Zawgyi
က်န္းခ်န္ ဒီေန႔ထိ ဇီးထ်န္းေတာင္မွာပဲ
ေနတာ တပတ္ေလာက္ပင္႐ွိပီ...
အကိုေတာ္ ကိုလဲ သြားမေတြ႔ျဖစ္တာထက္
မေတြ႔ရဲတာပါ...
သူနားလည္သြားပါပီ အကိုေတာ္က
သူ႔အတြက္ ေျပာခဲ့တာမဟုတ္လား...
မိဘေတြ မရွိေတာ့ကတည္းက
သူ႔ကို အေကာင္းဆံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္
ေပးခဲ့တယ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့
အကိုေတာ္ အေပၚ အားနာမိသည္
သူ အရမ္း ဆိုးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား...
"သခင္ေလး အ႐ွင္က နန္းေတာ္ကို
ျပန္ဖို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္"
အေတြးမ်ားေနတုန္း အေစခံ
တေယာက္ လာေျပာတာမို႔...
"မျပန္ခ်င္ေသးဘူး တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္
ေနရင္ ျပန္ခဲ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္"
သူ အကိုေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ခ်င္ေသးပါ...
အခက္ေတြ႔သြားတဲ့ အေစခံကေတာ့
သူတို႔ အ႐ွင္သခင္ မွာလိုက္တဲ့အတိုင္း
ေျပာရေတာ့ သည္...
"ျပန္မလိုက္လို႔ မရပါဘူး
အ႐ွင္က မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ေခၚခဲ့ဖို႔
ေျပာလိုက္တာမို႔ အသာတၾကည္ပဲ
လိုက္ခဲ့ေပးပါ "
ဟုတ္တာေပါ့ သူက မိစၦာ မင္းသား
ျဖစ္ေနလို႔သာ သူက အသံုးက်တာ
ဘာမွမ႐ွိ မဟုတ္ရင္ သူ႔ကိုဘသူဆို
တိုက္ဖို႔ ႏွစ္ခါပင္ စဥ္းစားမည္မဟုတ္
သူက မတက္ပါ...
"က်စ္' ၿပီးေရာ လိုက္ခဲ့မယ္ "
.................
က်န္းခ်န္ နန္းေတာ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့
အကိုေတာ္ အေဆာင္ သြားလိုက္သည္...
အေဆာင္ေတာ္ထဲတြင္ ထိုင္ေနေသာ
အကိုေတာ္ ကို...
"အကိုေတာ္ ကို ဂါဝရျပဳပါတယ္"
ရႊယ္ယမ္ ျပံဳးလိုက္ပီး ညီျဖစ္သူကို...
"စိတ္ဆိုးေနတုန္းလား အားခ်န္ ထိုင္ "
က်န္းခ်န္ စိတ္မဆိုးေတာ့ ပါ
စိတ္ဆိုးမိတဲ့ မိမိကိုယ္ကို သာ
မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ...
က်န္းခ်န္ စားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ပီး...
"ဟင့္အင္း က်ေနာ္ အကိုေတာ္ကို
ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ေနာ္ အကိုေတာ္
စကား နားေထာင္သင့္တာပါ"
ရႊယ္ယမ္ ကိုယ့္အမွားကို
သိသြားပီျဖစ္၍ ေနာင္တရစြာ
ေျပာလာေျပာညီငယ္ကို...
"အင္း အားခ်န္ က လိမၼာပါတယ္
အကိုေတာ္ တို႔ ေန႔လည္စာ
အတူတူ မစားျဖစ္တာေတာင္ၾကာပီ
အခု တူတူ စားၾကမလား"
"ဟုတ္ကဲ့ "
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန႔လည္စာ
စားခ်ိန္က စကားသံေလးမ်ား
ဖုန္းလႊမ္းလ်က္...
(မိစၧာ ေတလဲ စားဖို႔လိုေလာက္ပါတယ္ေလ
သားလဲမသိဘူး)
........................
"႐ွီးခ်န္ လာလည္တာလား"
႐ုတ္တရက္ မလာသဖူး
မိမိစီေရာက္လာေသာ ႐ွီးခ်န္ ေၾကာင့္
က်န္းယမ္လီ ေမးလိုက္သည္...
"ငါေမးစရာရွိလို႔ နင့္ဆီကို
ဟို ေကာင္ေလးလာေသးလား"
႐ွီးခ်န္ ေမးတာက ဘသူလဲ
ဟိုေကာင္ေလး အားခ်န္ လား...
"ဘယ္ေကာင္ေလးလဲ အားခ်န္လား"
႐ွီးခ်န္ အျမန္ပင္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္...
"အင္း သူပဲ "
က်န္းယမ္လီ မွတ္မိသည္
အားခ်န္ အခုေတာ့ တာ
သူ ႐ွိိီးခ်န္ တို႔နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့
ေန႔ကတည္းကပဲ ထပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး...
"အားခ်န္ မလာတာ
တပတ္ေလာက္ေတါင္႐ွိပီ
သူလာရင္ဘာေျပာေပးရမလဲ"
႐ွီးခ်န္ သူကိုယ္တိုင္လဲ
ဘာေၾကာင့္ ေမးေနလဲ မသိသလို
ဘာေျပာခ်င္မွန္းလဲ မသိတာမို႔...
"မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာ
ငါျပန္ေတာ့မယ္ "
"ေအာ္ေအးေအး"
က်န္းယမ္လီ ႐ုတ္တရက္
ေရာက္လာပီး ေမးခ်င္ရာ ေမးကာ
ခ်က္ခ်င္း ျပန္မည္ေျပာေသာ
မိမိေ႐ွ႕မွသူသည္ ေကာင္းကင္နတ္ဘုရား
ဇယ္ဝူကြၽင္း လန္႐ွီးခ်န္ မွ ဟုတ္ရဲ႕လား
လို႔သာေတြးလိုက္မိသည္...
အားခ်န္ ကေရာ ဘာလို႔မ်ား
မလာတာပါလိမ့္ မဟုတ္မွ
သူေလး အျပင္ထြက္ခြင့္ ပိတ္ခံရလို႔မ်ားလား...
💜💙💜💙💜
ၾကာေနတာလဲ သိတပါတယ္
တိုသြားတာလဲ သိတယ္
ဒါေပမယ့္ တင္ေပးခ်င္လို႔...
💙💜💙💜💙
Unicode
ကျန်းချန် ဒီနေ့ထိ ဇီးထျန်းတောင်မှာပဲ
နေတာ တပတ်လောက်ပင်ရှိပီ...
အကိုတော် ကိုလဲ သွားမတွေ့ဖြစ်တာထက်
မတွေ့ရဲတာပါ...
သူနားလည်သွားပါပီ အကိုတော်က
သူ့အတွက် ပြောခဲ့တာမဟုတ်လား...
မိဘေတြ မရှိတော့ကတည်းက
သူ့ကို အကောင်းဆုံး စောင့်ရှောက်
ပေးခဲ့တယ် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့တဲ့
အကိုတော် အပေါ် အားနာမိသည်
သူ အရမ်း ဆိုးခဲ့တယ် မဟုတ္လား...
"သခင်လေး အရှင်က နန်းတော်ကို
ပြန်ဖို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်"
အတွေးများနေတုန်း အေစခံ
တယောက် လာပြောတာမို့...
"မပြန်ချင်သေးဘူး တရက်နှစ်ရက်လောက်
နေရင် ပြန်ခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက်"
သူ အကိုတော်နဲ့ မတွေ့ချင်သေးပါ...
အခက်တွေ့သွားတဲ့ အေစခံကေတာ့
သူတို့ အရှင်သခင် မှာလိုက်တဲ့အတိုင်း
ပြောရတော့ သည်...
"ပြန်မလိုက်လို့ မရပါဘူး
အရှင်က မရရတဲ့နည်းနဲ့ ခေါ်ခဲ့ဖို့
ပြောလိုက်တာမို့ အသာတကြည်ပဲ
လိုက်ခဲ့ပေးပါ "
ဟုတ်တာပေါ့ သူက မိစၦာ မင်းသား
ဖြစ်နေလို့သာ သူက အသုံးကျတာ
ဘာမှမရှိ မဟုတ်ရင် သူ့ကိုဘသူဆို
တိုက်ဖို့ နှစ်ခါပင် စဉ်းစားမည်မဟုတ်
သူက မတက်ပါ...
"ကျစ်' ပြီးရော လိုက်ခဲ့မယ် "
.................
ကျန်းချန် နန်းတော် ပြန်ရောက်တော့
အကိုတော် အဆောင် သွားလိုက်သည်...
အဆောင်တော်ထဲတွင် ထိုင်နေသော
အကိုတော် ကို...
"အကိုတော် ကို ဂါဝရပြုပါတယ်"
ရွှယ်ယမ် ပြုံးလိုက်ပီး ညီဖြစ်သူကို...
"စိတ်ဆိုးနေတုန်းလား အားချန် ထိုင် "
ကျန်းချန် စိတ်မဆိုးတော့ ပါ
စိတ္ဆိုးမိတဲ့ မိမိကိုယ္ကို သာ
မကျေမနပ် ဖြစ်နေခဲ့တာ...
ကျန်းချန် စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ပီး...
"ဟင့်အင်း ကျနော် အကိုတော်ကို
တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော် အကိုတော်
စကား နားထောင်သင့်တာပါ"
ရွှယ်ယမ် ကိုယ့်အမှားကို
သိသွားပီဖြစ်၍ နောင်တရစွာ
ပြောလာပြောညီငယ်ကို...
"အင်း အားချန် က လိမ္မာပါတယ်
အကိုတော် တို့ နေ့လည်စာ
အတူတူ မစားဖြစ်တာတောင်ကြာပီ
အခု တူတူ စားကြမလား"
"ဟုတ်ကဲ့ "
ညီအကိုနှစ်ယောက်ရဲ့ နေ့လည်စာ
စားချိန်က စကားသံလေးများ
ဖုန်းလွှမ်းလျက်...
(မိစၧာ တေလဲ စားဖို့လိုလောက်ပါတယ်လေ
သားလဲမသိဘူး)
........................
"ရှီးချန် လာလည်တာလား"
ရုတ်တရက် မလာသဖူး
မိမိစီရောက်လာသော ရှီးချန် ကြောင့်
ကျန်းယမ်လီ မေးလိုက်သည်...
"ငါမေးစရာရှိလို့ နင့်ဆီကို
ဟို ကောင်လေးလာသေးလား"
ရှီးချန် မေးတာက ဘသူလဲ
ဟိုကောင်လေး အားချန် လား...
"ဘယ်ကောင်လေးလဲ အားခ်န္လား"
ရှီးချန် အမြန်ပင် ပြန်ဖြေလိုက်သည်...
"အင်း သူပဲ "
ကျန်းယမ်လီ မှတ်မိသည်
အားချန် အခုတော့ တာ
သူ ရှိိီးချန် တို့နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တဲ့
နေ့ကတည်းကပဲ ထပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး...
"အားချန် မလာတာ
တပတ်လောက်တေါင်ရှိပီ
သူလာရင်ဘာပြောပေးရမလဲ"
ရှီးချန် သူကိုယ်တိုင်လဲ
ဘာကြောင့် မေးနေလဲ မသိသလို
ဘာပြောချင်မှန်းလဲ မသိတာမို့...
"မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ
ငါပြန်တော့မယ် "
"အော်အေးအေး"
ကျန်းယမ်လီ ရုတ်တရက်
ရောက်လာပီး မေးချင်ရာ မေးကာ
ချက်ချင်း ပြန်မည်ပြောသော
မိမိရှေ့မှသူသည် ကောင်းကင်နတ်ဘုရား
ဇယ်ဝူကျွင်း လန်ရှီးချန် မွ ဟုတ်ရဲ့လား
လို့သာတွေးလိုက်မိသည်...
အားချန် ကေရာ ဘာလို့များ
မလာတာပါလိမ့် မဟုတ်မှ
သူလေး အပြင်ထွက်ခွင့် ပိတ်ခံရလို့များလား...
💜💙💜💙💜
ကြာနေတာလဲ သိတပါတယ်
တိုသြားတာလဲ သိတယ်
ဒါပေမယ့် တင်ပေးချင်လို့...