Sa bilis ng pangyayari'y hindi ko maisip na nasa ganitong punto na kami.
Nagising ako kaninang madaling araw dahil wala akong nakapang Clyde sa tabi ko. Ang alam ko'y magkayakap kami kanina at nakatulog na siguro ako.
Lumabas ako para hanapin siya, nakita ko siya sa sofa.
Mayro'n akong mga extrang kuwarto ngayon kaya hindi ko alam kung bakit doon pa siya humiga at saka, bakit hindi nalang siya ro'n sa tabi ko natulog, e magkasama naman na kami.
"Good morning." Bati ko sa kaniya kinabukasan. Nakayakap ako sa kaniyang likod samantalang siya at nagluluto ng itlog.
"Good morning." Bati niya pabalik. Mabilis siyang humarap sa akin sabay bigay ng halik sa noo. Pag tapos no'n ay nag madali rin siyang bumalik sa niluluto niya.
I chuckled. "Hindi ko alam na marunong ka na palang mag luto ng itlog."
"Well, hindi mo rin naitatanong, nakakaluto na rin ako ng adobo."
Gulat akong tumingin sa kaniya. Nakita ko ang mukha niyang natatawa. "Seryoso?"
"Oo. Hindi ngalang masarap."
We laughed together. Sa bagay, kung marunong na siyang mag luto ng adobo bakit pa siya sa resto ko kumakain?
"Bakit hindi ka sa kuwarto natulog?" Tanong ko sa kaniya sa malambing na tono.
Kinuha na niya ang plato at nilipat do'n ang mga luto ng itlog. "How did you know?"
I rolled my eyes. "Nagising ako kaning madaling araw. Nasa sofa ka."
Nilapag niya ang plato sa lamesa kung saan kami kakain kaya namam naupo na rin ako sa upuan para makakain na kami.
"I slept on sofa cause I don't know if you'll like it if I'll sleep on your bed." Rason niya.
I gave him a totally confused look. Tumawa siya nang makita niya iyon kaya naman inisip ko na gawa gawa niya lang ang rason niyang iyon.
"Hindi ako naniniwala."
He laughed. "Okey, ang totoo niyan, I'm scared you might rape me."
My eyes widened. Hinampas ko ang braso niya. "Napaka freeling mo. Kahit ilang taon pa akong mabulok hinding hindi ako mangrerape 'no."
"Malay mo."
I tsked so he gave me soft kiss on my forehead before he finally sitting on my adjacent chair.
"I talked to Drixy last night." Seryoso niyang sabi sa akin makalipas ang ilang minuto.
My body alerted because of what he said. Alam kong hindi naman totoong naging sila ni Drixy dahil finixed marriage lang sila. Pero turing naaalala ko iyong mga araw na umaalis si Clyde sa tabi ko para lang makausap si Drixy, it traumatized me.
"There's nothing you need to worry, Okey?" Hinawakan niya ang kamay ko. Napansin niya yata ang biglang pagbabago ng itsura ko. .
I smiled awkwardly. "What did she say?"
"She's sorry about everything she did. We'll meet her tomorrow because after a week, due date na niya kaya hindi na siya puwedeng umalis ng kahit na anong panahon. Tomorrow is her free day."
Sorry?
She's sorry?
"Why?"
"Remember you said to me that she talked to you in your resto and forced you to talked to her?"
Nabanggit ko kay Clyde iyong mga sinabi sa akin ni Drixy noong nasa resto siya. Pero hindi ko naman akalain na darating pa kami sa puntong ganito.
"I don't need explanation for that." Mabilis kong sabi.
"She'll not going to apologize for that incident only. She needs to give us a sincere apology. I want her to also say to you all the truth happened to us years ago," Clyde said, explaining to me what will happen. "Ayaw ko ring magkaro'n pa ng pagtataka sa isip mo, Daph. I know that eventhough I already said the truth to you, you still can't stop yourself to doubt me and that's okey. That's normal. Kahit naman ako kung ako ang nagawan ng gano'n, kahit pa sabihing hindi totoo, hindi ko pa rin maiiwasang mag duda."
I looked into his eyes. Totoo ang mga sinasabi niya.
Kahit alam kong totoo ang mga sinabi niya sa akin, hindi ko pa ring maiwasang mag duda. Hindi ko maiwasang isipin kung paano kung kasinungalingan pa rin ang sinasabi niya ngayon sa akin?
"We'll talk to her, okey?"
Tanging tango lang ang naisagot ko sa kaniya. Hindi ko alam kung paano ko isasalita ang mga nararamdaman ko ngayon.
I feel so special that he's doing this for me.
"I'll go to office today cause I want to talked to some people. Are you going to resto?" Tanong niya sa akin habang inaayos niya ang uniporme niya.
Napansin ko naman na hindi masyadong maayos ang neck tie niya kaya dahan dahan akong lumapit sa kaniya para ayusin iyon.
Habang ang mga mata ko ay nasa neck tie niya, hindi ko naiwasang hindi mapansin ang nakapa ng kamay ko.
His chest became more stronger now. Matigas ang mga iyon at ibang iba sa dati niyang katawan. I know that we are not naive at this topic but I don't know if it's appropriate to think this way now that new at relationship again.
But...
Wait?
What are we?
Hindi ko alam kung ano kami ngayon. When I talked to Clyde, he said that he love me and just yesterday, I also confessed to him that I still love him, but.. we didn't talked about what was this relationship of us call.
Umangat ako ng tingin para tingnan siya. At tamang tama ang nga iyon dahil nakatingin din siya sa akin.
Pinagtaasan niya ako ng kilay kaya naman agad kong binaba ang tingin ko at inayos na uli ang neck tie niya.
Naramdaman kong humawak si Clyde sa likuran ko. He's supporting my body from falling. "Why are trembling?" Taka niyang tanong.
Nag taka naman ako ro'n kaya mabilis kong tinignan ang kamay kong tinuro niya gamit ang labi niya.
Nanginginig nga ang mga iyon.
Shit
Hindi ko napansin iyon, ha.
Agad kong itinago ang mga kamay ko sa likuran ko pero imbis na maitago iyon, hinawakan ng kamay niyang nasa likuran ko ang kamay ko.
And now that he's holding my hand from the back and I'm staring at him, I think I can't move anymore.
"Why?" Ulit niyang tanong.
"Ma-malamig kasi.." palusot ko.
He chuckled. "What?"
Alam kong hindi malamig ngayon pero kailangan ko sagutin ang tanong niya dahil kung hindi, siya ang mag aasume kung ano ang sagot sa tanong niya.
"Bakit? Iba iba naman tayo ng nararamdaman, ah. Maaaring naiinitan ka, pero anong magagawa mo kung nilalamig ako?"
Nag kibit balikat siya. "Well, I think that's true."
Ngumiti ako dahil sa sinabi niya. Buti naman at naiintindihan niya kung anong ainasabi ko.
"How can I do to make you feel hot, then?" Tanong niya.
Agad akong nasamid do'n.
Tumawa naman siya dahil sa reaksyon ko. Oo tama. Gulat na gulat ako.
Bakit naman niya ako tatanungin ng gano'ng bagay sa tanghaling tapat?
"Stop with your nonsen—"
Hindi ko na natapos ang sasabihin dahil sinunggaban na niya ako.
He kissed me on my lips and let my hands fly.
Ang kaninang nasa likod kong kamay niya ay mas lalong lumakas. Hinala ako ng mga iyon palapit sa kaniya kaya naman ang kaninang may puwang pa naming pagitan ay nawala na.
"Clyde. Ma-may pasok ka p—" hinihingal kong sabi nang tigilan na niya ang labi ko.
He chuckled. Hinihingal din siya pero sa kabila ng hingal na iyon ay ang mga ngiti sa labi niya.
Napansin kong gumulo at kumusot ang suot niya kaya naman binigyan ko siya ng masamang tingin.
"I don't think I can go at the office like this, Daph," Mahina niyang sabi habang inilalapit niya ako sa kaniya.
Kahit ako ay gustong ipagpatuloy ang ginagawa naming ito, pero... May pasok siya.
"Okey." Tangi kong naisagot sa sinabi niya.
Tumawa siya ng malakas. "Okey, what?"
"Okey. Sige. Tara?" Hindi ko maintindihang sagot sa kaniya. "Pero may pasok ka pa, Clyde Hendrix."
Bakit ba ako ang nagsasabi ng mga bagay na ito. Bakit kasi hindi nalang niya gawin at huwag na mag paalam pa?
"I can do a day off if you want eventhough there's a lot of big people at my office today."
Nanlaki ang mga mata ko.
Big people?
Tapos pag aantayin niya?
Nahihibang na ba siya.
Nakita ni Clyde ang pagkagulat sa akin kaya naman inulit niya uli ang pag halik sa akin. Nakikita niya atang handa na akong tiisin ang nararamdaman kong ito para sa kaniya para lang makapunta na siya sa office niya.
Kung ayon nga ang naiisip niya, tama siya.
Pero imbis na pigilan siya, sa ilang minuto niyang pag halik ay nalunod na ako sa mga iyon.
"Just a make out, Clyde! If you didn't stop for 10 minutes, we will gonna be poor as rat."
Clyde chuckled because of what I've said so he immediately went to my lips to zip it off.
***
My day was fun especially Clyde's with me. May kinakailangan lang siyang tapusin sa kumpaniya nila pero pag tapos na pag tapos ng gawain niya ay pinupuntahan niya kaagad ako sa resto.
He is also updating me in anything he's doing. Kahit na hindi niya sabihin ay ramdam ko na ginagawa niya iyon para sa ikapapanatag ng loob ko.
"Let's go?" Tanong niya sa akin. Kakatapos ko lang ayusin ang sarili ko. Ngayon ang pakikipagkita namin kay Drixy.
Tumango ako sa kaniya bago balingan sila Carla at Sunny para ibilin na sila muna ang bahala rito.
Kita ko sa mga mukha nila ang pagtataka nila dahil parang magaan na ang tungo ko kay Clyde. Hindi katulad dati na nagpapanggap talaga ako na hindi ko siya kilala.
Alam kong kailangan kong sabihin at ipaliwanag sa kanila ang totoong nangyayari sa amin ni Clyde pero sa tingin ko'y hindi pa ngayon ang tamang panahon.
"Ahmm.. ma'am, tumawag po si sir Paul. Nangangamusta lang po," ani Carla.
Napakurap ako sa sinabi niyang iyon at nakita ko rin ang pag lapit ni Clyde upang tingnan ang itsura ko.
Tumingin ako sa kaniya at kita ko ang pagtatanong sa mukha niya pero imbis na ipaliwanag sa kaniya, bumaling nalang ako kanila Carla. "Sabihin mo maayos naman ang lahat. Salamat kamo sa pag aalala."
Paul's been there when I need someone when It comes to my resto.
Hindi ako gano'n ka maalam sa ganito kaya siya talaga ang takbuhan ko pag dating sa mga ganitong bagay. Kaya rin siguro siya nangangamusta ay dahil alam niyang siya lang ang makakatulong sa akin.
Sa ilang buwan na hindi na kami masiyadong nakakapagusap, sa tingin ko'y nagaalala na rin siya sa akin. Gano'n din ako sa kaniya pero alam kong maayos siya ro'n lalo na't nakikita ko ang ilang mga post ng kabatch mate namin noon na nado'n din sa Seattle at nakakasalamuha niya pamimsan minsan.
"Are you scared?" Tanong ni Clyde habang nasa loob kami ng sasakyan niya.
Medyo natahimik din kasi ako sa iba't ibang bagay na iniisip.
We will go to meet Drixy now. Kahit kailan ay hindi ko naisip na makakausap ng matino si Drixy. She's always making every conversation as a joke. Para siyang palaging may kausap na bata na kailangan niyang paiyakin.
"No. I'm just thinking on what possibly happen."
He held my hand through his one hand and his other hand is on the wheel. Hinimas niya ang kamay kong iyon na para bang pinaparamdam sa akin na hindi ako mag isa.
Hindi ko napigilan ang pag ngiti dahil sa ginagawa niyang iyon.
"I'm here. No one can hurt you. As I always saying, Daph. I can offer my life just for your sake." Mahina niyang sabi pero ang mga mata niya'y nasa kalsada.
I am looking at him now. Parang ngayon lang nag sink in na nandito na siya uli ngayon sa buhay ko.
I remember those days that I'm looking at him while he's driving. Back then, I thought we're perfect. That no one can separate us and no one can hinder us.
It feels so good that he's with me again but at the same time.... I can't still let myself comfortable on what might happen.
But... This is love.
This is the way I can show that I love him.
And that is through letting him love me.