First chapter you flicked!
Chapter 1
Sick
"Klein! Okay kalang ba?!" Napaayos ako ng upo sa sigaw ni Danielle.
One day past, it was horable to say that I feel sick today. Nagawa ko eh, papanugatan ko. Kinuha ba naman ang pagka-birhen ko.
Lagi kong iniisip ang lalaking nakipag sex sa akin, kahit anong gawin ko ay tumatak siya sa utak. Kahit hindi ko tanggap ang pangyayari ay wala akong magawa kundi umiyak na lamang.
I quickly nodded. "U-uh yeah, iba lang talaga pakiramdam ko ngayun."
"Are you sure, bakla?" Nag-alalang lumapit si seven sa akin at nilagay ang palad sa noo ko.
Nagulat ako ng sumigaw siya. Pati mga co-workers namin ay nagulat at napatalon dahil sa matinis niyang sigaw. Minsan talaga, nakakainis ang baklang eto.
"You are so init!" Maarte niyang sabi at tinuro ako na parang may ginawa akong masama.
"Oa." Komento ko.
"Tumahimik kanga seven. Ka-lalaki mong tao, wala kang respeto. Tandaan mong hindi lang tayo ang nandito." Mira did what seven did to me. "Mainit ka nga, okay kalang ba? You ain't feeling well."
Pilit akong ngumiti. "Eh, okay lang naman ako."
"You don't need to lie. Pwede ka namang umuwi para magpahinga, namumutla ka Klein. Hindi ka naman ganyan eh. Atsaka gabi na, I guess it's 10:23? And you said nagpaalam ka kay sir Alvarez na hindi ka mag-oovertime ngayun?" Sabi ni Danielle at umupo sa swivel chair niya.
I tried to convince them that I'm really okay. They all nodded but alam kong hindi sila naniniwala.
Napapikit ako sa iba ng pagkaramdam sa katawan. I feel sick! Dahan dahan akong tumayo at napasigaw sila ng malapit akong madapa.
"G-god!" Kitang kita ang gulat sa mukha ni seven at napatakip pa sa bibig.
Mabilis nila akong inalalayan at pinaupo sa swivel chair.
"Ang init niya talaga." Nag-alalang sabi ni Mira.
Kumunot ang noo ni Danielle. "Ano ba kasing nangyari sa 'yo? Nabasa kaba ng ulan? Wala karin sa unit mo kahapon."
I avoid their gaze. Ayukong sagutin ang mga tanong niya.
"Mamaya na natin siya tanungin, Ihatid na natin siya sa bahay niya."
Tumanggi ako, pero binuhat nila akong tatlo palabas at nagpaalam sa iba na Ihahatid lang ako. Nag-reklamo pa sila ng buhatin ako dahil sobrang bigat ko daw. Mabuti pinili nilang mag-elevator keysa mag-hagdan, Para akong nilalagnat.
Pinasakay nila ako sa backseat samantalang si seven naman ang mag-ddrive. I take a nap at paggising ko ay nasa kama na ako. May basa pang panyo sa noo ko.
"Magpahinga ka muna." Nagulat ako ng makita si mira sa gilid na nakatotuk sa loptop.
"B-bakit ka nandito? Nasaan si seven at Danielle? Hindi ba may trabaho kapa?" Sunod sunod kong tanong.
She glanced at me. "I volunteer to take care of you,"
Malunmay ko siyang tinignan. I breath heavily and bit my lower lip.
"M-mira, kaya ko ang sarili ko."
"Mag-pahinga kapa, kahit anong sabihin mo, hindi ako aalis." Mariin niyang sabi at sinuot ang salamin niya.
Wala akong nagawa kundi sundin ang utos niya. I'm really tired and all I wanna do this night is to sleep.
Paggising ko ay dumiretso ako sa banyo, I vomit. Mira was the one who see me first and call our two friends. I was worried of myself, I won't be pregnant and I'll never be.
They take good care of me and it makes me love them more. Paminsan-minsan akong tinatanong ni Mira kung napano ako pero I didn't answer her. Hindi ko alam kung paano siya sasagutin. Kitang kita ko Kung paano nila ako pinagdududahan, nakakatakot na baka iniisip na nilang buntis ako....
"She's not hot anymore." Mira said and smiled at me.
Seven clapped. "Hay! Salamat naman."
After it, I was very happy because I can work back again. Pilit kong kinalimutan ang nangyari nong gabing iyon at ang iniisip kong kahibangan sa sarili.
"Tangina!" Napasulyap ako kay Mira.
"O-okay kalang?" Nag-alalang tanong ko ng hinampas niya ang mesa.
"Hindi! Nakakainis!" Inis niyang sagot. "Nakakainis siya!"
"Ay! Anteh, who are you referring to?" Sumulpot si seven na may hawak na apple juice.
"Tumahimik ka bakla." Banta niya at humigop ng kape.
"Nagtanong lang eh," rinig kong bulong ni seven.
Lumapit siya kay Danielle na may bit-bit. Kukulitin niya na naman si Danielle.
Bumalik ako sa trabaho at kinuha ang isang brown envelope. Everyone is very busy...
I glance at seven who seriously talk to the phone, he looks manly and straight with that facial expression.
Hindi ko matanggi na nagkaroon ako ng crush kay seven noong bagong apply palang ako rito not until nalaman kong bakla siya.
The time was really fast, it's already 8 pm in the night. Nang makaramdam ako ng gutom, nagpumilit ako kay seven na bumili ng Fastfood and he did. Ang sarap ng noodles!
Kinusot-kusot ko ang aking mata at humikab, nakakapagod.
I was really thankful that natapos ko ng madali ang document ni Mr. Sanchez dahil makakauwi na ako. Nagpaalam ako sa kanila at sumakay ng taxi papunta sa building ng unit ko.
I enter my unit and take off my shoes and put the bag on the middle table. Nagbihis ako ng jacket at pajama saka nag-sipilyo bago ibagsak ang katawan sa kama.
I tried to sleep, but I don't feel sleepy. I keep thinking at that dirty night. God, please, help me forget that night with a man I don't know. Hindi ko alam ang gagawin ko, this is my fault.
Wala akong nagawa kundi tumayo at lumabas. I touch my stomach at hinihimas-himas ito. Walang mabubuo! Hindi mangyayari ang iniisip mo Klein, think positive! Isang gabi lang 'yon! Hindi naman mabubuntis ang babae sa ganun lang eh.
Natatakot akong tumango at kinukumbinsi ang sarili.
I was about to go to the kitchen so I can drink water, to calm myself when my phone rang. Kinuha ko ang cellphone na nasa loob sa bag at tinignan kung sino ang tumawag.
Kumunot ang noo ko, who is this? Unknown....
Nag-dalawang isip akong sagutin ang tawag. But my decision was to answer it..... So I did.
"H-hello?" I shuttered.
"Klein..." My eyes widened. Tito jaze!
Nag-iba siya ng number?
"T-tito jaze? Napatawag ka? Do you need anything?" Sunod sunod kong tanong.
"Sorry ija, am I disturbing you right now?"
Umiiling iling ako. "Hindi naman po."
"O-oh, great. I really wanna talk to you tomorrow, are you free?"
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Why am I nervous?!
"P-po? What time?"
"I don't know but it's much better if you come here at my office in 9 am, tomorrow." He answered formally.
Dahan dahan akong tumango. "Ah.... Sige po."
We talk a bit before he ended up the call. Naging sobrang close kami ni Tito jaze simula nong namatay si papa at mama. Siya nalang ang nag-alaga sa akin ng mga araw na 'yon.
Naguguluhan ako at walang clue kung ano ang sasabihin niya. It must be really important...