Chapter 6 - Date.
#Habulin_Ang_Walang’ya.
#Girl_To_Date.
#Crazy_Virginia.
*****
:His POV:
[Now, did you already find a date?]
"Wala akong balak pumunta." sagot ko kay Theo na nasa kabilang linya.
Actually, gustong-gusto kong pumunta. It's been 1 year since nakipaghiwalay sa akin si Torry. I admit na muntik na akong mabaliw dahil bigla siyang naglaho na parang bula. Then, nabalitaan ko na lang na sila na pala ni Warren.
Hindi ko tanggap ‘yun. I almost had everything at hindi ko kayang isipin na ipinagpalit ako ng asawa ko sa isang gagong tulad ni Warren.
And I will never sign the annulment paper. Hindi ako papayag.
Pero ngayon na nalaman ko na pupunta sila sa anniversary ni Chad at ng girlfriend niya, this is the only chance para makausap ko si Torry. I really need a god damn explanation about what she did.
[Come on, Mr. Alinsky. Just pick some girls out there.]
"Hindi ako katulad mo." inis na wika ko.
[Hindi ka ba talaga pupunta?]
"How many times do I have to tell you, Griffin?"
[But, how about Torry? After one year, magkikita kayo ulit. So, ano na ang plano mo?]
Ano nga ba ang plano? Ah, basta. Kailangan ko lang siyang makausap and I will bring her back with me. If she doesn't love me anymore, I will make her fall in love with me again. By hook or by crook.
Sa mahabang panahon na hindi ko siya nakasama at nakita, isa na ‘yung kalbaryo sa buhay ko.
Hindi ko na hahayaan na mangyari ulit ‘yun.
"Hindi ko pa alam. But I will make sure that she'll be mine again." matigas na saad ko.
I heard him sighed. [You should come. We will wait.]
The call ended. Napahawak ako sa sintindo dahil sa inis. Hindi ko alam ang unang gagawin.
Sumakay ako sa kotse, kailangan ko nang pumasok sa opisina.
After a few minutes, tss. Traffic! Mas nadadagdagan tuloy ang inis ko.
I made a U-turned, kailangan kong maghanap ng shortcuts. I hate wasting time. Habang nagpapalinga-linga sa paligid, biglang nagring ang phone ko.
[Yow, Mr. Alinsky.]
"What now?" inis na tanong ko.
It's Chad.
[In case you'll change your mind. 6:30 p.m. I-sesend ko na lang ang address. We'll be waiting.]
"Why did you even invite Warren? Puwede namang si Torry lang ‘diba? Bakit pati si Warren?" bigla na namang kumulo ang dugo ko. I hate that bastard, and I hate to mention his name. Isa ‘yung sumpa.
[I'd never invite him. Si Torry lang talaga ‘yun because of Seia, pero hindi pinapayagan ni Warren si Torry na pumunta ng mag-isa so he decided to come too.]
Napahigpit ang hawak ko sa munabela. Iniisip ko pa lang na magkasama silang dalawa, parang gusto ko siyang sapakin sa mukha hanggang madurog at pumangit siya.
"He'll regret everything." mahinang usal ko.
[I'll hang up. Nagpe-prepare pa kami. See you.]
Natapos ang tawag at hindi pa rin ako mapakali. F*ck you, Warren. Dapat marunong kang lumugar.
Ilang sandali ang lumipas, nagring na naman ang phone ko.
"Speaking." I said.
[Hey there little bro.]
"Bakit ka napatawag?"
I heard her chuckled. [Namiss lang kita, bawal ba?]
Kumunot ang noo ko. It's Jaye, my older sister. At hindi siya tatawag sa akin kung hindi importante ang sasabihin niya.
"Spill it out." I coldly said.
[Tss. Nakauwi na si Mamita galing sa probinsya. Actually, noong nakaraang araw pa.]
"Bakit ngayon mo lang sinabi?" inis na tanong ko.
[Come on, bro. I'm too busy to tell you the news. And besides, ngayon ko lang naalala na kailangan ko pa lang sabihin sayo.] kahit hindi ko nakikita, I know she's smirking like crazy.
"Tss. I'll visit her as soon as possible."
[Okey-dokey. I'll hang-up.]
"W-Wait." sabi ko bago pa niya maibaba ang tawag.
Tss. I hate to do this but this is the only way.
[Hmm?]
"Are you busy tonight?"
[Bakit? Do you need something?]
"Can a I pick you up this 6 pm? I really need a date for Chad and his girlfriend's anniversary."
[No, not me silly. Masyado akong maraming trabaho, maraming pasyente ang nangangailan ng tulong ko. Alam mo naman ‘yun ‘diba?]
Hindi ako sumagot. Yeah, I almost forgot that she's a doctor. Tss.
[Sorry brother, but if you really need a date. You should call Lanie.]
Nagsalubong ang mga kilay ko. Kahit hindi ko nakikita alam kong nakangisi na naman siya.
"Never mind." inis na sabi ko at ibinaba ang tawag.
Tss. Not that annoying little brat.
Nagpatuloy ako sa pagmaneho at sa paghanap ng shortcuts. Then, I saw a familiar feature mula sa hindi kalayuan.
Binagalan ko ang pagmamaneho para malaman kung ano ang ginagawa niya.
She's running?
And it seems that she's chasing someone.
"HOY WALANG’YA KA! SIMULAN MO NANG MANALANGIN DAHIL BAKA HINDI SA LANGIT ANG DIRETSO MO KAPAG NAABUTAN KITA!!" she's shouting on the top of her lungs.
Is she crazy?
*****
:Gem's POV:
"HOY! IBALIK MO SA AKIN ‘YAN KUNG AYAW MONG MABAOG!!!"
Putang*mother!
Hingal na hingal ako. Gusto ko siyang habulin pero mas gusto kong habulin ang paghinga ko.
"Tss! Wala ka namang pera, eh!"
Aba! Ang walang’ya nagreklamo pa.
"Sino ba kasi ang may sabi sayo na may pera riyan?!" sigaw ko habang patuloy sa paghabol sa walang’yang humablot sa bag ko.
Jusko! Nasa bag ko ‘yung picture frame ni Al-al! Baka mabasag ‘yun! Iyon na nga lang ang mayroon ako, eh! Leche!
"Ano ba ito! Wala naman palang kuwenta itong bag mo, eh!"
Kitang-kita ko kung paano niya hinahalungkat na parang basura ‘yung bag ko. Isa-isa niya itong nilalabas at inihahagis sa kung saan. Kaya ito ako at hingal na hingal sa pagpulot ng mga gamit ko at ang paghabol sa walang’ya.
"Kapag ikaw naabutan ko walang sisihan kung hindi kana makabuo!" nanggagalaiting sigaw ko.
Parang kanina lang eh feel na feel ko pa ang paglalakad na animo’y isa akong prinsesa sa Disney. Pero ang walang’yang lalaki na ito eh biglang dinukot ‘yung bag ko. Hindi naman ako nagpatalo kaya ito ako ngayon at nakikipagmarathon. Dinaig ko pa ang mga runner na umabot sa edsa dahil hindi ko na alam kung saan ako napadpad sa kakahabol sa walang’ya.
Nandoon pa naman sa bag ko ‘yung nag-iisang picture frame ni Al-al kaya hindi puwedeng hindi ko mabawi ang bag ko.
"Hoy! Teka lang! Time out muna. Malalaglag na ‘yung atay ko sa kahahabol sayong bwesit ka!" huminto ako sa pagtakbo dahil baka malagutan ako ng hininga kapag nagpatuloy pa ako.
Nakita ko siyang huminto at naghahabol ng hininga.
"Alam mo bang..." inhale, exhale. "... kaya kong sumipa..." inhale, exhale. "... ng junior ngayon?" hingal na hingal na wika ko.
Aba! Ilang minuto o oras na ba kaming tumatakbo? Pasalamat siya at hindi ko siya naaabutan dahil kapag nangyari ‘yun, maoospital ang junior niya.
"Akala ko pa naman mapapakinabangan ko itong bag mo. Wala rin namang silbi." inis na sabi niya.
Tumaas ang isang kilay ko.
"Sino ba kasi ang may sabi sayo na kapaki-pakinabang ‘yang bag ko? Eh, wala namang ibang laman ‘yan kung’di damit at—," bigla akong natigilan ng may mapagtanto ako.
Mabilis pa sa pagong na lumapit ako at kinuha ang bag ko mula sa kamay niya. Nagtaka ang walang’ya pero hindi ko siya pinansin. Hinalungkat ko ‘yung laman ng bag at may hinanap.
Nakahinga naman ako ng maluwag sa nakita.
"Anong problema mo?" tanong ng walang’ya.
Ibinaling ko ang tingin sa kaniya at inagaw ang bag. "Ito! Nakikita mo ito? Mahal ang bili ko nito kaya hindi ito puwedeng mawala."
Nanlaki ang mga mata niya sa ipinakita ko. Oh, ano naman ang problema nito?
"Huwag mong sabihin na ngayon ka lang nakakita ng napkin without wings?" tanong ko dahilan para mapaubo siya ng wala sa oras.
Naalala ko kasi na may binili akong isang supot ng napkin. Sayang naman kasi kung pati ito eh nakawin pa.
"S-Sayo na ‘yan! Pero akin na lang ito." nakangising sabi niya at winagayway sa ere ‘yung halaaaa!
"Hoy! Walang’ya ibigay mo sa akin ‘yan!" pilit kong inaagaw sa kaniya ‘yung picture frame ni Al-al!
Mumurahin ko na sana siya ng malutong dahil napansin ko na tatakbo na naman siya ulit pero hindi ko naituloy.
Bigla kasing may umagaw nun sa kamay niya kaya pareho kami ng walang’ya na napalingon sa taong ‘yun.
Literal na nanlaki ang mga mata ko.
Jusmeeee!
Halaaaaa!
Omygaaad!
Shutaaaa!
"Get the hell out of my sight!" sigaw niya dun sa walang’ya dahilan para kumaripas ito ng takbo. Nalaglag pa sa kanal ‘yung gago. "And you! Come with me." ibinalik ko ang tingin sa taong hawak-hawak ngayon ang picture frame ni Al-al.
"T-Teka, wala ako sa mood makipagbastusan ngayon. Akin na ‘yan." inagaw ko sa kaniya ‘yung picture frame.
Napansin ko na bahagyang nagsalubong ang kilay niya. Taray! May bangs na siya ngayon, ah! Parang noong nakaraang dalawang araw lang mula nung huli ko siyang nakita eh mukha siyang si Superman dahil may pa curl pang nalalaman sa buhok niya. Pero ngayon, kahit nagmukha siyang si Dora sa bangs niya eh bagay na bagay sa kaniya.
Naalala ko tuloy si Al-al, nagbangs din siya pero hindi siya mukhang si Dora, mukha siyang bunot.
"Tss. Sumama ka sa akin."
Nagsimula akong maglakad matapos niyang sabihin ‘yun.
Tandaan ang mahiwagang motto ni Auntie. Huwag tatanggi sa pogi. Hehe.
"Ano pa ang tinutunganga mo riyan? Huwag mong sabihin na gusto mo pang kargahin kita kagaya nung ginawa sayo ni kuyang pogi-1?" tanong ko nang mapansin ko na nakatingin lang siya sa akin.
"Tss. Hindi dyan ang daan."
Ah! Kaya naman pala. Ang shunga mo naman, Gem. Nauna siyang naglakad at pumasok sa isang kotse kaya sumunod ako.
"What the—ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!"
Agad kong tinakpan ang tainga ko dahil sa biglaang pagsigaw niya. Ang sama ng tingin niya sa akin kaya bahagya akong nagtaka.
Ano naman ang problema niya?
"Hehe. ‘Diba sinabi mo na sumunod ako? May masama ba sa pagsunod?" nagtatakang tanong ko.
Pinandilatan niya ako ng mata, ang sama talaga ng titig niya sa akin. Feeling ko tuloy sinusumpa na ako ng poging hinayupak na ito.
"Sinabi ko ba na kumandog ka?!" bulyaw niya kaya napatakip na naman ako sa tainga.
"Ang labo mo naman kausap, sinunod lang naman kita, eh." nakangusong wika ko at umalis sa pagkakakandong sa kaniya.
Ang sungit!
Siya kaya itong nagsabi na sumunod ako tapos siya pa itong may ganang magsungit! Umupo lang naman ako sa kandungan niya, eh!
"Sinabi kong sumunod ka pero hindi ko sinabi na umupo ka sa kandungan ko! Now, lumipat ka sa kabila! Doon ka umupo!"
Ayon, naghumirintado na ang lolo niyo. Hindi naman kasi nililinaw.
Naglakad ako papunta sa kabila kagaya ng utos niya. Umupo ako sa tabi ng driver's seat kung saan siya nakaupo.
Pinaandar niya ang kotse at nagsimulang magmaneho.
Kung tutuusin, ngayon lang pumasok sa isip ko kung bakit siya nandito at pilit akong isinasama sa kung saan. Ay wait, kusa pala akong sumama. Hehe.
Pero sandali.
"Saan nga pala tayo pupunta?"
Hindi siya sumagot. Ay bingi.
"Bakit mo ako isinama?"
Iyong totoo? Hindi ba niya nilinis ‘yung tainga niya?
"Bakit ka nga pala nandoon kanina?"
No response pa rin at nabwebwesit na ako.
"Sinapian ka ba ng masamang impakto at hindi ka makasagot? Hehe."
Sa ngayon ay sandali niya akong tinignan. Ang sama ng tingin niya.
Napalunok ako at itinikom ko na lang ang bibig ko. Para kasing kahit na anong oras eh matatadyakan na niya ako sa mukha.
Gusto ko mang isipin kung bakit bigla na lang siyang sumulpot sa kung saan pero talagang wala akong maisip. Mukhang nilayasan ako ng utak ko.
Balak ko pa naman sana siyang ipakulam kay Mang Jose kapag nakabalik ako sa probinsya dahil hindi man lang siya nagpasalamat sa ginawa kong pagsagip sa kaniya. Pero dahil isa akong dakilang maawain kaya hindi ko na lang gagawin, hehe.
Siguro, ipapalapa ko na lang siya sa mga alagang buwaya ni Aling Dindin doon sa probinsya.
Tama! Tama! Likas ka talagang matalino, Gem.
*****