"I love you, Daph." Bulong ni Clyde sa akin habang nakahiga ako sa sofa.
Medyo pagod ako ngayong araw dahil sa dami ng ginawa ko sa resto. Nagplaplano kasi kami ni Clyde na mag dagdag ng mga street foods sa menu ng resto. Sa tingin ko'y magandang ideya 'yon dahil isa rin naman iyon sa mga kinahihiligan ng mga pinoy.
Sinundo ako ni Clyde kanina dahil balak naming icelebrate ang birthday ni Bella kahit wala na siya. Nakaidlip lang ako ng sandali dahil ang sabi niya'y kukuhain niya lang sa baba ang inorder niyang cakes. Hindi ko alam na nakaidlip pala ako sa kakaantay sa kaniya pero nagising naman ako kaagad nang marinig kong bumakas ang pinto at pumasok siya. Sinadya ko lang talaga na hindi muna bumangon dahil gusto ko munang ipahinga ang utak ko.
I didn't expect him to whisper me something so I didn't help myself but to smile.
"Gising ka pala." Gulat niyang sabi.
Tumawa ako sa reaksyon niya. "I love you too, Clyde."
He smirked as I let myself sit on the couch. Dahan dahan din siyang umupo ro'n at niyakap ako.
I closed my eyes as I felt his skin. It feels so relaxing. After a lot of years, now is the day that I felt being home again.
Sa tagal ng panahon, akala ko'y nakalimutan ko na ang pakiramdam na ito, pero hindi. Natutulog lang pala sila sa loob ko at nagaantay na gisingin muli.
"Nandiyan na ba 'yong cake?" Tanong ko sa kaniya pagkalipas ng ilang minuto.
Nakatingin lang ako sa ceiling ng condo ni Clyde at dinadama ang yakap naming dalawa.
"Yes. I also run in the mall to print some tarpholin of Bella."
My eyes widened. Agad akong tumingin sa kaniya. "Did you, what?" Pag uli ko sa kaniya kahit narinig ko naman na iyon. "Hindi naman na kailangan, Clyde."
But it really touched me. Hindi kasama sa plano namin na gumawa ng gano'n pero ngayong naisip niya iyon, hindi ko maiwasang hindi maiyak.
Pag dating talaga sa mga pusang alaga ko, I can't help myself be emotional. Tinuturing ko na rin silang anak kaya kahit ang simpleng pagpapagawa ni Clyde ng tarpholin ni Bella, naiiyak ako.
"Why?" Nagaalala niyang tanong nang pilitin kong 'wag palabasin ang luha ko pero tinraydor pa rin ako.
Mabilis kong pinunasan ang mga iyon at niyakap siya. "Thank you."
He chuckled. "So emotional, of you."
I didn't help but to chuckled also.
Ilang minuto kaming nag ayos ni Clyde para sa gagawin naming celebration para sa birthday ni Bella. Hindi ko alam na naparami pala ang mga iyon kaya naman nagaalala ako kung paano namin iyon mauubos. Nag dala kasi ako ng nga pag kain galing sa resto tapos hindi ko alam na may mga binili rin pala si Clyde.
Dalawa lang kaming nag ayos ng buong condo ni Clyde. Medyo hindi bumagay ang mga dikorasyon namin na pink dahil sa itim at puting theme ng unit niya. Malaki ang unit na ito. Ibang iba sa mga condo na tinutuluyan ko. Pero, hindi na ako nag taka. Ikaw ba naman, CEO? siyempre mas gugustuhin mo na ang malaki 'no.
Matagal na raw si Clyde na tumitira rito. Noon pa man ay kaniya na 'to pero hindi niya ginugustong tumira dahil gusto niyang sa bahay pa rin nila kahit na wala naman do'n ang mga magulang niya. Pero ngayong siya na ang namamahala sa kumpaniya nila, mas ginugusto nalang niya na mapagisa at tahimik dahil marami siyang mga binabasa at isinasaayos.
"pero punta ng punta sa resto noon para ro'n gumawa ng mga kailangan niyang gawin," bulong ko sa sarili noong ikwento sa akin iyon ni Clyde.
Hindi nag tagal ang pag aayos namin, nailapag na namin ang lahat ng mga pagkain sa mahabang mesa. Medyo nakakalula ang haba no'n at punong puno pa ng pagkain dahil dalawa lang kami.
"Naparami ata ang mga pagkain, Clyde," sabi ko sa kaniya habang isinasaayos pa ang ibang nasa mesa.
He smirked. Kinuha niya si Rocky sa sahig at kinarga iyon. "Mauubos 'yan."
I can sense the confidence on his voice. Para bang sigurado siya sa mga sinasabi niya.
"How did you kn—" amba kong tanong sa kaniya ng biglang mapatigil ako dahil umalis siya sa harap ko at pumunta sa pinto kung saan may kumakatok.
May bisita ba kaming inaasahan?
Pag bukas palang ng pinto, rinig ko na ang ingay. They are all laughing and mocking with each other.
"Alam mo naman 'yon si Daphne. Marupok talaga 'yon."
"Oo naman. Hindi na nga ako nagulat, e."
"Grabe kayo kay Daphne, ah. Itong si Clyde ang lumadi riyan."
Iba't ibang mga boses ang narinig ko. Pamilyar ang mga boses nila pero hinayaan ko munang makalakad sila at makita ko ang mga mukha nila.
At gaya ng inaasahan, tama ng ako.
They are my friends.
I saw how the smile on Louisa's lips widened when she saw me pero may halong pagbabanta sa mga iyon.
Andito rin si Mitch, Anthony, Miguel, at Nate. Si Waylon lang ang hindi ko nakita pero hindi na ako nakapag tanong pa dahil tuluyan na silang nakalapit sa lamesa.
"Ilang months na pala kayong naglalandian, wala ka man lang chika sa amin?" Hampas ni Louisa sa braso ko.
Gano'n din ang mukhang nakita ko kay Mitch nang makalapit siya. "Sumasaya ka ng hindi namin nalalaman, ah."
"Tigilan niyo muna si Daphne! Kumain muna tayo!" Sigaw naman ni Anthony.
Nag tawanan kami dahil do'n. "Patay gutom ka talaga. Wala kang pakealam sa kaibigan natin para lang makakain!" Asar ni Louisa
"Hoy grabe ka sa akin. May pakealam ako! Sabi ko nga tigilan niyo siya dahil alam kong mga chismosa kayo!"
As if namang makikinig itong si Louisa at Mitch na tigilan ako. Pag karating pa nga lang nila ay hindi na pumayag na wala akong masabi sa kanila. Kahit 'yong detalye lang daw kung paano naging kami uli ni Clyde at paano ko napatalsik si Drixy.
I am rolling my eyes all the time. I don't know why Clyde ended up inviting them here. Akala ko talaga'y kaming dalawa lang ang magcecelebrate.
Napatingin ako sa grupo nila Clyde. Magkakasama silang tatlo at nagtatawanan. Medyo may mga inis na reaksyon si Clyde pero alam kong parte talaga iyon ng pagkakaibigan nila lalo na kapag ang dalawa ang kasama.
Just like Clyde, Nate and Miguel really changed a lot. Hindi gaya noon na mukha silang mga pilyo dahil sa kakulitan nila, mukha na silang mga seryosong tao ngayon. Pero 'mukha' lang dahil mukhang wala naman talagang nag bago sa kakulitan nila.
"Hi Nate, Miguel," pag bati ko sa kanila nang makalapit na.
Sabay sina silang aakbay sa akin nang bigla akong hilain ni Clyde palayo sa kanila.
"You know what bro? I thought your possessiveness are gone when you go back here at the Philippines, but just like before, Daphne's the only one who can let those corney side of you out," natatawang sabi ni Nate.
Tinignan ko naman su Clyde na umiiling iling na ngayon.
"Not just the corney one, bro. Also the girly one." Hagalpak na tawa ni Miguel. "Tignan mo naman ang paligid. Puro pink na."
Nakisabay ako sa tawanang iyon dahil ngayon ko lang din narealize na halos matakpan na ang totoong kulay ng unit niya.
Masaya kaming naguusap at inaasar si Clyde sa isang gilid. Naikwento ko rin sa kanila kung bakit tuwing nakikita ko sila noo'y umiiwas ako kaagad. Nanghingi rin sila ng pasensya dahil hindi nila alam na pumanaw na si Bella. Mukhang naimpluwensyahan ko pa nga sila na mag alaga rin ng pusa dahil sa pagkukwento ko kanila Bella at Rocky.
Naudlot lang ang pagsasaya naming iyon ng marinig namin ang hiyawan ng tatlo sa kabilang banda. Louisa, Mitch and Anthony are looking at the phone in front of them. Mukhang may kung anong nakakainteres na bagay do'n.
"Daph! Si Paul! Ngayon nalang uli 'to sumagot sa video call natin," sigaw ni Anthony para mapalapit ako sa banda nila.
I am smiling while looking at them but when I heard what Anthony said, the smile on my lips slowly fading.
I am the only one who know what's the another reason why Paul is in Europe now. No one knows about that so I don't think I can face him with this smile.
Alam kong hindi dapat ako nag dadalawang isip na harapin siya dahil nag usap naman kami at nasabi ko naman sa kaniya ang totoo kong rason.
Maaaring sinabi ko sa kaniya noon na wala namang mamamagitan sa amin ni Clyde. At alam kong ang makita niya akong kasama si Clyde ngayon at nandito pa kami sa condi niya ay makakapagbigay ng sakit sa kaniya. Pero... Bakit ko naman itatago ang pagmamahal ko? Bakit kailangan kong isipin ang mararamdaman ng ibang tao?
Clyde and me already done with that era. We should now think about ourselves. We should think about us. Our relationship before was ended because we prioritized the other people and now that we our path met again, I think it's now our time to be happy.
Hinawakan ko ang kamay ni Clyde. Ramdam ko ang lamig sa mga iyon siguro'y dahil na rin sa mga narinig mula kay Anthony. Alam kong nagkaroon din ng araw na pinagdudahan niya ang relasyon ko kay Paul, at ngayon na mayro'n akong pagkakataon para alisin ang pagdududa niya, sa tingin ko'y dapat ko na iyong kunin.
I walked to their place. I saw that Paul is sitting on the chair and their is a lot of papers in front of him. At first, he didn't saw us on the screen because his eyes are busy on the papers but when Mitch called him, he immediately shifted his weight and looked at the screen.
I saw that there is a little shock with his eyes. Alam kong hindi iyon mapapansin ng iba pero base sa mga pinagdaanan namin ni Paul, sa tingin ko'y marami na rin akong alam sa kaniya.
I smiled at him eventhough I know that its awkward. Mas hinigpitan ko pa ang pag hawak kay Clyde at hinayaan ko ang isa niyang kamay na pumulupot sa baywang ko.
"Kamusta?" Sigaw ko kay Paul sa kabilang linya.
I saw how he cleared his throat and let his eyes looked at the papers in front of him again. Sa tingin ko'y hindi siya komportable na tumingin sa screen kung nasaan kami.
"I'm fine, Daph. I know that you all there are also fine."
I chuckled. "Yes. That's true."
I heard how he also chuckled but I know that all of those are awkward.
Tumingin ako sandali kay Clyde at nginitian siya.
"I'm now with Clyde," Maligaya kong sabi kay Clyde.
Nag hiyawan ang mga kasama namin ngayon.
I smiled at their reaction. I looked at Clyde who are shock because of what I said.
Yes I did that to let Paul know what's going on and I also want to let Clyde know that I'm proud on what we have again today.
After all, I thought I'll gonna be old and single. I thought I can't meet someone again who I can love like I did with Clyde before.
Our relationship isn't the ideal one of a lot of people. Some says that it's complicated and some says that it's inspiring because after all the things happened to us, we ended up being together again.
Marami sa mga kaibigan namin ang nag tataka kung bakit sa kabila ng lahat, nakaya ko pa ring patawarin at pakinggan muli ang puso ko.
Throughout my life, I had a lot of mistakes and to those mistakes, there's a lesson.
Maybe chosing Clyde again is a mistake, but.. I am willing to hug those mistakes if that is the only thing that will make me know what's the true meaning of love.
Love is not about getting. It's about giving.
Love is not about being on top of the charts, it is about humility, the willingness to serve.
Love is not about bragging, it is about doing things for the other without advertising.
Love is not about covering up evil, it is about being transparent and living in the light.
Love is not about falsehood, it is about speaking the truth.
And lastly, Love is not about selfishness, it is about sacrifice.
I didn't expect that I'll let myself sacrifice my heart again, but today that god's let our path meet again, I'm grateful and thankful after all.
Maaring hindi maganda kung babalikan ang mga nakaraan, pero para sa akin, ayon ang naging dahilan para mas tumatag ang pagmamahalan na mayro'n kami sa kasalukuyan.