Jamie Pov
Another 4 months had passed, Actually, March and last week of this school year na, kaya next week wala ng pasok.
Grabe! I can't believe na natapos ko etong school year na ito kahit sobrang hirap at sobrang pagod na ko, still na kaya ko. Start of enrollment na nga pala agad next week.
Ganun kasi dito, inaagahan ang enrollment para mapaghandaan ng University yung dami ng mga enrolist and para narin sa mga katulad kong scholar. Need ko kumuha ulit ng exam for next school year kaya pinaghahandaan ko din kahit ngayong di pa tapos yung current school year.
Wala naman masyadong bagong nangyari.
Eto school-bahay-work-bahay- parin ako.
Si Cid?
Ayun sumuko na! Di na daw nya kaya yung kaartehan ko. Masakit man, tiniis ko nalang kasalanan ko din naman!
At syempre hindi yun totoo!
Baka naman magkatotoo!
Si Cid? Susuko?
Malabo ata yun! Wala daw kasi sa bokabolaryo nya yung salitang give up! Ganun parin kami, araw araw magkasama. Simple lang sya manligaw! Kahit minsan alam kong nagtatampo sya pag humihindi ako sa mga aya nya pero sabi nya naiintindihan nya din kung bakit di ako nakakasama sa kanya sa tuwing aayain nya ko lumabas. Sobrang puno na kasi yung oras ko.
Maraming nagdaan na occasion.
*Christmas*
Samin nag celebrate ng pasko at bagong taon si Cid, nasa US kasi family nya. Sabi ko nga umuwi nalang sya ng US pero ayaw nya. Ewan ko ba feeling ko di sila okay ng family nya. Sa totoo lang never sya nagkwento ng mga ibang detail tungkol sa papa nya and mom nya bukod sa work nila.
Laging bukambibig lang nya yung kuya at ate nya. Hinayaan ko nalang kasi baka di pa sya ready ikwento yun gaya ng di ko pa kaya ishare sa kanya yung maraming aspect ng buhay ko gaya ng madilim kong nakaraan
Masaya nga daw kasi ngayon lang sya nakaranas ng paskong pinoy. Before? puro xmas card lang natatanggap nya and di rin nya nakakasama family nya kasi puro sila busy sa work.
Medyo naawa nga ako kahit pala mayaman sila, hindi rin pala ganun ka perpekto yung buhay nila.
Andito kami ngayon ni Cid sa labas ng bahay ko, kakatapos lang kasi naming magayos ng dekorasyon sa loob at mga handa sa aming Noche Buena later.
"I'm really happy I could spend this year's Christmas with you my love! I didn't know this kind of happiness is possible for someone like me. I didn't know na magagawa kong makapagcelebrate ng Christmas tulad ng napapanood ko sa Tv. To tell you the truth, sometimes I feel so jealous especially to those people na nagagawang maging masaya sa mga panahon na gaya nito."
"Bakit? Hindi ba kayo ganito ng family mo?" He shakes his head, before speaking again.
"Never! We always settle in just video message and greeting card. Napakarami kasi nilang engagements. Si mom, laging nasa Paris. Si dad and kuya nasa US. Si ate naman minsan nadito sa pinas pero nasa ibang lugar naman. I'm always alone pero simula nung dumating ka nagbago lahat ng yun! You showed me na possible pa pala akong makaranas ng ganitong bagay! You made me feel like I belong to a family! Thank you talaga, Jamie ah!"
"Ano ka ba, Cid! You don't have to thank me for anything! Tingnan mo! Ikaw na nga ang bumili ng pagkain natin ngayon, pati mga regalo ng mga kapatid ko binili mo rin. Ako nga dapat ang nagpapasalamat sayo eh!" I smilingly said to him.
"No, Love! All of that is just a material things. Material things na kayang kaya kong iproduce at maangkin! Pero yung ibigay mo sakin ngayon? No money or material things can ever equal to this. You!" He said then he help my face, which looking at me with so much love on his eyes.
"You, my love! Sobrang laking blessing talaga sakin ang pagdating mo sa buhay ko! You have given me things that I didn't know I would ever receive in my entire life especially sa klase ng buhay na meron ako."
Medyo na confuse naman ako dun. Ano naman kaya yun na naibigay ko sa kanya. Bukod kasi sa regalo kong panyo na alam kong meron naman sya ang pinagkaiba lang is may burdang pangalan nya yung regalo ko. Ano naman kaya yung importanteng bagay yung ibinigay ko.
"I don't understand you, Cid? Binigay? May binigay ako sayong importante?" I asked him. He smiled at me at first before speaking again. He even held my face and caress it.
"Yes, Love! You gave me something so important that I will always treasure my whole life." He said
"Ano naman yun?" I confusedly asked him. Wala talaga kasi akong maisip na kung anong ibigay ko sa kanya.
"You gave me genuine happiness, Love! Happiness that nothing can ever compare to it ever! Happiness na walang kahit na sino sa pamilya ko or ibang malalapit sakin ang nakakapagbigay maliban sayo! Ikaw lang, Love! Ikaw lang!" Hindi ko maiwasang hindi mapangiti habang nakikinig sa kanya.
Ganoon ba talaga kahalaga para sa kanya lahat ng naibibigay ko kahit mga simpleng bagay.
"So, Thank you, Love! Thank you talaga!" He is smiling so widely habang sinasabi nya sakin eto. Yung mga mata din nya nangungusap habang tinitigan ako. Gosh! Feeling ko gusting sumabog ng mukha ko ngayon!
He is just looking at me so intently. Pinagmamasdan nya yung buong mukha ko. Ganoon din tuloy yung ginagawa ko. Ewan ko ba pero ngayong tinitigan ko sya. Masasabi kong napakaswerte ko kasi mahal ako ng isang katulad nya.
Sobrang gwapo nya talaga! Yung mga mata nyang parang hinihigop ako habang pinagmamasdan nya ko. Mga labi nyang sobrang laki ng ngiti habang nakatingin sakin. Yung matangos nyang ilong! Yung pingi nyang sobrang kinis!
God! Nakapaswerte talaga ng taong makakasama nya!
Maya maya nanapansin kong unti unting lumalapit yung mukha ni Cid sakin! Mmedyo nailang naman ako na parang gusto kong lumayo na sa pagkakahawak nya pero ewan ko ba!
Parang wala akong lakas ng loob para gawin yun! Sa mga titig palang nya, parang nanghihina na ko!
Grabe sobrang lapit na talaga ng mukha nya sakin! Konti nalang! Konti nalang parang...
Parang...
Nagulat ako ng bigla syang lumayo sakin. The whole time nakatitig lang ako sa kanya!
"You have no idea how beautiful you are right now, Love! God! I'm so bless that I was able to see you first, before anyone else did and appreciate your beauty! I love you so much, love! God! I love you so much!" Sinabi nya yan, then unti unti nanaman syang lalapit.
Anong gagawin ko! Wala na talaga akong lakas para kumawala pa sa haplos nya.
Wala na akong ibang nagawa kung hindi pumikit nalang at intayin kung ano man ang susunod na mangyayari!
Hanggang sa!
"Kuya Cid! Kuya Jaime! Tawag na po kayo ni intay! Oras na daw po para kumain tayo!"
Nagulat kami ng biglang sumulpot sa tabi naming si Liza. Agada gad kaming naghiwalay sa isat isa.
"Ahh, sige! Papasok na kami! Puntahan mo na si mama sa loob!" Sabi ko kay Liza
"Okay po!" Tumalikod na si Liza samin at bumalik sa loob.
Grabe! Ano yun? Bakit ako nagkaganun! Super awkward tuloy ngayon sa pagitan naming dalawa ni Cid. Gosh! Nakakahiya!
Si Cid naman kasi eh!
"Ah, eh! Halika ka na, Cid! Pasok na tayo! Tawag na tayo ni mama!" Nahihiyang sabi ko kay Cid. Meydo natawa naman sya, habang ako ay nanatiling hindi makatingin sa kanya.
Aalis na sana ako para mauna sa loob kasi sobrang awkward na talaga naming ng nagulat nalang ako ng bigla nyang kunin yung kamay ko at hawakan ito. Napatingin na tuloy ako sa kanya.
"Cid..."
"You don't have to be awkward with me, love! I'm sorry that it happened, maybe I'm just ecstatic for what is happening between us. Don't worry! I still know my limitation and I will not cross any lines unless you are the one who did it first or if you already gave me your consent and approval. Just always remember that I meant everything that I said. I'm so thankful for you and your family! I love you so much, Love!" He said to me. I just smiled at him as my response.
Si Cid talaga! Alam na alam na nya kung paano papagaanin yung loob ko.
"Halika ka na? Iniitay na tayo sa loob!" He said so I just nodded at him!
TO BE CONTINUED
WAANJAIMJORA