|| Unicode ||
Chapter - 6
နေ့လည်ချိန်ရောက်တော့ ကျန့်ယွင်တစ်ယောက် နိုးလာခဲ့တယ်။ ထတာနဲ့ ဗိုက်ထဲဟာလာဟောင်းလောင်း ဖြစ်နေတာခံစားမိသည်။ ဒီရောက်မလာခင်အကြောင်းတွေ ပြန်စဥ်းစားရင် စိတ်လှုပ်ရှားလာမိတယ်။ အခုရောက်နေတဲ့ အခန်းကိုကြည့်ပြီး အထင်ကြီးမိသွားသည်။
နေရာတိုင်းမှာ တန်ဖိုးကြီးအသုံးအဆောင်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတယ်။ သူတို့ ပင်မကျန်းအိမ်တော်ကြီး ထပ်တောင်ခန်းနားသေးတယ်။ ဒါတောင်အခန်းတစ်ခုလေးသာ တစ်အိမ်လုံးဆို....
ကျန့်ယွင်လေး အိပ်ရာပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်သည်။ သူ့မှာရှပ်အကျီ်တစ်ထည်သာ ဝတ်ဆင်ထားတယ်။ ခြေထောက်တွေက အနည်းငယ်စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေတာကိုခံစားမိတော့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ခြေထောက်နဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်မှာ ရှိတဲ့လောလောလက်လက် ဒဏ်ရာတစ်ချို့ကို ဆေးလိမ်းထားတာပဲ့။
ဒါကသူ့အဖေ တုတ်ကောက်နဲ့ အရိုက်ခံထားရတဲ့ ဒဏ်ရာတွေပဲ့။
" ဆေးတွေပေသွားမှာစိုးလို့ အဝတ်တစ်ထည်ပဲ ဝတ်ပေးထားတာထင်တယ် "
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အဆင်ပြေနေရင်း အိမ်အောက်ထပ်ကိုဆင်းမလို့ တံခါးအနားကိုလျှောက်သွားလိုက်တယ်။ တစ်ချိန်တည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အခုထိအပူချိန်မလျော့သေးဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။
" ငါအခုထိ ကိုယ်ပူနေတုန်းပဲ့..."
ဒိန်း...( တံခါးနဲ့ခေါင်းဆောင့်သံ)
ကျန့်ယွင်တံခါးနားအရောက် အပြင်ကနေရိဖေးကအရင် တံခါးဖွင့်လိုက်တာမို့ ကျန့်ယွင်ခမျာအနောက်လန်သွားရပြန်တယ်။ တော်သေးတာက ရိဖေးလက်မြန်လို့ပဲ့ သူကလက်တစ်ဖက်ကို ကျန့်ယွင်ခါးအောက်သွင်းပြီး လှမ်းဖက်ရင်းထိန်းပေးလိုက်တယ်။ ရိဖေးရဲ့ လောက်လက်တစ်ဖက်က စားစရာတစ်ချို့တင်ထားတဲ့ လင်ဗန်းတစ်ခုကို ကိုင်ထားသေးသည်။
" ကျန့်ယွင်...မင်းဘာလို့ဒီလောက် ကံဆိုးရတာလဲကွာ...ပြကြည့်ထိခိုက်မိသွားသေးလား "
ရိဖေးက စားစရာတွေကို အမြန်ချလိုက်ရင်း ကျန့်ယွင်ကို ခုံပေါ်ထိုင်စေရင်း တိုက်မိသွားသည့် နဖူးကိုစစ်ဆေးနေသည်။ ရိဖေးရဲ့စိတ်ထဲမှာ ဒေါက်တာချင် ပြောသွားတဲ့ ' သူက omega တစ်ယောက်ထပ်တောင် အားနည်းတဲ့သူပဲ့။ ' ဆိုတဲ့စကားကို စွဲနေတာဖြစ်သည်။
ကျန့်ယွင်က သူ့ကိုစိုးရိမ်စွာကြည့်နေတဲ့ ရိဖေးကိုမော့ကြည့်နေခဲ့သည်။
" မင်း....ငါ့ကို မုန်း...မုန်းနေခဲ့တယ်မလား "
ရိဖေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက နဖူးကနေဖြတ်ဆင်းသွားပြီး သူ့ကိုမော့ကြည့်နေရှာတဲ့ ကျန့်ယွင်ရဲ့မျက်လုံး ပြာပြာလေးတွေနဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။
ငါတစ်ချိန်က အေးစက်စက်နဲ့ မာနကြီးတယ်ထင်ရတဲ့ ကောင်လေးက ဘာလို့ဒီလောက်တုံးအတယ်ဆိုတာ မသိခဲ့တာပါလဲ။
တောက်....
ရိဖေးက အပြုံးတစ်ချက်ပြုံးရင်း မျက်စိမှေးစင်းကြည့်ကာ တံခါးဆောင့်မိတဲ့ နဖူးပြင်ဘက်ခြမ်းမဟုတ်ပဲ တစ်ခြားဘက်ကို လက်ညိုးနဲ့လက်မသုံးပြီး တောက်လိုက်သည်။
" အ့...ရိဖေး မင်း... မင်းဘာလို့ငါ့ကို နာအောင်လုပ်ရတာလဲ "
ကိုယ့်နဖူးကိုယ် လက်လေးနဲ့ပွတ်ရင်း ဆူပုတ်စွာပြောလာတဲ့ ကျန့်ယွင်ကလူကြီးကလေး ပေါက်စလေးလာ။ ရိဖေးက မနေနိုင်စွာနဲ့ အော်ရယ်မိသွားသည်။
" ဟားဟားဟ....မင်း အရူးလေးလာကွာ တစ်ခုခုစားလိုက်အုံး "
ကျန့်ယွင်က စားစရာကိုယူလိုက်သည်။ ပူနွေးနွေးခေါက်ဆွဲမှာ အသားဖက်တွေ အများကြီးနဲ့ အစိမ်းရောင်အရွက်လေးတွေနဲ့ အရသာရှိတဲ့ခေါက်ဆွဲပြုတ်တစ်ပန်းကန်ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် ဖက်ထုတ်အလုံးသေးသေးလေးတွေကို ပေါင်းထားတဲ့ ဖက်ထုတ်လုံးလေးကတစ်ပန်းကန်။ အချဥ်လေးကတစ်ပန်းကန်ပါသည်။
ကျန့်ယွင်က သူစားဖူးတဲ့စားစရာတွေထဲ အကောင်းဆုံးလို့ထင်သည်။ အရင်ကစားရတဲ့အချိန်တွေဆို သေလောက်အောင် စိတ်ကျဥ်းကျပ်ရသည်။ အထူးသဖြစ် သူ့မိဘတွေ ဆွေးမျိုးတွေနဲ့ စားသောက်ရတဲ့အချိန်။ လုပ်ငန်းခွင်က စကားဝိုင်းတွေမှာ စားသောက်ရတဲ့အချိန်က သူ့အတွက် အဆိုးဆုံးစားသောက်ချိန်တွေပဲ့။
" ကောင်းလား "
ရိဖေးက ကျန့်ယွင်ရဲ့အတိတ်အကြောင်းတစ်ချို့ကို သိချင်နေတာမို့ မနေနိုင်စွာမေးဖို့ပြင်ဆင်တော့တယ်။ ဒါမဲ့ကျန့်ယွင်ရဲ့ ပုံစံလေးက စားသောက်ရတာကို ပျော်ရွှင်နေပုံပဲ့ အတိတ်ကသူ့ရဲ့စိတ်ဆင်းရဲ စရာတွေကိုမေးမိရင် မသင့်တော်တာမို့ ကျန့်ယွင်ရဲ့ ပုံလေးကိုငေးကြည့်နေခဲ့သည်။
သူဒီကောင်လေးကို ကျောင်းမှာအမြဲပြဿနာရှာခဲ့တယ်။ ကျန့်ယွင်စကားပြောရင် အထစ်ထစ်နဲ့ဖြစ်တတ်တဲ့ အချိန်တွေရှိသလို ဘယ်ကစပြီးပြောရမယ် တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောရင် ဘယ်လိုစကားဆက်ရမယ် မသိတဲ့အချိန်တွေမှာ သူနဲ့တစ်ခြားသူငယ်ချင်းတွေက လှောင်ပြောင်ခဲ့ကြသည်။
သူတို့ထပ် 2နှစ်ငယ်ပြီး အတန်းအတူတူဖြစ်တာမို့ ပိုက်ဆံနဲ့အတန်းတတ်လာတဲ့ ကျောင်းသားလို့လဲ ပြောခဲ့ကြသည်။
" ရိ...ရိဖေး ငါစားလို့တောင်ပြီးပြီ ဘာကြည့်နေတာလဲ...အမ်...ငါ့မှာပေနေလို့လား "
ရိဖေးက အတွေးတွေကို ပြန်ရုတ်သိမ်းရင်း ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ ပန်းကန်တွေကိုတစ်ချက် သူ့ပါးစပ်ကိုသူ လက်ခုံနဲ့ပွတ်သုတ်နေတဲ့ ကျန့်ယွင်ကိုတစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။
" မပေပါဘူးကွာ... ကျန့်ယွင်... ကိုယ်မင်းကိုတစ်ခုမေးမယ် "
" အမ်...မေးလေ "
" မင်းကို ကိုယ်အမှတ်အသားပေးတာ ဘာလို့မငြင်းတာလဲ "
ကျန့်ယွင်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်လုံး နီရဲလာသည်။ မျက်ဆံပြာလေးကလည်း ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့ လျှောက်ကြည့်ခဲ့သည်။ ကျန့်ယွင်က ရုတ်တရက်စကားလမ်းကြောင်းလွှဲမလို့ ပြင်လိုက်တယ်။ ဒါမဲ့သူ့ရဲ့ လိမ်ညာစကားပြောစွမ်းရည်က 0% ပဲရှိတယ်။
" မင်း....မင်း....ငါမေးထားတာ အခုထိ မဖြေသေးဘူးလေ.....ငါ့ကို အရင်က....မုန်းနေခဲ့တယ်မလား "
" ဟက်...အင်း မုန်းတယ် "
ကျန့်ယွင်က ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေး ပေါ်နေတဲ့ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
" ဒါဆို... အခုရော...."
" သိပ်...မဆိုးပါဘူး "
ကျန့်ယွင်က နားမလည်ခဲ့ဘူး။ ဒါမဲ့ အစကမေးခွန်းကို ရိဖေးပြန်မေးမှာ စိုးတဲ့အတွက် ကိုယ့်နဖူးကို ဟန်ပြစမ်းလိုက်ကာ
" ရိဖေး...ငါ ငါကိုယ်ပူနေတယ်ထင်တယ်။ အခုထိသက်တောင့်သက်သာ မရှိဘူး "
ရိဖေးက ကျန့်ယွင်ကိုငတုံးတစ်ယောက်လို ကြည့်လိုက်ကာ
" မင်းကအခုheat ကာလရောက်နေတာလေ... Omega တစ်ယောက်က Heat ဝင်ရင် အနည်းဆုံးတစ်ပတ် အများဆုံး ၁၀ ရက်ကျော်လောက်ကြာနိုင်တယ်။ မင်းကအခုမှတစ်ရက်ပဲရှိသေးတာ... "
ကျန့်ယွင်က အခုမှသိတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လို ခေါင်းကိုအခါခါငြိမ့်ရင်း ဘာတွေးနေမှန်းမသိ မျက်နှာတွေနီလာပြန်တယ်။
" ဒီလိုလား...ဒါ ဒါဆို ဟိုလိုလဲ လုပ်ရအုံးမှာလား "
ရိဖေးက သူ့ရဲ့ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သည်။ ဒါမဲ့ တိုက်ရိုက်ပြောပြလိုက်ရင် အရမ်းသဘောကောင်းနေမှာပေါ့...
" ဟိုလိုဆိုတာ ဘယ်လိုလဲ "
" ဟို...ဟိုဟာ... ကုန်းရိဖေး...သိတယ်မလား မင်းသိတယ် "
ရိဖေးက ကျန့်ယွင်အနားတိုးလာတာ နှာခေါင်းချင်းထိလုမတတ်ပင်။ ကျန့်ယွင် ကအထိတ်တစ်လန့်ဖြစ် အနောက်ကိုဆုတ်လိုက်ပေမဲ့ ခေါင်းအနောက်ကနေ လက်တစ်ဖက်က ထိန်းကိုင်လာပြီး နှုတ်ခမ်းတွေထူပူသွားခဲ့သည်။
" အွန်... "
ကျန့်ယွင်ရဲ့ ထိတ်လန့်နေတုန်း ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ဝိုင်အနံတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
" ရိ...ရိဖေး မင်း "
ကုန်းရိဖေးက အနည်းငယ်ခွာပေးလိုက်ကာ
" ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...မင်းရဲ့ကော်ဖီအနံမွှေးမွှေးလေးတွေက ဆွဲဆောင်နေတော့ ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူး။ "
" ဘယ်မှာ ဆွဲဆောင်... "
ကျန့်ယွင်မှာ စကားပြောခွင့်လေးတောင်မရရှာဘူး။ ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာပေါ်တွန်းလှဲခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ တစ်ချိန်တည်း သူ့ရဲ့အကိုက်ခံထားရတဲ့ လည်ကုတ်ကယားယံလာပြန်ပြီး အမှတ်အသားပေးထားတဲ့ Alpha ဟော်မုန်းတွေကို တပ်မက်လာသည်။
" ရိဖေး...အင့်... "
သူ့မှာအဝတ်လေးတစ်ထည်နဲ့ ဖုံးထားရတာ ချက်ခြင်းအချွတ်ခံလိုက်ရပြန်သည်။ ရိဖေးက ကျန့်ယွင်ကိုယ်ပေါ်က မြင်ထားတဲ့အမာရွက်တွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့မျက်ဆံတွေက အနီရောင်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။
" ကျန့်ယွင့် မင်းကိုဒီလိုလုပ်ခဲ့တဲ့လူတွေ ငါအလွတ်ပေးတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ အကယ်လို့ မင်းကဘာမှမလုပ်ပဲ ခွင့်လွှတ်ပေးမယ်ပြောလဲ ကိုယ်ခွင့်မလွှတ်ဘူး "
" ..... "
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
{ A_Saung's Note }
အခုပြောမှာက ရိဖေး ပြောတဲ့ ' မင်းရဲ့ ကော်ဖီအနံမွှေးမွှေးလေးတွေက ဆွဲဆောင်နေတော့...' ဆိုတာကိုပါ။ ကျန်ယွင်က heat ဝင်နေတဲ့အချိန်ဖြစ်နေတာမို့ omega ဟော်မုန်းတွေကို လွှတ်နေခဲ့တာပါ။ သူတော်ကောင်းကြီး ရိဖေး ကတစ်ချိန်လုံးအနံရနေခဲ့တာပေါ့နော်။
15.Dec.21
Saung's
==============================================
ငါက တုံးတာမဟုတ္ပါဘူး
|| Zawgyi ||
Chapter - 6
ေန႕လည္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ က်န့္ယြင္တစ္ေယာက္ နိုးလာခဲ့တယ္။ ထတာနဲ႕ ဗိုက္ထဲဟာလာေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္ေနတာခံစားမိသည္။ ဒီေရာက္မလာခင္အေၾကာင္းေတြ ျပန္စဥ္းစားရင္ စိတ္လႈပ္ရွားလာမိတယ္။ အခုေရာက္ေနတဲ့ အခန္းကိုၾကည့္ၿပီး အထင္ႀကီးမိသြားသည္။
ေနရာတိုင္းမွာ တန္ဖိုးႀကီးအသုံးအေဆာင္ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။ သူတို႔ ပင္မက်န္းအိမ္ေတာ္ႀကီး ထပ္ေတာင္ခန္းနားေသးတယ္။ ဒါေတာင္အခန္းတစ္ခုေလးသာ တစ္အိမ္လုံးဆို....
က်န့္ယြင္ေလး အိပ္ရာေပၚကေန ဆင္းလိုက္သည္။ သူ႕မွာရွပ္အက်ီ္တစ္ထည္သာ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ ေျခေထာက္ေတြက အနည္းငယ္စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္ေနတာကိုခံစားမိေတာ့ ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႕ေျခေထာက္နဲ႕ ေပါင္တစ္ဖက္မွာ ရွိတဲ့ေလာေလာလက္လက္ ဒဏ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဆးလိမ္းထားတာပဲ့။
ဒါကသူ႕အေဖ တုတ္ေကာက္နဲ႕ အရိုက္ခံထားရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြပဲ့။
" ေဆးေတြေပသြားမွာစိုးလို႔ အဝတ္တစ္ထည္ပဲ ဝတ္ေပးထားတာထင္တယ္ "
ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ အဆင္ေျပေနရင္း အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းမလို႔ တံခါးအနားကိုေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္း သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ အခုထိအပူခ်ိန္မေလ်ာ့ေသးဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။
" ငါအခုထိ ကိုယ္ပူေနတုန္းပဲ့..."
ဒိန္း...( တံခါးနဲ႕ေခါင္းေဆာင့္သံ)
က်န့္ယြင္တံခါးနားအေရာက္ အျပင္ကေနရိေဖးကအရင္ တံခါးဖြင့္လိုက္တာမို႔ က်န့္ယြင္ခမ်ာအေနာက္လန္သြားရျပန္တယ္။ ေတာ္ေသးတာက ရိေဖးလက္ျမန္လို႔ပဲ့ သူကလက္တစ္ဖက္ကို က်န့္ယြင္ခါးေအာက္သြင္းၿပီး လွမ္းဖက္ရင္းထိန္းေပးလိုက္တယ္။ ရိေဖးရဲ႕ ေလာက္လက္တစ္ဖက္က စားစရာတစ္ခ်ိဳ႕တင္ထားတဲ့ လင္ဗန္းတစ္ခုကို ကိုင္ထားေသးသည္။
" က်န့္ယြင္...မင္းဘာလို႔ဒီေလာက္ ကံဆိုးရတာလဲကြာ...ျပၾကည့္ထိခိုက္မိသြားေသးလား "
ရိေဖးက စားစရာေတြကို အျမန္ခ်လိဳက္ရင္း က်န့္ယြင္ကို ခုံေပၚထိုင္ေစရင္း တိုက္မိသြားသည့္ နဖူးကိုစစ္ေဆးေနသည္။ ရိေဖးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေဒါက္တာခ်င္ ေျပာသြားတဲ့ ' သူက omega တစ္ေယာက္ထပ္ေတာင္ အားနည္းတဲ့သူပဲ့။ ' ဆိုတဲ့စကားကို စြဲေနတာျဖစ္သည္။
က်န့္ယြင္က သူ႕ကိုစိုးရိမ္စြာၾကည့္ေနတဲ့ ရိေဖးကိုေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
" မင္း....ငါ့ကို မုန္း...မုန္းေနခဲ့တယ္မလား "
ရိေဖးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက နဖူးကေနျဖတ္ဆင္းသြားၿပီး သူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ေနရွာတဲ့ က်န့္ယြင္ရဲ႕မ်က္လုံး ျပာျပာေလးေတြနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည္။
ငါတစ္ခ်ိန္က ေအးစက္စက္နဲ႕ မာနႀကီးတယ္ထင္ရတဲ့ ေကာင္ေလးက ဘာလို႔ဒီေလာက္တုံးအတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့တာပါလဲ။
ေတာက္....
ရိေဖးက အၿပဳံးတစ္ခ်က္ၿပဳံးရင္း မ်က္စိေမွးစင္းၾကည့္ကာ တံခါးေဆာင့္မိတဲ့ နဖူးျပင္ဘက္ျခမ္းမဟုတ္ပဲ တစ္ျခားဘက္ကို လက္ညိုးနဲ႕လက္မသုံးၿပီး ေတာက္လိုက္သည္။
" အ့...ရိေဖး မင္း... မင္းဘာလို႔ငါ့ကို နာေအာင္လုပ္ရတာလဲ "
ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ လက္ေလးနဲ႕ပြတ္ရင္း ဆူပုတ္စြာေျပာလာတဲ့ က်န့္ယြင္ကလူႀကီးကေလး ေပါက္စေလးလာ။ ရိေဖးက မေနနိုင္စြာနဲ႕ ေအာ္ရယ္မိသြားသည္။
" ဟားဟားဟ....မင္း အ႐ူးေလးလာကြာ တစ္ခုခုစားလိုက္အုံး "
က်န့္ယြင္က စားစရာကိုယူလိုက္သည္။ ပူႏြေးႏြေးေခါက္ဆြဲမွာ အသားဖက္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕ အစိမ္းေရာင္အ႐ြက္ေလးေတြနဲ႕ အရသာရွိတဲ့ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ဖက္ထုတ္အလုံးေသးေသးေလးေတြကို ေပါင္းထားတဲ့ ဖက္ထုတ္လုံးေလးကတစ္ပန္းကန္။ အခ်ဥ္ေလးကတစ္ပန္းကန္ပါသည္။
က်န့္ယြင္က သူစားဖူးတဲ့စားစရာေတြထဲ အေကာင္းဆုံးလို႔ထင္သည္။ အရင္ကစားရတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ေသေလာက္ေအာင္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရသည္။ အထူးသျဖစ္ သူ႕မိဘေတြ ေဆြးမ်ိဳးေတြနဲ႕ စားေသာက္ရတဲ့အခ်ိန္။ လုပ္ငန္းခြင္က စကားဝိုင္းေတြမွာ စားေသာက္ရတဲ့အခ်ိန္က သူ႕အတြက္ အဆိုးဆုံးစားေသာက္ခ်ိန္ေတြပဲ့။
" ေကာင္းလား "
ရိေဖးက က်န့္ယြင္ရဲ႕အတိတ္အေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို သိခ်င္ေနတာမို႔ မေနနိုင္စြာေမးဖို႔ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ ဒါမဲ့က်န့္ယြင္ရဲ႕ ပုံစံေလးက စားေသာက္ရတာကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပုံပဲ့ အတိတ္ကသူ႕ရဲ႕စိတ္ဆင္းရဲ စရာေတြကိုေမးမိရင္ မသင့္ေတာ္တာမို႔ က်န့္ယြင္ရဲ႕ ပုံေလးကိုေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။
သူဒီေကာင္ေလးကို ေက်ာင္းမွာအၿမဲျပႆနာရွာခဲ့တယ္။ က်န့္ယြင္စကားေျပာရင္ အထစ္ထစ္နဲ႕ျဖစ္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြရွိသလို ဘယ္ကစၿပီးေျပာရမယ္ တစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာရင္ ဘယ္လိုစကားဆက္ရမယ္ မသိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူနဲ႕တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြက ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ၾကသည္။
သူတို႔ထပ္ 2ႏွစ္ငယ္ၿပီး အတန္းအတူတူျဖစ္တာမို႔ ပိုက္ဆံနဲ႕အတန္းတတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားလို႔လဲ ေျပာခဲ့ၾကသည္။
" ရိ...ရိေဖး ငါစားလို႔ေတာင္ၿပီးၿပီ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ...အမ္...ငါ့မွာေပေနလို႔လား "
ရိေဖးက အေတြးေတြကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းရင္း ေျပာင္သလင္းခါေနတဲ့ ပန္းကန္ေတြကိုတစ္ခ်က္ သူ႕ပါးစပ္ကိုသူ လက္ခုံနဲ႕ပြတ္သုတ္ေနတဲ့ က်န့္ယြင္ကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္သည္။
" မေပပါဘူးကြာ... က်န့္ယြင္... ကိုယ္မင္းကိုတစ္ခုေမးမယ္ "
" အမ္...ေမးေလ "
" မင္းကို ကိုယ္အမွတ္အသားေပးတာ ဘာလို႔မျငင္းတာလဲ "
က်န့္ယြင္ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္လုံး နီရဲလာသည္။ မ်က္ဆံျပာေလးကလည္း ဟိုေ႐ႊ႕ဒီေ႐ႊ႕နဲ႕ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ က်န့္ယြင္က ႐ုတ္တရက္စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲမလို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ ဒါမဲ့သူ႕ရဲ႕ လိမ္ညာစကားေျပာစြမ္းရည္က 0% ပဲရွိတယ္။
" မင္း....မင္း....ငါေမးထားတာ အခုထိ မေျဖေသးဘူးေလ.....ငါ့ကို အရင္က....မုန္းေနခဲ့တယ္မလား "
" ဟက္...အင္း မုန္းတယ္ "
က်န့္ယြင္က ေခါင္းကိုငုံ႕ၿပီး ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလး ေပၚေနတဲ့ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
" ဒါဆို... အခုေရာ...."
" သိပ္...မဆိုးပါဘူး "
က်န့္ယြင္က နားမလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါမဲ့ အစကေမးခြန္းကို ရိေဖးျပန္ေမးမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ကိုယ့္နဖူးကို ဟန္ျပစမ္းလိုက္ကာ
" ရိေဖး...ငါ ငါကိုယ္ပူေနတယ္ထင္တယ္။ အခုထိသက္ေတာင့္သက္သာ မရွိဘူး "
ရိေဖးက က်န့္ယြင္ကိုငတုံးတစ္ေယာက္လို ၾကည့္လိုက္ကာ
" မင္းကအခုheat ကာလေရာက္ေနတာေလ... Omega တစ္ေယာက္က Heat ဝင္ရင္ အနည္းဆုံးတစ္ပတ္ အမ်ားဆုံး ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာနိုင္တယ္။ မင္းကအခုမွတစ္ရက္ပဲရွိေသးတာ... "
က်န့္ယြင္က အခုမွသိတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လို ေခါင္းကိုအခါခါၿငိမ့္ရင္း ဘာေတြးေနမွန္းမသိ မ်က္ႏွာေတြနီလာျပန္တယ္။
" ဒီလိုလား...ဒါ ဒါဆို ဟိုလိုလဲ လုပ္ရအုံးမွာလား "
ရိေဖးက သူ႕ရဲ႕ဆိုလိုရင္းကို နားလည္သည္။ ဒါမဲ့ တိုက္ရိုက္ေျပာျပလိုက္ရင္ အရမ္းသေဘာေကာင္းေနမွာေပါ့...
" ဟိုလိုဆိုတာ ဘယ္လိုလဲ "
" ဟို...ဟိုဟာ... ကုန္းရိေဖး...သိတယ္မလား မင္းသိတယ္ "
ရိေဖးက က်န့္ယြင္အနားတိုးလာတာ ႏွာေခါင္းခ်င္းထိလုမတတ္ပင္။ က်န့္ယြင္ ကအထိတ္တစ္လန့္ျဖစ္ အေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေပမဲ့ ေခါင္းအေနာက္ကေန လက္တစ္ဖက္က ထိန္းကိုင္လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြထူပူသြားခဲ့သည္။
" အြန္... "
က်န့္ယြင္ရဲ႕ ထိတ္လန့္ေနတုန္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ ဝိုင္အနံေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
" ရိ...ရိေဖး မင္း "
ကုန္းရိေဖးက အနည္းငယ္ခြာေပးလိုက္ကာ
" ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...မင္းရဲ႕ေကာ္ဖီအနံေမႊးေမႊးေလးေတြက ဆြဲေဆာင္ေနေတာ့ ကိုယ္မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ "
" ဘယ္မွာ ဆြဲေဆာင္... "
က်န့္ယြင္မွာ စကားေျပာခြင့္ေလးေတာင္မရရွာဘူး။ ထိုင္ေနတဲ့ ဆိုဖာေပၚတြန္းလွဲျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း သူ႕ရဲ႕အကိုက္ခံထားရတဲ့ လည္ကုတ္ကယားယံလာျပန္ၿပီး အမွတ္အသားေပးထားတဲ့ Alpha ေဟာ္မုန္းေတြကို တပ္မက္လာသည္။
" ရိေဖး...အင့္... "
သူ႕မွာအဝတ္ေလးတစ္ထည္နဲ႕ ဖုံးထားရတာ ခ်က္ျခင္းအခြၽတ္ခံလိုက္ရျပန္သည္။ ရိေဖးက က်န့္ယြင္ကိုယ္ေပၚက ျမင္ထားတဲ့အမာ႐ြက္ေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႕ရဲ႕မ်က္ဆံေတြက အနီေရာင္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
" က်န့္ယြင့္ မင္းကိုဒီလိုလုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြ ငါအလြတ္ေပးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အကယ္လို႔ မင္းကဘာမွမလုပ္ပဲ ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္ေျပာလဲ ကိုယ္ခြင့္မလႊတ္ဘူး "
" ..... "
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
{ A_Saung's Note }
အခုေျပာမွာက ရိေဖး ေျပာတဲ့ ' မင္းရဲ႕ ေကာ္ဖီအနံေမႊးေမႊးေလးေတြက ဆြဲေဆာင္ေနေတာ့...' ဆိုတာကိုပါ။ က်န္ယြင္က heat ဝင္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာမို႔ omega ေဟာ္မုန္းေတြကို လႊတ္ေနခဲ့တာပါ။ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ရိေဖး ကတစ္ခ်ိန္လုံးအနံရေနခဲ့တာေပါ့ေနာ္။
15.Dec.21
Saung's
===============================================