Danielle
Ala otso ng gabi nang magising ako. Ginising ako ni Harper dahil maghahapunan daw. They were all there na sa lugar na pagkakainan namin. Ako na lang daw ang late at inaantay nila.
Late nakong nakatulog kesa sa kanila. Kung hindi ko nga lang nakita si Kuya Nathan and Miss Dela Vega kanina hindi pako mag dedesisyon na matulog na lang. Tumakas nga lang ako dun sa dalawa kanina para makaalis na.
I feel like Im suffocating dahil sa hirap akong huminga kapag nasa tabi sya. I dont even understand why the hell it was happening to me. What was the reason? Lagi na lang ang lakas ng kabog ng puso ko na feeling ko anytime lalabas na. I don't like that kind of feeling, nakakapanghina. She can take my breath away easily and I hate that.
"Deejeyy bilisan mo nga maglakad, kanina kapa dun inaantay. Wag kang feeling para magpaantay sa kanila, hindi ikaw ang may birthday bukas." Pagrarant nitong kapatid ko.
I swear, anytime lulunudin ko to na dito Lagi na lang akong inaasar. Hirap akong maglakad ngayon kaya ang bagal ko. Natapilok ako kanina kakamadali makaalis dun sa dalawa. Ang sakit sakit tuloy maglakad. Ngayon ko lang naramdaman yung sakit na akala ko wala lang yung nangyari kanina.
Harper continue on talking and told me to walk faster. Dahil ang bagal bagal ko daw. Cant she see I'm suffering from sprain? How can she notice it kung puro sya dada ng kung ano ano sakin pero sa iba naman ang tingin tss.
I sighed when we reach our destination. It a restaurant and it's only exclusive for us. Wow, mukhang nirentahan ata nina Tito Gilbert.
"Dani you're here! " Salubong sakin ni tita Peach at agad akong niyakap. I hugged her too. Behind her, ay isang table na napakahaba at madaming nakahain na pagkain.
Andun na din ang mga kaibigan ko, pati nadin si Megan and of course kuya Nathan with her girlfriend. Saglit lang akong napatingin sa kanya na agad ko namang binawi. Nakalugay na pala sya ulit. That braid kanina, she looked like a princess. Pero kapag nakalugay sya ibang iba ang itsura nya. Parang isang dyosa na nagkatawang tao. And her green orbs. I really hate straring at her eyes. It's annoying how that thing manage to read everything I'm trying to conceal.
"Dan di mo naman sinabing girlfriend pala ng kapatid ni Megan si Miss Dela Vega. Nakakahiya tuloy kanina, we didn't expect she's here too" akala nya sya lang ba nagulat, lalo na ako. Edi kung alam ko sana wala ako dito ngayon.
"Things happened" sagot ko na lang kay Erin sa tabi ko para matahimik na sya.
Maybe this day are really my worst day. Magkaharap kami ng upuan ni Miss Dela Vega at hindi yun nakakatuwa. I can see her even though I'm not exactly staring at her. You know what I mean?
We started eating peacefully, minsan nag uusap usap naman ang mga elders. Which is parents ni Megan and Tito Gilbert's friends. My parents was supposed to be here with us too, kaya nga lang nagkaroon ng emergency kaya hindi nakasama yung dalawa.
"Jade" lumingon ako sa kaliwa ko at tinignan si Megan na nagtataka. I mouthed "why" at her. She smiled then lumapit sakin.
"Do you wanna come with us later at the bar?" Bulong nya
"Nope" I answered whispering to her too. "You know me Avrianna" napasimangot naman sya sa sagot ko.
"Even your bestfriend pleaded you?" She's pouting at nagpapaawang tinitignan ako. I only rolled my eyes and sighed. Birthday nung tao bukas, pano ko to mahihindian. Fine just this one.
"Oo na. Ngayon lang to" and that made her screamed. Suddenly everyone in the table including her are now looking at us.
Megan's hugging me so tight na ikinatuwa naman ng mga kasama namin. Lalo na nang parents nina Megan. We're really closed to the point na iniisip nila na kambal kaming dalawa. Actually tita Peach wants me to call her mom too kaya nga lang baka magselos ang magaling kong Ina kaya wag na lang.
"Aren't they cute hon?" Sabi ni tita Peach habang nakatingin padin samin.
"We are, mom. Right Jade?" She's smiling from ear to ear and hugging me sideways. Hindi pa nakuntento ang gaga at hinalikan pako sa cheeks. They all laughed at her antics. Alam nilang di ko gusto ang masyadong clingy.
I was looking at them having conversation when suddenly I feel a major pain on my right foot kung saan nasprain kanina. What the hell, sinong walanghiya sng sumipa sakin? Ang sakit nun ha?!
Hindi lang simpleng sipa yun e, feeling ko bumaon din yung heels-- Speaking of heels... I look at her, her stares are deadly but there's more I cant read. Did she step on my foot?
Nang tignan ko ang ilalim ng lamesa naconfirm kong sya nga ito. Nakaheels sya at sya lang naman ang pwedeng gumawa nun dahil nasa harapan ko sya. Halos lahat ng nasa kalapit ko ay nakasimpleng slippers lang ang mga ito. And for sure heels talaga yung feeling kong tumusok sa paa ko.
Ano bang problema nya? Mas lalo tuloy sumakit yung paa ko tangina. Dahil hindi nako mapakali ay agad akong nag excuse sa kanila at pumasok ng Cr. Feeling ko namamaga na ang paa ko.
At ayun nga tama ang hinala ko Namamaga na ito. I don't know what to do. Ano na lang sasabihin ko kapag nagtanong sila kung bakit namamaga paa ko? Inapakan po ng anak ni satanas yung natapilok kong paa?
"Don't move" I was about to stand up ng maramdaman kong may humawak sakin. There she is, nakahawak sya sa kanang braso ko at pinipigilan akong tumayo.
Sinundan nya bako o baka gusto nya lang akong inisin palalo? Of course yung huli. "Miss Dela Vega I can handle" nagsisimula na naman ang pesteng puso ko sa pagkabog. She's so closed dahil sa pgkakawahak nya sakin. I can smell her alluring scent again. Ang sarap sa ilong at hindi nakakasawang amoyin. Gosh, please Danielle don't do anything stupid again at baka hindi na lang sampal ang maging banta nya sayo.
"Miss Dela Vega ako na po" may dala pala syang cold pack at ngayon ko lang napansin. Wait how did she know na may sprain ako at may ice pack syang dala dito?
Pumunta sya sa harap ko at umupo gaya nang ginagawa ko ngayon. Then nilagay nya yung icepack sa paa ko. "I'm sorry"
Parang nabingi naman ako sa sinabi nya. Hindi tuloy ako nakapareact agad. I heard her sighed heavily when I didn't asnwer. "I said I'm sorry, I didn't know and I didn't mean to" she sound so soft right now. Hindi yung usual nyang malamig na boses. And I think that made me blush. Nag iinit ang pisngi ko tangina. Buti na lang at nakayuko ako kaya hindi nya makikita. Her voice is so soft. Bakit parang may nagrambulan sa tyan ko? Bakit parang mas lalong lumalakas at bumibilis ang pagtibok ng puso ko? Normal pa ba to. Baka may sakit nako?
"It's okay Miss Dela Vega. No worries" I smiled at her genuinely. Hindi ko na mapigilan ngitian sya dahil sa kacute'tan nya. Mukha naman syang nagulat dahil doon. Medyo nakaawang panga bibig nya kaya napatawa tuloy ako. She's so cute!
"Ma'am I can handle na promise, you can go back there baka hinahanap ka na nila" Buti nalang may upuan ditong maliit.
Kinuha ko sa kanya ang icepack at agad ko itong nilagay sa sprain ko. She's still standing there at hindi gumagalaw. Anong nangyari sa kanya?
"Ma'am?"
"Hmm?"
"Ako na po bahala. Uuwi na din naman ako later"
She rolled her eyes at lumapit ulit sakin. Kinuha nya ang icepack sa kamay ko at dahan dahan nyang nilagay yung kaliwang braso ko sa balikat nya. Inaalalayan nya ko. At hindi ko mahanap ang pagtutol ko sa kanya hanggang sa namalayan ko na lang na nasa labas na pala kami ng restaurant at patungo na kung saan kami tumutuloy.
"Ma'am, kaya ko na po" mas lalo akong nahihiya sa kanya. Malapit nadin naman at kaya ko ng maglakad.
"Stop whining will you?"
"Miss Dela Vega nakakahiya na sayo" for sure nagtataka na ang mga yun kung asan na kami. Malayo yung nilabasan namin sa table namin kanina kaya hindi nila kami napansin kanina. Sigurado din akong hinahanap nadin sya ng boyfriend nya.
"Really Halverson?"
"Nung isang araw nga hindi ka nahiya sa pinangagawa mo sakin at ngayon pa na tinutulungan lang kita?"
Namali tuloy ako ng apak dahil sa sinabi nya tss. "You're too careless!" Naiinis na sabi nya. Napaikot na lang ako ng mata. Ano ba kasing sinabi nya, hindi nahiya? Halos magpalamon nanga ako sa lupa sa mga ginawa ko lalo na nung pagalitan nya ko.
"I'm really sorry about that ma'am"
"Whatever Halverson. What's your room number?"
"45"
Kapwa kami natahimik at walang nagtangkang magsalita. Only my heart has the guts to beat stupidly around her. Hindi nakakatulong ang closeness ng katawan namin dahil halos makayakap nako sa kanya sa posisyong namin ngayon.
Ilang sandali pa ay narating na namin ang room ko. Agad nya akong pinaupo sa kama at inalis yung suot kong slippers. Nilagyan nya ulit ng pack ang paa ko. Nakaupo sya sa lapag. She's gently pressing it. Ang ganda talaga ng mga kamay nya. Hindi ko maiwasan na hindi sya tignan nang matagal.
"Ma'am?"
Hindi nyan ako tinitignan dahil sa paa ko lang ang atensyon nya.
"Taz, Halverson"
"Ano po?"
"Call me Taz, wala tayo sa school. And stop with the po. You're making me feel old at saka--mas baby face naman ako sayo"