Nadat Charles had moeten helpen bij de aanval op Arthur's hangar, was hij laat in de nacht thuis, of vroeg in de ochtend als je het van de andere kant bekeek. De zon kwam al langzaam boven de horizon uit toen hij weer thuis aan kwam. Hij zuchtte zachtjes toen hij de motor van zijn auto uitzette en leunde met zijn hoofd achterover tegen de hoofdsteun van zijn Ferrari. Charles raapte zichzelf bij elkaar en stapte uit de auto, de deur zachtjes sluitend zodat de echo van het dichtslaan van de deur niemand in het huis wakker zou maken. Hij betwijfelde of Joanne had kunnen slapen na zijn vertrek, hij hoopte dat ze enige troost had gevonden in het feit dat een groot deel van zijn bemanning hem steunde en dat Mick en Marcus er voor haar en de kinderen waren als ze iets nodig hadden. Charles liep de gang in toen de deur openging en hij knikte kortaf naar Marcus bij de deur. Mick kwam naar beneden op het moment dat hij naar boven wilde gaan. "Joanne?" Vroeg Charles zachtjes. "Even bij haar wezen kijken meneer, ze is een paar minuten voordat u aankwam in slaap gevallen". vertelde Mick hem en hij knikte
Hij zei niets terwijl hij zich met zachte passen een weg baande naar de slaapkamer. Aangezien de ochtend al was aangebroken, wilde hij de slaapkamers van Liam en Jules niet opnieuw openen. Als ze niet gealarmeerd waren door zijn plotselinge moment van vertrek een paar uur geleden, hoefden ze er niets van te weten. Charles legde zijn hand op de deurklink en duwde die langzaam naar beneden, zag Joanne haar silhoutte op het bed liggen, de gordijnen nog stevig dicht, een klein lampje op haar nachtkastje brandde echter nog. Charles kwam de kamer binnen en sloot de deur achter zich. Hij liep naar de badkamer en keek naar de tijd die op zijn horloge stond. Hij ging niet weer slapen. Zijn wekker zou toch over een uur afgaan. Charles startte de douche en liet het water stromen om warm te worden. Het overhemd dat hij had aangetrokken was schoon voor hij vertrok, het zat echter vol bloed en andere vlekken, gelukkig niet van hemzelf. De enige blauwe plek die hij had opgelopen was een vrij harde stoot tegen zijn linker jukbeen, maar dat zou toch snel genoeg vervagen. Charles ontdeed zich van zijn schoenen en zijn sokken, zijn broek volgde.
Hij stapte onder de douche en liet het water langs zijn gezicht lopen om het opgedroogde bloed van zijn handen te wassen. Hij keek naar beneden terwijl het verschrikkelijke van deze nacht de afvoer in ging. Charles leunde met zijn handen tegen de muur en hij schrok toen hij haar handen plotseling op zijn rug voelde. Ze stond daar als een engel toen hij zich omdraaide om haar aan te kijken, haar prachtige huid blootgesteld aan zijn ogen en een vermoeide glimlach die zachtjes haar lippen krulde. "Charles". Ze sprak zachtjes, zijn naam als een gebed dat van haar tong viel en hij voelde de warmte zich door zijn borstkas verspreiden, waardoor hij automatisch naar haar uitreikte. "Ik ben nu thuis". Mompelde hij, terwijl hij haar dicht tegen zich aan trok in zijn omhelzing. "Kom je terug naar bed?" vroeg Joanne, eindelijk in staat om haar gespannen lichaam te ontspannen toen zijn stevige greep haar onderrug vasthield, zijn vingertoppen zachte cirkels wrijvend in haar huid. Charles schudde zijn hoofd. "Te veel werk voor vandaag, liefje". antwoordde Charles. "We moeten extra voorzorgsmaatregelen nemen voor als er weer zoiets gebeurt". Legde hij uit en ze knikte toen ze het begreep. "Is Arthur in orde?" vroeg Joanne nu.
Hij is in orde". Bevestigde Charles. "Maar jij gaat terug naar bed". Zei hij, het onderwerp veranderend terwijl hij haar gezicht streelde onder het stromende water van de douche. "Ik wilde je niet wakker maken, je moet wat slapen, schat". Zei hij zachtjes, zijn bezorgdheid deed het kippenvel op haar ledematen opkomen, haar hart zwelde in haar borstkas. "Je hebt me niet wakker gemaakt". Joanne glimlachte en liet haar handen over zijn sterke armen glijden. "Ik hoop dat mijn schema tegen het einde van de week wat makkelijker wordt, ik wilde met je uit eten gaan". zei Charles, terwijl hij de douche uitzette en naar de handdoek reikte die hij voor zichzelf had klaargelegd, hij wikkelde hem echter om haar lichaam. "Zolang je maar veilig bent". zei Joanne en hij knikte, haalde wat van haar natte haar uit haar gezicht voordat hij haar teder kuste. De twee droogden zich af en Charles kleedde zich onmiddellijk weer aan. Het huis werd langzaam wakker en het keukenpersoneel was bezig het ontbijt voor hem klaar te maken. Hij had Joanne weer in bed getild en zodra haar hoofd de kussens raakte, viel ze in slaap, waaruit bleek hoe moe ze was van het wachten op hem vanavond.
Charles dribbelde naar beneden en zuchtte eens te meer diep, omdat hij wist dat zijn schema er deze week niet gemakkelijker op werd en hij misschien weer voor enkele zaken op pad moest gaan.
De tweede en de derde keer dat Charles 's nachts uit bed moest voor een noodgeval hadden al plaats gevonden en Joanne was net zo bang, bezorgd en uitgeput als de eerste keer. De week was bijna ten einde en Joanne had nog steeds geen moment gevonden om hem privé te vertellen dat ze zwanger is. Ze werd elke keer nerveuzer en meer opgewonden. Hij moest het weten en zij hield zich in. Ze voelde hoe ernstig deze zaak van de huidige aanvallen op zijn partners was, en als er een moment zou zijn waarop Charles zijn pakhuis of het casino aangevallen zou worden, wilde ze hem niet afleiden met het nieuws, maar tegelijkertijd draagt ze zijn baby, hun baby en hij had het volste recht om het te weten voordat het te laat zou zijn. De vorige keren was Joanne na een uur rustig geweest, maar deze nacht kon ze geen rust vinden. Ze ijsbeerde heen en weer in de slaapkamer, de gordijnen opzij geschoven zodat ze de koplampen van zijn auto kon zien terugkeren naar de veranda. "Mam?". Ze bevroor op haar plaats, het was niet de stem van haar zoon.
"Waar is papa?". vroeg Jules en ze beet op haar onderlip toen hij haar 'mama' had genoemd. Ze vergat even haar eigen zorgen, haar moederinstincten trapten volledig in toen ze voor Jules zijn slaperige gestalte knielde. "Je vader heeft een melding gekregen dat de deuren van het pakhuis niet goed genoeg op slot zaten. Hij gaat er net heen om het te controleren". Zei ze tegen hem, haar hand strelend over zijn gezicht, zijn ogen droop en het was duidelijk dat hij plotseling wakker was geworden van Charles zijn vertrek. "Okay". mompelde Jules. "Wil je me instoppen?" Vroeg hij hoopvol toen Joanne weer opstond. "Natuurlijk, schat". Ze stemde in en hij liep voor haar uit naar zijn slaapkamer. Op zijn nachtkastje brandde een klein lampje en hij kroop weer in bed. Joanne trok het dekbed tot op zijn borst en ging aan de zijkant van zijn bed zitten. "Ga maar weer slapen, oké? Ik ben hier als je me nodig hebt". Zei ze en hij knikte weer, zijn slaperige ogen keken haar aan voordat ze het licht uit deed. Ze liet een diepe zucht nadat ze de deur van zijn slaapkamer weer gesloten had, blij dat ze erin geslaagd was kalm te blijven. Hij had haar moeder genoemd.
Joanne wist dat hij gewoon moe was en dat het misschien automatisch ging, maar hij had in acht jaar niemand moeder genoemd en het moedigde haar alleen maar meer aan om Charles te vertellen dat ze zwanger is. En ze was niet van plan nog langer te wachten. Charles kwam na een uur terug en ze wachtte tot hij naar boven zou komen, maar nadat de lichten van zijn auto waren uitgeflikkerd, kwam hij niet als eerste naar haar toe. Joanne baande zich langzaam een weg naar beneden, terwijl ze het gemompel en gefluister van zijn mannen hoorde. Hun geluiden verstomden toen ze op de laatste trede stond, Mick's ogen richtten zich meteen op haar. "Waar is hij?" vroeg Joanne, terwijl ze om zich heen keek naar de paar mannen die daar stonden en blijkbaar allemaal plotseling hun tong verloren hadden. "Moet ik mezelf herhalen?" vroeg ze nu, haar stem iets luider terwijl haar wenkbrauwen samengroef. "Mevrouw, hij is in zijn kantoor, maar ik denk niet dat u mee moet...". Joanne was al op weg naar zijn kantoor, zijn deuren vlogen open toen ze binnenkwam en hem op zijn bank zag zitten, zijn button-up gescheurd en hij hield een natte handdoek tegen zijn zij. "Joanne". Hij kreunde, hij wilde niet dat ze hem zo zag.
"Oh mijn god". Joanne voelde haar knieën slap worden. "Ik ben oké, een kogel heeft me geschampt, niets ergs". zei Charles, maar hij had duidelijk pijn en het was duidelijk dat de wond vrij groot was, anders zou het niet zo erg bloeden. "Niets ergs?" Herhaalde ze, haar ogen wijd open, hem volgend terwijl hij opstond van zijn bank en de fles sterke drank van het bijzettafeltje pakte, een tamelijk grote slok nemende van de sterke whisky voordat hij wat op de handdoek goot en het op de wond depte. Zijn onderbuik spande zich als reactie terwijl hij de verbanddoos pakte en zichzelf begon op te lappen. "Dit moet stoppen, Charles". zei Joanne omdat hij niet op haar vorige woorden had gereageerd. "Het kan niet ophouden, Joanne, het is mijn werk". antwoordde Charles terwijl hij de witte bondage om zijn middel wikkelde. "Het kan wel ophouden!" Haar stem verhief zich. "De vorige keer was het maar een blauwe plek en nu werd je bijna neergeschoten. Wat als je de volgende keer wordt neergeschoten? Wat als je-". "Joanne, alsjeblieft, kalmeer. Ik red me wel, ik-".
"Ik ben zwanger, Charles". Zei Joanne, met waterige ogen terwijl ze hem aankeek. Charles zijn hoofd schoot omhoog en zijn hart sloeg een slag over, hopend dat ze die woorden niet had verzonnen om zijn aandacht te trekken. "Ik ben zwanger". Herhaalde ze. Charles nam afstand van zijn bureau en nam haar in zijn armen. Hij zoende haar zo hard dat ze zwoer dat haar lippen bijna gevoelloos waren. "Krijgen we een baby?" vroeg Charles, zijn stem brak zachtjes toen hij zijn voorhoofd tegen het hare legde. Joanne knikte. "Ik was moe, duizelig en misselijk, daarom adviseerde Annemarie me om een test te doen. Die is deze dinsdag positief uitgevallen. Ik wilde het juiste moment vinden om het je te vertellen". Ze grinnikte, dit moment was niet precies wat ze in gedachten had, maar zijn reactie rukte op alle mogelijke manieren aan haar hart, maakte haar emotioneel omdat hij niet bang was om zijn blije tranen te laten zien. "Ik moet nog steeds mijn partners gaan helpen als ze bellen. Het enige wat ik kan doen is extra beveiliging meenemen. Jij en de kinderen komen altijd op de eerste plaats, Joanne. Ik maak rationele keuzes". zei Charles terwijl hij haar wang vastpakte. "Heb je de dokter van het huis al gezien?" Vroeg hij.
Ze schudde haar hoofd. "Wilde samen met jou een afspraak maken". Zei Joanne. "Dat doen we als eerste, nadat we geslapen hebben". Charles neuzelde zijn neus tegen de hare. Joanne humde instemmend. Ze maakten hun weg naar boven en Charles ontdeed zich snel van zijn kleren en waste het opgedroogde bloed een beetje weg. Zijn zij was pijnlijk, maar het bloeden was grotendeels gestopt. Hij wikkelde het in schone bondages voordat hij zijn weg naar Joanne maakte. Ze lag al in bed en hij besefte dat hij dit uitzicht deze week al te vaak had gezien, het uitzicht waarbij de wekker een tijd van 3 uur in de nacht aangaf, zij alleen in bed lag en hij net thuis was gekomen. Charles sloot de gordijnen nog wat meer en slikte hard. Dat ze hem vertelde dat ze zwanger is, bracht hem meteen weer met twee benen op de grond. Zijn werk was een grote factor in hun leven en hij besefte dat die factor deze week te groot was geweest. Niettemin was het nieuws verbazingwekkend en hij dacht bijna dat ze een grapje maakte. Zijn hart sloeg een slag over toen hij naar haar keek, opgekruld onder het dunne dekbed.
Charles kwam bij haar in bed liggen en hij steunde op zijn elleboog, terwijl hij op haar neerkeek. Joanne voelde zijn vingertoppen over haar gezicht strelen. "We krijgen een baby". Charles zuchtte, in de wolken met de gedachte een kleine baby te hebben, die van hem was, gemaakt samen met de liefde van zijn leven. De baby zou alle liefde krijgen en nu ook van een moeder. "Als je een beetje geduld hebt". grinnikte Joanne. Charles liet een ademloze lach horen. "Geen sprake van dat ik geduld heb". Zei hij. "Ik kan niet wachten om je een mooie mama te zien worden". Zei hij terwijl hij haar voorhoofd kuste. Joanne glimlachte en legde haar hoofd op zijn borst.