1.
Wretched souls
Sisa
(3 days earlier from the prologue)
“Serenity… Serenity anak mag-usap tayo.” Narinig kong may kumatok sa pinto—Si Daddy.
“Anak sige na, please open the door. Your Dad and I missed you so much.” Pakiusap naman ni Mommy.
“Alam naming galit ka pero sana naman kumain ka kahit konti man lang.” Sabi pa ni Daddy.
“Serenity please, I missed you so much. Can you just at least come out and give me a hug?” I heard her voice crack and I know that for the thousandth time, I made my Mom cry again. “Sweetie, that boy told us everything—why you went away, why you stayed at Crimson Lake… and what happened to Julia… Serenity please let us help you. We can help you, we’re your family at mahal na mahal ka namin ng daddy mo. Anak andito lang kami parati.”
Huminga ako ng malalim at nilunok ang hikbi kong nais kumawala. Labis ang panginginig ng mga kamay at pag-agos ng luha ko. Niyakap ko na lamang ang tuhod ko at nanatiling nakaupo sa sahig habang nakasandal sa gilid ng kama ko. Pinipilit kong ‘wag umiyak pero sadyang ayaw tumigil ng luha’t mumunti kong hikbi. Ayokong marinig nila akong humahagulgol kaya gamit ang nakakuyom kong kamao ay itinakip ko na lamang ito sa bibig ko. Ayokong gumawa ng ingay. Ayokong magsalita. Ayokong marinig nila akong umiiyak.
I lost Julia… I lost Zepp… Ponzi betrayed me… and now I just lost Spermy.
I am not a kind person. I cuss a lot. I break the rules. I speak the cruel thoughts from my mind. I really don’t give a damn for what others would say about me. But that doesn’t mean I’m a bad person. It may not be obvious but I care a lot for them… I push them away, I insult them every step of the way, but that doesn’t mean I don’t care. I care. I just don’t like showing it.
Did I take them for granted?
Hindi ba ako deserving na magkaroon ng kaibigan?
Bakit nila ako laging binibitawan at iniiwanan?
Masama ba akong tao?
Mali ba ang pagkakakilala ko sa sarili ko?
"N-nakausap ko si Mommy bago siya…. Sisa hindi lang siya ang Crimson Ripper! Madami sila! Sila-----"
Napatakip na lamang ako sa tenga ko nang muling bumalik sa isipan ko ang huling mga katagang narinig ko mula kay Spermy. Para akong nasisiraan ng bait sa tuwing bumabalik sa isipan ko ang putok ng baril at maging ang pag-aagaw buhay niya pero sa isang iglap ay biglang bumalik sa isipan ko ang naging pag-uusap naming ng nanay niya noong nakaraang araw.
“Why did you kill Julia? What did she ever do to you?!” Sigaw ko kay Mrs. Grady na nakaupo sa tapat ko. Nakatingin lamang siya habang may posas na ang mga kamay. Kung wala lang sa tabi ko si Spermy, siguro napatay ko na siya sa sakal.
“I didn’t got to her first. I failed to save her from hell.” Walang emosyon niyang sambit at tiningnan ako sa mga mata.
“Bullshit!” Napatayo ako at napahampas sa mesa pero biglang hinawakan ng umiiyak na si Spermy ang kamay ko.
“Julia… She was that blonde girl with a necklace like that right?” Bigla niyang tinuro ang dibdib ko, “Kung may pagkakamali man ako sa kanya, yun ay hindi ako ang pumatay sa kanya.”
“You bitch!” Sa galit ko agad ko siyang sinugod pero kinaladkad na agad ako ng lahat palayo mula sa kanya.
It all makes sense now.
Julia’s death was different from everyone else.
There’s another side of the puzzle that’s been hidden all along.
Mrs. Grady punished girls by killing them and hid her identity by making it seem like a rape-slay case. Despite of everything that she did, she still had a heart. She thought she could clean the world by being a monster. Her drive for murder was fueled with thirst for justice.
Kung pagbabasehan ang mga nangyari noon, it all makes sense.
Tumigil si Mrs. Grady sa pagpatay nang mapagbintangan ang papa nila Dustin at Kirk. Nakonsensya siya nang may nadamay na inosenteng tao. She made the deal with Chief Toralba to formally stop everything—the murders and the haunt for the murderer. It was the reason why the murders stopped. But then Dustin and Kirk became monsters. They killed everyone who were part of the mob that brutally murdered their father. Nagsinungaling si Tammy, sinabi niya sa lahat na nagbalik ang Crimson Ripper. Because of Tammy’s lies she unknowingly became the trigger for Jerome’s suicide—they all became the trigger for Jerome’s suicide. Jerome learned about her mother being a serial killer and realized that the nightmares he had were real—he realized he was an accessory for murder and when he thought her mother was out killing again, boom were his brains out. When Jerome pulled the trigger to kill himself, he also pulled the trigger for his Mother’s comeback. She killed Chief Toralba to formally null the deal.
Ada went missing but her body wasn’t found. Tammy and Dustin went AWOL too. A year passed and nothing but when Penny committed suicide it happened again—the second trigger which eventually led to Chelsea and Bea’s death. At ako! Inatake ako ng Crimson Ripper sa bahay nang mabisto ko siyang kumukuha ng ebidensya. Mrs. Grady was about to kill me but she stopped nang makita ang necklace ko…. Could Julia be the reason why Mrs. Grady didn’t kill me in the first place kahit na may 101% opportunity siya na gawin iyon that time? After all kung pagbabasehan ang sinabi ni Mrs. Grady sa akin noong nakaraang araw, para siyang nakokonsensya sa nangyari kay Julia.
Oh shit…
All these questions left unanswered…
Spermy’s dying declaration….
The other Crimson Ripper is a much bigger monster than Mrs. Grady. Heck, he could be the one who killed Mrs. Grady to cover up his ass lalo na’t nahuli na si Mrs. Grady ng pulis!
The other Crimson ripper is still out there… he was the one who killed Julia and he could still be out there murdering again.
****
It’s 3 am and the world seems to be on a silent mode. I can’t hear anything and its starting to rain outside. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin.
I look like shit. My eyes are redder than Jojo Tirador on weed. Iisang piercing nalang ang natitira sa tenga ko at nasa likuran ko na ang pendant ng suot kong kwintas. I’m pale as hell. Shit, papasa ata akong maging walker sa the walking dead sa mukhang to.
Inayos ko ang sarili ko, naglagay ako ng makapal na red lipstick at eyeliner gaya ng araw-araw kong ginagawa. I kept the pendant close to my heart and I put on my three black earrings. I tied my red hair into a ponytail and wore a black cap to hide my face.
Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto pero natigil ako nang mapadaan ako sa kwarto nila Mommy at Daddy. Inilapag ko ang envelope sa tapat ng pinto nila. Sa dami ng beses kong naglayas, ito ang unang pagkakataon na nagpaalam ako. I don’t know, I just feel like it…. Whoa, what if ganito ang nararamdaman ko kasi mamamatay na ako? Foreshadowing ba. But hell no, ang masamang damo matagal mamatay. As a matter of fact, proweba diyan ang leeg kong may benda pa hanggang ngayon.
*****
Iilan lamang kaming sakay ng bus patungong Crimson Lake. Mas pinili kong maupo sa likurang bahagi. Ang tahimik at ang lamig-lamig kaya itinaas ko na lamang ang zipper ng suot kong denim jacket kahit pa halos masakal na ako.
Panay ang paglingon sakin ng driver mula sa rearview mirror. Akala siguro niya holdaper ako dahil nakasuot na nga ako ng red cap, itinakip ko pa ang hoodie ng jacket sa ulo ko tapos may benda pa ako sa leeg.
“Bossing, malapit na ba tayo sa Crimson Lake?” Narinig kong tanong ng isang pasahero sa driver.
“Malapit-lapit narin kaso may hihintuan pa tayong checkpoint.” Sagot ng driver habang humihikab.
“Checkpoint? Anong meron?” Tanong pa ng pasahero.
“Kaliwa’t-kanan na kasi ang nangyayaring krimen dun. Ewan ko ba dito sa Crimson Lake, dati ang tahi-tahimik at halos walang krimen na nagaganap pero ngayon halos kaliwa’t kanan na.” Paghihimutok ni Manong Driver.
“Pero alam niyo ba, nahuli na ang totoong Crimson Lake. Di nga ako makapaniwala na babae pala.” Chismis ng kundoktor. Boset. “At biruin niyo ‘yun, kahapon lang nalason daw kaya namatay. Siguro pinaghigantihan ng pamilya ng mga biniktima niya. Buti nga. Pero ang di ko lang maintindihan, ba’t pa kailangang idamay ang asawa’t anak niya? Kagabi kasi pinagbabaril daw ang mag-ama niya.”
Isinandal ko na lamang ang ulo ko sa bintana at sinilid ang earphones sa tenga ko. Ipapatugtog ko n asana ang playlist ko nang marinig kong muling magsalita ang driver.
“Teka nabalitaan ko rin yan kanina ah? Yung tatay agad na namatay pero nakaligtas daw yung bata kaso kritikal pero kawawa parin siya kung sakaling makakaligtas nga siya kasi ulila na. Kawawang bata, mamamatay-tao na nga ang ina, namatayan pa ng ama.”
Oh my bruh…
END OF CHAPTER 1.
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3