ရုန်ယိက ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်ကို လက်နက်ပုံကြမ်းရဲ့ အသေးစိတ်ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်က ပုံကြမ်းကို တစ်ကယ်နားလည်ပြီဆိုတာသေချာမှ ကျန်တာကိုစလုပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။
ကျန်းစွန်းကျစ်ချန် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ချလိုက်သည်။ ပထမဆုံး ပါဝင်ပစ္စည်းအချို့ကို အရည်ပျော်အောင်လုပ်ဖို့ မီးဖိုထဲကိုပစ်ထည့်လိုက်၏။ အချိန်ခဏကြာတဲ့အခါ နောက်ထပ်ပါဝင်ပစ္စည်းတစ်ချို့ကို သန့်စင်ဖို့အတွက် မီးဖိုထဲ ထပ်ထည့်လိုက်၏။ ပြီးနောက် သူ့ရဲ့ ဝိညာဥ်စွမ်းအင်ကို သုံးပြီး မီးတောက်ကိုထိန်းချုပ်ကာ သူ့စိတ်ထဲမှာရှိနေပြီးသားဖြစ်တဲ့ လက်နက်ရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်အတိုင်းရအောင် ပုံသွင်းတော့၏။
ရုန်ယိသူ့မျက်လုံးအကြည့်တွေကို မီးဖိုပေါ်မှာသာထားထား၏။
" မင်းထုတ်ဖော်ထားတဲ့ မီးတောက်က ပျော့ပြီး အရည်ပျော်အောင်လုပ်တဲ့နေရာမှာ မသင့်တော်ဘူးလို့ထင်ရပေမဲ့ တစ်ကယ်တော့ အဲ့တာက တစ်ခြားမီးတောက်တွေထက် ပိုကောင်းပြီးပြည့်စုံတဲ့ လက်နက်တစ်ခုကို လုပ်ပေးနိုင်တယ်..။ ဖြေးဖြေးလေးလုပ်မှသာ ကောင်းမွန်တဲ့ပစ္စည်းကထွက်လာနိုင်တယ် လို့ပြောကြတယ်မလား..။ မင်းမှာက အဲ့လိုစွမ်းရည်မျိုးရှိနေတယ်..။ မင်းသာ ဆက်လေ့ကျင့်သွားမယ်ဆိုရင် မင်းက တစ်ကယ့်ကိုအလားအလာရှိတယ်..."
ကျန်းစွန်းကျစ်ချန် စိတ်ထဲဗလာဖြစ်သွားရသည်။ သူက တစ်ချိန်ထဲမှာ မီးဝိညာဥ်သွေးကြောနဲ့ ရေဝိညာဥ်သွေးကြောကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ဒါတွေက လုံးဝကိုဆန့်ကျင်ဘက် တည်ရှိမှုတွေဖြစ်နေ၏။ တစ်ခုက အခြားတစ်ခုရဲ့ ထိန်းချုပ်ဟန့်တားမှုကို မကြာခဏခံရလေ့ရှိတာကြောင့် သူထုတ်ဖော်လိုက်တဲ့ မီးတောက်က သူများမီးတောက်တွေထက် အပူချိန်လျော့နည်းလေ့ရှိသည်။ ဒါကြောင့် လူတွေက သူ့မီးတောက်က သတ္တုတွေကိုအချိန်တိုအတွင်းအရည်ပျော်စေဖို့မလုံလောက်ဘူးဟု ပြောကြပြီး သူက ပန်းပဲဆရာတစ်ယောက်မဖြစ်နိုင်ဘူးဟုလည်း ပြောကြသည်။ သူ့မိသားစုကတောင်မှ သူ့ကို လက်နက်သန့်စင်နေတာကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ဖို့ အကြိမ်များစွာ ဖျောင်းဖျခဲ့ကြသည်။ ဒါကြောင့် သူ့ကိုဒီအလုပ်နဲ့သင့်တော်တယ်လို့ပြောတာက ရုန်ယိက ပထမဆုံးဘဲဖြစ်သည်။
လက်နက်က တစ်ဖြည်းဖြည်းပုံပေါ်လာနေတာကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့် ရုန်ယိ အရိုးပျော့ဆေးပင်ကိုယူပြီး ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်ကို ပေးလိုက်သည်။
"မင်းသန့်စင်တာကို ရပ်လိုက်လို့ရပြီ..။ ပထမဆုံးအရိုးပျော့ဆေးပင်ကို ဆေးရည်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြီး လက်နက်ကို အဲ့ထဲမှာစိမ်ထားလိုက်...။ လက်နက်တစ်ခုလုံးဆေးရည်စိမ်ပြီးသွားပြီဆိုရင် မင်းရဲ့မီးတောက်ကြောင့် ဆေးရည်တွေခြောက်မသွားအောင်လို့ လက်နက်ရဲ့အပြင်ဘက်အလွှာကို ငွေ့ရည်ဖွဲ့ကျောက်တုံးနဲ့ လိုက်သုတ်ထားလိုက်.."
သန့်စင်ပြီးတဲ့အခါမှာ ငွေ့ရည်ဖွဲ့ကျောက်တုံးက ဆေးရည်တွေခြောက်သွားမှာကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် လက်နက်အပေါ်မှာ နူးညံ့တဲ့ဖန်သားအလွှာလေးလိုမျိုး ချိတ်ဆက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ကျောက်တုံးက ကျုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်တာကြောင့် တစ်ခြားမှော်လက်နက်တွေကတိုက်ခိုက်လာတဲ့အခါမှာ ပြန်ကန်ထွက်စေနိုင်သည်။
ရှန်းလွီ့ သူ့စကားတွေကြားပြီး သီးမလိုတောင်ဖြစ်သွားရသည်။ သူထင်ခဲ့တာက လက်နက်ကို တစ်ခါတည်းနဲ့အပြီးလုပ်သွားမယ်လို့....။ မှော်လက်နက်ပြုလုပ်နေတုန်း တစ်ခြားတစ်ခုလုပ်ဖို့အတွက် ခဏရပ်ထားတယ်ဆိုတာကို သူတစ်ခါမှမကြားဖူးခဲ့ပေ။ ရုန်ယိက သိသာစွာဘဲ သူ့ဒုက္ခသူရှာနေတာဖြစ်ပြီး မှော်လက်နက်သန့်စင်တဲ့အကြောင်း နကန်းတစ်လုံးတောင်သိမှာ မဟုတ်ပေ။ ကံကောင်းစွာနဲ့ဘဲ သူတို့သုံးနေတဲ့ ပါဝင်ပစ္စည်းအချို့ကတန်ဖိုးသိပ်မရှိတာကြောင့် ဖြုန်းတီးပစ်လိုက်လည်းအဆင်ပြေသေးသည်။ မဟုတ်ရင်တော့ သူစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရုန်ယိကို သေအောင်ရိုက်သတ်ပစ်လိုက်မိမှာ ကြောက်ရသည်။
ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ရုန်ယိပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်သည်။ သူက ဆေးဆရာမဟုတ်ပေမဲ့လည်း ဆေးရည်ဖြစ်အောင်တော့ သန့်စင်နိုင်သေးသည်။ တစ်ကယ်တော့ ဆေးရည်သန့်စင်ရတာက အရမ်းရိုးရှင်းသောကြောင့် ဝိညာဥ်စွမ်းအင်ရှိသူတိုင်း လုပ်နိုင်လေသည်။
ရှန်းလွီ့ရော ရုန်ယိရော လက်နက်သန့်စင်နေတဲ့ မီးဖိုထဲက ပြောင်းလဲမှုတွေကို မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေကြ၏။
ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်က အဆင့်တွေအကုန်ပြီးဆုံးတော့မယ့်အချိန်မှာ ရုန်ယိကသူ့ကို ပြန်လည်ကုသရေးဆေးပင်နဲ့ တစ်ခြားအရိုးပျော့ဆေးပင်တို့ကို အနှစ်ပျစ်ခဲခဲ တွေရအောင် ဘယ်လိုသန့်စင်ရမလဲဆိုတာသင်ပြပေးလိုက်ပြီးနောက် စိမ်းပြာရောင် အနှစ်ပျစ်ခဲခဲတွေကို လက်နက်ရဲ့မြောင်းလေးထဲထည့်ခိုင်းပြီး မြောင်းအောက်ခြေက အပေါက်သေးသေးလေးကို ပိတ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ကျန်တဲ့ လုပ်ငန်းစဥ်တွေကတော့ ကျန်းစွန်းကျစ်ချန် သူ့ဘာသာလုပ်သွားတော့သည်။
ရှန်းလွီ့ နဲ့ရုန်စု တဖြည်းဖြည်းပုံပေါ်လာတဲ့ မှော်လက်နက်ကို ကြည့်နေကြပြီး သူတို့မျက်လုံးထဲက အထင်သေးမှု နဲ့ သံသယတွေက အံ့အားသင့်မှုတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။ သူတို့မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်နေလျက်နဲ့ ဆေးပင်တွေသုံးပြီး လက်နက်လုပ်လို့ရတယ်ဆိုတာကို ခက်ခက်ခဲခဲနှင့် ယုံလိုက်ကြရသည်။ ဒါက သူတို့အသိအမြင်တွေထက်ကို ကျော်လွန်နေတဲ့ ကိစ္စဖြစ်သည်။
ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်က လုပ်ငန်းစဥ်တစ်ခုလုံးကို အဆုံးသတ်တော့မဲ့အချိန်မှာဘဲ မှော်လက်နက်ထဲကနေ ကြီးမားတဲ့အရှိန်အဝါက ထက်ရှတဲ့မြှားတွေလိုမျိုး အပြင်ဘက်ကိုထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ချက်ချင်းဘဲလေပွေတစ်ခုလိုမျိုး မွှေ့ရမ်းသွားတော့သည်။
ဟိုင်လုရွာက ကျင့်ကြံသူတွေက လေထုထဲက ဝိညာဥ်စွမ်းအင် အတက်အကျကိုခံစားလိုက်မိကြပြီး အိမ်တွေထဲကထွက်လာကာ ဘာဖြစ်သလဲဆိုတာ ထွက်ကြည့်ကြသည်။
"ဒီဝိညာဥ်စွမ်းအင်တှေက ဘယ်ကထွက်လာတာလဲဟ.."
"ကြည့်ရတာတော့ ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်ရဲ့အိမ်ကနေထွက်လာတဲ့ပုံဘဲ"
"သူကပန်းပဲဆရာမလား....သူအဆင့်အမြင့်ဆုံးလက်နက်ကို ထုလုပ်လိုက်တာလား.."
အဆင့်မြင့်မှော်လက်နက် ဒါမှမဟုတ် အဆင့်မြင့်ဆေးလုံးတွေသာ မီးဖိုကိုပိတ်လိုက်တဲ့အခါမှာ ဒီလိုမျိုး ကြီးမားတဲ့ အရှိန်အဝါ ထုတ်လွှတ်နိုင်၏။
"မဖြစ်နိုင်ဘူး....မကြာသေးခင်ကမှ သူ့ဆရာပေးတဲ့တာဝန်အတွက် သူကတစ်ခြားသူရဲ့မှော်လက်နက်ကို သူလုပ်တာပါဆိုပြီး ခိုးယူခဲ့တယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက်ကပြောတယ်...။ သူ့ဆရာက သူ့ကိုတော်တော်မကျေမနပ်ဖြစ်သွားပြီး သူ့ကို ဟိုင်ရှန်းကျောင်းတော်ကနေ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်တဲ့..."
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဆိုတာ သွားကြည့်ကြရအောင်.."
လူတိုင်းက ဝိညာဥ်စွမ်းအားတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ကျန်းစွန်းကျစ်ချန်ရဲ့ ခြံဝန်းအပြင်မှာ စုစည်းလာကြသည်။ အရှိန်အဝါတွေက ရှန်းလွီ့ရဲ့အခန်းက ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ကြတဲ့အခါ တစ်ယောက်က သရော်လိုက်၏။
"ငါမင်းကိုမပြောခဲ့ဘူးလား....လက်နက်ကို သန့်စင်ထုလုပ်တာက ကျန်းစွန်းကျစ်ချန် မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့.."
ရှန်းလွီ့က ဟိုင်လုရွာမှာတော့ ဝါကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လူတွေက သူ့ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ အထဲဝင်ပြီး အခြေအနေတွေသွားမကြည့်ရဲကြပေ။ ဒါပေမဲ့ ရှန်းလွီ့ရဲ့ ထိတ်လန့်အံ့အားသင့်နေတဲ့အသံက အခန်းထဲကနေထွက်လာခဲ့သည်။
" အကောင်းဆုံးဘဲ...ကျစ်ချန် မင်းအကောင်းဆုံးလက်နက်ကို သန့်စင်ထုလုပ်ခဲ့တာဘဲ..."
*****************
Zawgyi
႐ုန္ယိက က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ကို လက္နက္ပုံၾကမ္းရဲ႕ အေသးစိတ္ကို ေျပာျပလိုက္သည္။ က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္က ပုံၾကမ္းကို တစ္ကယ္နားလည္ၿပီဆိုတာေသခ်ာမွ က်န္တာကိုစလုပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။
က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ခ်လိဳက္သည္။ ပထမဆုံး ပါဝင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို အရည္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မီးဖိုထဲကိုပစ္ထည့္လိုက္၏။ အခ်ိန္ခဏၾကာတဲ့အခါ ေနာက္ထပ္ပါဝင္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို သန့္စင္ဖို႔အတြက္ မီးဖိုထဲ ထပ္ထည့္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕ ဝိညာဥ္စြမ္းအင္ကို သုံးၿပီး မီးေတာက္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ကာ သူ႕စိတ္ထဲမွာရွိေနၿပီးသားျဖစ္တဲ့ လက္နက္ရဲ႕ ပုံသ႑ာန္အတိုင္းရေအာင္ ပုံသြင္းေတာ့၏။
႐ုန္ယိသူ႕မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကို မီးဖိုေပၚမွာသာထားထား၏။
" မင္းထုတ္ေဖာ္ထားတဲ့ မီးေတာက္က ေပ်ာ့ၿပီး အရည္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ထင္ရေပမဲ့ တစ္ကယ္ေတာ့ အဲ့တာက တစ္ျခားမီးေတာက္ေတြထက္ ပိုေကာင္းၿပီးျပည့္စုံတဲ့ လက္နက္တစ္ခုကို လုပ္ေပးနိုင္တယ္..။ ေျဖးေျဖးေလးလုပ္မွသာ ေကာင္းမြန္တဲ့ပစၥည္းကထြက္လာနိုင္တယ္ လို႔ေျပာၾကတယ္မလား..။ မင္းမွာက အဲ့လိုစြမ္းရည္မ်ိဳးရွိေနတယ္..။ မင္းသာ ဆက္ေလ့က်င့္သြားမယ္ဆိုရင္ မင္းက တစ္ကယ့္ကိုအလားအလာရွိတယ္..."
က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ စိတ္ထဲဗလာျဖစ္သြားရသည္။ သူက တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ မီးဝိညာဥ္ေသြးေၾကာနဲ႕ ေရဝိညာဥ္ေသြးေၾကာကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ဒါေတြက လုံးဝကိုဆန့္က်င္ဘက္ တည္ရွိမႈေတြျဖစ္ေန၏။ တစ္ခုက အျခားတစ္ခုရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ဟန့္တားမႈကို မၾကာခဏခံရေလ့ရွိတာေၾကာင့္ သူထုတ္ေဖာ္လိုက္တဲ့ မီးေတာက္က သူမ်ားမီးေတာက္ေတြထက္ အပူခ်ိန္ေလ်ာ့နည္းေလ့ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက သူ႕မီးေတာက္က သတၱဳေတြကိုအခ်ိန္တိုအတြင္းအရည္ေပ်ာ္ေစဖို႔မလုံေလာက္ဘူးဟု ေျပာၾကၿပီး သူက ပန္းပဲဆရာတစ္ေယာက္မျဖစ္နိုင္ဘူးဟုလည္း ေျပာၾကသည္။ သူ႕မိသားစုကေတာင္မွ သူ႕ကို လက္နက္သန့္စင္ေနတာကိုစြန့္လႊတ္လိုက္ဖို႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကိုဒီအလုပ္နဲ႕သင့္ေတာ္တယ္လို႔ေျပာတာက ႐ုန္ယိက ပထမဆုံးဘဲျဖစ္သည္။
လက္နက္က တစ္ျဖည္းျဖည္းပုံေပၚလာေနတာကိုေတြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ ႐ုန္ယိ အရိုးေပ်ာ့ေဆးပင္ကိုယူၿပီး က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ကို ေပးလိုက္သည္။
"မင္းသန့္စင္တာကို ရပ္လိုက္လို႔ရၿပီ..။ ပထမဆုံးအရိုးေပ်ာ့ေဆးပင္ကို ေဆးရည္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး လက္နက္ကို အဲ့ထဲမွာစိမ္ထားလိုက္...။ လက္နက္တစ္ခုလုံးေဆးရည္စိမ္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ မင္းရဲ႕မီးေတာက္ေၾကာင့္ ေဆးရည္ေတြေျခာက္မသြားေအာင္လို႔ လက္နက္ရဲ႕အျပင္ဘက္အလႊာကို ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေက်ာက္တုံးနဲ႕ လိုက္သုတ္ထားလိုက္.."
သန့္စင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေက်ာက္တုံးက ေဆးရည္ေတြေျခာက္သြားမွာကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လက္နက္အေပၚမွာ ႏူးညံ့တဲ့ဖန္သားအလႊာေလးလိုမ်ိဳး ခ်ိတ္ဆက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္တုံးက က်ဳံ႕နိုင္ဆန့္နိုင္တာေၾကာင့္ တစ္ျခားေမွာ္လက္နက္ေတြကတိုက္ခိုက္လာတဲ့အခါမွာ ျပန္ကန္ထြက္ေစနိုင္သည္။
ရွန္းလြီ့ သူ႕စကားေတြၾကားၿပီး သီးမလိုေတာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူထင္ခဲ့တာက လက္နက္ကို တစ္ခါတည္းနဲ႕အၿပီးလုပ္သြားမယ္လို႔....။ ေမွာ္လက္နက္ျပဳလုပ္ေနတုန္း တစ္ျခားတစ္ခုလုပ္ဖို႔အတြက္ ခဏရပ္ထားတယ္ဆိုတာကို သူတစ္ခါမွမၾကားဖူးခဲ့ေပ။ ႐ုန္ယိက သိသာစြာဘဲ သူ႕ဒုကၡသူရွာေနတာျဖစ္ၿပီး ေမွာ္လက္နက္သန့္စင္တဲ့အေၾကာင္း နကန္းတစ္လုံးေတာင္သိမွာ မဟုတ္ေပ။ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ဘဲ သူတို႔သုံးေနတဲ့ ပါဝင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကတန္ဖိုးသိပ္မရွိတာေၾကာင့္ ျဖဳန္းတီးပစ္လိုက္လည္းအဆင္ေျပေသးသည္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ႐ုန္ယိကို ေသေအာင္ရိုက္သတ္ပစ္လိုက္မိမွာ ေၾကာက္ရသည္။
က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ႐ုန္ယိေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္လိုက္သည္။ သူက ေဆးဆရာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း ေဆးရည္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ သန့္စင္နိုင္ေသးသည္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေဆးရည္သန့္စင္ရတာက အရမ္းရိုးရွင္းေသာေၾကာင့္ ဝိညာဥ္စြမ္းအင္ရွိသူတိုင္း လုပ္နိုင္ေလသည္။
ရွန္းလြီ့ေရာ ႐ုန္ယိေရာ လက္နက္သန့္စင္ေနတဲ့ မီးဖိုထဲက ေျပာင္းလဲမႈေတြကို မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏။
က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္က အဆင့္ေတြအကုန္ၿပီးဆုံးေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ႐ုန္ယိကသူ႕ကို ျပန္လည္ကုသေရးေဆးပင္နဲ႕ တစ္ျခားအရိုးေပ်ာ့ေဆးပင္တို႔ကို အႏွစ္ပ်စ္ခဲခဲ ေတြရေအာင္ ဘယ္လိုသန့္စင္ရမလဲဆိုတာသင္ျပေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ စိမ္းျပာေရာင္ အႏွစ္ပ်စ္ခဲခဲေတြကို လက္နက္ရဲ႕ေျမာင္းေလးထဲထည့္ခိုင္းၿပီး ေျမာင္းေအာက္ေျခက အေပါက္ေသးေသးေလးကို ပိတ္ခိုင္းလိုက္သည္။
က်န္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကေတာ့ က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ သူ႕ဘာသာလုပ္သြားေတာ့သည္။
ရွန္းလြီ့ နဲ႕႐ုန္စု တျဖည္းျဖည္းပုံေပၚလာတဲ့ ေမွာ္လက္နက္ကို ၾကည့္ေနၾကၿပီး သူတို႔မ်က္လုံးထဲက အထင္ေသးမႈ နဲ႕ သံသယေတြက အံ့အားသင့္မႈေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။ သူတို႔မ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္ေနလ်က္နဲ႕ ေဆးပင္ေတြသုံးၿပီး လက္နက္လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတာကို ခက္ခက္ခဲခဲႏွင့္ ယုံလိုက္ၾကရသည္။ ဒါက သူတို႔အသိအျမင္ေတြထက္ကို ေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ ကိစၥျဖစ္သည္။
က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္က လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုလုံးကို အဆုံးသတ္ေတာ့မဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ေမွာ္လက္နက္ထဲကေန ႀကီးမားတဲ့အရွိန္အဝါက ထက္ရွတဲ့ျမႇားေတြလိုမ်ိဳး အျပင္ဘက္ကိုထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲေလေပြတစ္ခုလိုမ်ိဳး ေမႊ႕ရမ္းသြားေတာ့သည္။
ဟိုင္လု႐ြာက က်င့္ႀကံသူေတြက ေလထုထဲက ဝိညာဥ္စြမ္းအင္ အတက္အက်ကိဳခံစားလိုက္မိၾကၿပီး အိမ္ေတြထဲကထြက္လာကာ ဘာျဖစ္သလဲဆိုတာ ထြက္ၾကည့္ၾကသည္။
"ဒီဝိညာဥ္စြမ္းအင္ေတွက ဘယ္ကထြက္လာတာလဲဟ.."
"ၾကည့္ရတာေတာ့ က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ရဲ႕အိမ္ကေနထြက္လာတဲ့ပုံဘဲ"
"သူကပန္းပဲဆရာမလား....သူအဆင့္အျမင့္ဆုံးလက္နက္ကို ထုလုပ္လိုက္တာလား.."
အဆင့္ျမင့္ေမွာ္လက္နက္ ဒါမွမဟုတ္ အဆင့္ျမင့္ေဆးလုံးေတြသာ မီးဖိုကိုပိတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ႀကီးမားတဲ့ အရွိန္အဝါ ထုတ္လႊတ္နိုင္၏။
"မျဖစ္နိုင္ဘူး....မၾကာေသးခင္ကမွ သူ႕ဆရာေပးတဲ့တာဝန္အတြက္ သူကတစ္ျခားသူရဲ႕ေမွာ္လက္နက္ကို သူလုပ္တာပါဆိုၿပီး ခိုးယူခဲ့တယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေျပာတယ္...။ သူ႕ဆရာက သူ႕ကိုေတာ္ေတာ္မေက်မနပ္ျဖစ္သြားၿပီး သူ႕ကို ဟိုင္ရွန္းေက်ာင္းေတာ္ကေန ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္တဲ့..."
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္.."
လူတိုင္းက ဝိညာဥ္စြမ္းအားေတြ ထြက္ေပၚလာတဲ့ က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ရဲ႕ ၿခံဝန္းအျပင္မွာ စုစည္းလာၾကသည္။ အရွိန္အဝါေတြက ရွန္းလြီ့ရဲ႕အခန္းက ထြက္လာတာေတြ႕လိုက္ၾကတဲ့အခါ တစ္ေယာက္က သေရာ္လိုက္၏။
"ငါမင္းကိုမေျပာခဲ့ဘူးလား....လက္နက္ကို သန့္စင္ထုလုပ္တာက က်န္းစြန္းက်စ္ခ်န္ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးလို႔.."
ရွန္းလြီ့က ဟိုင္လု႐ြာမွာေတာ့ ဝါႀကီးတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ လူေတြက သူ႕ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ အထဲဝင္ၿပီး အေျခအေနေတြသြားမၾကည့္ရဲၾကေပ။ ဒါေပမဲ့ ရွန္းလြီ့ရဲ႕ ထိတ္လန့္အံ့အားသင့္ေနတဲ့အသံက အခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့သည္။
" အေကာင္းဆုံးဘဲ...က်စ္ခ်န္ မင္းအေကာင္းဆုံးလက္နက္ကို သန့္စင္ထုလုပ္ခဲ့တာဘဲ..."
****************
17.11.2021