As each has received a gift, use it to serve one another, as good stewards of God's varied grace
~1 Peter 4:10
~*~
Ika-Pitong Kabanata
HUMANDA ka talaga sa akin Webster. Ipapatikim ko sa iyo ang pagkatalo. Ito ang paulit ulit na sinasabi ko sa aking isipan habang nagluluto ako.
Balak ko siyang barahin sa sinabi niya kanina, ngunit sumingit sa amin si Ms. Leigh at inumpisahan na niya ang cook off. Kaya naman ay hindi na ako nakaganti sa kaniya.
Ang hilig niyang pakuluin ang aking dugo. Nayayabangan talaga ako sa kaniyang ugali. Ilang linggo pa lamang siya rito pero grabe na ang pagka-competitive niya. Nakikipagsabayan na siya sa amin. Hindi siya kagaya ng ibang transferee na nakikibagay at nagoobserba muna sa paligid.
"Last five minutes," Ms. Leigh said to both of us.
Halos maging si The Flash ako nang marinig ko ang mga katagang ito. Halos hindi pa luto ang sauce ng pasta ko at wala pang plating ang ginawa kong dessert. Lagot na.
Hindi ko napaghandaan ang ganitong sitwasyon. Akala ko ay kakayanin ko ng isa't kalahating oras ang pagluluto, hindi pala. I should choose much easier dish!
Hindi lang naman kasi pang-isang tao ang niluto namin, kung hindi pang buong section. Ms. Leigh challenges us to do this even though the portion and size in the actual cooking contest are not like this.
Just like Ms. Leigh said last time, we need to cook one pasta dish and a dessert. I'm cooking a specialty of mine, alfredo pasta with mushrooms. I learned to cook it when I was eleven years old by only watching YouTube videos.
While in the dessert, I'm trying to recreate my family's favorite delicacy which is apple cream puff. It is a pastry with an apple filling and ice cream on top. I just tried cooking this last night and it turns out good.
Wala na akong nagawa kung hindi ang madaliin ang lahat. Napatingin ako sa gawi ni Webster, mukhang nakukulangan din siya sa oras, ngunit hindi siya gaanong kagahol. Nakita kong nagpe-plating na siya.
I need to rush things! Ang bagal ko kasing kumilos kanina. Puno pa ako ng sama ng loob nang mag-umpisang magluto dahil pinakulo ni Webster ang aking dugo.
Naalala ko na naman ang kayabangan niya, ngunit agad ko kaagad itong inalis sa aking isipan. Kailangan ko munang mag-focus sa ginagawa ko dahil kakaunti na lamang ang natitirang oras.
Good thing, I was able to activate the Flash Power to ready my dish. Natapos ko ang plating at pagluluto ng sakto sa oras na ibinigay sa amin ni Ms. Leigh. Hindi ko nga alam kung paano ko iyon nagawa.
Pinapunta na kami ni Ms. Leigh sa gitna at ipinalagay niya ang aming mga putahe. Ang aming mga kaklase ay takam na takam na sa kanilang nakikita. Halatang gusto na nilang sungaban ang aming mga niluto.
"Your specialties smell so delicious. We are excited to try it," Ms. Leigh commented.
Naglakad siya papunta sa gawi ni Webster. Siya ang unang magpepresenta ng kaniyang mga niluto.
"Webster, can you introduce your pasta and dessert for us?"
"This is my own version of cheeseburger pasta skillet. I called this dis as Pasta Skillet del Burger Con Queso. For my dessert, I made a classic orange tart," he plainly presented.
'Yun na 'yun? Wala man lang mabubulaklak na mga salita? Nag-expect ako sa totoo lang ng bongga kung paano niya ide-describe ang kaniyang niluto.
Webster removes the lid of his pasta dish. The cheesiness of the food is the one that grabs my attention. It looks so tasty, to be honest. There are also little crumbs of mean around and I guess that's the burger patty.
His plating is so simple. There's just spring onion on the top of the dish and more cheese. I badly want to taste it, but I pretend that I didn't care at all about his food. Mahirap na, baka mamaya inisin niya akong naglalaway sa niluto niya.
"The name of your dish sounds and looks good," Ms. Leigh said and took a bite of the pasta. "And it also tastes good— I mean delicious. That's the exact word to describe your dish."
Biglang kumabog ang aking dibdib dahil dito. Dapat pala ako ang nauna upang hindi ganito ang kabang aking nararamdaman. Grabe naman kasing makapuri si Ms. Leigh, parang ramdam ko na talo na kaagad ako.
"The cheesiness of the cheese is in there and the meat is also well cooked and tender. Your pasta noodles were al dente. I love it!" She also said with joy.
I look at Webster. His lips widened to form a smile and because of this, his white teeth shows and sparkles. He's liking what Ms. Leigh commented.
Lalaki na naman ang ulo niya at kayabangan panigurado. May ipagyayabang naman kasi siya eh.
"Let me try the dessert..." Ms. Leigh uttered.
Binuksan na rin ni Webster ang takip naman ng kaniyang orange tart. Tumambad kaagad ang kahel na kulay nito at gaya ng kaniyang pasta, nakakatakam din ito sa plating pa lang.
His orange tart dessert is so indulging. When Ms. Leigh take a slice of it, I heard the crunching of the crust and I saw the creaminess of the filling.
I really can't deny that Webster is an expert in terms of cooking. Mayroon pala talaga siyang ibubuga. Ninenerbyos talaga ako para sa sarili ko ngayon.
"Webster," Ms. Leigh called him and he give our adviser a gaze. "What sorcery did you use? I literally forgot my name because of your dish."
Napatawa ang aming mga kaklase sa sinabi ni Ms. Leigh. Gasgas na gasgas na ang linyang kaniyang binitawan kaya sila natawa. Samantalang ako, imbes na makisama sa kanila, mas kinabahan pa ako.
Bumilis lalo ang kabog ng aking dibdib. Hindi na ako mapakali sa aking kinatatayuan. Para ngang maiihi na amo dahil sa kaba.
Grabe naman kasing makapag-compliment si Ms. Leigh. Baka mamaya ay maubusan na siya ng sasabihin sa akin.
Nang matapos niyang i-judge ang putahe ni Webster, hindi na nag-aksaya ng oras si Ms. Leigh at dumako na siya sa akin. Ngumiti ako sa kaniya kahit deep inside ay kinakabahan na ako.
"How about you, Coast? What are your specialties?" She asked.
Huminga muna ako ng malalim upang medyo mawala ang aking kaba. Pagkaraan nito at itinaas ko na ang takip ng aking pasta dish.
"This is Pasta Alfredo ala Coast. It's a delicacy of mine that made with love," I simply said and paused for a while. "While my dessert is Apple Ice Cream Puff. It was inspired by my all-time favorite dessert."
Hindi na rin ako nag-effort na ipaliwanag ang dish ko. Ginaya ko na lang si Webster para it's a tie.
Kinuha ni Ms. Leigh ang kaniyang tinidor at tumikim kaagad ng aking luto. Nang isubo na niya ang pasta, pinagmasdan ko lamang ang kaniyang reaksiyon.
Sa bawat panguya niya, lalong bumibilis ang tibok ng aking puso. Ramdam ko rin ang namumutil na pawis sa aking noo. Kung gaano kabilis ang pangyayari sa pagtikim niya sa putahe ni Webster, parang nag-slowmo naman ang mundo pagdating sa akin.
Nang malunok na niya, agad niyang iniangat ang tingin sa akin. Inihanda ko na ang aking tainga sa kaniyang magiging kumento.
"Coast, your dish is delicious, but there's something that is missing," Ms. Leigh said with a serious tone.
Nanlambot ang aking mga tuhod sa aking narinig. This is not good. Nag-iba ang awra niya. Kung kanina ay natutuwa siya sa luto ni Webster, ngayon ay hindi ko mawari ang kaniyang reaksiyon.
"I'm just kidding. Kanina ko pa kasi nahahalata na sobra ang kaba mo."
Geez! Muntik ko nang mabatukan si Ms. Leigh sa biro niyang iyon. Kung hindi ko lang naalalang adviser ko siya, nagawa ko na ito. She gave me a mini heart attack!
Halata ba talaga sa mukha ko ang kaba? Kasi naman eh, sino bang hindi nenerbyosin sa sitwasyon ko ngayon?
"I want to repeat my comment earlier to Webster. Just like his pasta, yours are also al dente, but your cream is indulging. I'm tasting different flavors that I'm not familiar with, but for me, it was good!"
Pumalakpak ang aking tainga dahil sa akin narinig. Bawing bawi naman si Ms. Leigh sa sinabi niyang ito sa akin. Sumunod niyang tinikman ang aking apple ice cream puff.
"For your dessert, no comment. Nakalimutan ko na ang buong pagkatao ko dahil sa mga niluto ninyo," sabi niya nang may malapad na ngiti sa kaniyang labi.
Pagkatapos niyang tumikim at magkumento sa aming mga luto, inutusan naman niya kami ni Webster na ipamahagi na sa aming mga kaklase ang aming mga putahe. Sila naman ang huhusga rito.
"Mukhang mahihirapan kami sa inyong dalawa na mamili. Binusog n'yo nga ang tiyan namin at binuhay ang taste buds, pero papasakitin n'yo naman ang ulo naming lahat," saad ni Ms. Leigh habang namimigay kami.
Napasulyap ako kay Webster at nakita ko siyang napailing. Mukhang hindi niya inaasahan ang resultang ito. Ano ang akala niya sa akin? Madaling talunin? Kung competitive din siya, mas competitive ako sa kaniya.
~*~
HINDI ako mapakali sa aking kinauupuan, kaya naman ay naglakad lakad muna ako sa aming silid. Matapos kasi naming maipamigay ni Webster ang aming mga putahe, pinabalik kami ni Ms. Leigh sa classroom ni Webster.
Naiwan siya at ang aming mga kaklase sa kitchen. Magbobotohan daw sila kung sino ang panalo sa aming dalawa. Para raw intense, pinaalis nila kami roon. Kaya nandito kami ni Webster sa classroom at binabaliw na ako ng katahimikan.
Naglakad lakad ako paikot sa apat na sulok ng silid. Hindi talaga ako mapakali at kinakabahan ako sa magiging resulta. Parang gusto ko na lang i-fast forward ang oras upang matapos na ang aking kabang nararamdaman.
"Could you please stop walking around? Ako ang nahihilo sa pinaggagagawa mo," sambit ni Webster na aking kinabigla.
"Edi huwag mo akong panuorin o pumikit ka!" I hissed.
"I'm not adjusting for you," pambabara naman niya.
"Lalo naman ak—" naputol ang aking sasabihin nang biglang tumunog ang phone ko.
Inirapan ko muna si Webster at kinuha ang aking cellphone sa bulsa. Tumambad kaagad ang pangalan ni Mom at tumatawag siya. This is odd. Anong nakain niya?
Alam naman niya na nasa klase ako kaya bakit siya napatawag? Geez. Hindi maganda ang kutob ko rito. Lumabas muna ako ng classroom upang sagutin ito. Mahirap na ay baka marinig pa ni Webster ang usapan namin at makasagap pa siya ng chismis tungkol sa buhay ko.
"Hello, Mom?" Bungad ko.
[I'm getting straight to the point why I call you because I still have a business meeting later.]
"W—Why you call?" I begin to stutter.
[I want you to be honest in your answer. I call because I found out that your join a cooking contest without my permission. Why would you do that? I already said to you that you should focus on your study first.]
Geez. How on earth does she knew this?! I never call nor message her about this cooking contest. Alam ko kasing magagalit siya sa akin kapag nalaman niya ito. So, I decided to keep it a secret.
"Saan mo naman po 'yan nalaman?" tanong ko ng painosente at kunwari at wala akong alam sa kaniyang sinasabi.
[To your Ate Kisse. Don't ask that much, just answer my question.]
"Ma'am, I'm in class," palusot ko at pilit kong iniiwasan ang kaniyang tanong.
Mukhang nadulas si Ate Kisse kay Mom. Hindi ko kasi siya na-inform na huwag sabihin sa aking ina ang tungkol dito. Ako rin ang may kasalanan.
[You are in class? So, why did you answer my call but cannot answer my question?]
"Kasi..." I paused because I don't know what to say next!
[Kasi nasa cook off ka ngayon, right? Alam ko ang totoo at tantanan mo na iyan, Coast. Sinasabi ko sa iyo, kung hindi ka titigil, ako ang kakausap sa adviser mo upang hindi ka makasali riyan.] Mayroong pagbabanta niyang saad.
Ito na nga ba ang sinasabi ko eh! Dapat naghanda na pala ako ng script para rito. Ayan tuloy, wala na akong lusot sa aking ina.
"Mom! Please don't do that," pagmamakaawa ko.
Ang hilig niyang pakialamanan ang ginagawa ko. Alam ko naman sa sarili ko na kaya ko kaya ako sumasali sa mga ganito eh. Si Mom lang talaga ang may ayaw.
[Just focus on your acads, not on extracurricular activities. Wala ka namang mapapala riyan. I know your grading system and you will not fool me.]
"I don't want to!" Bwelta ko.
She's using that card again to me! Hindi pa rin siya maka-move on sa nangyari noong junior high school ako. I hate this!
Mahilig talaga akong sumali sa mga contest for my extracurricular activities. Cooking, journalism, dancing, name it. Baka kaya ko, sinasalihan ko. Kaso lang nakaapekto ito sa grades ko.
I'm getting incentives in a particular subject, but not all. For example, if I join a dance competition, my MAPEH teacher will give me plus points, but in that subject only.
Lahat ng na-missed kong quizzes, activities, and projects in other subjects while practicing, kailangan kong habulin iyon. Excuse lang ako sa klase, pero hindi exempted sa mga gawain.
Nagkaproblema ako roon dahil ang dami kong kulang na activities sa Math and Science. In result, bumaba ang grades ko sa finals at naging pangatlo lang ako sa overall ranking. Plus, sipsip si Abeetha noon kaya naungusan niya ako.
Abeetha, Nash, and I were the three who were always fighting on the academic ranking when we were in junior high. Kaso lang, napagiwanan nila akong dalawa.
[Don't be hard-headed, Asterisk Colene. Do what I want or I will pull you out in that school?]
I can feel her madness now. Hindi na ito maganda. Kapag galit na kasi si Mom, isa lang ang ibig sabihin nito. Tototohanin niya ang lahat ng kaniyang binibitawang salita.
I don't want to quit in this cooking contest because Webster will think that I'm a coward. But I also don't want to be pulled out of school! Geez. I'm stuck again in a situation that I don't want to be in.
Nag-isip isip muna ako bago sumagot kay Mom. Ginigipit na naman niya ako. She always commanding me to follow what she wants!
[Asterisk Colene! Mangako kang titigil ka na sa kalokohan mo na 'yan!]
Napabuntong hininga ako. "F---Fine..." halos pabulong kong sambit. Kahit labag ito sa aking kalooban, wala na akong magagawa.
Nakakainis! Hindi ko magawa ang gusto ko dahil hinahadlangan niya ako palagi. Si Mom na lang ang nasusunod sa buhay ko.
Kahit madalas silang wala sa tabi ko, feeling ko nakakulong pa rin ako sa kanilang mga bisig. Minsan, nasasakal na nga ako sa kanilang kahigpitan sa akin.
Don't get me wrong. It's fine for me that they will correct me on my wrong doings, but hindi ito ang nangyayari eh. They are stopping me to do my passion and reach my dreams.
[Good. Acads lang ang pagtuunan mo ng pansin. Ayokong pumangalawa o pumangatlo ka na naman ngayong senior high. You already disappoint us on your junior year because of that extracurricular activities.]
Napairap na lamang ako. Nais ko nang ibaba ang tawag dahil binabalik na naman niya ang nakaraan. Oo na, na-disappoint ko na sila noon, pero hindi naman niya kailangang ipamukha sa akin.
Nang nangyari ito, hindi na siya tumigil na isumbat sa akin na binigo ko sila. I'm trying them to be proud, but I think it doesn't enough. Lagi na lang silang nakakahanap ng butas na isusumbat sa akin.
[Also, I heard that you are still in your dance troupe. Hindi ba at sinabi ko sa iyo na tumiwalag ka na sa grupong iyan?!]
"But Mom---" she cut my words.
[If that dance troupe will affect your grades again, I will be the one that goes to your school and pull you out in that group.]
Geez! Why she keeps meddling with my life? Kahit minsan ba ay hindi niya ako hahayaan na gawin ang gusto ko?
"Mom... I promise that I will not fail this time. J—Just let me do what I want. Hindi na nga ako sasali sa cooking contest, pati ba naman sa pagsasayaw... pipigilan mo ako?" I startled.
Napasinghan siya dahil sa aking sinagot. Sinabi ko lang naman ang saloobin ko dahil hindi ko na kaya.
[Bahala ka nga. I already warned you and please don't disappoint us this time. We have high expectations in you. Gayahin mo ang kuya mo na top of the class palagi.]
I was about to answer her, but I heard a beep on the line. Mom already hung up the phone and I think she's pissed off.
Napaupo na lang ako sa sahig ng hallway. Sana pala ay hindi ko na lang sinagot ang tawag na ito. Kung ako man ang manalo sa cook off ngayon, wala na ako magagawa kung hindi ang mag-backout.
I want to release my frustrations, but something is stopping me to do that. Nais ko ring suwayin si Mom, pero natatakot ako sa maaari niyang gawin. Seryoso siya sa kaniyang mga salita.
Gusto ko na lang maging kulangot dahil sa mga kaganapan.
Balak ko ring mag-drama ngayon dahil sa pag-uusap namin, ngunit naalala kong nasa school pala ako. Kaya naman ni-resched ko na ang pagdadrama ko mamayang gabi. Nang medyo naproseso ko na ang lahat, tumayo na ako sa aking pagkakalumpasay.
Ayokong abutan ako ng mga estudyante na ganito ang aking itsura. Baka kung ano pa ang isipin nila sa akin. Nang saktong pagtayo ko, bigla namang tumunog ang aking cellphone.
Akala ko ay si Mom na naman ang tumatawag, hindi pala. It's Jejomar. Himala, nagparamdam din ang lalaking ito after 9482942 years.
Nagdalawang isip pa ako kung sasagutin ko ba ang tawag niya o hindi. Pero sa huli, sinagot ko rin ito. Baka naman gusto na niyang ayusin ang gusot naming dalawa.
[Let's talk] he said seriously.
Biglang nanlambot ang aking tuhod sa aking narinig. Hindi maganda ang kutob ko sa let's talk niya. Ang dami kong nababasa sa Wattpad na ganito ang linyahan. Charr.
Nagagawa ko pa rin magbiro sa oras na 'to. Akala mo hindi na-stress sa nanay niya kanina.
"Why?" I asked.
[I want to talk about us...]
~*~
Read. Vote. Comment. Lovelots!