(LAYZZAH CHANDREA POINT OF VIEW)
Nasaan na kaya si Rylie at Ana? Iba kasi ang lugar na naka-assign sa akin kaya bihira ko lang sila makita. Busy rin sila sa mga ginagawa nila. Sa library kasi ako naka-assign tapos si Rylie ay nag-aayos sa mga gamit while head maid naman si Ana.
Patuloy ko inaayos ang mga libro sa kanilang mga lugar at pinupunasan since marami ang alikabok na nakakabit sa bawat libro rito. Hindi ko alam kung ilang bilang ang libro rito pero sa tyansa ko ay mga one hundred plus sa sobrang dami. Tapos anim na bookshelves ang nandito at puno ito ng libro.
Bumukas ang pintuan at pumasok ang isang tao na kanina pa pumapasok dito sa library. T-shirt na white ang sout niya at pajama na gray. Black ang kanyang buhok na may malinis na gupit. Ang gwapo niya sa paningin ko at sobrang bait pa dahil tinulungan niya ako kanina sa paglilinis ng aklat.
"Ayaw mo ba kumain at magpahinga?" tanong niya bigla kaya napatigil ako sa pagpunas ng aklat at nilingon siya.
Nakaupo siya sa upuan at kaharap nito ay mesa na may libro sa itaas. "Mamaya na, tatapusin ko muna ito bago ako kakain at magpahinga," sagot ko sa kanya at binalik ang tingin sa ginagawa.
Napangiti ako ng palihim dahil napakabait niya sa akin. "I guess you need to eat first. Nanghihina na ang katawan at nahahalata ko ito. Kumain ka na dahil may dala akong snack dito," sabi niya kaya bigla akong napalingon sa kanya.
May dala siyang supot at pinakita ito sa akin. Nahihiya ako dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya.
"Mamaya na, hindi pa naman ako masyadong gut-" naputol ang sinasabi ko dahil tumunog ng malakas ang aking tiyan.
Nahihiya akong tumingin kay Zai na pinipigilan na tumawa at dinaan na lang niya sa pagngiti. "I told you, right? Alam ko na gutom ka kaya kumain ka na. Huwag kang mahiya sa akin at kumain ka na. Kaligtasan mo ang mahalaga," sagot niya sa akin at tinaasan ako ng kilay kaya wala akong magawa.
Nahihiya akong lumapit sa kanya at ngumiti ng pilit. "Salamat po pala," pasasalamat ko sa kanya at akmang kukunin ang pagkain pero inatras niya ito.
Nagtataka ako sa kinikilos niya at medyo napahiya ako. "Don't use po and opo on me. I think we are the same age," sagot niya ng diretso sa akin at nakatingin siya mismo sa aking mata.
"But, you're my master so it my obligation to use respect of way of talking," katwiran ko pero napailing siya sa sinabi ko.
"I'm one of your master so you should listen to me. From now on, don't use polite word on me such as po and opo. Just talk to me the way you talk to your friend," paalala niya sa akin at mas lalo akong tinaasan ng kilay.
"Okay, master," pagsuko ko dahil siya naman ang masusunod.
"Here," abot niya sa akin ng supot kaya tinanggap ko naman ito.
"Thank you, Zai," pasasalamat ko sa kanya kaya napangiti siya ng malapad.
"You should called me Zai more often. I like it the way you called me on my nickname. I also called you Chan because it suit you well,"
Napangiti ako ng palihim habang nagsimula na maglakad. "Goodbye and keep safe," paalam niya sa akin at kumaway naman ako sa kanya.
I want him to focus on reading kaya ako umalis doon. Dahil sa hindi ko pagtingin sa dinadaanan ko ay may nabangga akong isang tao. Napaupo ako ng malakas at napahamak sa aking pwet na malakas ang pagbagsak.
Umangat ako ng tingin at halos manlamig. Sumalubong sa akin ang isang lalaki na may hawak na katana. Masama ang tingin nito sa akin na parang ang laki ng kasalanan ko sa kanya. Tumayo agad at yumuko sa kanya. "Pasensya na po kung nabangga ko po kayo. Hindi po kasi ako tumitingin sa dinadaanan ko," hinging paumanhin ko sa kanya habang nakayuko.
Ayaw kong umangat dahil may kasalanan ako sa kanya. "Malamang, hindi mo naman ako mababangga kung nakatingin ka unless kung talagang tanga ka," malamig niyang sambit kaya nanlamig ang aking kamay sa takot.
Malay mo sa akin niya gamitin ang espada since may kasalanan ako sa kanya. "Pasensya na po talaga," hinging paumanhin ko at yumuko pa ng mas mababa.
"Hindi kita paparusahan sa kasalanan mo pero kapag naulit ito hindi ko na ito palalampasin. I'm not a saint so get out of my sight," medyo may diin niyang sabi kaya mabilis akong lumayo sa kanya at nagsimula tumakbo.
Habang papalayo na ako ay lumingon ako sa kanya kung nandoon pa siya pero naabutan kong nakatingin siya sa akin habang nandoon pa rin sa pwesto niya. Mabilis kong iniwas ang aking tingin at nagpatuloy sa pagtakbo. Sino kaya siya? I think I should be careful on him. He looks dangerous.
***
(ANASHA CHAINE POINT OF VIEW)
Nasaan na kaya si Chan? Kami lang ni Rylie ang nandito sa room namin. Actually, mabilis lang natapos 'yong meeting kasi may gagawin pa raw sila. "Nasaan na kaya si Chan?" tanong ko kay Rylie pero nagkibitbalikat siya habang may binabasa.
"I don't know, sana nasa ligtas siyang kalagayan at hindi siya naparusahan," mahinang sabi ni Rylie habang tutok na tutok sa binabasa.
"Sana nga, by the way ano 'yang binabasa mo ngayon?" tanong ko at tinuro ang binabasa niyang libro.
Umangat naman siya ng tingin at sinundan ang tinuro ko. "About sa Randler Palace and by the way may nalaman ako tungkol sa kanila about sa nakalap kong chismis," panimula ni Rylie kaya lumapit ako sa kanya para marinig ko ang sasabihin niya.
"Ano 'yon?" curious kong tanong habang lumapit sa akin si Rylie.
"Walang dapat makarinig sa atin at makaalam," paalala niya kaya tumango ako sa sinabi niya.
"They are not humans beings. They are what we called demons. They have a humans physical appearance but their ability is a demons. They eat humans beings or despised them. I don't know the reason of that but I am sure that is the biggest reason why they do this to us. I heard also, that there is a inferior," paliwanag niya sa akin kaya napalaki ang mata ko.
Alam ko na hindi sila normal na tao pero 'yong inferior.
"Alam ko ang tungkol sa inferior, siya 'yong tao na against sa mga patakaran at pamamalakad ng superior. Narinig ko na napag-usapan nila ang tungkol nito kanina sa meeting. Plano ng inferior na tigilan na ang pagpapahirap sa atin at kalabanin ang superior. Pero, narinig ko sa usapan nila na papatayin nila ang lahat na sumusunod sa inferior at pinaghahandaan nila ito," paliwanag ko sa kanya kaya napatango naman siya.
Napag-usapan nila ito sa meeting at hindi ko alam kung bakit nila pinarinig sa akin. Aminado ako na wala silang tiwala sa akin pero bakit nila ako hinayaan na marinig 'yon? May balak ba sila?
"Kung talagang naghahanap tayo ng tao na tutulong sa atin maghiganti ay walang iba kundi ang inferior. Siya lang ang makakatulong sa atin sa ngayon. Mahihina pa tayo and kailangan natin magpalakas para makamit ang gusto natin," pahayag sa akin ni Rylie habang sinara niya ang hawak niyang libro at nilagay sa ilalim ng unan niya.
Umusog siya ng upo sa pinakadulo habang nakaupo ako sa pinakadulo rin na kaharap niya.
"You're right, the only thing that we must do is find the inferior. We must ask for his help at tulungan siya sa mga plano niya,"
Tumango siya at sumang-ayon sa plano ko. Biglang bumukas ang pinto at niluwa nito si Chan na hingal na hingal kasama ang isang babae na umiiyak. Kaedad lang din namin siya at nakasuot ng maid uniform. Medyo singkit ang kanyang mata, mas matangkad siya kaysa sa amin ni Chan at nakaputi niya na parang naligo sa gatas. Medyo kulot ang buhok niyang itim na hanggang balikat niya lang.
Napansin ko na may sugat ito sa pisngi at tuhod. "Saan ka galing? Sino siya?" tanong ko at tinuro 'yong babae na umiiyak habang nakayuko ang ulo.
Magulo na ngayon ang damit niya at buhok. Napansin ko rin na may mga pasa siya sa katawan. "Galing ako sa library at nakasalubong ko siya na pagsasamantalahan siya ng isang trabahante kaya tinulungan ko siya pero bago pala ako makarating roon ay sinaktan siya ng trabahante na 'yon na may kasama pang isang lalaki. Siya nga pala si Challeya Audrey Alvarez, Leya na lang itawag niyo sa kanya," pakilala sa kanya ni Chan sa amin.
Pinagmasdan ko siya at napansin ko rin na medyo napunit ang uniform niya na malapit sa dibdib.
"Anong room siya?" tanong ni Rylie na nakatingin din sa babae.
"Room 19 pero ayaw siya papasukin ng mga kasama niya dahil marumi na raw siya at ayaw nila sa marumi. Pinapaalis nila siya roon kaya dinala ko siya rito," paliwanag ni Chan sa amin kaya napatango na lang kami ni Rylie.
Mukhang wala naman kaming magagawa dahil nakakaawa 'yong babae sa ginawa nila sa kanya.
"She can stay here since she needs it. But, I didn't like what they do to her. Kailangan nila pagbayaran ang ginawa nila kahit walang pakialam 'yong mga miyembro ng organisasyon," pahayag ni Rylie.
May punto siya, I need to protect many people from this organization. They don't care about the lifes and situation of a people. They are just good for nothing and doing cruelty.