" လက္စြပ္ေလးေတြကို ဝတ္ၾကည့္လိုက္အံုး... သားတို႔ ၊ တစ္ခုခု အဆင္မေျပရင္လဲ ေျပာေနာ္ ၊ အခ်ိန္ရိွတုန္းေလးျပင္ရေအာင္ "
ထိုစကားကိုေျပာလိုက္သည့္ ေဒၚမိုးယုခင္၏မ်က္ႏွာတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ား အျပည့္အလ်ံွနွင့္ ။ ဦးဘုန္းပိုင္ ေဒၚမိုးယုခင္၏ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴ းတူးေနေသာ ပံုစံေလးကိုၾကည့္ၿပီး စခ်င္လာသျဖင့္
" ဝတ္ၾကည့္လိုက္အံုး သားတို႔... မင္းတို႔ေမေမကေလ ေဖေဖန႔ဲလက္ထပ္တုန္းကေတာင္ အခုလိုမ်ိဳး စိတ္လႈပ္႐ွားခ့ဲတာ မဟုတ္ဘူး ၊ အခုေတာ့ကြာ မိုးခမ်ာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သားတို႔မဂၤလာရက္ကိုပဲ လက္ခ်ိဳးေရေနတာကြ "
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏စကားေၾကာင့္ ေဒၚမိုးယုခင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုစူလိုက္ၿပီး
" မိုးက အေမေလ...ကိုရ႕ဲ "
" ေအးပါကြာ...ေအးပါ ၊ ကို႔မိန္းမေလး ေပ်ာ္ေနရင္ ကိုလဲေပ်ာ္ပါတယ္ ၊ ကဲ...ကဲ သားတို္႔ လက္စြပ္ေလးေတြ ဝတ္ၾကည့္လိုက္ပါအံုး "
လက္ဝဲႏွင့္ယာယာသည္ နဂိုဝတ္ဆင္ထားသည့္ ေငြလက္စြပ္မ်ားဆီသို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားသည့္အခါဝယ္ တိုင္ပင္ထားျခင္းမရိွဘဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ အနည္းငယ္ညိဳးႏြမ္းသြားၾက၏ ။
သားနွစ္ေယာက္၏ ပ်က္ယြင္းသြားေသာမ်က္ႏွာမ်ားေျကာင့္ ေဒၚမိုးယုခင္ စိတ္ထဲဘဝင္မက် ျဖစ္သြားရ၏ ။ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ။
" ယာယာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားငယ္ေလး ၊ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘာျဖစ္လ္ု႔ိ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကတာလဲ "
ယာယာ သူ႔လက္ေလးကို ေဒၚမိုးယုခင္ ျမင္ေအာင္ ေထာင္ျပလိုက္ကာ
" ဒီလက္စြပ္ေလးကို ခြၽတ္ပစ္ရမွာ ႏွေျမာလို႔ပါ ေမေမ "
ယခုမွသာ စိတ္ေပါ့သြားရသည္ ။
" ေျသာ္...သားငယ္ေလးရယ္ လႊင့္ပစ္ရတာမွ မဟုတ္တာ ၊ အမွတ္တရအျဖစ္ သိမ္းထားေပါ့ ၊ ဒီကေလးေတြကေတာ့ သိပ္အေတြးမ်ားၾကတာပဲ ၊ ကဲ...ကဲ... လက္စြပ္က ဒီေန႔ဝတ္ျဖစ္အံုးမွာလား "
ထိုအခါမွသာ ႏွစ္ေယာက္သား ျပံဳးႏိုင္သြားသည္ ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရိွ ဆိုဖာခံုမ်ားတြင္ ထိုင္ေနသည့္ လက္ဝဲႏွင့္ယာယာက စားပဲြခံုေပၚတြင္ရိွေနေသာ ကတၱီပါဘူးအနီေရာင္ထဲမွ စိန္လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းကို အသီးသီးယူလိုက္ကာ အျပန္အလွန္ ဝတ္ေပးလိုက္ၾကသည္ ။
" အဆင္ေျပၾကရ႕ဲလား "
ေဒၚမိုးယုခင္၏ အေမးစကားကို ေခါင္းညိတ္၍သာ ေျဖလိုက္သည့္ လက္ဝဲ ။
ယာယာ လက္စြပ္ဝတ္ထားသည့္ဘယ္လက္ေလးကို ေထာင္ၾကည့္လိုက္ရင္း
" အဆင္ေျပတယ္ ေမေမ ၊ ယာယာလက္န႔ဲ အေတာ္ပဲ သိလား ၊ ဒီလက္စြပ္က တန္ဖိုးျကီးမွာေနာ္ "
" တန္ဖိုးမျကီးပါဘူး သားငယ္ေလးရ႕ဲ ၊ ေမေမတို႔မွာ ဒါေလးပဲလုပ္ေပးစရာရိွတာ ၊ ေမေမက ဒီထက္ပိုတန္ဖိုးရိွတာကို လုပ္ေပးခ်င္တာ ၊ ေယာက္်ားေလးေတြဆိုေတာ့ သိပ္ႀကီးသြားရင္ မဝတ္ရဲမွာစိုးရိမ္လို႔ ခပ္ေသးေသးပဲ လုပ္လိုက္ရတယ္ "
ယာယာ သူ႔ဘယ္ဘက္ လက္သူျကြယ္တြင္ ဝတ္ထားသည့္ ေရႊေရာင္လက္စြပ္ေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိသည္ ။ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ားကို မႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ယခုလက္စြပ္ေလးကိုျဖင့္ သေဘာက်လွ၏ ။ ထိုလက္စြပ္ေလးက ကိုကိုနွင့္သူ႔ကို တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳမည့္ အရာဝတၳဳေလးတစ္ခု ။ ကိုကို႔ရ႕ဲ ပိုင္ဆိုင္သူက သူျဖစ္လာၿပီးေတာ့ သူ႔ရ႕ဲ ပိုင္ဆိုင္သူေနရာမွာေတာ့ ကိုကိုေပါ့ ။
စိန္တစ္ပြင့္စီ ျမႇဳပ္ႏံွထားသည့္ လက္စြပ္မ်ား၏ အတြင္းဘက္ေနရာတြင္ လက္ဝဲ၏အတိုေကာက္စာလံုး LW ႏွင့္ လက္ယာ၏အတိုေကာက္စာလံုး LYကို ေသသပ္လွပစြာ ပံုေဖာ္ထားသည္ ။
ယာယာက LWစာလံုးပါသည့္ လက္စြပ္ကိုဝတ္၍ လက္ဝဲက LYစာလံုးပါသည့္ လက္စြပ္ကိုဝတ္ထားသည္ ။
ဦးဘုန္းပိုင္ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ကို ပီတိလႊမ္းျခံဳထားေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္ ။ မိုးမ်က္ႏွာေလးကလဲ အခုမွသာ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်န႔ဲ ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မဂၤလာပဲြတစ္ခုကို မက်င္းပေပးႏိုင္ေသာ္လည္း လုပ္ႏိုင္သမ်ွျဖင့္ အေကာင္းမြန္ဆံုးျဖစ္ေစခ်င္သည္မွာ ဦးဘုန္းပိုင္ႏွင့္ေဒၚမိုးယုခင္၏ ဆႏၵ။ က်န္သည့္အရာအားလံုးထက္ ခ်စ္ရေသာသူမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေရးသည္သာ ဦးဘုန္းပိုင္အတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ။ ခ်ီးမြမ္းခုႏွစ္ရက္ က့ဲရ႕ဲခုႏွစ္ရက္ျဖစ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္စကားမ်ားထက္ ခ်စ္ရသူမ်ား၏ အျပံဳးမ်က္ႏွာသည္သာ ပိုအရာဝင္သည္ ။
ေဒၚမိုးယုခင္က လက္ဝဲကို
" သားႀကီး မဂၤလာပဲြကို ဘယ္သူ႔ဖိတ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားေသးလဲ "
မဂၤလာပဲြဆ္ုိေသာ္လည္း အမွန္အားျဖင့္ မဂၤလာဦးဆြမ္းကပ္ရံုသာ ။ လူမ်ားမ်ားစားစားထက္ ခင္မင္ရသည့္လူနည္းစုျဖင့္သာ က်င္းပရန္စီစဥ္ထားၾကသည္ ။ လူအမ်ားအာရံုစိုက္မိေစရန္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လည္း မလုပ္ခ်င္ ။ လက္ခုပ္တီးေပးမည့္သူထက္ လက္ညွိဳးထိုးမည့္သူက ပိုမ်ားမည့္ကိစၥေလ ။
" ဆိုင္က ဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕န႔ဲ မန္ေနဂ်ာေတြကိုေတာ့ ဖိတ္လိုက္မယ္ ေမေမ ၊ က်န္တာကေတာ့ ဖိတ္စရာမရိွပါဘူး "
" ဟုတ္ၿပီ ၊ အဲဒါဆိုရင္ သားငယ္ေလးကေရာ ဘယ္သူ႔ကိုဖိတ္ခ်င္ေသးလဲ "
ယာယာ ေဒၚမိုးယုခင္ကို ေခါင္းခါျပလိုက္သည္ ။ ယာယာ့အတြက္ အေပါင္းအသင္းဆိုတာ ႐ွားပါးပစၥည္းေလ ။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွ ယာယာ သူ႔အနားကို မေခၚခ်င္ ။ သူ႔ဘဝတြင္ ကိုကိုတစ္ေယာက္သာရိွလ်ွင္ က်န္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား မလိုအပ္ေတာ့ေပ ။
" အဲဒါဆိုရင္ ဖိတ္စာကိစၥလဲ အဆင္ေျပၿပီ ၊ ဘြားဘြားကလဲ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီ ၊ ဒီမဂၤလာပဲြေလး ေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးသြားမွ ေမေမလဲ သက္ျပင္းရဲရဲခ်ႏိုင္ေတာ့မယ္ "
ဦးဘုန္းပိုင္ ေဒၚမိုးယုခင္၏ ပခံုးကိုဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ကာ
" အဆင္ေျပမွာပါ မိုးရယ္ ၊ သိပ္ၿပီးေသာကမမ်ားန႔ဲ ၊ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္ ၊ ကိုတို႔ရ႕ဲ မိသားစုေလးဆီကို ေကာင္းတ့ဲအရာေတြပဲ ေရာက္လာေတာ့မွာ ၊ မိုး စိတ္ေအးေအးေနေတာ့ေနာ္ "
လက္ဝဲ ေဖေဖ ၊ ေမေမႏွင့္ ယာယာကို အျပံဳးမ်က္ႏွာျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ မူရင္းေကာင္းမွ မိတၱဴ ေကာင္းသည္ ဆိုေသာ စကားမွာ သိပ္မွန္၏ ။ ယာယာက မိဘႏွစ္ပါး၏ ေကာင္းေမြအားလံုးကို္ အျပည့္အဝ ရထားသည္သာ ။ သူ႔မွာ ေသြးရင္းမိဘမရိွေသာ္လည္း မိဘရင္းက့ဲသို႔ ေကာင္းေပးသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ရသည့္အျပင္ သူ႔တစ္မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည့္တတ္ေသာ လူသားေလးတစ္ေယာက္ကိုပါ အပိုဆုအေနႏွင့္ ေလာကႀကီးက လက္ေဆာင္ေပး၏ ။ သူ႔အသက္ထက္ ပိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသည့္ ထိုလူသားေလးကို ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မ်ွခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာမျပႏိုင္သည္အထိကို ခ်စ္ရပါသည္ ။
*******
ယာယာ အက်ႌၾကယ္သီးတပ္ေနရင္းႏွင့္ လက္ဝဲကို မသိမသာခိုးၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေရခ်ိဳးၿပီးစျဖစ္၍ လက္ဝဲ၏မ်က္ႏွာသည္ နဂိုထက္ကို ၾကည္လင္ေန၏ ။ ဆံစမ်ားတြင္လည္း ေရစက္အခ်ိဳ႕ခိုတဲြေနသည့္အျပင္ ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးကလည္း ယခုမွ ပိုၿပီးရဲေနေသးသည္ ။ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းခ်င္လိုက္တာ ။ အၾကံထုတ္စမ္း ။ အၾကံထုတ္စမ္း ။ အဲဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကို ပီပီျပင္ျပင္နမ္းဖို႔ အၾကံေတြထြက္လာစမ္းပါ ။ လက္ဝဲရပ္ေနသည့္ မွန္တင္ခံုေ႐ွ႕ကို ယာယာေလ်ွာက္သြားၿပီး
" ကိုကို ယာယာ့ကို ဒီအေပၚၾကယ္သီးေလး တပ္ေပးအံုး "
လက္ဝဲ ကိုင္ထားသည့္ေရေမႊးပုလင္းကို မွန္တင္ခံုေပၚ ျပန္တင္လိုက္သည္ ။ ေဘးနားတြင္လာရပ္သည့္ ယာယာ့ဘက္သို႔ လွည့္လိုက္ကာ အက်ႌၾကယ္သီးကို ငု႔ံၿပီးတပ္ေပးလိုက္၏ ။ ထိုအခ်ိန္ လက္ဝဲ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေရာက္ရိွလာသည့္ အနမ္းတစ္ခု ။ ၾကယ္သီးတပ္ေနသည့္ လက္ဝဲ၏ လက္အစံုမွာ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္ ။ လက္ဝဲ၏မ်က္ႏွာကို မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ေနသည့္ ယာယာေၾကာင့္ လက္ဝဲမ်က္ႏွာသည္ ႐ွက္ေသြးျဖာသြားရ၏ ။
ၾကည့္ပါအံုး ။ ကိုကို႔မ်က္ႏွာက ရဲတြတ္သြားလိုက္တာ ။
" ကိုကို႔ကို နမ္းတာ မႀကိဳက္လို႔လားဟင္ ၊ အဲဒါဆိုရင္ ယာယာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကို "
ဝမ္းနည္းမႈအခ်ိဳ႕ ေရာစြက္ေနေသာ ထိုအသံေလးသည္ လက္ဝဲ၏ႏွလံုးသားကို နာက်င္ေစသည္ ။ မႀကိဳက္စရာလား ။ သိပ္ခ်စ္ရသည့္သူဆီကေန ရရိွသည့္အနမ္းကို မႀကိဳက္စရာလား ။ ထ္ုိေကာင္ေလးအေပၚ အျမဲတမ္း ႏူးႏူးည့ံည့ံသာ ခ်စ္ခ့ဲ၍ ျဖစ္လိမ့္မည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းရမည္ကိုပင္ ႏွေျမာသလို ခံစားရသည္ ။ လက္ဝဲ အသက္ကို တဝႀကီး႐ႈသြင္းလိုက္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငု႔ံေနသည့္ ယာယာ့မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပင့္ယူလိုက္သည္ ။ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးမ်ားႏွင့္ ျပန္ၾကည့္လာသည့္ ခ်စ္ရေသာသူ ။
လက္ဝဲႏႈတ္ခမ္းအစံုက ယာယာ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားေလသည္ ။ ေရခ်ိဳးၿပီးစျဖစ္ေသာေျကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုသည္ ခပ္ေအးေအးျဖစ္၍ Colgateသြားတိုက္ေဆးန႔ံခပ္သင္းသင္းကိုလည္း ခံစားမိ၏ ။ အသိစိတ္အားလံုးသည္ ထိုအနမ္းႏွင့္အတူ ေမ်ွာပါသြားသည္ ။ လက္ဝဲနမ္းသည္ကို မ်က္လံုးမိွတ္ ေခါင္းေလးေမာ့၍ ခံယူေနသည့္ ယာယာ ။ ထိုအနမ္းသည္ ၾကမ္းတမ္းမႈမရိွဘဲ သိမ္ေမြ႔၏ ။ တကယ့္ကို ညင္ညင္သာသာန႔ဲ ။
လက္ဝဲခါးေပၚတြင္ ေရာက္ရိွေနသည့္ ယာယာ၏လက္မ်ားက ပို၍ပို၍တင္းလာသည္ ။ လက္ဝဲ သူ့အနမ္းမ်ားကို ယာယာ၏ႏႈတ္ခမ္းဆီမွ နဖူးျပင္ေလးေပၚသို႔ ေနရာေရြ႔လိုက္၏ ။ ထို႔ေနာက္ ယာယာ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႔ဖက္လိုက္ၿပီး
" ဘယ္အခ်ိန္ထိ နမ္းဖို႔စဥ္းစားေနတာလဲ ယာယာ "
လက္ဝဲ စကားသံတြင္ ရယ္သံေရာစြက္ေနသည္ ။ ယာယာက မ်က္လံုးကို ပင့္ၾကည့္လိုက္ရင္း ျပံဳးတု႔ံတု႔ံမ်က္ႏွာထားန႔ဲ
" ယာယာကလား...အင္း...ယာယာက အခ်ိန္အၾကာႀကီးနမ္းခ်င္တာေလ ၊ ေအာက္ထပ္ကို မဆင္းေတာ့ဘဲ နမ္းပဲနမ္းေနရင္ ေကာင္းမလား...ကိုကို...ဟင္..."
လက္ဝဲ ယာယာ၏ နဖူးကို မနာေအာင္ခပ္ဖြဖြထုလိုက္သည္ ။ အတတ္ကေလး ။ စကားကေတာ့ တတ္သလားမေမးန႔ဲ ။
" ခဏေန ဘုန္းဘုန္းတို႔ႂကြလာမွာေလ ယာယာရ႕ဲ ၊ ေအာက္ထပ္ကိုမဆင္းလို႔ ရမလား ၊ အက်ႌၾကယ္သီးက တပ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ပုဆိုးန႔ဲ တိုက္ပံုဝတ္ေတာ့ ၊ ေမေမတို႔ လာေခၚရရင္ အားနာစရာ ၊ ၿပီးတာန႔ဲ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းၾကမယ္ "
ယာယာက ေခါင္းကိုညိတ္ျပကာ ပုဆိုးႏွင့္တိုက္ပံုတင္ထားသည့္ ကုတင္ဆီကို ေလ်ွာက္သြားၿပီး ပုဆိုးအျပာေရာင္ေလးကို ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ တိုက္ပံုကိုပါ တစ္ခါတည္းဝတ္လိုက္၏ ။
ယာယာေက်ာခိုင္းၿပီး ကုတင္ဆီေလ်ွာက္သြားမွ လက္ဝဲ သူ၏ရင္ဘတ္ကို ခပ္တင္းတင္းေလးဖိလိုက္သည္ ။ ဒီေလာက္ေလးနမ္းတာန႔ဲ ရင္ခုန္သံက မမွန္ခ်င္ေတာ့ ။ အနမ္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ပိုသည့္အရာကိုသာ ျပဳလုပ္ရလ်ွင္ လက္ဝဲေတာ့ မလြယ္ေရးခ်မလြယ္ေပ ။
အိမ္ေထာင္ဖက္ျဖစ္လာလ်ွင္ ထ္ုိအရာကျဖင့္ ၾကံဳရမည္သာ ။ ခက္ေနသည္က လက္ဝဲ၏စိတ္ ။ ထ္ုိအရာမ်ိဳးကို ယာယာအေပၚ မျပဳလုပ္ရက္ေပ ။ ဆံပင္ထဲ လက္ထိုးထည့္၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကုတ္မိသည္ ။ မသိေတာ့ဘူး ။ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်း ။ စစ္မျဖစ္ခင္ျမားကုန္မည့္ အေတြးမ်ားကို ခပ္ေဝးေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့မည္ ။
********
ဧည့္ခန္းထဲရိွ ဆိုဖာခံုမ်ားေပၚတြင္ ေဒၚမိုးေမ ၊ ေဒၚမိုးယုခင္ႏွင့္ ဦးဘုန္းပိုင္တို႔ထ္ုိင္ေန၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လက္ဝဲႏွင့္ယာယာသည္ ေဘးခ်င္းကပ္ေဆာင့္ေျကာင့္ထိုင္၍ လူႀကီးသံုးေယာက္ကို ရိွခိုးကန္ေတာ့ေနၾကသည္ ။
ေဒၚမိုးေမ လက္ဝဲႏွင့္ယာယာကို အခ်ိန္ခဏၾကာ ေငးၾကည့္ေနၿပီးေတာ့မွ တုန္ယင္ေသာအသံျဖင့္
" ဘြားေျမးေလးႏွစ္ေယာက္လံုး သက္ဆံုးတိုင္ လက္တဲြႏိုင္ၾကပါေစ လို့ ဘြားဘြားက ဆုေတာင္းေပးတယ္ ၊ ေဘးဒုကၡအားလံုးကင္းေဝးပါေစ ၊ ယာယာ...ေျမးေလး ကိုကို႔ကို အႏိုင္မယူရဘူးေနာ္ ၊ ဘြားေျမးေလးမွာ လက္ဝဲေပးတ့ဲ အသက္ပဲရိွေတာ့တယ္ ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လက္ဝဲ... ဘြားဘြားကေလ လက္ဝဲကို အခုေျပာမ့ဲစကားေတြကို ေျပာဖို႔စဥ္းစားေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ခ့ဲဘူး ၊ ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာက ဘြားဘြားေလ အတၱေတြႀကီးခ့ဲတယ္ ၊ အဲဒီအတြက္လဲ ဘြားဘြားက ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ဝဲအေပၚမွာ ဘယ္လိုမေကာင္းတ့ဲ စိတ္ထားမ်ိဳးမွ မရိွေတာ့ဘူး ၊ ယာယာကို တစ္သက္လံုးေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးပါ ၊ အဲဒီကေလးကေလ သူ႔ကမာၻမွာ လက္ဝဲဆိုတ့ဲေကာင္ေလးကို အခ်စ္ဆံုးပဲ ၊ ယာယာကို လက္ဝဲဆီကိုပဲ အပ္လိုက္ၿပီ ၊ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြကိုပဲ ၾကံဳလာပါေစ... တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ၾကေနာ္ "
" ဟုတ္က့ဲပါ ဘြားဘြား ၊ ကြၽန္ေတာ္ ယာယာ့ကို တစ္သက္လံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္သြားမွာပါ ၊ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြကိုပဲ ရင္ဆိုင္ရပါေစ...ယာယာ့လက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္ပါဘူး ၊ ဘြားဘြား ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို စိတ္ခ်ပါ "
လက္ဝဲ၏စကားအဆံုး ေဒၚမိုးေမ၏ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္မ်ား စီးဆင္းလာသည္ ။ ေဘးခံုမွာထိုင္ေနသည့္ ေဒၚမိုးယုခင္က ေဒၚမိုးေမ၏လက္ကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္သိမ့္ျပံဳးေလးျပံဳးျပလိုက္၏ ။ ေဒၚမိုးေမလို အတၱကိုေ႐ွ႕တန္းတင္သည့္လူအတြက္ကေတာ့ ယခုက့ဲသို႔ စကားမ်ိဳးကို မွန္ကန္ေသာစိတ္ရင္းမပါဘဲ မေျပာႏိုင္ ။
ဦးဘုန္းပိုင္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ရင္း
" ေဖေဖကေတာ့ အမ်ားႀကီးေျပာစရာမရိွဘူး ၊ ေဖေဖ့သားႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေနရင္ရၿပီ ၊ ေပ်ာ္ေအာင္ပဲေနၾကကြာ... အဲဒါတစ္ခုပဲ ေဖေဖ ေျပာခ်င္တယ္ ၊ မိုးလဲ ဆုေပးလိုက္အံုးေလ "
ေဒၚမိုးယုခင္က ဦးဘုန္းပိုင္၏စကားကို ေခါင္းညိတ္ျပကာ
" သားတို႔ေဖေဖ ေျပာသလိုပဲ ေမ့သားေလးႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေနရင္ ေတာ္ပါၿပီ ၊ ေမေမ့အတြက္ကေတာ့ က်န္တာအားလံုးထက္ သားတ္ို႔ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကသာ အေရးႀကီးဆံုးေလ "
လက္ဝဲ သူ႔ေဘးနားရိွ ယာယာ၏လက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ခံုေပၚရိွလူႀကီးသံုးေယာက္၏မ်က္ႏွာမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္သည္ ။ လက္ဝဲ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ တည္ၾကည္မႈအျပည့္ ။
" ယာယာ့လက္ကို ကြၽန္ေတာ္ေသသြားမွပဲ လႊတ္ေပးမွာပါ "
ထိုစကားတစ္ခြန္းသည္ စကားအမ်ားႀကီးထက္ပို၍ ထိေရာက္သည္ ။ လူႀကီးသံုးေယာက္လံုးရ႕ဲ မ်က္ႏွာေတြမွာလဲ အျပံဳးပန္းေဝေနသလို လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲ မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ အေပ်ာ္ေတြက မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ ။ ဒီေန႔ကစၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေသျခင္းတရားတစ္ခုကသာ ခဲြဖို႔တတ္ႏိုင္ေတာ့မယ္ ။
ေဒၚမိုးေမ သူ့ပခံုးေပၚတြင္ျခံဳထားေသာ ပိုးသားတဘက္အနီေရာင္ကို လက္ေပၚသို႔ေျပာင္းလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚရိွ လက္ဝဲႏွင့္ယာယာအျပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းရိွ ေတဇႏွင့္ေသာ့္ကိုပါ ျခံဳငံုၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာမွ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္၏ ။
" ဘြားဘြားကေတာ့ အခန္းထဲဝင္ၿပီးနားေတာ့မယ္ေနာ္ ၊ ေတဇန႔ဲေသာ္က ေနအံုးမယ္မို႔လား "
ေတဇေရာ ေသာ္ပါ ၿပိဳင္တူေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ ။
" ဟုတ္...ဘြားဘြား...ေသာ္တို႔ ခဏေနအံုးမယ္ ၊ လက္ဝဲတို႔န႔ဲလဲ ေျပာစရာေလးေတြရိွေသးလို႔ "
" ေအး...ေအး...အဲဒါဆိုရင္ ကေလးေတြလြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာၾက ၊ ဘုန္းပိုင္န႔ဲ မိုးယုခင္လဲ နားၾကေတာ့ေလ "
ေဒၚမိုးေမ၏စကားေၾကာင့္ ဦးဘုန္းပိုင္ႏွင့္ေဒၚမိုးယုခင္ ထိုင္ခံုမ်ားမွ အလိုက္တသိ ထလိုက္ၾကသည္ ။
လူႀကီးမ်ား မရိွေတာ့မွ ေတဇႏွင့္ေသာ္ လက္ဝဲတို႔အနား ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္ ။ လက္ဝဲက ခံစားခ်က္မ်ားကို သိုဝွက္တတ္သူပီပီ တည္ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း ယာယာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား ျပည့္ဝစြာလႊမ္းမိုးထားသည္ ။
ေသာ္ ခ်စ္ရသည့္လူသားႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍မဝႏိုင္ ။ ေသာ္ ယာယာ့လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးႏွင့္ ျပန္ၾကည့္လာသည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယာယာက ေသာ္မထင္မွတ္ထားေသာ အျပဳအမႈတစ္ခုက္ုိ ျပဳလုပ္လိုက္၏ ။
ယာယာသည္ ထိုင္ေနသည့္ေနရာမွ ေနာက္သို့အနည္းငယ္ဆုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေတဇႏွင့္ေသာ္ကို ထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္ျခင္းျဖစ္၏ ။ ယာယာ ထိုသို႔ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့ ေတဇမ်က္ႏွာမွာ ႐ိႈးတိုး႐ွန္႔တန္႔ျဖစ္သြားသည္ ။ ေသာ္ကေတာ့ မ်က္ႏွာထား ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္
" ယာယာေရ... ဘာျဖစ္လို႔ မမတို့္ကို ကန္ေတာ့ရတာလဲ "
" ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ မမ ၊ ယာယာ မမန႔ဲ ကိုကိုေတဇတို႔ကို တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ ယာယာန႔ဲကိုကို႔ဘက္က ရပ္တည္ေပးလို႔ ၊ ယာယာတို႔ရ႕ဲ အခက္အခဲေတြကို အျမဲကူညီေျဖ႐ွင္းေပးလို႔ ...ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေက်းဇူးတင္တယ္ ၊ တစ္ခုခုျပန္လုပ္ေပးခ်င္ေပမ့ဲ မမတို႔က ျပည့္စံုၿပီးသားေလ ၊ ယာယာ့အကူအညီကို မမတို႔လိုအပ္ခ့ဲရင္
ေျပာရမယ္ေနာ္ ၊ ဘာကိစၥကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ယာယာလုပ္ေပးမယ္ "
ေတဇက " ရပါတယ္ကြာ "ဟုေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ေသာ္က ယာယာပခံုးစြန္းေလးကို ညင္သာစြာပုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့
" သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲ ေမာင္ငယ္ေလး ၊ မမကေလ ယာယာတို႔ဆီကေန ဘာျပန္လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္မရိွဘူး ၊ မမ တတ္ႏိုင္တာေလး ကူညီေပးလိုက္တယ္ ၊ အဲဒီအေပၚမွာ ယာယာတို႔အဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ၿပီ "
စကားဝိုင္းသည္ ခဏတာမ်ွတိတ္ဆိတ္သြား၏ ။ ေတဇက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ကာ
" ယာယာ့အတြက္ ကိုကိုေတဇ လက္ေဆာင္ဝယ္လာတယ္ ၊ အဲဒါကားေပၚမွာ က်န္ေနခ့ဲလို႔... လိုက္ယူအံုး "
" ဟုတ္က့ဲ "
အနားကေန ထြက္သြားသည့္ ယာယာ့ကို လက္ဝဲ မ်က္စိတစ္ဆံုး လိုက္ၾကည့္မိေနသည္ ။ အနားမွာ ယာယာမရိွေတာ့တာန႔ဲ တစ္ခုခုဟာသြားသလိုလို ။ ဟိုေကာင္ေတဇကလဲ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တာမ်ား သူ႔ဘာသာ ကားထဲကသြားယူတာ မဟုတ္ဘူး ။ ယာယာ့ကိုပါ တကူးတကေခၚသြားရေသးတယ္ ။ သူ႔လက္ေဆာင္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ႀကီးေနလဲမသိဘူး ။
အေပါက္ဝဆီကိုပဲ တေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျဖစ္ေနသည့္ လက္ဝဲေၾကာင့္ ေသာ္ ခပ္တိုးတိုး ရယ္မိသြားသည္ ။ ေသာ့္ရယ္သံေၾကာင့္ လက္ဝဲ၏အၾကည့္မ်ားသည္ တံခါးဝဆီမွ ေသာ့္ဆီသို႔ ေရြ႔လာ၏ ။ လက္ဝဲမ်က္ႏွာသည္ မလံုမလဲ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းဟန္လည္း ေပၚေနေသးသည္ ။ လက္ဝဲ နားထင္စပ္ကို လက္ညွိဳးႏွင့္ကုတ္လ်က္
" ေသာ္ ရယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ႐ွက္တာေပါ့ "
ထိုစကားကိုေျပာေသာ လက္ဝဲအသံသည္ ခပ္တိမ္တိမ္သာ ။
ေသာ္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားႏွင့္ဖိကိုက္လိုက္ၿပီးမွ
" ေသာ့္ဘာသာ ရယ္တာပါကြယ္ ၊ မလံုတ့ဲအိုးက အေပါက္ႀကီးန႔ဲဆိုသလိုပဲ လက္ဝဲဘာသာ အိုးမလံုအံုပြင့္တာပါေနာ္ "
ေသာ့္စကားေၾကာင့္ လက္ဝဲမ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္းရဲတက္လာသည္ ။ သူ၏ ယာယာအေပၚကို တြယ္တာမႈသည္ သိပ္ၿပီးသိသာထင္႐ွားေနျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။ ေတဇကလည္းေတဇမို႔ ၊ ယခုလည္း ေသာ္ကပါ လက္ဝဲ၏အျဖစ္သည္းမႈကို ရိပ္မိသြားၿပီ ။
" ေသာ္ေျပာရင္လဲ ခံရမွာပဲဗ်ာ ၊ နဂိုကဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာေနတတ္ပါတယ္ ၊ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးေနာက္မွပဲ ယာယာ့အေပၚကို ပိုပိုၿပီး တြယ္တာလာတာ ၊ ကြၽန္ေတာ္ ကေလးသိပ္ဆန္သြားလား...ေသာ္ "
ေသာ္ လက္ႏွင့္ေခါင္းကို တၿပိဳင္တည္းခါလိုက္ကာ
" ေသာ္က စတာပါ လက္ဝဲရ႕ဲ ၊ တစ္ေယာက္န႔ဲတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ ၊ ေသာ္တို႔ကလဲ အခုလိုပံုစံမ်ိဳးေလးပဲ ျမင္ခ်င္တာ ၊ အခုလိုေလး ျမင္ရတာကိုလဲ သိပ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ၊ လက္ဝဲက ကေလးဆန္တာ မဟုတ္ပါဘူး ... ယာယာက လူႀကီးဆန္လာတာ ၊ ဒီႏွစ္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲ ယာယာက အမ်ားႀကီးရင့္က်က္လာတယ္ ၊ အခုဆ္ုိရင္ လူႀကီးေပါက္စေလးလိုပဲ ...ခ်စ္စရာေကာင္းခ်က္ "
လက္ဝဲသည္ ေထာက္ခံဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပ၏ ။ စကားဝိုင္းသည္ ခဏတာမ်ွ တိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။ ေသာ္က တစ္ခုခုကို စဥ္းစားမိဟန္ျဖင့္
" လက္ဝဲတို႔က မနက္ျဖန္မနက္ ကေလာသြားမွာမို႔လား "
" ဟုတ္တယ္ ေသာ္ ၊ မနက္အေစာသြားမွာ "
" အင္း...လက္ဝဲတို့ ေပ်ာ္ဘြယ္ေရာက္တာန့ဲ ေသာ္ ေပးထားတ့ဲ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္လိုက္ေနာ္ ၊ လက္ဝဲတို႔ကားကို ေမာင္းေပးမ့ဲေကာင္ေလးကိုေတာ့ ႀကိဳေစာင့္ခိုင္းထားၿပီးသား ၊ သူပဲ ကေလာအထိ ကားေမာင္းေပးလိမ့္မယ္ "
" ဟုတ္က့ဲ ...ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ဘြယ္ၿမိဳ႕ထဲေရာက္တာန႔ဲ ဆက္လိုက္ပါမယ္ "
ေသာ္ဆ္ိုသည့္ အမ်ိဳးသမီးေလးမွာ လက္ဝဲတို႔မိသားစုအတြက္ျဖင့္ ဆုလာဘ္တစ္ပါးဟုပင္ ေျပာရမည္ ။ လက္ဝဲ ဘဝတြင္ ေမေမၿပီးလ်ွင္ ေသာ္ေသာ္ေနခဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီးေလးကို ေလးစားဆံုးပင္ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားကိုလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့မည္မဟုတ္ ။
ယခုခရီးစဥ္တြင္လည္း ေသာ္၏ စီစဥ္ေပးမႈ အမ်ားသား ။ လက္ဝဲတို႔ ပထမစီစဥ္ထားတာက ရန္ကုန္ကေနဟဲဟိုးကို ေလယာဥ္စီး ၊ အဲဒီကေနမွ ကေလာကိုကားန႔ဲ ဆက္သြားဖို႔ ။ ေတာင္ေပၚလမ္းဆိုေတာ့ ယာယာ့ကိုလဲ မေမာင္းေစခ်င္ဘူးေလ ။ လက္ဝဲက်ေတာ့လဲ ေမေမတို႔က ကားမေမာင္းရဘူးတ့ဲ ။ ဒါကေတာ့ လူႀကီးေတြ အစီအစဥ္ေပါ့ ။ ယာယာကက်ေတာ့ ကိုယ့္ကားန႔ဲကိုယ္သြားခ်င္တယ္လို႔ အဆိုျပဳတာ ။ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္တ့ဲ ။ ေမေမတို႔က ေတာင္ေပၚလမ္းမို႔ စိတ္မခ်ဘူးလို႔ ေျပာတ့ဲအခါ သူ႔ဆႏၵကို ေသာ့္ကို သြားေျပာပါေရာ ။ ေသာ္က ယာယာ့ဆႏၵလဲျပည့္ ၊ လူႀကီးေတြလဲ စိတ္မပူရေအာင္ သူ႔ဟိုတယ္က ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေပ်ာ္ဘြယ္ၿမိဳ႕ကိုဆင္းၿပီး ႀကိဳခိုင္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္ ။
" ေက်းဇူးပါ ေသာ္ "
အဆက္အစပ္မရိွေျပာလိုက္သည့္ လက္ဝဲစကားေၾကာင့္ ေသာ္ ေၾကာင္သြားရသည္ ။
" ဘာအတြက္လဲ လက္ဝဲ "
" အရာရာအတြက္ပါ ေသာ္ ၊ ေနာင္သံသရာမွာမ်ား ျပန္ဆံုျဖစ္ရင္ ေသာ့္ကို ကြၽန္ေတာ့္ရ႕ဲ အေမ ဒါမွမဟုတ္ အစ္မအရင္း ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ "
ေသာ့္မ်က္ဝန္းအိမ္တြင္ မ်က္ရည္စမ်ားေဝ့သီလာသည္ ။ ေသာ္ ထိုမ်က္ရည္စမ်ား မ်က္ရည္အျဖစ္ေျပာင္းမသြားေအာင္ အေပၚမ်က္ႏွာၾကက္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ လက္ဝဲကို အျပံဳးမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ၾကည့္လိုက္၏ ။
" ေသာ္ ဝမ္းပန္းတသာန႔ဲ လက္ခံပါတယ္ လက္ဝဲရယ္ "
*******
ကားေနာက္ခန္းထဲမွ စကၠဴ အိတ္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုကိုယူ၍ ယာယာ့လက္ထဲသို႔ ေတဇထည့္ေပးသည္ ။ ယာယာ သူ႔လက္ထဲမွ စကၠဴ အိတ္ႏွင့္ ေတဇကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ၾကည့္ၿပီးေတာ့
" ဒီအိတ္က ဘာလဲဟင္ ကိုကိုေတဇ "
ယာယာ၏အေမးစကားကိုမေျဖခင္ ေတဇ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းလိုက္ကာ
" ယာယာန႔ဲ လက္ဝဲအတြက္ မရိွမျဖစ္လိုတ့ဲပစၥည္းေတြေလ ၊ အခုေတာ့ မၾကည့္န႔ဲအံုး ၊ ညက်မွၾကည့္ေနာ္ ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လက္ဝဲမျမင္ေစန႔ဲ ၊ မဟုတ္ရင္ အဲဒီေကာင္က ကိုကိုေတဇကို ပြစိပြစိေျပာေနမွာ"
ပုုတ္သင္ညိဳက့ဲသို႔ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပသည့္ ယာယာ ။ လက္ထဲမွ စကၠဴ အိတ္ကိုလည္း က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသး၏ ။
ထိုစကၠဴ အိတ္ကိုေတြ႔လ်ွင္ ျဖစ္သြားမည့္ လက္ဝဲ၏ပံုစံအေနအထားကို ေတဇ စိတ္ကူးထဲျမင္ေယာင္ၿပီး တခိြခိြႏွင့္ အေတာမသတ္ရယ္မိေတာ့သည္ ။ ေတဇ၏ ပံုစံေၾကာင့္ ယာယာစိတ္ထဲ သံသယမ်ားဝင္လာ၏ ။ ကိုကိုေတဇက ဘာျဖစ္လို႔အခုလိုမ်ိဳး ရယ္ေနရတာလဲ ။ ယာယာ သူ႔လက္ထဲရိွ စကၠဴ အိတ္ကို ခပ္သာသာ ခါၾကည့္လိုက္ၿပီး
" ကိုကိုေတဇ ဒီစကၠဴ အိတ္ထဲမွာ ဘာေတြပါတာလဲ "
အားပါးတရရယ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းတြင္ စိုစြတ္လာေသာမ်က္ရည္စမ်ားကို ေတဇ လက္ႏွင့္သုတ္လိုက္ကာ
" မေကာင္းတ့ဲပစၥည္းမဟုတ္ပါဘူး ယာယာရ႕ဲ ၊ ဘာမွမစိုးရိမ္န႔ဲေနာ္ ၊ ကိုကိုေတဇက ယာယာတို႔အတြက္ အသံုးဝင္မ့ဲပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာေလးေရြးေပးထားတာ... သိလား "
ယာယာ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပလိုက္သည္ ။ ကိုကိုေတဇဆိုတာက သူတို႔ကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္မ့ဲသူမွ မဟုတ္တာေလ ။ ဘာပစၥည္းေတြလဲဆိုတာကိုေတာ့ သိခ်င္မိသား ။ ကိုကို႔အလစ္က်မွ ဖြင့္ၾကည့္ရမယ္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းေ႐ွ႕ အေတာင့္သားရပ္ေနသည့္ ယာယာ ။ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွ ေရက်သံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ကုတင္ရိွရာဆီသို႔ သုတ္ခနဲေျပးၿပီး ကုတင္ေအာက္တြင္ထားထားသည့္ စကၠဴ အိတ္ကို ဆဲြထုတ္လိုက္၏ ။ စကၠဴ အိတ္တြင္ကပ္ထားသည့္ တိပ္အဝါစေလးမ်ားကိုလည္း ဖယ္ရေသးသည္ ။ ေနာက္ေက်ာမလံုစြာျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းရိွရာသို႔ တစ္ခါတစ္ခါလွည့္ျကည့္ရေသး၏ ။
စကၠဴ အိတ္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကိုျမင္သည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ပူထူသြားရသည္ ။ အမ်ိဳးအစားစံုလင္လွသည့္ကြန္ဒံုးမ်ား ၊ေခ်ာဆီငါးဘူး ၊ ေဆးကတ္မ်ားႏွင့္လိမ္းေဆးအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းမ်ား အဆမတန္ျမန္ဆန္လာရ၏ ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ စကၠဴ အိတ္ကို ကုတင္ေအာက္ဆီသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပစ္ထည့္လိုက္ရသည္ ။
လက္ဝဲသည္ ကုတင္ေဘးနားမွာ ၿငိမ္သက္စြာရပ္ေနေသာ ယာယာကို
" ယာယာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
ေခါင္းကိုသာခါျပသည္ ။ လက္ဝဲ ယာယာအနားသို႔ေလ်ွာက္သြားၿပီး ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မလံုမလဲဟန္ျဖင့္ျပန္ၾကည့္လာေလ၏ ။ ဒီေကာင္ေလး ဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္ ။ ခုနတုန္းကေတာင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာရိွေနေသးတာေလ ။ အခုေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးလဲ နီရဲလို႔ ။ လက္ဝဲ ယာယာပခံုးကို ကိုင္လိုက္သည့္အခါ ယာယာ့ခႏၶာကိုယ္က တစ္ခ်က္တုန္သြား၏ ။ ခက္ေတာ့ခက္ေနၿပီ ။ ဒီေကာင္ေလး သူ႔ကိုမ်ားေၾကာက္ေနတာလား ။
" ယာယာ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္လိုက္အံုး "
ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ အေျပးအလႊားထြက္သြားသည့္ ယာယာ ။ ေခ်ာ္လဲမလိုပင္ျဖစ္သြားေသး၏ ။ လက္ဝဲ ယာယာ၏ပံုစံေလးေၾကာင့္ ျပံဳးပင္ျပံဳးမိသြားသည္ ။ ယာယာကေတာ့ အခုထိကို ကေလးေလးလို ျဖစ္ေနတုန္း ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္သြားတိုက္လိုက္သည္ ။ ကိုကို႔မ်က္ႏွာႏွင့္ စကၠဴ အိတ္ထဲမွပစၥည္းမ်ားကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္သည့္အခါ ရင္အစံုက တသိမ့္သိမ့္တုန္၏ ။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုသြားႏွင့္ဖိကိုက္ၿပီး တခိခိလည္း ရယ္မိေသးသည္ ။ မဂၤလာဦးညဆ္ုိေတာ့လဲ မဂၤလာဦးညကို ခ်စ္ရတ့ဲ ကိုကိုန႔ဲအတူတူေပါ့...။
ေရခိ္်ဳးခန္းထဲမွအထြက္ ယာယာမ်က္ခံုးအစံုသည္ အလိုမက်မႈေၾကာင့္ တြန္႔ေကြးသြားရသည္ ။ ကိုကိုက ညအိပ္ဝတ္စံုကိုလဲထားၿပီး အိပ္ရာေပၚမွာပင္ လဲအိပ္ေနၿပီ ။ ဘာလဲ ကိုကိုက ဘာမွမဘာဘဲ အိပ္ေတာ့မွာလား ။ မျဖစ္ႏိုင္တာ ။ မျဖစ္ႏိုင္တာ ။ အနည္းငယ္က်န္ေသာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလးျဖင့္
" ကိုကိုက အိပ္ေတာ့မွာလား "
" အင္းေလ... အိပ္ေတာ့မွာေလ ၊ ယာယာ မီးပိတ္လိုက္အံုးေနာ္ "
ယာယာ ေျခတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္ကာ အခန္းမီးကိုပိတ္လိုက္၏ ။ ညအိပ္မီးကိုဖြင့္လိုက္၍ ျပာလ့ဲလ့ဲမီးေရာင္ေလးသည္ အခန္းတြင္းျဖန္႔က်က္သြားသည္ ။ လက္ဝဲ မတ္တတ္ရပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ယာယာကိုၾကည့္၍
" ယာယာ ဒီညေစာေစာအိပ္ရေအာင္ေနာ္ ၊ မနက္ေစာေစာထရမွာဆိုေတာ့ အိပ္ေရးဝမွျဖစ္မွာေလ ၊ အိပ္ေရးမဝရင္ ယာယာ ကားေမာင္းလို႔အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ကိုကိုတို႔ေစာေစာအိပ္ၾကမယ္ေနာ္ "
သြားၿပီ ။ သြားၿပီ ။ ခဲေလသမ်ွ သဲေရက်ၿပီ ။ ကိုကိုက တကယ္ကို အိပ္ေတာ့မ့ဲပံု ။ ေျခရင္းရိွေစာင္ကိုပင္ယူၿပီးေတာ့ ျခံဳေနၿပီဆိုေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ မဘာရေတာ့ဘူးေပါ့ ။
ဒီညေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့မယ္ ။ ကေလာေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုကို ယာယာလက္က ေျပးမလြတ္ေစရဘူး...ၾကည့္ေန ။ ကိုကိုေတဇ ေပးထားတ့ဲပစၥည္းေတြကို ကေလာၿမိဳ႕မွာပဲ ကုန္ေအာင္သံုးပစ္ခ့ဲမယ္...ဟင္း...ဟင္း...။
Unicode
" လက်စွပ်လေးတွေကို ဝတ်ကြည့်လိုက်အုံး... သားတို့ ၊ တစ်ခုခု အဆင်မပြေရင်လဲ ပြောနော် ၊ အချိန်ရှိတုန်းလေးပြင်ရအောင် "
ထိုစကားကိုပြောလိုက်သည့် ဒေါ်မိုးယုခင်၏မျက်နှာတွင် ပျော်ရွှင်ခြင်းများ အပြည့်အလျှံနှင့် ။ ဦးဘုန်းပိုင် ဒေါ်မိုးယုခင်၏ ပျော်ရွှင်မြူးတူးနေသော ပုံစံလေးကိုကြည့်ပြီး စချင်လာသဖြင့်
" ဝတ်ကြည့်လိုက်အုံး သားတို့... မင်းတို့မေမေကလေ ဖေဖေနဲ့လက်ထပ်တုန်းကတောင် အခုလိုမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ အခုတော့ကွာ မိုးခမျာ တစ်နေ့တစ်နေ့ သားတို့မင်္ဂလာရက်ကိုပဲ လက်ချိုးရေနေတာကွ "
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏စကားကြောင့် ဒေါ်မိုးယုခင် နှုတ်ခမ်းကိုစူလိုက်ပြီး
" မိုးက အမေလေ...ကိုရဲ့ "
" အေးပါကွာ...အေးပါ ၊ ကို့မိန်းမလေး ပျော်နေရင် ကိုလဲပျော်ပါတယ် ၊ ကဲ...ကဲ သားတို့် လက်စွပ်လေးတွေ ဝတ်ကြည့်လိုက်ပါအုံး "
လက်ဝဲနှင့်ယာယာသည် နဂိုဝတ်ဆင်ထားသည့် ငွေလက်စွပ်များဆီသို့ အကြည့်ရောက်သွားသည့်အခါဝယ် တိုင်ပင်ထားခြင်းမရှိဘဲ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကြည့်လိုက်မိကြသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး၏ မျက်နှာများသည် အနည်းငယ်ညှိုးနွမ်းသွားကြ၏ ။ သားနှစ်ယောက်၏ ပျက်ယွင်းသွားသောမျက်နှာများကြောင့် ဒေါ်မိုးယုခင် စိတ်ထဲဘဝင်မကျ ဖြစ်သွားရ၏ ။ ဒီကလေးနှစ်ယောက် ဘာဖြစ်သွားတာပါလိမ့် ။
" ယာယာ...ဘာဖြစ်လို့လဲ သားငယ်လေး ၊ နှစ်ယောက်လုံး ဘာဖြစ်လ်ို့ မျက်နှာပျက်သွားကြတာလဲ "
ယာယာ သူ့လက်လေးကို ဒေါ်မိုးယုခင် မြင်အောင် ထောင်ပြလိုက်ကာ
" ဒီလက်စွပ်လေးကို ချွတ်ပစ်ရမှာ နှမြောလို့ပါ မေမေ "
ယခုမှသာ စိတ်ပေါ့သွားရသည် ။
" သြော်...သားငယ်လေးရယ် လွှင့်ပစ်ရတာမှ မဟုတ်တာ ၊ အမှတ်တရအဖြစ် သိမ်းထားပေါ့ ၊ ဒီကလေးတွေကတော့ သိပ်အတွေးများကြတာပဲ ၊ ကဲ...ကဲ... လက်စွပ်က ဒီနေ့ဝတ်ဖြစ်အုံးမှာလား "
ထိုအခါမှသာ နှစ်ယောက်သား ပြုံးနိုင်သွားသည် ။
မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ ဆိုဖာခုံများတွင် ထိုင်နေသည့် လက်ဝဲနှင့်ယာယာက စားပွဲခုံပေါ်တွင်ရှိနေသော ကတ္တီပါဘူးအနီရောင်ထဲမှ စိန်လက်စွပ်နှစ်ကွင်းကို အသီးသီးယူလိုက်၍ အပြန်အလှန် ဝတ်ပေးလိုက်ကြသည် ။
" အဆင်ပြေကြရဲ့လား "
ဒေါ်မိုးယုခင်၏ အမေးစကားကို ခေါင်းညိတ်၍သာ ဖြေလိုက်သည့် လက်ဝဲ ။
ယာယာ လက်စွပ်ဝတ်ထားသည့်ဘယ်လက်လေးကို ထောင်ကြည့်လိုက်ရင်း
" အဆင်ပြေတယ် မေမေ ၊ ယာယာလက်နဲ့အတော်ပဲ သိလား ၊ ဒီလက်စွပ်က တန်ဖိုးကြီးမှာနော် "
" တန်ဖိုးမကြီးပါဘူး သားငယ်လေးရဲ့ ၊ မေမေတို့မှာ ဒါလေးပဲလုပ်ပေးစရာရှိတာ ၊ မေမေက ဒီထက်ပိုတန်ဖိုးရှိတာကို လုပ်ပေးချင်တာ ၊ ယောက်ျားလေးတွေဆိုတော့ သိပ်ကြီးသွားရင် မဝတ်ရဲမှာစိုးရိမ်လို့ ခပ်သေးသေးပဲ လုပ်လိုက်ရတယ် "
ယာယာ သူ့ဘယ်ဘက် လက်သူကြွယ်တွင် ဝတ်ထားသည့် ရွှေရောင်လက်စွပ်လေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိသည် ။ ရွှေထည်ပစ္စည်းများကို မနှစ်သက်သော်လည်း ယခုလက်စွပ်လေးကိုဖြင့် သဘောကျလှ၏ ။ ထိုလက်စွပ်လေးက ကိုကိုနှင့်သူ့ကို တရားဝင်အသိအမှတ်ပြုမည့် အရာဝတ္ထုလေးတစ်ခု ။ ကိုကို့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်သူက သူဖြစ်လာပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ပိုင်ဆိုင်သူနေရာမှာတော့ ကိုကိုပေါ့ ။
စိန်တစ်ပွင့်စီ မြှုပ်နှံထားသည့် လက်စွပ်များ၏ အတွင်းဘက်နေရာတွင် လက်ဝဲ၏အတိုကောက်စာလုံး LW နှင့် လက်ယာ၏အတိုကောက်စာလုံး LYကို သေသပ်လှပစွာ ပုံဖော်ထားသည် ။
ယာယာက LWစာလုံးပါသည့် လက်စွပ်ကိုဝတ်၍ လက်ဝဲက LYစာလုံးပါသည့် လက်စွပ်ကိုဝတ်ထားသည် ။
ဦးဘုန်းပိုင် ဇနီးဖြစ်သူနှင့် သားနှစ်ယောက်ကို ပီတိလွှမ်းခြုံထားသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေမိသည် ။ မိုးမျက်နှာလေးကလဲ အခုမှသာ ရွှင်ရွှင်ပျပျနဲ့ ။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် မင်္ဂလာပွဲတစ်ခုကို မကျင်းပပေးနိုင်သော်လည်း လုပ်နိုင်သမျှဖြင့် အကောင်းမွန်ဆုံးဖြစ်စေချင်သည်မှာ ဦးဘုန်းပိုင်နှင့်ဒေါ်မိုးယုခင်၏ဆန္ဒ။ ကျန်သည့်အရာအားလုံးထက် ချစ်ရသောသူများ စိတ်ချမ်းသာရေးသည်သာ ဦးဘုန်းပိုင်အတွက် အရေးကြီးဆုံး ။ ချီးမွမ်းခုနှစ်ရက် ကဲ့ရဲ့ခုနှစ်ရက်ဖြစ်သော ပတ်ဝန်းကျင်စကားများထက် ချစ်ရသူများ၏ အပြုံးမျက်နှာသည်သာ ပိုအရာဝင်သည် ။
ဒေါ်မိုးယုခင်က လက်ဝဲကို
" သားကြီး မင်္ဂလာပွဲကို ဘယ်သူ့ဖိတ်ဖို့ စိတ်ကူးထားသေးလဲ "
မင်္ဂလာပွဲဆ်ိုသော်လည်း အမှန်အားဖြင့် မင်္ဂလာဦးဆွမ်းကပ်ရုံသာ ။ လူများများစားစားထက် ခင်မင်ရသည့်လူနည်းစုဖြင့်သာ ကျင်းပရန်စီစဉ်ထားကြသည် ။ လူအများအာရုံစိုက်မိစေရန် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လည်း မလုပ်ချင် ။ လက်ခုပ်တီးပေးမည့်သူထက် လက်ညှိုးထိုးမည့်သူက ပိုများမည့်ကိစ္စလေ ။
" ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတချို့နဲ့ မန်နေဂျာတွေကိုတော့ ဖိတ်လိုက်မယ် မေမေ ၊ ကျန်တာကတော့ ဖိတ်စရာမရှိပါဘူး "
" ဟုတ်ပြီ ၊ အဲဒါဆိုရင် သားငယ်လေးကရော ဘယ်သူ့ကိုဖိတ်ချင်သေးလဲ "
ယာယာ ဒေါ်မိုးယုခင်ကို ခေါင်းခါပြလိုက်သည် ။ ယာယာ့အတွက် အပေါင်းအသင်းဆိုတာ ရှားပါးပစ္စည်းလေ ။ ဘယ်လိုလူမျိုးကိုမှ ယာယာ သူ့အနားကို မခေါ်ချင် ။ သူ့ဘဝတွင် ကိုကိုတစ်ယောက်သာရှိလျှင် ကျန်သည့် သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေများ မလိုအပ်တော့ပေ ။
" အဲဒါဆိုရင် ဖိတ်စာကိစ္စလဲ အဆင်ပြေပြီ ၊ ဘွားဘွားကလဲ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ရန်ကုန်ရောက်ပြီ ၊ ဒီမင်္ဂလာပွဲလေး အေးအေးဆေးဆေး ပြီးသွားမှ မေမေလဲ သက်ပြင်းရဲရဲချနိုင်တော့မယ် "
ဦးဘုန်းပိုင် ဒေါ်မိုးယုခင်၏ ပခုံးကိုဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာ
" အဆင်ပြေမှာပါ မိုးရယ် ၊ သိပ်ပြီးသောကမများနဲ့ ၊ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် ၊ ကိုတို့ရဲ့မိသားစုလေးဆီကို ကောင်းတဲ့အရာတွေပဲ ရောက်လာတော့မှာ ၊ မိုး စိတ်အေးအေးနေတော့နော် "
လက်ဝဲ ဖေဖေ ၊ မေမေနှင့် ယာယာကို အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ငေးကြည့်နေမိသည် ။ မူရင်းကောင်းမှ မိတ္တူကောင်းသည် ဆိုသော စကားမှာ သိပ်မှန်၏ ။ ယာယာက မိဘနှစ်ပါး၏ ကောင်းမွေအားလုံးကို အပြည့်အဝ ရထားသည်သာ ။ သူ့မှာ သွေးရင်းမိဘမရှိသော်လည်း မိဘရင်းကဲ့သို့ ကောင်းပေးသည့် လူနှစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ရသည့်အပြင် သူ့တစ်မျက်နှာကိုသာ ကြည့်တတ်သော လူသားလေးတစ်ယောက်ကိုပါ အပိုဆုအနေနှင့် လောကကြီးက လက်ဆောင်ပေး၏ ။ သူ့အသက်ထက် ပိုချစ်မြတ်နိုးရသည့် ထိုလူသားလေးကို ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှချစ်ကြောင်း ပြောမပြနိုင်သည်အထိကို ချစ်ရပါသည် ။
*******
ယာယာ အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်နေရင်းနှင့် လက်ဝဲကို မသိမသာခိုးကြည့်လိုက်သည် ။ ရေချိုးပြီးစဖြစ်၍ လက်ဝဲ၏မျက်နှာသည် နဂိုထက်ကို ကြည်လင်နေ၏ ။ ဆံစများတွင်လည်း ရေစက်အချို့ခိုတွဲနေသည့်အပြင် နှုတ်ခမ်းနီထွေးထွေးကလည်း ယခုမှ ပိုပြီးရဲနေသေးသည် ။ ကိုကို့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းချင်လိုက်တာ ။ အကြံထုတ်စမ်း ။ အကြံထုတ်စမ်း ။ အဲဒီနှုတ်ခမ်းလေးကို ပီပီပြင်ပြင်နမ်းဖို့ အကြံတွေထွက်လာစမ်းပါ ။ လက်ဝဲရပ်နေသည့် မှန်တင်ခုံရှေ့ကို ယာယာလျှောက်သွားပြီး
" ကိုကို ယာယာ့ကို ဒီအပေါ်ကြယ်သီးလေး တပ်ပေးအုံး "
လက်ဝဲ ကိုင်ထားသည့်ရေမွှေးပုလင်းကို မှန်တင်ခုံပေါ် ပြန်တင်လိုက်သည် ။ ဘေးနားတွင်လာရပ်သည့် ယာယာ့ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးကို ငုံ့ပြီးတပ်ပေးလိုက်၏ ။ ထိုအချိန် လက်ဝဲ၏နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်ရှိလာသည့် အနမ်းတစ်ခု ။ ကြယ်သီးတပ်နေသည့် လက်ဝဲ၏ လက်အစုံမှာ ရပ်တန့်သွားတော့သည် ။ လက်ဝဲ၏မျက်နှာကို မက်မက်မောမောကြည့်နေသည့် ယာယာကြောင့် လက်ဝဲမျက်နှာသည် ရှက်သွေးဖြာသွားရ၏ ။
ကြည့်ပါအုံး ။ ကိုကို့မျက်နှာက ရဲတွတ်သွားလိုက်တာ ။
" ကိုကို့ကို နမ်းတာ မကြိုက်လို့လားဟင် ၊ အဲဒါဆိုရင် ယာယာ တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကို "
ဝမ်းနည်းမှုအချို့ ရောစွက်နေသော ထိုအသံလေးသည် လက်ဝဲ၏နှလုံးသားကို နာကျင်စေသည် ။ မကြိုက်စရာလား ။ သိပ်ချစ်ရသည့်သူဆီကနေ ရရှိသည့်အနမ်းကို မကြိုက်စရာလား ။ ထ်ိုကောင်လေးအပေါ် အမြဲတမ်း နူးနူးညံ့ညံ့သာ ချစ်ခဲ့၍ ဖြစ်လိမ့်မည် ။ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းရမည်ကိုပင် နှမြောသလို ခံစားရသည် ။ လက်ဝဲ အသက်ကို တစ်ဝကြီးရှုသွင်းလိုက်ပြီးတော့ ခေါင်းငုံ့နေသည့် ယာယာ့မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ပင့်ယူလိုက်သည် ။ မျက်ဝန်းကြည်ကြည်လေးများနှင့် ပြန်ကြည့်လာသည့် ချစ်ရသောသူ ။
လက်ဝဲနှုတ်ခမ်းအစုံက ယာယာ၏နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ကျရောက်သွားလေသည် ။ ရေချိုးပြီးစဖြစ်သောကြောင့် နှုတ်ခမ်းအစုံသည် ခပ်အေးအေးဖြစ်၍ Colgateသွားတိုက်ဆေးနံ့ခပ်သင်းသင်းကိုလည်း ခံစားမိ၏ ။ အသိစိတ်အားလုံးသည် ထိုအနမ်းနှင့်အတူ မျှောပါသွားသည် ။ လက်ဝဲနမ်းသည်ကို မျက်လုံးမှိတ် ခေါင်းလေးမော့၍ ခံယူနေသည့် ယာယာ ။ ထိုအနမ်းသည် ကြမ်းတမ်းမှုမရှိဘဲ သိမ်မွေ့၏ ။ တကယ့်ကို ညင်ညင်သာသာနဲ့ ။
လက်ဝဲခါးပေါ်တွင် ရောက်ရှိနေသည့် ယာယာ၏လက်များက ပို၍ပို၍တင်းလာသည် ။ လက်ဝဲ သူ့အနမ်းများကို ယာယာ၏နှုတ်ခမ်းဆီမှ နဖူးပြင်လေးပေါ်သို့ နေရာရွေ့လိုက်၏ ။ ထို့နောက် ယာယာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
" ဘယ်အချိန်ထိ နမ်းဖို့စဉ်းစားနေတာလဲ ယာယာ "
လက်ဝဲ စကားသံတွင် ရယ်သံရောစွက်နေသည် ။ ယာယာက မျက်လုံးကို ပင့်ကြည့်လိုက်ရင်း ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာထားနှင့်
" ယာယာကလား...အင်း...ယာယာက အချိန်အကြာကြီးနမ်းချင်တာလေ ၊ အောက်ထပ်ကို မဆင်းတော့ဘဲ နမ်းပဲနမ်းနေရင် ကောင်းမလား...ကိုကို...ဟင်..."
လက်ဝဲ ယာယာ၏ နဖူးကို မနာအောင်ခပ်ဖွဖွထုလိုက်သည် ။ အတတ်ကလေး ။ စကားကေတာ့ တတ်သလားမမေးနဲ့ ။
" ခဏနေ ဘုန်းဘုန်းတို့ကြွလာမှာလေ ယာယာရဲ့ ၊ အောက်ထပ်ကိုမဆင်းလို့ ရမလား ၊ အင်္ကျီကြယ်သီးက တပ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့
ပုဆိုးနဲ့ တိုက်ပုံဝတ်တော့ ၊ မေမေတို့ လာခေါ်ရရင် အားနာစရာ ၊ ပြီးတာနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြမယ် "
ယာယာက ခေါင်းကိုညိတ်ပြကာ ပုဆိုးနှင့်တိုက်ပုံတင်ထားသည့် ကုတင်ဆီကို လျှောက်သွားပြီး ပုဆိုးအပြာရောင်လေးကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် တိုက်ပုံကိုပါ တစ်ခါတည်းဝတ်လိုက်၏ ။
ယာယာကျောခိုင်းပြီး ကုတင်ဆီလျှောက်သွားမှ လက်ဝဲ သူ၏ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်းလေးဖိလိုက်သည် ။ ဒီလောက်လေးနမ်းတာန့ဲ ရင်ခုန်သံက မမှန်ချင်တော့ ။ အနမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်း သို့မဟုတ် ထို့ထက်ပိုသည့်အရာကိုသာ ပြုလုပ်ရလျှင် လက်ဝဲတော့ မလွယ်ရေးချမလွယ်ပေ ။
အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်လာလျှင် ထ်ိုအရာကဖြင့် ကြုံရမည်သာ ။ ခက်နေသည်က လက်ဝဲ၏စိတ် ။ ထ်ိုအရာမျိုးကို ယာယာအပေါ် မပြုလုပ်ရက်ပေ ။ ဆံပင်ထဲ လက်ထိုးထည့်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကုတ်မိသည် ။ မသိတော့ဘူး ။ နောင်ခါလာနောင်ခါဈေး ။ စစ်မဖြစ်ခင်မြားကုန်မည့် အေတြးမ်ားကို ခပ်ဝေးဝေးသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်တော့မည် ။
********
ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆိုဖာခုံများပေါ်တွင် ဒေါ်မိုးမေ ၊ ဒေါ်မိုးယုခင်နှင့် ဦးဘုန်းပိုင်တို့ထ်ိုင်နေ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လက်ဝဲနှင့်ယာယာသည် ဘေးချင်းကပ်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ လူကြီးသုံးယောက်ကို ရှိခိုးကန်တော့နေကြသည် ။
ဒေါ်မိုးမေ လက်ဝဲနှင့်ယာယာကို အချိန်ခဏကြာ ငေးကြည့်နေပြီးတော့မှ တုန်ယင်သောအသံဖြင့်
" ဘွားမြေးလေးနှစ်ယောက်လုံး သက်ဆုံးတိုင် လက်တွဲနိုင်ကြပါစေ လို့ ဘြားဘြားက ဆုတောင်းပေးတယ် ၊ ဘေးဒုက္ခအားလုံးကင်းဝေးပါစေ ၊ ယာယာ...မြေးလေး ကိုကို့ကို အနိုင်မယူရဘူးနော် ၊ ဘွားမြေးလေးမှာ လက်ဝဲပေးတ့ဲ အသက်ပဲရှိတော့တယ် ၊ နောက်ပြီးတော့
လက်ဝဲ... ဘြားဘြားကေလ လက်ဝဲကို အခုပြောမ့ဲစကားတွေကို ပြောဖို့စဉ်းစားနေတာ တော်တော်ကြာပြီ ၊ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မပြောဖြစ်ခ့ဲဘူး ၊ ပထမဆုံးပြောချင်တာက ဘွားဘွားလေ အတ္တတွေကြီးခ့ဲတယ် ၊ အဲဒီအတွက်လဲ ဘြားဘြားက တောင်းပန်တယ်နော် ၊ အခုအချိန်မှာတော့ လက်ဝဲအပေါ်မှာ ဘယ်လိုမကောင်းတ့ဲ
စိတ်ထားမျိုးမှ မရှိတော့ဘူး ၊ ယာယာကို တစ်သက်လုံးစောင့်ရှောက်ပေးပါ ၊ အဲဒီကေလးကေလ သူ့ကမ္ဘာမှာ လက်ဝဲဆိုတ့ဲကောင်လေးကို အချစ်ဆုံးပဲ ၊ ယာယာကို လက်ဝဲဆီကိုပဲ အပ်လိုက်ပြီ ၊ ဘယ်လိုအခက်အခဲတွေကိုပဲ ကြုံလာပါစေ... တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျော်ဖြတ်ကြနော် "
" ဟုတ်က့ဲပါ ဘြားဘြား ၊ ကျွန်တော် ယာယာ့ကို တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်သွားမှာပါ ၊ ဘယ်လိုအခက်အခဲတွေကိုပဲ ရင်ဆိုင်ရပါစေ...ယာယာ့လက္ကို ဘယ်တော့မှ မလွှတ်ပါဘူး ၊ ဘြားဘြား ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို စိတ္ခ်ပါ "
လက်ဝဲ၏စကားအဆုံး ဒေါ်မိုးမေ၏ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်များ စီးဆင်းလာသည် ။ ဘေးခုံမှာထိုင်နေသည့် ဒေါ်မိုးယုခင်က ဒေါ်မိုးမေ၏လက်ကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ နှစ်သိမ့်ပြုံးလေးပြုံးပြလိုက်၏ ။ ဒေါ်မိုးမေလို အတ္တကိုရှေ့တန်းတင်သည့်လူအတွက်ကတော့ ယခုက့ဲသို့ စကားမျိုးကို မှန်ကန်သောစိတ်ရင်းမပါဘဲ မပြောနိုင် ။
ဦးဘုန်းပိုင် ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ရင်း
" ဖေဖေကတော့ အများကြီးပြောစရာမရှိဘူး ၊ ဖေဖေ့သားနှစ်ယောက် ပျော်နေရင်ရပြီ ၊ ပျော်အောင်ပဲနေကြကွာ... အဲဒါတစ္ခုပဲ ဖေဖေ ပြောချင်တယ် ၊ မိုးလဲ ဆုပေးလိုက်အုံးလေ "
ဒေါ်မိုးယုခင်က ဦးဘုန်းပိုင်၏စကားကို ခေါင်းညိတ်ပြကာ
" သားတို့ဖေဖေ ပြောသလိုပဲ မေ့သားလေးနှစ်ယောက် ပျော်နေရင်
တော်ပါပြီ ၊ မေမေ့အတွက်ကတော့ ကျန်တာအားလုံးထက် သားတ်ို့နှစ်ယောက်ရ့ဲ ပျော်ရွှင်မှုကသာ အရေးကြီးဆုံးလေ "
လက်ဝဲ သူ့ဘေးနားရှိ ယာယာ၏လက္ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးတော့ ခုံပေါ်ရှိလူကြီးသုံးယောက်၏မျက်နှာများကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်သည် ။ လက်ဝဲ၏မျက်နှာပေါ်တွင် တည်ကြည်မှုအပြည့် ။
" ယာယာ့လက္ကို ကျွန်တော်သေသွားမှပဲ လွှတ်ပေးမှာပါ "
ထိုစကားတစ်ခွန်းသည် စကားအများကြီးထက်ပို၍ ထိရောက်သည် ။ လူကြီးသုံးယောက်လုံးရ့ဲ မျက်နှာတွေမှာလဲ အပြုံးပန်းဝေနေသလို
လူငယ်နှစ်ယောက်ရ့ဲ မျက်နှာပေါ်မှာလဲ အပျော်တွေက မဖုံးနိုင်မဖိနိုင် ။ ဒီနေ့ကစပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို သေခြင်းတရားတစ်ခုကသာ
ခွဲဖို့တတ်နိုင်တော့မယ် ။
ဒေါ်မိုးမေ သူ့ပခုံးပေါ်တွင်ခြုံထားသော ပိုးသားတဘက်အနီရောင်ကို
လက်ပေါ်သို့ပြောင်းလိုက်သည် ။ ထို့နောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိ လက်ဝဲနှင့်ယာယာအပြင် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ တေဇနှင့်သော့်ကိုပါ ခြုံငုံကြည့်လိုက်ပြီး ထိုင်နေရာမှ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်၏ ။
" ဘြားဘြားကေတာ့ အခန်းထဲဝင်ပြီးနားတော့မယ်နော် ၊ တေဇန့ဲသော်က နေအုံးမယ်မို့လား "
တေဇရော သော်ပါ ပြိုင်တူခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။
" ဟုတ်...ဘြားဘြား...သော်တို့ ခဏနေအုံးမယ် ၊ လက်ဝဲတို့န့ဲလဲ ပြောစရာလေးတွေရှိသေးလို့ "
" အေး...အေး...အဲဒါဆိုရင် ကလေးတွေလွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောကြ ၊ ဘုန်းပိုင်န့ဲ မိုးယုခင်လဲ နားကြတော့လေ "
ဒေါ်မိုးမေ၏စကားကြောင့် ဦးဘုန်းပိုင်နှင့်ဒေါ်မိုးယုခင် ထိုင်ခုံများမှ အလိုက္တသိ ထလိုက်ကြသည် ။
လူကြီးများ မရှိတော့မှ တေဇနှင့်သော် လက်ဝဲတို့အနား ပြောင်းထိုင်လိုက်သည် ။ လက်ဝဲက ခံစားချက်များကို သိုဝွက္တတ္သူပီပီ တည်ငြိမ်နေသော်လည်း ယာယာမျက်နှာတွင်တော့ ပျော်ရွှင်မှုများ ပြည့်ဝစွာလွှမ်းမိုးထားသည် ။
သော် ချစ်ရသည့်လူသားနှစ်ယောက်၏ မျက်နှာကို ကြည့်၍မဝနိုင် ။
သော် ယာယာ့လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ မျက်ဝန်းကြည်ကြည်လေးနှင့် ပြန်ကြည့်လာသည် ။ ထိုအချိန်တွင် ယာယာက သော်မထင်မှတ်ထားသော အပြုအမှုတစ်ခုက်ို ပြုလုပ်လိုက်၏ ။
ယာယာသည် ထိုင်နေသည့်နေရာမှ နောက်သို့အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်ပြီးတော့ တေဇနှင့်သော်ကို ထိုင်ကန်တော့လိုက်ခြင်းဖြစ်၏ ။ ယာယာ ထိုသို့ကန်တော့လိုက်တော့ တေဇမျက်နှာမှာ ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ဖြစ်သွားသည် ။ သော်ကတော့ မျက်နှာထား ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်
" ယာယာရေ... ဘာဖြစ်လို့ မမတို့္ကို ကန်တော့ရတာလဲ "
" ကျေးဇူးတင်လို့ပါ မမ ၊ ယာယာ မမန့ဲ ကိုကိုတေဇတို့ကို တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ၊ ယာယာန့ဲကိုကို့ဘက်က ရပ်တည်ပေးလို့ ၊ ယာယာတို့ရ့ဲ အခက်အခဲတွေကို အမြဲကူညီဖြေရှင်းပေးလို့ ...ပြောမပြတတ်အောင် ကျေးဇူးတင်တယ် ၊ တစ်ခုခုပြန်လုပ်ပေးချင်ပေမ့ဲ မမတို့က ပြည့်စုံပြီးသားလေ ၊ ယာယာ့အကူအညီကို မမတို့လိုအပ်ခ့ဲရင်
ပြောရမယ်နော် ၊ ဘာကိစ္စကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ယာယာလုပ်ပေးမယ် "
တေဇက " ရပါတယ္ကြာ "ဟုပြောလိုက်သော်လည်း သော်က ယာယာပခုံးစွန်းလေးကို ညင်သာစွာပုတ်လိုက်ပြီးတော့
" သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတ့ဲ မောင်ငယ်လေး ၊ မမကေလ ယာယာတို့ဆီကနေ ဘာပြန်လိုချင်ပါတယ်ဆိုတ့ဲ စိတ်မရှိဘူး ၊ မမ တတ်နိုင်တာလေး ကူညီပေးလိုက်တယ် ၊ အဲဒီအပေါ်မှာ ယာယာတို့အဆင်ပြေသွားတယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပြီ "
စကားဝိုင်းသည် ခဏတာမ်ွတိတ္ဆိတ္သြား၏ ။ တေဇက ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ကာ
" ယာယာ့အတွက် ကိုကိုတေဇ လက်ဆောင်ဝယ်လာတယ် ၊ အဲဒါကားပေါ်မှာ ကျန်နေခ့ဲလို့... လိုက်ယူအုံး "
" ဟုတ်က့ဲ "
အနားကေန ထွက်သွားသည့် ယာယာ့ကို လက်ဝဲ မျက်စိတစ်ဆုံး လိုက်ကြည့်မိနေသည် ။ အနားမွာ ယာယာမရှိတော့တာန့ဲ တစ္ခုခုဟာသြားသလိုလို ။ ဟိုကောင်တေဇကလဲ လက်ဆောင်ပေးချင်တာများ
သူ့ဘာသာ ကားထဲကသြားယူတာ မဟုတ္ဘူး ။ ယာယာ့ကိုပါ တကူးတကခေါ်သွားရသေးတယ် ။ သူ့လက်ဆောင်က ဘယ်လောက်တောင်များ ကြီးနေလဲမသိဘူး ။
အပေါက်ဝဆီကိုပဲ တမျှော်မျှော်ဖြစ်နေသည့် လက်ဝဲကြောင့် သော် ခပ္တိုးတိုး ရယ်မိသွားသည် ။ သော့်ရယ်သံကြောင့် လက်ဝဲ၏အကြည့်များသည် တံခါးဝဆီမွ သော့်ဆီသို့ ရွေ့လာ၏ ။ လက်ဝဲမျက်နှာသည် မလုံမလဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်လည်း ပေါ်နေသေးသည် ။ လက်ဝဲ နားထင်စပ်ကို လက်ညှိုးနှင့်ကုတ်လျက်
" သော် ရယ်တော့ ကျွန်တော် ရှက်တာပေါ့ "
ထိုစကားကိုပြောသော လက်ဝဲအသံသည် ခပ္တိမ္တိမ္သာ ။
သော် အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်ဖိကိုက်လိုက်ပြီးမှ
" သော့်ဘာသာ ရယ်တာပါကွယ် ၊ မလုံတ့ဲအိုးက အပေါက်ကြီးန့ဲဆိုသလိုပဲ လက်ဝဲဘာသာ အိုးမလုံအုံပွင့်တာပါနော် "
သော့်စကားကြောင့် လက်ဝဲမျက်နှာ ချက်ချင်းရဲတက်လာသည် ။ သူ၏ ယာယာအပေါ်ကို တွယ်တာမှုသည် သိပ်ပြီးသိသာထင်ရှားနေခြင်းသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည် ။ တေဇကလည်းတေဇမို့ ၊ ယခုလည်း သော်ကပါ လက်ဝဲ၏အဖြစ်သည်းမှုကို ရိပ်မိသွားပြီ ။
" သော်ပြောရင်လဲ ခံရမွာပဲဗ်ာ ၊ နဂိုကဆိုရင် ကျွန်တော် ကိုယ့်ဘာသာနေတတ်ပါတယ် ၊ နေမကောင်းဖြစ်ပြီးနောက်မှပဲ ယာယာ့အပေါ်ကို ပိုပိုပြီး တြယ္တာလာတာ ၊ ကျွန်တော် ကေလးသိပ္ဆန္သြားလား...သော် "
သော် လက်နှင့်ခေါင်းကို တပြိုင်တည်းခါလိုက်ကာ
" သော်က စတာပါ လက်ဝဲရ့ဲ ၊ တစ်ယောက်န့ဲတစ်ယောက် ချစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ ၊ သော်တို့ကလဲ အခုလိုပုံစံမျိုးလေးပဲ မြင်ချင်တာ ၊ အခုလိုလေး မြင်ရတာကိုလဲ သိပ်စိတ်ချမ်းသာတယ် ၊ လက်ဝဲက ကေလးဆန္တာ မဟုတ်ပါဘူး ... ယာယာက လူကြီးဆန်လာတာ ၊ ဒီနှစ်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာပဲ ယာယာက အများကြီးရင့်ကျက်လာတယ် ၊ အခုဆ်ိုရင် လူကြီးပေါက်စလေးလိုပဲ ...ချစ်စရာကောင်းချက် "
လက်ဝဲသည် ထောက်ခံဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြ၏ ။ စကားဝိုင်းသည်
ခဏတာမ်ွ တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။ သော်က တစ္ခုခုကို စဉ်းစားမိဟန်ဖြင့်
" လက်ဝဲတို့က မနက်ဖြန်မနက် ကလောသွားမှာမို့လား "
" ဟုတ်တယ် သော် ၊ မနက်အစောသွားမှာ "
" အင်း...လက်ဝဲတို့ ပျော်ဘွယ်ရောက်တာန့ဲ သော် ပေးထားတ့ဲ ဖုန်းနံပါတ်ကို ဆက်လိုက်နော် ၊ လက်ဝဲတို့ကားကို မောင်းပေးမ့ဲကောင်လေးကိုတော့ ကြိုစောင့်ခိုင်းထားပြီးသား ၊ သူပဲ ကေလာအထိ ကားမောင်းပေးလိမ့်မယ် "
" ဟုတ်က့ဲ ...သော် ကျွန်တော် ပျော်ဘွယ်မြို့ထဲရောက်တာန့ဲ ဆက်လိုက်ပါမယ် "
သော်ဆ်ိုသည့် အမျိုးသမီးလေးမှာ လက်ဝဲတို့မိသားစုအတွက်ဖြင့် ဆုလာဘ်တစ်ပါးဟုပင် ပြောရမည် ။ လက်ဝဲ ဘဝတွင် မေမေပြီးလျှင် သော်သော်နေခဆိုသည့် အမျိုးသမီးလေးကို လေးစားဆုံးပင် ။ ထိုအမျိုးသမီးလေး၏ ကျေးဇူးတရားများကိုလည်း ဘယ်သောအခါမှ မေ့မည်မဟုတ် ။
ယခုခရီးစဉ်တွင်လည်း သော်၏ စီစဉ်ပေးမှု အမ်ားသား ။ လက်ဝဲတို့ ပထမစီစဉ်ထားတာက ရန္ကုန္ကေနဟဲဟိုးကို လေယာဉ်စီး ၊ အဲဒီကေနမွ ကလောကိုကားန့ဲ ဆက်သွားဖို့ ။ တောင်ပေါ်လမ်းဆိုတော့ ယာယာ့ကိုလဲ မမောင်းစေချင်ဘူးလေ ။ လက်ဝဲကျတော့လဲ မေမေတို့က ကားမမောင်းရဘူးတ့ဲ ။ ဒါကေတာ့ လူကြီးတွေ အစီအစဉ်ပေါ့ ။ ယာယာကကျတော့ ကိုယ့်ကားန့ဲကိုယ်သွားချင်တယ်လို့ အဆိုပြုတာ ။ အမှတ်တရဖြစ်အောင်တ့ဲ ။ မေမေတို့က တောင်ပေါ်လမ်းမို့ စိတ်မချဘူးလို့ ပြောတ့ဲအခါ သူ့ဆန္ဒကို သော့်ကို သွားပြောပါရော ။
သော်က ယာယာ့ဆန္ဒလဲပြည့် ၊ လူကြီးတွေလဲ စိတ်မပူရအောင် သူ့ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ကို ပျော်ဘွယ်မြို့ကိုဆင်းပြီး ကြိုခိုင်းမယ်လို့ ဆိုတယ် ။
" ကျေးဇူးပါ သော် "
အဆက်အစပ်မရှိပြောလိုက်သည့် လက်ဝဲစကားကြောင့် သော် ကြောင်သွားရသည် ။
" ဘာအတွက်လဲ လက်ဝဲ "
" အရာရာအတွက်ပါ သော် ၊ နောင်သံသရာမှာများ ပြန်ဆုံဖြစ်ရင် သော့်ကို ကျွန်တော့်ရ့ဲ အေမ ဒါမှမဟုတ် အစ်မအရင်း ဖြစ်စေချင်တယ် "
သော့်မျက်ဝန်းအိမ်တွင် မျက်ရည်စများဝေ့သီလာသည် ။ သော် ထိုမျက်ရည်စများ မျက်ရည်အဖြစ်ပြောင်းမသွားအောင် အပေါ်မျက်နှာကြက်ကို မော့ကြည့်ပြီးတော့မှ လက်ဝဲကို အပြုံးမျက်နှာလေးနှင့်ကြည့်လိုက်၏ ။
" သော် ဝမ်းပန်းတသာန့ဲ လက်ခံပါတယ် လက်ဝဲရယ် "
*******
ကားနောက်ခန်းထဲမှ စက္ကူ အိတ်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုကိုယူ၍ ယာယာ့လက်ထဲသို့ တေဇထည့်ပေးသည် ။ ယာယာ သူ့လက်ထဲမှ စက္ကူ အိတ်နှင့် တေဇကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်ပြီးတော့
" ဒီအိတ္က ဘာလဲဟင် ကိုကိုတေဇ "
ယာယာ၏အမေးစကားကိုမဖြေခင် တေဇ ရယ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းလိုက်ကာ
" ယာယာန့ဲ လက်ဝဲအတွက် မရှိမဖြစ်လိုတ့ဲပစ္စည်းတွေလေ ၊ အခုတော့ မကြည့်န့ဲအုံး ၊ ညကျမှကြည့်နော် ၊ နောက်ပြီးတော့ လက်ဝဲမမြင်စေန့ဲ ၊ မဟုတ်ရင် အဲဒီကောင်က ကိုကိုတေဇကို ပွစိပွစိပြောနေမှာ"
ပုတ်သင်ညိုက့ဲသို့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြသည့် ယာယာ ။ လက်ထဲမှ စက္ကူ အိတ်ကိုလည်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသေး၏ ။
ထိုစက္ကူ အိတ်ကိုတွေ့လျှင် ဖြစ်သွားမည့် လက်ဝဲ၏ပုံစံအနေအထားကို တေဇ စိတ်ကူးထဲမြင်ယောင်ပြီး တခွိခွိနှင့် အတောမသတ်ရယ်မိတော့သည် ။ တေဇ၏ ပုံစံကြောင့် ယာယာစိတ်ထဲ သံသယများဝင်လာ၏ ။ ကိုကိုတေဇက ဘာဖြစ်လို့အခုလိုမျိုး ရယ်နေရတာလဲ ။ ယာယာ သူ့လက်ထဲရှိ စက္ကူ အိတ္ကို ခပ်သာသာ ခါကြည့်လိုက်ပြီး
" ကိုကိုတေဇ ဒီစက္ကူ အိတ်ထဲမှာ ဘာတွေပါတာလဲ "
အားပါးတရရယ်လိုက်ခြင်းကြောင့် မျက်လုံးထောင့်စွန်းတွင် စိုစွတ်လာသောမျက်ရည်စများကို တေဇ လက်နှင့်သုတ်လိုက်ကာ
" မကောင်းတ့ဲပစ္စည်းမဟုတ်ပါဘူး ယာယာရ့ဲ ၊ ဘာမှမစိုးရိမ်န့ဲနော်
၊ ကိုကိုတေဇက ယာယာတို့အတွက် အသုံးဝင်မ့ဲပစ္စည်းတွေကို သေချာလေးရွေးပေးထားတာ... သိလား "
ယာယာ ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်သည် ။ ကိုကိုတေဇဆိုတာက သူတို့ကို ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်မ့ဲသူမှ မဟုတ်တာလေ ။ ဘာပစ္စည်းတွေလဲဆိုတာကိုတော့ သိချင်မိသား ။ ကိုကို့အလစ်ကျမှ ဖွင့်ကြည့်ရမယ် ။
ရေချိုးခန်းရှေ့ အတောင့်သားရပ်နေသည့် ယာယာ ။ ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ ရေကျသံကြားလိုက်သည်နှင့် ကုတင်ရှိရာဆီသို့ သုတ်ခနဲပြေးပြီး ကုတင်အောက်တွင်ထားထားသည့် စက္ကူ အိတ္ကို ဆွဲထုတ်လိုက်၏ ။ စက္ကူ အိတ်တွင်ကပ်ထားသည့် တိပ်အဝါစလေးများကိုလည်း
ဖယ်ရသေးသည် ။ နောက်ကျောမလုံစွာဖြင့် ရေချိုးခန်းရှိရာသို့ တစ်ခါတစ်ခါလှည့်ကြည့်ရသေး၏ ။
စက္ကူ အိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းများကိုမြင်သည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ပူထူသွားရသည် ။ အမျိုးအစားစုံလင်လှသည့်ကွန်ဒုံးများ ၊ေခ်ာဆီငါးဘူး ၊ ဆေးကတ်များနှင့်လိမ်းဆေးအချို့ကြောင့် နှလုံးခုန်နှုန်းများ အဆမတန်မြန်ဆန်လာရ၏ ။ ထိုအချိန်မှာ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် စက္ကူ အိတ္ကို ကုတင်အောက်ဆီသို့ ခပ်မြန်မြန်ပစ်ထည့်လိုက်ရသည် ။
လက်ဝဲသည် ကုတင်ဘေးနားမှာ ငြိမ်သက်စွာရပ်နေသော ယာယာကို
" ယာယာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
ခေါင်းကိုသာခါပြသည် ။ လက်ဝဲ ယာယာအနားသို့လျှောက်သွားပြီး ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မလုံမလဲဟန်ဖြင့်ပြန်ကြည့်လာလေ၏ ။ ဒီကောင်လေး ဘာဖြစ်နေတာပါလိမ့် ။ ခုနတုန်းကတောင် ရယ်ရယ်မောမောရှိနေသေးတာလေ ။ အခုတော့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလဲ နီရဲလို့ ။ လက်ဝဲ ယာယာပခုံးကို ကိုင်လိုက်သည့်အခါ ယာယာ့ခန္ဓာကိုယ်က တစ္ခ်က္တုန္သြား၏ ။ ခက်တော့ခက်နေပြီ ။ ဒီကောင်လေး သူ့ကိုများကြောက်နေတာလား ။
" ယာယာ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လိုက်အုံး "
ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ရေချိုးခန်းဆီသို့ အပြေးအလွှားထွက်သွားသည့် ယာယာ ။ ချော်လဲမလိုပင်ဖြစ်သွားသေး၏ ။ လက်ဝဲ ယာယာ၏ပုံစံလေးကြောင့် ပြုံးပင်ပြုံးမိသွားသည် ။ ယာယာကေတာ့ အခုထိကို ကလေးလေးလို ဖြစ်နေတုန်း ။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မျက်နှာသစ်ပြီး ခပ်မြန်မြန်သွားတိုက်လိုက်သည် ။ ကိုကို့မျက်နှာနှင့် စက္ကူ အိတ်ထဲမှပစ္စည်းများကို မြင်ယောင်ကြည့်သည့်အခါ ရင်အစုံက တသိမ့်သိမ့်တုန်၏ ။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုသွားနှင့်ဖိကိုက်ပြီး တခိခိလည်း ရယ်မိသေးသည် ။ မင်္ဂလာဦးညဆ်ိုတော့လဲ မင်္ဂလာဦးညကို ချစ်ရတ့ဲ ကိုကိုန့ဲအတူတူပေါ့...။
ရေခိ်ျုးခန်းထဲမှအထွက် ယာယာမျက်ခုံးအစုံသည် အလိုမကျမှုကြောင့် တွန့်ကွေးသွားရသည် ။ ကိုကိုက ညအိပ်ဝတ်စုံကိုလဲထားပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာပင် လဲအိပ်နေပြီ ။ ဘာလဲ ကိုကိုက ဘာမွမဘာဘဲ အိပ်တော့မှာလား ။ မဖြစ်နိုင်တာ ။ မဖြစ်နိုင်တာ ။ အနည်းငယ်ကျန်သော
မျှော်လင့်ချက်လေးဖြင့်
" ကိုကိုက အိပ်တော့မှာလား "
" အင်းလေ... အိပ်တော့မှာလေ ၊ ယာယာ မီးပိတ်လိုက်အုံးနော် "
ယာယာ ခြေတစ်ချက်ဆောင့်လိုက်ကာ အခန်းမီးကိုပိတ်လိုက်၏ ။
ညအိပ်မီးကိုဖွင့်လိုက်၍ ပြာလ့ဲလ့ဲမီးရောင်လေးသည် အခန်းတွင်းဖြန့်ကျက်သွားသည် ။ လက်ဝဲ မတ်တတ်ရပ်နေဆဲဖြစ်သော ယာယာကိုကြည့်၍
" ယာယာ ဒီညစောစောအိပ်ရအောင်နော် ၊ မနက်စောစောထရမှာဆိုတော့ အိပ်ရေးဝမှဖြစ်မှာလေ ၊ အိပ်ရေးမဝရင် ယာယာ ကားမောင်းလို့အဆင်ပြေမှာ မဟုတ္ဘူး ၊ ကိုကိုတို့စောစောအိပ်ကြမယ်နော် "
သွားပြီ ။ သွားပြီ ။ ခဲလေသမျှ သဲရေကျပြီ ။ ကိုကိုက တကယ္ကို အိပ်တော့မ့ဲပုံ ။ ခြေရင်းရှိစောင်ကိုပင်ယူပြီးတော့ ခြုံနေပြီဆိုတော့ ဘာဆိုဘာမွ မဘာရတော့ဘူးပေါ့ ။
ဒီညေတာ့ ထားလိုက်တော့မယ် ။ ကလောရောက်ရင်တော့ ကိုကို ယာယာလက္က ပြေးမလွတ်စေရဘူး...ကြည့်နေ ။ ကိုကိုတေဇ ပေးထားတ့ဲပစ္စည်းတွေကို ကလောမြို့မှာပဲ ကုန်အောင်သုံးပစ်ခ့ဲမယ်...ဟင်း...ဟင်း...။