Lumipas ang araw ay naging mas malapit kami ni Bullet at kada uuwi na ako sa trabaho nakikita ko na lang siya na nakaupo sa tabi sinasabi niya sa akin na siya na ang maghahatid sa akin araw araw. Di ko naman matanggihan dahil mukha naman siyang masaya sa ginagawa niya.
Pero napapansin ko din na masama ang ipinukol na tingin sa akin ni Garrett at minsan pinagtataasan niya ako ng kilay na parang may ginawa akong malaking kasalanan sa kanya!
Oh ,baka namang..... tungkol na naman kay Bullet kaya ganyan siya makatingin sa'kin?
Di pa rin niya matanggap na kaibigan na ako ni Bullet?
"Claudette ,ito na yung sweldo mo buong buwan!"agad niyang inilapag ang pera sa desk niya.
My mouth parted. Shit! ngayon pala araw ng sahod ko kaya pala pinapatawag niya ako dahil dito!
Matagal kong tinignan yung perang nasa desk niya dahil nag iisip ako kung binawasan niya ba yung sweldo ko dahil kahapon 10 minutes akong late at inabutan pa nga niya ako nun eh.
"Kung iniisip mong binawasan ko yan ,"He said seriously ,"Don't worry ,di ko yan binawasan kahit na nalate ka kahapon."binasa niya ang labi niya gamit ang dila niya.
I sighed hardly ,seryoso ba siya sa sinabi niya?
"Baka kasi magreklamo ka pa diyan. kaya binigay ko ang tamang sahod mo."His voice is coldly.
Tinignan ko siya ng mabuti ,"Mabuti ng magkaintindihan tayo Garrett."agad kong kinuha yung pera at tinignan ko ulit siya ,"Salamat dito."
Tumalikod na ako para umalis sa office na bigla niya akong tinawag kaya tumigil ako.
"Claudette."tawag niya sa akin kaya dahan dahan akong lumingon sa kanya at di pa rin nagbabago ang expression niya ,nananatiling blangko ang mukha niya.
"Bakit? may kailangan ka pa ba?"tanong ko sa kanya.
Umiling siya ,"No ,gusto ko lang sabihin sayo na wag ka masyadong masaya kapag kasama mo si Bullet."
Agad kumunot ang noo ko. Ano daw?
"What?"My eyebrow furrowed ,"Tungkol na naman ba kay Bullet ang pag uusapan natin?"
"Sinasabi ko lang. masyado ka lang masaya kapag sinusundo ka ni Bullet dito. Palagi kitang binabantayan pagdating kay Bullet!"
My eyes widened. What? binabantayan niya ako?
"A-ano sabi mo? b-binabantayan mo ako kay Bullet?"tanong ko sa kanya at umiwas siya ng tingin sa akin.
"Di ganon ang ibig kong sabihin!"depensa niya pa ,"I mean ,boss ako dito kaya binabantayan ko mga galaw ng nagtatrabaho dito. At kasali ka na doon dahil araw araw ka na sinusundo ni Bullet."
I slowly nodded.
He's weird huh?
"Don't worry ,ngayon di mo makikita ang pagmumukha ni Bullet dito. Dahil may aasikasuhin siyang mahalagang bagay."ngumiti pa ako sa kanya at di naman siyang kumibo.
I sighed ,"Kung wala ka ng gustong sabihin sa akin. Mauuna na ako baka hinahanap na ako ng kapatid ko."paalam ko sa kanya ,"Salamat ulit dahil di mo binawasan ang sweldo ko."
Tinignan niya lang ako. First time ko lang ata magpasalamat sa kanya huh?
"You can leave now."malamig na sabi niya bago niyang hinawakan ang sentintido.
"Okay."
***
Kinabukasan ay saktong kapapasok ko lang sa coffee shop. Nakita ko si Garrett na may kausap sa telepono kaya napakunot ang noo ko.
Sino naman kaya kausap niya?
"Please ,Tyler kailangan ko lang magpahinga."narinig ko ang boses ni Garrett ,"Nagbabantay pa kasi ako sa coffee shop ni Mommy. Chat na lang kita kung kailan ako pwedeng magtrain okay?"
Yun lang ang narinig ko galing kay Garrett at dumiretso na ako sa locker room. Ayoko namang makinig sa pinag uusapan nila ,alam ko namang bawal yun lalo na't kung private yun.
Agad akong nagbihis na pantrabaho dahil anytime ,magbubukas na ang coffee shop.
Napahawak ako sa tiyan ko. Bat ngayon pa? ngayon ko pang naramdaman nag aalburoto ang tiyan ko kung kailan malapit na magsimula ang trabaho ko!
Di kasi ako nag almusal kanina. Ano ka ba naman Claudette!
Naramdaman kong pumasok sina Cherry ang isa ko ding katrabaho. Nakabihis na siya ng trabaho.
"Claudette ,pinapatawag ka ni Sir Garrett."Cherry said then my eyebrow furrowed.
Bat naman niya ako tatawagin?
"Bakit niya ako pinapatawag?"takang tanong ko.
"Di ko alam."malumanay na sagot niya ,"Basta daw pumunta ka daw sa office niya."sabi niya pa bago niya ako tinalikuran at umalis sa harapan ko.
Ano na naman kayang kasalanan na ginawa ko sa kanya at pinapatawag niya ako?
Napabuga na lang ako sa hangin. May choice pa ba ako? baka maging dragon si Garrett sa akin.
Kaya di nagtagal ay lumabas na ako sa locker room. Pagtingin ko ay wala si Garrett doon ,malamang nasa office bat ko pa hinahanap dito?
Dahan dahan na ako pumunta sa tapat ng office at malumanay kong binuksan iyon para di ako makagawa ng maingay.
Pagkabukas ko ay nakita ko nga siya at ngayon ko lang napansin na kanina pa pala siya nakatingin sa tapat ng pintuan.
"You're here."He said seriously.
Sinuklay niya ang buhok niya gamit ang kamay niya habang kinakagat ang labi niya.
Shet! bat ka naman ganyan makatitig sa akin Garrett?
I cough,"Uhm ,pinapatawag mo daw ako ngayon?"
"Yes."he answered me.
Mariin ko siya tinititigan ,"What is it? may ginawa ba akong kasalanan sayo kaya....pinatawag mo ako?"
Naging malumanay na ang boses ko kapag kaharap ko si Garrett di katulad dati na kulang na lang ay sigawan ko siya. Is because di ko na siya masyadong pinapatulan? or dahil pormal na lang siya nakikipag usap sa akin?
I don't know.
He sighed hardly ,"No ,di kita pinatawag dahil may ginawa ka sa aking kasalanan!"
Napakunot ang aking noo. kung ganon ,bakit niya akong pinapatawag kung wala akong ginawang kasalanan sa kanya?
"A-anong dahilan k-kung bakit mo ako pinatawag?"kabado pa akong nagsasalita dahil kung makatingin kasi siya parang kakainin na ako ng buhay.
Ang seryoso mong tumingin Garrett!
"Samahan mo akong kumain dito ng breakfast."he said sincerely.
Halos maglaglag ang panga ko sa sinabi niya. Ano daw? tama ba yung narinig ko?
"A-ano sabi mo?"tanong ko ulit sa kanya dahil baka nabingi lang ako.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya ,"I said ,samahan mo akong kumain dito ng breakfast. Kailangan ko pa ba ulit ulitin sayo yun?"tinaasan niya ako ng kilay.
Nagtatanong lang naman!
I cleared my throat ,"Bakit ka ba kasi nambibigla diyan!"medyo tumaas ang boses ko kaya lalo siyang napatingin ng seryoso sa akin ,"I mean ,pwede ka namang kumain ng breakfast na mag isa huh? bakit kailangan pa kitang samahan? ano yun? mang iinggit ka lang kaya gusto mo samahan kitang kumain huh?"
Di ko na mapigilang tanungin siya dahil parang gusto pa niya ako inggitin na matiwasay siya kumakain dito. Dahil honestly ,kanina pa nagrereklamo yung tyan ko!
Tinignan ko ang lapag ng desk niya at may pagkain nga sa harapan niya. Shit! nananakam ako sa pagkain niya.
Kailangan ko na ata talagang kumain ngayon! but ,paano kung magsisimula na nga yung trabaho ko?
"Umupo ka diyan ,"sabi sa akin ni Garrett kaya wala akong nagawa kundi sumunod sa utos niya.
Tinignan niya lang ako ng marahan ,"Kaya gusto din kita makasama kumain ay dahil wala pang laman ng pagkain ang tiyan mo."
My eyes widened.
What? paano niyang nalaman na walang laman ang tiyan ko?
"Huh?"
"It's bad for the body not to eat every morning especially ,when you are still at work."pangaral niya pa sa akin. Nananatiling pa rin akong nagtataka sa kanya.
Bakit niya pa iniisip kung di ako kumakain?
"Paano mo nalaman?"
"Wag ka ng maraming tanong diyan Claudette!"He bit his lower lip ,"Sabay na tayo kumain dito! ayokong malipasan ka ng gutom."
Bumilis ang pagtibok ng puso ko dahil sa sinabi niya.
Bakit ganito? simpleng salita lang ni Garrett agad bumibilis ang tibok ng puso ko?
Totoo ba na papakainin niya ako?
"A-ah ,are y-you sure?"tanong ko pa uli sa kanya.
Tumango siya ,"Yes ,isipin mo na lang na di mo ako kaaway ngayon. Isipin mo sarili mo."He said casually.
May choice pa ba ako?
"O-okay."
Dahan dahan kong kinuha yung kutsara't tinidor dun. Napag alaman ko din na nagbaon pala siya ng breakfast siguro napag isipan niya na dito na lang siya kumain.
Tahimik lang kami kumakain dito at di ako maiwasan mapatingin sa kanya dahil ang seryoso niyang kumakain. Ang misteryoso niyang tao para sa akin!
Pinapanood ko lang siya kumakain dahil di ako makapag concentrate habang kasabay ko siyang kumain.
Bakit ang gwapo niya ngayon?
"Don't look at me like that! Just eat instead of looking at me."He suddenly said with baritone tone.
Kaya napaiwas na lang ako. Nahahalata niya pala yun?
"S-sorry about that."I apologized sincerely ,",Di lang ako sanay na kasabay kitang kumain at.... di ako sanay na mabait ka sa akin."napakagat na lang ako ng labi at nakita kong tumingin siya sa akin.
He sighed ,"Tingin mo ba talaga sa akin na sa lahat ng pagkakataon masama ang pinapakita ko sayo?"
Mabilis akong umiling ,"Hindi ,hindi ganun ang ibig kong sabihin."naramdaman kong may hinihintay pa siya na may sasabihin ako ,"Uhm ,sinasabi ko lang na di lang ako sanay na mabait ka sa akin. Usually kasi ,kapag nagkikita tayo walang araw na di tayo nagbabangayan."
Nakita kong tumango siya sa sinabi ko.
Kalma ka lang Claudette!
"Okay ,"Garrett replied ,"Ayoko naman kasi maramdaman mo na palagi kitang pinag iinitan dito! I am still human and I feel sorry for people who think nothing but to work like you! with too much diligence you forgot to eat breakfast!"
Ah.
"Minsan ,napapagod din akong pag initan ka. dahil kahit boss mo ako pansamantala dito ,tingin mo sa akin ay parang pangkaraniwang tao lang ako sa paningin mo."sabi niya saka siya uminom ng tubig.
Kung ganon pala ang tingin mo sa akin bat di mo pa ako pinapaalis dito?
"Kung ganon pala ang trato ko sayo bakit di mo pa ako pinapaalis dito?"I asked to him ,"Bakit kahit di kita ginagalang minsan di mo ako sinisigawan katulad ng ibang kasamahan ko na kulang na lang ay paalisin mo sila dito kapag may hindi ka nagugustuhan sa ginagawa nila?"
Natahimik naman siya bigla dahil sa sinabi ko pero nananatili pa rin siyang nakatingin sa akin.
"Di ko naman mababago ang ugali mo kung warfreak ka talaga."He sighed deeply ,"And beside ,mabait naman ako kapag mabait sa akin ang taong nasa harapan ko."
Slight na mabait.
"You should eat! pagkatapos niyan pwede ka na magsimulang magtrabaho."He informed me then I nodded.
Akmang susubo na ulit ako na biglang nagring yung cellphone ko galing sa pantalon ko.
Agad ko naman kinuha yung cellphone ko sa pantalon ko dahil may tumatawag tinignan ko kung sino ang tumatawag sa akin.
It's Kristin.
Tinignan mo ng mariin si Garrett ,"Sandali lang huh ,may tumatawag eh."paalam ko sa kanya di ko na hinintay kung ano ang desisyon niya kasi tumayo na ako para lumayo sa kanya
"[Hello Tin ,bakit ka napatawag?]"hininaan ko ang boses ko para di masyadong marinig ni Garrett ang pinag uusapan natin.
"[Ay ,may trabaho ka ba ngayon? ]"tanong niya sa akin ng mariin.
"[Hmm yes ,pero magsisimula pa lang naman bakit ba?]"
"[Ganon?maya coffee date tayo pagkatapos ng duty mo diyan. Don't worry libre ko naman eh.]"masiglang sabi niya.
"[O-okay.]"
"[Sige ,sunduin na lang kita mamaya diyan. Miss na kita eh bye!]"saka niya ako binabaan ng tawag.
Coffee date na naman? hayst.
Bumalik na ako sa upuan at nakatingin ng seryoso si Garrett sa akin.
"Sorry ,kung may tumawag."ngumiti pa ako ng bahagya sa kanya.
"Who are you talking to on your cellphone ?"he suddenly asked me with a coldly voice.
Napalunok ako.
"Bestfriend ko lang."I replied.
"A girl or a boy?"tanong niya uli sa akin
Kumunot ang noo ko? grabe magtanong!
"Of course ,girl she's my college bestfriend. nag aya lang na mag coffee date kami susunduin niya ako mamaya dito pag out na ako. baka kasi mag overtime sa ospital yun kaya nag aaya."
"She's a doctor?"
Umiling ako ,"Not yet ,nag aaral pa rin siya."
"Ah ,mabuti naman kung ganon."sabi niya saka siya ulit kumain.
Pagkatapos akong pakainin ni Garrett sa office niya ay lumabas na ako para makapaghanda dahil magsisimula na yung trabaho ko dito.
Nagsimula na ang trabaho ko as usual ,sineseryoso ko ang pagtatrabaho ko dahil ngayon ay masyadong maraming tao dito. At masasabi kong nakabenta kami ng maayos.
Di ko na mahagilap si Garrett ngayon dahil napag alaman ko na umalis siya sa sandali sa coffee shop dahil may kailangan lang daw siya asikasuhin kaya tinawagan niya pansamantala ang cafe manager para magbantay dito.
Pero hanggang ngayon di pa rin siya bumabalik.
Saan kaya pumunta yun?
"Hinahanap mo siguro si Sir Garrett noh?"Karyle suddenly said then I glanced to her.
"Huh? ako?"turo ko sa sarili ko ,"Bat ko naman siya hahanapin?"bumalik tuloy ako sa pagsasaayos ng mga cups ng kape.
"Aysus!"bigla niya akong kinurot sa tagiliran kaya napadaing ako ,"Alam mo masyado na kayong malapit sa isa't isa ni Sir Garrett."
Kumunot ang noo ko.
"Huh?"di ko magets yung sinabi niya sa akin.
"Ang sabi ko masyado kayong malapit sa isa't isa. Sabihin mo nga sa akin kung ano na ang status niyong dalawa?"halos naglaglag ang panga ko sa biglang pagsabi niya sa akin.
What the hell? ano ba sinasabi niya?
"Di kami malapit sa isa't isa Karyle. Tsaka kung sinasabi mo kung anong status naming dalawa ay sasabihin ko sayo na walang kami."tinignan ko siya ng mariin at parang di pa siya naniniwala ,"At gusto ko ding malaman mo na di kami nagkakasundo ,nakikita pa nga lang namin ang isa't isa halos magpatayan na kami sa tinginan namin tsaka dito ako nagtatrabaho."
Tinignan niya ako ,"Sure ka ba diyan? alam mo kasi... palagi ka niya pinapatawag sa office kahit di naman mahalaga yung sasabihin sayo. Ano yun?"
Di ko alam na may pagkachismosa din pala si Karyle.
"Masyado ka ng madaldal Karyle."I smiled softly ,"Wala lang yun ,wag mong gawing malisya yung pagpunta ko sa office ni Sir Garrett ,dahil ang trabaho ay trabaho."
Ayoko lang na mapag usapan yun.
I don't thinks so Garrett like me so much. Ang paggawa niya lang sa akin ng mabuti ay para din naman sa sarili ko yun!
Wag kong lagyan ng meaning lahat ng ginagawa sa akin ni Garrett.
Kaaway pa rin ang tingin ko sa kanya kahit may ginawa siyang mabuti kanina!
Hanggang sa dumating ang out duty ko sa coffee shop ay di ko na nakita talaga si Garrett baka......busy lang siya kaya di na nakabalik dito.
Wait? bakit ko ba siya iniisip?
Ano naman kung di siya bumalik dito? masaya sana ako na finally ,walang Garrett na mambubwisit sa akin!
Nagtext na sa akin si Tin na nasa labas na siya kaya napangiti ako ng mariin. Damn! I miss her so much! Paglabas ko ay nakita ko siya na kumakaway pa kaya lumabas na ako mismo sa coffee shop.
"Tin!"masiglang bati ko sa kanya.
"Claudette ko!!"sabi niya saka niya akong biglang niyakap kaya pabalik ko din siyang niyakap ng mahigpit.
After that ,kumalas siya ng pagkakayakap sa akin ,"I miss you so much ,Claudette!"
"I miss you din!"I replied.
"Katatapos lang ng trabaho mo diba?"nakangiting sabi niya kaya mabilis akong tumango.
"Uhm ,yes."
"Namiss talaga kita! I swear! halos one week din akong di nagparamdam sayo!"She exclaimed.
"Oo nga eh ,isang linggo kang di nagparamdam kaya walang Tin na nangungulit sa akin."I uttered ,"Bakit ka nga pala one week na di nagpaparamdam?"
Tin sighed hardly ,"Nag rereview na kasi ako para sa board exam! dahil isang buwan na lang ay makakapagtake na ako ng exam!"
Kaya pala!
"Kaya sobrang gugol na gugol ako dahil malapit na lang talaga magreresidence na ako tsaka 5 years na lang ay maging isang ganap na doctor na talaga ako!"kita ko sa mga mata niya ang saya na makakapag board exam siya.
Sana maranasan ko man lang makapag aral. I hope dumating ang panahon na magiging isang ganap na nurse na ako!
"Then ,advanced congrats sayo!"I smiled widely ,"Sure na sure akong makakapasa ka! ikaw pa ,sa ating dalawa ikaw ang pinakamatalino!"
Natawa siya ng marahan ,"Di mo sure!"
"But anyway ,halika na magcoffee date na tayo! nandoon kasi yung kotse ko ,lakad lang tayo ng konti."sabi niya saka niya hinawakan ang kamay ko kaya wala na akong nagawa na nagpahila na ako.
Di ko alam kung bakit sa malayo pinark ni Tin ang kotse niya pwede naman niyang ipunta doon sa tapat ng coffee shop kailangan pa sa malayo? minsan di ko alam kung pinagtitripan niya ako!
"Sandali lang Claudette! bili lang ako ng cotton candy."sabi niya saka siya bumili doon sa bilihan ng cotton candy.
I sighed hardly.
Hinintay ko lang siya ng hinintay. Paano na lang kaya kung di ko nakilala si Tin? may kaibigan pa ako hanggang ngayon?
Kaya nagpapasalamat pa rin ako sa kanya na siya ang naging kaibigan ko nung college. Honestly ,kapapasok ko pa lang noon pero siya ang una nag approach sa akin at nagfeeling close sa akin. Yung oras na yun ,may kasquad siya non pero pinili pa rin niya ako.
Habang nag iisip ako di ko alam na may sumisigaw na pala sa akin.
"Tabi ,miss!"rinig na sigaw kaya paglingon ko ay laking gulat ko na may ilaw na nasa harapan ko at palapit na ng palapit sa akin.
Kamatayan ko na ba?
Di ko maigalaw ang mga paa ko dahil konting pulgada na lang ay masasagasaan ako!
"Claudette!"rinig sa pangalan ko di ko na inilingon kung sino tumawag sa akin na bigla na lang niya ako naitulak kaya napasubsob ako sa sahig..
Nakita ko na lang na nakahandusay na ang taong nagligtas sa akin!