"ကဲ သတို့သားနဲ့ သတို့သားရဲ့လင်လေး တို့နမ်းလို့ရပါပြီ"
ကျူးရှီးလော့ ရဲ့ အသံက အကျယ်ကြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဝမ်ရီပေါ် က ရှက်ပြုံးပြုံးနေခဲ့ပြီး ရှောင်ကျန့်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဧည့်ခံပွဲက လူ တွေကို ဂြိုလ်သားဇာတ်သွင်းနေဆဲပါ။
"ဘာကို နမ်းမှာလဲ..ဒါက စေ့စပ်ပွဲပဲကို..ကျူးရှီးလော့တို့ဉာဏ်မရှိပုံများ"
"Wedding မှ နမ်းရမယ်လို့ CEO ကြီးကိုဘယ်သူပြောလဲ..နမ်းချင်ရင်နမ်းလို့ရတာပဲ"
"နမ်းချင်ရင်နမ်းလို့ရတယ်ပေါ့.."
အခုရက်ပိုင်း CEO ကြီးက ထူးဆန်းလာတာကို ကျူးရှီးလော့ သတိထားမိပါတယ်။ဥပမာ အခုလို ထဖောက်လာတာမျိုးပေါ့။
CEO မသိအောင် သူ့ရဲ့ laptop ထဲကို gayporn တွေခိုးထည့်ပေးမိတာ အမှားကြီးမှားပြီလားတော့မသိပါဘူး။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ CEO ရဲ့ အပြုံးကြီးကို သူက ကြက်သီးထပါတယ်။
"အဟမ်း ...ဟို..ဟို..ခဏနေသတင်းသမားတွေရောက်လာတော့မှာမို့ ပြင်ဆင်စရာလေးတွေရှိသေးတယ်ရယ်..ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး CEO"
"ငါရော ကူပေးမယ်လေ.."
Super hero တို့ ကျူးရှီးလော့ကို ကယ်ကြပါ။
CEO ကြီးက သူ့ကို 'ကူပေးမယ်' လို့ပြောလိုက်တာလား။
ကြည်ရတာ ဒီနေ့မနက် CEO ကြီး ဆေးမှားသောက်လာခဲ့ပြီထင်ပါရဲ့။
.
.
.
"ကိုကို ..ငါ ရင်တွေတုန်နေတယ်"
"ကိုယ်ရှိတယ်လေ ဝမ်ကလေးရယ်"
ရှောင်ကျန့်က တုန်လှုပ်ခြင်း တစ်စက်မျှ မရှိလေတဲ့ အသံနဲ့ဆိုပါတယ်။
မနက်ဖြန်ခေါင်းစည်းပိုင်းမှာ ပါလာမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သတင်းအတွက် အကျိုးရလဒ်ကတော့ ကောင်း၏ဆိုး၏မသေချာပါဘူး။
ဒါပေမဲ့ဘယ်လိုရလဒ်မျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် ရှောင်ကျန့်ဟာ ထည့်တွက်လိမ့်မှာမဟုတ်ပါဘူး။
"စေ့စပ်ပွဲအထိန်းအမှတ်အနေနဲ့ ဝမ်ကလေး ဒီနေ့ည ကိုယ့်အခန်းထဲလာအိပ်ရမယ်"
"ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး"
ရှောင်ကျန့်က စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တဲ့ကောင်လေးအတွက် ရောက်တတ်ရာရာ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲပါတယ်။
ဒီကနေ့မှာ သူသိပ်ပျော်နေတာမို့ ချစ်ရတဲ့ ဝမ်ကလေးကိုလည်း ဝမ်းမနည်းနေစေချင်ပါဘူး။
"ဝမ်ကလေး ဒီနေ့ ပင်ပန်းတယ်မဟုတ်လား"
"ဟင့်အင်း ငါစိတ်ထဲမှာ မနက်ကတည်းက လေပေါ်ပျံနေရသလိုပဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ သိပ်နေလို့ကောင်းတဲ့ ခံစားချက်မျိုး..ဟီးဟီး"
"လာပါဦး ကိုယ့်ဆီကို"
သူ့ဆီကို ပစ်ဝင်လာတဲ့ ကောင်လေးကို ရှောင်ကျန့်က မလွှတ်တမ်း ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။
ချစ်ရတဲ့ပါးဖောင်းလေးကို အသံမြည်အောင် ဖိကပ်နမ်းတော့ ကောင်ကလေးမျက်နှာက ရှုံခနဲပဲ။
"ပါးထဲကိုနှာခေါင်းကြီးဝင်သွားတော့မှာပဲ"
"ဟားဟား."
.
.
.
"ဝမ်ကလေး ..ဟိုရောက်ရင် night out တွေခဏခဏ မထွက်ရဘူးနော်။
မတည့်တာတွေလည်း လျှောက်မစားနဲ့.။နွေးနွေးထွေးထွေးနေ။ညနက်တဲ့အထိလည်း စာလုပ်မနေနဲ့ဦး..ကြားရဲ့လား ."
"စိတ်ချပါ.ကိုကိုကလည်း.."
"ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုကိုက ဝမ်ကလေးနဲ့တစ်ခါတည်းလိုက်ခဲ့လိုက်ချင်တာ"
".ငါ semester တစ်ခုပြီးတိုင်းပြန်လာပါ့မယ်ဆို..
ငါ့ရဲ့ကိုကို သိပ်အလုပ်များတဲ့ သူဌေးကြီးဆိုတာ သိပါတယ် "
"ဟိုကျရင် ဘယ်အနောက်တိုင်းသူနဲ့မှရောရောနှောနှောမနေနဲ့..သူတို့က လက်ရဲဇက်ရဲ နိုင်တော့ ဝမ်ကလေးကို စိတ်မချပါဘူး။
ပြီးတော့ အဖြူကောင်တွေနဲ့လည်း နီးနီးကပ်ကပ်မနေနဲ့"
"အင်းဆို.."
"ကဲ ရှောင်ကျန့်ရေ မှာလို့ပြီးပြီဆိုလည်း ချာတိတ်ကို ခဏငှားပါဦး ..အောက်ထပ်မှာ Ceo ဝမ်တို့ စောင့်နေကြပြီ..လေယာဥ်အချိန်လည်းနီးနေပြီ"
ကျူးရှီးလော့က တံခါးဘောင်ပေါ်လက်တင်ရင်း ပျင်းတိပျင်းရွဲနဲ့ပြောပါတယ်။ ဝမ်ကလေးကတော့ တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ရင်း ရှောင်ကျန့်ရဲ့ပါးပြင်ကို အားဘွားကြီးကြီးလှမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ သုန်မှုန်နေတဲ့ ရှောင်ကျန်က အဲ့ဒိတော့မှ ပြုံးယောင်သန်းလာတာရယ်ပါ။
"ကိုကို မင်းကိုလွမ်းလိုက်တာ ဝမ်ကလေးရယ်"
"သောက်ပိုတွေကို instock တင်ရောင်းနေပါပြီဗျိူး"
"မင်းသွားလိုက်တော့ ကျူးရှီးလော့!!"
မကြည်မလင်ကြည့်လာတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကို နှုတ်ခမ်းရွဲ့ပြတဲ့ ကျူးရှီးလော့ရယ်ပါ။ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ဝမ်ကလေးကတော့ရယ်လို့ကောင်းနေတုန်းပဲဖြစ်ပါတယ်။
"သွားမှာပါ..ရှောင်ကျန့်ရာ
နောက်တစ်ပတ် Awards show ကိုတက်ရမှ ရှီးလော့ကယ်ပါ..ငါ့သူငယ်ချင်းကူပါ လာမလုပ်နဲ့...ကန်တော့ဆွမ်းကို triple ပေးလိုက်မယ်"
ဘောက်ဆက်ဆက်နဲ့ ထွက်သွားတဲ့ ကျူးရှီးလော့ကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်က သူ့ရဲ့ဝမ်ကလေးကို ကြည့်မိတာနဲ့ ပြိုတော့မိုးညိုညိုတွေလိုပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။
"ဝမ်ကလေး နားတဲ့အချိန်တိုင်း ကိုကိုတို့ vedio call ပြောကြမယ်နော်. အချိန်ကွာလည်း ကိစ္စမရှိဘူး။ မနက်၄နာရီဆိုရင်တောင် ကိုကို အဆင်ပြေပါတယ်"
"ကိုကို ..က ငါ့ကို မသွားချင်အောင်ပြောနေတာ"
"ဟင့်အင်း ..ဝမ်ကလေး သွားရမှာပေါ့။ ကိုကို က မင်းရဲ့တက်လမ်းကို ဘယ်သောအခါမှ ပိတ်ရပ်နေမယ့် လူမျိုးမဟုတ်ရပါဘူး"
"ကိုကိုကွာ ..ချစ်စရာကြီး"
ဝမ်ရီပေါ်က ရှောင်ကျန့်ရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်မိုးကိုင်လို့ နှုတ်ခမ်းပါးအောက်က မှည့်နက်ကလေးကို အသံမြည်အောင် အနမ်းခြွေပါတယ်။
"မှည့်ကိုပဲနမ်းနေတော့မှာလား..ဝမ်ကလေး"
"ငါက အဲ့တာလေးကို ချစ်နေရတဲ့ဟာ"
"ဝမ်ကလေးက သွားခါနီးကို ကိုယ့်ရဲ့သမာဓိအား စမ်းသပ်သွားချင်တာလား..။
အဲ့တာဆိုရင်တော့ အခုကတည်းက ကိုယ့်ရဲ့သမာဓိအားတွေကျနေပြီ။
စာမေးပွဲစစ်တဲ့သူက ဝမ်ကလေးဖြစ်နေတော့ ရလဒ်အနေနဲ့ ဝမ်ကလေး US ကိုမရောက်ဘဲ ကုတင်ပေါ်ကမထနိုင်မှာဘဲ စိုးရိမ်ရတာ"
"ကိုကို!!"
"ဟင်းဟင်းဟင်း ."
"ဘာတွေကိုပြောနေမှန်း မသိတော့ဘူး..အရှက်ကိုတစ်စက်မှ မရှိတဲ့ ယုန်စုတ်ကြီး"
"မသွားခင်လေး ကိုယ်တို့ တစ်ခါလောက်.."
"ရှောင်ကျန့်!!!"
ဝမ်ရီပေါ်မျက်နှာက နီရဲနေပြီး ဂြိုလ်ကြည့်ကြည့်ပါတယ်။ အရှက်မရှိတဲ့ သူ့အနာဂါတ်ခင်ပွန်းလောင်းကြီးက တော့ တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်လို့ကောင်းနေဆဲပါပဲ။
"တစ်ခါလောက်..အနမ်းပေးရအောင်လို့ ပြောတာပါ...ဝမ်ကလေးရဲ့"
"သွား..မသိဘူး.."
"မသိရင် ကိုကို နမူနာပြမယ်..လာဒီကို"
"လွှတ်. .ငါ့ကိုအတင်းမဖက်နဲ့။ အကျီတွေကြေကုန်ရင် ရှိုးပဲ့တယ်ဆို..လွှတ်"
"မလွှတ်နိုင်ပါဘူး ..ပဲများတဲ့ ကောင်ကလေးကို အပြစ်ပေးရမယ်"
ဝမ်ရီပေါ်က အားမပါဘဲ ရုန်းပေမယ့် ရှောင်ကျန့်ကတော့ လွှတ်ပေးဖို့အစီအစဥ်မရှိရပါဘူး။
"Flight မမှိဘဲနေ....အွတ်!"
.
.
.
"ရှောင်ကျန့်ရာ. မင်းကြည့်ရတာ သူတောင်းစားခွက်ပျောက်နေတဲ့ ရုပ်ကြီးနဲ့.."
ရှောင်ကျန့်က Beijing international Airport ဆိုတဲ့ စာတန်းကြီးကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ သံယောဇဉ် တွယ်နေရှာပါတယ်။
ကျူးရှီးလော့ကိုလည်း ရန်မလုပ်ချင်တော့တာကြောင့် ကားနောက်ခန်းမှာ အားရပါးရလှဲချလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားလိုက်တော့တာပါပဲ။
သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ဝမ်ကလေးရဲ့ပုံရိပ်က အမြဲစိုးမိုးနေတာမို့ အလွမ်းပြေလို ပြေငြားနဲ့ရယ်ပါ။
"သောက်ပိုတွေသိပ်မလုပ်ပါနဲ့ ငါ့ကောင်ရေ . .မင်းလင်လေးက အခုနကမှ လေယာဥ်ပေါ်ကိုတက်သွားတာလေ"
"ကျူးရှီးလော့ .ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်းပါ"
"ဟူး.မင်းချာတိတ်ကို သိပ်ချစ်တာသိပါတယ်ကွာ။
အခုဟာက နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းဖို့အတွက် ခဏလေးခွဲရတာပဲဟာ..ငါတို့လည်း schedule တွေအားရင် သွားလည်လို့ရတာပဲ"
"အင်းပါကွာ၊"
"အင်းပါကွာဆိုလည်း တက်တက်ကြွကြွနေစမ်းပါ။ မင်းက အခုမှ Ent: စထောင်ထားတာ..ငါတို့ ဒီထက်ပိုပြီး အောင်မြင်ဖို့လိုတယ်ကွ။
ဒါမှ ယွဲ့ဟွာ က CEO ကြီးကို ချေ လို့ရမှာ"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ ဖွင့်ဟချက်ကြောင့် အနုပညာလောက အတော်ဂယက်ရိုက်သွားခဲ့တာမို့ သူတို့မှာအတော်ဖြေရှင်းယူလိုက်ရပါတယ်။ရှောင်ကျန့်ကတော့ သီးသန့် Entertainmentခွဲဖွင့်ပြီးတော့ ကြိုးစားနေရတာကြောင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ကျူးရှီးလော့ကလည်း မနေနိုင်ရှာပါဘူး။
ယွဲ့ဟွာ ကနေထွက်ပြီးတော့ကို ရှောင်ကျန့်အနားမှာ PA လိုက်လုပ်ပေးနေရခြင်းပါ။
"မင်းပဲပြောတော့ . ..CEO ရှေ့ရောက်ရင်ကျ အသံကိုထွက်မလာတော့ဘူး ..မသိရင် CEO ကပဲမင်းကို လုပ်ထားတဲ့ပုံစံနဲ့"
"ဘာ...ဘာပြော..ဘာ 'လုပ်' တယ်?"
" ရိုက်တာနှက်တာပြောပါတယ် "
ကျူးရှီးလော့ က မျက်လုံးထဲပေါ်လာတဲ့ CEO မျက်နှာကြီးကို ပျောက်သွားအောင် ခေါင်းတွေခါနေပါတော့တယ်။
ကားအနောက်ခန်းထဲက ရှောင်ကျန့်ကတော့ လွမ်းနာကျလို့ရယ်ပါ။
.
.
.
နွေဦးမှာ မေပယ်ရွက်ဝါတွေကြွေတော့ ရှောင်ကျန့် က ဝမ်ကလေးကို သိပ်လွမ်းပါတယ်။
နွေလည်ခေါင်ရောက်ပြန်တော့ သူကလွမ်းနာကျပြီး အရူးရင့်ခဲ့ပြန်ပါပေါ့ ။
ဆောင်းဦးရဲ့အငွေ့အသက်လေးတွေကြားထဲမှာလည်း ဝမ်ကလေးကိုပဲ အသည်းအသန်ရှာမိနေပါတော့တယ်။
ဒီနှစ်ရဲ့ နှင်းတွေဝေတဲ့ December ဆောင်းညကျရင်တော့ ချစ်ရသူကို ပြန်တွေ့ချင်မိပါသေးရဲ့။
တစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အရာက သူ့အတွက် တစ်သက် လို့ပါလား အောက်မေ့ရပါတယ်။
.
.
.
In 25 December, 2021
"ကိုကိုရေ ..ဒီမယ်နှင်းတွေသိပ်ကျနေတယ် သိလား"
"ကိုကိုကတော့ ဝမ်ကလေးကိုလွမ်းနေရလို့ ဝမ်ကလေးနောက်က နှင်းစက်တွေကိုတောင် မမြင်တော့ပါဘူး"
"ကိုကိုက ခြွေတယ်ကွာ..."
ရှောင်ကျန့်က screen ပေါ်က ပုံရိပ်လေးကို လက်ကလေးနဲ့ အမြတ်တနိုးထိပါတယ်။
သူရဲ့ဝမ်ကလေးက ချောချော လာလို့ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ထွေးထားလို့ရရင်လည်း အကောင်းသားရယ်ပါ။
"ဒီတစ်ခါ Semester end ရင်တော့ ငါပြန်လာလို့ရမယ်မထင်ဘူး ကိုကို"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ မျက်နှာက သိသိသာသာကြီး ညိုးငယ်သွားပါတယ်။ဒီသုံးလေးလအတွင်း သူက ဘယ်လောက်တောင် လွမ်းခဲ့ရတာမို့လို့လဲ။ ခါတိုင်းလိုပဲ Semester ပြီးရင် ဝမ်ကလေးက ပြန်လာနေကျဆိုပြီး အားတင်းထားခဲ့ရတာဖြစ်တယ်။ဒီနှစ်ရဲ့ Christmas ကတော့ သူ့အတွက် အကြီးအကျယ် ပြသာဒါးပါပဲ။
"ကိုကို ရာ ဘာလို့ မျက်နှာကြီးစူပုတ်နေတာလဲ..ဒီတစ်ခေါက် ပြန်မလာနိုင်ပေမယ့် နောက်ထပ် နည်းနည်းထပ်စောင့်လိုက်ရင် ငါ ကျောင်းပြီးပြီလေကွာ"
"ကိုယ် မနက်ဖြန် အရေးကြီးmeeting ရှိတယ် ဝမ်ကလေး ညကျမှ ထပ်ခေါ်လိုက်မယ်နော်"
"ကိုကို..ငါ့ကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား"
"ဟင့်အင်း.."
"ဟုတ်ပါတယ်..စိတ်ဆိုးနေပါတယ်.."
"မဆိုးပါဘူး"
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကိုကို. ငါ အာဘွားပေးမယ်လေ"
"မွ!!..ပြုံးပြဦးလေ..ငါ့ကို..ပြုံးပြဆို.."
ရှောင်ကျန့်က Ageyo တွေလုပ်ပြနေတဲ့ ဝမ်ကလေးကို ငေးမဝသလိုကြည့်ပါတယ်။
အနီးအနားမှာသာ ရှိရင် ဝမ်ပေါက်စ က သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေလောက်ရောပေါ့ ။
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ အားနည်းချက်က ဝမ်ကလေးအကြောင်းစဥ်းစားလိုက်တာနဲ့ မျက်နှာက အလိုလို ပြုံးနေပြီးသားဖြစ်လေတော့ မခက်ပေဘူးလား။
"ပြုံးပြီ...မင်း နောက်ဆုံးတော့လည်း ပြုံးရတာပဲမဟုတ်လား..ဟားဟား"
"ဝမ်ကလေး..ဒီနေ့ lecture သေချာရောလိုက်ရဲ့လား"
"လိုက်တာပေါ့ ..ငါက ဒီနေ့ pressentation မှာ leader ပါနော်။
အာရိုး . .မင်းကိုပြောဦးမယ် Jack ကလေ ငါတို့ pressentation စတော့မယ်ဆိုမှpower point ထဲက data တွေအကုန် မှားပြီး recycle bin ထံပို့လိုက်တာ ငါ့မှာ မျက်လုံးတွေကိုပြာတက်သွားတာပဲ"
"အဆင်ရောပြေရဲ့လား"
"တော်သေးတယ် Emily က IT အတော်ကျွမ်းလို့ data တွေ အများကြီး ပလုန်မသွားတာ။
ပျက်သွားတဲ့ data အချို့ကတော့ ငါ pressentation လုပ်နေရင်းနဲ့ နည်းနည်း ဖြည့်ပြီး အဆင်ပြေအောင် လုပ်လိုက်ရတယ်"
"ဝမ်ကလေးက တော်လိုက်တာ"
"ဒါပေါ့...မင်းရော အကုန် Ok တယ်မလား အလုပ်ကတော့ ပင်ပန်းမှာပေါ့ ငါတို့ Ent: က စ run တာမကြာသေးဘူးမလား"
"မင်းယောကျ်ားပဲဟာ အကုန်အဆင်ပြေရမှာပေါ့.ဟားဟား"
"စိတ်ချမ်းသာသလိုသာ ပြောပါတော့"
"ဟင်းဟင်းဟင်း "
"ငါ မင်းကိုပြောပြဖို့ မေ့တော့မလို့..မင်းသိလား..ငါနေတဲ့ flat နားလေးက ပေါင်မုန့်ဆိုင်ရှိတယ်လေ။အဲ့ဒီကMrs.Mercy လေ သူက အပေါက်အရမ်းဆိုးတာပဲ..ငါဟိုနေ့က.."
ရှောင်ကျန့်ကတော့ နှုတ်ခမ်းလေးတချွန်ချွန်နဲ့ စကားတွေမနားတမ်းပြောနေတဲ့ ဝမ်ကလေးကို ပြုံးပြုံးကြီးထိုင်ကြည့်တတ်ပါတယ်။ ဒါက သူတို့နှစ်ယောက် chatting ထိုင်ဖြစ်တိုင်း ဖြစ်နေကျ ရိုးရာကြီး တစ်ခုလိုပါပဲ။
ဝမ်ကလေးကတော့ သူရဲ့တစ်နေ့တာတွေကို မမောတမ်းဖောက်သည်ချလေ့ရှိပြီး ရှောင်ကျန့်ကလည်း screen လေးကို တမြတ်တနိုးငေးကြည့်နေတတ်တော့တာပါပဲ။
သူတို့က နှစ်ရက်သုံးရက်တစ်ခါလောက် ပြောဖြစ်ကြတာမို့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ နေ့ရက်လေးတွေက ထင်သလောက်ကြီး ခြောက်ကပ်မနေတော့တာပဲဖြစ်တယ်။
.
.
.
"ရှောင်ကျန့် မင်းဟာလေ . .ပြောမရဆိုမရနဲ့ ဒီလိုမှန်းသိရင် အကို့ ကိုပစ်ပြီး မင်းဆီမှာ PA လိုက်မလုပ်ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည်း မင်းဘဲကြီးဆီသွားတော့ကွာ။
ငါ ဒီမှာ Trainee တွေရဲ့ personal data တွေကို check နေတယ်မအားဘူး"
"မင်းကလေ.."
ကျူးရှီးလော့က ခေါင်းတွေသာကုတ်နေမိတော့တာပါပဲ။ JCG group က တကူးတက ကမ်းလှမ်းလာတဲ့ dinner မို့ လက်ခံလိုက်ပြီးမှ အခုတော့ အမောင် ရှောင်ကျန့် လုပ်ပုံနဲ့ ဘယ်လိုနှစ်ပါးသွားရပါ့မလဲ။
စိတ်ညစ်လို့ကောင်းနေတုန်းအချိန်မှာဘဲ အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းလေးက vibrate ဖြစ်လာပါတယ်။
Contact ကို ကြည့်မိတော့ 'CEO' တဲ့။
ကျူးရှိးလော့ကမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပါတယ်။ သူနဲ့ CEOနဲ့ကလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်ကမှ Official စ date ကြတာမို့ Contact name တောင် ပြောင်းဖို့မေ့နေခဲ့တာ။
"ဟယ်လို..အကို"
"အင်း.. ကျနော် အားတယ်ရယ်.."
"စားပြီးပြီ အကိုရဲ့ ဟီးဟီး . "
"အကိုကတော့ပိုပြီ ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး"
"ချစ်တယ်ဆို...အင်း..bye"
ရှောင်ကျန့်က laptop ကနေ ခဏခွာပြီး ပြုံးဖြီးနေတဲ့ ကျူးရှီးလော့ ကို ကြည့်ပြီး ခံတွင်းတွေချဥ်လာပါတယ်။
ထာဝရ Fa တွေများ ပထမဆုံး ရည်းစားထားဖူးတာမှန်း သိသာလိုက်တာဆိုတာ မပြောပြချင်တော့ပါဘူး။
သူ့သူငယ်ချင်းကြီး စိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးတာပဲဆိုတဲ့ စေတနာနဲ့ လွှတ်ထားပေးလိုက်တာ ကျူးရှီးလော့တို့က ဇောင်းကလွတ်တဲ့ မြင်းကြီးလိုပဲ
စပ်စလူးကိုခါနေရော။
"ငါ့ရုံးခန်းထဲက ဖုန်းပြောစရာနေရာလား အလုပ်တွေအားနေတယ်ထင်တယ်။ ဟိုတစ်နေ့က Audition ဖြေထားတဲ့ ကလေးတွေရဲ့ data တွေကို survey ပြန်ကောက်ခဲ့"
"မင်းကလေ ဝဋ်အကြီးကြီးလည်မယ့် ကောင်"
"မလေးမစားနဲ့ ပါလား အတွင်းရေးမှူး ကျူး "
မျက်ဖြူလှန်ပြပြီး အခန်းထဲကနေထွက်သွားတဲ့ ကျူးရှီးလော့ က သူ့ဘဲကြီး အားကိုးနဲ့ အတော်ရွလာတယ်လို့ပဲ ရှောင်ကျန့်ကမြင်ပါတယ်။
တံခါးကို အသံထွက်အောင်က ဆောင့်ပိတ်သွားပါသေးတယ်။ဒါက FA တွေရည်းစား စ ထားရင်ဖြစ်တတ်တဲ့ စိတ်ကစင့်ကလျား ရောဂါလို့ပဲ နှလုံးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။
[Knock!..Knock!]
အပြင်က တံခါးခေါက်တဲ့အသံကြောင့် ရှောင်ကျန့်က မျက်မှန်ချွတ်လိုက်ပြီး မျက်ရိုးတွေကို နှိပ်နယ်မိတော့တယ်။ကျူးရှီးလော့ က သူ့ကို အနှောင့်အယှက် ပေးလို့ဝသေးပုံမပေါ်ပါဘူး။
"အတွင်းရေးမှူး ကျူး. ..လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်ထားပါ။ ညနေမှ Survey ကောက်လို့မပြီးရင် မင်းဒီနေ့ည overtime ဆင်းရမယ်မှတ်!!"
ရှောင်ကျန့်က အသံမြင့်မြင့်နဲ့လှမ်းအော်ရင်း မျက်မှန်ကို ပြန်တပ်လိုက်ပြီး screen ကိုပဲ အာရုံစိုက်ထားလိုက်တော့တယ်။
[Click.. !]
အတန်တန်ပြောထားပါရက်ကြားက တံခါးဖွင့်သံကြားရတာကြောင့် ရှောင်ကျန့်က မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးထားမိပါတယ်။
"ကျူးရှီးလော့ရေ..ငါ"
"ကိုကို...."
Keyboard ပေါ်က ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်တွေက ရပ်တန့်သွားခဲ့တယ်။ အသက်ရှုနေတာကို တောင် ရပ်ထားလိုက်မိတာလား မသေချာတော့ပါဘူး။
သူက မတ်တပ်ထရပ်မိတဲ့အထိ ရင်ထဲက တဒိန်းဒိန်း မြည်သံတွေကြားနေရပါတယ်။
"ဝမ်...ဝမ်ကလေး ..လား"
.
.
.
"အဆိုးလေးက ကိုယ့်ကို အံ့သြစေချင်တာနဲ့ပဲ တိတ်တိတ်လေးပြန်လာရလား"
"မသိဘူး ငါ ကိုကို့ ကိုလွမ်းနေတာပဲ သိတော့တယ်"
"ကိုယ့်ကို ခြွေနေတော့မှာလား"
ဝမ်ရီပေါ်က ရှောင်ကျန့်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်အိပ်နေရင်းကနေ ခေါင်းထောင်ကြည့်ပါတယ်။
အရင်ကဆို တရုတ်ကိုအလည်ပြန်လာတိုင်း မားမားနဲ့ဖက်ပြီး အလွမ်းသယ်လေ့ရှိပေမယ့် အခုတော့ ဝမ်ပါးပါးနဲ့ မားမားကို ဖုန်းလေးသာဆက်ပြီး ရှောင်ကျန့် Condo မှာ လာသောင်တင်နေတာဖြစ်တယ်။
မားမားတို့ကို အားနာပေမယ့် ကိုကို့ ကို မတွေ့ရရင်မနေနိုင်တော့လည်း အခက်သား..။ဝမ်ရီပေါ်က တော်ရုံချစ်မိနေတာမျိုး မဟုတ်တော့ပါဘူး။
"ငါ ပြန်သွားစရာမလိုတော့ဘူး.သိလား "
"ဟင် .."
"ငါတို့batch က အခြေအနေအမျိုးမျိုးကြောင့် Final exam အားကြီး စောသွားတာ..ဒါပေမဲ့ Pre test အရင်စစ်ပြီးမှ စာတမ်းပြုစုပြီးတင်ခဲ့ရတာ..
အဲ့တာကို past ဖြစ်မှ Final ကို ဖြေရတာ"
"ကိုယ့် ကောင်လေးက သိပ်တော်နေတော့တာပဲ"
"ဟီးဟီး ..အဲတော့ နောက်နှစ်လုပ်မယ့် Graduation ကျရင် မင်းရော လိုက်ခဲ့ရမယ်"
"သေချာတာပေါ့.."
အတန်ကြာတဲ့အထိ ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်သွားရပါတယ်။
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက စကားတစ်ခွန်းမှထပ်မဆိုပဲ တစ်ယောက်အသက်ရှုူသံတစ်ယောက်နားထောင်ရင်းအချိန်တွေကို ကုန်ဆုံးစေပါတယ်။
"ကိုကို...ငါ တစ်ယောက်ယောက်ကို အရမ်းပြောပြချင်တဲ့ အကြောင်းတစ်ခုရှိတယ်သိလား။
ငါဟိုတလောက Supernatural နဲ့ပတ်သတ်ပြီးmajor ပေါင်းစုံ Discussionလုပ်ရတယ်သိလား. .
ငါကြုံခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်share ချင်ပေမယ့် သူတို့က ငါ့ကိုယုံမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဝမ်ကလေးပြောတာကို ကိုယ်က ယုံပြီးသား"
"မင်းလည်း ယုံမှာမဟုတ်ဘူး..ဒါကို ငါကြုံခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ သက်သေပြစရာလည်း မရှိဘူး"
"ကိုကို သိတာပေါ့.. ဝမ်ကလေးက တကယ်မဖြစ်တဲ့ အကြောင်းအရာကို ဘယ်တုန်းက လုပ်ကြံပြောခဲ့ဖူးလို့လဲ"
"တကယ်တော့...တကယ်တော့လေ"
"အင်း"
"ငါ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် က accident ဖြစ်ပြီး ပြန်သတိရလာတာက ရိုးရိုးသားသားမဟုတ်ဘူး။
ငါ အရမ်းထူးဆန်းတဲ့အဖြစ်မျိုးနဲ့ ကြုံပြီးတော့မှ ပြန်သတိရလာနိုင်ခဲ့တာ"
"အင်း "
"မင်း .မယုံဘူးမလားဟင်."
"ကိုယ်ယုံတာပေါ့ ဝမ်ကလေးရယ်"
"ဟင့်အင်း...မင်းမယုံပါဘူး။ ငါစိတ်ချမ်းသာအောင် ပြောပေးနေတာမဟုတ်လား"
"ကိုယ်တကယ် ယုံပါတယ်..ဝတ်ရုံရှင်လေးရယ်"
"ဟင်....ကိုကို..မင်း..မင်း.."
ဝမ်ရီပေါ်က အံ့သြမှူနဲ့အတူ ထ ထိုင်ဖို့ပြင်တော့ ရှောင်ကျန့်က ခပ်တင်းတင်းဖက်ပြီး မျက်ခွံလေးတွေကို ဖိနမ်းပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်းမျက်လုံးကလေး မှိတ်ရင်း ဝမ်ကလေးရဲ့ အသက်ရှုုသံလေးကို နားစွင့်တယ်။
"အိပ်တော့..ခရီးပန်းလာတယ်မလား .."
"ဒါပေမဲ့ မင်း"
"မနက်ဖြန် ကျရင် ဝမ်ကလေးကို ခေါ်သွားစရာတစ်နေရာရှိတယ်..တွေ့ပေးချင်တဲ့လူရောပဲ"
"ကိုကို. ."
"အိပ်တော့ ..မနက်ဖြန်ကျရင် ဝမ်ကလေး မေးခွန်းတွေကို ဖြေပေးမှာပါ"
.
.
.
ခပ်နွမ်းနွမ်းမိဘမဲ့ ကျောင်းလေးထဲကို ကားအကောင်းစားကြီးဝင်လာတာကြောင့် ဆော့နေတဲ့ ကလေးတွေက. စိတ်ဝင်တစားဖြစ်သွားကြပါတယ်။
သူထက်ငါ အပြိုင်ပြေးလို့ စပ်စုကြတာကြောင့် စစ်စတာက ထွက်ပြီးတားရတဲ့အထိပါပဲ။
စစ်စတာကြီးက ကလေးတွေကို ခြံအနောက်ထဲမှာ ကစားနေဖို့မှာပြီးတာနဲ့ သူမက ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ဧည့်သည်တွေကိုအေးချမ်းစွာ ပြုံးပြနေပါတယ်။
"လူလေးရှောင်း ပါလား"
"ဟုတ်တယ် ... စစ်စတာကြီးရေ..ဆရာမနျန် ကိုလည်း တွေ့ချင်တာနဲ့"
"အေးကွယ် လာလေ .အေးအေးဆေးဆေးနေပြီးမှ ပြန်ကြပေါ့"
ဝမ်ရီပေါ်ကတော့ အားလုံးကို ကြောင်တောင်တောင်လေး လိုက်ကြည့်နေဆဲပါ။
အရာရာက သူမသိသေးတဲ့ ပဟေဠိတွေမို့ သူက စူးစမ်းနေဆဲအနေအထားပါပဲ။
"စစ်စတာ...ဒိဟာက လစဥ်အသုံးစရိတ်ပါ။ ကလေးတွေရော အဆင်ပြေကြတယ်မလား"
"ပြေပါတယ်..လူလေးရယ်..စစ်စတာတို့ကို ဒီလိုထောက်ပံ့ပေးတဲ့အတွက် ဘုရားသခင်ကောင်းချီးပေးပါစေ။ ဒီလထဲ အငယ်လေးတွေက ကျန်းမာရေးချူချာတော့ စစ်စတာကြီးတို့လည်း စိတ်ပမ်းလူပမ်းပါပဲ"
"ကျနော်တို့ပြန်ခါနီးမှ အငယ်လေးတွေကို တွေ့သွားရဦးမယ်..အော်..ဒါနဲ့...ဒီဘက်က ကျနော့်အမျိုးသားလောင်းလေ.."
"ကလေးက ချစ်စရာလေးကွယ်"
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဗျ . ကျနော်က ဝမ်ရီပေါ်ပါ"
"အေးကွယ်..လူလေးရှောင်း ကတော့ စစ်စတာတို့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ကြီးပါပဲ..စစ်စတာတို့ကျောင်းက မထင်မရှားဆိုတော့ လူလေး ရှောင်း ကြောင့်ပဲ အခုထက်ထိဆက်ဖွင့်ထားနိုင်တာ"
"မဟုတ်တာ စစ်စတာရယ်...ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ ဆရာမနျန်ကို အရင်သွားတွေ့လိုက်ပါဦးမယ်"
"ကောင်းပါပြီကွယ်.. သမီးကတော့ ကောင်းကင်ဘုံကနေပျော်နေရှာမှာပါ"
.
.
.
"ဒါ...ဒါက...ချီး ..ချီးထုပ်ပရိုမက်စ်လား.."
ဝမ်ရီပေါ်က အမျိူးသမီးငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ရင်းရေရွတ်တယ်။သူက အုတ်ဂူလေးကို ဖွဖွစမ်းမိတော့ စိတ်ထဲမကောင်းပါဘူး။
မက်မွန်ရွက်တွေတဖွဲဖွဲကြွေနေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က လေရှပ်သံ တသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။
"သူက ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကို ကူညီပေးခဲ့တဲ့သူပဲ..ဝမ်ကလေး"
"ဒါ ဒါဆို. မင်းက. မင်းအိပ်ဆေးသောက်ရတာ ငါ့.ငါ့ကြောင့်လား. "
ယူကြုံးမရဖြစ်နေတဲ့ ဝမ်ကလေးကို သူက ထွေးပွေ့မိပါတယ်။ ဒါတွေကို မပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမယ့် အကြောင်းဖန်လာတော့ သူကဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
"မဟုတ်တာကွယ်. .အဲ့တာ ဝမ်ကလေး ကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး"
"ငါက မင်းကိုတောင် အထင်လွဲနေခဲ့မိသေးတာပဲ..ငါကမကောင်းလိုက်တာ"
"အဲ့ဒီလို မတွေးပါနဲ့ကွာ. တကယ်က ကိုယ့်အပြစ်တွေပါ"
[အရှင့်သား!!]
ဒါက တချိန်က သိပ်ရင်းနှိးဖူးခဲ့သည်ခေါ်သံဖြစ်ပေမယ့် ဝမ်ရီပေါ် နှုတ်ဖျားကထွက်ကျလာတာမဟုတ်သလို ရှောင်ကျန့်ဆီကလည်း မဟုတ်ရပါဘူး။
ဝမ်ရီပေါ်က တိခနဲ အငိုတိတ်သွားပါတယ်။ သူနဲ့ ရှောင်ကျန့်က အကြည့်ချင်းစုံပြီးနောက်မှာတော့ ဝမ်ရီပေါ်က ရှောင်ကျန့်ရင်ခွင်ထဲပိုလို့တိုဝင်မိတော့တာပါပဲ။
"ချီးထုပ်...ချီးထုပ် . .သရဲ"
"ဝမ်ကလေး နားကြားမှားတာဖြစ်မှာပါ"
"အင်း...အင်း...ဟုတ်မှာပါ"
"ငါက ပရိုမက်စ်အကြောင်းစုံစမ်းနေခဲ့တာအတော်ကြာပြီ .သူမ က ခြေရာရောလက်ရာရော အကုန်ဖျောက်သွားတော့ ငါလက်လျော့ရမလိုတောင်ဖြစ်နေခဲ့တာ"
"ဆရာမနျန်က အပေါင်းအသင်းသိပ်မရှိတာကြောင့်ပါ။ သူမ ကဒီ ဂေဟာမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တာဆိုတော့သူမရဲ့ ဇာတိကလည်း ရှာမရဘူး။"
"အင်း ..သူမ ကငါတို့ကျေးဇူးရှင်ပေမယ့်.Mission ထဲမှာတုန်းကတော့ ငါသူ့ကိုမကျေနပ်ဘူးရယ်"
"ဝမ်ကလေးရောပဲ သူမ ကို မကျေနပ်နေတာလား"
"အွင်း...သူမ ကလေ ငါ့ကို Mission ထဲခေါ်လာပြီး တစ်ခါနှစ်ခါ လာတွေ့ပြီးတာနဲ့ ငါ့ကို ပစ်ထားတော့တာ"
"ဝမ်ကလေး အနားမှာမရှိတာက သူမက ကိုယ့်ကိုပဲ မျက်စိတောက်ထောက်ကြည့်နေလို့နေမယ်။
သူမ က ကိုယ့်အနားမှာနေပြိး 'အရှင့်သား အရှင့်သား' နဲ့ အကုန်လိုက်ပြီးထိန်းချုပ်နေတော့တာပဲ "
မက်မွန်ပင်ကိုင်းပေါ်မှာမမြင်ရတဲ့သက်မဲ့လေးရှိနေခဲ့ပါတယ်။ သူမ ရှေ့မှာ သူမအကြောင်းဖောက်သည်ချနေကြတဲ့ ကျေးဇူးကန်းလေးနှစ်ယောက်ကို သူမ အံကြိတ်ရုံသာတတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီကနေ့မှာ ဒီနေရာကို ယောင်ပြီးပြန်လာမိတဲ့ သူမကိုယ်သူမဘဲ အပြစ်ဖို့လိုက်ပါတော့မယ်။
ဘဝကူးပြောင်းခွင့်ရတော့မှာကြောင့် သူမ မြတ်နိုးခဲ့ရတဲ့နေရာလေးကို နောက်ဆုံးအကြိမ်လာကြည့်မိလေခြင်း..
ဒါက အတော်ဆိုးရွားတဲ့တိုက်ဆိုင်မှုပါပဲ။
ဒီနေ့က သူမအတွက် နောက်ဆုံးပါပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ ၁၀ ယောက်မြောက် ဝိညာဥ်ကို သွားခေါ်တဲ့အခါ သတိအကြီးကြီးထားရပါတော့မယ်။
ကောင်းကျိုးမပေးတဲ့ ၁၀ ဦးမြောက် ဝိညာဥ်တွေဟာ ချစ်သူကောင်လေးမရှိနေပါစေနဲ့ လို့ သူမက ဆုတောင်းမိတယ်။
သူမက ပါဝါမျက်မှန်အထူကြီးကို ဖုန်သုတ်လိုက်ပြီး အနည်းငယ်ခါယမ်းလိုက်တယ်။
လေတစ်ဝှေ့က အားအလွန်ပြင်းသွားတာကြောင့် အညှာမခိုင်ရှာတဲ့ မက်မွန်သီးလေး တစ်လုံးက အပင်အောက်ကို သက်ဆင်းရတော့တာပါ။
[ဘုတ်!]
မက်မွန်သီးလေးဟာသူမရဲ့ အုတ်ဂူပေါ် ကြွေကျသွားခဲ့ပြီးနောက်မှာ သူမက လူသားနှစ်ဦးကိုပဲ စောင့်ကြည့်နေမိတော့တာပါပဲ။
"မက်မွန်သီး.!!"
ရှောင်ကျန့်နဲ့ သူ၏ဝမ်ကလေး ဟာ ကြွေကျလာတဲ့ မက်မွန်သီးကိုကြည့်ပြီး တဟားဟားအော်ရယ်ကြပါတယ်။
"ဒါက အရှင့်သားရဲ့ မက်မွန်ပင်တော့ မဟုတ်ဘူးမလား . .ကျနော်မျိုးစားရင် အပြစ်မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့"
"မက်မွန်သီးစားချင်တာ အပြစ် ပဲ ဝတ်ရုံရှင်!"
မက်မွန်သီးနဲ့အူမြူနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်ကို မက်မွန်ကိုင်းပေါ်က မကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့ နှစ်ချို့ ဝိညာဥ်ရှိနေခဲ့ပါတယ်။
"ဒါတွေက မနေ့တစ်နေ့ကလိုပဲ"
"ကိုယ့်မျက်လုံးထဲမှာလည်း သွေးတွေအန်ပြီးဖြူဖျော့နေတဲ့ မင်းရဲ့ပုံရိပ်ကလေးက မနေ့ကအတိုင်းပဲ မေ့မရဘူး..အဲ့တာက သိပ်နာကျင်ရတယ်။
နောက်တစ်ခါ မင်းကို အဲ့ဒီလိုလုံးဝ ကြုံခွင့်မပေးတော့ဘူး"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကိုမှီထိုင်ရင်း ဝမ်ရီပေါ်က တွေတွေလေးပြုံးပါတယ်။
"ငါလည်း အဲ့ဒီတုန်းက ဝမ်းနည်းခဲ့တယ်။ မင်းက ငါ့ကို ဘယ်လောက်တောင် ချေမိုး နေခဲ့လဲ"
"အဲ့တာ ကိုယ်မဟုတ်ပါဘူးကွယ်"
"ကိုယ်မဟုတ်လို့ဘယ်သူလဲ.."
"အဲ့တာ..အဲ့တာ..ဆရာမနျန်ကြောင့်ပါ"
[အမလေး ဗုဒ္ဓ ငါရုပ်လှ!!. .အဟွတ်!]
ရှောင်ကျန့်အပါအဝင် ဝမ်ရီပေါ် ရော ကြောင်အမ်းနေကြဆဲဖြစ်တယ်။
သူတို့က တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်ကြည့်ရင်း အုတ်ဂူထက်က ဆရာမနျန်ဓါတ်ပုံကို အကြည့်ရောက်မိကြတော့တာပါပဲ
"ကိုကို . .မင်းကြားလိုက်တယ်မဟုတ်လား.."
"အင်း."
"သူမ က အခုထက်ထိ မကျွတ်သေးဘူးထင်တယ်"
"မကြောက်နဲ့နော် ဝမ်ကလေး လာကိုယ့်လက်ကို မြဲမြဲကိုင်ထား"
"အွင်း.."
သူတို့က တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ရင်း မတ်တပ်ထလိုက်ကြပါ။
ထီးထီးကြီးရှိနေတဲ့ မက်မွန်ပင်ကြီးကို တိတ်ဆိတ်စွာ ရပ်ကြည့်နေမိကြတော့တာပါပဲ။
"ဆရာမနျန် ရှိနေသေးတာလား ။ ကျနော်တို့က နောက်တစ်ပါတ်ထဲကျရင် လက်ထပ်ကြတော့မှာဆိုတာ လာအသိပေးတာ။
ခဗျား ဘဝကူးပြောင်းနိုင်ဖို့ဆုတောင်းပေးခဲ့ပါတယ်"
"ချီးထုပ်ပရိုမက်စ် ခဗျားကို သတိရနေခဲ့တာ
ကျနော့်ကို ကယ်တင်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်. .စိတ်ရင်းနဲ့ပါ. .
ခဗျားက တကယ်ကြင်နာတတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ပါပဲ"
"ကျနော်တို့ ဒီကို မကြာမကြာ လာခဲ့မယ်နော်..ဒါပေမဲ့ နောက်တစ်ခေါက် ကျရင် ခဗျားကို မတွေ့ချင်တော့ဘူး။
ဘဝအသစ်ကို အဆင်ပြေပြေ ရောက်နိုင်ပြီး သာယာတဲ့မိသားစုလေးကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါစေ"
"ဝမ်ကလေး..ကိုယ်တို့ သွားကြရအောင်"
သူမ က မက်မွန်ပင်ကြီးပေါ်ကနေ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လှမ်းကြည့်ပါတယ်။
ဒီလူသားလေးနှစ်ယောက်က ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေမယ့် စတွေ့ကတည်းက ခံစားချက်အမျိုးမျိူးကို ပေးနိုင်လွန်းပါတယ်။
သူမ နောင်တမရမိဘူး၊
အဲ့ဒီကောင်လေးကို ကယ်တင်ပေးနိုင်ခဲ့ရတာကို..
အဆုံးသတ်မှာ အားလုံးအဆင်ပြေသွားခဲ့လို့ သိပ်ဝမ်းသာမိပါတယ်။
တလှုပ်လှုပ်ဝေးကွာသွားတဲ့ ကျောပြင်ကလေးနှစ်ခုရယ်
လေတစ်ချက်အဝှေ့မှာ ယိမ်းနွဲ့နေတဲ့ မက်မွန်ကိုင်းလေးတွေရယ်။
ဖြူလွှလွှ အုတ်ဂူလေးပေါ်က မက်မွန်သီးကလေး တစ်လုံးရယ်..
တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ သူမရဲ့ ဝိညာဥ်ကလေးရယ်နှင့်..
.
.
.
"ဝမ်ကလေး .. ကိုကို့ကို ချစ်လား အိမ်ရှေ့စံကိုချစ်လား"
"အဲတာဆိုမင်းအရင်ပြောလေ. ငါ့ကိုချစ်တာလား.ဝတ်ရုံရှင်ကို ချစ်တာလား ဆိုတာ"
"အင်း .ကိုယ်ထင်တာကတော့
ဝတ်ရုံရှင်လေးက ကိုယ့်ရဲ့ အသက်
ဝမ်ကလေးကတော့ ကိုကို့ ဘဝကြီး"
"ငါက အိမ်ရှေ့စံကို ပိုချစ်တယ်.ဘာလို့ဆိုတော့ သူမှာ မက်မွန်ပင်ကြီးရှိတယ်လေ"
"ဝမ်ကလေးက ကွာ..ကိုကိုက ဝမ်ကလေးသာ စားချင်ရင် နှစ်ဆယ့်နှစ်လုံးမက ဝယ်ကျွေးနိုင်ပါတယ်။
ကိုကို က ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ မင်းကို အပြစ်သားလို့လည်း မခေါ်ဘူးလေ"
"အင်း ...ငါ ကိုကို့ကို နည်းနည်း ပိုချစ်သွားပြီထင်တယ်"
"တကယ်လား .."
"တကယ်လို့ထင်တာပဲ.."
ကောင်ကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ရယ်သံကလေးတွေက လေပြေနဲ့အတူ လွင့်လာခဲ့တယ်။
ကောင်းကင်ပြာကြီးက ပြောလာခဲ့တယ်။
ချစ်ခြင်းတရားက အင်မတန်မှ လှပတာမို့ သဘာဝရဲ့အလှတရားကလေးပါတဲ့။
အလှတရားကလေးက သိပ်အဖိုးတန်တယ်။
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ ကမ္ဘာကြီးထဲမှာတော့ သူရယ် ဝမ်ကောင်ကလေး ရယ်နှစ်ယောက်တည်းဖြစ်တယ်။
သူ့အတွက် ချစ်ခြင်းတရားက ဝမ်ကလေးဖြစ်သလို
အလှတရားကလည်း သိပ်မြတ်နိုးရတဲ့ ဝမ်ကောင်လေးပါပဲ။
[The End]
'ဇာတ်လိုက်က ငါ့Ex' ကလေး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပါပြီ
အဆုံးထိစိတ်မပျက်ပဲ လိုက်ပေးခဲ့တာကို အများကြီးအများကြီး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်💜
Ursue ရဲ့ အရေးအသားကြောင့် ဒီfiction လေးက ချို့ယွင်းချက်အများကြီး ဖြစ်သွားရတာတကယ်အားနာရပါတယ်
အများကြီးmentပေးကြတဲ့ အချစ်ကလေးတွေကိုလည်း အားကြီးချစ်ပါတယ်လို့💜
Thanks for votes, rl and comments💜
Zg
"ကဲ သတို႔သားနဲ႕ သတို႔သားရဲ႕လင္ေလး တို႔နမ္းလို႔ရပါၿပီ"
က်ဴးရွီးေလာ့ ရဲ႕ အသံက အက်ယ္ႀကီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဝမ္ရီေပၚ က ရွက္ၿပဳံးၿပဳံးေနခဲ့ၿပီး ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဧည့္ခံပြဲက လူ ေတြကို ၿဂိဳလ္သားဇာတ္သြင္းေနဆဲပါ။
"ဘာကို နမ္းမွာလဲ..ဒါက ေစ့စပ္ပြဲပဲကို..က်ဴးရွီးေလာ့တို႔ဉာဏ္မရွိပုံမ်ား"
"Wedding မွ နမ္းရမယ္လို႔ CEO ႀကီးကိုဘယ္သူေျပာလဲ..နမ္းခ်င္ရင္နမ္းလို႔ရတာပဲ"
"နမ္းခ်င္ရင္နမ္းလို႔ရတယ္ေပါ့.."
အခုရက္ပိုင္း CEO ႀကီးက ထူးဆန္းလာတာကို က်ဴးရွီးေလာ့ သတိထားမိပါတယ္။ဥပမာ အခုလို ထေဖာက္လာတာမ်ိဳးေပါ့။
CEO မသိေအာင္ သူ႕ရဲ႕ laptop ထဲကို gayporn ေတြခိုးထည့္ေပးမိတာ အမွားႀကီးမွားၿပီလားေတာ့မသိပါဘူး။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ CEO ရဲ႕ အၿပဳံးႀကီးကို သူက ၾကက္သီးထပါတယ္။
"အဟမ္း ...ဟို..ဟို..ခဏေနသတင္းသမားေတြေရာက္လာေတာ့မွာမို႔ ျပင္ဆင္စရာေလးေတြရွိေသးတယ္ရယ္..က်ေနာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဦး CEO"
"ငါေရာ ကူေပးမယ္ေလ.."
Super hero တို႔ က်ဴးရွီးေလာ့ကို ကယ္ၾကပါ။
CEO ႀကီးက သူ႕ကို 'ကူေပးမယ္' လို႔ေျပာလိုက္တာလား။
ၾကည္ရတာ ဒီေန႕မနက္ CEO ႀကီး ေဆးမွားေသာက္လာခဲ့ၿပီထင္ပါရဲ႕။
.
.
.
"ကိုကို ..ငါ ရင္ေတြတုန္ေနတယ္"
"ကိုယ္ရွိတယ္ေလ ဝမ္ကေလးရယ္"
ေရွာင္က်န့္က တုန္လႈပ္ျခင္း တစ္စက္မွ် မရွိေလတဲ့ အသံနဲ႕ဆိုပါတယ္။
မနက္ျဖန္ေခါင္းစည္းပိုင္းမွာ ပါလာမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သတင္းအတြက္ အက်ိဳးရလဒ္ကေတာ့ ေကာင္း၏ဆိုး၏မေသခ်ာပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ဘယ္လိုရလဒ္မ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရွာင္က်န့္ဟာ ထည့္တြက္လိမ့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
"ေစ့စပ္ပြဲအထိန္းအမွတ္အေနနဲ႕ ဝမ္ကေလး ဒီေန႕ည ကိုယ့္အခန္းထဲလာအိပ္ရမယ္"
"ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး"
ေရွာင္က်န့္က စိတ္နဲ႕လူနဲ႕ မကပ္တဲ့ေကာင္ေလးအတြက္ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲပါတယ္။
ဒီကေန႕မွာ သူသိပ္ေပ်ာ္ေနတာမို႔ ခ်စ္ရတဲ့ ဝမ္ကေလးကိုလည္း ဝမ္းမနည္းေနေစခ်င္ပါဘူး။
"ဝမ္ကေလး ဒီေန႕ ပင္ပန္းတယ္မဟုတ္လား"
"ဟင့္အင္း ငါစိတ္ထဲမွာ မနက္ကတည္းက ေလေပၚပ်ံေနရသလိုပဲ တလွပ္လွပ္နဲ႕ သိပ္ေနလို႔ေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး..ဟီးဟီး"
"လာပါဦး ကိုယ့္ဆီကို"
သူ႕ဆီကို ပစ္ဝင္လာတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေရွာင္က်န့္က မလႊတ္တမ္း ဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ရတဲ့ပါးေဖာင္းေလးကို အသံျမည္ေအာင္ ဖိကပ္နမ္းေတာ့ ေကာင္ကေလးမ်က္ႏွာက ရႈံခနဲပဲ။
"ပါးထဲကိုႏွာေခါင္းႀကီးဝင္သြားေတာ့မွာပဲ"
"ဟားဟား."
.
.
.
"ဝမ္ကေလး ..ဟိုေရာက္ရင္ night out ေတြခဏခဏ မထြက္ရဘူးေနာ္။
မတည့္တာေတြလည္း ေလွ်ာက္မစားနဲ႕.။ႏြေးႏြေးေထြးေထြးေန။ညနက္တဲ့အထိလည္း စာလုပ္မေနနဲ႕ဦး..ၾကားရဲ႕လား ."
"စိတ္ခ်ပါ.ကိုကိုကလည္း.."
"ျဖစ္နိုင္ရင္ ကိုကိုက ဝမ္ကေလးနဲ႕တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့လိုက္ခ်င္တာ"
".ငါ semester တစ္ခုၿပီးတိုင္းျပန္လာပါ့မယ္ဆို..
ငါ့ရဲ႕ကိုကို သိပ္အလုပ္မ်ားတဲ့ သူေဌးႀကီးဆိုတာ သိပါတယ္ "
"ဟိုက်ရင္ ဘယ္အေနာက္တိုင္းသူနဲ႕မွေရာေရာႏွောႏွောမေနနဲ႕..သူတို႔က လက္ရဲဇက္ရဲ နိုင္ေတာ့ ဝမ္ကေလးကို စိတ္မခ်ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ အျဖဴေကာင္ေတြနဲ႕လည္း နီးနီးကပ္ကပ္မေနနဲ႕"
"အင္းဆို.."
"ကဲ ေရွာင္က်န့္ေရ မွာလို႔ၿပီးၿပီဆိုလည္း ခ်ာတိတ္ကို ခဏငွားပါဦး ..ေအာက္ထပ္မွာ Ceo ဝမ္တို႔ ေစာင့္ေနၾကၿပီ..ေလယာဥ္အခ်ိန္လည္းနီးေနၿပီ"
က်ဴးရွီးေလာ့က တံခါးေဘာင္ေပၚလက္တင္ရင္း ပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲနဲ႕ေျပာပါတယ္။ ဝမ္ကေလးကေတာ့ တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္ရင္း ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ပါးျပင္ကို အားဘြားႀကီးႀကီးလွမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။ သုန္မႈန္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န္က အဲ့ဒိေတာ့မွ ၿပဳံးေယာင္သန္းလာတာရယ္ပါ။
"ကိုကို မင္းကိုလြမ္းလိုက္တာ ဝမ္ကေလးရယ္"
"ေသာက္ပိုေတြကို instock တင္ေရာင္းေနပါၿပီဗ်ိဴး"
"မင္းသြားလိုက္ေတာ့ က်ဴးရွီးေလာ့!!"
မၾကည္မလင္ၾကည့္လာတဲ့ ေရွာင္က်န့္ကို ႏႈတ္ခမ္း႐ြဲ႕ျပတဲ့ က်ဴးရွီးေလာ့ရယ္ပါ။ ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ဝမ္ကေလးကေတာ့ရယ္လို႔ေကာင္းေနတုန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
"သြားမွာပါ..ေရွာင္က်န့္ရာ
ေနာက္တစ္ပတ္ Awards show ကိုတက္ရမွ ရွီးေလာ့ကယ္ပါ..ငါ့သူငယ္ခ်င္းကူပါ လာမလုပ္နဲ႕...ကန္ေတာ့ဆြမ္းကို triple ေပးလိုက္မယ္"
ေဘာက္ဆက္ဆက္နဲ႕ ထြက္သြားတဲ့ က်ဴးရွီးေလာ့ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န့္က သူ႕ရဲ႕ဝမ္ကေလးကို ၾကည့္မိတာနဲ႕ ၿပိဳေတာ့မိုးညိုညိုေတြလိုျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။
"ဝမ္ကေလး နားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုကိုတို႔ vedio call ေျပာၾကမယ္ေနာ္. အခ်ိန္ကြာလည္း ကိစၥမရွိဘူး။ မနက္၄နာရီဆိုရင္ေတာင္ ကိုကို အဆင္ေျပပါတယ္"
"ကိုကို ..က ငါ့ကို မသြားခ်င္ေအာင္ေျပာေနတာ"
"ဟင့္အင္း ..ဝမ္ကေလး သြားရမွာေပါ့။ ကိုကို က မင္းရဲ႕တက္လမ္းကို ဘယ္ေသာအခါမွ ပိတ္ရပ္ေနမယ့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ရပါဘူး"
"ကိုကိုကြာ ..ခ်စ္စရာႀကီး"
ဝမ္ရီေပၚက ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကို အုပ္မိုးကိုင္လို႔ ႏႈတ္ခမ္းပါးေအာက္က မွည့္နက္ကေလးကို အသံျမည္ေအာင္ အနမ္းေႁခြပါတယ္။
"မွည့္ကိုပဲနမ္းေနေတာ့မွာလား..ဝမ္ကေလး"
"ငါက အဲ့တာေလးကို ခ်စ္ေနရတဲ့ဟာ"
"ဝမ္ကေလးက သြားခါနီးကို ကိုယ့္ရဲ႕သမာဓိအား စမ္းသပ္သြားခ်င္တာလား..။
အဲ့တာဆိုရင္ေတာ့ အခုကတည္းက ကိုယ့္ရဲ႕သမာဓိအားေတြက်ေနၿပီ။
စာေမးပြဲစစ္တဲ့သူက ဝမ္ကေလးျဖစ္ေနေတာ့ ရလဒ္အေနနဲ႕ ဝမ္ကေလး US ကိုမေရာက္ဘဲ ကုတင္ေပၚကမထနိုင္မွာဘဲ စိုးရိမ္ရတာ"
"ကိုကို!!"
"ဟင္းဟင္းဟင္း ."
"ဘာေတြကိုေျပာေနမွန္း မသိေတာ့ဘူး..အရွက္ကိုတစ္စက္မွ မရွိတဲ့ ယုန္စုတ္ႀကီး"
"မသြားခင္ေလး ကိုယ္တို႔ တစ္ခါေလာက္.."
"ေရွာင္က်န့္!!!"
ဝမ္ရီေပၚမ်က္ႏွာက နီရဲေနၿပီး ၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္ပါတယ္။ အရွက္မရွိတဲ့ သူ႕အနာဂါတ္ခင္ပြန္းေလာင္းႀကီးက ေတာ့ တဟားဟားနဲ႕ ေအာ္ရယ္လို႔ေကာင္းေနဆဲပါပဲ။
"တစ္ခါေလာက္..အနမ္းေပးရေအာင္လို႔ ေျပာတာပါ...ဝမ္ကေလးရဲ႕"
"သြား..မသိဘူး.."
"မသိရင္ ကိုကို နမူနာျပမယ္..လာဒီကို"
"လႊတ္. .ငါ့ကိုအတင္းမဖက္နဲ႕။ အက်ီေတြေၾကကုန္ရင္ ရွိုးပဲ့တယ္ဆို..လႊတ္"
"မလႊတ္နိုင္ပါဘူး ..ပဲမ်ားတဲ့ ေကာင္ကေလးကို အျပစ္ေပးရမယ္"
ဝမ္ရီေပၚက အားမပါဘဲ ႐ုန္းေပမယ့္ ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ လႊတ္ေပးဖို႔အစီအစဥ္မရွိရပါဘူး။
"Flight မမွိဘဲေန....အြတ္!"
.
.
.
"ေရွာင္က်န့္ရာ. မင္းၾကည့္ရတာ သူေတာင္းစားခြက္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ႐ုပ္ႀကီးနဲ႕.."
ေရွာင္က်န့္က Beijing international Airport ဆိုတဲ့ စာတန္းႀကီးကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႕ သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနရွာပါတယ္။
က်ဴးရွီးေလာ့ကိုလည္း ရန္မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ကားေနာက္ခန္းမွာ အားရပါးရလွဲခ်လိဳက္ၿပီး မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထားလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။
သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ ဝမ္ကေလးရဲ႕ပုံရိပ္က အၿမဲစိုးမိုးေနတာမို႔ အလြမ္းေျပလို ေျပျငားနဲ႕ရယ္ပါ။
"ေသာက္ပိုေတြသိပ္မလုပ္ပါနဲ႕ ငါ့ေကာင္ေရ . .မင္းလင္ေလးက အခုနကမွ ေလယာဥ္ေပၚကိုတက္သြားတာေလ"
"က်ဴးရွီးေလာ့ .ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္းပါ"
"ဟူး.မင္းခ်ာတိတ္ကို သိပ္ခ်စ္တာသိပါတယ္ကြာ။
အခုဟာက ႏွစ္ေယာက္လုံး ေကာင္းဖို႔အတြက္ ခဏေလးခြဲရတာပဲဟာ..ငါတို႔လည္း schedule ေတြအားရင္ သြားလည္လို႔ရတာပဲ"
"အင္းပါကြာ၊"
"အင္းပါကြာဆိုလည္း တက္တက္ႂကြႂကြေနစမ္းပါ။ မင္းက အခုမွ Ent: စေထာင္ထားတာ..ငါတို႔ ဒီထက္ပိုၿပီး ေအာင္ျမင္ဖို႔လိုတယ္ကြ။
ဒါမွ ယြဲ႕ဟြာ က CEO ႀကီးကို ေခ် လို႔ရမွာ"
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ ဖြင့္ဟခ်က္ေၾကာင့္ အႏုပညာေလာက အေတာ္ဂယက္ရိုက္သြားခဲ့တာမို႔ သူတို႔မွာအေတာ္ေျဖရွင္းယူလိုက္ရပါတယ္။ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ သီးသန့္ Entertainmentခြဲဖြင့္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားေနရတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ က်ဴးရွီးေလာ့ကလည္း မေနနိုင္ရွာပါဘူး။
ယြဲ႕ဟြာ ကေနထြက္ၿပီးေတာ့ကို ေရွာင္က်န့္အနားမွာ PA လိုက္လုပ္ေပးေနရျခင္းပါ။
"မင္းပဲေျပာေတာ့ . ..CEO ေရွ႕ေရာက္ရင္က် အသံကိုထြက္မလာေတာ့ဘူး ..မသိရင္ CEO ကပဲမင္းကို လုပ္ထားတဲ့ပုံစံနဲ႕"
"ဘာ...ဘာေျပာ..ဘာ 'လုပ္' တယ္?"
" ရိုက္တာႏွက္တာေျပာပါတယ္ "
က်ဴးရွီးေလာ့ က မ်က္လုံးထဲေပၚလာတဲ့ CEO မ်က္ႏွာႀကီးကို ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေခါင္းေတြခါေနပါေတာ့တယ္။
ကားအေနာက္ခန္းထဲက ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ လြမ္းနာက်လိဳ႕ရယ္ပါ။
.
.
.
ႏြေဦးမွာ ေမပယ္႐ြက္ဝါေတြေႂကြေတာ့ ေရွာင္က်န့္ က ဝမ္ကေလးကို သိပ္လြမ္းပါတယ္။
ႏြေလည္ေခါင္ေရာက္ျပန္ေတာ့ သူကလြမ္းနာက်ၿပီး အ႐ူးရင့္ခဲ့ျပန္ပါေပါ့ ။
ေဆာင္းဦးရဲ႕အေငြ႕အသက္ေလးေတြၾကားထဲမွာလည္း ဝမ္ကေလးကိုပဲ အသည္းအသန္ရွာမိေနပါေတာ့တယ္။
ဒီႏွစ္ရဲ႕ ႏွင္းေတြေဝတဲ့ December ေဆာင္းညက်ရင္ေတာ့ ခ်စ္ရသူကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္မိပါေသးရဲ႕။
တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အရာက သူ႕အတြက္ တစ္သက္ လို႔ပါလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။
.
.
.
In 25 December, 2021
"ကိုကိုေရ ..ဒီမယ္ႏွင္းေတြသိပ္က်ေနတယ္ သိလား"
"ကိုကိုကေတာ့ ဝမ္ကေလးကိုလြမ္းေနရလို႔ ဝမ္ကေလးေနာက္က ႏွင္းစက္ေတြကိုေတာင္ မျမင္ေတာ့ပါဘူး"
"ကိုကိုက ေႁခြတယ္ကြာ..."
ေရွာင္က်န့္က screen ေပၚက ပုံရိပ္ေလးကို လက္ကေလးနဲ႕ အျမတ္တနိုးထိပါတယ္။
သူရဲ႕ဝမ္ကေလးက ေခ်ာေခ်ာ လာလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ။သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ေထြးထားလို႔ရရင္လည္း အေကာင္းသားရယ္ပါ။
"ဒီတစ္ခါ Semester end ရင္ေတာ့ ငါျပန္လာလို႔ရမယ္မထင္ဘူး ကိုကို"
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက သိသိသာသာႀကီး ညိုးငယ္သြားပါတယ္။ဒီသုံးေလးလအတြင္း သူက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းခဲ့ရတာမို႔လို႔လဲ။ ခါတိုင္းလိုပဲ Semester ၿပီးရင္ ဝမ္ကေလးက ျပန္လာေနက်ဆိဳၿပီး အားတင္းထားခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ဒီႏွစ္ရဲ႕ Christmas ကေတာ့ သူ႕အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ ျပသာဒါးပါပဲ။
"ကိုကို ရာ ဘာလို႔ မ်က္ႏွာႀကီးစူပုတ္ေနတာလဲ..ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္မလာနိုင္ေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ နည္းနည္းထပ္ေစာင့္လိုက္ရင္ ငါ ေက်ာင္းၿပီးၿပီေလကြာ"
"ကိုယ္ မနက္ျဖန္ အေရးႀကီးmeeting ရွိတယ္ ဝမ္ကေလး ညက်မွ ထပ္ေခၚလိုက္မယ္ေနာ္"
"ကိုကို..ငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားတာလား"
"ဟင့္အင္း.."
"ဟုတ္ပါတယ္..စိတ္ဆိုးေနပါတယ္.."
"မဆိုးပါဘူး"
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ ကိုကို. ငါ အာဘြားေပးမယ္ေလ"
"မြ!!..ၿပဳံးျပဦးေလ..ငါ့ကို..ၿပဳံးျပဆို.."
ေရွာင္က်န့္က Ageyo ေတြလုပ္ျပေနတဲ့ ဝမ္ကေလးကို ေငးမဝသလိုၾကည့္ပါတယ္။
အနီးအနားမွာသာ ရွိရင္ ဝမ္ေပါက္စ က သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေလာက္ေရာေပါ့ ။
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ဝမ္ကေလးအေၾကာင္းစဥ္းစားလိုက္တာနဲ႕ မ်က္ႏွာက အလိုလို ၿပဳံးေနၿပီးသားျဖစ္ေလေတာ့ မခက္ေပဘူးလား။
"ၿပဳံးၿပီ...မင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ၿပဳံးရတာပဲမဟုတ္လား..ဟားဟား"
"ဝမ္ကေလး..ဒီေန႕ lecture ေသခ်ာေရာလိုက္ရဲ႕လား"
"လိုက္တာေပါ့ ..ငါက ဒီေန႕ pressentation မွာ leader ပါေနာ္။
အာရိုး . .မင္းကိုေျပာဦးမယ္ Jack ကေလ ငါတို႔ pressentation စေတာ့မယ္ဆိုမွpower point ထဲက data ေတြအကုန္ မွားၿပီး recycle bin ထံပို႔လိုက္တာ ငါ့မွာ မ်က္လုံးေတြကိုျပာတက္သြားတာပဲ"
"အဆင္ေရာေျပရဲ႕လား"
"ေတာ္ေသးတယ္ Emily က IT အေတာ္ကြၽမ္းလို႔ data ေတြ အမ်ားႀကီး ပလုန္မသြားတာ။
ပ်က္သြားတဲ့ data အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ငါ pressentation လုပ္ေနရင္းနဲ႕ နည္းနည္း ျဖည့္ၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္လိုက္ရတယ္"
"ဝမ္ကေလးက ေတာ္လိုက္တာ"
"ဒါေပါ့...မင္းေရာ အကုန္ Ok တယ္မလား အလုပ္ကေတာ့ ပင္ပန္းမွာေပါ့ ငါတို႔ Ent: က စ run တာမၾကာေသးဘူးမလား"
"မင္းေယာက်္ားပဲဟာ အကုန္အဆင္ေျပရမွာေပါ့.ဟားဟား"
"စိတ္ခ်မ္းသာသလိုသာ ေျပာပါေတာ့"
"ဟင္းဟင္းဟင္း "
"ငါ မင္းကိုေျပာျပဖို႔ ေမ့ေတာ့မလို႔..မင္းသိလား..ငါေနတဲ့ flat နားေလးက ေပါင္မုန့္ဆိုင္ရွိတယ္ေလ။အဲ့ဒီကMrs.Mercy ေလ သူက အေပါက္အရမ္းဆိုးတာပဲ..ငါဟိုေန႕က.."
ေရွာင္က်န့္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႕ စကားေတြမနားတမ္းေျပာေနတဲ့ ဝမ္ကေလးကို ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးထိုင္ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ဒါက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ chatting ထိုင္ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္ေနက် ရိုးရာႀကီး တစ္ခုလိုပါပဲ။
ဝမ္ကေလးကေတာ့ သူရဲ႕တစ္ေန႕တာေတြကို မေမာတမ္းေဖာက္သည္ခ်ေလ့ရွိၿပီး ေရွာင္က်န့္ကလည္း screen ေလးကို တျမတ္တနိုးေငးၾကည့္ေနတတ္ေတာ့တာပါပဲ။
သူတို႔က ႏွစ္ရက္သုံးရက္တစ္ခါေလာက္ ေျပာျဖစ္ၾကတာမို႔ ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ ေန႕ရက္ေလးေတြက ထင္သေလာက္ႀကီး ေျခာက္ကပ္မေနေတာ့တာပဲျဖစ္တယ္။
.
.
.
"ေရွာင္က်န့္ မင္းဟာေလ . .ေျပာမရဆိုမရနဲ႕ ဒီလိုမွန္းသိရင္ အကို႔ ကိုပစ္ၿပီး မင္းဆီမွာ PA လိုက္မလုပ္ခဲ့ပါဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည္း မင္းဘဲႀကီးဆီသြားေတာ့ကြာ။
ငါ ဒီမွာ Trainee ေတြရဲ႕ personal data ေတြကို check ေနတယ္မအားဘူး"
"မင္းကေလ.."
က်ဴးရွီးေလာ့က ေခါင္းေတြသာကုတ္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။ JCG group က တကူးတက ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ dinner မို႔ လက္ခံလိုက္ၿပီးမွ အခုေတာ့ အေမာင္ ေရွာင္က်န့္ လုပ္ပုံနဲ႕ ဘယ္လိုႏွစ္ပါးသြားရပါ့မလဲ။
စိတ္ညစ္လို႔ေကာင္းေနတုန္းအခ်ိန္မွာဘဲ အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းေလးက vibrate ျဖစ္လာပါတယ္။
Contact ကို ၾကည့္မိေတာ့ 'CEO' တဲ့။
က်ဴးရွိးေလာ့ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ပါတယ္။ သူနဲ႕ CEOနဲ႕ကလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကမွ Official စ date ၾကတာမို႔ Contact name ေတာင္ ေျပာင္းဖို႔ေမ့ေနခဲ့တာ။
"ဟယ္လို..အကို"
"အင္း.. က်ေနာ္ အားတယ္ရယ္.."
"စားၿပီးၿပီ အကိုရဲ႕ ဟီးဟီး . "
"အကိုကေတာ့ပိုၿပီ ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး"
"ခ်စ္တယ္ဆို...အင္း..bye"
ေရွာင္က်န့္က laptop ကေန ခဏခြာၿပီး ၿပဳံးၿဖီးေနတဲ့ က်ဴးရွီးေလာ့ ကို ၾကည့္ၿပီး ခံတြင္းေတြခ်ဥ္လာပါတယ္။
ထာဝရ Fa ေတြမ်ား ပထမဆုံး ရည္းစားထားဖူးတာမွန္း သိသာလိုက္တာဆိုတာ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
သူ႕သူငယ္ခ်င္းႀကီး စိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးတာပဲဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႕ လႊတ္ထားေပးလိုက္တာ က်ဴးရွီးေလာ့တို႔က ေဇာင္းကလြတ္တဲ့ ျမင္းႀကီးလိုပဲ
စပ္စလူးကိုခါေနေရာ။
"ငါ့႐ုံးခန္းထဲက ဖုန္းေျပာစရာေနရာလား အလုပ္ေတြအားေနတယ္ထင္တယ္။ ဟိုတစ္ေန႕က Audition ေျဖထားတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ data ေတြကို survey ျပန္ေကာက္ခဲ့"
"မင္းကေလ ဝဋ္အႀကီးႀကီးလည္မယ့္ ေကာင္"
"မေလးမစားနဲ႕ ပါလား အတြင္းေရးမႉး က်ဴး "
မ်က္ျဖဴလွန္ျပၿပီး အခန္းထဲကေနထြက္သြားတဲ့ က်ဴးရွီးေလာ့ က သူ႕ဘဲႀကီး အားကိုးနဲ႕ အေတာ္႐ြလာတယ္လို႔ပဲ ေရွာင္က်န့္ကျမင္ပါတယ္။
တံခါးကို အသံထြက္ေအာင္က ေဆာင့္ပိတ္သြားပါေသးတယ္။ဒါက FA ေတြရည္းစား စ ထားရင္ျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္ကစင့္ကလ်ား ေရာဂါလို႔ပဲ ႏွလုံးသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။
[Knock!..Knock!]
အျပင္က တံခါးေခါက္တဲ့အသံေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္က မ်က္မွန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ရိုးေတြကို ႏွိပ္နယ္မိေတာ့တယ္။က်ဴးရွီးေလာ့ က သူ႕ကို အႏွောင့္အယွက္ ေပးလို႔ဝေသးပုံမေပၚပါဘူး။
"အတြင္းေရးမႉး က်ဴး. ..လုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္ထားပါ။ ညေနမွ Survey ေကာက္လို႔မၿပီးရင္ မင္းဒီေန႕ည overtime ဆင္းရမယ္မွတ္!!"
ေရွာင္က်န့္က အသံျမင့္ျမင့္နဲ႕လွမ္းေအာ္ရင္း မ်က္မွန္ကို ျပန္တပ္လိုက္ၿပီး screen ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။
[Click.. !]
အတန္တန္ေျပာထားပါရက္ၾကားက တံခါးဖြင့္သံၾကားရတာေၾကာင့္ ေရွာင္က်န့္က မ်က္ခုံးေတြတြန့္ခ်ိဳးထားမိပါတယ္။
"က်ဴးရွီးေလာ့ေရ..ငါ"
"ကိုကို...."
Keyboard ေပၚက ေရွာင္က်န့္ရဲ႕လက္ေတြက ရပ္တန့္သြားခဲ့တယ္။ အသက္ရႈေနတာကို ေတာင္ ရပ္ထားလိုက္မိတာလား မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။
သူက မတ္တပ္ထရပ္မိတဲ့အထိ ရင္ထဲက တဒိန္းဒိန္း ျမည္သံေတြၾကားေနရပါတယ္။
"ဝမ္...ဝမ္ကေလး ..လား"
.
.
.
"အဆိုးေလးက ကိုယ့္ကို အံ့ၾသေစခ်င္တာနဲ႕ပဲ တိတ္တိတ္ေလးျပန္လာရလား"
"မသိဘူး ငါ ကိုကို႔ ကိုလြမ္းေနတာပဲ သိေတာ့တယ္"
"ကိုယ့္ကို ေႁခြေနေတာ့မွာလား"
ဝမ္ရီေပၚက ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ေနရင္းကေန ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ပါတယ္။
အရင္ကဆို တ႐ုတ္ကိုအလည္ျပန္လာတိုင္း မားမားနဲ႕ဖက္ၿပီး အလြမ္းသယ္ေလ့ရွိေပမယ့္ အခုေတာ့ ဝမ္ပါးပါးနဲ႕ မားမားကို ဖုန္းေလးသာဆက္ၿပီး ေရွာင္က်န့္ Condo မွာ လာေသာင္တင္ေနတာျဖစ္တယ္။
မားမားတို႔ကို အားနာေပမယ့္ ကိုကို႔ ကို မေတြ႕ရရင္မေနနိုင္ေတာ့လည္း အခက္သား..။ဝမ္ရီေပၚက ေတာ္႐ုံခ်စ္မိေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
"ငါ ျပန္သြားစရာမလိုေတာ့ဘူး.သိလား "
"ဟင္ .."
"ငါတို႔batch က အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ Final exam အားႀကီး ေစာသြားတာ..ဒါေပမဲ့ Pre test အရင္စစ္ၿပီးမွ စာတမ္းျပဳစုၿပီးတင္ခဲ့ရတာ..
အဲ့တာကို past ျဖစ္မွ Final ကို ေျဖရတာ"
"ကိုယ့္ ေကာင္ေလးက သိပ္ေတာ္ေနေတာ့တာပဲ"
"ဟီးဟီး ..အဲေတာ့ ေနာက္ႏွစ္လုပ္မယ့္ Graduation က်ရင္ မင္းေရာ လိုက္ခဲ့ရမယ္"
"ေသခ်ာတာေပါ့.."
အတန္ၾကာတဲ့အထိ ပတ္ဝန္းက်င္က တိတ္ဆိတ္သြားရပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက စကားတစ္ခြန္းမွထပ္မဆိုပဲ တစ်ယောက်အသက်ရှုူသံတစ်ယောက်နားထောင်ရင်းအချိန်တွေကို ကုန္ဆုံးေစပါတယ္။
"ကိုကို...ငါ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အရမ္းေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုရွိတယ္သိလား။
ငါဟိုတေလာက Supernatural နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးmajor ေပါင္းစုံ Discussionလုပ္ရတယ္သိလား. .
ငါႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္share ခ်င္ေပမယ့္ သူတို႔က ငါ့ကိုယုံမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဝမ္ကေလးေျပာတာကို ကိုယ္က ယုံၿပီးသား"
"မင္းလည္း ယုံမွာမဟုတ္ဘူး..ဒါကို ငါႀကဳံခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသျပစရာလည္း မရွိဘူး"
"ကိုကို သိတာေပါ့.. ဝမ္ကေလးက တကယ္မျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ဘယ္တုန္းက လုပ္ႀကံေျပာခဲ့ဖူးလို႔လဲ"
"တကယ္ေတာ့...တကယ္ေတာ့ေလ"
"အင္း"
"ငါ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ က accident ျဖစ္ၿပီး ျပန္သတိရလာတာက ရိုးရိုးသားသားမဟုတ္ဘူး။
ငါ အရမ္းထူးဆန္းတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ႀကဳံၿပီးေတာ့မွ ျပန္သတိရလာနိုင္ခဲ့တာ"
"အင္း "
"မင္း .မယုံဘူးမလားဟင္."
"ကိုယ္ယုံတာေပါ့ ဝမ္ကေလးရယ္"
"ဟင့္အင္း...မင္းမယုံပါဘူး။ ငါစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေပးေနတာမဟုတ္လား"
"ကိုယ္တကယ္ ယုံပါတယ္..ဝတ္႐ုံရွင္ေလးရယ္"
"ဟင္....ကိုကို..မင္း..မင္း.."
ဝမ္ရီေပၚက အံ့ၾသမႉနဲ႕အတူ ထ ထိုင္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ေရွာင္က်န့္က ခပ္တင္းတင္းဖက္ၿပီး မ်က္ခြံေလးေတြကို ဖိနမ္းပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္းမ်က္လုံးကေလး မွိတ္ရင္း ဝမ္ကေလးရဲ႕ အသက်ရှုုသံလေးကို နားစြင့္တယ္။
"အိပ္ေတာ့..ခရီးပန္းလာတယ္မလား .."
"ဒါေပမဲ့ မင္း"
"မနက္ျဖန္ က်ရင္ ဝမ္ကေလးကို ေခၚသြားစရာတစ္ေနရာရွိတယ္..ေတြ႕ေပးခ်င္တဲ့လူေရာပဲ"
"ကိုကို. ."
"အိပ္ေတာ့ ..မနက္ျဖန္က်ရင္ ဝမ္ကေလး ေမးခြန္းေတြကို ေျဖေပးမွာပါ"
.
.
.
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမိဘမဲ့ ေက်ာင္းေလးထဲကို ကားအေကာင္းစားႀကီးဝင္လာတာေၾကာင့္ ေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးေတြက. စိတ္ဝင္တစားျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
သူထက္ငါ အၿပိဳင္ေျပးလို႔ စပ္စုၾကတာေၾကာင့္ စစ္စတာက ထြက္ၿပီးတားရတဲ့အထိပါပဲ။
စစ္စတာႀကီးက ကေလးေတြကို ၿခံအေနာက္ထဲမွာ ကစားေနဖို႔မွာၿပီးတာနဲ႕ သူမက ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကိုေအးခ်မ္းစြာ ၿပဳံးျပေနပါတယ္။
"လူေလးေရွာင္း ပါလား"
"ဟုတ္တယ္ ... စစ္စတာႀကီးေရ..ဆရာမန်န္ ကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္တာနဲ႕"
"ေအးကြယ္ လာေလ .ေအးေအးေဆးေဆးေနၿပီးမွ ျပန္ၾကေပါ့"
ဝမ္ရီေပၚကေတာ့ အားလုံးကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး လိုက္ၾကည့္ေနဆဲပါ။
အရာရာက သူမသိေသးတဲ့ ပေဟဠိေတြမို႔ သူက စူးစမ္းေနဆဲအေနအထားပါပဲ။
"စစ္စတာ...ဒိဟာက လစဥ္အသုံးစရိတ္ပါ။ ကေလးေတြေရာ အဆင္ေျပၾကတယ္မလား"
"ေျပပါတယ္..လူေလးရယ္..စစ္စတာတို႔ကို ဒီလိုေထာက္ပံ့ေပးတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။ ဒီလထဲ အငယ္ေလးေတြက က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာေတာ့ စစ္စတာႀကီးတို႔လည္း စိတ္ပမ္းလူပမ္းပါပဲ"
"က်ေနာ္တို႔ျပန္ခါနီးမွ အငယ္ေလးေတြကို ေတြ႕သြားရဦးမယ္..ေအာ္..ဒါနဲ႕...ဒီဘက္က က်ေနာ့္အမ်ိဳးသားေလာင္းေလ.."
"ကေလးက ခ်စ္စရာေလးကြယ္"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ဗ် . က်ေနာ္က ဝမ္ရီေပၚပါ"
"ေအးကြယ္..လူေလးေရွာင္း ကေတာ့ စစ္စတာတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးပါပဲ..စစ္စတာတို႔ေက်ာင္းက မထင္မရွားဆိုေတာ့ လူေလး ေရွာင္း ေၾကာင့္ပဲ အခုထက္ထိဆက္ဖြင့္ထားနိုင္တာ"
"မဟုတ္တာ စစ္စတာရယ္...ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တို႔ ဆရာမန်န္ကို အရင္သြားေတြ႕လိုက္ပါဦးမယ္"
"ေကာင္းပါၿပီကြယ္.. သမီးကေတာ့ ေကာင္းကင္ဘုံကေနေပ်ာ္ေနရွာမွာပါ"
.
.
.
"ဒါ...ဒါက...ခ်ီး ..ခ်ီးထုပ္ပရိုမက္စ္လား.."
ဝမ္ရီေပၚက အမ်ိဴးသမီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဓါတ္ပုံကို ၾကည့္ရင္းေရ႐ြတ္တယ္။သူက အုတ္ဂူေလးကို ဖြဖြစမ္းမိေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းပါဘူး။
မက္မြန္႐ြက္ေတြတဖြဲဖြဲေႂကြေနတာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ေလရွပ္သံ တသဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။
"သူက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကူညီေပးခဲ့တဲ့သူပဲ..ဝမ္ကေလး"
"ဒါ ဒါဆို. မင္းက. မင္းအိပ္ေဆးေသာက္ရတာ ငါ့.ငါ့ေၾကာင့္လား. "
ယူႀကဳံးမရျဖစ္ေနတဲ့ ဝမ္ကေလးကို သူက ေထြးေပြ႕မိပါတယ္။ ဒါေတြကို မေျပာျပဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားေပမယ့္ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ သူကဘာတတ္နိုင္မွာလဲ။
"မဟုတ္တာကြယ္. .အဲ့တာ ဝမ္ကေလး ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး"
"ငါက မင္းကိုေတာင္ အထင္လြဲေနခဲ့မိေသးတာပဲ..ငါကမေကာင္းလိုက္တာ"
"အဲ့ဒီလို မေတြးပါနဲ႕ကြာ. တကယ္က ကိုယ့္အျပစ္ေတြပါ"
[အရွင့္သား!!]
ဒါက တခ်ိန္က သိပ္ရင္းႏွိးဖူးခဲ့သည္ေခၚသံျဖစ္ေပမယ့္ ဝမ္ရီေပၚ ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္က်လာတာမဟုတ္သလို ေရွာင္က်န့္ဆီကလည္း မဟုတ္ရပါဘူး။
ဝမ္ရီေပၚက တိခနဲ အငိုတိတ္သြားပါတယ္။ သူနဲ႕ ေရွာင္က်န့္က အၾကည့္ခ်င္းစုံၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဝမ္ရီေပၚက ေရွာင္က်န့္ရင္ခြင္ထဲပိုလို႔တိုဝင္မိေတာ့တာပါပဲ။
"ခ်ီးထုပ္...ခ်ီးထုပ္ . .သရဲ"
"ဝမ္ကေလး နားၾကားမွားတာျဖစ္မွာပါ"
"အင္း...အင္း...ဟုတ္မွာပါ"
"ငါက ပရိုမက္စ္အေၾကာင္းစုံစမ္းေနခဲ့တာအေတာ္ၾကာၿပီ .သူမ က ေျခရာေရာလက္ရာေရာ အကုန္ေဖ်ာက္သြားေတာ့ ငါလက္ေလ်ာ့ရမလိုေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့တာ"
"ဆရာမန်န္က အေပါင္းအသင္းသိပ္မရွိတာေၾကာင့္ပါ။ သူမ ကဒီ ေဂဟာမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တာဆိုေတာ့သူမရဲ႕ ဇာတိကလည္း ရွာမရဘူး။"
"အင္း ..သူမ ကငါတို႔ေက်းဇူးရွင္ေပမယ့္.Mission ထဲမွာတုန္းကေတာ့ ငါသူ႕ကိုမေက်နပ္ဘူးရယ္"
"ဝမ္ကေလးေရာပဲ သူမ ကို မေက်နပ္ေနတာလား"
"အြင္း...သူမ ကေလ ငါ့ကို Mission ထဲေခၚလာၿပီး တစ္ခါႏွစ္ခါ လာေတြ႕ၿပီးတာနဲ႕ ငါ့ကို ပစ္ထားေတာ့တာ"
"ဝမ္ကေလး အနားမွာမရွိတာက သူမက ကိုယ့္ကိုပဲ မ်က္စိေတာက္ေထာက္ၾကည့္ေနလို႔ေနမယ္။
သူမ က ကိုယ့္အနားမွာေနၿပိး 'အရွင့္သား အရွင့္သား' နဲ႕ အကုန္လိုက္ၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ေနေတာ့တာပဲ "
မက္မြန္ပင္ကိုင္းေပၚမွာမျမင္ရတဲ့သက္မဲ့ေလးရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သူမ ေရွ႕မွာ သူမအေၾကာင္းေဖာက္သည္ခ်ေနၾကတဲ့ ေက်းဇူးကန္းေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူမ အံႀကိတ္႐ုံသာတတ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကေန႕မွာ ဒီေနရာကို ေယာင္ၿပီးျပန္လာမိတဲ့ သူမကိုယ္သူမဘဲ အျပစ္ဖို႔လိုက္ပါေတာ့မယ္။
ဘဝကူးေျပာင္းခြင့္ရေတာ့မွာေၾကာင့္ သူမ ျမတ္နိုးခဲ့ရတဲ့ေနရာေလးကို ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္လာၾကည့္မိေလျခင္း..
ဒါက အေတာ္ဆိုး႐ြားတဲ့တိုက္ဆိုင္မႈပါပဲ။
ဒီေန႕က သူမအတြက္ ေနာက္ဆုံးပါပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေျမာက္ ဝိညာဥ္ကို သြားေခၚတဲ့အခါ သတိအႀကီးႀကီးထားရပါေတာ့မယ္။
ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ ၁၀ ဦးေျမာက္ ဝိညာဥ္ေတြဟာ ခ်စ္သူေကာင္ေလးမရွိေနပါေစနဲ႕ လို႔ သူမက ဆုေတာင္းမိတယ္။
သူမက ပါဝါမ်က္မွန္အထူႀကီးကို ဖုန္သုတ္လိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ခါယမ္းလိုက္တယ္။
ေလတစ္ေဝွ႕က အားအလြန္ျပင္းသြားတာေၾကာင့္ အညွာမခိုင္ရွာတဲ့ မက္မြန္သီးေလး တစ္လုံးက အပင္ေအာက္ကို သက္ဆင္းရေတာ့တာပါ။
[ဘုတ္!]
မက္မြန္သီးေလးဟာသူမရဲ႕ အုတ္ဂူေပၚ ေႂကြက်သြားခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ သူမက လူသားႏွစ္ဦးကိုပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့တာပါပဲ။
"မက္မြန္သီး.!!"
ေရွာင္က်န့္နဲ႕ သူ၏ဝမ္ကေလး ဟာ ေႂကြက်လာတဲ့ မက္မြန္သီးကိုၾကည့္ၿပီး တဟားဟားေအာ္ရယ္ၾကပါတယ္။
"ဒါက အရွင့္သားရဲ႕ မက္မြန္ပင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား . .က်ေနာ္မ်ိဳးစားရင္ အျပစ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့"
"မက္မြန္သီးစားခ်င္တာ အျပစ္ ပဲ ဝတ္႐ုံရွင္!"
မက္မြန္သီးနဲ႕အူျမဴေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို မက္မြန္ကိုင္းေပၚက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ဝိညာဥ္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
"ဒါေတြက မေန႕တစ္ေန႕ကလိုပဲ"
"ကိုယ့္မ်က္လုံးထဲမွာလည္း ေသြးေတြအန္ၿပီးျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ပုံရိပ္ကေလးက မေန႕ကအတိုင္းပဲ ေမ့မရဘူး..အဲ့တာက သိပ္နာက်င္ရတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ မင္းကို အဲ့ဒီလိုလုံးဝ ႀကဳံခြင့္မေပးေတာ့ဘူး"
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကိုမွီထိုင္ရင္း ဝမ္ရီေပၚက ေတြေတြေလးၿပဳံးပါတယ္။
"ငါလည္း အဲ့ဒီတုန္းက ဝမ္းနည္းခဲ့တယ္။ မင္းက ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေခ်မိဳး ေနခဲ့လဲ"
"အဲ့တာ ကိုယ္မဟုတ္ပါဘူးကြယ္"
"ကိုယ္မဟုတ္လို႔ဘယ္သူလဲ.."
"အဲ့တာ..အဲ့တာ..ဆရာမန်န္ေၾကာင့္ပါ"
[အမေလး ဗုဒၶ ငါ႐ုပ္လွ!!. .အဟြတ္!]
ေရွာင္က်န့္အပါအဝင္ ဝမ္ရီေပၚ ေရာ ေၾကာင္အမ္းေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။
သူတို႔က ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ၾကည့္ရင္း အုတ္ဂူထက္က ဆရာမန်န္ဓါတ္ပုံကို အၾကည့္ေရာက္မိၾကေတာ့တာပါပဲ
"ကိုကို . .မင္းၾကားလိုက္တယ္မဟုတ္လား.."
"အင္း."
"သူမ က အခုထက္ထိ မကြၽတ္ေသးဘူးထင္တယ္"
"မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္ ဝမ္ကေလး လာကိုယ့္လက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ထား"
"အြင္း.."
သူတို႔က တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ရင္း မတ္တပ္ထလိုက္ၾကပါ။
ထီးထီးႀကီးရွိေနတဲ့ မက္မြန္ပင္ႀကီးကို တိတ္ဆိတ္စြာ ရပ္ၾကည့္ေနမိၾကေတာ့တာပါပဲ။
"ဆရာမန်န္ ရွိေနေသးတာလား ။ က်ေနာ္တို႔က ေနာက္တစ္ပါတ္ထဲက်ရင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာဆိုတာ လာအသိေပးတာ။
ခဗ်ား ဘဝကူးေျပာင္းနိုင္ဖို႔ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္"
"ခ်ီးထုပ္ပရိုမက္စ္ ခဗ်ားကို သတိရေနခဲ့တာ
က်ေနာ့္ကို ကယ္တင္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. .စိတ္ရင္းနဲ႕ပါ. .
ခဗ်ားက တကယ္ၾကင္နာတတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါပဲ"
"က်ေနာ္တို႔ ဒီကို မၾကာမၾကာ လာခဲ့မယ္ေနာ္..ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ က်ရင္ ခဗ်ားကို မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဘဝအသစ္ကို အဆင္ေျပေျပ ေရာက္နိုင္ၿပီး သာယာတဲ့မိသားစုေလးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ"
"ဝမ္ကေလး..ကိုယ္တို႔ သြားၾကရေအာင္"
သူမ က မက္မြန္ပင္ႀကီးေပၚကေန ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့လွမ္းၾကည့္ပါတယ္။
ဒီလူသားေလးႏွစ္ေယာက္က ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပမယ့္ စေတြ႕ကတည္းက ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဴးကို ေပးနိုင္လြန္းပါတယ္။
သူမ ေနာင္တမရမိဘူး၊
အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို ကယ္တင္ေပးနိုင္ခဲ့ရတာကို..
အဆုံးသတ္မွာ အားလုံးအဆင္ေျပသြားခဲ့လို႔ သိပ္ဝမ္းသာမိပါတယ္။
တလႈပ္လႈပ္ေဝးကြာသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ကေလးႏွစ္ခုရယ္
ေလတစ္ခ်က္အေဝွ႕မွာ ယိမ္းႏြဲ႕ေနတဲ့ မက္မြန္ကိုင္းေလးေတြရယ္။
ျဖဴလႊလႊ အုတ္ဂူေလးေပၚက မက္မြန္သီးကေလး တစ္လုံးရယ္..
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ သူမရဲ႕ ဝိညာဥ္ကေလးရယ္ႏွင့္..
.
.
.
"ဝမ္ကေလး .. ကိုကို႔ကို ခ်စ္လား အိမ္ေရွ႕စံကိုခ်စ္လား"
"အဲတာဆိုမင္းအရင္ေျပာေလ. ငါ့ကိုခ်စ္တာလား.ဝတ္႐ုံရွင္ကို ခ်စ္တာလား ဆိုတာ"
"အင္း .ကိုယ္ထင္တာကေတာ့
ဝတ္႐ုံရွင္ေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ အသက္
ဝမ္ကေလးကေတာ့ ကိုကို႔ ဘဝႀကီး"
"ငါက အိမ္ေရွ႕စံကို ပိုခ်စ္တယ္.ဘာလို႔ဆိုေတာ့ သူမွာ မက္မြန္ပင္ႀကီးရွိတယ္ေလ"
"ဝမ္ကေလးက ကြာ..ကိုကိုက ဝမ္ကေလးသာ စားခ်င္ရင္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္လုံးမက ဝယ္ေကြၽးနိုင္ပါတယ္။
ကိုကို က ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ မင္းကို အျပစ္သားလို႔လည္း မေခၚဘူးေလ"
"အင္း ...ငါ ကိုကို႔ကို နည္းနည္း ပိုခ်စ္သြားၿပီထင္တယ္"
"တကယ္လား .."
"တကယ္လို႔ထင္တာပဲ.."
ေကာင္ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရယ္သံကေလးေတြက ေလေျပနဲ႕အတူ လြင့္လာခဲ့တယ္။
ေကာင္းကင္ျပာႀကီးက ေျပာလာခဲ့တယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရားက အင္မတန္မွ လွပတာမို႔ သဘာဝရဲ႕အလွတရားကေလးပါတဲ့။
အလွတရားကေလးက သိပ္အဖိုးတန္တယ္။
ေရွာင္က်န့္ရဲ႕ ကမၻာႀကီးထဲမွာေတာ့ သူရယ္ ဝမ္ေကာင္ကေလး ရယ္ႏွစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တယ္။
သူ႕အတြက္ ခ်စ္ျခင္းတရားက ဝမ္ကေလးျဖစ္သလို
အလွတရားကလည္း သိပ္ျမတ္နိုးရတဲ့ ဝမ္ေကာင္ေလးပါပဲ။
[The End]
'ဇာတ္လိုက္က ငါ့Ex' ကေလး ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ
အဆုံးထိစိတ္မပ်က္ပဲ လိုက္ေပးခဲ့တာကို အမ်ားႀကီးအမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
Ursue ရဲ႕ အေရးအသားေၾကာင့္ ဒီfiction ေလးက ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားရတာတကယ္အားနာရပါတယ္
အမ်ားႀကီးmentေပးၾကတဲ့ အခ်စ္ကေလးေတြကိုလည္း အားႀကီးခ်စ္ပါတယ္လို႔
Thanks for votes, rl and comments