Hello, this is the last chapter of Rules of Love and if you're still here reading this I want to thank you a lot for supporting and being with me during my journey. To be honest writing Clyde and Dulce's story was kinda refreshing but hard as well and I still don't know if I portray them how I want them to be portrayed. As much as possible I want to finish this story clean but I think I failed on that but still thank you for all of you. I do hope that you have learn something through reading this and I do hope too that you like this story how much I like it. I'm not gonna say so many goodbye because definitely this is not the last book I'm gonna write, so please just be patient with me. Not gonna make this speech too long, enjoy reading the last chapter of Rules of Love. Epilogue next.
Chapter 40
Clyde and I are seating next to each other while her stepmother was seating in front of us. Nandito kami sa isang restaurant malapit sa condo na tinutuluyan namin ngayon ni Clyde. We're supposed to go to the mall and buy some kitchen stuffs para ilagay sa bahay na ipinapagawa namin sa Batangas, balak kasi talaga naming umuwi don sa weekends para bisitahin nadin ang mga pamilya namin and eventually para sunduin na din sila para sa kasal namin na magaganap sa isang linggo.
While we're walking bigla na lang akong may nabangga kaya agaran namin siyang tinulungan and it turns out nanay ko pala yong nabangga ko. Noong una hindi ko maintindihan kong bakit natigilan si Clyde nang makita yong nabangga namin hindi ko kasi talaga siya nakilala, she's far from the woman I knew years ago. She looks paler and halata na talaga ang pag edad niya. She's not the women who I use to see before everything falls apart, she looks thinner and sick.
As soon as Clyde sees her agaran niya itong tinulungan so I help her too but I didn't touch her, just her belongings na nagkalat dahil nga nag kabanggaan kami kanina. We enter the restaurant na malapit and here we are just awkwardly seating and looking with each other wondering kong sino ang unang mag sasalita.
I was just staring at the menu when suddenly someone holds my hand that is resting at the table, I look at it at nakita na ang nanay ko pala ang humawak non, gusto kong bawiin ang kamay ko pero hindi ko nagawa bagkus nakipagtitigan ako sa kanya. Naputol lang yon nang mag paalam si Clyde na pupunta siya nang rest room na alam ko naman na idinahilan niya lang. Gusto lang niya talaga kaming iwan dalawa dito para makapag usap kami.
Bago siya tuluyang umalis ay hinalikan muna niya ako sa noo at bumulong.
"I'll just be outside, text or call me if anything happens, I love you" After that ay tuluyan na siyang umalis at lumabas leaving me here alone with my biological mother.
As soon as Clyde is nowhere to to be seen ay agaran kong binawi ang kamay ko na hawak ngayon nang nanay ko tapos ay tumingin ako nang diretso sa kanyang mga mata.
Kita ko na ang pag ka dismaya niya dahil sa biglaan kong pagkuha nang kamay ko, what will she expect? I'll hug her because after all these years nagkita kami ulit? Well, I'm not gonna do that. Yes, I did really said na kakalimutan ko na lahat but that doesn't mean everything arounds us will change or how I should act in front of her change. It doesn't work like that.
"I see na kayo parin pala ni Clyde, I'm happy for the both of you anak" Kong dati baka naiiyak na ako sa sobrang saya kase finally tinawag niya akong anak pero wala na ako sa nakaraan nasa present na ako, I know her too well and I knew what she's trying to do right now.
"You can stop pretending now, nasa labas na si Clyde at kahit ano mang sabihin mo sa akin ngayon ay hindi naman makakarating sa kanya" Nagulat siya nong una pero nakita ko din maya maya ang unti unti niyang pag ngiti na para bang hindi siya natutuwa sa sinasabi ko.
"Fine as if I wanted to keep pretending that I love you, you and your freaking father is the reason why my life is ruined right now. Sinira nang Papa mo ang buhay ko noon at nong binuo ko ulit sinira mo naman" Hindi na ako nagulat at nasaktan sa lahat nang pinagsasabi niya kase kahit noon hindi naman niya sinubukang itago ang pag kamuhi niya sa akin at sa Papa ko, she always despises us ang hindi ko lang maintindihan ay kong bakit kong kailan siya tumatanda pabata nang pabata ang pag iisip niya.
"Wala kaming sinira ni Papa ikaw ang sumira sa lahat, sinira mo ang pamilya natin at ikaw din mismo ang sumira sa pamilya binuo mo kasama sina Clyde, you did it all kaya wag mo sa akin isisi ang lahat because I never ask you to give birth to me. You bring me in this world and that is not my problem anymore it's your problem and besides you were never there for me anyway"
"Yeah, and you know what? I regret giving birth to you and to your brother. I regret having a family with your father. I was just trying to make myself happy habang nagsasama kami nang Papa mo, for years being married to him I was suffering. Kay Clyde at sa Papa niya lang ako naging masya but here you are barging and ruining the family I always dream off" I can't believe her, gaano ba kakapal ang mukha niya para harap harapang sabihin sa akin ang lahat nang to na para bang utang na loob ko sa kanya ang lahat. I never ask anything. I was happy kahit sina Papa at Vergel lang ang kasama ko and eventually kahit ang laki laki nang kasalanan niya sa akin I choose to let her live to the dream family she's talking about kahit ibig sabihin non kailangan kong hiwalayan si Clyde.
Pinili ko na masaktan ulit para lang sa kanya kasi kahit ilang beses kong itanggi umaasa ako noon na kahit papaano itinuring niya akong anak kahit pa mas pinili niya kaming iwan, kahit pinili niya kaming wasakin para lang mabuo siya. Because at the back of my head I was thinking she has a valid reason kong bakit niya nagawa ang lahat.
Tangina binitawan ko yong taong mahal na mahal ko, ang taong muling nag paniwala sa akin sa pagmamahal ang tanging taong minahal ko, just to satisfy her needs pero ano padin ang naging kapalit? Masasakit na salita mula padin sa kanya. Hindi ako makapaniwala na siya ang nanay ko at siya din ang nagpalaki nang ayos kay Clyde kasi parang mas open minded pa si Killian sa kanya, sobra sobrang makasarili niya na kahit hindi na dapat ako naapektuhan sa mga salita niya ay naiiyak na lang ako sa frustration.
"You know what wala din namang papatunguhan tong pag uusap na to" Tatayo na sana ako pero bigla niyang hinawakan nang mahigpit ang kamay ko.
"Bring my family back, dahil sayo hindi na ako pinili ni Clyde noon at dahil na naman sayo pinili na niya na namang iwan ang nanay niya dapat kasi nong araw na namatay ang anak mo namatay ka nadin" Doon ako natigilan, how the freak she learns about that? And what did she say?
Hindi ko napigilan ang sarili ko nahawi ko ang kamay niya na nakahawak sa aking kamay dahilan kong bakit napabalikwas siya sa kinauupuan niya kanina. Nagulat ako at gusto ko sana siyang tulungan pero nanaig sa aking isip ang nga sinabi niya kanina.
"What do you mean? Tell me what do you mean?! And don't ever mention my daughter into this matter" Nagtinginan na sa akin yong ibang customer and crew and some of them is actually trying to lessen the commotion between us pero hindi ako nag papigil.
"I meant what I said, dapat namatay ka na lang din kasama nang anak mo who knows kong sino bang ama non baka naman ipinapaako mo lang sa anak kong si Clyde para lang makaganti ka sa akin, hindi b—" Hindi na niya natapos ang sasabihin niya nang sinampal ko siya sa sobrang inis na nararamdaman ko. I want to respect her kasi nanay ko padin naman siya pero she keeps testing my patience.
"Shut up! Shut the fuck up! You knew nothing about me and about my relationship with Clyde and to be clear you are not Clyde's mother, delusional ka lang talaga hindi niya kailanman ituturing na ina ang walang sahol na katulad mo. How can you do that huh? Wishing your own daughter to die? How cruel can you be?! How low can you stood?!" She glared at me pero nang may mamataan ata sa likodan ko ay bigla na lang siyang nag iiyak at nag dadaing na masakit ang likod dahil sa pag tanggal ko nang kamay niya sa aking kamay kanina.
Lumingon ako sa likod at nakita ko si Clyde na natakbo na palapit sa amin. Huh kaya naman pala.
He immediately helps her to sit properly at wala namang problema sa akin yon pero ang problema ay nang yumakap siya kay Clyde at nag sumbong na parang bata. She's holding into Clyde's arm, crying her heart out para lang paniwalaan siya ni Clyde, para pagmukhain akong masama and everyone really thought I'm the devil here. Mula dito rinig ko lahat nang mga iilang bulungan stating na napaka sama ko naman para ganunin ang sarili kong ina, well I don't care naman sa mga sasabihin nila all I care about is what Clyde's gonna say to me, what he thinks of me.
Lahat nang mga sabi sabi sa paligid ay parang hindi ko narinig nang ayusin niya ang pag kakaupo nang nanay ko tapos ay agaran akong nilapitan at hinawakan sa balikat at bewang, I look at him while he's talking with my mother.
"I'm thankful for all those years na tumayo kayo bilang ina ko, alam ko na talaga namang minahal ninyo ako na para niyo akong tunay na anak, you never let me feel na hindi niyo ako mahal ibinigay niyo lahat nang pagmamahal na nararapat sa akin and for that I will always be very thankful to you pero hindi ko ho matanggap na ibinigay niyo lahat yon sa akin tapos ipinagkait niyo yon kay Clementine" Ramdam ko ang pag higpit nang kanyang pagkakahawak sa akin bago ulit hinarap ang ina at nagsalita.
"Yang sinasabi niyo sa akin ngayon alam ko na hindi niya magagawa, not with the valid reason and lahat nang usapan niyo po ay narinig ko. Hindi ko akalain na yong ina na hinahangaan ko ay kayang hangadin na mamatay ang sarili niyang anak. I look up to you so much na ngayon nakikita ko kong ano ang turing niyo sa babaeng mahal ko ay na disappoint ako. And if you really love me as a son, you will accept her kahit hindi na bilang anak niyo pero bilang siya ang taong mahal ko, hindi ko siya pinili dahil sa gusto ko pero dahil alam ko na nararapat siya sa akin na kaya kong ibigay sa kanya yong mga pagmamahal na ipinagkait niyo sa kanya" I'm so speechless, medyo naiiyak iyak nadin ako habang nakatinggin lang sa kanya na kinakausap ang nanay ko. Hindi ko naman kailangan na ipagtanggol niya ako ang maniwala lang siya sa akin ay sapat na.
"Clyde anak, patawarin mo ako nabigla lang ako sa mga nasabi ko sa kanya, maniwala ka sa akin mahal na mahal kita" Binitawan ako saglit ni Clyde tapos ay naupo siya para mag pantay sila nang nanay ko nang tinggin. He held both of her shoulder as he began to talk to her again.
"And I love you too pero ito? Hindi na po to tama masyado na po kayong madaming nasaktan at kasama na po ako doon and if you really love me you will listen to me, kahit noon sa may Mindanao I keep telling you po na mag pagamot na tayo but you keep resisting not until I broke up with Clementine at alam na alam niyo na hindi ko yon magagawa. This woman" Humarap siya sa akin at itinuro bago muling humarap sa nanay ko at nagsalitra.
"Is my life now, Mama. I love her so much at kahit anong pilit niyo sa akin na iwan siya ay hindi ko gagawin, nakatali na ako sa babaeng to umpisa pa lang. Unang latay ko pa lang nang tinggin sa kanya alam ko na ang puso ko ay sa kanya lang. Mahal ko po kayo pero hindi ko kaya ang gusto niyong mangyari, kahit anong gawin niyo hindi na po tayo mabubuo ulit at hindi si Clememtine ang dahilan kong bakit tayo nasira, nasira tayo kasi mas pinili niyong mag sinungaling sa amin nang Papa. Nasira tayo kase natakot kayo na hindi namin kayo matanggap kase alam niyo sa sarili niyo na mali ang paraan niyo para makuha ang pamilya na gusto niyo. Sana Mama ma realize niyo na napaka dami niyong nasaktan, tama na po" Kita ko na naiiyak na din si Clyde. I'm pretty sure na nasasaktan nadin siya sa inaakto nang nanay ko. He wants to help her kong hahayaan lang siya nito.
Wala akong ginawa nakatayo lang ako at nakatinggin sa kanila habang inaamo ni Clyde ito, at the end pumayag din naman siya actually in offer ni Clyde yong dati niyang condo. Supposedly kasi ibebenta namin yon along with his current condo bago kami lumipat sa bahay na pinaatayo namin sa Batangas but because naging busy hindi naasikaso at nabakante.
Sa kotse ay pinili ko na lang na sumakay sa likodan, hinayaan ko na lang siya sa passenger seat since mauuna din naman siyang bumaba, ihahatid lang kase siya don ni Clyde tapos ay aasikasuhin na namin ang mga nessesary things para sa pagpapagamot sa kanya. Aalamin padin namin kong saan ba talaga siya nakatira ngayon and such.
Wala kong problema doon, I'm willing to help her it's just that hindi lang mawala sa isip ko lahat nang pinagsasabi niya kanina. Kahit pa immune kana sa sakit kapag sinabihan ka nang ganon nang sarili mong nanay makakaramdam at makakaramdam ka talaga.
As soon as we arrive ay agaran siyang inalalayan ni Clyde, nag presinta na ako na lang ang mag park nang sasakyan nang ayos. Nong una ay ayaw pang pumayag ni Clyde but I assure him that I'm okay and he should go on pataas kasama ang nanay ko kaya pumayag nadin siya.
Habang palayo sila ay nakatinggin lang ako sa kanila, I'm happy that he finally sees he's mom after so long, but I just can't accept lahat nang sinabi niya sa akin. Well, not that ako ang may kailangan na pakisamahan siya, if ayaw niya ako sa buhay niya it's okay for me dahil nabuhay naman ako na wala din naman talaga siya so it doesn't change so much.
But if Clyde wants her into our life again I can bear with it, hindi naman kailangan na palagi ko siyang kausapin, siguro ako na lang mag aadjust hindi ko na lang masyado papansinin ang mga sinasabi niya na talaga naman masakit pakinggan. I will choose to be the bigger person here specially that ako ang mas nakakaintindi.
I park Clyde's car to his usual parking spot bago ako tuluyan nang lumabas at pumasok na sa loob nang condominium. Seeing this condo bring back so many memories na kahit ayaw ko na maalala ay hindi naman yon maiiwasan, I brush that thought off and just walk straight to the elevator at pinindot ang floor nang condo ni Clyde.
In a split second the elevator door finally open and the first person I saw was Clyde, he looks uneasy as he immediately walk towards me and hug me immediately. Agaran kong iniikot ang kamay ko sa bewang niya at ganon din siya sa akin.
He didn't speak hanggang magsara na ulit ang elevator kaya naman pinindot ko na ground floor.
I just hugged him tight hanggang sa tuluyan na siyang nagsalita.
"I'm sorry, I'm sorry for still wanting to meet her, talk to her even though alam ko lahat nang masasamang dinanas mo dahil sa kanya. I'm sorry for being that selfish. I'm sorry that I always choose what I think will be best for me rather than what's best for the both of us" Umiling ako at pinilit siya na tumingin sa akin, his eyes is a little bit teary so I smiled widely to him to assure him that I'm not mad and that is okay.
"Listen, it's okay and I understand, I always understand Clyde after all she is still the mother who show you and made you feel how a child should be feeling and for that I'm thankful because you grow as this fine man because of her. It's not wrong to choose yourself more than anyone and if you think I will be mad because you choose na umalis imbes na sabay nating harapin ang lahat? No hindi ako magagalit kase finally inisip mo din ang kapakanan mo more than my own good. I love you more than you know Clyde and hindi ang mga iyon ang makakapag patigil sa puso ko na tumibok at mahalin ka" He cup my face before leaning a bit para mahalikan ako sa labi, it didn't last long kase agad niya ring binawi.
"Hindi ko alam kong nailigtas ko ba lahat nang kailangan iligtas noong past life ko at naging ganito ako ka swerte sayo Clementine. Noon gusto ko lang yong babaeng mamahalin ako katulad nang pagmamahal ko sa kanya but god gave you to me and for that I will always be thankful for him, for giving the most beautiful gift I could ever receive, I love you more than you know too Clementine and I will always love you no matter what" We end that day with a smile in our face and assuring each other that no matter what the world would give us either bad or good we will still stick to each other forever because that's how we love each other.
A week before our wedding here in Manila we heard a very sad news. Mag kahawak kamay kami ngayon ni Clyde na naglalakad papunta sa kwarto nang stepmother niya. Kani kanina lang ay tumawag yong kinuha naming nurse nang nanay ko at sinabing kinailangan daw itong isugod sa hospital dahil nahihirapan na daw to huminga dahil sa sari saring sakit na pakiramdan na kahit ang nanay ko mismo ay hindi na alam kong saan bang banda may masakit talaga.
Ang lakad talaga namin ngayon ay bisitahin ang venue nang reception sa isang hotel pero dahil nga dito ay humingi na lang kami nang pasensya at nag pa re-schedule na agaran namang naintindihan nang iilang staff na makakausap sana namin.
Ever since we saw her that day ay isang beses sa isang linggo kaming mag kasamang nadalaw sa kanya. Ramdam ko ang saya nang aking ina sa tuwing makikita si Clyde at pag ka dismaya kapag ako naman ang nakikita, katulad nang sinabi ko ay hinahayaan ko na lang, itanggi ko man sa sarili ko ay gusto ko padin na kahit isang beses sa isang linggo ay makita ko naman ang kalagayan niya talaga.
Pag dating namin sa harapan nang kwarto niya ya naramdaman ko ang paghigpit nang hawak ni Clyde sa mga kamay ko kaya naman marahan ko yong hinaplos para naman kumalma siya nang kaunti, alam ko kase na talagang nag aalala siya.
Nong mga nakaraang araw ay palagi kong ipinapaintindi sa kanya na hindi naman niya kailangan na pigilan ang sarili niya na ipakita ang pagmamahal at pag aalala niya sa tumayong ina niya nang dahil lang sa akin, sa araw araw ay sinasabi ko sa kanya na hindi naman ako magagalit, magtatampo or worse makikipag hiwalay sa kanya nang dahil lang doon. Ewan ko ba din ba dito pagdating sa akin at sa nanay ko grabe kong mag overthink.
He opens the doorknob at agaran namang sumalubong sa amin ang babaeng naka ratay sa kama at punong puno nang kong ano anong apparatus, ramdam ko ang nginig ni Clyde kaya inalalayan ko siya nang maayos hanggang nasa gilid na kame nang kama nang nanay ko.
She looks peaceful but I know she's fighting so hard to survive. I hated her for years, but I will never wish of her death I just hope na malampasan niya to.
I seated in the sofa tapos si Clyde naman ay lumapit sa kama at inayos muna ang kumot bago lumapit sa akin at umupo sa aking tabihan, he held my hands at hinaplos yon hanggang sa nag simula na siyang magsalita.
"Are you okay na dito muna tayo hanggang mamaya?"
"Oo naman don't worry about me I'm okay, eh ikaw ba okay ka lang?" Hinarap ko na siya kaya nakita ko ang kanyang mukha, kitang kita ko ang bakas nang pag aalala sa kanyang mukha.
"To be honest not really, I'm worried about my mom. As much as I want to help her, I don't know naman kong anong tulong ang maibibigay ko, hindi ko naman mababawasan yong sakit na nararanasan niya"
"Clyde, you being here is enough already"
"I know pero alam mo yong may nararamdaman ako na I should help her more the way she help me during the time na lumalaki ako na walang nanay, not to invalidate your feelings but I'm happy that she came to my life, that she love me even though I'm not her flesh and blood" Ewan ko pero imbes na mainis ako sa sinasabi niya na masaya siya dahil nakaranas siya nang pagmamahal nang isang ina samantalang ako ay hindi ay natuwa ako, bakit? Kasi pag dating sa akin masyado maingat si Clyde sa mga salita niya. Ayaw niyang makakapag bitaw nang mga salita na alam niyang makakasakit sa akin kaya kapag may alam siyang salita na masasabi niya ay natahimik na lang siya and I don't like it at all, mag kasintahan kami at magiging mag asawa na ayaw ko naman na palagi na lang niyang e adjust ang sarili niya nang dahil lang sa akin.
I'm happy that he knows how to express how he really feel now so I'm not really hurt for what he said, eh sa yon ang nararamdaman niya alangan namang sabihin niya na hindi niya nagustuhang maramdaman lahat nang naramdaman niya kahit ang totoo gusto niya yon. Ayaw ko nang mabuhay sa kasinungalingan and I think pareho kami nang gusto ni Clyde.
We stayed for the hospital hanggang sa mag gabi at mga doctor na mismo ang nag pauwi sa amin, I can see it in his eyes that he doesn't want to go but we have no choice but to go.
Nang makauwi kami ay nag half bath lang kami tapos ay nagpahinga na, pag higa namin nang kama ay rinig na rinig ko ang mga buntong hininga niya kaya naman niyakap ko siya mula sa likod, just to assure him that I'm here because that is the only thing that I can do for him in this situation.
--
For the past day of preparation alam ko at ramdam ko na talaga namang distracted si Clyde, kinausap ko na naman siya at sinabi na okay lang naman sa akin na e move ulit ang kasal but he's insisting na wag na dahil nakailang move at delay na tong kasal naming dalawa pero kahit paulit ulit niya din sinasabi sa akin yon hindi kase ako mapakali nang ganito, todo prepare nga kami kahit alam ko sa sarili ko na parang may hindi okay.
Tulad ngayon nandito kami sa simbahan kase may inasikaso nang kunti yong mga nag aayos nang kasal namin pero nakatulala siya, hindi kase maganda ang lagay nang nanay ko sa hospital, sa bawat araw na nalipas hindi na siya bumubuti bagkus lalo pang lumalala ang sakit niya at sa totoo lang hindi ko nadin naman alam ang gagawin, kong pwede lang na mag donate ako nang kong ano bang kailangan nagawa ko na pero hindi na ganon kadali ang sitwasyon niya ngayon kaya alam ko na problemado talaga tong si Clyde.
Lumapit ako sa pwesto niya at naupo sa kanyang kandungan, halatang nagulat siya bago ako nginitian at iniyakap ang kanyang mga kamay sa aking bewang.
"You, okay? Want me to give you some power hugs and kisses?" I ask him sweetly making him laugh a little bit before kissing me in the lips.
"Thank you for the offer I would gladly accept those" Ako naman ngayon ang natawa tapos ay piningot ko ang kanyang ilong bago ako tumingin nang diretso sa kanyang mga mata at hawakan ang mag kabila nitong pisnge.
"Sweetheart, be honest with me are you seriously, okay? Like what I always told you these past few days we can move this wedding. I'm not in the rush, alam ko naman na mahirap ang sitwasyon ngayon para sayo and I can totally give way if that is what needed" Hinaplos niya ang buhok ko bago hinawakan nang mas mahigpit ang aking bewang.
"We will proceed to the wedding, sweetheart. Madaming beses ka nang nag give way and I will not let you do that again for me. I promise you one thing and that is to marry you and spend my whole life with you so please let me fulfill that. I'm sorry if you always feel na kailangan ikaw yong palaging mag adjust, you are my priority and will always be" Ngumiti ako dito bago kami sabay na lumabas nang simabahan at tuluyan nang dumaan sa hospital, hindi kami nag tagal kase nandoon pala si Tito. Ever since kase na confine si mama ay hindi man lang dumalaw si Tito kaya hinayaan na lang namin silang makapag usap dalawa.
Si Papa at Vergel naman ay balak din nilang dumalaw pero ramdam ko na ayaw talaga ni Vergel, palagi nitong sinasabi na hindi naman niya kilala yon. He lived his life without her at hindi ko naman talaga siya masisi kase napaka bata pa talaga niya nang iwan kami nang nanay namin noon.
Bukas na ang kasal I know it's ironic na pinipilit ko pa din siyang e move kahit bukas na naman talaga yon, I'm just really worried about him at gusto ko okay ang lahat during the wedding day pero kahit anong lakas ko sa kanya hindi na yon umepekto, magsasalita pa lang ako about don sasabihin na niya agad na hindi na magbabago ang isip niya.
Gabi na nang maihatid niya ako sa condo ni Julliana, I decided to stay here since may matatandang pamahiin padin na sinusunod ang mga nakakatanda sa amin, kong hindi nga lang need na mag kasama kaming ayusin ang iilang mga detalye kanina sa simbahan ay hindi naman papayag ang mga magulang namin na mag sama kami isang araw bago ang kasal.
Nakapag half bath na ako at nandito na ako ngayon sa kama sa katabing kwarto ni Julliana kong saan naman talaga ako natutulog nong dito pa ako nakatira. Mula sa aking kinauupuan ay abot nang paningin ko ang simpleng wedding gown ko na isusuot bukas, hindi ko tuloy maiwasang isipin na grabe na din pala lahat nang mga pinagdaan namin dalawa and yet here we are finally tying the knot tomorrow.
After finishing my skincare I leave a goodnight message to Clyde and sleep already.
--
It was the perfect day of my life, him meters away from me while crying and smiling to me at the same time. Hearing each other vows and promising forever to each other. Looking back, I never dream of this, ang gusto ko lang noon maging masaya na nang tuluyan si Papa at si Vergel, ang gusto ko lang ang isang daang porseyento kasiyahan nila na ni kailanman hindi pumasok sa isip ko na may dadating sa buhay ko at mahahalin ko nang higgit pa sa buhay ko.
I never expected to be entangled my life with the CAT commander during my high school days, I just want to study and graduate, kita mo nga at naisingit ko pa ang pag landi. But no jokes kasal na kami ngayon pero pakiramdam ko padin nanaginip ako, because Clyde was my unexpected, he is not on my plan but here we are standing in the railing of the hotel where we currently staying for our honeymoon, me facing the bright night sky and him behind me hugging me so tightly.
Life will always be a roller coaster ride that is what I learned and that is what our love teaches us, it's either you enjoy it while facing the fear and obstacle or let yourself drown by it and I'm glad I choose to enjoy this lifetime with my lifeline.
Forever and always will be my Commander.