သူရ တစ္ေယာက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းစိုင္းခနဲ႔ေဇးကို
ရိပ္မိတယ္လို႔ဆိုရမလား... သူၿမိဳ႕တက္ၿပီးျပန္
လာခ်ိန္တိုင္းအိမ္မွာ တစ္ခုခုထူးျခားတယ္ဆိုတာသတိထားမိေနသည္။သက္ေသမ႐ွိေသး
တာေၾကာင့္သာထုတ္မေမးျခင္းျဖစ္သည္။
မေမးတာထက္မေမးရဲတာဆိုပိုမွန္မည္
ျပန္ေျဖလာတဲ့အေျဖကို ခံႏိုင္ဖို႔သူ႔မွာအင္အား
မ႐ွိဘူး...
"အစ္ကို"
"ဟင္"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လား"
"ခ်စ္တယ္ေလ ဘာလို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ... ဟို အရင္လိုေတာ့မ႐ႈတ္
ေတာ့ဘူးမလား"
"ဘာလဲမယံုလို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူး..အဲ့လိုသေဘာမဟုတ္ဘူး
ထားပါ ဒီည ရြာမီးပံုပြဲ႐ွိတယ္ "
"ဟုတ္လား... ကိုယ္တစ္ခါမွမၾကံဳဖူးဘူး"
"အင္းသြားၾကမယ္ေလ"
ညေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျပင္ဆင္ၿပီး
လက္တြဲကာထြက္လာလိုက္သည္။မီးပံုပြဲ
ေနရာမေရာက္ခင္စိုင္းခက သူတို႔နားေရာက္လာ
ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကားဝင္ရပ္လိုက္သည္။
"မီးပံုပြဲသြားမလို႔လား တူတူသြားမယ္ "
"အင္းသြားမယ္ ေလ"
စိုင္းခက ၾကားထဲကေနသူရနဲ႔ေဇးရဲ႕လက္ကို
တြဲကာ ထြက္လာလိုက္သည္။မီးပံုပြဲေရာက္
ေတာ့လဲ စိုင္းခက ေဇးနားမွာဘဲကပ္ေနၿပီး
သူ႔ကိုေတာင္႐ွိတယ္မထင္ေပ။အားလံုးေပ်ာ္ၾက
ရြင္ၾကနဲ႔ ဝိုင္းဖြဲ႔ေနတုန္းထိုထဲကမိန္းကေလး
တစ္ေယာက္က
"သူရ...နင္သီခ်င္းဆိုျပပါလား နင့္အသံမၾကား
ရတာၾကာၿပီး"
အားလံုးကလဲေထာက္ခံေနတာေၾကာင့္ဂီတာ
ယူကာသီခ်င္းဆိုရင္ျပင္လိုက္သည္။မဆိုခင္
စိုင္းခနဲ႔ေဇးဘက္လွည့္ထိုင္ၿပီးျပံဳးျပလိုက္သည္။
*တစ္ခါဘဲ ဒီတစ္ခါသတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ ပါ
ငါျမင္တဲ့ေန႔ ငါကိုယ္တိုင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ
လိမ့္မယ္ *
🎵စံပယ္ရယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔..ယံုၾကည္စြာ
တိုင္ပင္ခဲ့ဖူးၾကသည္
ဒီလိုသာတစ္သက္လံုးေနဖို႔ခိုင္မာစြာဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။
ရင္ခြင္မွာေမာင္ေမာင္ေရာက္လာေတာ့..
စံပယ္ရယ္ငယ္သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္ကို..
ဘယ္လိုသံသယ႐ွိလဲ...အရင္လိုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ခဲ့
ဒါေပမယ့္လဲမင္းစိတ္ထားေတြ...
႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားေတာ့ကိုယ့္မွာ..
မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီး..
ကြယ္ရာမွာေမာင္နဲ႔ဇာတ္႐ႈတ္တာ..
လိုခ်င္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေပါ့..
ခုေတာ့အားလံုးစိတ္ညစ္ရတာ
ေမာင္ေမာင္နဲ႔မင္းကတရားခံ...
ျကင္နာတာ အဆက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ၿပီး..🎵
သူရဆိုတဲ့သူခ်င္းကိုအားလံုးက လက္ခုတ္
တီးအားေပးေနေပမယ့္ မ်က္မွာပ်က္ေနသူ
ႏွစ္ေယာက္လဲ႐ွိသည္။ ပြဲၿပီးလို႔ျပန္ၾကေတာ့
လမ္းတြင္သူရက
"စိုင္းခ မင္းမွာခ်စ္သူမ႐ွိဘူးလား"
"အင္း..ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ႐ွိတယ္လဲမဟုတ္
ဘူး... ငါသေဘာက်ေနတဲ့သူကပိုင္႐ွင္႐ွိတယ္"
"Aww ဒါဆို သူ႔ဘက္ရေရာ"
"သူလဲသေဘာက်မယ္ထင္တယ္ ဒါနဲ႔ မင္းခ်စ္
သူကတျခားလူနဲ႔ ျဖစ္ေနရင္ဘာလုပ္မလဲ"
"အဟင္း...ငါလား ငါကသူ႔ကိုခ်စ္တာမို႔သူစိတ္
ခ်မ္းသာမယ္ထင္ရင္ ငါက သူနဲ႔အေဝးဆံုးကို
ထြက္သြားေပးမွာ..ထာဝရေပါ့"
သူရရဲ႕စကားေၾကာင့္ေဇးနဲနဲေတာင့္တင္းသြား
ရသည္။သူေဖာက္ျပန္တာမွန္ေပမယ့္ သူစိုင္းခ
ကိုစိတ္မဝင္စားေပ။
"သူနဲ႔တြဲတဲ့သူက မင္းနဲ့ရင္းႏွီးတဲ့သူဆိုရင္ေရာ"
"ဒါကေတာ့ သူတို႔သေဘာေပါ့ ငါ့အေပၚလုပ္
ရက္ေလခ်င္ဆိုၿပီးအဲ့လူကိုမုန္းမိမွာ"
"....."
"ကယ္မင္းအိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ၿပီး ဝင္ေတာ့"
စိုင္းခလဲဝင္သြားၿပီး ေဇးတို႔ႏွစ္ေယာက္
လမ္းေလ်ာက္ျပန္လာၾကသည္။ေဇးက
"ခုနကစကားကတကယ္လား "
"ဘာကိုလဲ"
"ထြက္သြားမယ္ဆိုတာေလ"
"အင္း"
"...."
"ညနက္ေနၿပီး ပင္ပန္းတယ္အိပ္ခ်င္ၿပီးျမန္ျမန္
ေလ်ာက္"
သူရကေ႐ွ႕ကေနအရင္ထြက္သြားလိုက္သည္။
သူမထြက္သြားရင္သူ့မ်က္ရည္ေတြကိုေဇး
ျမင္လိမ့္မယ္။
ေဇးကေတာ့ သူရကိုၾကည့္ၿပီး ေနာက္ထပ္တ
ျခားလူေတြနဲ႔ထပ္မပတ္သတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္
သည္။ သူရကိုလက္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူး...
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္လင္းေတာ့ သူရ အိမ္ထဲ
ကဆူညံသံေတြေၾကာင့္ႏိုးလာသည္။
"အစ္ကို ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"သူရတြက္မနက္စာျပင္ေပးမလို႔"
"ရပါတယ္.. ထားလိုက္.. က်ေတာ္လုပ္မယ္"
"အစ္ကိုလုပ္ေပးတာမႀကိဳက္လို႔လား"
"အဲ..မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုကလဲ "
"ဒါဆိုမ်က္ႏွာသြားသစ္ ကိုယ္ျပင္ထားမယ္"
သူရကျပံဳးၿပီးအိမ္ေနာက္ကိုဝင္သြားလိုက္သည္။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအိမ္ေ႐ွ႕ျပန္ထြက္လာေတာ့
ထမင္းဝိုင္းကအသင့္ျဖစ္ေနၿပီး...
ထမင္းဆားခဲနဲ႔ငါးမီးေသြးေၾကာ္
ထမင္းဆားခဲ့လိုငန္ၿပီး ငါးေၾကာ္က မီးေသြး
လိုမဲေနသည္။
"အစ္ကိုစားဖို႔က်ေတာ္လုပ္ေပးမယ္"
"ဒါဘဲစားမယ္"
"မရဘူး တျခားဟာစား ဒါေတြက က်ေတာ္ဘဲ
စားမယ္ "
သူရတစ္ေယာက္ ေဇးတြက္တျခဟာျပင္ေပး
ၿပီးသူကေတာ့ေဇးခ်က္ထားတာကိုေရနဲ႔ေျမာခ်
ေနသည္။ စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔
"အစ္ကို က်ေတာ္ပန္းသြားပို႔မယ္လိုက္မလား"
"အဲ့လိုရလား"
"အင္း..လိုက္ခဲ့ေလ"
"ဟုတ္ၿပီးကိုယ္လိုက္ခဲ့မယ္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ထြက္လာ
ၾကသည္။ေဇးကေနာက္ကထိုင္ၿပီးပန္းေတြကိုင္
ကာလိုက္ရသည္။ေတာင္ေပၚလမ္းေလးမို႔အတက္ဆင္းေတြမ်ားသလိုပတ္ဝန္းက်င္ကလွအရမ္း
လွသည္။ ေစ်းထဲပန္းေတြဝင္ပို႔ၿပီးတာနဲ႔
ပင္းတယ ၿမိဳ႕ထဲလိုက္လည္ၾကသည္။
တစ္ေန႔လံုး ေဇးနဲ႔သူရတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကသည္။
ဒါကမုန္တိုင္းမလာခင္ေလေျပလာတာမ်ားလား...
ေဇးက သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္း စိုင္းခကိုေ႐ွာင္ေန
သည္။စုိင္းခက သူရမ႐ွိတဲ့ခ်ိန္တိုင္းလာေပမယ့္
ေဇးကအေတြ႔မခံေပ။တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ ေဇး
ဧည့္ခန္းထဲထိုငိေနတုန္း စိုင္းခေရာက္ခ်လာသည္။
"မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ"
"က်ေတာ့္ကိုေ႐ွာင္ေနတာလား.. ဘာလဲသူရ
ကေျပာလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး...ငါမင္းနဲ႔မပတ္သတ္ခ်င္ဘူး
မင္းမွမဟုတ္ဘူး သူရကလြဲရင္သာဘယ္နဲ႔
မွမပတ္သတ္ခ်င္ဘူး"
"ဟက္...ဘာလဲအစ္ကိုကစားၿပီးနားမလည္လုပ္ခ်င္တာလား ခုသူရ မ႐ွိဘူးမလား"
"မင္းထြက္သြား !"
"အစ္ကိုကလဲ က်ေတာ့ကိုမလြမ္းဘူးလားဟင္
သူရမသိေစရပါဘူး "
"က်စ္!ထြက္သြားစမ္း"
စိုင္းခကနားမေထာင္ဘဲ ေဇးအားအတင္းနမ္း
ေတာ့သည္။ထိုခ်င္မထင္မွတ္စြာဘဲ ပစၥည္းက်န္
လို႔လာျပန္တဲ့သူရကအိမ္ထဲဝင္လာသည္။
"ဒါဘာျဖစ္ေနတာလဲ!!"
"ဟင္ သူရ"
"သူရ!မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကိုယ္႐ွင္းျပမယ္ "
"ဘာလဲဘာ႐ွင္းမွာလဲ ေျပာ ! ငါ..ငါအဆံုးထိ
သည္းခံဖို႔ေတြးဖူးတယ္သိရက္နဲ႔ ဒီအေျခေနထိငါဘယ္လိုေတာင့္ခံထားရလဲေတြးဖူးၾကလား
ဟမ္! ၿပီးေတာ့ ငါ့ေပၚေကာင္းေပးေနရင္း
ကေနဘယ္လိုလုပ္ၿပီး...က်စ္..မွတ္မိလား
ငါေျပာခဲ့တာ ငါထြက္သြားမွာလို႔..ထြက္သြားမွာ!!"
သူရကအသံကုန္ေအာ္ကာငိုေတာ့သည္။စိုင္းခကလဲသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေၾကာင့္ မ်က္နွာထား
စရာေနရာမ႐ွိေအာင္ျဖစ္ေနသည္။သူ႔ကိုယ္သူ
လဲ႐ွက္မိသည္။ေဇးက သူရနားသြားကာဖက္ဖို႔
လုပ္ခ်ိန္သူရက..
"မထိနဲ႔!အဲ့ညစ္ပတ္တဲ့လက္ေတြနဲ႔... ဟက္
အစထဲက ခမ်ားကိုေမ့ပစ္ရမွာ အစ္ကိုေယာကူး
ေျပာတာမွန္တယ္ ေဖာက္ျပန္တဲ့လူက
ထပ္ေဖာကိျပန္အံုးမွာဘဲ ဗီဇကျပက္လို႔မရဖူး
ဆိုတာမွန္တယ္ မုန္းတယ္လို႔..ခမ်ားကို
မုန္းတယ္! "
"သူရ ကိုယ္႐ွင္းျပပါ့မယ္ ကိုယ္သူနဲ႔ဘာမွ
မဆိုင္ပါဘူးတကယ္ပါ"
"မယံုဘူး က်ေတာ္ဘာမွမသိဘူးထင္ေနလား
ဟမ္... ခမ်ားတို႔က်ေတာ္မ႐ွိခ်ိန္တိုင္းျဖစ္ေနၾကတာ တစ္ေယာက္ကခ်စ္ရသူတစ္ေယာက္က
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း...ထြက္သြားစိုင္းခ ခုခ်က္ခ်င္းငါ့အိမ္ကထြက္သြားမင္းနဲ႔ငါ ေသခန္းျပတ္ဘဲ"
"သူ..သူရ ငါေတာင္းပန္.."
"ထြက္သြား!"
သူရေအာ္ၿပီးသူ႔အခန္းထဲသူဝင္ကာေအာ္ငိုေနလိုက္သည္။ တစ္ေန႔လံုးအခန္းျပင္မထြက္တဲ့
အျပင္ညစာပါထြက္မစားခဲ့ေပ။ေဇးကလဲ
စိတ္ေျပေအာင္တစ္ေယာက္ထဲလႊတ္ထားေပး
သည္။
မနက္ ၄နာရီခန္းတြင္ သူရတစ္ေယာက္အထုတ္
တစ္ထုတ္နဲ႔ထြက္လာခဲ့သည္။
* က်ေတာ္မ႐ွိလဲခမ်ားေနတတ္မယ္ထင္ပါ
တယ္*
သူရတစ္ေယာက္ ေယာကူးရဲ႕အကူညီနဲ႔ႏိုင္ငံ
ျခားထြက္သြားခဲ့သလို သူ႔ကိုအ႐ူးတစ္ေယာက္
လို႐ွာေနတဲ့ ေဇးလဲ႐ွိသည္။
——
ေဇးတို႔ကဒီပိုင္းထိပါဘဲ ေနာက္ပိုင္းက်ေယာကူး
တို႔အလွည့္ပါ။
Uni
သူရ တစ်ယောက် သူ့သူငယ်ချင်းစိုင်းခနဲ့ဇေးကို
ရိပ်မိတယ်လို့ဆိုရမလား... သူမြို့တက်ပြီးပြန်
လာချိန်တိုင်းအိမ်မှာ တစ်ခုခုထူးခြားတယ်ဆိုတာသတိထားမိနေသည်။သက်သေမရှိသေး
တာကြောင့်သာထုတ်မမေးခြင်းဖြစ်သည်။
မမေးတာထက်မမေးရဲတာဆိုပိုမှန်မည်
ပြန်ဖြေလာတဲ့အဖြေကို ခံနိုင်ဖို့သူ့မှာအင်အား
မရှိဘူး...
"အစ်ကို"
"ဟင်"
"ကျွန်တော့်ကိုချစ်လား"
"ချစ်တယ်လေ ဘာလို့လဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ... ဟို အရင်လိုတော့မရှုတ်
တော့ဘူးမလား"
"ဘာလဲမယုံလို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူး..အဲ့လိုသဘောမဟုတ်ဘူး
ထားပါ ဒီည ရွာမီးပုံပွဲရှိတယ် "
"ဟုတ်လား... ကိုယ်တစ်ခါမှမကြုံဖူးဘူး"
"အင်းသွားကြမယ်လေ"
ညရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်ပြင်ဆင်ပြီး
လက်တွဲကာထွက်လာလိုက်သည်။မီးပုံပွဲ
နေရာမရောက်ခင်စိုင်းခက သူတို့နားရောက်လာ
ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကားဝင်ရပ်လိုက်သည်။
"မီးပုံပွဲသွားမလို့လား တူတူသွားမယ် "
"အင်းသွားမယ် လေ"
စိုင်းခက ကြားထဲကနေသူရနဲ့ဇေးရဲ့လက်ကို
တွဲကာ ထွက်လာလိုက်သည်။မီးပုံပွဲရောက်
တော့လဲ စိုင်းခက ဇေးနားမှာဘဲကပ်နေပြီး
သူ့ကိုတောင်ရှိတယ်မထင်ပေ။အားလုံးပျော်ကြ
ရွင်ကြနဲ့ ဝိုင်းဖွဲ့နေတုန်းထိုထဲကမိန်းကလေး
တစ်ယောက်က
"သူရ...နင်သီချင်းဆိုပြပါလား နင့်အသံမကြား
ရတာကြာပြီး"
အားလုံးကလဲထောက်ခံနေတာကြောင့်ဂီတာ
ယူကာသီချင်းဆိုရင်ပြင်လိုက်သည်။မဆိုခင်
စိုင်းခနဲ့ဇေးဘက်လှည့်ထိုင်ပြီးပြုံးပြလိုက်သည်။
*တစ်ခါဘဲ ဒီတစ်ခါသတိပေးတဲ့အနေနဲ့ ပါ
ငါမြင်တဲ့နေ့ ငါကိုယ်တိုင်ပျောက်ကွယ်သွားရ
လိမ့်မယ် *
🎵စံပယ်ရယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့..ယုံကြည်စွာ
တိုင်ပင်ခဲ့ဖူးကြသည်
ဒီလိုသာတစ်သက်လုံးနေဖို့ခိုင်မာစွာဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါသည်။
ရင်ခွင်မှာမောင်မောင်ရောက်လာတော့..
စံပယ်ရယ်ငယ်သူငယ်ချင်းအချစ်ကို..
ဘယ်လိုသံသယရှိလဲ...အရင်လိုရင်းနှီးချစ်ခင်ခဲ့
ဒါပေမယ့်လဲမင်းစိတ်ထားတွေ...
ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားတော့ကိုယ့်မှာ..
မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ခဲ့ရပါပြီး..
ကွယ်ရာမှာမောင်နဲ့ဇာတ်ရှုတ်တာ..
လိုချင်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့..
ခုတော့အားလုံးစိတ်ညစ်ရတာ
မောင်မောင်နဲ့မင်းကတရားခံ...
ကြင်နာတာ အဆက်ဖြတ်ပစ်လိုက်ပြီး..🎵
သူရဆိုတဲ့သူချင်းကိုအားလုံးက လက်ခုတ်
တီးအားပေးနေပေမယ့် မျက်မှာပျက်နေသူ
နှစ်ယောက်လဲရှိသည်။ ပွဲပြီးလို့ပြန်ကြတော့
လမ်းတွင်သူရက
"စိုင်းခ မင်းမှာချစ်သူမရှိဘူးလား"
"အင်း..ဘယ်လိုပြောရမလဲ ရှိတယ်လဲမဟုတ်
ဘူး... ငါသဘောကျနေတဲ့သူကပိုင်ရှင်ရှိတယ်"
"Aww ဒါဆို သူ့ဘက်ရရော"
"သူလဲသဘောကျမယ်ထင်တယ် ဒါနဲ့ မင်းချစ်
သူကတခြားလူနဲ့ ဖြစ်နေရင်ဘာလုပ်မလဲ"
"အဟင်း...ငါလား ငါကသူ့ကိုချစ်တာမို့သူစိတ်
ချမ်းသာမယ်ထင်ရင် ငါက သူနဲ့အဝေးဆုံးကို
ထွက်သွားပေးမှာ..ထာဝရပေါ့"
သူရရဲ့စကားကြောင့်ဇေးနဲနဲတောင့်တင်းသွား
ရသည်။သူဖောက်ပြန်တာမှန်ပေမယ့် သူစိုင်းခ
ကိုစိတ်မဝင်စားပေ။
"သူနဲ့တွဲတဲ့သူက မင်းနဲ့ရင်းနှီးတဲ့သူဆိုရင်ရော"
"ဒါကတော့ သူတို့သဘောပေါ့ ငါ့အပေါ်လုပ်
ရက်လေချင်ဆိုပြီးအဲ့လူကိုမုန်းမိမှာ"
"....."
"ကယ်မင်းအိမ်ရှေ့ရောက်ပြီး ဝင်တော့"
စိုင်းခလဲဝင်သွားပြီး ဇေးတို့နှစ်ယောက်
လမ်းလျောက်ပြန်လာကြသည်။ဇေးက
"ခုနကစကားကတကယ်လား "
"ဘာကိုလဲ"
"ထွက်သွားမယ်ဆိုတာလေ"
"အင်း"
"...."
"ညနက်နေပြီး ပင်ပန်းတယ်အိပ်ချင်ပြီးမြန်မြန်
လျောက်"
သူရကရှေ့ကနေအရင်ထွက်သွားလိုက်သည်။
သူမထွက်သွားရင်သူ့မျက်ရည်တွေကိုဇေး
မြင်လိမ့်မယ်။
ဇေးကတော့ သူရကိုကြည့်ပြီး နောက်ထပ်တ
ခြားလူတွေနဲ့ထပ်မပတ်သတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်
သည်။ သူရကိုလက်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး...
နောက်တစ်နေ့ မနက်လင်းတော့ သူရ အိမ်ထဲ
ကဆူညံသံတွေကြောင့်နိုးလာသည်။
"အစ်ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"သူရတွက်မနက်စာပြင်ပေးမလို့"
"ရပါတယ်.. ထားလိုက်.. ကျတော်လုပ်မယ်"
"အစ်ကိုလုပ်ပေးတာမကြိုက်လို့လား"
"အဲ..မဟုတ်ပါဘူး အစ်ကိုကလဲ "
"ဒါဆိုမျက်နှာသွားသစ် ကိုယ်ပြင်ထားမယ်"
သူရကပြုံးပြီးအိမ်နောက်ကိုဝင်သွားလိုက်သည်။
မျက်နှာသစ်ပြီးအိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာတော့
ထမင်းဝိုင်းကအသင့်ဖြစ်နေပြီး...
ထမင်းဆားခဲနဲ့ငါးမီးသွေးကြော်
ထမင်းဆားခဲ့လိုငန်ပြီး ငါးကြော်က မီးသွေး
လိုမဲနေသည်။
"အစ်ကိုစားဖို့ကျတော်လုပ်ပေးမယ်"
"ဒါဘဲစားမယ်"
"မရဘူး တခြားဟာစား ဒါတွေက ကျတော်ဘဲ
စားမယ် "
သူရတစ်ယောက် ဇေးတွက်တခြဟာပြင်ပေး
ပြီးသူကတော့ဇေးချက်ထားတာကိုရေနဲ့မြောချ
နေသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့
"အစ်ကို ကျတော်ပန်းသွားပို့မယ်လိုက်မလား"
"အဲ့လိုရလား"
"အင်း..လိုက်ခဲ့လေ"
"ဟုတ်ပြီးကိုယ်လိုက်ခဲ့မယ်"
သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ထွက်လာ
ကြသည်။ဇေးကနောက်ကထိုင်ပြီးပန်းတွေကိုင်
ကာလိုက်ရသည်။တောင်ပေါ်လမ်းလေးမို့အတက်ဆင်းတွေများသလိုပတ်ဝန်းကျင်ကလှအရမ်း
လှသည်။ ဈေးထဲပန်းတွေဝင်ပို့ပြီးတာနဲ့
ပင်းတယ မြို့ထဲလိုက်လည်ကြသည်။
တစ်နေ့လုံး ဇေးနဲ့သူရတို့ ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်။
ဒါကမုန်တိုင်းမလာခင်လေပြေလာတာများလား...
ဇေးက သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်း စိုင်းခကိုရှောင်နေ
သည်။စိုင်းခက သူရမရှိတဲ့ချိန်တိုင်းလာပေမယ့်
ဇေးကအတွေ့မခံပေ။တစ်နေ့တွင်တော့ ဇေး
ဧည့်ခန်းထဲထိုငိနေတုန်း စိုင်းခရောက်ချလာသည်။
"မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ"
"ကျတော့်ကိုရှောင်နေတာလား.. ဘာလဲသူရ
ကပြောလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး...ငါမင်းနဲ့မပတ်သတ်ချင်ဘူး
မင်းမှမဟုတ်ဘူး သူရကလွဲရင်သာဘယ်နဲ့
မှမပတ်သတ်ချင်ဘူး"
"ဟက်...ဘာလဲအစ်ကိုကစားပြီးနားမလည်လုပ်ချင်တာလား ခုသူရ မရှိဘူးမလား"
"မင်းထွက်သွား !"
"အစ်ကိုကလဲ ကျတော့ကိုမလွမ်းဘူးလားဟင်
သူရမသိစေရပါဘူး "
"ကျစ်!ထွက်သွားစမ်း"
စိုင်းခကနားမထောင်ဘဲ ဇေးအားအတင်းနမ်း
တော့သည်။ထိုချင်မထင်မှတ်စွာဘဲ ပစ္စည်းကျန်
လို့လာပြန်တဲ့သူရကအိမ်ထဲဝင်လာသည်။
"ဒါဘာဖြစ်နေတာလဲ!!"
"ဟင် သူရ"
"သူရ!မဟုတ်ဘူးနော် ကိုယ်ရှင်းပြမယ် "
"ဘာလဲဘာရှင်းမှာလဲ ပြော ! ငါ..ငါအဆုံးထိ
သည်းခံဖို့တွေးဖူးတယ်သိရက်နဲ့ ဒီအခြေနေထိငါဘယ်လိုတောင့်ခံထားရလဲတွေးဖူးကြလား
ဟမ်! ပြီးတော့ ငါ့ပေါ်ကောင်းပေးနေရင်း
ကနေဘယ်လိုလုပ်ပြီး...ကျစ်..မှတ်မိလား
ငါပြောခဲ့တာ ငါထွက်သွားမှာလို့..ထွက်သွားမှာ!!"
သူရကအသံကုန်အော်ကာငိုတော့သည်။စိုင်းခကလဲသူငယ်ချင်းဖြစ်သူကြောင့် မျက်နှာထား
စရာနေရာမရှိအောင်ဖြစ်နေသည်။သူ့ကိုယ်သူ
လဲရှက်မိသည်။ဇေးက သူရနားသွားကာဖက်ဖို့
လုပ်ချိန်သူရက..
"မထိနဲ့!အဲ့ညစ်ပတ်တဲ့လက်တွေနဲ့... ဟက်
အစထဲက ခများကိုမေ့ပစ်ရမှာ အစ်ကိုယောကူး
ပြောတာမှန်တယ် ဖောက်ပြန်တဲ့လူက
ထပ်ဖောကိပြန်အုံးမှာဘဲ ဗီဇကပြက်လို့မရဖူး
ဆိုတာမှန်တယ် မုန်းတယ်လို့..ခများကို
မုန်းတယ်! "
"သူရ ကိုယ်ရှင်းပြပါ့မယ် ကိုယ်သူနဲ့ဘာမှ
မဆိုင်ပါဘူးတကယ်ပါ"
"မယုံဘူး ကျတော်ဘာမှမသိဘူးထင်နေလား
ဟမ်... ခများတို့ကျတော်မရှိချိန်တိုင်းဖြစ်နေကြတာ တစ်ယောက်ကချစ်ရသူတစ်ယောက်က
အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း...ထွက်သွားစိုင်းခ ခုချက်ချင်းငါ့အိမ်ကထွက်သွားမင်းနဲ့ငါ သေခန်းပြတ်ဘဲ"
"သူ..သူရ ငါတောင်းပန်.."
"ထွက်သွား!"
သူရအော်ပြီးသူ့အခန်းထဲသူဝင်ကာအော်ငိုနေလိုက်သည်။ တစ်နေ့လုံးအခန်းပြင်မထွက်တဲ့
အပြင်ညစာပါထွက်မစားခဲ့ပေ။ဇေးကလဲ
စိတ်ပြေအောင်တစ်ယောက်ထဲလွှတ်ထားပေး
သည်။
မနက် ၄နာရီခန်းတွင် သူရတစ်ယောက်အထုတ်
တစ်ထုတ်နဲ့ထွက်လာခဲ့သည်။
* ကျတော်မရှိလဲခများနေတတ်မယ်ထင်ပါ
တယ်*
သူရတစ်ယောက် ယောကူးရဲ့အကူညီနဲ့နိုင်ငံ
ခြားထွက်သွားခဲ့သလို သူ့ကိုအရူးတစ်ယောက်
လိုရှာနေတဲ့ ဇေးလဲရှိသည်။
——
ဇေးတို့ကဒီပိုင်းထိပါဘဲ နောက်ပိုင်းကျယောကူး
တို့အလှည့်ပါ။