"ကိုကို မွှစ် သားရော
ဘယ်ရောက်နေတာလဲ"
ရိုင်းဧကရာဇ်အဝတ်စားလဲပြီးတော့
မီးဖိုခန်းထဲမှာ ရှုပ်ကူနေတယ့်
အရှုပ်ထုတ်လေးကို တွေ့တာကြောင့်
မေးကြည့်တော့
ကိုကိုဟာ စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်သလို
ကော်ဖီထဲ သကြားတွေသာ တစ်ဇွန်းပြီး
တစ်ဇွန်းခပ်ထည့်နေလေသည်။
ရိုင်းလည်း ကိုကို့ရဲ့ ဇွန်းကိုင်တယ့်
လက်ကလေးကိုကိုင်ကာ ဇွန်းကိုဖယ်စေတော့မှ
ကိုကိုဟာ လက်ကလေးတုန်ခနဲ
အသိပြန်ဝင်လာသည်။
"မောင်"
လွန်း သူ့ရဲ့ ဂုတ်ပိုးကို
နောက်ကနေ နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့
ပွတ်ဆွဲကာ နမ်းနေတယ့်
မောင်ကြောင့် ခေါလိုက်တော့
မောင်ဟာ ဂရုမပြုစွာ
လက်ကလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း
ခါးကိုပါ တင်းနေအောင်ဖက်ထားသည်။
"မောင် အွန်း အရမ်းမနမ်းနဲ့လေ
အရာတွေထင်မယ်"
"မောင်ကတော့ တမင် အရာတွေထင်တယ့်အထိနမ်းခြင်နေတာ"
ပြောကာ ပိုတိုးလို့ သွားတွေနဲ့ပါ ဖိကိုင်ရင်း
ဂုတ်ပိုးကို အနီကွတ်တို့ထင်သည်အထိ
စုပ်ယူလိုက်တယ့်မောင်ကြောင့်
လွန်းမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးတောင်
ကိုက်မိသည် ။ နာလိုက်တာမောင်ရာ
"စောနက ဘာတွေတွေးနေတာလဲ
မောင့်နှလုံးသားလေး"
"အင့် ကိုယ်လေ သားကိုပေးရတော့မလား
မသိဘူး"
ရိုင်းရဲ့အမေးကို
ကိုကိုဟာ ရင်ခွင်ထဲကို ပစ်ဝင်လာလို့
ငိုသံလေးနဲ့ဖြေလာသည်မလို့။
ရိုင်းကိုယ်တိုင်ပင် ဘာကိုပြောလဲမသိပေမယ့်
ချစ်ရတယ့် နှလုံးသားလေးရဲ့
မျက်ရည်တွေကို မြင်တော့
ရင်ဘက်လေးက နာကျင်ရသည်မလို့
လက်ကလေးနဲ့ခပ်ဖွဖွထိကာ
ပါးအိအိလေးတွေပေါ်က
မျက်ရည်စက်လေးတွေကို ဖယ်ရှားပေးမိသည်။
"ကိုကိုရယ် မငိုပါနဲ့ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်
မောင့်ကိုပြော ကလေးကရော
ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် ကိုကို
မောင့်ကိုပြောပြလေ"
"အင့် မနေ့ကလာတယ့်ကောင်တွေတယ်မလား"
"အွန်းမောင်တွေ့တယ်လေ
ဘာလဲ အဲ့ကောင် ကိုကို့ကို ရန်စတာလား
ဘာစိတ်မကောင်းအောင်လုပ်လဲ
မောင်အရေခွံခွာပေးမယ်"
"ကိုယ့်ကိုယ်မဟုတ်ဘူး အင့်
သူက သားငယ်လေးကို သဘောကျနေတာ"
အင့်ခနဲ ရှိုက်သံလေးနဲ့
ကိုကို့ရဲ့ အဖြေကို နားထောင်ရင်း
ရှိုင်းရဲ့ အံ့ဩကာ ဟသွားတယ့်ပါးစပ်လေး
"ကိုကိုရယ် အရမ်းစိတ်မပူပါနဲ့
မဖြစ်နိုင်ပါဘူး
သားကလဲ ကလေးလေးဘဲရှိသေးတာပါ။
ပြီးတော့ မနေ့ကမှစတွေ့တာမလား"
"မောင်မသိဘူး ညီရဲ့မျက်လုံးတွေထဲက
ခံစားချက်တွေကို ကိုယ်သိနေတယ်
ကိုယ့်ကလေးလေးက နုနုထွတ်ထွတ်ခုမှ
ငယ်ငယ်လေးရှိနေသေးတာကို
အင့် မပေးနိုင်ဘူး
မသိဘူးကွာ ဝမ်းနည်းတယ် ရော့ကိုယ့်ဘာသာ
ဆက်ပြီးစားတော့"
ရိုင်းရဲ့အပြောကို ကြောင်ကလေးတွေ
စိတ်တိုသလို တဂါးဂါးဖြစ်နေတယ့်
ကိုကိုဟာ မောင့်လက်ထဲကို
ကော်ဖီခွက်ကြီးထည့်လို့ အိပ်ခန်းထဲကို
ဝင်သွားလေရဲ့။
ဟင်း ကိုကိုဟာ အရာအားလုံးကို
သဘောထားပြည့်ဝတယ်
နားလည်တယ် ခုလိုရုတ်တရက်ဆိုတော့လဲ
စိတ်ထဲအတော်ဝမ်းနည်းနေမှာ
သကြားတွေနဲ့ ကော်ဖီခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်တယ့် ရိုင်း
မရှိတယ့် ဆီးချိုတက်ရင်လဲ တက်ပါစေ
အချစ်ရဲ့လက်ကလေးနဲ့ထိတွေ့ပြီး
ပြင်ဆင်ထားတယ့်အစားစာဆို
မောင်က ကြိတ်ထားတယ့်
ငရုတ်သီးကအစ စားရဲတယ်။
ထို့နောက် ရိုင်းသည်လဲ
ကုတ်လေးကို ပြန်ချွတ်ကာ
ကိုကို့နဲ့ စကားပြောရန်
အခန်းလေးထဲသို့
မနက်ဖြန်ရောက်တာနဲ့
အဲ့တစ်ယောက်{မင်းကမ္ဘာတည်}
အကြောင်းလဲ သူကိုယ်တိုင်စုံစမ်းထားမှပါလေ။
................
"ကိုကို စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာလား
အဲ့တစ်ယောက်က လိုအပ်ချက်တွေရှိနေလို့လားဟင်"
ခုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်လျှက်
ငိုနေတယ့် ကိုကိုကြောင့်
ရိုင်းမှာ ကိုကို့ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ
အသာလေးဖွဖွဖိကာ
မေးလိုက်တော့ တုန်သွားတယ့်ကိုယ်လုံးလေး
"အင့် မရှိဘူး"
"ဒါဆိုဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကိုရဲ့"
"ကိုယ် ဟင့် ကလေးတွေကိုလေ
လက်တောက်လောက်လေးလို့ဘဲတွေးထားတာ
ဒါမျိုးကို ခုတည်းကတွေ့ရမယ်မထင်ထားဘူး
ကိုယ့်စိတ်ထဲ သားကို
လက်ပေါ်မှာတင်ချီထားရင်
ဖင်လေးထွက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဆူနေတယ့်
ပိစိလေးလို့ဘဲ မြင်နေသေးတာ"
ပြောနေရင်းနဲ့မှ
အသံတွေတုန်ကာ
ဆက်၍ ငိုနေတယိ့ ကိုကိုကြောင့်
ရိုင်း သိုင်းဖက်ကာ
နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ရသည်။
"ကိုကို"
"ဟင်မောင်"
"ကိုကိုမောင်ပြောတာလေးကို ခနနားထောင်ပေးနော်"
"အွန်းမောင်"
"မောင်ပြောပြမယ်
ကလေးတွေနဲ့အတူမောင်တို့ကိုကိုတို့က
အမြဲတမ်းမရှိပေးနိုင်ဘူးမလား
မောင်တို့ရဲ့ကလေးလေးတွေက
ငယ်တော့တာလဲမဟုတ်ပါဘူး
သင့်တော်တယ့်သူတာဆိုရင်
မောင်တို့ လက်လွှဲပေးရမှာ
စိတ်သက်သာရာရမှာပါ။
မငိုနဲ့တော့နော်ကိုကို မောင်တို့ဖြေးဖြေးချင်း
လေ့လာကျတာပေါ့
မငိုနဲ့တော့နော်"
မောင့်ရဲ့စကားကြောင့်
လွန်းသုထက် ပြုံးလိုက်မိရင်း
ခေါင်းလေးလှည့်ကာ မောင့်ရဲ့ပါးလေးကို
နမ်းလိုက်မိသည်။
"ကိုယ့်ရဲ့မောင်ဟာ
အတော်လေးလူကြီးလေးလိုဖြစ်လာတာဘဲ"
"ကိုကိုရဲ့အချစ်တွေနဲ့သင်ပြပေးမှုတွေကြောင့်ပါ
ကိုကို"
"စကားတတ်လိုက်တာ"
"မောင်တကယ်ပြောတာ နောက်ဆိုရင်တော့မငိုပါနဲ့နော်
မောင်ရဲ့ ရင်ဘက်ထဲ ကိုကိုရှိတယ့်
နှလုံးသားနေရာလေး
နာကျင်ရတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီမောင်ရာ ဖယ်တော့
လေးတယ်"
"ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့"
လူကြီးလေးဖြစ်လာပါပြီ
ပြောကာမှ နှုတ်ခမ်းလေးဆူတယ့်မောင်
ကြောင့် လွန်းရယ်လိုက်မိသည်။
ဟုတ်တာပေါ့မောင်ဟာ အမြဲလူကြီးဆန်ပါတယ်။
ကိုယ့်အတွက်ဘဲ ကလေးလေးဆန်နေခဲ့တာ
"လေးတယ်ကွာဖယ်နော်"
"ဟွန့် ညဘက်တွေမောင်တက်အိပ်တုန်းကကျတော့ မလေးဘဲနဲ့"
"ရားမောင်!!! ကိုယ်ကန်ချပစ်မှာ"
ရိုင်းဧကရာဇ်မှာတော့
ကန်ချမယ်ပြောကာ ကိုယ်ကိုလှိမ့်ချနေတယ့်ကိုကိုကြောင့်
ဖက်ထားရင်းနဲ့ ရယ်တာရယ်လိုက်မိသည်။
ကိုကိုရဲ့ခုပုံလေးကလေ
မောင့်ကို အရမ်းကို ချစ်စရကောင်းအောင်
ဆွဲဆောင်နေပြန်တယ်။
.................................................
အာဘွားအိုက်နီ
ကိုယ် စနေ တနင်္ဂနွေနှစ်ရက်လောက်
နားရင် စိတ်ဆိုးမှာလားဟင်😁
လာမေးတာပါ။
{notiတက်နေတယ့် စာလေးကို rp
မပြန်ရဲဘူး မကြည့်ရဲဘူး
ကြောက်နေတယ်}
"ကိုကို မႊစ္ သားေရာ
ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ"
ရိုင္းဧကရာဇ္အဝတ္စားလဲၿပီးေတာ့
မီးဖိုခန္းထဲမွာ ရႈပ္ကူေနတယ့္
အရႈပ္ထုတ္ေလးကို ေတြ့တာေၾကာင့္
ေမးၾကည့္ေတာ့
ကိုကိုဟာ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္သလို
ေကာ္ဖီထဲ သၾကားေတြသာ တစ္ဇြန္းၿပီး
တစ္ဇြန္းခပ္ထည့္ေနေလသည္။
ရိုင္းလည္း ကိုကို႔ရဲ့ ဇြန္းကိုင္တယ့္
လက္ကေလးကိုကိုင္ကာ ဇြန္းကိုဖယ္ေစေတာ့မွ
ကိုကိုဟာ လက္ကေလးတုန္ခနဲ
အသိျပန္ဝင္လာသည္။
"ေမာင္"
လြန္း သူ႔ရဲ့ ဂုတ္ပိုးကို
ေနာက္ကေန ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔
ပြတ္ဆြဲကာ နမ္းေနတယ့္
ေမာင္ေၾကာင့္ ေခါလိုက္ေတာ့
ေမာင္ဟာ ဂရုမျပဳစြာ
လက္ကေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း
ခါးကိုပါ တင္းေနေအာင္ဖက္ထားသည္။
"ေမာင္ အြန္း အရမ္းမနမ္းနဲ႔ေလ
အရာေတြထင္မယ္"
"ေမာင္ကေတာ့ တမင္ အရာေတြထင္တယ့္အထိနမ္းျခင္ေနတာ"
ေျပာကာ ပိုတိုးလို႔ သြားေတြနဲ႔ပါ ဖိကိုင္ရင္း
ဂုတ္ပိုးကို အနီကြတ္တို႔ထင္သည္အထိ
စုပ္ယူလိုက္တယ့္ေမာင္ေၾကာင့္
လြန္းမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတာင္
ကိုက္မိသည္ ။ နာလိုက္တာေမာင္ရာ
"ေစာနက ဘာေတြေတြးေနတာလဲ
ေမာင့္ႏွလံုးသားေလး"
"အင့္ ကိုယ္ေလ သားကိုေပးရေတာ့မလား
မသိဘူး"
ရိုင္းရဲ့အေမးကို
ကိုကိုဟာ ရင္ခြင္ထဲကို ပစ္ဝင္လာလို႔
ငိုသံေလးနဲ႔ေျဖလာသည္မလို႔။
ရိုင္းကိုယ္တိုင္ပင္ ဘာကိုေျပာလဲမသိေပမယ့္
ခ်စ္ရတယ့္ ႏွလံုးသားေလးရဲ့
မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္ေတာ့
ရင္ဘက္ေလးက နာက်င္ရသည္မလို႔
လက္ကေလးနဲ႔ခပ္ဖြဖြထိကာ
ပါးအိအိေလးေတြေပၚက
မ်က္ရည္စက္ေလးေတြကို ဖယ္ရွားေပးမိသည္။
"ကိုကိုရယ္ မငိုပါနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္
ေမာင့္ကိုေျပာ ကေလးကေရာ
ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ ကိုကို
ေမာင့္ကိုေျပာျပေလ"
"အင့္ မေန့ကလာတယ့္ေကာင္ေတြတယ္မလား"
"အြန္းေမာင္ေတြ့တယ္ေလ
ဘာလဲ အဲ့ေကာင္ ကိုကို႔ကို ရန္စတာလား
ဘာစိတ္မေကာင္းေအာင္လုပ္လဲ
ေမာင္အေရခြံခြာေပးမယ္"
"ကိုယ့္ကိုယ္မဟုတ္ဘူး အင့္
သူက သားငယ္ေလးကို သေဘာက်ေနတာ"
အင့္ခနဲ ရိႈက္သံေလးနဲ႔
ကိုကို႔ရဲ့ အေျဖကို နားေထာင္ရင္း
ရိႈင္းရဲ့ အံ့ဩကာ ဟသြားတယ့္ပါးစပ္ေလး
"ကိုကိုရယ္ အရမ္းစိတ္မပူပါနဲ႔
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး
သားကလဲ ကေလးေလးဘဲရိွေသးတာပါ။
ၿပီးေတာ့ မေန့ကမွစေတြ့တာမလား"
"ေမာင္မသိဘူး ညီရဲ့မ်က္လံုးေတြထဲက
ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္သိေနတယ္
ကိုယ့္ကေလးေလးက ႏုႏုထြတ္ထြတ္ခုမွ
ငယ္ငယ္ေလးရိွေနေသးတာကို
အင့္ မေပးႏိုင္ဘူး
မသိဘူးကြာ ဝမ္းနည္းတယ္ ေရာ့ကိုယ့္ဘာသာ
ဆက္ၿပီးစားေတာ့"
ရိုင္းရဲ့အေျပာကို ေၾကာင္ကေလးေတြ
စိတ္တိုသလို တဂါးဂါးျဖစ္ေနတယ့္
ကိုကိုဟာ ေမာင့္လက္ထဲကို
ေကာ္ဖီခြက္ႀကီးထည့္လို႔ အိပ္ခန္းထဲကို
ဝင္သြားေလရဲ့။
ဟင္း ကိုကိုဟာ အရာအားလံုးကို
သေဘာထားျပည့္ဝတယ္
နားလည္တယ္ ခုလိုရုတ္တရက္ဆိုေတာ့လဲ
စိတ္ထဲအေတာ္ဝမ္းနည္းေနမွာ
သၾကားေတြနဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္တယ့္ ရိုင္း
မရိွတယ့္ ဆီးခ်ိဳတက္ရင္လဲ တက္ပါေစ
အခ်စ္ရဲ့လက္ကေလးနဲ႔ထိေတြ့ၿပီး
ျပင္ဆင္ထားတယ့္အစားစာဆို
ေမာင္က ႀကိတ္ထားတယ့္
ငရုတ္သီးကအစ စားရဲတယ္။
ထို႔ေနာက္ ရိုင္းသည္လဲ
ကုတ္ေလးကို ျပန္ခြၽတ္ကာ
ကိုကို႔နဲ႔ စကားေျပာရန္
အခန္းေလးထဲသို႔
မနက္ျဖန္ေရာက္တာနဲ႔
အဲ့တစ္ေယာက္{မင္းကမ႓ာတည္}
အေၾကာင္းလဲ သူကိုယ္တိုင္စံုစမ္းထားမွပါေလ။
................
"ကိုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလား
အဲ့တစ္ေယာက္က လိုအပ္ခ်က္ေတြရိွေနလို႔လားဟင္"
ခုတင္ေပၚမွာ ေခါင္းအံုးေပၚေမွာက္လ်ွက္
ငိုေနတယ့္ ကိုကိုေၾကာင့္
ရိုင္းမွာ ကိုကို႔ရဲ့ကိုယ္ေပၚကေန
အသာေလးဖြဖြဖိကာ
ေမးလိုက္ေတာ့ တုန္သြားတယ့္ကိုယ္လံုးေလး
"အင့္ မရိွဘူး"
"ဒါဆိုဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုကိုရဲ့"
"ကိုယ္ ဟင့္ ကေလးေတြကိုေလ
လက္ေတာက္ေလာက္ေလးလို႔ဘဲေတြးထားတာ
ဒါမ်ိဳးကို ခုတည္းကေတြ့ရမယ္မထင္ထားဘူး
ကိုယ့္စိတ္ထဲ သားကို
လက္ေပၚမွာတင္ခ်ီထားရင္
ဖင္ေလးထြက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူေနတယ့္
ပိစိေလးလို႔ဘဲ ျမင္ေနေသးတာ"
ေျပာေနရင္းနဲ႔မွ
အသံေတြတုန္ကာ
ဆက္၍ ငိုေနတယိ့ ကိုကိုေၾကာင့္
ရိုင္း သိုင္းဖက္ကာ
ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္ရသည္။
"ကိုကို"
"ဟင္ေမာင္"
"ကိုကိုေမာင္ေျပာတာေလးကို ခနနားေထာင္ေပးေနာ္"
"အြန္းေမာင္"
"ေမာင္ေျပာျပမယ္
ကေလးေတြနဲ႔အတူေမာင္တို႔ကိုကိုတို႔က
အၿမဲတမ္းမရိွေပးႏိုင္ဘူးမလား
ေမာင္တို႔ရဲ့ကေလးေလးေတြက
ငယ္ေတာ့တာလဲမဟုတ္ပါဘူး
သင့္ေတာ္တယ့္သူတာဆိုရင္
ေမာင္တို႔ လက္လႊဲေပးရမွာ
စိတ္သက္သာရာရမွာပါ။
မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ကိုကို ေမာင္တို႔ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေလ့လာက်တာေပါ့
မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္"
ေမာင့္ရဲ့စကားေၾကာင့္
လြန္းသုထက္ ၿပံဳးလိုက္မိရင္း
ေခါင္းေလးလွည့္ကာ ေမာင့္ရဲ့ပါးေလးကို
နမ္းလိုက္မိသည္။
"ကိုယ့္ရဲ့ေမာင္ဟာ
အေတာ္ေလးလူႀကီးေလးလိုျဖစ္လာတာဘဲ"
"ကိုကိုရဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔သင္ျပေပးမႈေတြေၾကာင့္ပါ
ကိုကို"
"စကားတတ္လိုက္တာ"
"ေမာင္တကယ္ေျပာတာ ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့မငိုပါနဲ႔ေနာ္
ေမာင္ရဲ့ ရင္ဘက္ထဲ ကိုကိုရိွတယ့္
ႏွလံုးသားေနရာေလး
နာက်င္ရတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီေမာင္ရာ ဖယ္ေတာ့
ေလးတယ္"
"ဟုတ္လဲဟုတ္ဘဲနဲ႔"
လူႀကီးေလးျဖစ္လာပါၿပီ
ေျပာကာမွ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူတယ့္ေမာင္
ေၾကာင့္ လြန္းရယ္လိုက္မိသည္။
ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ဟာ အၿမဲလူႀကီးဆန္ပါတယ္။
ကိုယ့္အတြက္ဘဲ ကေလးေလးဆန္ေနခဲ့တာ
"ေလးတယ္ကြာဖယ္ေနာ္"
"ဟြန္႔ ညဘက္ေတြေမာင္တက္အိပ္တုန္းကက်ေတာ့ မေလးဘဲနဲ႔"
"ရားေမာင္!!! ကိုယ္ကန္ခ်ပစ္မွာ"
ရိုင္းဧကရာဇ္မွာေတာ့
ကန္ခ်မယ္ေျပာကာ ကိုယ္ကိုလိွမ့္ခ်ေနတယ့္ကိုကိုေၾကာင့္
ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ရယ္တာရယ္လိုက္မိသည္။
ကိုကိုရဲ့ခုပံုေလးကေလ
ေမာင့္ကို အရမ္းကို ခ်စ္စရေကာင္းေအာင္
ဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။
.................................................
အာဘြားအိုက္နီ
ကိုယ္ စေန တနဂၤေနြႏွစ္ရက္ေလာက္
နားရင္ စိတ္ဆိုးမွာလားဟင္😁
လာေမးတာပါ။
{notiတက္ေနတယ့္ စာေလးကို rp
မျပန္ရဲဘူး မၾကည့္ရဲဘူး
ေၾကာက္ေနတယ္}