Νεφέλης Pov
Καθώς κοιμόμουν ένας δυνατός θόρυβος με ξύπνησε, ήταν η πόρτα που με βία μόλις είχε κλείσει.
Κοιτάζω το ρολόϊ στο κομοδίνο η ώρα είναι 5:00 το πρωί. Αμέσως σκέφτηκα ότι γύρισε ο Άρης, αλλά τόσο νωρίς?!
Πρίν προλάβω καλά καλά να βγω από την σκέψη αυτή άνοιξε η πόρτα του δωματίου με δύναμη.
Ευθύς αμέσως πετάχτηκα στον αέρα από την τρομάρα μου.
Ήταν ο Άρης, το βλέμμα του ήταν σκοτεινό και άγριο, τα μάτια του γυαλισμένα σαν του λύκου υπό το φως της πανσελήνου, είχε πάρει αυτό το βλέμμα που τόσο φοβάμαι και τρέμω στις συνέπειες που μπορεί να έχει.
Μαζεύτηκα σαν παιδάκι στην πλάτη του κρεβατιού και με τρεμάμενη φωνή τον ρώτησα.
"Τι έγινε αγάπη μου? Όλα καλά?"
είπα και τον κοίταξα φοβισμένη
Η όψη του άλλαξε αμέσως και με κοίταξε με ένα ύφος άγριο και συνάμα γεμάτο ερωτική επιθυμία σαν να είμαι το θήραμα και αυτός ο κυνηγός.
Η αλήθεια είναι ότι όταν παίρνει αυτό το ύφος θυμάμαι της παλιές εποχές που ζούσαμε που ήταν γλυκός και καλός μαζί μου.
Πλησίασε αργά προς στο κρεβάτι, ήρθε κοντά μου, έβαλε το ένα του πόδι ανάμεσα από τα μπούτια μου αργά και με έπιασε σφιχτά από το λαιμό.
Τα χείλη μας ήταν σε απόσταση αναπνοής, οι ανάσες μας βαθιές και σε αργούς ρυθμούς τέλεια συγχρονισμένες.
Μύριζε αλκοόλ τσιγάρο και γυναικείο άρωμα.
Πριν προλάβω καν να του μιλήσω με έσφιξε περισσότερο στο λαιμό και με βαριά φωνή μίλησε.
"Δεν μιλάς μόνο ρουφάς από εδώ και πέρα, το κατάλαβες?" Είπε χωρίς να πάρει λεπτό τα μάτια του από τα δικά μου
Η καρδιά μου έσφιξε στο άκουσμα των λέξεων που μόλις βγήκαν από το στόμα του.
Ήλπιζα ότι υπήρχε κάτι πάρα πάνω από αυτό κάτι από τα παλιά, ήλπιζα ότι θα ένιωθα έστω για ένα βράδυ τον άντρα που αγάπησα όπως τότε. Ανόητη που είμαι!
"Σε παρακαλώ αγάπη μου, δεν θέλω δεν είμαι πολύ καλά απόψε.
Έλα να κοιμηθούμε αγκαλιά να ξεκουραστείς και εσύ! Σίγουρα θα είσαι κουρασμένος! Θα σου κάνω μασάζ να χαλαρώσεις που σ' αρέσει!" απάντησα με την ελπίδα να σεβαστεί την επιθυμία μου
"Δεν θέλω να κοιμηθώ, θέλω να σε γαμήσω και όταν εγώ θέλω να σε γαμήσω εσύ θα κάθεσαι σαν σωστή πουτάνα με ανοιχτά τα πόδια, το κατάλαβες? " Είπε και τα μάτια του έσταζαν επιθυμία
Μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα στο πρόσωπο με τόση δύναμη που δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλα μου από τον πόνο που ένιωθα στην ψυχή αλλά και στο σώμα. Προσπάθησα να τον σπρώξω μακριά μου, χρησιμοποιώντας όλη μου την δύναμη αλλά μάταια. Συνέχιζα με μανία να τον βαράω στο στήθος με τα χέρια μου ενώ αυτός με βία μου έσκισε το νυχτικό που φορούσα.
Έσκυψε στο κομοδίνο, άνοιξε το πρώτο συρτάρι και από μέσα έβγαλε δύο ζευγάρια χειροπέδες.
Ήμουν τρομοκρατημένη και πληγωμένη ταυτόχρονα, παρόλα αυτά συνηθισμένη σε τέτοιου είδους ακραίες συμπεριφορές.
Τόσο συνηθισμένη που πλέον δεν ξέρω αν έχω αισθήματα μέσα μου, από ένα σημείο και μετά ο πόνος περνάει, τον συνηθίζεις δεν σε νοιάζει πια, φτάνεις σε ένα σημείο που νιώθεις κενός, σε ένα σημείο το οποίο πλέον καταλογίζεις τον εαυτό σου ως ένα αντικείμενο ένα αναλώσιμο αντικείμενο.
Παίρνει το δεξί μου χέρι, μου βάζει τις χειροπέδες και τις κλειδώνει στο κάγκελο του σιδερένιου μας κρεβατιού.Το ίδιο έκανε και με το αριστερό μου χέρι. Πλέον μη μπορώντας να κουνήσω τα χέρια μου. Ξεκινάει να σκίζει τα εσώρουχα μου. Με φιλάει βίαια στον λαιμό και στο στόμα χώνοντας βαθιά τη γλώσσα μέσα.
Κατεβαίνει προς τα κάτω αφήνοντας μου δαγκωματιες.
Φτάνει στο αιδοίο μου, χώνει με βία την γλώσσα του μέσα μου όσο πιο βαθιά μπορεί, μου ρουφάει και μου δαγκώνει την κλειτορίδα.
Προσπαθώ να τον σπρώξω μακριά μου χρησιμοποιώντας τα πόδια μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα πια, έχει τον πλήρη έλεγχο του κορμιού μου.
Τον παρακαλάω να με αφήσει για ακόμα μια φορά και εκείνος με κοιτάζει και χαμογελάει ειρωνικά.
"Θα με ικανοποίησης θες δεν θες" είπε με βροντερή φωνή
Σηκώνεται από το κρεβάτι και πάει στην ντουλάπα.
Εκεί έχει ένα ειδικό συρτάρι στο οποίο μέσα βρίσκονται διάφορα εργαλεία τιμωρίας.
Κλείνει την ντουλάπα και επιστρέφει προς το κρεβάτι.
Στην άκρη του κρεβατιού έχει αφήσει ένα καμινέτο και ένα κερί. Ωωω θεέ μου, όχι πάλι...
"Το βλέπεις αυτό? Ξέρεις τι σε περιμένει, να μάθεις να μου αντιστέκεσαι" είπε γεμάτος αυτοπεποίθηση
Βγάζει τα ρούχα του και έπειτα παίρνει στα χέρια του το κερί και το καμινέτο. Κατευθύνετε προς την τουαλέτα και λίγα λεπτά αργότερα το κερί είχε λιώσει και είχε κάψει, γύρισε στο κρεβάτι.
Έρχεται από πάνω μου και με αργές κινήσεις άρχισε να ρίχνει το καυτό κερί στο γυμνό μου ταλαιπωρημένο σώμα. Ξεκίνησε από το κέντρο του στήθους και συνέχισε να κατευθύνεται προς την κοιλιά μου. Συνέχισε προς τα κάτω και σταμάτησε λίγο πριν το αιδοίο μου.
Πονάω κλαίω και φωνάζω αλλά κανείς δεν με ακούει, ο πόνος είναι αβάσταχτος.
Ούτε που τον νοιάζει πόσο πολύ με πληγώνει πόσο πολύ με πονάει σωματικά και ψυχικά, ίσα ίσα που φαίνεται η ευχαρίστηση στα μάτια του.Καθε φορά που πονάω αυτός γίνεται ακόμα πιο ευτυχισμένος.
"Την επόμενη φορά που θα μου αντισταθείς θα είναι χειρότερο. Το κατάλαβες?" ρώτησε με άγρια φωνή
Δεν έχω ούτε τη δύναμη να του απαντήσω. Δάκρυα συνεχίζουν να πλημμυρίζουν τα πρησμένα και κόκκινα από το κλάμα μάτια μου.
Χωρίς ίχνος συμπόνιας μπαίνει μέσα μου με βία. Μπαινοβγαίνει με τόση δύναμη μέσα μου που νιώθω λες και με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια το ένα πίσω από το άλλο.
Μου κλείνει τη μύτη και το στόμα με το ένα του χέρι, δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Συνεχίζει να μπαίνει μέσα μου με δύναμη.
Αφήνει τη μύτη και το στόμα.
Βγάζει το μόριο του έξω και αρχίζει να το κουνάει νευρικά πάνω κάτω στο αιδοίο μου...
Μου ανοίγει τα πόδια διάπλατα με τα χέρια και ξανά μπαίνει μέσα μου με δύναμη. Σπρώχνει τα πόδια μου προς το κεφάλι μου.
Οι πατούσες μου έχουν έρθει τόσο κοντά στο κεφάλι μου που για λίγο θα το ακουμπούσαν.
Μπαίνει μέσα μου με τόση δύναμη.
Μπαίνει με φορά ρίχνοντας σχεδόν όλου το βάρος πάνω μου...νιώθω το πέος του τόσο μέσα μου λες και έχει φτάσει στα σωθικά μου. Ο πόνος από το κάψιμο αλλά και από την τόσο βίαιη εισχωρήσει είναι απίστευτος.
Συνεχίζει να μπαίνει μέσα μου γρήγορα και δυνατά. Λίγα λεπτά αργότερα βγαίνει έξω και με γρήγορες κινήσεις τελειώνει στο πρόσωπο μου.
Ξαπλώνει δίπλα μου, με κοιτάζει στα κόκκινα από το κλάμα μάτια μου γεμάτος ειρωνεία.
"Η χθεσινή πουτάνα που πήδηξα ήταν καλύτερη, εσύ είσαι ξενέρωτη . Γι αυτό για τιμωρία θα σε αφήσω δεμένη μέχρι αύριο, για να μάθεις να γαμιέσαι" Μου είπε με πολύ άνεση
Δεν μπορώ να πιστέψω σε αυτό που μόλις άκουσα. Αυτός ο άνθρωπος υποτίθεται ότι κάποτε με αγαπούσε ότι ήμουν η ζωή του όλη, και τώρα με βασανίζει με καίει , με δένει , με χτυπάει ,με βρίζει με απατάει.
Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι την αυτοκτονία ως μια ευχάριστη λύση παρόλα αυτά υπομένω όλα τα βασανιστήρια με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα γίνω και εγώ ευτυχισμένη.
Δεν του απάντησα ποτέ.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και έφυγε καμαρωτός για την μπανιέρα. Έκανε το μπάνιο του, σκουπίστηκε , ντύθηκε και πριν φύγει γύρισε να με κοιτάξει.
"Πάω να κοιμηθώ στον ξενώνα γιατί είμαι πολύ κουρασμένος, εσύ βολέψου εδώ και αν δεν το ξεχάσω θα έρθω αύριο να σε λύσω!" Είπε καθώς γελούσε και έκλεισε την πόρτα δυνατά πίσω του
Και έμεινα εγώ στο κρεβάτι δεμένη και μισόγυμνη να κοιτάζω την κλειστή άσπρη πόρτα της κρεβατοκάμαρας με δάκρυα στα μάτια. Πονούσε όλο μου το σώμα μα πάνω από όλα πονούσε η καρδιά μου ή μάλλον καλύτερα, η ψυχή μου. Πονούσα βαθιά μέσα μου για τον αισχρό και απάνθρωπο τρόπο που μου φέρθηκε ο σύζυγος μου χωρίς εγώ να έχω φτιάξει πουθενά. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό σίγουρα δεν είναι αγάπη. Νόμιζα ότι βαθιά μέσα του είχε μείνει κάποιο μικρό ίχνος από παλιά, ότι βαθιά μέσα του με αγαπούσε έστω και λίγο, όμως έκανα λάθος. Έκανα τεράστιο λάθος. Μου φέρετε σαν να είμαι πόρνη, σαν να μην είμαι άνθρωπος, σαν να μην έχω καρδιά και αισθήματα, σαν να μην έχω ψυχή. Πως τόλμησε να μου το ξανά κάνει αυτό?! Πως τόλμησε να μου ξανά φερθεί με αυτόν τον τρόπο?! Πως τόλμησε να μου πετάξει στα μούτρα ότι πηγαίνει και με άλλες?!
Σκέψεις βομβάρδιζαν το κουρασμένο μου κορμί χωρίς να μπορώ να κλείσω λεπτό τα δύο μου μάτια. Προσπάθησα να λυθώ όμως μάταια. Φώναξα όμως κανένας δεν με άκουγε. Με πονούσαν τα χέρια μου από το σφίξιμο που μου προκαλούσαν οι χειροπέδες όμως δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω απόλυτος τίποτα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σκέφτομαι την κατάντια μου. Θα μπορούσα να ήμουν ευτυχισμένη με κάποιον που να με αγαπούσε πραγματικά, με κάποιον που θα με σεβόταν, όμως είμαι καταδικασμένη να ζω μαζί του. Γιατί τον αγαπάω και είναι ο μόνος που έχω πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Είναι ο μόνος που μπορώ να αποκαλώ οικογένεια. Όμως νομίζω πως μαζί του δεν θα μπορέσω ποτέ να γίνω ευτυχισμένη. Κάποια στιγμή ίσως κάνουμε παιδιά, τι θα γίνει τότε?! Θα συνεχίζει να μου φέρεται έτσι?! Και ξέρω πως δεν μπορώ να φύγω μακριά του. Όπου και αν πάω ξέρω πως θα με βρει και τότε θα γίνουν πολύ χειρότερα τα πράγματα. Εδώ τώρα που είμαι τόσο καλή μαζί του εκείνος για το ευχαριστώ μου φέρεται έτσι. Ίσως να μην αξίζω την αγάπη του, ίσως να μην αξίζω τελικά την ευτυχία που τόσο αποζητούσα από μικρή. Ίσως τελικά να μην καταφέρω να εκπληρώσω το μεγαλύτερο μου όνειρο, να έχω μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια.
Με άπειρες σκέψεις να βασανίζουν το μυαλό μου και τα δάκρυα να έχουν ξεραθεί στο μάγουλο μου, έκλεισα τα μάτια μου στην προσπάθεια μου να κοιμηθώ. Έπρεπε να κοιμηθώ για να σταματήσω να σκέφτομαι. Έπρεπε να κοιμηθώ για να σταματήσω να πονάω.