It's been a month simula nung huling pumunta si Garrett sa bahay ko. At sa huling pag uusap namin ay nagkaayos na kaming dalawa ,sinabi ko na rin sa kanya na di ko na siya pakikialaman kung ano ang gagawin niya sa buhay niya. Dahil buhay naman niya yun at alam naman niya mga ginagawa niya.
Di naman siya kumibo nun sa mga sinabi ko atleast ako na mismo nakipag ayos sa kanya ,dahil ayokong may taong nagagalit sa akin like Garrett. I don't think so na di na niya ako paghihigantihan?
Pero kahit ganon ay nakakausap ko na rin siya ng masinsinan na di tumataas ang boses ko. Napag alaman ko rin na nakabalik na si Ma'am Freya sa pilipinas kaya kada papasok ako sa coffee shop ay di ko na nakikita si Garrett doon.
Di ko alam kung saan yun namamalagi gayong wala na siya sa coffee shop.
"Malalim ata iniisip mo?"nagulat ako na biglang nagsalita si Bullet sa harapan ko.
Speaking of Bullet ,nitong linggo lang niya ako nabisita dahil sa sobrang pagkabusy niya sa trabaho. Nagtampo pa nga ako kung bakit di man lang siya nagtext gayong 1 month pala siya mawawala sa manila! ang dahilan niya ay di daw allowed ang cellphone sa barko kaya di na niya ako naitext. Kaya tinanggap ko na yung sorry niya sa akin ,sino ba naman ako diba? isa lang naman ako kaibigang nag aalala sa kanya.
Umiling ,"Nothing ,may iniisip lang."
"Hmm ,sino naman ang iniisip mo?"kumunot ang kanyang noo.
Kaya napatingin ako sa kanya at ang kanyang isa niyang kamay ay nakahawak sa mga baba niya habang naghihintay siya ng sagot galing sa'kin.
"Nakakausap mo pa ba si Garrett?"tanong ko kay Bullet kaya napaayos siya ng upo.
Umiling siya ,"Hindi eh. simula nung naging alitan namin ,di na niya ako pinagkakausap."
Tumango ako ,"Ah."
Bakit ko ba siya hinahanap?
"Bakit mo pala natanong? may problema ba?"mariin na tanong sa akin ni Bullet.
Napatingin ako sa kanya ,"Wala naman ,simula kasi umuwi ang mommy niya di ko na nakita ang anino niya."
Inaamin ko sa sarili ko na kahit masama ugali nun ,namimiss ko ang presensya niya. Haist! bakit ayaw mo magpakita sa akin huh? di mo man lang ba ako namiss ang pambubwisit ko sayo Garrett?
Ginulo niya ang buhok ko ,"Wag mo na lang siya isipin ,Claudette. nandito naman ako eh ,wag mo na lang siya hanapin okay?"nginitian niya ako pero napansin ko na iba ang sinasabi ng mga mata niya.
What does it mean?
Nawala ang pag iisip ko na nilapag na ng waiter ang pagkain na inorder ni Bullet kaya napatingin ako sa pagkain.
"Kumain muna tayo ,Clau."he smiled softly ,"Sure akong gutom na gutom ka na."
Kaya dahan dahan akong tumango kay Bullet.
Mahigit isang oras din kami namalagi ni Bullet doon sa restaurant. After that ,inihatid na niya ako sa bahay ko dahil mag gagabi na rin naman.
Naabutan pa niya doon si Jaycee na naghuhugas ng plato. Binati naman siya nu Jaycee kaya binati niya rin ng pabalik.
Kahit papaano ay nagiging kaclose na niya ang kapatid ko dahil binigyan niya lang naman ng pabango si Jaycee ay naging mabait naman itong kapatid ko kay Bullet.
"Bakit di mo pinatuloy si Kuya Bullet dito ,ate?"bungad na tanong sa akin ni Jaycee na kaya napatingin ako sa kanya.
I sighed heavily.
Bigla na lang din kasi umalis si Bullet dahil makikipagkita siya sa mommy niya dahil may family dinner daw sila.
"May family dinner daw siyang pupuntahan ,kaya di na siya nag istay ng matagal dito."humiga ako sa sofa dahil sumasakit ang likod ko.
"Ganun ba?"kalmadong sabi niya ,"Sayang naman! magpapaturo sana ako sa kanya na mag golf."
Kaya tinignan ko si Jaycee ng mariin. Oo nga pala ,balak magpaturo ni Jaycee kay Bullet na mag golf. Since ,nung college days ni Bullet ay mahilig siya mag golf nung mga panahon na nag aaral pa siya.
Naikwento niya kasi kay Jaycee na nag gogolf siya dati kaya sa sobrang pagkainteres ni Jaycee ay nagsabi ang kapatid ko kung maaari daw ay turuan din daw siya mag golf ,kaya pumayag na rin si Bullet sa gusto ng kapatid ko.
"Sa susunod na lang Jaycee ,masyadong busy ang Kuya Bullet mo para turuan ka niya maglaro ng golf. Tsaka....gabi na rin oh!"I muttered.
Tumango siya ,"Oo nga po eh."
Nginitian ko na lang siya ng mariin.
"Nga pala ate ,kumain ka na ba sa labas? kung hindi pa ,ako na magluluto dito?"sabi niya sa akin.
I smiled bitterly ,"No thanks ,Jaycee. masyadong busog na ako sa kinain ko kaya baka ikaw na lang ang kumain."
Nakita ko naman na tumango siya.
"Okay ate."he replied ,"Ako na lang ang kakain dito. mabuti pa ate ,magpahinga ka na sa kwarto mo? mukhang pagod na pagod ka na sa lagay mo na yan."
Tumawa ako ,"Oo nga Jaycee ,sige na magpapahinga lang ang ate sa kwarto huh? ikaw na bahala muna dito."
Pagkatapos kong sabihin yun ay agad na akong dumiretso sa taas para makapag pahinga na ng maayos.
Habang nagcecellphone ako ay biglang tumawag sa akin si Tin kaya agad ko naman iyon sinagot. Madami din kami napagkwentuhan ni Tin at sinabi din niya sa akin na may napupusuan na naman siyang lalaki na isang manager sa isang sikat na hotel.
"[Ikaw talaga di ka talaga nagdadala! baka yang ka-date mo katulad lang din yan ng lalaking minahal mo dati!]"sermon ko sa kanya.
"[Dette ,iba siya sa lalaking minahal ko. kahit hindi kami sa ngayon ,nararamdaman ko na totoo yung pagmamahal na pinapakita niya sa akin.]"
I almost rolled my eyes. kailan ba siya matatauhan?
"[Ewan ko sayo! wag kang hihingi sa akin ng advice kapag sinaktan ka ng kinahuhumalingan mo. napapagod na ako magpayo sayo tapos di mo din pala tutuparin."
Masyado kasi siyang marupok! sinabi na niya sa akin na this year di muna siya magpapaligaw sa iba dahil focus siya sa study tapos ganito?
"[Last na talaga ito Clau ,kapag nabigo ako dito edi ,tutuparin ko na yung sinasabi ko sayo haha.]"natatawang sabi niya.
I sighed heavily.
"[Okay. but ,sino ba yang lalaking kinahuhumalingan mo?]"
"[Gusto mo malaman kung sino siya?]"Tin asked.
Tumango ako ,"[Oo ,sino siya?]"
"[Siya si Ala----]"
"Ate?"napalingon ako sa pintuan ng kwarto ko na pumasok si Jaycee kaya napatigil si Tin sa pagsasalita.
"Bakit Jaycee?"mariin na tanong ko.
"Itatanong ko lang sana kung may napansin ka diyang blue na notebook sa kama mo?"he licked his lips.
Dahan dahan akong umiling.
"W-wala naman akong napansin na notebook dito sa kama ko."I bit my lips while I looked at him.
He nodded ,"Ganun ba ate? sige po ,babalik na po ako sa kwarto ko. Mukhang.....nag uusap kayo ni Ate Tin."ngumiti pa siya sa akin bago niya isarado ang pintuan ng kwarto ko.
Bumalik ako sa linya ni Tin.
"[May problema?]"Tin asked.
Umiling ako ,"[Wala naman ,sige na ibababa ko na ito! may aasikasuhin pa pala ako dito sa kwarto. Next time mo na lang ipakilala sa akin yung kalandian mo."
"[O-okay?]"
Pagkatapos nun ay ibinaba ko na ang cellphone ko at nilagay ko na sa isang tabi. Tumayo ako para magtupi ng mga nagkakalatang damit ko dito.Ewan ko kung bakit di ito napansin ni Jaycee ,gayong madalas dito siya tumatambay sa kwarto ko? O siguro nakita niya pero di niya pinansin.
Ito talagang kapatid ko oh!
****
11 in the evening ,napagdesisyonan kong bumaba muna saglit doon dahil nakaramdam ako ng uhaw at the same time ,di rin ako makatulog ng maayos.
Pagbaba ko ay nakapatay ang ilaw kaya dumiretso na ako sa kusina para kumuha ng tubig sa refrigerator. Habang umiinom ako ng tubig ay may biglang nag pop up na message sa cellphone ko kaya agad ko yun pinindot kung sino ang nagtext.
Garrett:
Clau.......
My eyes widened. tama ba itong nakikita ko sa screen ko?
Ako:
Garrett? is that you?
I bit my lip. bakit niya ako naisipang itext ngayon?
Garrett:
It's mw Claudwtte.
My eyebrow furrowed. bakit ganito siya magtype?
B
ago pa ako magtype ay may biglang kumatok sa pintuan ,kaya bahagya akong lumingon kung sinong tao ang kumakatok ng ganitong oras.
"Sino yan?!"sigaw na tanong ko pero di sumagot kaya nilapag ko ang cellphone ko sa lamesa at saka pumunta sa pintuan para buksan kung sino nandoon.
Pagbukas ko ay nagulat ako kung sino ang nasa harapan ko. Bakit siya nandito?
"G-garrett?"nauutal na sabi ko sa pangalan niya.
He's wearing a black t-shirt in front of me. My mouth parted ,bakit siya nandito sa harapan ko?
"C-claudette."ngumiti siya ng marahan sa akin.
Sa pagsasalita niya ay naamoy ko ang alak na nanggaling sa kanyang bibig. Wait? uminom ba siya?
"G-garrett? w-what are you doing her----"di ko na natuloy ang sasabihin ko na bigla na lang siya bumagsak sa aking balikat kaya napaatras ako dahil sa sobrang gulat din.
Di ko namamalayan na nakahawak na ako sa mga braso niya nakasubsob ang kanyang mukha sa aking leeg.
"Hey ,Garrett?"I said softly.
"Hmm....."
Huminga ako ng malalim ,"Are y-you drunk?"
"Hmm...."
Napapikit ako ng mariin. malamang lasing yan Claudette! di naman pupunta dito yan kung di lasing diba?
"H-halika ,sa sofa ka muna."marahan na sabi ko at unti unti akong umaatras habang nakasubsob pa rin siya sa leeg ko.
Ang bigat mo Garrett!
Finally ,naiupo ko na siya sa sofa at tinignan ko siya ng mariin. Namumungay ang kanyang mata at halata sa kanyang itsura na may problema siyang dinadala.
Ano ang problema niya?
"Garrett?"tawag ko sa kanya.
Lumingon siya sa akin ,"Hmm?"papikit pikit pa siya at halata sa kanya na nilalabanan niya ang antok.
"Bakit ka naglalasing?"I suddenly asked ,"Ngayon na nga lang kita makikita ang pagmumukha mo. Tapos lasing ka pa?"
Nakatitig siya sa akin at di kumukurap ang kanyang mga mata at sa ilang minuto ay agad na akong umiwas. Dahil iba na ang titig niya sa akin.
"I have a problem ,Claudette."natatawang sabi niya pero sa nakikita ko sa kanyang mata ang hinanakit.
"What's your problem?"kalmadong tanong ko sa kanya.
Parang hindi si Garrett ang nasa harapan ko ngayon. Ibang iba siya sa Garrett na nakilala ko! ang nasa harapan ko ngayon ang Garrett na puno ng problema. At di ako sanay sa nakikita ko na parang malungkot siya.
Ilang minuto siyang di kumibo sa tabi ko samantala ako ay nakatingin lang sa kanya at binabasa ko kung ano ang dahilan kung bakit siya naglasing. Nagulat na lang ako na may biglang pumatak na luha sa mata ni Garrett kaya di ko nasadyang nahawakan ang kanyang kaliwang kamay niya.
"Why are you crying?"I suddenly asked him ,concerned.
First time ko lang makita si Garrett sa harapan ko na umiiyak. Medyo kumirot ang puso ko na biglang nagpatakan ang mga luha sa mga pisngi niya.
"Tell me ,b-bakit ka umiiyak Garrett?"natatarantang tanong ko sa kanya.
I didn't expect na makita ko lang umiyak si Garrett para ako naging concerned sa kanya.
He looked at me ,"C-clau......masama ba akong tao sayo?"
Napaawang ang labi ko dahil sa binitawan niyang salita. What's happening?
"Wha---"
"Wala ba akong kwenta sa paningin mo?"namumungay ang kanyang mga mata habang tinititigan niya ako ,"K-kahit kailan ba di ako naging mabuti sayo?"
Sa tanong ni Garrett ay di ko maibuka ang aking bibig. Aaminin ko di siya naging mabuting tao sa akin! wala nga siyang kwenta sa buhay ko eh. pero di ko masabi ang totoo sa kanya.
"A-ano bang sinasabi mo d-diyan?"I mumbled.
He chuckled ,"I know ,na di ako naging mabuti sayo. Bat ko pa tinatanong sayo yun?"
Nananatiling tahimik lang ako sa tabi niya dahil nawalan na ako ng salita dahil sa sinasabi niya.
"When I was high school ,my dad hated me for something I didn't want or did."patuloy ang kanyang pagtulo ng kanyang mga luha ,"Di ko sinasadyang madamay sa aksidente ang kapatid ko! di ko ginustong mamatay k-kapatid ko. Di ko ginustong may mangyari masama sa kanya."
Kita ko sa mga mata niya na naglalabas siya ng problema sa akin. At di ko ineexpect na sa likod ng kanyang mukha ay mayroon siya nagiging problema.
"Di ko naman ginustong na may nangyaring masama kay Kuya S-skyler kung bakit hanggang ngayon di niya p-pa rin ako maaasahan sa mga b-business niya eh."hagulgol niya sa harap ko ,"H-hindi niyang inisip kung a-ano mararamdaman ko nung panahon yun na may dalawang taong nawala sa akin."
Dalawa?
"What do y-you mean?"tanong ko.
"Di inisip ni Daddy na nawalan rin ako ng minamahal sa gitna ng aksidente."patuloy na iyak niya ,"Nawala si Hannah sa buhay ko at nawalan din si Kuya Skyler. Pero lahat ng trahedyang nangyari nun ,lahat sinisi sa akin ni Daddy."
Pagkasabi nun ay nakaramdam ako ng kirot sa aking dibdib sa pagbanggit ng pangalan ng kanyang minamahal. May iba pala siyang minahal bago si Stephanie?
"Masyado kong mahal si Hannah ,to the p-point na nangako ako sa kanya na pag graduate namin ng c-college agad kaming magpapakasal."habang sinasabi niya nun ay di ko namamalayan na nangingilid na ang luha ko ,"Pero sa trahedyang yun? lahat ng pangarap ko biglang naglaho na parang bula. Namatay na si Hannah na di ko man lang siya nailigtas sa mga armadong lalaking dumukot sa aming dalawa."
Hinawakan ko ang kanyang kamay para kahit papaano gumaan naman ang pakiramdam niya.
"Mas lalong nadurog ang puso ko na sinalo ni Kuya Skyler ang balang para dapat sa akin."tumingin siya sa akin ng mariin ,"Kaya palagi akong sinisisi daddy sa nangyari kina Kuya Skyler at Hannah kapag kinukumbinsidi niya ako na mag quit na sa car racing. Lagi niyang sinusumbat sa akin na kung di lang namatay si Kuya Skyler ,di naman siya mag aaksaya ng panahon para lumapit sa akin!"
"Garrett......"
"Until now ,sinisisi ko pa rin ang sarili ko ng patago. Kahit napakatagal na ng panahon di pa rin mawawala sa isipan ko na ako ang dahilan kung bakit silang dalawa ang namatay. Hanggang sa nag college na ako ,sinanay ko na ang sarili ko na wag makialam sa mga problema ng ibang tao. Dahil problema na nila yun bat ko pa papakialaman diba? Because I don't want to return to my old habits of thinking about other people. Nang dahil sa pagiging care ko ,may dalawang importanteng tao ang namatay dahil sa akin."
My mouth parted. habang sinasabi niya yun ay di tumitigil ang pag iyak niya sa harapan ko. di ko alam kung bakit nasasaktan ako sa kanya ,sa sama ng ugali niya di ko alam na may past siya kaya niya binago ang ugali niya.
"Nagpapasalamat ako kay Mommy ,dahil siya lang ang umintindi sa akin nung panahong sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala nilang dalawa."his voice broke ,"I know ,I haven't been a good person to you because of the way I treat you Claudette ,I'm a jerk person ,I know that myself. I no longer care about the people I meet even if I hurt them."
Tinignan niya ako at ang kanyang mga mata ay namumungay. At di ako makapagsalita sa kanyang mga binitiwang mga salita.
"Masakit lang na kahit napakatagal na ng panahon ,masakit pa rin dito."tinuro niya ang kanyang dibdib kaya napatingin ako.
"D-di ko alam na may n-napagdaanan kang matinding problema at sa problemang yun....binago mo ang ugali mo."I bit my lip.
I admit to myself that I am a judgemental person especially ,when the person in front of me has bad manners. But from what Garrett confessed me today ,I realized how badly he treated me that I didn't know he had a bitter experience in his past. And I can't blame him for treating other people.
Tumango siya ,"Yes C-claudette. siguro nga pinapatay mo na ako sa isipan mo ,k-kapag sinisigawan kita."
Agad akong umiling dahil sa sinabi niya. Kahit kailan di ko yan inisip ,kahit di kami okay nung panahon na yun!
Pinunasan ko ang kanyang luha sa kanyang mata ,"Kahit kailan ,di ko inisip na patayin kita sa isipan ko Garrett. Galit ako sayo dahil sa pinapakita mong ugali ,but that doesn't mean I can do that to you."
Nakita ko na ngumiti siya.
"Really?"he muttered then I nodded.
"Oo ,di ko yun magagawa sayo kahit na......masama ang ugali mo minsan."I said softly.
Nagulat ako na bigla niyang haplusin ang buhok ko at tinitignan niya akong marahan.
"Claudette?"he called me.
"Y-yes?"
"Can I sleep here tonight?"tanong niya.
Tumango ako ,"S-sure Garrett. lasing ka ngayon bat naman kita di patutulugin dito?"
Bakas sa mukha niya ang pagod at pulang pula ngayon ang kanyang dalawang mata dahil sa kakaiyak niya kanina.
"Thank you ,Clau...."simpleng salita lang pero biglang natunaw ang puso ko.
"Humiga ka na diyan para makatulog ka na ng maayos."I smiled to him ,"Kailangan mo na ng magpahinga. Alam kong may problema ka pa ring dinadala ,but sa tingin ko naman kahit papaano gumaan na pakiramdam mo dahil nailabas mo na lahat ng hinanakit mo sa puso mo."tinuro ko pa ang kanyang puso.
He smiled ,"Thank you....."
Pagkatapos kong sabihin yun ay umayos na siya ng higa at ang kanyang kaliwang kamay ay nasa noo niya. Nakatitig lang ako sa kanya ng mariin.
I'm sorry Garrett if I judging you.
Marahan kong hinawakan ang kanyang kanang kamay saka muling bumaling sa kanya.
"Sana maging maayos ka na paggising mo. sana wag mo ng isipin ang problema mo ,I hope....."mahinang bulong ko.
Ngayon alam ko na kung ano ang tunay na dahilan kung bakit ganyan personality mo.pipilitin kitang intindihin sa lahat Garrett.