်သွားကာ ဟစ်စလင်း၏ အမေးအား ပြန်ဖြေလာသည် ။
" ပြေတယ် ... "
" အရှင့်သား ညဘက်တွေ အပြင်မထွက်သင့်ပါဘူး ၊ ဘွဲ့နှင်းအပ်ပွဲလည်းရောက်ခါနီးသလို အရှင့်သားက အနာဂတ်ဧကရာဇ်ဖြစ်လာမဲ့ နဂါးလောင်းဆိုတာ သတိရပေးပါဦး ၊ အရှင့်သား လဲကျနေတာမြင်တော့ အစေခံတွေအကုန်လုံး အသက် ၁၀ နှစ်လောက် တိုသွားသလိုပါပဲ "
ယော့(ခ်) သည် ထိုစကားတို့ကြောင့် အတွေးထဲ နှစ်မြုပ်သွားလေသည် ။
ဟုတ်သားပဲ မနေ့ညက ငါအပြင်ထွက်မိသေးတယ် .... ဘာလို့ ထွက်သွားတာပါလိမ့် .... ၊ ကျစ် တစ်ခုခုမေ့နေသလိုပဲ ... ဒီ ဘဏ္ဍာစိုးက အခုမှ ၂၀ ကျော်ပဲ ရှိသေးတာမလား .. ဘာကိစ္စ သင်းက အဖိုးကြီးအတိုင်းဖြစ်နေတာလဲ
" နားလည်ပြီ အခု ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ မယ်တော်နဲ့ မြို့ထဲ သွားတော့မှာလေ "
" မနက် ၈ နာရီပါ ၊ ဧကရီက မကြာခင်လာခဲ့ပါမယ်တဲ့ "
ယော့(ခ်)သည် စိတ်ထဲအလွန်လန်းဆန်းသွားပြီး တက်ကြွစွာဖြင့် အိပ်ရာမှ ထလိုက်သည် ။ ထို့နောက် လိုအပ်သည်များလုပ်ကာ သာမန်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအပေါ်ဝတ် အဖြူနှင့် ဘောင်းဘီအနက် ဝတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာတွင် အဝတ်စတစ်လွှာကိုပါ ဖုံးထားလိုက်တော့၏။ ထို့နောက် အေးအေးဆေးဆေးဖြင့် ဧကရီဆီသို့ ထွက်လာလိုက်သည် ။ မြို့ထဲတွင် ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်သွား၍မရသောကြောင့် အရိပ်နက်တပ်သားများကိုသာ ခေါ်လာခဲ့ပြီး ယင်းတို့မှ အခြား မည်သူမှ ပါမလာတော့ချေ ။
ဧကရီ၏ အိမ်တော် ရောက်သောအခါ ဟန့်စ်သည် မျိုးရိုးမြှင့်အိမ်တော်မှ သခင်မတစ်ပါးလို ဝတ်ဆင်ထားပြီး မျက်နှာတစ်ဝက်အား အုပ်၍ ပြာလဲ့သော မျက်ဝန်းအစုံကိုသာ ဖော်ထုတ်ထားပေသည် ။ ဆံနွယ်များအား သာမန်ဆန်စွာ ထုံးရစ်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်တွင် ဦးရစ်ပန်းကုံးလေးတစ်ခု ဆင်မြန်းထားပေသည် ။ အကြည့်တစ်ချက်ဖြင့်ပင် ထိုသည်မှာ မနေ့ညက ယော့(ခ်)ပေးထားသောဟပန်းကုံးဖြစ်မှန်း သိသာသည် ။ သူ(မ)၏ ပုံစံမှာ ထူးထူးခြားခြား မြူးမြူးကြွကြွရှိနေသောကြောင့် အစေခံများပင် လန့်သေချင်နေပေ၏ ။
အငယ်တန်းဗီလိန်မကို ပျော်ရွှင်စေခြင်း ... ။ အလွန်လွယ်ကူလွန်းသည် ။ ဟန့်စ်၏ ဘဝတစ်ခုလုံးတွင် ရတနာနှစ်ပါးရှိခဲ့ဖူးသည် ။ ပထမတစ်ပါးသည် ဧကရာဇ်ဆဗန်ဖြစ်ခဲ့လေပြီး ၊ ဒုတိယတစ်ခုသည် သားတော်မောင်ဖြစ်ပါ၏ ။ ဧကရီဟန့်စ်သည် အမြဲလိုလို ယင်းနှစ်ယောက်အား ချစ်မြတ်နိုးခဲ့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ စိတ်နှလုံးသည် ဧကရာဇ်ဆဗန်ကြောင့် ကွဲကြေခဲ့လေသည် ။ ဧကရာဇ်ကြောင့် ပူဆွေးခဲ့သော အနှီအမျိုးသမီးသည် သားတော်မောင်၏ အရုပ်ကဲ့သို့ ပုံစံကြောင့် မချိမနှင့်ဖြစ်ခဲ့ရပြန်၏။ လက်ရှိ ဟန့်စ်သည် ကြင်နာမှုသေးသေးလေးဖြစ်ဖြစ် ၊ ချစ်ခင်မှုနည်းနည်းလေးဖြစ်ဖြစ် အရယူချင်မိသည် ။ အကြောင်းမှာ သူတစ်ခါမှမရဖူးခဲ့သောကြောင့်ပင် ။
' ဧကရီကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးရင် သူလည်းပျော်မယ် .. ငါလည်းပျော်မှာပဲ .. ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ရု(သ်)လက်(စ်)... ရု(သ်)လက်(စ်)... ဟေး ဘယ်ရောက်နေလဲ "
ရု(သ်)လက်(စ်)၏ အသံမှာတိတ်ဆိတ်လျက် ။ တွေးကြည့်မှပင် အနှီနတ်ဘုရားမ၏ အသံအား မနက်ကတည်းက အခုထိ မကြားရသေးပေ ။
' System .. '
[ ပျက်ယွင်းမှု ပြင်ဆင်ခြင်း ၊ စွမ်းအင်ဖြည့်တင်းခြင်း ၊ စွမ်းအားမလုံလောက်ခြင်း နှင့် အရေးပေါ် ကယ်ဆယ်ရေးစနစ် ပြန်လည် အသက်သွင်းခြင်းကြောင့် စနစ်တော် ယာယီရပ်စဲထားပါတယ် ၊ စွမ်းအင်စုဆောင်းနိုင်ရန် ကျေးဇူးပြုပြီး တာဝန်အမြန်ထမ်းဆောင်ပေးပါ ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး တာဝန်အမြန်ထမ်းဆောင်ပေးပါ ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး-- ]
ယော့(ခ်)သည် အရှေ့မှ တူညီသော စာများကိုသာ ဆက်တိုက်ရွတ်ဆိုလာသော စနစ်သံကြောင့် ပိတ်သည့်ခလုတ်အား နှိပ်လိုက်တော့သည် ။
ယော့(ခ်)တစ်ယောက် မျက်မှောင်ကြုတ်နေသောကြောင့် ဟန့်စ်သည် ဘေးမှ လမ်းအတူလျှောက်ရင်း စကားဆိုလာ၏ ။
" ဘာဖြစ်လို့လဲ "
ယော့(ခ်)သည် ထိုအခါမှ အသိဝင်လာပြီး " သြော်... ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အမေ အတွေးခဏ လွန်သွားမိလို့ပါ ၊ ကျွန်တော်ကြားတာ မြို့တော်ထဲက ဟီ(လ်)မျိုးရိုး စားသောက်ဆိုင်က အဆင့် ( ၁ ) စားသောက်ဆိုင်တဲ့လေ ၊ နန်းတော်ထဲက စားတော်ကဲမှူးက ဟီ(လ်)မျိုးရိုးရဲ့ သားကြီးလို့ ပြောတယ် ၊ မြို့တော်က ဆိုင်ကတော့ သားငယ်တဲ့ .. ဘယ်လိုလဲ သွားကြမလား "
ယော့(ခ်)သည် ရှည်လျားလွန်းသော စကားကြီးကို အားရပါးရပြောလိုက်သည် ။ ယော့(ခ်)သည် လူတစ်ယောက်အား စကားအများကြီးဖြင့် လွတ်လပ်စွာမပြောဖူးခဲ့သော်လည်း ဤ ' အမေ ' ဟူသော စကားလုံးအား ပြောရသောအခါ အလွန် သဘောကျပေ၏။ ရိုးရှင်းစွာပင် ယခင်က သူ့၌ 'အမေ' ဟုခေါ်ရန် မည်သူမှ မရှိခဲ့သောကြောင့်ပင် ။
ဟန့်(စ်) သည် လှမ်းနေသော ခြေလှမ်းများအား ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုဖြစ်သွား၏ ။ ယော့(ခ်) ခေါ်မှသာ အတွေးနယ်ထဲမှ ပြန်ထွက်ပြီး ဟီ(လ်)မျိုးရိုးစားသောက်ဆိုင်သွားရန် ဦးတည်လိုက်ကြသည် ။ ဖြူလွှသော ဇာပိတ်သားအောက်တွင်မူ ဖျော့တော့ကာ သူမတူ တမူထူး၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အပြုံးလေးသည် အတိုင်းအဆမဲ့စွာ ထွက်ပေါ်လာ၏။
ကြည့်ရသည်မှာ အငယ်တန်းဗီလိန်လေးနှစ်ယောက်သည် လူစည်ကားသော မြို့ပြထဲ တစ်လှည့်စီ စကားပြောနေကြပြီး ဦးတည်ရာသို့ လှမ်းလျက် အတော်လေး.. အတော်လေးကို ပျော်နေကြပုံရ၏ ။
ဟီ(လ်) မျိုးရိုးစားသောက်ဆိုင်၏ အပြင်အဆင်မှာ အလွန်ကြီးကျယ်လွန်းပြီး လူများလွန်းသည် ။ ယော့(ခ်)သည် တတိယထပ်သို့ သွားလိုက်ပြီးနောက် ထောင့်ကျသော စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုတွင်နေရာယူလိုက်ကြ၏ ။ စားပွဲထိုးအား လိုရာမှာလိုက်ပြီးနောက်တွင် ကျင့်ဝတ်များအား အနည်းငယ် လျော့ပေါ့၍ သက်တောင့်သက်သာနေလိုက်သည် ။
" အမေ.. အဲ့တာဆို ဦးလေးရိုလန်ကို တစ်ခါလေးတောင် မမြင်ဖူးဘူးပေါ့"
" အမ်း.. "
ယော့(ခ်) နှင့် ဟန့်(စ်)သည် တစ်လမ်းလုံး အတင်းတုပ်လာကြသည်ဖြစ်ပြီး ယခုတွင် ရိုလန်၏ အကြောင်းဆီသို့ ခြေဦးလှည့်နေကြပေသည် ။ တော်ဝင်မျိုးနွယ်တို့ဖြစ်သောကြောင့် အတင်းတုပ်ခြင်း ၊ သူတစ်ပါးမကောင်းပြောခြင်း တို့သည် အလွန် သိက္ခာမဲ့လွန်းသောကြောင့် ဟန့်(စ်) လုံးဝ လုပ်မည်မဟုတ်ချေ ။ သို့ရာ ယော့(ခ်)က သူ(မ)အား နန်းတွင်း၏ အပြင်ရောက်နေသောကြောင့် သာမန်လူကဲ့သို့ နေနိုင်ကာ အတင်းတုပ်လျှင်လည်း ကိစ္စမရှိဟုပြောလာသောကြောင့် နှစ်ဦးသား သူများအကြောင်း ပြောနေကြသည်ဖြစ်၏ ။
" သား နဲ့ တွေ့ပြီးပြီ ... ပန်းကုံးက ဦးလေးရိုလန်သင်ပေးထားတာ"
ဟန့်(စ်)သည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဦးရစ်ပန်းကုံးလေးအား ထိတွေ့လိုက်ပြီး
" သြော် ... သူက ပန်းကုံးလုပ်တတ်တယ်ပေါ့ "
" လုပ်တတ်တယ် ... ခိုင် (ကိုင်x) နဲ့တောင် ဆော့သေးတယ် "
" ကလေးကျနေတာပဲ ဟမ့် "
" အာ အစားအသောက်တွေရောက်ပြီ "
စကားကောင်းနေဆဲအချိန်တွင် အစားအသောက်များရောက်လာသောကြောင့် အပြင်မှအခြားအကြောင်းအရာတို့သာ ပြောင်းပြောလိုက်ကြပြီး အစားအသောက်များအား စားတော့သည် ။
စကားဝိုင်းသည် သားအမိနှစ်ယောက်အား အလွန်ရင်းနှီးသွားစေပြီး ဟန့်(စ်)လည်း သံသယစိတ်တို့ ပျောက်သွားပုံရ၏ ။ အကြောင်းမှာ ယော့(ခ်)သည် ဦးနှောက်ထဲ ထွက်လာသမျှ ကလိမ်ကကျစ်စကားများဖြင့် သူ့ကိုသူပြောင်းလဲသွားကြောင်း ဖော်ပြပေးသွားသောကြောင့်သာဖြစ်သည်။
စားသောက်ပြီးစီးသွားပြီဖြစ်ရာ နောက်ထပ် မြို့ပတ်ရန် အပြင်သို့ထွက်လာလိုက်ရင်း လမ်းထောင့်မှ တစ်စုံတစ်ခုသည် ယော့(ခ်)၏ အာရုံအား ဆွဲဆောင်သွားသည် ။
ဝတ်ရုံအနက်အား ဝတ်ဆင်ထားကာ အဖြူရောင်ဆံနွယ်ရှိသော အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် မျက်နှာကို ဖုံး၍ လက်နှင့် ခြေထောက်များ နေရာကွက်လပ်မကျန် အဖြူရောင်ပတ်တီးစများဖြင့် ပတ်ထားသည် ။ လေပြင်းတစ်ချက်ဝှေ့သွားသောအခါ ဝတ်ရုံခေါင်းဆောင်းမှာ ကျွတ်သွားပြီး အနှီလူ၏ ပုလဲသွင်ဆံနွယ်တို့အား ထွက်ပေါ်လာစေ၏ ။
ရုတ်တရက် ယော့(ခ်) ရင်ဘတ်မှ စူးခနဲသော နာကျင်မှုတစ်ခုအား ပြန်လည်သတိရလိုက်သလိုပင် ။ သူ၏ အကြည့်တို့မှာ လမ်းကြိုကြားအမှောင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသော လူအပေါ်တွင်သာ ရစ်ဝဲနေပြီး အတွေးနှယ်သည် တစ်စတစ်စ ကျယ်ပြန့်လာခဲ့သည် ။
' တွေ့ဖူးသလိုပဲ .. '
" သွားမယ်လေ ၊ ဘာကြည့်နေတာလဲ "
"သြော်... အွန်း "
ယော့(ခ်)သည် အတွေးရပ်လိုက်ပြီး ဟန့်(စ်)နှင့်အတူ ထွက်ခွာလိုက်သည် ။ နောက်ဆုံးအနေဖြင့် မည်သူမှမရှိတော့သော နေရာကွက်လပ်အား တစ်ချက်မျှ လည်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် စိတ်ထဲမှ ဖျောက်ဖျက်ထားလိုက်တော့၏ ။
အနီရောင်တောက်တောက်မျက်ဝန်းတစ်စုံသည် ယော့(ခ်)အား အမှောင်ထုမှတစ်ဆင့် အေးအေးလူလူကြည့်နေပြီး အပြုံးလေးမှာ မသိမသာ ကော့တက်သွားသည် ။
" အိမ်ရှေ့စံမဟုတ်ဘူးပဲ ... ဘယ်က အလေအလွှင့်လေးလဲ ... ငါ့အတွက် အရမ်းလွယ်လွန်းမနေဘူးလား "
***
စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ် ။
ပြဇာတ်အသေးစားလေး
( ML ): အိုးမိုင်ဂေါ့ ကိုယ်တော် ပါလာပြီ ! ပထမဆုံးတွေ့ဆုံမှုလေးကို ကြည့်လိုက်စမ်း ! အရမ်းလန်းတယ် !
Yorck : မောင်မင်းက ဘယ်သူများလဲ..
( ML ) : ..... *ခေါင်းလှည့်လာ* ... ငမိုက်သားစာရေးသူ ကိုယ်တော့်ကို တရားဝင် ခေါ်ထုတ်ပေးစမ်း !
ンｸス・C : *မကြားချင်ယောင်ဆောင်*
****
•မရဏမြို့တော် - ငရဲ
•ML ရဲ့ လက်ရှိform - skin က အနက်ရောင်နဲ့ သွေးကြောက မီးတောက်ချော်ရည်လိုဖြစ်နေတာမျိုးမှာ နီပြီး လင်းနေတာမျိုး ၊ ဆံပင်က ပေါင်အထိအရှည်ရှိပြီး အဖြူရောင်ဖြစ်ပါတယ် ၊ မျက်လုံးက အနီရောင် ။
***
ပထမပိုင်းတွေ ဇာတ်ရည်မလည်ကြသေးလောက်ဘူး ╥﹏╥ ၊ ဒါပေမဲ့ စိုးရိမ်မနေကြပါနဲ့ ဖတ်ရင်းနဲ့ လည်လာမှာပါ(≧∇≦)/ , ပျင်းဖို့လည်းကောင်း ? (ಥ ͜ʖಥ) ဇာတ်ကြောင်းက ဘယ်လို လာမလဲဆိုတာ မပြောပြထားတော့ တော်တော် ပျင်းဖို့ကောင်းပါလိမ့်မယ် uwaa
မေးခွန်းအချို့ပေါ့...
•ML ဘယ်သူလဲ ? ဘာလဲ ?
•အကြင်သူစံရန် ပုလ္လင်ထီးနန်းရဲ့ Big Boss ကရော ?
:3 နောက်ကျရင် သိသွားမှာပေါ့ ဗက်ဟက် ...
##