- No to czym jest Bleuron? - dopytywały się dzieci, kiedy wreszcie byli w swoim pokoju w Hotelu ,,Gluup" w Danii.
I Babcia Ruth zaczęła:
Dawno, dawno temu kiedy ludzie i magiczne stworzenia żyli w zgodzie, był pewien młody książę; mianowicie Bleuron. Jego matką była niejaka demonica Absala, a ojcem człowiek - Dante. Niestety ludzkość zaczęła przejmować świat. Dante w obawie o syna i ukochaną wraz z nimi skrył się w jaskini. W tym czasie Absala odkryła, że może jedno z nich zamknąć w klątwie, ale dać wieczne życie. Kiedy ludzie wdarli się do ich groty demonica nie zdążyła zmienić wyglądu. Ludzie chcieli zabić też Bleurona i Dantego. Wtedy Absala zamknęła Bleurona w klątwie, a że miał on w sobie tylko trochę mocy matki nie zdołał jej okiełznać i mrok go omamił. Zaczął wszędzie latać i zabierać dusze. Czasami pastwił się na roślinach.
- I to właśnie Bleuron pastwi się na tym drzewie? - upewniła się Kendra.
- Niestety. - odpowiedziała babcia Sorenson.
- Musimy jechać ratować dziadka! - wykrzyknął Seth.
- Nie możemy. - zasmuciła się Ruth. - Przynajmniej jeden żyjący opiekun musi być w rezerwacie.
- A co jeśli Bleuron wydostanie się z Baśniobóru? I okiełza ludzi? Potem wróżki, gobliny, trolle, jednorożce i inne magiczne stworzenia? - zapytała Kendra.
- Miejmy nadzieję, że nic się tu nie stanie. - uspokoiła babcia, chodziarz wiedziała, że tak może być. Nie chciała jednak martwić Kendry.