Pagpapatuloy...
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Pagkaalis ni Sir Dylan, saka na ko pumasok sa loob para bantayan si Ros. Pagkapasok ko, nakita ko si Ros, gising na at tulala lamang. Mukhang kakagising lang niya.
"Ros!" Sambit ko at agad na nilapitan ito."Okay ka lang? May masakit ba sayo?" Tanong ko kaagad sa kanya halos hinawakan ko siya sa kanyang balikat.
Mapupungay ang mata na bumaling siya sa akin. Kita ko sa mata niya ang isang kalungkutan. Hindi ko alam kung bakit pero tila nangingislap ang mga mata niya na dahil ba sa naluluha siya.
"Lady Beth." Turan niya at agad na niyakap ako."Promise me you won't leave me. You will still be there until my memories return." Madamdaming pahayag niya.
Napangiti naman ako.
Niyakap ko rin siya pabalik."Oo, promise." Pangako ko.
"I also promise that I am still the Ros you met. I will never lose you." Pangako rin niya.
Matagal kami sa posisyon na iyon.
JOHNSER SY POV:)
"Asan si Dylan?" Tanong ko kay Ramon habang nasa kabilang linya ito.
"Hindi ko po alam, Sir. Wala po ba dyan sa office?" Sagot nito.
Sa inis, pinatayan ko na lamang ito ng tawag. Aalis na sana ako nang makakita sa ibaba ng cellphone. Kinuha ko naman iyon sa ibaba at tiningnan. Titingnan ko kung sino nagmamay-ari ng cellphone na ito.
Pinindot ko naman ang pindutan na nasa gilid nito.
Pagkapindot, bumungad sa akin ang lockscreen picture ng cellphone. Bahagyang nagulat ako nang makita si Elizabeth ang nasa picture. Paano napunta ang cellphone niya dito?
Para makasiguro ay dinial ko sa aking cp ang number ni Beth. Di naman ako nagkamali, cellphone nga niya ito. Nag-ring naman ito. Bahagyang napakunot-noo ako nang mabasa ang nakapangalan sa akin.
"Mansta?" Basa ko.
Biglang may naalala na lamang ako nang mabasa ko iyon.
**FLASHBACKS**
Pagkalabas ko ng kwarto, nakita ko na lamang ang aking kapatid na tumatakbo papunta sa akin. Tumatawag pa ito na tila takot na takot.
"Kuya! Kuya! Kuya!" Tawag nito.
Pagkasara ng pinto saka ito nakalapit sa akin. Nag-eedad akong trese habang si Clive ay sampung taon.
"Why?"
"There's a mansta! There's a mansta!"
"Where?" Tanong ko.
Tinuro naman niya. Pumunta kami sa kwarto niya. Nang makita niya ang monster para siyang babae na takot na takot. Natawa naman ako sa naging reaksyon niya.
"Mansta! Mansta!" Nandidiri at takot na takot turo niya sa ipis na nasa ding-ding ng kwarto niya."Ehhh! It's so scary. It's like he's going to eat me, Brother."
Natawa naman ako dito.
"This is not a mansta. This is a friend." Natatawang sabi ko sa kanya."Let me touch this."
"No! No!" Sabi ng kapatid ko.
Dali-dali hinawakan ko ang ipis. Tumakbo naman siya at hinabol ko siya hawak ang ipis. Panay tawa lang ako habang ang kapatid ko ay natatawang takot rin.
Puro tawanan namin ang naririnig sa bahay.
**END OF FLASHBACKS**
Nang maalala iyon ay tiningnan ko ulit ang cp. Doon ko siya namiss. Kahit may hidwaan kami ng kapatid ko, di nawala yung magagandang pinagsamahan namin. Ngayon, sinisisi ko ang sarili ko. Ako ang dahilan bakit namatay siya.
Napatingin na lamang ako sa pintuan ng marinig na bumukas iyon. Bumungad sa akin si Dylan na tila tumakbo at sunod-sunod ang paghingal niya. Nanlalaki mata na nakatingin ito sa akin pati sa cp na hawak ko. Nakita niyang ang picture na nasa lockscreen nito.
"Kanina pa kita hinahanap. Saan ka ba galing?" Tanong ko dito.
Tumayo ito sa pagkakatayo. Umubo muna ito bago tumungo sa kanyang desk. Nagkilos normal na siya na kanina parang natataranta siya.
"Pasensya na. Nagkaroon kasi ng emergency sa bahay." Sagot nito. May kinuha ito sa drawer ng kanyang desk at binigay sa akin USB."Ito na yung pinapagawa mo."
Kinuha ko naman iyon sa kanya."Okay na ba lahat ito?" Tanong ulit ko dito.
"Oo." Sagot nito.
"Thanks." Seryoso lamang na pasalamat ko dito. Aalis na sana ako nang may maalala."Pumunta ba dito si Elizabeth?" Tanong ko dito. Gusto ko lang malaman paano naligaw ang cp niya dito sa office nila ni Ramon.
"Sinong Elizabeth?" Pa-kunyaring tanong nito.
"Yung personal na tagalinis ko."
"Ah! Oo. May kinuha lang dito. I-inutasan ata siya." Nautal na sabi nito.
"Ah, okay. Isasauli ko itong cp niyang nahulog dito. Pag bumalik siya ulit dito, sabihin mo na nasa akin ah?" Bilin ko dito halos iniangat ko ang cellphone para ipakita dito.
"S-sige."
Umalis nga ako na dala ang cellphone ni Elizabeth.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Nandito na kami sa bahay. Nilulutuan ko ng macaroni si Ros. Nasa sala siya, nakahiga habang nanonood ng T.V. Bago man maluto ang macaroni ay pinagbuksan ko siya ng cookies at nilagay sa malaki at malalim na mangkok at nilagay doon.
Paglabas ko ng kusina, naabutan ko si Ros na gamit ang cp ko. Kausap niya sa kabilang linya si Mr. Kailes.
"Thank you, Mr. Kailes." Pasalamat nito. Binaba na nga nito ang tawa. Nakangiting bumaling ito sa akin.
"Eat this." Sabi ko pagkalapag ng cookies sa maliit na mesa.
"Thank you, Lady Beth." Pasalamat nito. Agad kumuha siya ng cookies at kinain."So yummy." Parang bata na sabi nito.
Napangiti ako sa nakitang reaksyon sa mukha niya.
Bumalik ulit ako sa loob ng kusina. Pinatay ko na ang kalan nang makitang luto na ang macaroni. Hinalo ko pa ito at tinikman. Napatango-tango ako nang matikman na tama ang lasa nito.
Pagkababa ko ng santok, tinakpan ko ulit ang kaldero kung saan doon ko niluto ang macaroni. Kukuna na sana ako ng mangkok para kumain na kami nito ni Ros nang nagulat ako nang may yumakap sa likuran ko. Bahagyang pinatong nito ang baba sa aking balikat.
"I miss this." Napaka-manly na mahinang sabi ni Ros.
Di naman ako nakagalaw. Lakas makakalabog ang puso ko. Ramdam ko ang init ng katawan ni Ros. Ang hilig talaga niya ganituhin ako. Sa totoo lang, namiss ko rin ang mga yakap niya sa akin tulad nito.
"Lady Beth."
"Hmm?"
"What if my memory came back, I was a bad person. Will you leave me?" Tanong na lamang nito.
"Bad person? It's not obvious to you." React ko kaagad. Napaisip rin ako na dahilan natahimik ako."If your memory comes back and you are a bad person, I will change you. I will help you change and change what you were used to." Nakangiting sagot ko.
"You won't leave me even if you know I'm a drug user?" Tanong nito.
"Oo naman." Nakayakap pa rin nito sa akin na sagot ko.
"Kahit drug lord ako?"
"Oo." Sagot ko.
"Mamatay-tao?"
"Yes." Natatawang sabi ko.
"A thief?"
Tumango ako.
Kumawala siya sa pagkakayakap sa akin. Bagkus pumunta siya sa harapan ko. Hinawakan niya ang mga kamay ko. Napaka-romantic na hinalikan niya ang likod ng palad ko. Nakakaakit na tumingin siya sa mga mata ko.
Nagulat na lamang ako na may nilagay siya sa daliri ko ng isang sing-sing. Sing-sing na mukhang bili lamang sa labas.
"Next time, I'll give you a real ring." Nakangiting sabi niya sa akin.
Tiningnan ko naman ang sing-sing na bigay niya sa akin. Sobrang sarap sa damdamin ang nararamdaman ko ngayon. Nakangiting bumaling ako sa kanya. Nagtitigan kaming dalawa na may ngiti sa mga labi namin.
ANTHONY DURAN POV:)
"Wow! Ang gaganda nito!" Sabay turan ni Jake at Jero nang ilabas ang mga damit.
"Salamat, Ros! May bago na kong damit." Pasalamat ni John dito.
"Walang anuman." Nakangiting sabi ni Ros.
Nandito kami sa kwarto nila ni Beth. Naghahalungkat kami ng mga na dala ni Miss Beautiful na para din naman pala ito sa amin.
"Kilala mo ba yung babae na 'yon?" Tanong ko dito habang m nakaupo kami sa sofa.
"Oo nga pala, kaano-ano mo yung chicks? Babae mo?" Tanong ni Jero dito.
"He's just a friend." Nakangiting sagot nito.
"Ano pangalan niya?" Curious na tanong ko dito. Bawal na malaman?
"Ros, crush ni Bossbrad yung babae." Natatawang sabi ni John.
Matalim ang tingin na pinukol ko kay John. Tumahimik naman si John samantala yung dalawa, tumawa lang. Nakangiting bumaling ulit ako kay Ros.
"She's Mandy." Nakangiting sagot ni Ros.
"Mandy?" Ulit ko sa pangalan.
"Manthony?" Combine na pangalan namin ni Jero.
"Anthody?" Combine din ni John.
"Eh! Mas astig 'to. AntMan para maiba." Sabi ni Jero sabay tawa.
"Oo nga 'no?" Sabay turan ni John at Jake. Nagtingin silang tatlo at nagtawanan.
Matalim na tingin na tiningnan ko silang tatlo. Imbes matakot, mas lalo silang natawa. Sa inis binato ko sa kanila yung pinaglagyan ng damit. Nasalo naman iyon ni Jero, mas lalong nagtawanan sila.
Bumaling ulit ako kay Ros."Ano oras pasok mo?" Tanong ko dito.
"Hmm, 9 AM." Sagot nito.
Tumingin naman ako sa wall clock nila.
"Alas otso na. Mag-ayos kana baka ma-late ka." Sabi ko dito.
"Okay, okay." Sabi nito at tumayo na para mag-asikaso.
"Ant-Man." Sabay kantiyaw na naman ng tatlo.
Nakakatakot ang tingin na tiningnan ko sila. Lumapit kaagad ako sa kanila at agad na nagsitayo sila at lumayo sa akin. Kasamahang palad, Hawakan ko ang damit ni Jero at hinila. Napahinga ito sa sahig na agad kiniliti ko ito.
"Ikaw."
"Nakakaliliti!" Natatawang sabi nito.
Kiniliti ko lang si Jero. Sa huli, tawanan lang kami nito sa sala.
ELIZABETH VILLATORTE POV:)
Pumasok na ako sa office ni Sir Johnser. Naabutan ko itong busing-busy sa kanyang laptop at mga folder. Balita ko, ngayon ang presentation daw nila sa bigating negosyante.
Tahimik na pumasok lamang ako dala ang nga kagamitan kong panlinis. Kita ko kasi na busy na busy siya, mukhang ayaw niya magpa-distorbo. Di ko na ata kailangan bumati dito. Busy kasi siya, pag mag-ingay ako baka mawala siya sa focus niya sa ginagawa.
Kinuha ko na ang walis-tambo at nagsimulang maglinis. Di pa ko nakaka-tatlong sekundo sa pagwawalis nang marinig kong magsalita si Sir Johnser.
"Good morning." Sabi nito sabay tigil sa pagta-type sa laptop saka tumingin siya sa akin. Ang guwapo niya ngayon. Lalo siyang nag-mature nung naka-salamin siya. Anti-rad ata yung tawag sa suot niyang salamin.
"G-good morning, Sir." Nautal na bati ko sabay yuko.
"Nag-breakfast kana?" Tanong na lamang nito.
"O-opo." Nautal na namang sagot ko. Lagot! Baka nadistorbo ko siya sa ginagawa niya? Dapat maya na ko pumunta dito.
"Pwede samahan mo ko magbreak fast?" Yaya nito.
Bahagyang napataas ang isang kilay ko sa pag-anyaya nito.
Nandito pa rin kami sa office niya. Umorder siya ng Japanese food. Nakaupo kami sa sofa habang nalapag sa lamesang babasagin ang pagkain na inorder niya. Binuksan na nito ang kakainin. Ako naman ay nahihiyang ginaya rin siya. Ayaw ko na sanang mag-breakfast kaso mapilit siya saka inorderan na din niya ako. Ano pa ba magagawa ko?
Nakatingin lamang ako sa kanya at di ko alam ano gagawin at paano ito kainin. E kasi naman ngayon lang ako nakakita ng pagkaing gawang japan. Nakakahiya kasi kumakapa pa ako. Napaghahalataang taga bundok ako.
Nanlaki mata ko nang may kinuha siyang chopstick na nakadikit sa gilid ng parang budget meal. Tiningnan ko naman saan siya kumuha. Sa kabila may chopstick at sa kabilang side naman ay kutsara. Ang galing ng nag-imbento nito. Naku! Napaghahalataang taga bundok talaga ako.
Kinuha ko naman yung chopstick. Dahil di ako marunong, pinanood ko siya paano kumuha ng pagkain gamit ang chopstick. Isang ipit lang niya sa tempura, nakuha kaagad niya sabay kain. Napa-wow ako na walang boses na lumabas sa bunganga ko. Ang galing niya mag-chopsticks, para siyang chinese.
"Basic lang 'to sakin." Mayabang sabi ko sa isip. Paggamit ko, di ko naman makuha. Ulit-ulit iniipit-ipit ko yung tempura, di makuha-kuha. Halos naiinis na ko, ginawa ko nalang kinamay ko nalang sabay kain ng tempura.
Nakarinig na lamang ako ng tawa. Tiningnan ko naman si Sir Johnser na tawang-tawa sa ginawa ko. Nakita niya kabobohan ko? Nakakahiya!
"Gamitin mo nalang yang kutsara kung di ka marunong mag-chopstick." Sabi nito nang tumigil na sa pagtawa.
Namumula sa kahihiyan, kinuha ko nga ang kutsara. Habang kumakain, napapapikit nalang ako dahil sa nakakabobo na ginawa ko. Nakakahiya talaga kay Sir Johnser.
"Masarap ba?" Tanong nito na dahilan napaangat agad ako ng ulo.
"Opo! Ang sarap po!" Sagot ko agad sabay kuha ulit ng pagkain.
"Maaga kasi akong pumasok kaya ngayon palang ako nag-aalmusal." Sabi nito at sabay sipsip sa straw. Anyway, nag-order din siya ng milktea. Winter melon ang flavor ng milktea niya, samantala ako Red Velvet. Yan pinili ko kasi naalala ko yung Kpop na Red Velvet, bias ko kasi Joy. Hihihi! Pero syempre lahat naman ng kpop, gusto ko.
"Ano oras po kayo pumasok, Sir?" Tanong ko sa kanya at sumipsip din ng milktea.
"4 AM."
"Aga nyo, Sir ah!" Bulalas ko.
"Kailangan." Nakangiting sagot niya at tumutok na ulit sa kinakain niya. Tumutok na rin ako sa kinakain ko. Maya-maya pa nagsalita ulit si Sir nang may maalala."Anyway, nawawala ba ang cp mo?" Tanong nito.
"Po?" Naituran ko lamang.
May kinuha siya sa kanyang bulsa at isang cellphone iyon. Nanlaki mata ako nang makita ang ito. Dahil ito yung cellphone na bigay niya at ito rin kasalukuyang ginagamit ni Ros, nagpalitan kasi kami. Paano kung nalaman ni Sir na iba na gumagamit ng bigay niya? Patay ako.
"O-opo, Sir! Akin po yan!" Sabi ko kaagad.
Kinuha ito sa kanya kaagad. Pinindot ko ang gilid nito at nakita ang picture ko na ginawang lockscreen ni Ros. Kinilig naman ako. Mamaya bubuksan ko 'to kaso ano kayang password ang nilagay ni Ros?
"Salamat, Sir." Nakangiting kinikilig na pasalamat ko dito.
Natigilan naman si Sir habang nakatingin sa akin. Di nagtagal, agad na umiwas siya ng tingin. Bumaling ulit siya sa akin na namumula bahagya ang pisngi niya.
"Walang anuman." Sabi lang niya."Paano napunta ang cp mo sa office ni Dylan?" Tanong nito maya-maya.
Ano sasabihin ko?
"Ah ano po, may inutos kasi sakin na may kunin kay Sir Dylan. Di ko alam na doon pala nahulog cp ko. Akala ko nawala na. Hehehe." Pagsisinungaling ko.
"Sino nag-utos sayo?"
"Si-si Aling Doya." Nautal pang pagsisinungaling ko.
"Tatanggalin ko siya sa trabaho." Seryosong sabi nito nang tumutok na ulit siya sa kinakain niya.
Nagulat naman ako sa sinabi ni Sir Johnser.
"Ano po?!" Bulalas ko.
"Nagsabi na ko sa kanila na ako lang pwede umutos sayo at dito ka lang sa office pupunta para magtrabaho." Boss na boss na sabi nito.
Nataranta naman ako. Mawawalan ng trabaho si Aling Doya dahil sa kasinungalingan at katangahan ko. Hayst!
"Sir! Wag po! D-di naman ako i-inutasan ni Aling Doya. Nagkusa lang ako. Oo, Sir. Ako nagkusa. Please, Sir? Wag nyo po sisantihin si Aling Doya. Kasalanan ko lahat ito." Paliwanag ko kaagad. Lagot ako kay Aling Doya pag malaman niya na ako ang dahilan bakit nawalan siya ng trabaho.
Tumingin muna siya sa akin. Parang bata na pinagtadikit ang palad ko na tila nagdadasal o nagmamakaawa. Nag-puppy eyes pa ko para di na ituloy yung binabalak niya. Sana pumayag siya.
"Okay." Sagot din nito at tumutok na ulit sa kinakain.
"Thank you, Sir." Nakangiting pasalamat ko. Nag-bow pa ko.
"Kumain kana." Sabi nito habang sa pagkain na ang tutok nito.
"Opo." Masayang sagot ko. Nakangiting kumain na ulit ako.
To be continued...
Don't forget to like, comment and follow. Thank you💖