ni-ki's pov,
"ni-ki.."
"condolence.."
"please, stay strong.."
hindi ako sumagot at nanatiling nasa unahan ang tingin. naramdaman ko ang pagtapik nila sa'king balikat pero nanatili lang akong tahimik at hindi sila tinapunan ng tingin hanggang sa hindi ko na maramdaman ang presensya nila.
doon ako unti-unting napayuko at napabuntong hininga. nararamdaman ko na naman ang papalapit na pagtulo ng likido mula sa mga mata ko at kahit anong pigil ko dito ay tuluyan pa rin itong tumulo.
"alam mong hindi matutuwa si hera kung pati sa lamay niya umiiyak ka pa rin."
kaagad kong pinunasan ang luha sa mga mata ko nang marinig ko ang boses na 'yon. bahagya akong nagulat nang ipatong niya ang kanyang palad sa ibabaw ng ulo ko, unti-unti akong nag-angat ng tingin.
"tito.."
"nararamdaman ko kung ano ang nararamdaman mo ngayon, hijo. nagmahal din ako, minahal niya 'ko at nangako kami na anuman ang mangyari ay patuloy pa rin kaming uuwi sa isa't-isa." kwento niya.
"pero ano bang aasahan natin sa buhay? no matter how many times we fight for each other, if destiny itself finds a way to separate us then we can do nothing. we couldn't fight anymore kaya noong mga araw na 'yon, we just accepted our fate and set each other free."
napakurap ako. "siya ba si.."
tumango lang siya at malungkot na natawa. "yes, she is hera's mom and she left me too. ngayon, ang reyna at prinsesa ko ay pareho ng wala sa tabi ko. sucks, right?"
hindi ko alam kung ano ang mararamdaman matapos niyang sabihin 'yon. halatang anytime ay pwede na siyang mag-breakdown pero makikita mo rin na sinusubukan niya talagang lakasan ang loob niya matapos ang mga nangyari.
pinanood ko lang kung paano tumakas ang mga luha mula sa mga mata niya pero agad niya din pinunasan 'yon at pilit na ngumiti sa'kin saka ako tinapik-tapik sa balikat.
"alam kong masakit pero kailangan nating ipagpatuloy ang buhay natin kahit wala na sila at alam kong 'yon din ang gusto ni hera para sa'yo."
hindi ako nakasagot at pinanood lang siya na umalis sa harapan ko pero bago pa man siya makalayo ay muli pa siyang humarap sa'kin at binato ang isang papel na nakatupi na nasambot ko kaagad.
napakunot ang noo ko at bago pa man makapagsalita para sana itanong kung ano ito ay nawala na si tito kaya nagtataka man ay binuksan ko na lang 'yon. para sa'kin naman 'to, tama?
"dear nishimura.. senpai.."
napatakip ako sa bibig ko matapos mabasa ang unang linya, pinipigilan ang sarili na mapahikbi ng malakas. so para sa'kin nga 'to? at mukhang galing sa kanya.. pero bakit hindi niya na lang binigay sa'kin noon pa?
gusto mo ba 'kong umiyak ulit?
nanginginig ang kamay ko habang hawak ang letter na hindi ko pa sinisimulan basahin matapos mabasa ang unang linya. pakiramdam ko kasi hindi ko kakayanin at muli na naman akong iiyak na parang bata.
nevertheless, naglakad ako papasok sa loob ng cubicle at doon umupo. muling tinitigan ang letter at bago ipagpatuloy ang pagbabasa ay ipinikit ko muna ang mga mata ko saka nagpakawala ng mabigat na hininga.
huling habilin mula sa'yo?
malungkot akong natawa saka dahan-dahang iminulat ang mga mata at sinimulang basahin ang sulat.
dear nishimura senpai,
helloooooooooo, this is your loka-lokang hera HAHAHHA! to be honest, ayokong magdrama pa at gusto ko na lang bago ako mawala sa mundong 'to makita ko tayong magkasamang dalawa at masaya gAAAAAHHHHH NABABASA NA YUNG PAPEL HUHU PASENSYA NA KUNG MAY STAIN KASE NAMAN YUNG LUHA KO HINDI MAPIGIIIIL! >.<
hindi ko maiwasang matawa matapos 'yon mabasa. this is the kang hera i know, the girl who's really bright and lively. at sa totoo lang, na-miss ko ang side niyang ganito kasi simula nang bumalik siya dito after niyang mawala bago ang graduation ay naging seryoso na siya.
pero hindi ko rin siya masisisi, masyadong mabigat ang pinagdaanan niya. imagine, gusto mo pang mabuhay ng matagal but at the same time alam mong hindi na rin magtatagal ang buhay mo.
this world is so cruel. bakit kasi si hera pa?
kumpara sa sakit na naramdaman ko mula nang umalis si hera at ngayon, walang-wala 'yon kumpara sa pinagdaanan niya. sabihan niyo na 'kong selfless pero mas gugustuhin ko pang ako na lang kaysa siya pa.
pero wala na, nangyari na at tapos na.
muli kong ibinalik ang tingin sa letter bago pa 'ko maiyak na parang sira dito. ilang beses na ba 'kong umiyak ngayong araw? parang hindi maubos-ubos ang luha sa mga mata ko.
nishimura senpai, naaalala mo pa ba 'yung time na una tayong nagkakilala? oo, 'yung first time kitang nakita para sabihing may sakit si unnie at hindi makakapasok. alam mo bang natameme ako that time? sheet, ang gwapo mo kasi master T^T na-love at first sight ako sa'yo pero ang sungit mo hmp, charot!
seryoso ang sungit sungit mo, alam mo bang nasasaktan na 'ko? pinakawalan kita noon pero napunta pa rin tayo sa ganito, tuloy ikaw naman ang nasaktan ko. dapat hindi na lang pala kita kinulit 'no? dapat nung tinaboy mo 'ko lumayo na 'ko. i was so desperate and stubborn, hindi ko man lang naisip na aabot tayo sa ganito.
pero naaalala mo pa din ba 'yung sinabi mong i deserve someone who makes me happy at hindi ikaw 'yon? engggggg! you were wrong dahil masaya akong nakilala kita at kahit hindi tayo nagkaroon ng label, hindi kita natawag na boyfriend, hindi kita natawag na akin, pinaramdam mo pa rin sa'kin na special ako.
"silly, of course you're my first love." komento ko at mahina pang natawa kahit malapit na bumagsak ang luhang kanina ko pa pilit pinipigilan.
nishimura senpai, i'm sorry. i'm really sorry. puro pahirap at sakit lang ang naibigay ko sa'yo. gusto ko lang naman magustuhan mo 'ko pero bakit kailangan gumulo ng ganito? nasasaktan ako sa tuwing nakikita kitang nasasaktan sa kalagayan ko kaya sana pala hindi na lang ako bumalik at nagpakita sa'yo kasi sa totoo lang? mas gugustuhin ko pang kagalitan mo 'ko sa pag-alis ko kaysa makita mo akong nagkakaganito.
akala mo ba hindi ko alam? maaabot mo na ang pangarap mo pero mas inuna mo pa 'ko. alam mo ba kung gaano kahalaga ng ginive-up mo? alam ko kung gaano mo kagusto maging dancer at makilala ang talent mo pero sinayang mo 'yung opportunity just because of me. dahil sa isang tulad ko na.. na.. na hindi mo deserve at sana hindi mo na lang nakilala at minahal.
napabuntong hininga ako, unti-unti ko na nararamdaman ang pagbigat ng paghinga ko saka napapikit. naiintindihan ko kung bakit nasasabi ni hera 'to, alam kong nag-guilty siya dahil nasaktan niya 'ko pero never kong pinagsisisihan na minahal ko siya.
sure, hindi naging maganda ang pakikitungo ko sa kanya nung una. hindi maganda ang naging samahan namin dahil gaya ng sabi nila, sa huli mo mar-realize ang lahat at 'yon nga ang nangyari. ganun pa man, masaya ako.
"masaya akong ikaw ang first love ko, masaya akong mas inuna kita kaysa sa pangarap ko at kahit papano masaya ako dahil ako ang nakasama mo bago ka nawala sa mundong ito."
nasaktan mo man ako pero mas lamang pa rin ang kasiyahan na binigay mo sa'kin.
napangiti ako nang maalala ko ang mukha ni hera. nakanguso ito at kung ihahantulad sa sitwasyon ngayon, tila ba hindi pa rin niya matanggap at patuloy pa ring sinisisi ang sarili niya sa nangyari.
please, stop blaming yourself.
napansin kong may sulat pa pala sa likuran kaya inayos ko ang papel at nagpatuloy sa pagbabasa. doon ay hindi na nakapagpigil ang luha ko at tuluyan na silang nagbagsakan.
pero ayon nga, sabi ko hindi ako magdadrama shemay naman oh. but hey, ayokong umiyak ka ng umiyak ha? alam kong sa mga oras na binabasa mo 'to ay wala na 'ko but please, 'wag mong papabayaan ang sarili mo dahil lang wala na 'ko. alam kong balang-araw matatanggap mo rin ang lahat at makakahanap ka ng iba.
gusto ko sana 'yung babaeng mahanap mo mabait ha? like mae! i really wanted mae for you and i know may chance kayo kaya 'wag kang magdadalawang-isip na magmahal ulit at 'wag mong ikukulong ang sarili mo sa'kin. you deserves to be happy, you deserves someone who will make you happy and who will love you more than i do.
i love you nishimura ni-ki.
this is hera, goodbye.
"h-hera.."
napayuko ako at walang nagawa kundi ang hayaan ang sariling humagulgol. i'm sorry hera, mukhang hindi ko yata masusunod ang gusto mo. pigilan ko man kasi ay kusa siyang lumalabas, kusa akong naiiyak. pero susubukan ko.
at 'yung mga sinabi mo.
gagawin ko din, para sa'yo.