•Yes or Yap!
မိုးပင္လယ္ ဟိုတယ္မွာတစ္ညပဲအိပ္ၿပီး မဲဘာန္းကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့ခ်င္ေပမယ့္ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုရဲ့ဥကၠဌတာဝန္က သူ႔ကိုေနမထြက္ခင္ကတည္းက အလုပ္မ်ားေစတယ္။သူလိုက္မမီေသးတဲ့အလုပ္ကိစၥေတြလဲအမ်ားႀကီးရိွတာမို႔ မရပ္မနားဆက္တိုက္လုပ္တာေတာင္ ၃ပါတ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ေနြၪီးေဘးမွာမရိွတဲ့ ၃ပါတ္က ၃ကမ႓ာေလာက္ၾကာတာမို႔ သူအရမ္းလြမ္းေနၿပီ။
သူဖုန္းဆက္ဖို႔ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနြၪီးဆီကစာတစ္ေစာင္ဝင္ထားတယ္။ခြဲခန္းဝင္မွာမို႔ သူမအားတဲ့အေၾကာင္း စာပို႔ထားတာ။ႏွစ္ေယာက္လံုး အလုပ္မအားၾကတဲ့လူေတြမို႔ စကားေျပာရတာလဲ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းရယ္။သူဒီအေျခအေနေတြကိုအဆံုးသတ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။
လည္ပင္းကနက္ကတိုင္ကို လက္နဲ႔ဆြဲကာေျဖေလ်ာ့ရင္း ဟိန္းထက္ဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
"ဟိန္းထက္...အပ္ထားတဲ့ပစၥည္းရၿပီလား"
"ရၿပီေဘာ့စ္...ကြၽန္ေတာ္ကုမၸဏီကိုပဲယူလာေပးရမလား"
"အင္း...ဒီကိုပဲယူလာလိုက္..."
ခဏၾကာေတာ့ တံခါးေခါက္သံၾကားရၿပီး ဟိန္းထက္ကအခန္းထဲဝင္လာတယ္။ၿပီးေတာ့ ကတၲီပါဘူးေသးေသးေလးကိုသူ႔ဆီလွမ္းေပးတယ္။
"ဒီမွာပါေဘာ့စ္..စစ္ၾကည့္လိုက္ပါၪီး"
"အင္းထားခဲ့လိုက္...ခုတေလာကုမၸဏီမွာမင္းခဏေနလိုက္...ငါမဲဘာန္းကို သြားမလို႔"
"တစ္ေယာက္ထဲအဆင္ေျပပါ့မလား"
"ေျပတယ္!"
ဟိန္းထက္က ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး အခန္းထဲကထြက္သြားတယ္။မိုးပင္လယ္ သူ႔စားပြဲေပၚက ကတၲီပါဘူးေလးကို ယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္လက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ အမ်ိဳးသားဝတ္လက္စြပ္၂ကြင္းရိွတယ္။စိန္အျပာေလးနဲ႔က ေနြၪီးအတြက္ျဖစ္ၿပီး စိန္အဝါေလးနဲ႔က သူ႔အတြက္ျဖစ္တယ္။
ရွားပါးတဲ့ေက်ာက္မ်က္အရည္အေသြးနဲ႔ဒီဇိုင္းေတြအတြက္ အဲ့ဒီ့ရတနာဆိုင္ကိုေတာ့ သူReviewေကာင္းေကာင္းေပးရမယ္။
လက္စြပ္ေလး၂ကြင္းအတူယွဥ္လ်က္ရိွေနတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်စရာေကာင္းလို႔ သူခ်က္ခ်င္းပဲေနြၪီးလက္သူႂကြယ္ေလးမွာစြတ္ခ်ေပးလိုက္ခ်င္ၿပီ။ေနြၪီးရဲ့လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔သာဆို ဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ...သူေတြးေနရံုနဲ႔တင္ အားမရေတာ့တာမို႔ဘူးေလးကိုအဖံုးျပန္ပိတ္ၿပီး ကုတ္အက်ႌအိတ္ထဲထည့္ကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။
သူ မဲဘာန္းကိုခုပဲသြားေတာ့မယ္။သူစကၠန္႔ဝက္ေလးေလာက္ေတာင္အခ်ိန္မဆြဲခ်င္ေတာ့ဘူး။
မိုးပင္လယ္ လမ္းမွာ ဆီျဖည့္ရံုကလြဲလို႔ နည္းနည္းေလးမွမနားဘဲေမာင္းလာခဲ့လိုက္တာ မဲဘာန္းကသူ႔ဗီလာကိုေရာက္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ သူနားလို႔မရေသးဘူး...ဟိုပံုးက Resort managerကိုဆက္သြယ္ၿပီး သူလိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ ပစၥည္းေတြလာပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္။
ပစၥည္းေတြေရာက္မလာခင္ ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ သူခဏနားလို႔ရမယ္။
ညေနေစာင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ တံခါးကဘဲလ္သံေၾကာင့္ႏိုးလာတယ္။သူတစ္ခ်က္သန္းေဝရင္းအိမ္တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး..
"အိမ္ထဲကိုပဲယူလာခဲ့ေပးပါ"
သူ႔အလုပ္သမားက ရိုက်ိဳးစြာရပ္ၿပီး...
"ကြၽန္ေတာ္ဘာမ်ားကူညီေပးရၪီးမလဲခင္ဗ်"
"ရၿပီ..ကားကိုေျဖးေျဖးေမာင္းျပန္ၪီး..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"မဟုတ္တာဗ်ာ"
အလုပ္သမားျပန္သြားၿပီး သူလုပ္ရမွာက သူ႔ကိုယ္သူရႊိုင္းတီးဂိြုင္းတီးလုပ္ရမွာပဲ...ေရကိုျမန္ျမန္ခ်ိဳးၿပီး သူ ေနြၪီးဆီစာလွမ္းပို႔လိုက္တယ္။
/ေနြၪီး...အလုပ္ရႈပ္ေနလား/ ျပန္စာဝင္မလာတာမို႔ သူကိုထြဋ္ဆီလွမ္းဆက္သြယ္ေတာ့လဲ မရဘူး။ခြဲခန္းထဲအတူတူဝင္ေနၾကတာမ်ားလား။
မိုးပင္လယ္ၾကာၾကာေတြးမေနႏိုင္ဘူး။ ပစၥည္းေတြ ကားေပၚေကာက္တင္ၿပီး ေနြၪီးအိမ္ကိုေမာင္းသြားလိုက္တယ္။ကားကိုထံုးစံအတိုင္းခပ္ေဝးေဝးမွာရပ္ခဲ့ၿပီး အလွဆင္မယ့္ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုခ်င္းသယ္ယူရတယ္။လိုအပ္တာအကုန္သယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ေမာေနၿပီ။ပစၥည္းသယ္ရလို႔ေမာတာကနည္းနည္း သူျပင္လို႔ဆင္လို႔မၿပီးေသးခင္ ေနြၪီး ကျဗဳန္းဆိုၿပီး ေရာက္လာမွာစိုးလို႔ ပို ေမာတယ္။
အေမာခဏေျဖၿပီး မီးတြဲေတြကို တက္ႏိုင္သမ်ွလိုက္ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြကို ၿခံေရ႔ွအႏွံ႔လိုက္ျဖဴးထားလိုက္ေတာ့ ပန္းေကာေဇာလိုမ်ိဳး လွပသြားတယ္။ပုဝါအျဖဴေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္မိုးထားတဲ့ တဲေလးေအာက္ကိုအိမ္ထဲက ၂ေယာက္ထိုင္ ထိုင္ခံုကို မရမကမေရႊ့ထားလိုက္ၿပီး အဲ့ထိုင္ခံုေပၚမွာလဲ ပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြ အျပည့္ျဖဴးထားလိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ပါၿပီ..တအားမ်ားသြားရင္ ေနြၪီး ေျပာတာနဲ႔တင္ သူ အသက္ထြက္သြားေလာက္တယ္။ရိုးရိုးရွင္းရွင္းႀကိဳက္တဲ့ေနြၪီးကို သြားရႈပ္လို႔မရဘူး။
မိုးပင္လယ္ အကုန္လံုးကိုၿခံဳငံုၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲသေဘာတက်ရယ္လိုက္မိတယ္။မီးအဖြင့္အပိတ္ကိုစစ္ၾကည့္ၿပီး သူေနြၪီးကိုဖုန္းထပ္ဆက္လိုက္တယ္။ခုေလာက္ဆိုအားေလာက္ပါရဲ့...သူ႔ရင္ေတြကေတာ့ တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနႏွင့္ေနၿပီ။
"ဟဲလို...ေနြၪီး..အားၿပီလား"
"အင္း အားၿပီ ခုပဲသီေရတာထဲကထြက္လာတာ...ခင္ဗ်ားဘာေတြေမာေနတာလဲ"
"ဟင္!မေမာပါဘူး...ေနြၪီး ကိုယ့္ကိုတစ္ခုေလာက္ကူညီပါ့လား"
"ဘာလဲ..."
"ကိုယ့္တေယာေလးကိုယူၿပီး ကိုယ့္အလုပ္သမားကိုေပးေပးပါလား.."
"ခုခ်က္ခ်င္းလား"
"အင္းေပါ့..သူကေနြၪီးအိမ္ကိုေတာင္ေရာက္ေနၿပီ"
"က်စ္!လုပ္လာၿပီ..အဲ့ဒါေၾကာင့္အစကတည္းက ကိုယ့္ပစၥည္းေတြကိုယ္ျပန္မသိမ္းသြားဘူး"
"ေၾသာ္...ေနြၪီးကလဲလုပ္ပါ"
"သြားေနၿပီ သြားေနၿပီ..ခုမွထမေလာနဲ႔"
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ္ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီေနာ္"
"အင္း"
ေနြၪီး မေက်မခ်မ္းပြစိပြစိေရရြတ္ရင္း ၿခံထဲဝင္လာခဲ့တယ္။ဝင္ဝင္ျခင္းမွာပဲ ေမႊးပ်ံ့ပ်ံ့ရနံ႔ေလးက သူ႔ႏွာေခါင္းထဲကိုတိုးဝင္လာၿပီး အဲ့ရနံ႔ေလးကလဲ သူေျခလွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္းမွာ ပိုပိုေမႊးပ်ံ့လာတာ။တစ္ခုခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို ေနြၪီးရိပ္မိလာၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားလာတယ္။
လေရာင္ပ်ပ်ေလးအားကိုးနဲ႔ သူငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနင္းထားတာ ရိုးရိုးသစ္ရြက္ေတြမဟုတ္ဘဲ ပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးေတျြဖစ္ေနျပန္တယ္။သူ ေခါင္းေမာ့ၿပီးအျခားေနရာေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ သူ႔အိမ္ေရ႔ွတစ္လံုး ပန္းပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြပဲ ဖံုးလႊမ္းေနတယ္။
သူတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္ဝင္ လာတုန္း မီးေရာင္စံုေလးေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္းလင္းလာၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဝါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းေရာင္နဲ႔အတူသူ႔ေရ႔ွခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ မိုးပင္လယ္က ဂစ္တာကိုင္ၿပီး ေပၚလာတယ္။သူ႔ကို သြားေတြေပၚတဲ့ထိရယ္ျပေနၿပီး ဂစ္တာကိုလြယ္ကာ ...သူ႔ရဲ့Fav song ျဖစ္တဲ့ 'Can't help falling in love'ကို တိုးတိုးေလးတီးေနတယ္။
ၿခံထဲမွာ ၂ေယာက္ထဲရိွေနေပမယ္ ေနြၪီး ရွက္တာမို႔ မိုးပင္လယ္ဆီေျပးသြားလိုက္ၿပီး...
"ရပ္ေတာ့...ခင္ဗ်ားဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"ကိုယ္ ေနြၪီးကို ဂစ္တာတီးျပေနတာေလ"
"ဘာျဖစ္လို႔အျပင္မွာလဲ...အိမ္ထဲမွာတီးလဲရရဲ့သားနဲ႔..."
မိုးပင္လယ္က ဂစ္တာကိုလြယ္ထားရာကေနခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ကိုဆြဲလိုက္တယ္။
"ဂစ္တာကအိမ္ထဲမွာ တီးလို႔ရတာဟုတ္တယ္...ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ခုၾကယ္ေတြစံုေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာလုပ္ခ်င္တာေလးရိွလို႔"
ေနြၪီး တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ရိပ္မိလာသလို သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးလဲ မီးထေတာက္ေတာ့မလိုပူလာေနၿပီ။မိုးပင္လယ္ သူ႔ေရ႔ွမွာ ကိုရီးယားဆန္ဆန္ဒူးေထာက္မခ်ဖို႔ပဲေမ်ွာ္လင့္မိတယ္။ဒါေပမယ့္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြက အခ်ည္းႏွီးပါပဲ...မိုးပင္လယ္က သူ႔လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ကို ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ...
"ေနြၪီး...ကိုယ့္ ေမးခြန္းကိုစဥ္းစားၿပီးၿပီလား"
ေမးခြန္း?သူရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားတယ္။ဘာေမးခြန္းလဲ...ေနြၪီးအရမ္းကို ဟုန္ ေနၿပီမလို႔ သူ႔ၪီးေနွာက္ကေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။သူတက္ႏိုင္သမ်ျွပန္စဥ္းစားၾကည့္တာေတာင္ အေျဖေသးေသးေလးတစ္ခုေတာင္ထြက္မလာဘူး။
"မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား...ရပါတယ္ ကိုယ္အစကေနျပန္ေမးမယ္ေနာ္"
ရုတ္တရက္ ေနြၪီးရဲ့လက္သူႂကြယ္မွာေအးစက္စက္အထိအေတြ့ကိုခံစားလိုက္ရၿပီး ေတာက္ပတဲ့အျပာေရာင္ေသးေသးေလးျမဳတ္ႏွံထားတဲ့ လက္စြပ္ေလးကသူ႔လက္သူႂကြယ္မွာေနရာယူသြားတယ္။
"ေနြၪီး...ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္ႏိုင္မလား...ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္ပါေနာ္"
မိုးပင္လယ္ရဲ့ အသံက ေနြၪီးေလေျပေလးလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနၿပီး ခ်ယ္ရီပန္းေလးလိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ့ေနတယ္။အဲ့အသံေလးကပဲေနြၪီးကို ပိုရွက္ေအာင္ ပိုၿပီးရင္ခုန္ေအာင္လုပ္ေနတာ...
"ခင္ဗ်ား ထေတာ့!..ကြၽန္ေတာ္..."
"ကိုယ္ထလို႔မရဘူး ေနြၪီးအေျဖျပန္ေပးမွထလို႔ရမွာ"
"ကြၽန္ေတာ့္မွာေရြးစရာအေျဖရိွလား"
"ရိွတယ္.. ရက္စ္နဲ႔ခုခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္မယ္ အဲ့၂ခု"
အာ....လုပ္ၿပီ...
ေနြၪီး ရယ္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားရတယ္။
"အဲ့ဒါဆို...ကြၽန္ေတာ္ တတိယတစ္ခုကိုေရြးမယ္"
သူ႔စကားေၾကာင့္ မိုးပင္လယ္ေၾကာင္သြားၿပီး "တတိယတစ္ခု?"
"အင္း..တတိယတစ္ခု..ကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္စြပ္ေပးၪီး..ခင္ဗ်ားထ"
ေနြၪီး အတင္းဆြဲထူေတာ့မိုးပင္လယ္ေၾကာင္တိေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ ထလာတယ္။သူကတစ္ဖန္ မိုးပင္လယ္ေရ႔ွမွာ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး..သြယ္လ်တဲ့လက္မွာလက္စြပ္ကိုစြပ္ေပးရင္း ေမာ့ၾကည့္ကာ..
"ကိုမိုးပင္လယ္...ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနာ္..."
"အင္း..ေနြၪီးဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ၂ခါျပန္မေျပာဘူး"
"လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတာကိုယ္ေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ ၂ခါျပန္မေျပာဘူးလို႔"
"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ..ကိုယ္နားေထာင္ေနတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားေပးတဲ့ အေျဖ၂ခုလံုးကိုမေရြးဘူး"
"ဟင္!..ဘာျဖစ္လို႔..."
"ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အိုမင္းသြားခ်င္တယ္။ခင္ဗ်ားေရာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူအိုမင္းသြားခ်င္လား...ခင္ဗ်ားလက္ခံႏိုင္လား"
လူလည္ေလး!ဘာမ်ားလဲလို႔ လန္႔သြားတာပဲ။
မိုးပင္လယ္ရဲ့ ႏွလံုးသားႀကီးက ခုန္ထြက္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ေနြၪီးကိုမတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္ရတယ္။
"လက္ခံတယ္...ကိုယ္တို႔အတူတူအိုမင္းသြားၾကမယ္...ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ေပါ့"
ေနြၪီးက သူ႔ပုခံုးေပၚေခါင္းတင္ၿပီး ညိတ္လိုက္ရင္း..
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တယ္!"
"ကိုယ္ကပိုခ်စ္ေပးမယ္..."
စကားအဆံုးမွာေတာ့ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာႏူးညံ့တဲ့အနမ္းေလးေတြပြင့္ဖူးလာၾကတယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေပြ့ဖက္ရင္း တစ္ေယာက္ရဲ့အေငြ့အသက္ကိုတစ္ေယာက္ခံစားသက္ယူရင္း....လွပတဲ့ညေလးတစ္ညကိုဖန္တီးရင္း...
ၿပီးပါၿပီ....
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္❤️
____________
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမေမခ်စ္သားေလးပင္လယ္နဲ႔သူ႔ကိုဘာေနေနခ်စ္ေနတဲ့ဘဲမ်က္ႏွာတစ္ခုပဲသိတဲ့ ေနြၪီးတို႔ဇာတ္လမ္းေလးcompletedသြားပါၿပီရွင့္ ေပ်ာ္ေပမယ့္ဝမ္းလဲနည္းသလိုပါပဲ..T-T
Semeကို Strongျဖစ္မွႀကိဳက္တဲ့လူေတြအတြက္ ပင္လယ္ႀကီးက စိတ္ေပ်ာ့လို႔ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာေပမယ့္ Semeဆိုတိုင္းလဲ စထေရာင္းမေနဘူးဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေလးဖန္တီးခဲ့တာပါ။ေနြၪီးကေတာ့ အခ်စ္တံုးေလးေပါ့...
ကဲ မရွည္ေတာ့ပါဘူး
Daffodilsကို April-19မွ အပိုင္း(၁)စupdateခဲ့တာခု Nov-11မွာ ၿပီးတာဆိုေတာ့ ၇လနီးပါးၾကာခဲ့ပါတယ္။
ongoingလိုက္ဖတ္ေပးတဲ့ ေပါင္ေပ့တို႔ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တာပါပဲ...ယူတို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္အားရိွခဲ့တာ..Commentေရးတဲ့လူေတြ Review ေပးတဲ့ Bididibandidibooကိုလဲေက်းဇူးပါေနာ္😘
ဘာမွမေပးဘဲဒီတိုင္းဖတ္တဲ့လူေတြကိုလဲ ရွဲရွဲ႔နီပါပဲ..
အကုန္လံုးကိုအမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ၿပီး အရမ္းအားျဖစ္ခဲ့ရတာမို႔အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။
ေနာက္Ficမွာျပန္ေတြ့မယ္ေနာ္ မေမ့သြားရဘူး...
Extraရိွပါမယ္ရွင့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္❤️