Chapter 27
Alice’s POV
Hindi ko alam kung ano pero nahahalata ko si Adrian keep asking me where and how I am. Like duhhh? Nasa iisang school lang kami kung makapag tanong kala mo ang layo namin sa isa’t isa eh.
Bahagya ako napaligon sa cellphone ko bigla ng deep. Napakunot noo ako dahil sa mga pinag sasabi niya lately sa’kin.
[“Kamusta ka na Alice?”]
“Ito okay lang, napatext ka yata? May problema ba? Kaylagan mo nang tulong?”
[“No! Everything here is good. Nothing to worry about Alice.”]
Napatigin ako sa harapan kahit na exchange student’s kami dito we still need to act like a student’s katulad nila para hindi nila mahalata na nina obserba namin isa’t isa.
“Okay! That’s great! I need to hang up Adrian… May pasok ako eh.”
Hindi na ako nagabala para tignan ang huling text niya sa’kin. Months and weeks past by I can say masyado na kami close ni Adrian minsan rin sumasabay na siya pag naghaharot chat ako.
Konti tiis na lang medyo malapit na rin para sila mag papa-alam sa ganitong pa-aralan. They will be officially walking in the stage with their diploma.
I really don’t get him. Bumabawi ba siya sa ilan weeks and months namin pag iiwas? If yes, then I can say and happily open arm for him sa buhay ko. Just like the old times masyado kaming close sa isa’t isa.
Halos hindi na tigilan ang cellphone kung hindi lang malolowbat ang isa samin. Adrian keep my heart and do not break it.