Pov Harry:
𝐃𝐢𝐧𝐬𝐝𝐚𝐠 𝐧𝐚 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐭𝐫𝐞𝐤 𝐯𝐚𝐧 𝐋𝐨𝐮𝐢𝐬.
''Ben je nu helemaal doorgeslagen?! Een jongen!!! Harry!!! Hoe laag kun je wel niet vallen?!'' Ik voel de tranen in mijn ogen prikken. Het doet zoveel pijn. Thuis accepteren ze gay people niet. Mijn vader is vreemd gegaan met een man en mijn moeder is dus razend op mij omdat ik en Louis gisteren te intiem naar haar mening in mijn bed lagen.
''Wij zijn gewoon vrienden!!! Wij waren gewoon aan het zwansen!!'' ze schudt haar hoofd.
''Harry, zo liggen 'vrienden' niet samen in bed!!!! JE BENT VERLIEFD OP EEN JONGEN!!!!'' Ik ren de kamer uit naar mijn kamer en begin te huilen. Ik kan niet verliefd zijn op een jongen! Het mag niet! Het kan niet! Ik begin te schreeuwen in mijn hoofdkussen en heb niet door dat er iemand mijn kamer binnenkomt.
''Hey hey rustig Hazza'' Ik draai me om en kijk Gemma aan. Ze steunt me altijd in alles.
''Wat is er?'' Ik zucht diep om te stoppen met huilen.
''Mama, ze was boos'' ze wrijft over mijn rug.
''Waarom?''
''Ze heeft me gisteren met een vriend van me in bed zien liggen'' Ik voel dat ze me aankijkt met de blik van je-vindt-hem-leuk. Ik word direct zenuwachtig.
''Maar euhm het was puur vriendschappelijk hoor'' zeg ik heel zenuwachtig.
''Hazza, het is niet erg om op hem verliefd te zijn'' Ik haal mijn schouders op.
''Ik meen het'' Ik glimlach met nog steeds tranen in mijn ogen en geef haar een knuffel.
''Bedankt Gem, maar ik weet het zelf allemaal niet meer'' weer rolt er een traan over mijn wang die dat ik snel weg veeg.
''Je komt er wel uit'' met die woorden verlaat ze mijn kamer. Misschien kom ik er wel uit. Maar ik wil niet gay zijn. Dan ben ik net zoals papa. En dat zou mama pijn doen.
𝐈𝐤 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐝𝐢𝐭 𝐞𝐞𝐧 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐬𝐚𝐚𝐢𝐞𝐫 𝐬𝐭𝐮𝐤𝐣𝐞 𝐢𝐬 ;) 𝐬𝐨𝐫𝐫𝐲
𝐕𝐞𝐫𝐠𝐞𝐞𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐭𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐦𝐦𝐞𝐧!