ေယာကူးငယ္တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေသာေမာင္
အေမနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားတာေၾကာင့္ ထြက္လာ
ခဲ့သည္။ ခ်ိန္းထားသည့္ေနရာေရာက္ေတာ့
ခ်စ္ေသာေမာင္အေမကစကားစလာသည္။
"မင္းငါ့သားနားကထြက္သြားေပးပါ"
"ဘာလို႔လဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ကဘာလဲ "
"မင္းကတစ္ခုလပ္ျဖစ္ေနလို႔ၿပီးေတာ့
ေယာက်ာ္းခ်င္းဆိုမျဖစ္ဘူး"
"ေအာ္ေအာ္...ေမမဒီနဲ႔ေပးစားအံုးမယ္ေပါ့
ေမမဒီကဘာဆိုတာသိၿပီးၿပီးမဟုတ္လား"
"ဒါက ခုေခတ္မွာ တျခားလူနဲ႔အိပ္ၿပီးလဲ
အေရးမပါဘူး ငါကေခတ္ေ႐ွးေျပးတာမို႔နား
လည္တယ္"
"အ့ံျသစရာဘဲ ဟိုကျဖစ္တာ သူ႔ဦးေလးနဲ႔ေနာ္
ဟက္ရြံစရာေတြ ေခတ္ေ႐ွ႕ေျပးတဲ့အန္တီက
LGBTကို က်ဘာလို႔လက္မခံႏိုင္တာလဲ
အန္တီ့သားကိုယ္တိုင္က Gayေနာ္"
"မင္းဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ"
" ဘယ္ေလာက္ေပးႏိုင္လဲအန္တီေပးသ
ေလာက္ကအန္တီ့သားတန္ဖိုးဘဲ တစ္ခုေတာ့
သိထားပါ အန္တီသူ႔ကိုအေမြျဖတ္လဲ
က်ေတာ္ကယူၿပီး သူ႔Di*kကို စိန္ကြပ္ေပး
ႏိုင္တယ္ဆိုတာ.. သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ "
ေယာကူးငယ္လဲ ထိုေနရာကထြက္လာလိုက္
သည္။
*ဟမ့္ 19ရာစုကအကြက္ေတြနဲ႔လာလုပ္ေန
တယ္ *
ေယာကူးကားလမ္း႐ွင္းေနတာေၾကာင့္အ႐ွိန္
နဲနဲတင္ကာေမာင္းေနစဥ္ သူ႔စီတည့္တည့္
ဝင္လာသည့္ကားေၾကာင့္ေ႐ွာင္လိုက္သည္။
ထိုကားကေတာ့ေနာက္က ကုန္တင္ကားေအာက္ဝင္သြားၿပီး သူကေတာ့လမ္းေပးကဓာတ္တိုင္
နဲ႔အ႐ွိျပင္းစြာဝင္တိုက္ကာ ကားတစ္ပတ္လည္
သြားခဲ့သည္။
သူခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကျမဴေတြစိုင္းေနတဲ့
ေနရာျဖစ္သည္။
"မိုက္ခ္"
"ဟင္..ေယာကူးငယ္"
"မင္းရဲ႕မူလေနရာကိုျပန္မလား ဒါမွမဟုတ္
ေယာကူးငယ္ဘဝကိုျပန္မလား"
"ငါ...ငါ...မူလကမာၻကိုျပန္ရင္ဘာျဖစ္မလဲ"
"ဒါဆိုေယာကူးငယ္ဘဝမွာေသ သြားၿပီး
မင္းခ်စ္သူကေတာ့ ဝမ္းနည္းေနမွာေပါ့"
"မူလကမာၻမွာဆိုရင္ေရာ"
"မင္းမိဘေတြကမင္းေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းေနမယ္"
သူစဥ္းစားရခက္သြားသည္ မိဘေတြစီလဲျပန္
ခ်င္တယ္ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ နဲ႔လဲမခြဲႏိုင္ဘူး။
"ငါျပန္မယ္ "
"ကံေကာင္းပါေစ မိုက္ခ္ "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးထိုေနရာကေပ်ာင္ကြယ္
သြားခဲ့သည္။
တီတီ
"လူနာသတိရၿပီး လူနာ ေဒါက္တာကိုျမင္လား"
"ဟုတ္ "
"လူနာ နာမည္မွတ္မိလား"
"ေယာကူးငယ္ပါ"
"ဟင္"
"အမေလး သားေလးမိုက္ခ္ရဲ႕ နာမည္ေတာင္မ
မွတ္မိေတာ့ဘူးလား အီးဟီး"
ေယာကူးငယ္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူမျမင္ဖူးတဲ့လူေတြႀကီးဘဲ...
"အန္တီကဘယ္သူလဲဟင္"
"အမေလး... အစ္ကိုေရ သားေလးကိုလာၾကည့္
ပါအံုး က်မကိုအန္တီတဲ့ "
"ဟို..ဟို"
"သားေလး ေမေမကသားေလး ေမေမေလ
သားေလးနာမည္က မိုက္ခ္ ေလ "
*ဒါ..ဒါဆို မိုက္ခ္ေရြးလိုက္တာက သူ႔ခ်စ္သူ
ကိုလား ငါ..ငါကဘာလို႔မိုက္ခ္ကိုယ္ထဲ..*
"အေမ"
——
တစ္ဖက္တြင္ ေဆးရံုမွာအသက္လုၿပီး
အေျခေနေကာင္းလာသည့္ေယာကူးငယ္
ေဘးတြင္ ခ်စ္ေသာေမာင္နဲ႔ဘရဏီတို႔ထိုင္ေန
ၾကသည္။
"ကိုကို ဟိုဘက္က ကားကဘယ္သူတဲ့လဲ"
"ေမမဒီ ရဲ႕ကား သူကပြဲခ်င္းၿပီးဘဲ"
"ဟင္း...ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေယာကူးအေျခ
ေနေကာင္းလာလို႔ ညီမေလးအိမ္ျပန္လိုက္
အံုးမယ္ ကိုကိုဘဲေစာင့္ေတာ့"
ဘရဏီျပန္သြားမွ ခ်စ္ေသာေမာင္ တင္းထား
တဲ့မ်က္ရည္ေတြလႊတ္ခ်လိုက္သည္။
ေယာကူး သူ႔အေမနဲ႔သြားေတြမွန္းေမာင္သိ
လိုလိုက္လာေတာ့ ေယာကူးဆိုင္ထဲကထြက္ၿပီး
ကာေပၚတက္တာေတြ႔တာနဲ႔ေယာကူးကားေနာက္ကသာလိုက္ခဲ့တယ္ ။တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့မထင္မွတ္ထားတဲ့အေျခေနေတြ
ျဖစ္ကုန္ၿပီး မ်က္စိေ႐ွ႕မွာဘဲ ေယာကူးကား
က လိမ့္ထြက္သြားတာျမင္လိုက္ရတယ္။
ေဆးရံုအေရာက္ျမန္တာမို႔အသက္ေဘးက
လြတ္ေပမယ့္ ခုထိသတိမရေသးတာေၾကာင့္
ေဘးနားကသာမ်က္ရည္မ်က္ခြက္နဲ႔ထိုင္ေစာင့္
ေနရသည္။
တစ္ပတ္အၾကာ
ေယာကူးမႏိုးလာေသးတာေၾကာင့္ ေမာင္က
ဘဲ အဝတ္လဲေရပတ္တိုက္အကုန္လုပ္ေပးရ
သည္။
"ငယ္...ထေတာ့ေနာ္ ကိုယ္လြမ္းေနတာမို႔...
ငယ္ႏိုးလာရင္ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ"
"....."
"ငယ္သာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ကိုယ္ပါလိုက္ေသ
မွာေနာ္ "
"႐ူးေနလား"
"ဟင္..ငယ္..ငယ္သတိရလာၿပီး ခနေလးကိုယ္
ဆရာဝန္ေခၚလိုက္အံုးမယ္"
ေျပးထြက္သြားတဲ့ေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။
*က်ေတာ္ ေမာင့္ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ေမာင္*
ခနေနေတာ့ဆရာဝန္ကလာစမ္းသပ္ေပးၿပီး
အေျခေနစိတ္ခ်ရတယ္ဆိုမွျပန္ထြက္သြား
သည္။
"ေမာင္.. ငယ့္နားလာပါအံုး"
"ငယ္ "
"ေမာင္..က်ေတာ္ ေယာကူးငယ္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္"
"...."
"သူက က်ေတာ့ကိုေျပာတယ္ မိဘေတြစီျပန္မလား ေမာင့္စီျပန္မလားတဲ့ က်ေတာ္ သားမိုက္
တစ္ေယာက္အျဖစ္ခံၿပီး ေမာင့္ကိုေရြးခဲ့တယ္
ေမာင္ က်ေတာ္အဲ့ေလာက္ထိေမာင့္ကိုခ်စ္တာ"
ခ်စ္ေသာေမာင္တစ္ေယာက္ ငယ့္ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာသူငိုေနမိသည္။
"ေမာင္ က ကေလးလားငိုေနတာ တိတ္ေတာ့"
"ေမာင္ေပ်ာ္လို႔ပါ ငယ္... ေမာင္တိုု႔လက္ထပ္ၾကမယ္ေနာ္ငယ္ "
"အင္း..လက္ထပ္မယ္ "
"ကပ္...အမေလး drama ဆန္ခ်က္ "
"ဘရဏီဘယ္ထဲကေရာက္ေနတာလဲ"
"နင္စေျပာထဲကေရာက္ေနတာ ခ်င္းဂူး
နင္သိလား အစ္ကိုနင္ေမ့ေနတဲ့တစ္ပတ္လံုး
မိႈင္ေနတာဘဲ ကုမၸဏီေတာင္မသြားလဲနင့္နား
မွာဘဲေနေနတာ "
"ဘရဏီ အေမကဘာေျပာေသးလဲ"
"လင္ယူရင္သူ႔ကိုအေမလို႔မေခၚနဲ႔တဲ့"
"အင္းပါ ေဒၚဏီလာေမာင္ ကိုလဲက်န္းမာေရး
ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာလိုက္"
"....."
ခ်စ္ေသာေမာင္စကားေၾကာင့္ဘရဏီေရာ
ေယာကူးငယ္ပါ စြံ႔အသြားေတာ့သည္။
ေဆးရံုဆင္းၿပီး ၅လအၾကာမွာဘဲ
ခ်စ္ေသာေမာင္နဲ႔ေယာကူးငယ္တို႔လက္ထပ္
လိုက္ၾကသည္။ေယာကူးမိဘေတြမ႐ွိတာေၾကာင့္ဘရဏီကဘဲ မားရာထူးယူကာ ေယာကူးကို
အစ္ကိုျဖစ္သူလက္ထဲအပ္ေပးရသည္။
မဂၤလာဦးညတြင္ေဆာ့ ေယာကူးတစ္ေယာက္
ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေနကာမသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနသည္။ ခ်စ္ေသာေမာင္ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ကထြက္ၿပီး ေယာကူးနားဝင္လွဲကာ
"ငယ္ "
"ဟင္"
"ဒီညဘာညလဲသိလ"
"ဘလေခ်ာင္ေၾကာ္ညေလ"
"ဟင္ ဘခ်လာႏိုက္ပါ ငယ္ရဲ႕"
"ေအာ္ ဟုတ္သား ဟီးဟီး"
"ကိုယ္ဒီည ငယ့္ကိုအပိုင္ယူမယ္ေနာ္"
"ငယ္က ေမာင့္အပိုင္ပါေမာင္"
ခ်စ္ေသာေမာင္က ေယာကူးမားနမ္းလိုက္ၿပီး
လက္ေတြက ၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ေနသည္။
ၿပီးတာနဲ႔အနမ္းေတြကလည္ပင္းကိုဆင္းလာၿပီး
ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကို စုပ္ယူေနသည္။
"အင့္..ေမာင္.. ေျဖးေျဖး စိုပါ့ ငယ့္ႏို႔ေတြျပတ္ကုန္မယ္"
"ႁပြတ္...ေသးေသးေလး"
ခ်စ္ေသာေမာင္က တေျဖးေျဖး ဗိုက္ေလးေတြကိုနမ္းရင္းခ်က္ေပါက္ေလးကိုလ်ွာနဲထိုးလိုက္ေတာ့
ေယာကူးငယ္စီက ညည္းသံထြက္လာသည္။
ဘယ္ထဲကကြၽတ္သြားမွန္းမသိတဲ့ ေယာကူး
ေဘာင္းဘီကေတာ့ ကုတင္ေအာက္တြင္ပံုေန
သည္။.ခ်စ္ေသာေမာင္က ေယာကူးေျခေထာက္ကိုထမ္းကာ ခေရ တြင္းေလးအား ခ်ယ္လွယ္
ေနသည္။
"ေမာင္...အင့္..ထည့္ေတာ့.ငယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး"
"ဒါဆိုေမာင္စၿပီးေနာ္ "
ခေစ္ေသာေမာင္သူ႔ရဲ႕အသားေခ်ာင္းအား
ေယာကူးထဲသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းလိုက္သည္။
"အ..အ..နာတယ္ ေမာင္ "
"နာလား ကိုယ္ျပန္ထုတ္လိုက္မယ္ "
"မထုတ္နဲ႔..ဟင့္..ေျဖးေျဖး..အားးး"
"႐ွီးး..ေႏြးေနတာဘဲ"
"တစ္ခါထဲထည့္လိုက္ရေမာင္လူဆိုးရဲ႕"
"ေျဖးေျဖးခ်င္းဆိုပိုနာမွာဆိုးလို႔"
ခ်စ္ေသာေမာင္ တေျဖးေျဖးလႈပ္႐ွားရင္းေနသားက်လာမွအ႐ွိန္တင္လိုက္သည္။
"ေမာင္ေရ...ျမန္ျမန္..အ..ဟာ့..ဟ..ဟ"
"အင့္...ေကာင္းလားငယ္...အား..ဟာ့.."
"ေကာင္းတယ္...အဲ့နားေလး..႐ွီး..."
"Fu*k က်ပ္ၿပီးေႏြးတယ္ကြာ... ေရာ...အ"
"ဟင့္..ငယ္ၿပီးေတာ့မယ္..ေမာင္"
"တူတူၿပီးမယ္ "
ခ်စ္ေသာေမာင္ လဲအ႐ွိကုန္တင္ၿပီးေဆာင့္
ရင္း ေယာကူးအထဲမွာဘဲၿပီးလိုက္သည္။
မဂၤလာဦးညတစ္ညလံုး ေယာကူးတစ္ေယာက္
မိုးလင္းေပါက္ ထိ ဦးလိုက္ရသည္။
——
ေနာက္တစ္ပိုင္းဆိုၿပီးၿပီးေနာ္ ေယာကူးတစ္
ျဖစ္လဲ မို္က္ခ္အေၾကာင္းဖတ္ခ်င္ေသးလား?
Uni
ယောကူးငယ်တစ်ယောက် ချစ်သောမောင်
အမေနဲ့တွေ့ဖို့ချိန်းထားတာကြောင့် ထွက်လာ
ခဲ့သည်။ ချိန်းထားသည့်နေရာရောက်တော့
ချစ်သောမောင်အမေကစကားစလာသည်။
"မင်းငါ့သားနားကထွက်သွားပေးပါ"
"ဘာလို့လဲ အကြောင်းပြချက်ကဘာလဲ "
"မင်းကတစ်ခုလပ်ဖြစ်နေလို့ပြီးတော့
ယောကျာ်းချင်းဆိုမဖြစ်ဘူး"
"အော်အော်...မေမဒီနဲ့ပေးစားအုံးမယ်ပေါ့
မေမဒီကဘာဆိုတာသိပြီးပြီးမဟုတ်လား"
"ဒါက ခုခေတ်မှာ တခြားလူနဲ့အိပ်ပြီးလဲ
အရေးမပါဘူး ငါကခေတ်ရှေးပြေးတာမို့နား
လည်တယ်"
"အံ့သြစရာဘဲ ဟိုကဖြစ်တာ သူ့ဦးလေးနဲ့နော်
ဟက်ရွံစရာတွေ ခေတ်ရှေ့ပြေးတဲ့အန်တီက
LGBTကို ကျဘာလို့လက်မခံနိုင်တာလဲ
အန်တီ့သားကိုယ်တိုင်က Gayနော်"
"မင်းဘယ်လောက်လိုချင်လဲ"
" ဘယ်လောက်ပေးနိုင်လဲအန်တီပေးသ
လောက်ကအန်တီ့သားတန်ဖိုးဘဲ တစ်ခုတော့
သိထားပါ အန်တီသူ့ကိုအမွေဖြတ်လဲ
ကျတော်ကယူပြီး သူ့Di*kကို စိန်ကွပ်ပေး
နိုင်တယ်ဆိုတာ.. သွားလိုက်ပါအုံးမယ် "
ယောကူးငယ်လဲ ထိုနေရာကထွက်လာလိုက်
သည်။
*ဟမ့် 19ရာစုကအကွက်တွေနဲ့လာလုပ်နေ
တယ် *
ယောကူးကားလမ်းရှင်းနေတာကြောင့်အရှိန်
နဲနဲတင်ကာမောင်းနေစဉ် သူ့စီတည့်တည့်
ဝင်လာသည့်ကားကြောင့်ရှောင်လိုက်သည်။
ထိုကားကတော့နောက်က ကုန်တင်ကားအောက်ဝင်သွားပြီး သူကတော့လမ်းပေးကဓာတ်တိုင်
နဲ့အရှိပြင်းစွာဝင်တိုက်ကာ ကားတစ်ပတ်လည်
သွားခဲ့သည်။
သူခုရောက်နေတဲ့နေရာကမြူတွေစိုင်းနေတဲ့
နေရာဖြစ်သည်။
"မိုက်ခ်"
"ဟင်..ယောကူးငယ်"
"မင်းရဲ့မူလနေရာကိုပြန်မလား ဒါမှမဟုတ်
ယောကူးငယ်ဘဝကိုပြန်မလား"
"ငါ...ငါ...မူလကမ္ဘာကိုပြန်ရင်ဘာဖြစ်မလဲ"
"ဒါဆိုယောကူးငယ်ဘဝမှာသေ သွားပြီး
မင်းချစ်သူကတော့ ဝမ်းနည်းနေမှာပေါ့"
"မူလကမ္ဘာမှာဆိုရင်ရော"
"မင်းမိဘတွေကမင်းကြောင့် ဝမ်းနည်းနေမယ်"
သူစဉ်းစားရခက်သွားသည် မိဘတွေစီလဲပြန်
ချင်တယ် ပြီးတော့ မောင် နဲ့လဲမခွဲနိုင်ဘူး။
"ငါပြန်မယ် "
"ကံကောင်းပါစေ မိုက်ခ် "
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးထိုနေရာကပျောင်ကွယ်
သွားခဲ့သည်။
တီတီ
"လူနာသတိရပြီး လူနာ ဒေါက်တာကိုမြင်လား"
"ဟုတ် "
"လူနာ နာမည်မှတ်မိလား"
"ယောကူးငယ်ပါ"
"ဟင်"
"အမလေး သားလေးမိုက်ခ်ရဲ့ နာမည်တောင်မ
မှတ်မိတော့ဘူးလား အီးဟီး"
ယောကူးငယ်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်တော့
သူမမြင်ဖူးတဲ့လူတွေကြီးဘဲ...
"အန်တီကဘယ်သူလဲဟင်"
"အမလေး... အစ်ကိုရေ သားလေးကိုလာကြည့်
ပါအုံး ကျမကိုအန်တီတဲ့ "
"ဟို..ဟို"
"သားလေး မေမေကသားလေး မေမေလေ
သားလေးနာမည်က မိုက်ခ် လေ "
*ဒါ..ဒါဆို မိုက်ခ်ရွေးလိုက်တာက သူ့ချစ်သူ
ကိုလား ငါ..ငါကဘာလို့မိုက်ခ်ကိုယ်ထဲ..*
"အမေ"
——
တစ်ဖက်တွင် ဆေးရုံမှာအသက်လုပြီး
အခြေနေကောင်းလာသည့်ယောကူးငယ်
ဘေးတွင် ချစ်သောမောင်နဲ့ဘရဏီတို့ထိုင်နေ
ကြသည်။
"ကိုကို ဟိုဘက်က ကားကဘယ်သူတဲ့လဲ"
"မေမဒီ ရဲ့ကား သူကပွဲချင်းပြီးဘဲ"
"ဟင်း...တော်သေးတာပေါ့ ယောကူးအခြေ
နေကောင်းလာလို့ ညီမလေးအိမ်ပြန်လိုက်
အုံးမယ် ကိုကိုဘဲစောင့်တော့"
ဘရဏီပြန်သွားမှ ချစ်သောမောင် တင်းထား
တဲ့မျက်ရည်တွေလွှတ်ချလိုက်သည်။
ယောကူး သူ့အမေနဲ့သွားတွေမှန်းမောင်သိ
လိုလိုက်လာတော့ ယောကူးဆိုင်ထဲကထွက်ပြီး
ကာပေါ်တက်တာတွေ့တာနဲ့ယောကူးကားနောက်ကသာလိုက်ခဲ့တယ် ။တစ်နေရာအရောက်မှာတော့မထင်မှတ်ထားတဲ့အခြေနေတွေ
ဖြစ်ကုန်ပြီး မျက်စိရှေ့မှာဘဲ ယောကူးကား
က လိမ့်ထွက်သွားတာမြင်လိုက်ရတယ်။
ဆေးရုံအရောက်မြန်တာမို့အသက်ဘေးက
လွတ်ပေမယ့် ခုထိသတိမရသေးတာကြောင့်
ဘေးနားကသာမျက်ရည်မျက်ခွက်နဲ့ထိုင်စောင့်
နေရသည်။
တစ်ပတ်အကြာ
ယောကူးမနိုးလာသေးတာကြောင့် မောင်က
ဘဲ အဝတ်လဲရေပတ်တိုက်အကုန်လုပ်ပေးရ
သည်။
"ငယ်...ထတော့နော် ကိုယ်လွမ်းနေတာမို့...
ငယ်နိုးလာရင်ကိုယ်တို့လက်ထပ်ကြမယ်လေ"
"....."
"ငယ်သာတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ကိုယ်ပါလိုက်သေ
မှာနော် "
"ရူးနေလား"
"ဟင်..ငယ်..ငယ်သတိရလာပြီး ခနလေးကိုယ်
ဆရာဝန်ခေါ်လိုက်အုံးမယ်"
ပြေးထွက်သွားတဲ့မောင့်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။
*ကျတော် မောင့်ကိုရွေးချယ်ခဲ့တယ်မောင်*
ခနနေတော့ဆရာဝန်ကလာစမ်းသပ်ပေးပြီး
အခြေနေစိတ်ချရတယ်ဆိုမှပြန်ထွက်သွား
သည်။
"မောင်.. ငယ့်နားလာပါအုံး"
"ငယ် "
"မောင်..ကျတော် ယောကူးငယ်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်"
"...."
"သူက ကျတော့ကိုပြောတယ် မိဘတွေစီပြန်မလား မောင့်စီပြန်မလားတဲ့ ကျတော် သားမိုက်
တစ်ယောက်အဖြစ်ခံပြီး မောင့်ကိုရွေးခဲ့တယ်
မောင် ကျတော်အဲ့လောက်ထိမောင့်ကိုချစ်တာ"
ချစ်သောမောင်တစ်ယောက် ငယ့်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာသူငိုနေမိသည်။
"မောင် က ကလေးလားငိုနေတာ တိတ်တော့"
"မောင်ပျော်လို့ပါ ငယ်... မောင်တိုု့လက်ထပ်ကြမယ်နော်ငယ် "
"အင်း..လက်ထပ်မယ် "
"ကပ်...အမလေး drama ဆန်ချက် "
"ဘရဏီဘယ်ထဲကရောက်နေတာလဲ"
"နင်စပြောထဲကရောက်နေတာ ချင်းဂူး
နင်သိလား အစ်ကိုနင်မေ့နေတဲ့တစ်ပတ်လုံး
မှိုင်နေတာဘဲ ကုမ္ပဏီတောင်မသွားလဲနင့်နား
မှာဘဲနေနေတာ "
"ဘရဏီ အမေကဘာပြောသေးလဲ"
"လင်ယူရင်သူ့ကိုအမေလို့မခေါ်နဲ့တဲ့"
"အင်းပါ ဒေါ်ဏီလာမောင် ကိုလဲကျန်းမာရေး
ဂရုစိုက်ဖို့ပြောလိုက်"
"....."
ချစ်သောမောင်စကားကြောင့်ဘရဏီရော
ယောကူးငယ်ပါ စွံ့အသွားတော့သည်။
ဆေးရုံဆင်းပြီး ၅လအကြာမှာဘဲ
ချစ်သောမောင်နဲ့ယောကူးငယ်တို့လက်ထပ်
လိုက်ကြသည်။ယောကူးမိဘတွေမရှိတာကြောင့်ဘရဏီကဘဲ မားရာထူးယူကာ ယောကူးကို
အစ်ကိုဖြစ်သူလက်ထဲအပ်ပေးရသည်။
မင်္ဂလာဦးညတွင်ဆော့ ယောကူးတစ်ယောက်
ကုတင်ပေါ်တွင်လှဲနေကာမသိချင်ယောင်
ဆောင်နေသည်။ ချစ်သောမောင်ရေချိုးခန်းထဲ
ကထွက်ပြီး ယောကူးနားဝင်လှဲကာ
"ငယ် "
"ဟင်"
"ဒီညဘာညလဲသိလ"
"ဘလချောင်ကြော်ညလေ"
"ဟင် ဘချလာနိုက်ပါ ငယ်ရဲ့"
"အော် ဟုတ်သား ဟီးဟီး"
"ကိုယ်ဒီည ငယ့်ကိုအပိုင်ယူမယ်နော်"
"ငယ်က မောင့်အပိုင်ပါမောင်"
ချစ်သောမောင်က ယောကူးမားနမ်းလိုက်ပြီး
လက်တွေက ကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်နေသည်။
ပြီးတာနဲ့အနမ်းတွေကလည်ပင်းကိုဆင်းလာပြီး
ချယ်ရီသီးလေးတွေကို စုပ်ယူနေသည်။
"အင့်..မောင်.. ဖြေးဖြေး စိုပါ့ ငယ့်နို့တွေပြတ်ကုန်မယ်"
"ပြွတ်...သေးသေးလေး"
ချစ်သောမောင်က တဖြေးဖြေး ဗိုက်လေးတွေကိုနမ်းရင်းချက်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲထိုးလိုက်တော့
ယောကူးငယ်စီက ညည်းသံထွက်လာသည်။
ဘယ်ထဲကကျွတ်သွားမှန်းမသိတဲ့ ယောကူး
ဘောင်းဘီကတော့ ကုတင်အောက်တွင်ပုံနေ
သည်။.ချစ်သောမောင်က ယောကူးခြေထောက်ကိုထမ်းကာ ခရေ တွင်းလေးအား ချယ်လှယ်
နေသည်။
"မောင်...အင့်..ထည့်တော့.ငယ်မနေတတ်တော့ဘူး"
"ဒါဆိုမောင်စပြီးနော် "
ခစေ်သောမောင်သူ့ရဲ့အသားချောင်းအား
ယောကူးထဲသို့ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်သည်။
"အ..အ..နာတယ် မောင် "
"နာလား ကိုယ်ပြန်ထုတ်လိုက်မယ် "
"မထုတ်နဲ့..ဟင့်..ဖြေးဖြေး..အားးး"
"ရှီးး..နွေးနေတာဘဲ"
"တစ်ခါထဲထည့်လိုက်ရမောင်လူဆိုးရဲ့"
"ဖြေးဖြေးချင်းဆိုပိုနာမှာဆိုးလို့"
ချစ်သောမောင် တဖြေးဖြေးလှုပ်ရှားရင်းနေသားကျလာမှအရှိန်တင်လိုက်သည်။
"မောင်ရေ...မြန်မြန်..အ..ဟာ့..ဟ..ဟ"
"အင့်...ကောင်းလားငယ်...အား..ဟာ့.."
"ကောင်းတယ်...အဲ့နားလေး..ရှီး..."
"Fu*k ကျပ်ပြီးနွေးတယ်ကွာ... ရော...အ"
"ဟင့်..ငယ်ပြီးတော့မယ်..မောင်"
"တူတူပြီးမယ် "
ချစ်သောမောင် လဲအရှိကုန်တင်ပြီးဆောင့်
ရင်း ယောကူးအထဲမှာဘဲပြီးလိုက်သည်။
မင်္ဂလာဦးညတစ်ညလုံး ယောကူးတစ်ယောက်
မိုးလင်းပေါက် ထိ ဦးလိုက်ရသည်။
——
နောက်တစ်ပိုင်းဆိုပြီးပြီးနော် ယောကူးတစ်
ဖြစ်လဲ မိုက်ခ်အကြောင်းဖတ်ချင်သေးလား?