Tahimik ako habang nasa byahe. Hinayaan ko si Clyde na mag maneho pag tapos kong ibigay sa kaniya ang address ng vet.
Patuloy na nanginginig ang mga kamay ko habang magkasiklop ang mga ito at mas lumalalala pa iyon habang papalapit na kami sa vet.
"Relax, okey?" Sabi ni Clyde sa akin habang nagpapark siya ng sasakyan. Hindi niya alam kung ano ang nangyari pero sa tingin ko'y gets naman na niya kung ano ang nangyayari dahil sa vet ang punta namin.
I looked at him as he held my face to lift it.
As I saw his eyes with concern, the tears that is only forming earlier are now finally fell.
I can't help myself to cry.
Bella's there true ups and down of my life. Hindi siya nakakapagsalita pero ramdam ko ang pagmamahal niya.
Nagsimula akong umayos ng upo at pinahidan ko ang luha ko. Binuksan ko ang pinto ng sasakyan at bumaba na.
Hindi ko na pinansin pa si Clyde at naglakad na ako papunta sa loob.
Ang veterinarian kaagad ang bumugad sa akin pag pasok ko palang. Tumingin siya sa likod ko na si Clyde bago siya bumaling sa akin. Wala akong lakas na ipakilala si Clyde kaya naman hindi ko na iyon pinansin pa.
Ang malungkot na mukha ni Dr. Biller ay itonuon niya sa sahig.
Mas lumakas ang kabog ng puso ko. "Doc..." Pinahidan ko ang luhang muling pumapatak. Naramdaman ko ang pag hawak ni Clyde sa braso ko mula sa likuran. "Doc, ano na pong nangyari?"
"I'm sorry, Daph."
What does he mean?
"Please, answer me Doc."
Itinaas ni Dr. biller ang ulo niya at itinuro niya sa akin ang gawi papunta sa kung nasaan si Bella.
I saw Bella in a bed. Her eyes and close and her lips is in smile form. I looked at her tummy because I can't see her breathing anymore.
"She's dead." Muling sambit ni Dr. Biller. "I tried to survive her as she gave birth to her kittens but.. she didn't survive. Maybe one of the reason is her age. I'm sorry, Daph but her kittens is the only one I survived."
Nanghina ang tuhod ko. Lumapit ako kay Bella at hinimas ko ang mukaha niya.
Why?
I know that this day will come but I didn't expect it to happen it this soon.
I'm not prepared, bella.
I cried and almost kneeled on graving.
Naramdaman ko ang pag himas ni Clyde sa likuran ko pero hindi ko na iyon pinansin pa dahil nakatuon ang pansin ko kay Bella na nasa harap ko.
She's smiling. Maybe she's happy that she can rest now.
Masakit.
Masakit 'yong pag iwan niya sa akin pero... Wala naman ata akong magagawa.
Tumingin ako sa kabilang gilid kung nasa'n ang mga anak niya. Tahimik ang mga iyon dahil bago pa raw mamatay si Bella'y nakayanan niya pa na padedehen ang mga anak niya kahit sandali lang.
She has a five kittens. Four of them is male and one is female. Lahat ng lalaki ay kakulay ni Rocky samantalang ang nagiisang babae ay kakulay ni Bella. Bihira lang ang ganito kaya naman takang taka ako.
"They are cute right?" Medyo natatawang sabi ni Dr. Biller. "Honestly, at first, I thought Bella won't gonna make it to let all her kittens out. But, you know what? I think she push it so hard because she know you'll be sad."
Lalong lumabas ang mga luha sa mata ko dahil sa sinabing iyon ni Dr. Biller.
"I'm sorry about this, Daph. I know it's hard but as you said, she's already almost 10 years old and cat's approximad age is 12 years. Bella's lucky to met that age range."
I nooded. I know.
Halos ang ilan sa mga napapanuod ko sa social media na tungkol sa pusa ay ang mga lalaki raw ang talagang kayang mag tagal ng sobrang tagal at bihira lang ang mga babaeng tumatagal ng ganito dahil sa iba't ibang pinagdadaanan nila.
And.. having Bella by my side for 10 years is such a blessing, and I am happy that before she said goodbye, she gave me something that will remind me of her.
I smiled at I held Bella's hand for the last time.
Bibigyan ko siya ng magandang paglilibingan dahil gusto ko siya na maging mapayapa. I know that she will back at me and I hope that, that time, she's already human.
Medyo emosyonal pa ako habang pinapanuod ang mga anak ni Bella at hindi ko namamalayan ang oras na lumilipas na pala.
Lumabas kami ng vet ng halos mag gagabi na at namumugto pa rin ang mata ko.
"Let's eat first." Simpleng sabi ni Clyde.
I didn't answer him cause my sight is on the road only. I am thinking about a lot of things so eventhough I can hear him, I don't have energy to answer him.
We stopped at the street where we are eating streetfood years ago.
I smile.
Ngayon lang uli ako nakarating dito.
Parang ang bilis ng panahon.
"Ako na ang bababa, diyan ka nalang muna." Bilin sa akin ni Clyde habang nag aayos siya ng sarili para sa pag baba.
I nooded. Hindi ko rin naman kasi sigurado kung kakayanin ko nga na makipag sabayan sa dami ng tao.
Bumaba si Clyde ng sasakyan at habang nag aantay sa kaniya, sinundan lang ng mata ko ang mga bilihan na pinupuntahan niya.
Kung hindi niya siguro ako niloko noon, ano na kaya kami ngayon?
Kung hindi kami nag kahiwalay at hindi siya pumunta ng states, masaya pa rin ba kami?
I have a lot of what if's in my head. It felt excruciating to think and draining at the same time.
I know that I shouldn't be with Clyde right now as I always said, but I can't help to be weak everytime he's around.
Maybe I'm still affected on what happened to us before that's why I am scared to be close at him.
I know to my self that when It comes to him, I can be affected that easy.
"Here." Abot niya sa akin ng mga pagkain habang nakangiti.
"Salamat." Unang salita ko simula kanina.
He nooded. "I know it's hard, Daph, pero alam kong kaya umalis na ngayon si Bella ay dahil alam niyang maayos ka na at kakayanin mo kapag nawala siya."
I shook my head.
No.
Yes it's hard, but I can't assure that I can do this.
Hinawakan ko ang stick dahil pakiramdam ko'y babalik na naman ang mga luha ko.
Ibinbaba ko ang tingin ko para hindi makita ni Clyde ang oag tulo ng mga ito, pero mabilis niyang hinawakan ang baba ko at itinaas iyon sa kaniya.
When he finally saw me with the teary eyes, he shifted his weight and move closer to me.
He hugged me.
So tight.
Hindi ko nakayanan na hindi humagulgol. He's arms are so warm. It comforts me after this draining day.
Naramdaman ko ang mga kamay niyang nasa likuran ko. Hindi siya nagsasalita ngayon at patuloy lang siya sa pagbibigay sa akin ng oras para umiyak.
"I'm sorry." Pag hingi ko ng paumanhin ng ilang minuto na ang lumipas at napansin ko na nasa gano'n pa rin kaming pisisyon.
"Stay still," aniya ng maramdaman ang bahagyang pag galaw ko para sana kumalas sa mga bisig niya.
I creased my brow. "I'm sorry. I'm just emotional, Clyde."
"Then let yourself out that emotions with me."
How can he do this?
"Ayaw kong sumira ng pamilya Clyde. Kahit pa sabihin nating hindi kayo kasal, may anak kayo. Please..." Sabi ko noong mas humihigpit ang pag yakap niya. "Kahit hindi mo sabihin alam kong may rason ka kung bakit mo 'to ginagawa."
Clyde immediately looked at me. He loosened his hug and gave me a questionable look.
"Is that the reason why you are distancing yourself in me?" Taka niyang tanong.
I groaned. "Yes! I know that you're a cheater even before, Clyde. Maybe you can fool me and have a mistress but you can't fool me and be a mistress." Bumibilis na ang pag hinga ko sa mga oras na ito kaya naman napahapo na ako sa mukha ko. Malamig pa rin ang mga kamay ko kaya pag tapos kong ilagay ang mga iyon sa mukha ko, pinagsiklop ko ang mga iyon para naman makaramdam ako ng kahit na kaunting init.
"Let me explain anything to you, Daph." Mahina at maayos ang tono niya ngayon. He's like calming me and trying to stop me from saying all this none sense things.
But, instead for me to listen, I proceed on what I wanted to say.
Maybe I'll gonna be sound bitter this time, but this is what I want to say. This is what he should heard.
"Yes I am still affected on anything happened between us on the past. Yes I'm still easy to persuade just like I am before. Maybe I'm still dumb to feel this way again, but one thing for sure, Clyde. I will never ever willing to ruin a family and to hurt any child that is not part of our problems." Mabilis ang aking pag hinga. Pilit ko iyong hinahabol ngayon kaya naman hindi ko mapigilan ang mapahawak sa dibdib ko. "Alam kong hindi mo pa ramdam ngayon na magkakaanak ka na dahil wala pa siya, pero kapag nanganak na si Drixy at lumabas na ang bata, ro'n mo malalaman na kailangan mo ng magpakatatay."
The darkness in Clyde's eye are now forming. "Who says that I am the father of Drixy's child?" Taka niyang tanong.
Kinunutan ko siya ng noo. "Bakit? Sino pa ba ang magiging tatay no'n, e ikaw naman ang boyfriend niya noon 'di ba?"
He groaned. "So it's really true that the reason why you are distancing yourself to me is because you think I am the father of that child?" Nagpalabas siya ng mahihinang tawa. "This is the reason why I wanted to tell to you everything."
"Alam mo, Clyde, kung ayaw mong maging ama, dapat nag ingat ka at kung ayaw mong matali sa anak mo, si Drixy ang kausapin mo. Huwag ako ang sabihan mo ng lahat dahil hindi naman ako ang may dala ng bata."
He groaned again, but now, It's more dangerous. "What the f*ck, Daph? I didn't even touch her and now you are accusing me that I gave her a child?"
"Huwag mo akong pinagloloko, Clyde. Iyon nga ang rason mo kung bakit mo ako iniwan no'n 'di ba? Kasi mas gusto mo ro'n. Tapos, sasabihin mo hindi mo manlang siya nahawakan?"
Medyo may pagkagulat sa mukha ni Clyde dahil sa mga huling sinabi ko.
Totoo naman.
Kung masaya siya sa anong mero'n sa amin noon, bakit kinailangan niya akong ipagpalit? Bakit kinailangan niya akong lokohin?
Ilang minuto ang lumipas, nanatili kaming dalawang tahimik.
When I tried to gaze on him, I saw that his palm are on his face and when he felt that I am looking at him, he glare at me with darkness in his eyes.
Hindi ko alam kung luha ba ang namumuo sa mata niya pero kita ko ang pagmamakaawa sa mga iyon.
"Daph, let me explain." Ulit niyang sabi.
Mahina ang boses niya ngayon. Kakaiba siya at parang nangaalo. Pero bago pa ako mahulog muli sa bitag niyang iyon, pinagsiklop ko ang dalawang kamay ko, handa ng umalis anong oras.
"Please." Dagdag niya.
"Clyde, this is the life you'd pick. You should face this."
"I didn't have any relationship with her, Daph."
"Okey."
"I am happy on us before and I'm grateful if we'll continue it today."
What?
Nahihibang na ba siya?
Wala ba siyang naalala sa mga sinabi ko?
I know that not just my forehead is on creased right now, but I faced him with it.
"What are yo—" medyo napalakas kong boeses pero hindi natuloy dahil siniil niya ako ng halik.
Clyde's lips is on mine. Ilang minuto pa ang itinagal kong gulat bago ko maipasok sa isip ko na nasa harap ko si Clyde. He's kissing my lips hungrily eventhough I am not kissing him back.
And not like the kiss we had in the parking lot of the bar, this is more deeper.