CHAPTER 2
"WHAT!?" Lexien said half-shouted and half-whisphered.
Nalaman niya kasing ipapapunta siya sa Pilipinas dahil may ipapagawa daw bahay ang boss nila sa lahat.
Mrs. Tim sighed. " I'm sorry Ms. Smith but I just following the orders that came from higher up. Someone recommended you to our boss. You are one of a unique and one of a hell engineer today so you must be happy. Being for that, you should be proud of yourself."
"But Mrs. Tim, I'd live here." Totoo, nakatira sila ngayon sa States kasama ang mga anak niya. Dito siya nanatili for the five years. "I don't want to leave my family here." Lalong lalo na ang mga anak niya. Hell, she couldn't leave them!
"If your worrying about it, don't be. You can be with your family. Pwede mo silang isama. Your riding a private plane after all." Mrs. Tim is a half Filipino and half American. Kaya marunong itong mag tagalog.
"A private plane?" Tanong niya.
Why the hell do her boss do that to her?
Bakit siya nagkakaroon ng special treatment?
Tumango si Mrs. Tim. "Yep, so go now and pack your things. You'll be leaving as soon as possible."
"MOMMY, WHY ARE we packing po?"
Napatigil siya sa pag-eempake ng damit at bumaling sa tabi kung saan naroon ang dalawa niyang anak na nakatingin lang sa kanya.
"Kasi baby...were going to the Philippines." Sagot niya
Namilog ang mga mata ni Lexie habang si Laxus naman ay kunot noong tumingin sa kanya.
"Philippines mommy? Your hometown?" Saad ni Lexie
Tumango siya. " Yep."
Lexie exclaimed. " Really? I want to go there, mommy! Maganda po siguro dun."
Ngumiti siya. " Maganda talaga dun baby."
"I can't wait to be there mommy."
'Yeah, I can't wait to be there too baby.'
Kinabukasan, maagang silang nagising. Kumain na sila at pagkatapos naghanda na papunta sa airport.
"Mommy, I can't fix this." Napatingin siya sa anak na si Laxus na nakangusong nakatingin sa kanya habang hawak ang maliit nitong necktie.
Mabilis niya itong inayusan saka ginulo ang buhok ng anak.
"Mommy!" Angal nito pagkatapos niyang guluhin ang buhok nito.
Natatawang sumagot siya rito. " Why, Baby?"
"Don't mess my hair. I already fix it but... You mess it mom! Mag-aayos na naman ako nito..."
"Ah, you want mommy to fix your hair, hmm...baby?"
Laxus smiled and immediately answered her. " Really, mommy? You can?"
"Of course. I know a bit."
"Then okay mommy, make me more handsome more..."
Natatawang napailing siya saka inayos ang buhok nito.
"Wait...where your little sister?" Tanong niya sa anak
"In her room. Doing something."
"Oh, okay."
"Mommy!" Sigaw ng anak niyang babae na kakalabas lang ng silid nito. " Look mommy, I'm pretty!"
Tiningnan niya ito at hindi niya alam kong matatawa siya o maaawa sa anak.
Her hair was messy and nag make up pa ito.
"Lexie, I told you don't put make up on your face." Pangangaral niya dito.
Lexie pouted, " sorry mommy ... I just wipe it out lang po."
"Good...now go. Alisin mo na 'yan." Aniya
Pagkatapos nilang mag-ayos ready na sila. May sumundo sa kanilang van at pinasakay sila papunta sa airport.
Habang nakatingin sa labas ng bintana, Lexien thought to herself.
' Sana hindi ko siya makita pa...'
NANG lumabas sila sa pintuan ng eroplanong sinasakyan nila, isang mainit na sikat ng araw ang tumama sa katawan nila.
"Mommy, it so hot here!" Reklamo ni Lexie saka tinanggal ang suot nitong coat.
"Mom...I think I just get a skin burn." Saad naman ni Laxus
Napailing nalang siya at hinawakan ang kamay ng dalawang anak.
"Ganito talaga sa Pilipinas, 'nak. But people here are hospitable." Aniya
May isang flight attendant ang may dala ng mga maleta nila. Hinanap ng mga mata niya ang taong tinawagan niya para sunduin sila.
Nang makita niya ito, agad siyang sumigaw. " Venice! Daisy!"
Napalingon ang mga ito sa kanya at patakbong pumunta sa kinaruruonan nila.
"Oh...my ghad...best friend!!!!" Sigaw ni Venice saka niyakap siya. Kapagkuwan ay tumuon ang mga mata nito sa anak niya.
"Oh, this is Lexie and Laxus, my tiwns." Aniya
Daisy exclaimed. " Kyah....ang cute nila!" Lumuhod ito, " hi I'm you pretty Tita Daisy, nice meeting you kids."
"Hello po Tita Ganda..." Nakangiting bati ni Lexie dito habang si Laxus naman ay tumango lang.
Nagpakilala rin si Venice rito.
Pagkatapos, napagpasiyahan nilang sumakay na sa kotseng dala nito.
Pero bago siya sumukay, lumakas ang hangin na siyang ikinalipad ng sumbrero niya.
" Wait guys, I just get my hat back." Aniya saka naglakad.
Akmang kukunin niya ito ng may biglang kumuha nito. Parang nag-slow motion ang mga pangyayayri.
Tiningnan niya kung sino ito at nanlaki na lamang ang mga mata niya ng makitang kung sino ito.
" Lexien..."
***
"LEXIEN..." tawag niya sa pangalan ng babaeng mahal niya. Sa wakas, nakita na niya ito. After five years of finding her, finally, he saw her.
Walang pinagkaiba. Maganda pa rin ito. Halata sa mukha nito ang pagka-matured nito.
Hindi na siya magugulat kung aalis ito. Pero nagpapasalamat siya dahil hindi ito umalis.
"Klane..." Sambit nito sa pangalan niya
Damn! Even if her voice was still the same!
Ibinigay niya ang sumbrero saka nagtanong. " How are you? It's been years since we last meet."
Halata sa mukha nito ang pagka-ilang. " Ah-"
Hindi na natuloy ang sasabihin nito ng may tumawag sa pangalan nito.
"Lexien! Tara na!"
Lexien looked at him and smiled a bit. " Ah, mauna na ako. Nice to meet you again..." Anito saka nauna nang maglakad.
Siya naman ay tiningnan lang ang papalayung likuran nito hanggang sa may tumawag sa kanya.
He got his phone and answered the call.
" Best friend, guess what! I got the information about her-"
"Don't bother. I already found her."
"Wait what!? How?"
"I don't want to explain. Bye." Aniya saka pinatay ang tawag.
Napabuntong hininga na lamang siya saka tiningnan ang papalayong kotse na sinasakyan ni Lexien.
"It's nice to see you again, love. You still the same as before. Beautiful and sexy. And I can't wait to own you again."
___________________________________________________________