Pagpapatuloy...
JOHNSER SY POV:)
Posibleng ang babaeng kinahuhumalingan ni Dylan ay si...
Napatingin kaagad ako sa kinaroroonan ng dalawa na nagtatawanan.
Kunot-kunot ang noo na lumapit ako sa kanila at agad na hinawakan ang kamay ni Elizabeth na kinagulat nito. Matatalim ang tingin na tiningnan ko si Dylan na gulat na gulat nang makita ako.
"Sir Johnser."
Dahil ramdam ang selos binalingan ko kaagad si Elizabeth pero natigilan naman ako nang nakitang hindi si Elizabeth ang babaeng hawak ko.
"Sir Johnser, bakit po?" Tanong ng babae na isang employee dito.
Di makapagsalita na napatingin ako kay Dylan na takang-taka. Kunot na kunot ang noo na bumaling ulit ako sa babaeng napagkamalan kong si Elizabeth. Nakita ko na lamang si Elizabeth na papalapit sa kinaroroonan namin na dala ang panlinis. Nang makita ako nito agad na hininto nito ang mga gamit na panlinis nito na nasa isang lagayan at mabilis na nagbigay ng paggalang sa amin.
"Magandang hapon po, Sir Johnser, Sir Dylan." Magalang na bati nito halos nag-bow pa. Takang napatingin naman ito sa kamay kong nakahawak sa di ko kilalang babae.
Bumaling ulit ako sa babaeng napagkamalan kong siya at mabilis na binitiwan ito sa pagkakahawak sa pulsuhan nito.
"Bakit po, Sir Johnser?" Tanong pa rin ng babaeng napagkamalan kong si Elizabeth.
"P-paki-timpla ako ng kape. Padala sa office ko. Bilis." Rason ko kaagad halos nautal pa ako.
Naglakad na ako pabalik sa office. Tumigil pa ko sa harap ni Elizabeth at tiningnan ito. Takang nakatingin lamang siya sa akin at hinihintay kung ano sasabihin ko sa kanya. Di ko alam anong gusto kong sabihin sa kanya. Medyo nakakahiya ang ginawa ko at mabuti nalang di ko pinapahalata na nawawala ako sa sarili ko dahil sa kahihiyan.
Napakagat-labi na lamang ako nang maalala ang kahihiyang ginawa ko. Nagpatuloy na ulit sa paglalakad at tiningnan lamang ako ni Elizabeth paalis. Di ko alam bakit ginawa ko iyon kanina. Sigurado akong si Elizabeth talaga nakita ko ng dalawang mata.
Napa-pikit na lamang ako sa kabobohang ginawa ko habang naglalakad pabalik sa office. Kagat labing binuksan ko na ang pinto ng office ko at doon nilabas ang kahihiyang ginawa ko.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
"Okay lang kaya iyon si Sir? Bakit parang pinagpapawisan siya?" Sa loob-loob kong tanong.
Napakamot sa ulo na nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad habang tulak ang cart na naglalaman ng panlinis. Huminto ako nang makita si Sir Dylan. Andito pala siya, nalimutan ko.
Umalis na nga yung babaeng kausap ni Sir Dylan.
"Sir Dylan." Tawag ko.
"Hello. Kamusta na siya?" Nakangiting tanong nito habang nasa isang bulsa niya ang kanyang kamay.
"Okay na po siya. Sa totoo lang po, inaanyayahan nya kayo mag-dinner sa bahay para magpasalamat sa pagtulong sa kanya." Sabi ko kaagad."Papunta siya ngayon dito para kausapin kayo---"
"No!" Sabi nito kaagad na dahilan naputol ulit ang sinasabi ko. Umiba ang ekspresyon sa mukha nito na tila gulat na gulat sa sinabi ko."I'm--- I mean, balak ko sana na ako nalang magyaya sainyo mag-dinner mamaya. Wag mo na siya papuntahin dito. Susunduin nalang natin siya." Sabi nito kaagad.
Eh? Bakit bumaligtad? Dapat kami magyaya ng dinner sa kanya para magpasalamat. Siguro, nasobrahan lang sa bait si Sir Dylan. Masyado niya kina-career ang pagiging angel niya. Kaya madami rin nagkakandarapang babae sa kanya dahil sa kabaitang tinataglay niya.
"Sigurado po kayo, Sir?" Di makapaniwala bulalas ko.
"Oo naman." Nakangiting sabi nito sabay hawak sa balikat ko.
Ngumiti na rin ako dito. Ang bait talaga ni Sir! Pag ako rin maging mayaman tulad niya, di rin ako magdadalawang-isip na tumulong sa iba. Sa totoo lang, nakakahiya na talaga. Hinatid na niya si Ros sa hospital tapos siya pa nagbayad ng bill sa hospital. Di lang iyon, may inarkila pa siyang taxi bago siya umalis. Para pag nagising na raw si Ros, di na kami magko-commute dahil may service na kami pauwi.
Laking pasalamat ko talaga na kasing bait din ni Sir Dylan si Sir Johnser.
"Sige, may pupuntahan pa ko." Paalam niya.
"Sige, Sir. Salamat po ulit." Naglakad na nga ito paalis pero agad na huminto ito sa paglalakad nang bumaling ulit ito sa kanya na dahilan napatingin siya dito."Sa **** Restaurant nalang tayo magkita. Bye." Nakangiting paalam nito.
"Opo." Nakangiting sagot ko.
Naglakad na ulit ako para bumalik sa headquarters namin.
CEDRIC SY POV:)
"Sigurado kana bang si Johnser na ang papalit sayo?" Tanong ni Diego sa akin, ang butler ng anak kong si Clive.
"Oo." Sagot ko habang nakatanaw sa labas at lumalagok ng wine sa baso.
"Sir, may kutob akong di aksidente ang nangyari kay Clive. Sa tingin ko, pinlano ito tulad ng nangyari noon kay Ma'am Clara." Sabi nito na nagpaalala sa akin ng nakaraan.
**Flashbacks**
"Cedric! Cedric!"
Narinig kong tawag muka sa kwarto namin. Dali-dali akong pumasok nang marinig kong tumatawag ang asawa kong si Clara. Nakita kong hawak nito ang anak naming si Clive na tila natataranta.
"Ang anak natin!" Naiiyak nang sigaw nito sa taranta.
"Bakit?" Takang tanong ko at nilapitan ito.
"Di siya gumagalaw. Naninigas siya! Ano nangyayari sa kanya."
Nakita kong nagkukulay violet ang labi ng anak namin. Kinabahan naman ako sa nakita kong nangyayari sa anak naming mag-iisang buwan pa lamang.
"Diego!" Tawag ko.
Mabilis naman pumasok si Diego.
"Bakit, Sir? Ano nangyayari?" Tarantang tanong nito halos lapitan kami.
"Ang anak namin. Di ko alam anong nangyari basta pinainom ko lang siya ng gatas at naging ganyan na siya." Naiiyak paliwanag ni Clara.
Mabilis na kinuya ni Diego ang gatas na nakalagay sa lata at binuksan. Inamoy pa nito na tila sinusuri. Napapikit na lamang ito sabay layo ng gatas sa kanya.
"Nilagyan ito ng lason." Sabi kaagad ni Diego.
"Ano?!!" Gulat na gulat na bulalas ko."Kailangan nyo tumawag ng doctor. Bilis!" Tarantang sigaw ko.
"Honey." Tawag ko sa asawa ko habang nakatingin sa loob ng kwarto kung saan naka-confine ang anak naming si Clive. Madami nakakabit sa kanya at may oxygen pa sa bibig niya. Nandito kami sa hospital kasalukuyan.
Ang sakit makitang ganyan ang anak mo. Mas lalong masakit dahil bata pa at wala pang alam. Hindi ko alam bakit kailangan ring magdusa ang mga anghel tulad ng anak naming si Clive.
Lumuluhang lumingon naman sa akin si Clara. Agad naman niya akong niyakap halos humagulhol na naman siya ng iyak. Hinahalo ko lamang siya.
"Hon, hindi ko alam gagawin ko. Kasalanan ko bakit nangyari ito sa kanya." Mangiyak-iyak na pahayag nito.
"Huwag mong sisihin ang sarili mo. Magiging okay rin ang anak natin." Pagtatahan ko rito."Bukas na bukas, dadalhin natin siya sa States. Mas ligtas siya doon." Sabi ko dito maya-maya.
Nanlalaking mata na kumawala siya sa pagyayakap namin. Takang nakatingin lamang siya sa akin dahil sa sinabi ko.
Pasakay na sana ang asawa ko sa kotse nang biglang hindi ito tumuloy sa pagpasok sa loob ng kotse. Nagdadalawang isip na humarap ito sa akin. Bakas sa mukha nito ang pagkataranta at pagkabalisa.
"Bakit?" Tanong ko sa kanya.
"Ingatan mo si Clive pati si Johnser." Misteryosong turan nito.
Binigay niya agad sa akin si Clive na pinagtaka ko naman.
"B-bakit?" Nalilitong tanong ko pa rin.
"Ako lang ang mauunang pupunta ng airport. Sa ibang ruta kayo dumaan. Para makasigurado na ligtas ang anak natin papunta sa States." Makahulugang pahayag nito.
"P-pero---"
Bumaling agad ito sa anak namin at marahang dinampihan ng halik sa pisngi. Naluluhang bumaling ulit siya sa akin at hinawakan ng isang kamay ang kabilang pisngi ko. Kita ko sa kanyang mata ang kalungkutan.
"Bahala kana sa anak natin. I love you."
"I love you too."
Dumampi naman ang labi ng asawa ko sa labi ko halos pumikit pa ako para namnamin ang halik na iyon. Sumakay na nga siya sa loob ng kotse kasama ang tagapag-alaga ng asawa ko. Sinarado na nga ang pinto ng kotse at umalis.
Naiwan kami ng anak naming si Clive na nakatingin sa kotseng pinagsakyan nila paalis.
"Diego, ikaw na bahala sa anak ko pati sa anak ni Fernando." Bilin ko dito nang nasa airport na kami.
"Opo, Sir Cedric." Sagot nito.
Binalingan ko pa ng tingin anak ko. Dinampihan ko pa ito ng halik. Naluluhang binigay ko na kay Diego si Clive. Sasakay na sila ng eroplano kasama ang assistant ni Mama na hawak nito ang anak ni Fernando na si Dylan. Siya na ang magiging butler ng anak ko paglaki.
"Mag-iingat kayo." Paalam ko sa kanila.
Umalis na nga sila dala ang dalawang sanggol at naiwan akong nakatingin sa kanila papasok. Nang maalala ang asawa ko, dali-dali naman dinial ko ang number niya. Sila naunang umalis, bakit wala pa sila dito.
Nagulat nalang ako nang tumatawag ang assistant ko kaya mabilis na sinagot ko iyon.
"Bakit?"
"Sir, inambush po ang sinasakyan ni Ma'am Clara!"
"Ano?!"
Nasa morgue ngayon ako. Hindi ko maigalaw ang mga paa ko nang makita ang isang taong nakahiga sa kama habang natatakpan ng puting tela. Hindi akong handa na makita at ma-confirm ngang ang asawa ko nga ang nakahiga iyon.
Dahan-dahan kong hinihakbang ang mga paa ko halos manginig ang mga tuhod ko. Nang makalapit, dahan-dahan kong inalis ang tela sa pagkakatakip ng tela sa mukha nito. Napasinghap nalang ako nang makita ang asawa ko. May tama ito sa ulo na siyang tumapos sa buhay niya.
"Clara." Nanginginig ang boses na turan ko at kita ko ang mga tama sa katawan nito. Hindi ko alam bakit may mga taong kayang gawin ang karahasan na ito. Ang nararamdaman ko ngayon ay lungkot at awa nang makita ang sinapit ng asawa ko.
Nagsisisi ako. Hindi mangyayari ito sa kanya kung napigilan ko siya. Pero ginawa niya ito para sa amin---para sa anak naming dalawa.
Bumuhos na nga ang luha sa mga mata ko at mabilis na niyakap ang asawa kong wala ng buhay. Doon ako nagsimulang humagulhol ng iyak.
**End Of Flashbacks**
"Alam kong ang taong gumawa kay Clive at kay Mam Clara ay iisa." Patuloy na sabi ni Diego.
Humugot muna ako hininga. Nandito pa rin ang sakit sa sinapit ng asawa ko. Parang kahapon lang ang nangyari ng lahat iyon at gusto ko bumalik para mabago ang bakaraan.
Nilagok ko ang natitirang alak sa baso at humarap dito."Pa-handa ng kotse ko. Pupunta ako ngayon kay Mama." Utos ko rito sabay lapag ng baso sa maliit na mesa.
"Masusunod po." Sabi nito sabay bow.
Humarap ulit ako sa labas ng bintana at tinanaw ang kalawakan ng maynila.
THIRD PERSON POV:)
Pagkarating ni Andrew Sy sa puntod ay agad lumuhod siya para ilagay ang bulaklak doon. Pagkalagay, inalis niya ang mga dahon at dumi na nasa lapida. Pinagmasdan pa niya ito halos hinawakan pa ang nakaukit na pangalan doon.
Claradell L. Sy...
Ang babaeng minahal niya at nangloko sa kanya. Ito lang naman ang asawa ng kanyang kapatid na si Cedric at ina ni Johnser. Di niya alam bakit binisita niya ito. Sampung taon na na hindi nakabisita dito at ngayon lang ulit siya nakadalaw dito. Dahil marami ang trabaho ay nakalimutan na din niya dalawin ito.
Tumayo na siya sa pagkakaluhod na saka naman lumapit ang assistant nito sa kanya.
"Nasa tagpuan na raw po ninyo si Mr. Chua." Mahinang sabi nito.
"Tara na." Yaya na niya dito.
Tumalikod na siya para umalis.
MANDY YU POV:)
"Kuya Ramon, maaga ako ngayon mag-a-out."
Narinig kong sabi ni Dylan pagkapasok ko sa office nila. Nakatayo na siya habang inaayos ang mga papeles na nasa table niya. Nandito ako para yayain siyang mag-dinner. Di ko alam kung bakit basta gusto ko lang. Bawal ba?
"Sige." Sagot lang ni Ramon, assistant ni Johnser.
Aalis na sana si Johnser nang magsalita ako.
"Bakit? Saan ka pupunta?" Kunot-noo na tanong ko sa kanya.
Nagulat naman siya nang makita ako. Tumahimik naman si Ramon ng makita ako at nagkunyaring busy sa ginagawa. Alam niya kasing masungit ay mataray ako kaya pag andyan ako, napapatahimik siya. Inshort, takot siya sakin.
Tahimik lang si Dylan at ganoon pa rin ang mukha niya, ang seryoso. Dinaanan lang niya ako. Galit na napakagat-labi na lamang ako sa ginawa niya. Ang bastos niya! Tinatanong ko siya tapos dadaanan lang niys ako?
Mali siya ng kinalaban. Tsk!
Galit na sinundan ko ito. Pagkalabas ko ng office niya agad na tinawag ko ito na kasalukuyang naglalakad na paalis.
"Hoy! Dylan'tot!"
Tumigil naman siya sa paglalakad at walang ekspresyon sa mukha na lumingon sakin.
Salubong na salubong ang kilay na lumapit ako sa kinaroroonan niya.
"Ang basto mo! Tinanong ka, dadaanan mo lang ako? Ano gusto mo palabasin sa ginawa mo?" Malditang pa-singhal na sabi ko dito."Saan ka ba pupunta?"
"May ka-date ako." Sagot lamang nito na kinagulat ko.
"Di-date?" Di nakapaniwala na turan ko.
"Sige. Maiwan na kita." Seryoso pa rin ang mukha sabi nito at iniwan akong nanlalaki ang mata.
"Date? M-ma-may k-ka-date siya?" Di makapaniwala sabi ko. Siya may ka-date?!
Galit na tumingin ako kay Dylan na papalayo na.
"Ano yung kiss niya sa akin? Trip lang? Wow!" Napalakpak ako halos natawa pa ako."Bwisit ka, Dylan!" Sigaw ko sa sobrang galit.
JOHNSER SY POV:)
Nakita kong kakatapos lang ni Elizabeth maglinis. Inunat pa nito ang likuran dahil sa pagod na naramdaman niya. Nag-stretching pa siya sabay pinapaikot ang ulo. Nang makita kong tapos na siya sa gawain ay agad na nagtanong ako rito.
"May gagawin ka ba mamaya?" Tanong ko na kinatigil naman sa kinatatayuan niya.
"P-po?" Bulalas nito sa gulat.
"May gagawin ka ba mamaya?" Tanong ko ulit sabay type ulit sa laptop.
"Meron, Sir. B-bakit po?"
Natigil ko naman ang pagta-type sa laptoo ko. Napakibit-balikat na lamang ako. Sinarado ko ang laptop at bumaling sa kanya ulit. Nakita ko naman siyang naghihintay ng sagot ko.
Ngumiti ako sa kanya ng natural."Yayain sana kita mag-dinner ngayon. Di natuloy isang araw ng dinner natin di ba? Ngayon sana natin gawin." Sabi ko sa kanya.
"Ay patay!" Sabi nalang niya sabay kamot sa ulo niya."Sorry, Sir. Niyaya din kasi ako ni Sir Dylan mag-dinner ngayon." Sagot nito.
Napakunot-noo naman ako. Dinner? Nila ni Dylan?
Bakit kinakabahan ako? Tama kaya ang kutob ko? Ang kinahuhumalingan na babae ni Dylan ay walang iba si...hindi! Paano niya naka-close kaagad si Elizabeth? May relasyon na ba sila bago paman siya maging taga-linis ko? O may gusto si Elizabeth dito?
Maari nga dahil si Dylan tumulong sa kanya nung nahimatay siya.
"S-sige. Next time n-nalang." Nautal pang sabi ko.
"Sige po, Sir. Out na po ako. Good evening ulit sainyo, Sir." Paalam nito sabay bow.
Nang makalabas si Elizabeth ay nanatili pa rin akong nakatingin sa pintong pinaglabasan niya. Sari-sari ang iniisip ko na dahilan lumilipad na naman ang utak ko.
THIRD PERSON POV)
"Sir."
Napalingon naman si Dylan at nakita niya si Elizabeth na kakarating lang ng restaurant na pinag-usapan nilang dito magkikita.
"Asan yung kasama mo?" Tanong niya dito nang di nakita si Ros kasama nito.
Kailangan niya malaman kung bumalik na ang alaala nito o naalala na siya nito para mangyari na ang pina-plano niya na mapatalsik sa UPhone ang masasamang tao. At malaman na rin kung sino rin ang pumatay kay Mam Clara, ang ina ni Johnser at Clive.
"Papunta na po siya dito." Sagot nito."Nandito na pala siya." Sabi nito nang makita si Clive.
Lumingon naman ako.
Lumabas sa kotse si Mandy para makita ang babae ni Dylan halos ginoggle map pa niya ang location ng cp nito. Nakita niya na sa restaurant huminto ito.
Hinanap naman niya niya at nakita niya ang pamilyar sa kanya halos kumunot-noo pa siya para makita lalo ang misteryosong taong iyon.
"Si ano yun ah?" Naituran niya.
Lumabas rin ng restaurant si Johnser para ma-confirm ang relasyon ni Dylan at Elizabeth. Sinundan pa niya ang sinakyan na jeep ni Elizabeth. Nasa tapat ng restaurant nakita niya ito bumaba kaya hininto niya ang kotse at pinark.
Bumaba siya ng kotse at nakita na lamang niya ang pamilyar sa kanya. Halos nanlaki pa si Johnser ng mga mata sabay naka-kunot noo.
Dahan-dahan nga lumapit si Ros sa kinaroroonan ng dalawa. Nang nasa tapat na niya si Dylan ay seryoso lamang siyang nakatingin dito. Ramdam ang tensyon ng dalawa habang nakatingin sila isa't-isa.
To be continued...
Pasensya na guys.
Yan muna ah?
Busy kasi ako this days.
Update ulit ako bukas o next next bukas.
Lablab😘💖