Mutluydum her ne olursa olsun, kimsenin dediklerini umursamazdım. Kimse engel olamazdı aşkıma, dediklerini gram umursamadım. Ben aşıktım ve bunu anlamıyorlardı. Anlatmaya çalışsam da anlamıyorlardı.
Gecelere kadar uzakta olan biri ile kalbinizi birleştirdiniz mi?
Bekledinizmi? Seven bekler ben bekledim hep bekledim. Ama olmadı ilk defa mutlu hissetmiştim. İlk defa sevildiğimi hissetmiştim. Ama teşekkürler, ilk defa sevgisini hissettiren birini sevmiştim.
Ama işte yarım kaldı.
Aylarca mutlu olan ben her gece düzelirmiyiz diye ağladım,umut bekledim.
Ama senden başka kimse bilmedi ağladığını. Acılar hep yanlız çekilir. Sevdiğin kişinin yanında olamaması en kötü şeydir.
İnanın tenimi hayal edersiniz, gülüşünü, bazen onun yakını olup hayal kurarsınız. Ona dokunduğunuzu sanarsınız. Gülüşünü, ağlayışını hayal edersiniz.
Ama farkedersin ki seni ondan ayrı kılan koskoca mesafedir. Mesafe bazen aşkı bitiren bir nedendir.
Sevmek mesafeleri umursamamaktır.
Hiç görmektir. Eğer kalbindeyseniz o sizi yanınızda hisseder.
Hissetmek, onu yanında hayal etmekdir.
Hayal kurun, sevin, aşık olun ama hayalimizi mahvedecek birini sevmeyin..
Sorun bu değil mi zaten?
Biz hep hayatımızı mahveden insanları seviyoruz, hayatımızı açıyoruz. Aslında kendi kuyumuzu kendimiz kazıyoruz.
O kötü Karanlığın içine kendimizi biz sokuyoruz...
Yeni bölüm geldi umarım seversiniz...